Als je ex nog in je hoofd woont, is er geen plek voor een nieuwe liefde

, ,

Loslaten is geen einde, maar een nieuw begin

Zaterdagochtend, ik, mijn vriendin Lonneke en nog twee vrienden stonden klaar in werkkleding met stevige werkhandschoenen. We gingen Bart, een vriend van ons verhuizen. Hij woonde op 40 vierkante meter, dus ik dacht: effe doorpakken met z’n allen en dan liggen we om 2 uur vanmiddag lekker aan het water bij zijn nieuwe huis.

Even een snelle verhuizing… toch?

Gaandeweg de ochtend verbaasde ik mij steeds meer over hoe enorm veel spullen je wel niet op 40 vierkante meter kunt opslaan. Toen we om vier uur in de middag eindelijk klaar waren met het verhuizen van de inboedel riep Bart: “Alles uit mijn tuin moet ook mee, het meeste heb ik al in de voortuin van mijn buurman gezet.” 

Daar aangekomen, zagen we niet alleen een compleet gedemonteerd tuinhuis en 15 houten pallets die ooit onderdeel van een loungeset waren, maar ook nog drie kuub brandhout en nog een heleboel andere tuinspulletjes. 

Nadat ik met enige pijn in mijn hart het idee van een frisse duik in het kanaal had losgelaten, begonnen we vol goede moed met het verhuizen van de tuininventaris. Bart liep het grootste deel van de tijd wat aangedaan door zijn oude huis. Af en toe kwam hij aanzetten met een vergeten lampje of een verstopte vork, terwijl wij lekker brandhout aan het versjouwen waren.

Twee huizen, twee harten – dat werkt niet

Bart ging samenwonen met zijn vriendin in een prachtig ruim nieuw huis, maar hij had duidelijk zijn oude huis en zeker ook al zijn overbodige dubbele spulletjes nog niet losgelaten. Tja, loslaten is best moeilijk. Ik kom het ook vaak tegen in mijn coachingspraktijk. Coachklanten die vol goede moed een nieuwe relatie proberen te krijgen terwijl ze hun ex nog niet losgelaten hebben.

Net als je portemonnee het niet trekt om elke maand de huur of hypotheek van twee huizen te betalen, trekt je emotionele systeem het ook niet om een nieuwe relatie aan te gaan terwijl je de oude nog niet goed afgesloten hebt. Het is me de afgelopen 15 jaar als singlecoach dan ook nog niet gebeurd dat een coachklant die zijn of haar ex niet goed verwerkt had, een nieuwe relatie kreeg. Kortom: loslaten is een must!

Signalen dat iemand nog niet los is van de ex

Ik merk aan mijn coachklanten dat ze hun oude relatie nog niet goed verwerkt hebben, als ze bijvoorbeeld nog met veel verdriet of boosheid over hun ex praten. Of überhaupt veel over hun ex praten. Een ander signaal waar ik op let is dat ze vertellen dat ze nog dagelijks of meerdere malen per week aan hun ex denken, of erger nog, zonder noodzakelijke aanleiding hun ex nog regelmatig zien. En het lastigste: ze willen wel een nieuwe relatie, maar staan er emotioneel absoluut niet open voor.

Wat maakt loslaten zo moeilijk?

Als we dan met loslaten bezig gaan, kom ik van alles tegen bij mijn coachklanten. “De hoop dat het weer goed komt” is wel de lastigste en meest hardnekkige. Zolang er nog hoop is, is loslaten kansloos. 

Stephanie: “Wout heeft nog steeds geen nieuwe vriendin. Hij stuurt me af en toe een appje als hij zin heeft in seks. Misschien ziet hij wel in wat hij fout gedaan heeft. En gaat hij in de toekomst wel serieus tijd investeren in de relatie.” Tja, als als als… Als je wil openstaan voor een nieuwe relatie, kun je die valse hoop beter met wortel en al uitroeien.

Mees: “Als ik mijn ex loslaat heb ik het gevoel dat mijn kans op echte liefde verkeken is. Het wordt vast nooit meer zo fijn als met Tess, ook al moest ik mezelf flink aanpassen om geen ruzie te krijgen.” 

Dit soort overtuigingen kunnen loslaten ook heel moeilijk maken. Soms wil iemand als Mees daarom nog helemaal niet loslaten, terwijl de relatie toen toch echt heel slecht was. Vaak heeft dat te maken met onzekerheid of een laag zelfbeeld. Zo zijn er natuurlijk nog veel meer redenen om niet los te laten.

