Blog Anthonie en Angela

Blog Anthonie en Angela

Angela heeft bindingsangst en Anthonie verlatingsangst. Zij hebben een aantal maanden verslag gedaan van hun beginnende relatie in de vorm van blogs. In deze blogs beschrijven zij hun gevoelens en de manier waarop ze hiermee omgaan. Mogelijk herken je bepaalde gedragingen en gevoelens van hen ook bij jezelf.

Blog 1: Anthonie

Wat vooraf ging:

Emotionele achtbaan

Nadat mijn relatie met Nicole uitging, had ik wel weer even genoeg van vrouwen. Met Nicole was het heel heftig geweest. Die relatie voelde voor mij als een emotionele achtbaan: heel dicht bij elkaar komen, even in de liefdeshemel en dan opeens weer heel veel afstand. Dan wilde ze me soms dagen niet zien. Op het laatst werd ik er helemaal gek van. Het voelde dan alsof ze me niet meer moest, niet meer om me gaf.

Beter alleen dan niet weten waar je aan toe bent

Dat rare gedrag van Nicole, van mijn hoefde het niet meer. Ondanks dat ik nog van haar hield, besloot ik op een bepaald moment om het uit te maken. Beter alleen dan iemand bij wie je nooit weet waar je aan toe bent.

Nieuwe leuke vrouw!

Maar nu ben ik drie maanden geleden Angela tegengekomen. Ze doet net als ik de opleiding Management in de zorg. Die volg ik omdat ik er binnenkort wat meer beleidstaken bij krijg. Mijn houding ten aanzien van vrouwen is weer helemaal omgeslagen merk ik! Ik vond haar gelijk heel leuk en aantrekkelijk. Ze is blond, lang, gevoelig en we hebben geweldige gesprekken over alles wat ons /span>bezighoudt. We trekken erg naar elkaar toe. Doordat we in dezelfde stad wonen, heb ik voorgesteld samen de opdrachten voor de opleiding te maken. En dat vond ze een goed idee. We leren elkaar steeds beter kennen en ik wil steeds vaker bij haar zijn.

Verliefd!

Eén maand geleden, op een mooie avond, liepen we na een intensieve opleidingsdag samen door het bos. Opeens hield ze stil, ze keek me diep in m’n ogen en bekende dat ze verliefd op me was. Ik was verrast! Als ik eerlijk naar mijn eigen gedrag keek, was er met mij ook wel iets aan de hand. Ik dacht heel veel aan haar, wilde voor elke gezamenlijke opdracht van de opleiding wel drie keer per week bij elkaar komen. Ik kon dan niet wachten tot we elkaar weer zagen. Twee dagen later was het aan.

9 januari

Ik wil nu het liefst elke dag bij Angela zijn. We mailen, sms-en en bellen dagelijks. Ik betrap me erop dat ik telkens droom van samenwonen. Maar nu, na een maand, lijkt Angela wat minder behoefte aan contact te krijgen. Oud en nieuw was nog geweldig samen. Maar nu heeft ze me ineens al twee heel lange dagen niet terug ge-appt. Ik probeer in mijn luie stoel voor de TV het achtuurjournaal te volgen, maar kan mijn aandacht er niet echt bij houden. Helemaal gek word ik daarvan. Elk uur kijk ik op mijn telefoon of ik iets gemist heb. Maar nee¼ Ik begin me steeds meer af te vragen wat er met haar aan de hand is. Het lijkt wel hetzelfde idiote gedrag als bij Nicole. Ik denk dat ik haar erop ga aanspreken!

Blog 2: Angela

Wat vooraf ging:

Ik ken Anthonie nog niet zo lang, en we moeten elkaar natuurlijk nog beter leren kennen, maar ik vind het een superleuke jongen. Hij is grappig, slim en lief, echt wat ik zoek in een man!

Verliefd!

Toen ik hem ontmoette vond ik hem meteen interessant. Ik was al een tijdje alleen en had een prima leven zonder man. Ik was dus niet echt op zoek, maar Anthonie triggerde me wel. Normaal gesproken ben ik niet echt iemand die meteen gaat flirten ofzo, maar een maand geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem verteld dat ik verliefd op hem was. Gelukkig reageerde hij goed!

Druk, druk, druk

De afgelopen maand hebben we elkaar vreselijk veel gezien. Ik ken mezelf bijna niet terug, zoveel heb ik gebeld en gemaild! Ik merk dat het een beetje te druk wordt: zowel in mijn leven als in mijn hoofd. Ik wil natuurlijk ook mijn vriendinnen blijven zien, blijven sporten, heb het druk met mijn werk en heb zangles. Dan komt Anthonie ineens in mijn leven. En dan nog die feestdagen vorige maand! Ik moet wel even kijken of ik het allemaal wel georganiseerd krijg met mijn nieuwe liefde erbij.

9 januari

Even die vrijheid weer terug

Hè hè, ik heb de afgelopen week eindelijk wat rust kunnen vinden. Gisteren heb ik mijn telefoon uitgezet, mijn computer niet aan gehad en had ik een avondje helemaal voor mezelf. Heerlijk!
Vandaag had ik het wel meteen weer erg druk, sporten en daarna nog even blijven hangen met een vriendin, maar dat was wel erg gezellig. Ik realiseerde me net ineens dat ik Anthonie twee dagen niet gesproken heb. Ook wel weer fijn, even weer de vrijheid van mijn eigen leven voelen!

