Je openstellen en laten zien wie je bent is belangrijk bij het contact met andere mensen. Als je wilt dat de ander begrijpt wie je bent en geïnteresseerd in je is, dan is het handig om aan te geven wat jouw passies zijn, wat je leuk vindt om te doen en welke verlangens en behoeftes je hebt.
Laat zien wie je bent
Maar als je wilt laten zien wie je echt bent dan hoort daar ook het aangeven van je grenzen bij. Dus ook het uitspreken van wat je juist níet wilt. En dat is vaak moeilijk. Het kan spannend zijn, omdat je niet weet hoe de ander gaat reageren. Zo maar even zeggen dat je iets niet wilt doen wat een ander van je vraagt, zeggen dat je het niet fijn vindt om je nieuwe sjaal uit te lenen of dat je niet aangeraakt wilt worden bijvoorbeeld. Wat voor reactie lokt dat uit? Word je daarna nog wel aardig gevonden? Misschien wordt die persoon wel boos op je. En als het om een date of beginnende liefde gaat: wellicht rent hij of zij wel hard weg en sta je weer helemaal alleen…
Afwijzing is onze grootste angst
We zijn bang om afgewezen te worden als we duidelijk aangeven wat we wel en vooral niet willen. Daarom doen we het vaak liever niet. Of erger nog, we negeren onze grenzen voor het gemak. Want als we ons er niet bewust van zijn, dan hoeven we er ook niets mee. Maar achteraf zitten we vaak met een kater en de “gebakken peren”. Niet slim dus, het kan heel nadelig uitpakken om niet eerlijk en open te zijn. Maar hoe is dat eigenlijk voor de ander?
Zonder grenzen geen respect
Stel, je ontmoet iemand die alles voor je doet wat je vraagt en overal mee instemt. Die alles leuk vindt wat je zegt en om elk grapje van je lacht, ook al vond je hem zelf slecht of misplaatst. Wat zou je van die persoon vinden? De eerste tijd wel leuk waarschijnlijk. Maar na verloop van tijd zul je toch merken dat je het respect voor diegene verliest. Hij of zij lijkt weinig eigen persoonlijkheid te hebben en lijkt niet helemaal oprecht te zijn in wat hij of zij zegt en doet. Je leert de ander zo nooit echt goed leert kennen. Wat wil die ander zelf nou eigenlijk, wat vindt hij of zij leuk, waar heeft hij of zij een hekel aan? Het blijft onduidelijk. Je concludeert dat de ander kennelijk geen sterke persoonlijkheid heeft en je verliest je interesse.
Andersom geldt het dus ook: zeg jij op alles “ja”, ben je het overal mee eens, lach je om alle grappen en sta je alle lichamelijke interactie toe ook al vind je bepaalde aanrakingen eigenlijk niet zo fijn? Dan verliest de ander zijn interesse in jou. En dat is juist wat je wilde voorkomen, waar je bang voor was. De ander wijst je af…
Binnen een relatie zijn grenzen nodig
Door je grenzen niet aan te geven loop je het risico een beginnende relatie kwijt te raken. Als je teveel met de ander meegaat in wat diegen wil, dan gaat dat voor jezelf steeds vervelender voelen. Je raakt jezelf kwijt, je komt je steeds verder af te staan van wie jij eigenlijk bent en wat jij werkelijk wilt. Dat hou je een tijdje vol, maar dan barst vaak de bom. Je kunt zo niet meer verder en laat dat heel duidelijk merken. De ander is dan al zo gewend altijd zijn zin te krijgen, dat er vaak geen weg terug meer is. De relatie komt dan tot een einde.
Het tonen van je ware persoonlijkheid en het aangeven van je grenzen levert je gelijkwaardigheid en respect op. Het is noodzakelijk, omdat het ervoor zorgt dat je je goed voelt, dat je gezond blijft en jullie relatie daarmee ook gezond is.
Geef hier ook je reactie of lees bestaande reacties
Alle reacties (0)