Alles verhuisd… behalve zijn hart

En die verhuizing? Terwijl we aan het begin van de avond het laatste brandhout in de verhuiswagen gooiden, werd ik geraakt door iets: Ik zag Bart nog één keer omkijken naar zijn oude huis. Wel twee minuten lang. Alsof hij afscheid moest nemen van iets groters dan vier muren.

Dat moment herkende ik. De angst en het verdriet om het oude los te laten. Zelfs als je weet dat het nieuwe veel beter is. En ik snap dat het pad naar het nieuwe heel spannend kan zijn, want je weet nog niet hoe het precies gaat worden. Maar durf erop te vertrouwen dat het de weg is naar iets dat beter bij je zal passen.

Wil jij ook weer openstaan voor de liefde?

Heb jij ook een ex die als een verdwaalde verhuisdoos in je hoofd blijft staan en zin om je weer open te stellen voor nieuwe contacten? En is jouw doel weer echte verbinding aan te gaan en een fijne liefderelatie te vinden? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken en kijken hoe wij je kunnen helpen. Met ons coachingsprogramma hebben wij al veel singles begeleidt naar die leuke. duurzame relatie!  

Wat we in de liefde zijn kwijtgeraakt… en hoe Oerol dat liet zien

, ,

Durf weer verbinding te maken en zie wat er gebeurt

Vorig weekend was er één om nooit te vergeten. Ik was een paar dagen op Oerol. Voor de mensen die het niet kennen: het is een 10-daags festival op het eiland Terschelling, met over het hele eiland theatervoorstellingen, muziek, exposities, straattheater en een heleboel meer dingen waar je blij van wordt. Voeg daar de mooie natuur, het heerlijke weer en een gezellig groepje vrienden aan toe, en je snapt het: ik had een topweekend.  

Openheid en contact

Maar het allerleukste? Echt iedereen stond open voor contact. Nog voor ik de boot naar het eiland opstapte, zat ik al in een gesprekje over dialecten met een groepje uit Limburg. En op de boot zelf raakte ik aan de praat met een stel dat al voor de 20e keer naar Oerol ging. Oók als ze geen zin hadden, want anders raakten ze hun vaste plek in hun favoriete hotelletje kwijt. 

In een willekeurig café bleek Roberto Jacketti en de Scooters op te treden. Voor iedereen onder de vijftig: dat is een Nederlands bandje dat in de jaren 80 even populair was. Mijn vriendin was vroeger fan, dus we stonden vooraan mee te brullen (zij vol overgave, ik kende precies één nummer). Al snel hadden we dikke lol met een groep van zo’n twaalf vrouwen uit een zangkoor. Die avond waren we ineens allemaal hartsvriendinnen.

Flirten op het eiland

Ook werd er druk geflirt. Toen ik me tijdens datzelfde concert tussen het dansen door even omdraaide maar mijn man Dirk, zag ik dat hij omsingeld was door drie vrouwen. Eén daarvan had duidelijk haar flirtvaardigheden goed op orde. Ze vond het zichtbaar jammer dat Dirk even later een dikke knipoog gaf – aan mij. 

Maar ook verder bleek dat het festival niet alleen goed was voor de cultuur, maar ook voor de liefde. Overal hoorde je verhalen van stelletjes die elkaar járen geleden op Oerol hadden ontmoet. 

Toen ik thuiskwam moest ik wennen. Ineens was het raar als ik iemand groette die me tegenmoet fietste. En werd ik vreemd aangekeken als ik een praatje maakte in de rij bij de bakker. Flirten op het terras, als ik dat al zou willen doen, leek me uitgesloten. Want iedereen die niet druk in gesprek was, zat met zijn neus op de telefoon.

Geslotenheid en een ontwijkende blik

Wat Oerol me weer liet voelen, was hoe het is als mensen écht openstaan voor elkaar. Geen schermpjes, geen ontwijkende blikken. Maar wel gewoon iemand aanspreken, een praatje maken, lachen om niks. Ik vroeg me af: moeten we daarvoor echt uitwijken naar een eiland met theater? Of kan dat ook gewoon bij de bakker? 