10 januari

Anthonie ontstemd

Net belde Anthonie. Ik was blij hem weer te horen, maar dat werd minder toen ik de toon in zijn stem hoorde. Hij was echt ontstemd dat ik twee dagen niets had laten horen! “Kom op, twee dagen, dat is toch niets!” dacht ik bij mezelf. Eerlijk gezegd vond ik zijn gedrag een klein beetje kinderachtig. Maar ik heb me vermand en heb hem uitgelegd dat ik ook tijd nodig heb voor andere dingen. Daar nam hij geloof ik wel genoegen mee. Gelukkig, alhoewel ik er nog niet helemaal een gerust gevoel over heb.

Blog 3: Anthonie

11 januari

Buitengesloten

Gisteren heb ik haar dan uiteindelijk toch gebeld, na die lange tijd dat ze me had laten wachten. Toen ik haar erop aansprak, zei ze “Anthonie, maak je niet zo druk! Ik heb ook veel andere dingen aan mijn hoofd.” Ik kreeg daardoor het gevoel dat ze niet echt heel veel meer om me geeft. Ik ben er wijselijk niet op ingegaan, maar het zit nog wel een beetje in mijn achterhoofd.

18 januari

Eindelijk zie ik haar weer!

Afgelopen weekend was het weer heerlijk samen. We hebben fijn gewandeld, gegeten en zijn met dat koude weer heel lang samen in bed blijven liggen. Het voelde als heel dichtbij en intiem. Helaas lukte het de afgelopen vier dagen niet om elkaar te zien. Maar vandaag hebben we weer een opleidingsdag samen. Ik verheug me er helemaal op om de hele dag lekker samen op te trekken en veel samen te doen.

18 januari, ’s avonds

Dat viel tegen

Vandaag was een stuk minder dan ik me had voorgesteld! Ik had gehoopt lekker met Angela te kunnen praten, maar telkens als ik haar opzocht, was ze ook met anderen bezig. Ze ging constant haar eigen gang en zocht steeds contact met andere studiegenoten. Ik voelde me buitengesloten en genegeerd. We hebben al zo weinig tijd samen en dan doe ze dit! Aan het eind van de dag besloot ik haar koel een zoen op de wang te geven en toen te gaan. Ze zoekt het maar uit. Ik ben boos en gefrustreerd.

19 januari

Boos!

Ik heb vandaag en gisteren helemaal niets van me laten horen. Zo boos en gefrustreerd ben ik. Ik heb bijna de neiging om het dan maar uit te maken! Ik zit constant op mijn telefoon te kijken, maar zij belt evenmin. Terwijl ik toch echt vind dat ze iets goed te maken heeft. Het kan toch niet allemaal aan mij liggen? Ik heb al lang en breed nagedacht of ik iets verkeerd heb gezegd of gedaan, maar ik kan echt niets bedenken. Wat is er toch aan de hand en waarom doet ze zo?

21 januari

Zij moet ook maar eens over de brug komen

Angela voelde wel dat er iets niet goed zat toen ik vandaag haar huiskamer binnenstapte. “Wat is er met je aan de hand?” vroeg ze vriendelijk. Door haar manier van vragen lukte het me om niet heel boos op haar te worden. Weet ze dan werkelijk niet wat er aan de hand is? Zij moet mij het weekend toch ook gemist hebben? En zij zal vrijdag toch niet als normaal beschouwen? Het lukte me rustig te blijven en ik ben gewoon over onze opdracht begonnen, alsof er niets aan de hand was. Zij moet ook maar eens over de brug komen als ze erover wil praten! Maar het voelt zeker niet goed¼

Blog 4: Angela

18 januari ’s avonds

Goede opleidingsdag

Ik heb een heel goede opleidingsdag gehad vandaag. Ik heb een heleboel leuke mensen leren kennen. Ik kwam er zelfs achter dat een van mijn studiegenoten, Peter, een oude vriend van mijn broer was! Ik heb erg leuk met hem gekletst. Toen ik met Peter aan het kletsen was, zag ik Anthonie wel een paar keer kijken. Ik zag hem twijfelen of hij erbij zou komen zitten. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje gecontroleerd en beklemd. Hallo, ik wil ook mijn studiegenoten leren kennen! Ik vind het fijn om ook wat mensen in mijn eigen vakgebied te leren kennen die bij andere instellingen werken dan ik. Het is echt super interessant om hun verhalen te horen. Anthonie zie ik binnenkort sowieso alweer, dan hebben we nog alle tijd voor elkaar!

20 januari

Geen andere mannen!

Ik heb een heel fijn weekend gehad. Ik heb goed kunnen studeren en ben lekker op stap geweest met vriendinnen. Het was wel weer lekker om me zo vrij te voelen en met niemand rekening te houden. Op een gegeven moment ontmoette ik een heel aardige jongen, die me duidelijk probeerde te versieren. Ik moest wel even wennen om daar helemaal niet op in te gaan. Maar goed, ik heb Anthonie nu, en dat is tot nu toe erg leuk. Dus voorlopig even geen andere mannen!

21 januari

Gezellig

Vandaag heb ik heerlijk met Anthonie aan ons verslag gewerkt. Het is heel prettig samenwerken met hem. We voelen elkaar goed aan en kunnen lekker doorwerken. Ook hebben we erg met elkaar gelachen. Zo is studeren naast het werk prima te doen! Wel kwam hij wat nors binnen, dat was wel even teleurstellend. Ik begin me wel te realiseren dat hij wat emotioneler is dan ik in eerste instantie dacht. Maar goed, misschien was het ook gewoon een ochtendhumeur. Hij was verder gelukkig erg gezellig!

