Aantrekken en afstoten… Hoe voorkom je dat?

In dit artikel lees je hoe de dynamiek van aantrekken en afstoten eruit ziet. We gaan hierbij in op de achterliggende psychologie en de dieperliggende oorzaak van het aantrekken en afstoten. Tenslotte geven je tips hoe je deze emotionele achtbaan kunt voorkomen.

“Constant dat aantrekken en afstoten: het voelt als een emotionele achtbaan waar ik helemaal gek van word! Het put me helemaal uit. Als hij/zij toch eens stopte en eens normaal zou reageren, zou het zo veel fijner en rustiger zijn!”

Dit is iets dat we regelmatig terug horen tijdens onze coachingsgesprekken. Tijdens de datingfase, en ook in (beginnende) relaties, komt het “spel van aantrekken en afstoten” heel vaak voor. Het ene moment is er veel intimiteit en emotionele nabijheid, het andere moment is er ineens veel afstand. Soms lijkt het zelfs alsof je daardoor in een emotionele achtbaan zit. Als je dit herkent, ben je zeker niet alleen. We gaan er vanuit dat ongeveer 40% van de mensen hier wel eens mee te maken heeft.

Maar wat is het precies? Wat is de achterliggende psychologie achter het aantrekken en afstoten? En vooral: wat kun je doen om het te voorkomen of te doorbreken?

Hoe ziet de emotionele achtbaan van aantrekken en afstoten er precies uit?

Als je dit leest, heb je het zelf hoogstwaarschijnlijk ook meegemaakt: je ziet elkaar veel en hebt het heerlijk met elkaar. Je deelt je gevoelens met elkaar en laat jezelf zien. Je hebt het idee dat het helemaal de goede kant opgaat en droomt al van een mooie toekomst samen. Maar dan ineens ontstaat er afstand. Er is plotseling minder contact. Je droombeeld valt in duigen.

“Eindelijk weer wat ruimte voor mezelf!”, denkt degene die afstand neemt. “Help, hij of zij vindt me niet meer leuk en wil er mee stoppen!”, denkt degene die achterblijft. Een bron van onzekerheid en irritatie. Soms leidt dit tot ruzie en conflicten, waardoor er nog meer afstand ontstaat. Maar, als beiden weer afgekoeld zijn zoeken ze elkaar toch weer op. En begint het spel van aantrekken en afstoten weer van voren af aan.

En dat gebeurt dan niet één keer, maar meerdere keren achter elkaar. Totdat één van de twee er genoeg van heeft en een punt achter de relatie zet. Wéér een mislukking erbij…

Wat is de psychologie achter die emotionele achtbaan van aantrekken en afstoten?

De belangrijkste oorzaak van het verstrikt raken in een patroon van aantrekken en afstoten is een verschil in behoefte aan emotionele intimiteit. En vooral ook hoe lang die emotionele intimiteit voor iemand prettig is. Daarbij kunnen we twee rollen onderscheiden. De rol van de persoon die veel emotionele intimiteit nastreeft en de persoon die de emotionele intimiteit snel teveel wordt.

Laten we eens kijken hoe die rollen eruit kunnen zien.

Mike verlangt ernaar om Elise veel te zien. Hij wil vaak contact en denkt heel veel aan haar. Daarom checkt hij continu zijn telefoon en stuurt hij haar dagelijks vele berichtjes. Als ze bij elkaar zijn, deelt hij gemakkelijk zijn gevoelens. Hij geeft veel aandacht aan haar, wil haar steeds aanraken en wil ook graag veel aandacht en bevestiging. Het liefst zou hij helemaal versmelten met Elise.

Elise vindt Mike een hele leuke man. Maar waar ze hem bij de eerste dates fantastisch vond, begint ze nu ook wat minpunten bij hem te ontdekken. Hierdoor begint ze twijfelen. Daarnaast heeft ze veel ruimte voor zichzelf nodig. Op de momenten dat ze elkaar niet zien, heeft ze er niet zoveel behoefte aan om contact met Mike onderhouden. Er zijn zoveel andere dingen te doen. Ondanks dat ze hem leuk vindt, voelt ze niet het verlangen om continu veel tijd aan elkaar te besteden en veel bij elkaar te zijn.