We lijken het een beetje te zijn kwijtgeraakt. Die spontaniteit, die durf, die openheid. Alsof we alleen nog contact mogen maken als er een app of algoritme aan te pas komt. Terwijl het echte leven — dat waarin je per ongeluk een gesprek begint en ineens een klik voelt — nog gewoon bestaat.

Wat als ik mezelf voor gek zet?

Dat zag ik ook bij de singles in mijn flirtworkshop afgelopen vrijdag. Stuk voor stuk leuke, sociale mensen. Met allemaal hetzelfde verlangen: verbinding maken met iemand die ze écht leuk lijkt. Maar ook werden ze vrijwel allemaal tegengehouden door dezelfde angst: Wat als ik mezelf voor gek zet? Wat als ik word afgewezen?

Ik snap dat helemaal. Afwijzing voelt ook heel naar. Maar als ik iets heb geleerd van Oerol — en ook toen ik zelf mijn man ontmoette — dan is het dat echte verbinding niet ontstaat als je veilig aan de zijlijn blijft staan.

Durf!

Dus mijn tip: Durf het weer! Durf jezelf te laten zien. Durf nieuwsgierig te zijn naar een ander. En nee, dat hoeft niet meteen groots of perfect. Begin gewoon eens met oogcontact en een glimlach. Stel een oprechte vraag. Maak een complimentje. Als je niet jezelf, maar je ego even op de zijlijn plaatst, heb je niets te verliezen!

Wil jij ook weer openstaan voor de liefde?

Heb jij zin om je weer open te stellen voor nieuwe contacten? En is jouw doel weer echte verbinding aan te gaan en een fijne liefderelatie te vinden? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken en kijken hoe wij je kunnen helpen. Met ons coachingsprogramma hebben wij al veel singles begeleidt naar die leuke. duurzame relatie!  

Hoe silent disco verrassend veel lijkt op daten met bindings- of verlatingsangst

,

Hoe we soms kiezen voor stilte als het spannend wordt

Ik hou erg van feestjes, en helemaal als het een bruiloft is. Ik kan helemaal wegzwijmelen als twee mensen die elkaar, tegenover al hun vrienden en familie elkaar de liefde verklaren en trouw beloven.

Onlangs had ik weer geluk en was ik te gast op een gezellige romantische trouwerij. Na de ceremonie en een heerlijk diner was het tijd voor een dansfeest. Er werd flink losgegaan, inclusief een tante met glitterschoenen die duidelijk al drie wijntjes voorliep op ons.

Lekker swingen en verbinden

Voor mij is dans een mooie manier om verbinding te maken met de ander, mijn danspartner. Op dit feestje kon ik lekker dansen met Lonneke, mijn vriendin. Maar het lukte me ook nog een paar leuke dansjes te doen met de elegante trouwambtenaar en zelfs nog met de bruid. Zo stonden we in de avond buiten, op het grasveldje van de trouwlocatie, midden in de natuur, lekker te swingen.

Terug naar mijn eigen wereldje

Na een uurtje heerlijk gedanst te hebben, deelde de ceremoniemeester plotseling allemaal koptelefoons uit. Binnen een paar minuten veranderde het luidruchtige dansfeestje in een silent disco (waarschijnlijk tot grote opluchting van de buren).

Door de koptelefoon was ik opeens de connectie met mijn danspartner kwijt. Van de heerlijke dansflow waar we in zaten was op dat moment niet veel meer over. Alsof ik naar binnen werd gezogen, in mijn eigen wereldje. 

Zelfs nadat we allebei dezelfde muziek uit onze koptelefoon lieten klinken, voelde het nog steeds alsof ik grotendeels in mijn eigen wereld was. We dansten niet echt meer met elkaar, meer bij elkaar. De magie was verdwenen.

Door ‘mijn koptelefoon’ uit contact

Ik moest gelijk denken aan de tijd dat ik nog bindingsangst had. Als mijn partner dan emotioneel of fysiek te dichtbij kwam, vond ik het fijn om de ‘koptelefoon’ op te zetten. Soms deed ik dat zelfs letterlijk. Maar meestal was het een figuurlijke koptelefoon: de verbinding verbreken en lekker terug in mijn eigen wereld. Dat gaf me controle, rust en veiligheid.

Nou ja, voor eventjes dan. Mijn vorige partner kon die letterlijke of figuurlijke koptelefoon bepaald niet waarderen. Voor haar voelde het alsof ik innerlijk al mijn koffers aan het pakken was. Dus na een kort momentje van rust brak meestal de pleuris uit. De verlatingsangst sloeg bij haar keihard toe. Zij wilde dat ik  weer verbinding zou maken en bevestiging zou geven en zette enorm de druk erop.  