23 januari

Stappen met vrienden

Net belde Marieke, mijn beste vriendin. We gaan weer met de hele vriendenclub stappen vrijdagavond. Ik zei meteen ja, maar bedacht toen ineens dat ik tegenwoordig ook met Anthonie rekening heb te houden. Aan de andere kant: ik heb natuurlijk ook mijn eigen leven en ga niet ineens alles opgeven voor een vent. Best lastig¼ Marieke zei natuurlijk dat ik lekker mee moest gaan en niet meteen een saaie huismus moet worden nu ik een vriend heb. Maar ja, zij is dan ook nog single, dus zij heeft gemakkelijk praten!

Opgelost!

Ik heb een prima oplossing gevonden! Ik heb Anthonie net gebeld en gevraagd of hij mee gaat dansen vrijdag. Dan kan hij meteen mijn vrienden ontmoeten. Dat weet hij nog niet, ik wil hem niet meteen ongerust maken. Anders gaat hij zich er misschien te zenuwachtig over maken. Maar zo kan ik dus zowel mijn vrienden als Anthonie zien. Ik ben trots op mijn goede idee!

Blog 5: Anthonie

26 januari

Check telkens die telefoon

Gisterenavond had ik weer een date met Angela, de vrouw op wie ik stapelgek ben. Sinds een paar weken is het aan. Angela houdt erg van dansen en had me overgehaald om mee te gaan naar een dansclub. Nou ja, met de weerstand die ik bood, kun je het niet echt overhalen noemen. Die dag had k al zes keer mijn telefoon en drie keer mijn mail gecheckt omdat ik toch bang was dat ze weer af ging zeggen. Dat zou niet de eerste keer zijn¼

Die avond

We hadden rond middernacht afgesproken bij de ingang de club. Toen ze me zag, keek ze me met een liefdevolle blik aan. Ik werd helemaal warm van binnen. “Er komen ook nog wat vrienden van me” zei ze bij het naar binnen gaan. “Ik heb ze zo weinig gezien afgelopen week. En het lijkt me leuk als jullie elkaar leren kennen!”

Ruimte geven

Ik voelde wat teleurstelling, want ik had gehoopt op een avondje met z’n tweeën. Maar ik nam me voor haar ruimte te geven. Zij wil blijkbaar veel ruimte en ik wil haar daar niet in tegenhouden. Bovendien lijkt het er soms wel op dat zij, als ik dichterbij probeer te komen, nog meer afstand neemt! Daar kan ik al helemaal niet goed tegen.

Nauwelijks tijd voor mij

Angela zag de teleurstelling op mijn gezicht. “Ik ga ook echt wel genoeg tijd aan jou besteden hoor” zei ze. Deze opmerking stelde me nog niet echt gerust. Die avond sprak en danste ze veruit het grootste deel van de avond met haar vrienden. Ik probeerde mijn aandacht op andere mensen te richten, maar eigenlijk was mijn aandacht steeds bij haar. Onbewust lette ik telkens op waar ze naar toe ging, wat ze deed en met wie ze sprak. “Zijn we eindelijk weer een avondje samen, en dan besteedt ze nauwelijks tijd aan mij!” schoot er door mijn hoofd.

Afgewezen

Ik voelde me tekort gedaan en afgewezen. Het lukte me niet goed om me nog op andere dingen te concentreren. Mijn hoofd maalde op volle toeren en de ene na de andere vervelende gedachte ging door mijn hoofd. Ik zakte steeds dieper in de put. Angela besteedde vervolgens steeds minder tijd aan me. “Als het zo moet, hoeft het niet meer van mij!” dacht ik.

Blog 6: Angela

26 januari

Nou dat was me het dansavondje wel! Ik dacht dat ik het zo goed georganiseerd had: ik had zowel mijn vrienden als Anthonie opgetrommeld om te komen dansen. Zo hoefde ik geen keuze te maken in wie ik wilde zien, en konden ze elkaar meteen leren kennen. In de praktijk vond ik het echter maar wat lastig!

Schuldig

Ik vond het superleuk om Marieke en de rest weer te zien en moest echt even bijkletsen. Net nu leek er van alles gebeurd te zijn. Marieke had gedoe met haar werk, Johan had relatieproblemen etc. etc. Maar ja, Anthonie leek zich ook niet echt alleen te vermaken, dus ik voelde me af en toe echt schuldig toen ik met hen in gesprek was. En eerlijk is eerlijk, soms wilde ik dat hij niet meegegaan was. Ik had het gevoel dat ik er constant op moest letten of hij zich wel vermaakte. Normaal kan ik lekker vrij doen wat ik wil, maar nu had ik soms net het gevoel alsof ik op een kind moest passen!

Voor het eerst ruzie

En dat was nog niet eens het ergste. We hebben voor het eerst ruzie gehad! Want ik heb in mijn ogen dus de hele avond heel veel rekening met hem gehouden, maar toen we weggingen begon hij ook nog eens te zeuren! Dat ik hem niet genoeg bevestiging gaf en ik hem te veel alleen had gelaten terwijl hij niemand kende, etc. etc. Ik heb in het begin nog wel mijn begrip getoond, maar op een gegeven moment was ik het echt zat. Ik riep dat ik nu eenmaal zo in elkaar zit en als het hem niet aanstond, hij maar iemand anders moet zoeken. Oh, eerlijk gezegd geloof ik dat ik zei dat hij dan maar een schoothondje moest zoeken; niet erg aardig van me.

27 januari

Wat moet ik doen?

We zijn uiteindelijk allebei naar ons eigen huis gegaan en ik heb nog niet de moed gevonden om hem te bellen en het goed te maken. Of is het zin? Eigenlijk loop ik een beetje te twijfelen of een relatie wel wat voor me is. Ik heb het goed naar mijn zin met mijn vrienden en op gedoe zoals dit zit ik echt niet te wachten. Eerlijk gezegd voel ik me best wel beklemd. Aan de andere kant: Anthonie is verschrikkelijk lief en ik heb het ook heel leuk met hem. En ik heb toch altijd geroepen dat ik graag een relatie wilde en alleen de juiste nog niet tegengekomen was? Wat moet ik nu doen?