Elise zal in dit voorbeeld degene zijn die afstand neemt. Als zij dat heel plotseling doet en haar eigen gevoelens en behoeftes daarin niet kenbaar maakt, kan het zijn dat Mike nog veel onzekerder wordt. Misschien gaat hij dan wel claimend of jaloers gedrag vertonen om Elise weer naar zich toe trekken. Waardoor Elise nog meer afstand gaat nemen.

Misschien herken je je in min of meerdere mate in één van deze twee rollen. Mogelijk zelfs in beide rollen bij verschillende personen.

De dieperliggende oorzaak: onveilige hechting

De psychologie achter het aantrekken en afstoten is meestal de onveilige hechting van één van de twee personen. Vaak ook speelt dit bij beiden. Als er sprake is van een onveilige vermijdende hechtingstijl, wakkert veel nabijheid en emotionele intimiteit benauwdheid, stress en twijfels op. Iemand met een onveilige angstige hechtingsstijl heeft juist veel behoefte aan emotionele intimiteit om het gevoel van onzekerheid weg te nemen.

Omdat die behoefte aan emotionele intimiteit dus verschillend is, leidt dat tot verschillende verwachtingen en behoefte aan contact. En als daar niet over gepraat wordt, ook tot veel misverstanden en nare gevoelens.

Degene die het meest behoefte heeft aan emotionele intimiteit heeft in een relatie met aantrekken en afstoten vaak last van “verlatingsangst”. In ons voorbeeld is dat de rol van Mike. Degene die het meest behoefte heeft aan ruimte ervaart vaak “bindingsangst”, de rol van Elise.

Hoe doorbreek je het patroon van aantrekken en afstoten?

“Als die ander niet telkens zoveel aandacht zou vragen!” of “Als die ander toch niet elke keer zoveel afstand zou nemen!” horen we vaak van onze coachklanten. Het is natuurlijk gemakkelijk om de schuld bij de ander te leggen. Maar zo werkt het niet. Het is ook belangrijk naar jouw eigen aandeel te kijken. Hieronder enkele tips om dit patroon te doorbreken:

Tip 1: Word je bewust van je eigen behoeftes, je rol en je gedrag

Het patroon van aantrekken en afstoten doorbreken begint als jullie je beiden bewust worden van:

  1. je eigen behoeftes (bijvoorbeeld hoe vaak wil jij de ander zien?);
  2. je rol (ben jij degene die afstand neemt of juist graag nabijheid zoekt? Heb je daarbij last van bindingsangst of verlatingsangst?);
  3. het daaruit volgende gedrag (wat doe je in zo’n situatie?).

Wat goed werkt is om deze drie zaken eerst beide eens voor jezelf op te schrijven, het liefst zo precies mogelijk.

Tip 2: Deel je behoeftes, je rol en je gedragingen met elkaar

Door uit te spreken en helder te krijgen waar jullie verschillen in behoeftes aan contact en intimiteit liggen, kun je ook meer rekening met elkaar gaan houden. Dit betekent niet dat de één zich helemaal aan de ander moet gaan aanpassen, maar dat je een middenweg zoekt die voor beide acceptabel is. Je zult allebei water bij de wijn moeten doen en je daarnaar moeten gaan gedragen.

Dat betekent aan de ene kant de ander wat meer ruimte geven (als je vooral verlatingsangst hebt) en aan de andere kant wat buiten je comfort zone gaan en de ander iets dichterbij laten dan je normaal zou doen (als je vooral bindingsangst hebt).