Daardoor kreeg ik nog meer de drang om op ‘mijn koptelefoon’ de muziek nog een paar standjes harder te zetten. Nog verder uit verbinding. Ik denk dat ik je niet uit hoef te leggen hoe mijn toenmalige verlatingsangstige partner vervolgens daarop reageerde…

Leer om te gaan met je ‘figuurlijke koptelefoon’

Lonneke en ik hebben beiden geleerd hoe we met die figuurlijke koptelefoon om moeten gaan. Dat heeft wat tijd en moeite gekost, maar geeft zoveel fijne rust. Als we behoefte hebben aan onze ‘koptelefoon’, dan zeggen we dat even tegen elkaar. Ook geven we aan hoeveel tijd we voor onszelf nodig hebben. En meestal zijn we goed verbonden in hetzelfde ritme, maar vaak wel met onze eigen pasjes, ieders eigenheid. 

En die bruiloft? Ik stond daar even alleen met de muziek, mijn beweging, in mijn wereld. Tot ik Lonneke weer zag. Onze blikken kruisten. Zonder woorden wisten we: we zitten even niet meer in hetzelfde ritme, maar zijn elkaar niet kwijt.

Ze stak haar hand naar me uit en we deden beide onze koptelefoon af. Opnieuw afgestemd en verbonden liepen we naar een zitje om gezellig met andere gasten te babbelen. Misschien is dat wel precies wat een veilige verbonden liefde is: steeds opnieuw kiezen om de verbinding te herstellen, ook als het even stil is geweest.

Heb jij ook regelmatig behoefte aan, of last van, ‘die koptelefoon’?

Misschien merk jij dat je bij het daten of in relaties ook regelmatig ‘de koptelefoon’ opzet? Of dat je juist paniek voelt als de verbinding wegvalt? Dan kan het zijn dat je hechtingspatroon, ofwel bindingsangst of verlatingsangst, je in de weg zit bij het maken van echte verbinding.

Wil je leren hoe je je in dat geval écht ontspannen kunt verbinden? Dan is de online training ‘Een relaxte relatie, vrij van bindingsangst en verlatingsangst’ (€ 385,-) iets voor jou.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Liever één op één coaching om te kijken hoe jij weer een verbonden liefdesrelatie kan aangaan? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor de liefde waarbij de verbinding blijft.

Wat elke single nodig heeft (en dat is niet per se een partner)

,

Samen single zijn: de verbinding die je niet verwacht, maar wel nodig hebt

Het was één van de dieptepunten in mijn single-bestaan… Ik zal 33 jaar zijn geweest, en werkte als psycholoog bij een consultancy-bureau. Mijn baas was een vrijgevige man en toen het bedrijf zoveel jaar bestond was de viering ook niet zuinig: hij nodigde zijn medewerkers én hun partners uit voor een geheel verzorgd weekend op een prachtig kasteel in Limburg.

Er was maar één probleem: ik had geen partner. En al mijn andere collega’s hadden er wel een. 

Ik probeerde mijn baas nog te overtuigen dat mijn beste vriendin de rol van partner vervulde, en dat ik haar heel graag mee wilde nemen. Maar daar was hij duidelijk over: geen sprake van! Dus vertrokken alle stellen en ik, voor ons weekend weg. Een weekend met gezamenlijke activiteiten én veel vrije tijd om in te vullen zoals je dat wilde.

Iets leuks gaan doen met je partner – en ik dan?

Al snel kwam ik erachter dat “vrije tijd om in te vullen zoals je dat wil” niet betekende dat we gezamenlijk gingen kijken wat leuke dingen waren om te doen. “Invullen zoals je dat wilde” betekende voor mijn collega’s “iets leuks gaan doen met alleen mijn partner”. Dus toen ik even later alleen in de sauna zat, troostte ik me met de gedachte dat het feest kon beginnen als de volgende dag ons gezamenlijke “nog geheime” programma zou starten.

Er was écht over nagedacht over het programma: iets leuks om de omgeving te zien, niet te zwaar, niet te moeilijk en toch bijzonder: we gingen…. tandemfietsen!  En je raadt het al, even later zaten alle stellen lachend op hun zadel, klaar om deze relatietest met hun partner aan te gaan. Gelukkig had de tandemfietsenboer nog een éénpersoons fietsje in de hoek staan.