Blog 7: Anthonie

26 januari

Ruzie

Afgelopen vrijdagavond was die mislukte avond bij de dansclub. Toen ik na afloop een stukje met haar mee naar huis fietste, liet ik niets merken. Ik probeerde me groot te houden. Maar van binnen voelde ik me alleen gelaten en boos. Angela merkte dat ik totaal afgesloten was. Toen ik er eindelijk iets van zei, snapte ze er helemaal niks van. Uiteindelijk vond ze het maar gezeur en werd ze boos. “Als het je niet aanstaat, zoek je maar iemand anders!” schreeuwde ze tegen me. Het leek wel alsof ze me niet wilde begrijpen.

27 januari

Zo hoeft het van mij niet meer

Ik kon maar geen rust vinden vanavond. Angela liet niks van zich horen. Ik wilde haar bellen, maar was nog steeds boos. Dus ik deed het niet. Zij moet maar contact opnemen! Mijn gedachten en gevoelens werden alleen maar erger en erger. Het liett me maar niet los. Pas laat in de avond kreeg ik een kort mailtje van haar. Eindelijk! We hebben afgesproken af dat we elkaar aanstaande woensdag weer gaan zien.

Het wordt tijd dat ze zich anders gaat gedragen

Ik vind nog steeds dat ze zich die avond belachelijk gedragen heeft naar mij toe. Als je elkaar maar weinig ziet, is het toch raar dat je niet alle tijd aan elkaar besteedt? Hoe haalt ze het zich in haar hoofd om mij de halve avond alleen te laten staan? En dat is wat ik haar woensdag ga zeggen! Als het zo moet, hoeft het van mij niet. Het wordt tijd dat ze zich anders op gaat stellen.

30 januari

“Angela is jouw spiegel”

Twee uur voordat ik Angela weer zou zien, werd ik gebeld door een vriendin van mij, Marjan. Marjan heeft al jaren een relatie en lijkt altijd de rust zelve. Ik vertelde over mijn frustraties en boosheid richting Angela. En dat ik haar eens zou gaan vertellen hoe ik erover denk. Marjan snapte dat ik gefrustreerd en boos was. “Maar realiseer je wel”, zei ze, “dat Angela jou een spiegel voorhoudt. Als jij haar zo sterk naar je toe trekt, haar zo claimt, neemt ze juist afstand. Dat trekt ze niet. Je kijkt vooral naar wat Angela doet. Je ziet niet dat dit ook een reactie is op jouw gedrag.”

“Kijk ook eens naar jouw aandeel”

Marjan wees me erop dat ik ook eens moest kijken naar mijn aandeel in wat er tussen ons gebeurt. “Als jij haar ruimte geeft, zal zij juist weer jouw nabijheid zoeken,” zei ze. Ik vond het eigenlijk maar een stomme uitleg van Marjan. Angela deed toch raar? Vrouwen houden elkaar altijd de hand boven het hoofd. Maar toen ik de woorden van Marjan even later echt goed tot me door liet dringen, zag ik toch wel dat er een kern van waarheid in zat. Misschien moet ik het toch maar iets anders aanpakken dan ik me voorgenomen heb.

Blog 8: Angela

30 januari

Wil ik wel verder?

Anthonie kan elk moment op de stoep staan. We gaan het uitpraten. En wat mij betreft misschien wel uitmaken. Ik heb er veel over nagedacht en merk meer en meer dat ik het eigenlijk niet leuk meer vind. Ik vind Anthonie een schat, maar het beklemt me allemaal zo! En als ik niet eens een leuke avond met hem en mijn vrienden uit kan zonder gedoe, wat stelt de relatie dan voor? Een relatie moet voor mij vóór alles leuk zijn. En dat is het helemaal niet. En ik heb helemaal geen zin in eindeloze gesprekken zo. Dit is gewoon niet wat ik me had voorgesteld!

31 januari

Bijgelegd!

Het liep allemaal heel anders dan verwacht gisteren. Ik dacht dat Anthonie me weer van alles ging verwijten, maar in plaats daarvan kuste hij me op de mond toen hij binnenkwam en zei hij meteen heel oprecht “sorry”. En toen legde hij me uit dat hij veel bevestiging zocht en besefte dat hij me daarmee claimde. Maar dat hij het ook lastig vond als ik zo weinig aandacht aan hem gaf. Toen hij het zo zei, begreep ik dat ook wel weer. En ik gaf aan dat ik ook wel erg onaardig had gereageerd. Ik merk dat ik dan alleen maar meer de neiging heb om afstand te nemen, en dat is ook niet leuk voor hem natuurlijk. Eigenlijk hebben we het gewoon als twee volwassen mensen uitgepraat! En gelukkig ook zonder al te lang door te wroeten. Daarna hebben we nog heerlijk een filmpje gekeken en is hij blijven slapen.

2 februari

Weer verliefd

Ik ben weer helemaal verliefd. Ik ben zo blij dat ik het niet uitgemaakt heb! Gisteren na onze opleidingsdag zijn we samen gaan eten, hebben we de hele nacht en ochtend samen in bed gelegen en vandaag zijn we samen naar de dierentuin geweest. Het was zo gezellig en leuk! Anthonie is echt heel lief en zorgzaam en heeft ook heel leuke ideeën en invallen. Als het aan mij had gelegen, waren we gewoon de stad even in gegaan, maar ik vind het heel erg leuk dat hij dan bedenkt om naar de dierentuin te gaan. Ik was er al jaren niet meer geweest en heb echt genoten!