Het is belangrijk dat in dit gesprek uitspreekt hoe je je beide voelt in bepaalde situaties en ook wat je behoeftes zijn. Waar krijg je het benauwd van? Wat levert stress op? Wat maakt je onzeker? En wat heb je nodig? Pas als je je gevoelens en behoeftes met elkaar durft te delen en echt je kwetsbaarheid laat zien, zul je merken dat je dichter bij elkaar komt. Door het inzicht en begrip wat je dan voor elkaar krijgt, doe je beide gemakkelijker concessies. En je gaat daardoor gemakkelijker en ook meer rekening met elkaar houden.

Tip 3: Maak concrete afspraken met elkaar

Vanuit deze nieuwe inzichten en het begrip voor elkaar is het ook belangrijk dat je nieuwe afspraken met elkaar maakt. Hoe ga je in de toekomst met elkaar om? Dus hoe vaak en hoe lang wil je elkaar zien? Hoe vaak stuur je elkaar berichtjes? Hoeveel bevestiging geef je elkaar? Doe dit bij alle punten waar je verschillende behoeftes en wensen hebt qua intimiteit.

Tip 4: Maak jullie gedrag bespreekbaar als iemand toch uit de bocht vliegt

Verwacht niet dat als je concrete afspraken gemaakt hebt over de nieuwe manier waarop je met elkaar omgaat, het gelijk altijd goed zal gaan. Er zullen altijd momenten zijn dat jij of de ander uit de bocht vliegt qua gedrag. Bijvoorbeeld door weer veel te veel contact en bevestiging te zoeken of juist door veel afstand te nemen en weinig meer van je te laten horen.

Door dit gedrag van de ander feitelijk te beschrijven en te vertellen wat het gevoelsmatig met jou doet, maak je het weer bespreekbaar. Daardoor ga je elkaar steeds beter begrijpen, krijg je steeds meer vertrouwen in elkaar en raak je beter op elkaar afgestemd. Dit is één van de krachtigste methodes om het patroon van aantrekken en afstoten te doorbreken.

Zoek begeleiding en doorbreek het patroon van aantrekken en afstoten

Lukt het maar niet om zelf het patroon van aantrekken en afstoten te doorbreken? Dan is het coachingsprogramma “Laat de liefde werken” wat voor jou. Dit is een coachingsprogramma dat we speciaal ontwikkeld hebben voor singles die hun leven goed op orde hebben, maar nog regelmatig vastlopen in liefdesrelaties. In dit coachingsprogramma gaan we uitgebreid aan de slag met bindingsangst, verlatingsangst en de dynamiek van aantrekken en afstoten. We lossen we dit probleem – en alles wat erbij komt kijken – definitief op. Vele honderden singles gingen je al voor en hebben nu een fijne relaxte duurzame relatie. Kom eens gratis en vrijblijvend met ons praten en hoor hoe wij ook jou kunnen helpen.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en krijg regelmatig nieuwe artikelen in je mailbox.

Heb je ook een mening hierover of herken je jezelf in dit artikel? Scrol dan helemaal naar beneden en reageer hieronder.

13 reacties op “Aantrekken en afstoten… Hoe voorkom je dat?

  1. Ik vind het oneerlijk dat er zo op Gonnei gereageerd wordt. Onvoorwaardelijke moederliefde… hou dat maar eens een leven lang vol als je volwassen dochter tegen je liegt, macht over je probeert te zetten, niet een klein beetje dankbaar is… Geven, geven, geven, en nooit iets terug krijgen… Moeders zijn ook mensen. En ieder mens heeft recht op een klein beetje respect. Gonnei, ik weet wat je meemaakt. Laat je vooral niet door andere mensen in de put duwen. Zij hebben geen recht van spreken want zij kennen jou niet en jou VOLWASSEN dochter niet. En Anja, het gaat hier over volwassen kinderen.