En terwijl hij me een tas in de handen drukte sprak hij de onvergetelijke woorden: “Mooi, dan kan jij de tas met bandenplakspullen dragen”.

Ik zwoor dat ik later met partner terug zou komen

Ik weet nog dat ik diepongelukkig door het prachtige landschap fietste. En op dat moment zwoor ik mezelf dat ik hier terug zou komen. Later. Mét mijn partner in spe.

Het is er nooit van gekomen. Er bleken een heleboel plaatsen te zijn waar ik liever heen wilde met mijn partner. Maar toen ik onlangs door Limburg ineens langs het kasteel reed, dacht ik er weer aan. Ik bedacht me dat er sinds die tijd al veel veranderd is in de beeldvorming rondom singles. En nu er in ons land ook steeds meer mensen single zijn dan toen, de kans dat je de enige single bent in een gezelschap, flink afneemt.

Als single een beetje zielig?

Maar toch hoor ik regelmatig van mijn klanten dat ze nog te maken hebben met dit soort situaties. Een situatie waarin ze zich als single een vreemde eend in de bijt voelen, een persoon die toch als een beetje zielig of anders wordt beschouwd. Een babyshower, een reünie, een familiefeest waar iedereen zijn aanhang meeneemt: soms kunnen heel normale situaties ineens heel confronterend zijn. 

Ik raad dan ook iedereen die single is aan niet alleen op zoek te gaan naar een partner, maar ook naar een paar single vrienden of bekenden. Met wie je samen naar dat feestje kan, op vakantie gaat, kerst kan vieren, of die vrije zondag leuk kan invullen. Maar ook kan delen over je situatie. Niet omdat je zielig bent, maar omdat het gewoon fijn is om verbinding en herkenning te vinden bij gelijkgestemden. 

Dus heb je geen singles om je heen? Ga eens naar een leuke singleactiviteit, singlevakantie of activiteit waar veel singles komen. Misschien vind je niet meteen de partner van je leven, maar wel een paar leuke single vrienden om jouw leven te verrijken!

Wil jij ook delen met gelijkgestemden… en nog een leuke vakantie beleven ook?

Als het jou leuk lijkt vakantie te vieren met gelijkgestemden én nog veel wilt leren over het aangaan van een relatie, kom dan naar onze singleweek in Frankrijk. Eerdere deelnemers gingen na de week niet alleen weg met veel meer vertrouwen, maar sommigen ook met vriendschappen voor het leven. 

Hoe kunnen wij je verder helpen?

Liever één op één coaching om te kijken hoe jij weer een fijne liefdesrelatie kan aangaan? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor een liefde die blijft. 

Waarom jouw date zich voelt als mijn verdroogde plantjes

, ,

“Met jouw inzet overleven alleen de brandnetels.”

Dat kreeg ik gisteren van mijn vriendin Lonneke naar mijn hoofd. En eerlijk is eerlijk, ze had wel gelijk. De brandnetels staan er florissant bij, en de rest… laten we zeggen dat het potentie heeft.

Nu ons nieuwe huis van binnen bijna klaar is kijk ik graag en veel naar buiten, de tuin in. Soms heb ik het idee dat de natuur in onze tuin de afgelopen maand ontploft is. Alles groeit, bloeit, schiet omhoog, alsof de natuur haar eigen feestje bouwt. Dat ken je vast wel als je zelf ook een tuin hebt die uit meer bestaat dan grint, tegels en twee bloembakken met lavendel die al sinds vorig jaar met pensioen lijkt te zijn.

Ik word terughoudend als ik niet weet wat het eindresultaat is

Sommige stukken hebben we opnieuw aangeplant. Oude troep weg, omspitten, naar het tuincentrum en nieuwe plantjes erin. Als ik niet weet of het er dan echt mooi uit gaat zien heb ik er eigenlijk niet zoveel zin in om er veel geld en moeite in te steken. Ik word terughoudend. Dan geef ik ze minder water en laat het onkruid maar even zitten. Dadelijk valt het tegen en kunnen we weer opnieuw beginnen.

Lonneke roept dan dat ik best wel iets meer commitment en vertrouwen mag tonen richting onze nieuwe tuin “Anders is het binnenkort een complete jungle, maar dan zonder Tarzan.”