3 februari

Een verrassend einde

Anthonie en ik hebben het hele weekend met elkaar opgetrokken. En hoewel ik nu wel blij ben dat ik weer even alleen ben, heb ik mijn vrienden even helemaal niet gemist en ook niet de neiging gehad afstand te nemen. Het was gewoon leuk. Daar was ik echt blij om, het uitpraten heeft echt geholpen. Ik schrok dan ook een beetje door wat hij bij het afscheid zei. Hij zei dat hij zo’n leuk weekend had gehad, dat het echt een beetje een mini-vakantie leek. En dat we er binnenkort misschien maar eens een echt weekje vakantie van moesten maken. Ik kreeg het meteen weer benauwd. Nu al over een week vakantie beginnen! Dat vind ik echt veel te snel! Ik probeer er nu gewoon overheen te stappen en er niet aan te denken, maar het voelt toch een beetje als een domper na zo’n weekend. Waarom kan hij nu niet even gewoon rustig aan doen!

Blog 9: Anthonie

31 januari

Kantje boord!

Dat scheelde weinig gisterenavond. Ik was eerst van plan haar eens flink te vertellen wat ik van haar belachelijke afstandelijke gedrag vond. Maar gelukkig heb ik dat niet gedaan. Aan haar gezicht te zien was dat zeker een enorme ruzie geworden. Dat had onze relatie echt niet overleefd. Het gesprek met Marjan en het inzicht dat ze mij gaf in mijn claimend gedrag zorgden ervoor dat ik mijn excuses aan kon bieden aan Angela. Gelukkig hebben we het toen als twee volwassen mensen uit kunnen praten.

3 februari

Een nieuwe fase

Het afgelopen weekend was helemaal geweldig. Ik heb vooral erg moeten lachen om Angela’s imitatie van het zeepaardje in het enorme dierentuinaquarium. Het praten over onze gevoelens en angsten heeft ons een stuk dichter bij elkaar gebracht. Eindelijk begin ik haar rare gedrag een beetje te snappen. Ik zou zo bij haar in willen trekken, zo geweldig vind ik haar. En natuurlijk heeft ze ook een heel sfeervol appartement waar ik me helemaal thuis voel. Maar ik denk dat samenwonen nog net iets te snel voor haar gaat. Eerst maar eens samen een heerlijk weekje op vakantie.

7 februari

Radiostilte

Ik ben de afgelopen dagen erg druk geweest met m’n werk. Problemen met een medewerker op mijn afdeling die niet goed functioneert. Van Angela heb ik weinig gehoord en gelezen. Heel weinig reacties gehad op al m’n app’jes. Nu ik er zo aan terug denk, reageerde ze ook een beetje raar toen ik zondagavond voorstelde om samen een relaxed weekje op vakantie te gaan. Lijkt me toch heel normaal om lekker samen op vakantie te gaan als je al ruim twee maanden een relatie hebt!

10 februari

Pas op voor gemiste kans

Nu heeft het me lang genoeg geduurd. Ik heb nog steeds geen antwoord op de vraag wanneer we nu op vakantie gaan. Na het achtuurjournaal werd het wel eens tijd voor een “subtiel” mailtje. Ik klikte net met een voldaan gevoel op de “send”-knop. Ik heb haar gemaild dat veel nieuwe stellen elkaar juist beter leren kennen door samen op vakantie te gaan. Als je dat niet doet, is dat met recht een gemiste kans. En dat, als ze haar werk goed organiseert, ze best wel tijd vrij kan maken om er een weekje met mij tussenuit te gaan. Het gebeurt namelijk regelmatig dat ze een afspraak afzegt vanwege haar werk. Met een beetje goede wil van haar kant kan dat best wel anders. Ik denk dat ze nu wel overstag gaat.

Blog 10: Angela

8 februari

Druk, druk, druk

Ik heb het even erg druk gehad met mijn werk de afgelopen dagen. Die opleiding ernaast, met ook nog veel huiswerk, vraagt wel erg veel tijd. En Marieke begint al een beetje te drammen dat het echt wel weer tijd wordt dat ik weer eens ouderwets ga stappen. En hoewel ze Anthonie heel aardig vindt, zou ze het ook leuk vinden om me weer even alleen te zien, zo mailde ze. Misschien kan ik dit weekend met haar afspreken. Ik heb Anthonie vorig weekend al het hele weekend gezien, dus ik denk dat ik zaterdag wel aan mijn vrienden kan besteden zonder dat hij zich afgewezen voelt. Vrijdag wil ik wel even alleen zijn denk ik na deze drukke week, maar dan heb ik de hele zondag nog voor hem.

Het gaat lekker

Overigens voelt het echt goed met Anthonie. Ik denk nog regelmatig terug aan het heerlijke weekend. Ik ben gelukkig weer helemaal verliefd. Af en toe denk ik nog wel aan zijn voorstel om op vakantie te gaan en dan krijg ik een licht paniekerig gevoel. Maar dan probeer ik maar gewoon door te ademen en te denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. Soms denk ik ook dat ik het maar gewoon moet proberen. Wat kan er fout gaan? Misschien is het wel heel erg leuk en we hoeven natuurlijk niet 24 uur per dag op elkaars lip te zitten. Misschien kunnen we iets actiefs gaan doen, dan is het ook weer gemakkelijker. Ik ben echt tevreden met mezelf dat ik er zo goed mee omga.

