Die verraderlijke “overlevingsmechanismes” (Ik trapte er zelf ook weer in)

Vanuit onze opvoeding hebben we allemaal wel geleerd om op een bepaalde manier “goed” met onze ouders om te gaan. Zeg maar “overlevingsgedrag” wat zorgde dat we de rol binnen het gezin goed op konden pakken. Hiermee zorgden we dat het gezellig en in ieder geval leefbaar bleef.

Het vervelende is dat we dan daar lekker mee doorgaan nadat we al vele jaren het ouderlijk huis verlaten hebben. Vele van ons worden zo goed in ons “overlevingsgedrag” dat we er zelfs ons beroep van maken. Ik ben in mijn praktijk bijvoorbeeld al hele succesvolle verkopers (invoelen en pleasen) en medisch specialisten (verzorgen en perfectionisme) tegengekomen. Heel goed als je dat in zo’n baan doet, maar in een relatie kan het flink tegen je gaan werken.

Ik heb van mijn “overlevingsgedrag” uiteindelijk ook mijn vak gemaakt. Ik durfde vroeger niet veel van mezelf te laten zien. Dat voelde niet gepast en ook niet zo veilig. Daarom ging ik maar aan anderen heel veel aandacht geven en veel vragen stellen in plaats van zelf te vertellen en mezelf echt te laten zien. “Toevallig” kwam me dat heel goed van pas toen ik coach wilde worden.

Toen ik vroeger relaties aan wilde gaan had ik daar overigens flink veel last van. Het lukte niet echt goed om een band op te bouwen. Maar ja, ik dacht gewoon heel lang dat ik de juiste nog niet tegen was gekomen. Het duurde best nog wel een tijdje voordat dat kwartje viel en ik doorhad dat het geen pech was. Maar dat ik nog iets had te leren. Daarna veranderde er veel.

Op een bepaald moment dacht ik dat je er wel was. Als coach ben je immers veel met menselijk gedrag bezig en gedragspatronen. Bij een ander zie ik het allemaal zo gemakkelijk en helder. Dus dat zal bij mezelf ook na al die jaren wel helemaal klip en klaar zijn denk ik dan. Mooi niet dus… Dat ego hè.

Dus kwam ik er tijdens een goed gesprek met een vriendin achter dat ik nog steeds telkens mensen aantrek die me niet zien voor wie ik echt ben. Wat ik doe is veel aandacht, liefde en zorg geven. En nog steeds krijg ik dat regelmatig niet terug. En juist de personen die me dat wel in ruime mate geven, raken me minder. Hoe bizar is dat! Ik werd weer even hard met mijn neus op de feiten gedrukt: ik heb zelf ook nog wel wat “werk” te doen om mijn eigen relaties met anderen in balans te brengen.

Kortom: het is belangrijk te blijven reflecteren op je eigen gedrag en ook te blijven kijken naar jouw eigen aandeel als dingen niet lekker lopen. Op je eigen aandeel heb je immer alle invloed. Op het gedrag van anderen meestal nauwelijks iets. Mij helpt het in ieder geval flink om de aan/uit-knop te kennen van mijn eigen patronen!

Hoe kunnen wij je helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!