  2. Klinklare onzin!!! Dat heeft er echt helemaal niets mee te maken als je echt bindingsangst hebt!!! Dan heb je ontzettende angsten die totaal niet gegrond zijn en heel diep gaan. Ik weet er alles van helaas. Houd hoop allen.. werk aan jezelf 😘

  3. Klinklare onzin!!! Dat heeft er echt helemaal niets mee te maken als je echt bindingsangst hebt!!! Dan heb je ontzettende angsten die totaal niet gegrond zijn en heel diep gaan. Ik weet er alles van helaas. Houd hoop allen.. werk aan jezelf 😘

  4. Ook onze dochter hield zich steeds niet aan afspraken om langs te komen. Ik vond dat heel vervelend want dan had ik alles voorbereid, kamer klaar, eten klaar. En op het laatste moment komt ze dan niet. Ook is het zo dat ze komt omdat ze ook een afspraak heeft met een vriendin ofzo. Of ze komt plots, terwijl ik graag juist wat extra’s voor haar wil doen, en dat dan niet kan doen. Ik heb geleerd om er relaxter mee om te springen, ben nl nogal een type die wil dat het gaat zoals ik dat had bedacht. Heb wel uitgelegd aan mijn dochter dat het voor mij lastig is als ik steeds alles klaar zet, en ze dan op het laatste moment niet kwam. Ze had daar wel begrip voor. Ik bezie het nu als zijnde dat het altijd goed is als ze komt, ik hoef van mezelf ook niks meer klaar te zetten en alles loopt dan meer vanzelf. Zij heeft haar leven en dat is best een druk leven. Ik heb de controle meer losgelaten en dat is helemaal goed. Als mijn dochter nu komt wel of niet aangekondigd, dan waardeer ik dat ze er is, ook al is het kort en gaat ze naar een vriendin. Er zijn dus minder verwachtingen over en weer en dat is goed merk ik.

  5. Zelf relatief jong en een relatie gehad waarin ik heb samengewoond, waren allebei gek op elkaar en wilden graag samen zijn dus woonde ze al vrij snel bij me in. Altijd fijn gehad samen. Anderhalf jaar later was ze plotseling vertrokken, ik denk dat haar pijn die tijdelijk door de verliefdheid verstopt was weer naar boven kwam, ook had ze veel angsten. Veel pijn en onbegrip daarna voor mij.
    Na bijna een jaar weer in contact gekomen en het een tijdje soort van geprobeerd, maar ik vertrouwde het niet meer en zij wist niet zeker wat ze wou. Onbegrip was er nog steeds en voor mij geen duidelijke verklaring of verandering bij haar, alleen spijt. Ze was in tussentijd met iemand anders geweest, dit haar niet kunnen vergeven/loslaten. Ingewikkeld.
    Ze is enorm impulsief/wispelturig en wisselde in uitersten tussen aantrekken/afstoten tot ik er niet meer tegen kon en het beëindigd heb.
    Enorm jammer, als ik kijk naar wat we hadden. Maar denk dat het beter zo is omdat ze niet klaar is voor een serieuze vaste relatie, eerst voor haar zelf moet gaan. Ik ga haar missen en wens haar het beste, maar ga ook verder. Had bovenstaande tips graag willen toepassen maar denk niet dat het een verschil zou hebben gemaakt.

    Nu kijk ik wel op tegen het aantrekken/afstoten in een nieuwe relatie, al helemaal met Social media erbij, maar ik neem dit mee! (En probeer mijn opgelopen verlatingsangst door deze relatie achterwege te laten)