10 februari

Waarom doet-ie dat nou? Heb ik net het idee dat ik het zo volwassen aanpak en dat het zo goed gaat, stuurt meneer een enorm claimende mail waarin hij me ongeveer dwingt om met hem op vakantie te gaan. Bah, wat vervelend. Zo heb ik er helemaal geen zin meer in. Ik ga er ook niet op reageren. Ik ga lekker naar Marieke, even niet aan alles denken en lekker mijn zinnen verzetten!

11 februari

Gezoend met een ander

Oh, wat heb ik gedaan?? Ik ben zo stom geweest! Ik heb gisteravond gezoend met een ander! Weliswaar maar een paar minuten, toen kwam ik alweer bij zinnen, maar toch. Wat doe ik mezelf en Anthonie aan? Ik was gisteren zo boos over het mailtje van Anthonie. Ik heb het er gisteren uitgebreid met een paar wijntjes erbij met Marieke over gehad. En ook zij vond het belachelijk claimend gedrag van Anthonie. Daarna zijn we gaan stappen. Ik zag wel dat Anthonie al heel vaak ge-appt en gebeld had, maar ik had geen zin om erop te reageren. En toen ben ik heerlijk uit mijn dak gegaan en voor ik het wist stond ik midden op de dansvloer te zoenen met ene Dirk. Niets eens mijn type. Waarom doe ik dit nou?

Blog 11: Anthonie

15 februari

Contact met anderen zoeken

Het was zes uur in de middag. De cursus zat er voor vandaag weer op. Ik liep samen met Angela, naar de eetzaal. Angela stelde voor om apart te gaan zitten van de andere cursisten. Ze keek me wat schuldig aan en vertelt dat ze zich ontzettend geclaimd voelde door mijn mail. Die mail waarbij ik haar onder druk zette om samen op vakantie te gaan. En dat ze met een andere man gezoend heeft¼ Ik keek haar geschokt aan, stond op, en ben kwaad weggelopen zonder nog om te kijken.

Veel ruimte geven

Het is diep in de nacht en aardedonker. Ik kijk op de wekker, 3 uur. Ik lig alleen in mijn grote lege bed en kan niet meer in slaap komen. Mijn hoofd begint te malen. Ik voel me beroerd, boos en ook schuldig. Hoe heeft ze dit kunnen doen? Geeft ze dan niets om ons? En aan de andere kant: is het waar, heb ik haar weer te weinig ruimte gegeven? Haar onder druk gezet met mijn mail? Ik bedoelde het goed! Waarom snap ik toch zo weinig van haar?

16 februari

Ik sta in de weg

Vanochtend ontliepen we elkaar tijdens de cursus. Toen het lunchtijd was, had ik toch de moed om naast haar te gaan zitten in de cursuszaal. We hadden immers nog wat uit te praten. Iedereen liep weg om te lunchen. Ik merkte dat ze het moeilijk had. Ik vertelde haar over mijn frustraties en boosheid. Ik legde haar uit dat ik me gekwetst voelde door haar zoenpartij en opmerkingen dat ik te dichtbij kwam. Dat ik haar in de weg stond en niet meer nodig was. Angela heeft toen mijn hand gepakt. Ze keek me indringend aan, haar ogen waren helemaal betraand.. Ze zei “Je bent heel belangrijk voor me. Ik ben heel verliefd op je, maar heb ook ruimte nodig voor mezelf. Begrijp je dat?”.

“Een relatie is als een tango”

Juist op dat moment kwam Marlies, een docente, binnen om iets te pakken. Marlies is ook degene die ons bij ons persoonlijk ontwikkelingstraject begeleidt. Ze zag duidelijk aan onze gezichten dat het crisis was. Angela heeft haar toen verteld wat er speelde. Toen begon Marlies over de tango, haar grootste passie. “Een relatie is als een Tango. Je danst samen door het leven. Je danst vaak heel close en dichtbij. En je neemt af en toe wat afstand van elkaar. Maar als je afstand neemt en de ruimte in gaat, blijf je wel in contact. Als je alleen maar heel dicht bij elkaar danst, verstik je elkaar. Als je alleen maar afstand neemt en geen contact houdt, neemt een andere danspartner het over. Als je accepteert dat elke relatie, net als de tango, een spel is van afstand en nabijheid, wordt het een stuk gemakkelijker”. Na deze wijze woorden liet ze ons weer alleen. Er is sindsdien van alles door mijn hoofd geschoten. Ik voel me verward. Ik wil Angela haar zoenpartij met die Dirk graag vergeven en het vergeten, maar ik weet niet of ik dat al kan¼

Blog 12: Angela

19 maart

Een maand zonder Anthonie

En ineens is het al een maand geleden dat ik Anthonie voor het laatst gezien heb. We hebben die bewuste dag afscheid genomen met de afspraak dat we het allebei zouden laten bezinken. Maar dat “even” is best lang geworden. Ik kan me er maar niet toe zetten om contact met hem op te nemen. Allerlei gevoelens gaan door me heen: ik voel me verschrikkelijk schuldig ten opzichte van Anthonie, ik ben boos op mezelf omdat ik met een ander heb gezoend, en nog steeds voel ik me ook geclaimd en beklemd als ik aan Anthonie denk. En omdat ik daar geen raad mee weet, blijf ik het maar uitstellen om contact met hem op te nemen. Ik geef mezelf het excuus dat hij net zo goed die stap had kunnen zetten. Blijkbaar vindt hij het ook niet zo belangrijk! Maar stiekem weet ik wel beter¼

Lekker alleen

Eerlijk gezegd vind ik het ook wel lekker alleen. Niemand om rekening mee te houden, niemand om verantwoording aan af te leggen: ik kan doen wat ik wil! In het weekend hoef ik niet te bedenken hoe ik mijn aandacht moet verdelen tussen Anthonie en mijn vrienden. Ik praat en ga uit met wie ik wil en hoef me niet schuldig te voelen als ik even geen aandacht aan hem besteed. En verder heb ik lekker gesport, heel goed aan mijn studie gewerkt en heb ik naast mijn drukke baan ook nog tijd gehad om te niksen! Tegelijkertijd mis ik Anthonie ook. Afgelopen zondag, ’s ochtend ’s alleen bij het ontbijt, stond ik op het punt hem te bellen¼ maar ik heb het niet gedaan.

