Elise zal in dit voorbeeld degene zijn die afstand neemt. Als zij dat heel plotseling doet en haar eigen gevoelens en behoeftes daarin niet kenbaar maakt, kan het zijn dat Mike nog veel onzekerder wordt. Misschien gaat hij dan wel claimend of jaloers gedrag vertonen om Elise weer naar zich toe trekken. Waardoor Elise nog meer afstand gaat nemen.
Misschien herken je je in min of meerdere mate in één van deze twee rollen. Mogelijk zelfs in beide rollen bij verschillende personen.
De dieperliggende oorzaak: onveilige hechting
De psychologie achter het aantrekken en afstoten is meestal de onveilige hechting van één van de twee personen. Vaak ook speelt dit bij beiden. Als er sprake is van een onveilige vermijdende hechtingstijl, wakkert veel nabijheid en emotionele intimiteit benauwdheid, stress en twijfels op. Iemand met een onveilige angstige hechtingsstijl heeft juist veel behoefte aan emotionele intimiteit om het gevoel van onzekerheid weg te nemen.
Omdat die behoefte aan emotionele intimiteit dus verschillend is, leidt dat tot verschillende verwachtingen en behoefte aan contact. En als daar niet over gepraat wordt, ook tot veel misverstanden en nare gevoelens.
Degene die het meest behoefte heeft aan emotionele intimiteit heeft in een relatie met aantrekken en afstoten vaak last van “verlatingsangst”. In ons voorbeeld is dat de rol van Mike. Degene die het meest behoefte heeft aan ruimte ervaart vaak “bindingsangst”, de rol van Elise. En dat gebeurt dan niet één keer, maar meerdere keren achter elkaar. Totdat één van de twee er genoeg van heeft en een punt achter de relatie zet. Wéér een mislukking erbij…
Wat is de psychologie achter die emotionele achtbaan van aantrekken en afstoten?
De psychologie achter het aantrekken en afstoten is meestal de onveilige hechting van één van de twee personen. Vaak ook speelt dit bij beiden. Als er sprake is van een onveilige vermijdende hechtingstijl, wakkert veel nabijheid en emotionele intimiteit benauwdheid, stress en twijfels op. Iemand met een onveilige angstige hechtingsstijl heeft juist veel behoefte aan emotionele intimiteit om het gevoel van onzekerheid weg te nemen.
Omdat die behoefte aan emotionele intimiteit dus verschillend is, leidt dat tot verschillende verwachtingen en behoefte aan contact. En als daar niet over gepraat wordt, ook tot veel misverstanden en nare gevoelens.
Degene die het meest behoefte heeft aan emotionele intimiteit heeft in een relatie met aantrekken en afstoten vaak last van “verlatingsangst”. In ons voorbeeld is dat de rol van Mike. Degene die het meest behoefte heeft aan ruimte ervaart vaak “bindingsangst”, de rol van Elise.
Geef hier ook je reactie of lees bestaande reacties
Alle reacties (13)
Ik vind het oneerlijk dat er zo op Gonnei gereageerd wordt. Onvoorwaardelijke moederliefde… hou dat maar eens een leven lang vol als je volwassen dochter tegen je liegt, macht over je probeert te zetten, niet een klein beetje dankbaar is… Geven, geven, geven, en nooit iets terug krijgen… Moeders zijn ook mensen. En ieder mens heeft recht op een klein beetje respect. Gonnei, ik weet wat je meemaakt. Laat je vooral niet door andere mensen in de put duwen. Zij hebben geen recht van spreken want zij kennen jou niet en jou VOLWASSEN dochter niet. En Anja, het gaat hier over volwassen kinderen.
Klinklare onzin!!! Dat heeft er echt helemaal niets mee te maken als je echt bindingsangst hebt!!! Dan heb je ontzettende angsten die totaal niet gegrond zijn en heel diep gaan. Ik weet er alles van helaas. Houd hoop allen.. werk aan jezelf
Trauma in de moederschoot
Klinklare onzin!!! Dat heeft er echt helemaal niets mee te maken als je echt bindingsangst hebt!!! Dan heb je ontzettende angsten die totaal niet gegrond zijn en heel diep gaan. Ik weet er alles van helaas. Houd hoop allen.. werk aan jezelf
Ook onze dochter hield zich steeds niet aan afspraken om langs te komen. Ik vond dat heel vervelend want dan had ik alles voorbereid, kamer klaar, eten klaar. En op het laatste moment komt ze dan niet. Ook is het zo dat ze komt omdat ze ook een afspraak heeft met een vriendin ofzo. Of ze komt plots, terwijl ik graag juist wat extra’s voor haar wil doen, en dat dan niet kan doen. Ik heb geleerd om er relaxter mee om te springen, ben nl nogal een type die wil dat het gaat zoals ik dat had bedacht. Heb wel uitgelegd aan mijn dochter dat het voor mij lastig is als ik steeds alles klaar zet, en ze dan op het laatste moment niet kwam. Ze had daar wel begrip voor. Ik bezie het nu als zijnde dat het altijd goed is als ze komt, ik hoef van mezelf ook niks meer klaar te zetten en alles loopt dan meer vanzelf. Zij heeft haar leven en dat is best een druk leven. Ik heb de controle meer losgelaten en dat is helemaal goed. Als mijn dochter nu komt wel of niet aangekondigd, dan waardeer ik dat ze er is, ook al is het kort en gaat ze naar een vriendin. Er zijn dus minder verwachtingen over en weer en dat is goed merk ik.
Zelf relatief jong en een relatie gehad waarin ik heb samengewoond, waren allebei gek op elkaar en wilden graag samen zijn dus woonde ze al vrij snel bij me in. Altijd fijn gehad samen. Anderhalf jaar later was ze plotseling vertrokken, ik denk dat haar pijn die tijdelijk door de verliefdheid verstopt was weer naar boven kwam, ook had ze veel angsten. Veel pijn en onbegrip daarna voor mij.
Na bijna een jaar weer in contact gekomen en het een tijdje soort van geprobeerd, maar ik vertrouwde het niet meer en zij wist niet zeker wat ze wou. Onbegrip was er nog steeds en voor mij geen duidelijke verklaring of verandering bij haar, alleen spijt. Ze was in tussentijd met iemand anders geweest, dit haar niet kunnen vergeven/loslaten. Ingewikkeld.
Ze is enorm impulsief/wispelturig en wisselde in uitersten tussen aantrekken/afstoten tot ik er niet meer tegen kon en het beëindigd heb.
Enorm jammer, als ik kijk naar wat we hadden. Maar denk dat het beter zo is omdat ze niet klaar is voor een serieuze vaste relatie, eerst voor haar zelf moet gaan. Ik ga haar missen en wens haar het beste, maar ga ook verder. Had bovenstaande tips graag willen toepassen maar denk niet dat het een verschil zou hebben gemaakt.
Nu kijk ik wel op tegen het aantrekken/afstoten in een nieuwe relatie, al helemaal met Social media erbij, maar ik neem dit mee! (En probeer mijn opgelopen verlatingsangst door deze relatie achterwege te laten)