  6. Ik heb last, weet ik nu, van verlatingsangst en partner van bindingsangst.
    Waarschijnlijk al van heel jongs af aan.
    Beiden gehuwd geweest gedurende 12 jaar, beide kinderen gekregen, beiden gescheiden.
    Problemen met kinderen waar we beiden zielsveel van houden sinds het nest verlaten in beeld kwam.
    Daarna nooit meer goed gekomen, veel afspraken afgezegd, veel geprobeerd voorzichtig aan elkaar te schrijven over wat en hoe en waarom…
    Heeft niets opgeleverd om gelukkiger van te worden.
    Nu gaat elk zijn eigen weg en kleinkinderen zien we ook niet.
    Voor ons als stel kabbelt het voort, we doen ons best elkaar te begrijpen en de situatie naar een midden veld te brengen, lastig en pijnlijk en blijft heel emotionee.
    Want beiden zijn kunstenaars, de een is schrijver de ander kunstschilder en schrijver.
    Eigen velden waar de persoonlijke ontwikkeling nou eenmaal een grote rol in blijft spelen.
    Het is niet dat w elkaar weinig te vertellen hebben, het is wel zo dat de een veel en de ander nauwelijks zijn verhaal vertellen wil. Wel aan anderen die niets met de relatie te maken hebben. De Muze krijgt veel te horen maar zit op afstand in eigen huis op eigen bank. Heeft het boek gekocht en beiden hoeven geen persoonlijke relatie aan te gaan.
    Voor ons als schrijvers blijft een wond bloeden en transformeren hem zo vaak als mogelijk is in een juweel van een bloem.Succes voor allen die zo graag willen maar vaak niet kunnen..Toch is er altijd en overal de Liefde…mvg CK

  7. ik heb het met mijn dochter.. Jarenlang kwam ze niet doordat ik 1 keer boos ben geworden dat ze zich niet aan de afspraak hield. OOk zei ze vaak ik bel je nog of ik mail je nog en vervolgens hoor je niets meer.

    Na jaren kwam ze weer aan de deur dat ze therapie heeft gehad. In het begin reageerde ze redelijk snel op een mail van mij (gewone mails waarin ik vraag hoe gaat het met je) En langzamerhand gaat het weer de kant van vroeger uit. Van alles beloven, maar de daden blijven uit. De woorden daar is ze goed in.

    Deze keer wacht ik nog af en dan maak ik het bespreekbaar. Ik kijk wel hoe ze reageert. Word ze weer boos dan weet ik genoeg en laat haar verder geheel links liggen. Dat klinkt hard, maar emotioneel ga je met zulk gedrag en finaal aan onderdoor en dat laat ik in geen geval meer toe.
    Toen ze weer contact zocht dacht ik ik houd in mijn achterhoofd dat het wel eens de laatste keer kan zijn. Ik heb haar namelijk gewaarschuwd dat ze geen tweede keer jaren hoeft weg te blijven en vervolgens weer contact zoekt.

    1. Het is al jaren later maar ik reageer toch. Dat doe je niet goed als moeder, dit gedrag past niet bij de moederrol. Jij als moeder hoort te geven en op een onvoorwaardelijke manier. Je kunt met je kinderen niet op deze manier praten- dat ze aan voorwaarden moet voldoen om met jou om te gaan. Zoiets kun je doen in gelijkwaardige en voorwaardelijke relaties maar als moeder hoort je liefde onvoorwaardelijk te zijn en is de relatie per definitie niet gelijkwaardig: jij hoort te geven en zij hoort te nemen. Daar past niet bij wat je hier schrijft, over een laatste waarschuwing, en dat ze niet nog eens jaren hoeft weg te blijven en dat je haar links wil laten liggen. Daarmee zet je jezelf en jouw behoeften centraal in plaats van die van haar. Ik heb serieus met je dochter te doen, komt ze heel lief naar je terug en is het weer niet goed!

      1. Mooi Anja, en zeer mee eens…wat kan een mens bezielen dat van een kind te eisen. Als ze wil komen moet dat gaan uit een gevoel van liefde, onvoorwaardelijk ….

  8. ik ben spijtig genoeg al 4 jaar zo bezig….als mn partner vraagt bij hem te gaan wonen, ben ik blij, maar doe het niet.na een lange tijd heeft hij er genoeg van en wil het uitmaken…fini….ik ween me te pletter en zeg dat ik bij hem ga wonen…ik doe het weer niet enz…..ik vind het heel sneu voor hem en heb spijt, ik wil het zo, maar twijfel en kan het niet…zo raak ik hem kwijt en dat wil ik ook niet .hij verdient dit niet…en ik begrijp mezelf niet .

Geef hier je reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Copyright 2015 Single Coaching | All Rights Reserved