27 maart

Een besluit

Zojuist heb ik na mijn werk een lange wandeling gemaakt en eens goed nagedacht over wat ik wilde. En dat heeft wel verheldering gebracht. Ik besef dat ik Anthonie heel erg mis en dat ik hem niet wil laten gaan. Vóór Anthonie was het tijden geleden dat ik echt verliefd was. En nu ben ik eindelijk weer verliefd, dus dat is bijzonder. Dus moet ik het niet te snel opgeven. Misschien heeft onze docente Marlies gelijk. Ik dacht steeds dat het aan Anthonie lag, dat als hij me niet zo claimde het allemaal goed zou zijn. Maar misschien heb ik er zelf ook wel een aandeel in door telkens te veel afstand te willen nemen van hem. Daar moeten we het dan ook maar eens over hebben.

Stikzenuwachtig

Morgen zie ik Anthonie voor het eerst weer bij de opleiding. Daar ga ik tenminste van uit. De vorige keer, twee weken geleden, was ik erg gespannen om hem weer te zien. Ik was bang voor de confrontatie, maar dat bleek voor niets te zijn. Anthonie kwam gewoon niet opdagen. Van een studiegenoot hoorde ik dat hij ziek was. Of wilde hij mij ontwijken? Maar nu zal hij toch wel komen neem ik aan. Ik ben stikzenuwachtig. Zou hij nog boos zijn? En nog belangrijker: zou hij me nog terug willen?

Blog 13: Anthonie

27 maart

Als ze niet voor ons wil gaan, hoeft het voor mij niet meer

was even helemaal klaar met Angela de afgelopen maand. “Laten we het even bezinken,” zei ze tegen me. Nou, als ze niet voor ons wil gaan, hoeft het voor mij niet meer! Tenminste, zo reageer ik altijd in eerste instantie. Ze hebben me verteld dat dit met mijn verlatingsangst te maken heeft. Als ik niet genoeg bevestiging krijg, haak ik helemaal af. Maar goed, ik mis haar nu wel enorm. Twee weken geleden heb ik haar ook niet gezien op de opleiding, want toen was ik “ziek”. De “Angela- vermijdingeritus” is misschien een betere omschrijving.

28 maart

Ik ben klaar met mijn verlatingsangst

Over een uur ga ik haar weer zien op de opleiding. Ik voel me best wel gespannen. Ik hoop echt dat ze weer open zal staan voor contact. Dat ze met me wil praten. Ik wil haar zeggen dat het me spijt dat ik zolang niets van me heb laten horen. Dat ik misschien toch wel meer last heb van verlatingsangst dan ik toe wil geven. En dat ik afhaak als ik niet genoeg bevestiging van haar krijg. Maar vooral dat ik daar helemaal genoeg van heb. Ik wil er echt mee aan de slag en me niet meer zo idioot gedragen en rot voelen.

29 maart

Het weerzien

Gisterochtend om half tien deed ik de zware deur van het opleidingscentrum open. Ik was expres vroeg gegaan in de hoop dat ik Angela nog even kon spreken. Ik zag haar staan bij het mooie nieuwe koffieapparaat. Ze zag me binnenkomen en keek me recht in mijn ogen. Die vijf seconden dat we elkaar aankeken leken wel een eeuwigheid. Ze liep voorzichtig op me af, zei niets en gaf me een warme omhelzing. Ik voelde dat ze gespannen was, net als ik. Terwijl ik haar zo vast had, realiseerde ik me hoe enorm ik haar had gemist.

Een nieuw begin

We hebben die hele dag met elkaar opgetrokken en gepraat. Angela vertelde me dat ze zich realiseerde dat haar bindingsangst toch wel een belangrijke rol speelde in onze relatie. Ik heb over mijn verlatingsangst verteld. Ik was bang dat Angela mij misschien niet meer zou willen als ze zou weten dat ik hier zoveel last van heb. Maar het heeft ons juist dichter bij elkaar gebracht door hier zo open over te kunnen praten. Juist door ons kwetsbaar op te stellen ten aanzien van onze angsten hebben we meer begrip voor elkaar gekregen. We zijn weer opnieuw begonnen.

5 april

Het afgelopen weekend was geweldig. Angela had kaartjes gekocht voor een fantastisch concert in Paradiso. Ik ben bij haar blijven slapen en we hebben de hele zondag in bed gelegen en bijgepraat. Dat voelde zo goed. Anderzijds ben ik ook onzeker. Ik met mijn verlatingsangst, Angela met haar bindingsangst, gaat dat wel werken in een relatie? Wordt dat wel beter in de nabije toekomst, of blijft het zo’n rollercoaster?

Blog 14: Angela

6 mei

Een nieuwe kans

Ondertussen zijn we weer een maand verder en ik moet zeggen: ik ben blij dat ik het nog een kans heb gegeven! Het gaat best goed tussen Anthonie en mij. Sinds onze “moeilijke periode” kan ik eigenlijk wel zeggen: beter dan ooit. Toen we elkaar weer zagen, merkte ik meteen dat ik nog heel veel voelde voor Anthonie. En voor het eerst durfde ik echt te vertellen hoe ik onze relatie heb ervaren. Hoe ik me soms geclaimd voel en hoe groot mijn behoefte is om alleen te zijn nadat we elkaar een weekend hebben gezien. Dat was een enorme opluchting!

Verlatingsangst en bindingsangst

Anthonie kwam met een nieuwe theorie op de proppen: dat hij last had van verlatingsangst en ik van bindingsangst. Dat hij last had van verlatingsangst herkende ik meteen. Hij zoekt naar mijn idee zoveel bevestiging van mij en is zo met mij bezig, dat het me niet verbaast in ieder geval. Maar ik was in eerste instantie wel een beetje beledigd dat hij zei dat ik bindingsangst had. Het is toch normaal dat ik ook mijn vrijheid wil?

Zelfinzicht

Toch ben ik me er een beetje in gaan verdiepen. Ik heb wat gegoogeld en gelezen en zie inderdaad wel dat het ook iets over mij zegt dat ik benauwd word zodra de ander iets van mij wil of meer van mij verwacht. En dat ik snel afstand neem of ga twijfelen als iemand te dichtbij komt. Dit blijkt dus te wijzen op bindingsangst! Dus ik moet zeggen: het was wel een spiegel voor me. Sindsdien hebben Anthonie en ik er veel over gepraat en eigenlijk maakte dat het een stuk dragelijker!

12 mei

Rottige bindingangst!

Vandaag heb ik weer enorm last gehad van die rottige bindingsangst! Anthonie had gisteren gevraagd of ik zijn ouders wilde ontmoeten. Ik kreeg meteen een gespannen gevoel. Waarom moet ik zo nodig zijn ouders ontmoeten, het gaat toch om ons? Maar omdat ik niet moeilijk wilde doen, zei ik ja. Te snel, bleek achteraf. Toen hij vandaag zijn ouders belde om af te spreken, kwam het gevoel dubbel zo hard terug. Ik werd er chagrijnig en gestrest van; allerlei gedachten als “waarom moet hij het zonodig verpesten met zijn officiële gedoe?” gingen door mijn hoofd. Omdat ik er niet uit kwam, zei ik tegen Anthonie dat ik naar huis ging.

Half ruzie

Maar Anthonie liet me niet zomaar gaan. Hij vroeg of er wat was en toen ik ontkende, zei hij: “ik ken die blik van jou! Er is iets mis en we hebben afgesproken erover te praten. Dus vooruit, voor de dag ermee, want ik heb geen zin me weer de hele middag onzeker te voelen hierover!”. Dat vond ik wel sterk van hem. En uiteindelijk heb ik het toch maar gezegd. Eerst was Anthonie beledigd en kregen we half ruzie, maar uiteindelijk lukte het ons toch om eruit te komen. Ik ben trots op ons! En het mooie is: ik heb uit mezelf gezegd dat ik toch wel even mee ga naar zijn ouders, en nu wil ik het ook echt! En nu maar hopen dat dat gespannen, angstige gevoel niet telkens de kop opsteekt.

Anthonie en Angela, hoe het verder ging

14 juli

Samen twee weken op vakantie!

Ze hielden het bijna niet voor mogelijk, maar het gaat nu toch echt gebeuren. Anthonie en Angela gaan samen twee weken op vakantie naar Sicilië. Anthonie kan niet wachten, twee weken helemaal samen met Angela. Twee weken volop aandacht voor elkaar! Angela vindt het best wel spannend, zo lang bij elkaar.

Het is niet gemakkelijk, maar ze maken stapjes

De afgelopen maanden waren heel mooi, maar vaak ook moeilijk. Ze groeiden heel langzaam naar elkaar toe. Ze zijn zich beiden goed bewust van hun gedrag. Anthonie van zijn neiging om Angela te claimen, te weinig ruimte te geven en teveel bevestiging te zoeken. Angela van haar neiging om heel veel ruimte voor zichzelf te willen en afstand te nemen. Ze hebben hard aan zichzelf gewerkt de afgelopen periode. Gelukkig weten ze nu alle twee goed wat hun valkuilen zijn. Daardoor lukt het ze steeds vaker om er niet in te stappen. Helaas gebeurt het ook regelmatig dat één van hen nog wel in de fout gaat. Als diegene het dan zelf niet door heeft, spreekt de ander hem of haar er op aan. Af en toe hebben ze ook nog wel eens flinke ruzie. Gelukkig heeft één van hen dan al wel snel door waar ze in beland zijn. Meestal kunnen ze daarna hard om zichzelf en hun gedrag lachen. Langzaam maar zeker komen ze stapjes verder.

Vertrouwen in de toekomst

Ze beginnen nu steeds meer vertrouwen te krijgen dat het ze gaat lukken. Door te praten over hun gevoelens en behoeftes krijgen ze steeds meer begrip voor elkaar. Ze kijken ook heel erg naar hun eigen aandeel als het toch mis gaat. Daardoor zetten ze langzaam maar zeker stapjes. Ook merkt Anthonie dat zijn angstgevoel en grote behoefte aan bevestiging langzaam minder worden en Angela dat ze Anthonie steeds langer en beter (emotioneel) dichtbij kan laten komen, dat komt omdat ze zich meer en meer “veilig gehecht” richting elkaar gedragen. Ze voelen beiden dat ze er steeds meer voor gaan. Anthonie krijgt stiekem al visioenen over samenwonen, maar ze hebben afgesproken dat ze het daar voor de kerst echt niet over gaan hebben.

Copyright 2015 Single Coaching | All Rights Reserved