Ook daten vraagt vertrouwen

Datzelfde zeg ik ook regelmatig tegen coachklanten die aan het daten zijn. Zo ook tegen Monica.

“Tot vijf jaar geleden ging het eigenlijk allemaal als vanzelf,” zegt Monica. Ze vervolgt: “Ik kreeg gemakkelijk dates en als het goed klikte werd dat na een tijd een relatie. Na mijn laatste relatie met Esmee, die vier jaar geleden uitging, wil het niet meer met daten. Na twee tot vier daten stopt het telkens. Het daten zelf loopt trouwens ook niet lekker. Het voelt wat gereserveerd…, afstandelijk zelfs.”

Ik wil het zeker weten voordat ik het helemaal voor ga

We zijn gaan onderzoeken wat Monica nu anders deed dan 5 jaar geleden. Het volgende bleek: na haar laatste relatie heeft ze niet zoveel vertrouwen meer in de liefde. Ze wil eigenlijk wel eerst zeker weten dat het helemaal goed zit voordat ze er helemaal voor gaat. Voordat ze zich openstelt voor de ander. Ze is net als ikzelf in mijn tuin, een beetje terughoudend als ze niet zeker weet dat het eindresultaat fantastisch gaat zijn.

Haar dates voelen dat haarfijn aan. Die voelen zich net als mijn nieuwe plantjes in de tuin, een beetje verloren, onbemind en uitgedroogd. Als jij iemand een beetje laat bungelen omdat je niet zeker weet of dit ‘m wordt, voelt die ander dat haarfijn aan. Net als een plant zonder water sluit die zich langzaam af. Niet omdat ze niet wil groeien, maar omdat ze zich niet gezien voelt.

Commitment voor het proces of het eindresultaat?

Kortom: net als bij het opnieuw aanplanten van je tuin, weet je bij het daten nooit wat het eindresultaat is. Mogelijk is het een prachtige orchidee. Of als je pech hebt een cactus met bindingsissues: weinig water nodig, maar stekelig als je dichterbij komt. 

Toch vraagt het een tijd lang toewijding en commitment om iets moois te laten groeien. Maar het mooie bij daten is, net als bij je tuin: als het eindresultaat toch niet is wat je graag wilt, hoef je er niet mee verder. Je kunt er weer mee stoppen. 

Kortom: om iets moois te laten groeien heb je commitment nodig voor het proces, het aangaan van de relatie. Nog niet voor het eindresultaat. Je bent echt niet verplicht om te trouwen als je er bij de eerste dates voor gaat en het een echte kans geeft. En als je dat doet, is de kans dat je ooit kunt trouwen, als je dat zou willen, oneindig veel groter dan wanneer je bij de start al allerlei reserves hebt.

En Lonneke, daar heb ik gelukkig heel veel meer in geïnvesteerd dan in mijn tuin.

Herkenning?

Herken jij jezelf in dit verhaal? Merk je dat je in het daten terughoudend bent geworden — uit angst dat het toch niets wordt? Dan is het misschien tijd om niet alleen je plantjes, maar ook jezelf weer wat aandacht te geven. In een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek kijken we samen wat jou nu tegenhoudt én wat er nodig is om weer met vertrouwen te daten. Geen druk, geen beloftes — gewoon een eerste stap om te ontdekken hoe het wél kan groeien.

Verliefd of verslaafd? Waarom je blijft terugkomen bij de verkeerde

,

Hoe hormonale highs je hart én hoofd kunnen misleiden in de liefde

Afgelopen zondagmiddag op de meubelboulevard. Ik was op zoek naar precies die ene perfecte houten tafel die exact matcht bij onze nieuwe eikenhouten vloer. Een plek waar ik normaal op zondag nog niet dood gevonden wil worden. Toen we die tafel na een lange zoektocht eindelijk vonden – prachtig hout, mooi design – gaf me dat een enorme kick. Ik werd bijna verliefd op die tafel.

Mijn vermoeidheid verdween als sneeuw voor de zon. Ik wilde gelijk door, op zoek naar de perfecte hanglamp voor boven deze tafel. Snel op weg naar het volgende item voor ons interieur… of beter gezegd, op weg naar de volgende kick. Toen we die niet konden vinden voor sluitingstijd, was ik flink chagrijnig. Ik wist niet dat ik als man ook verslaafd kon raken aan de dopaminekick van spullen kopen.

Opeens zag ik het: wacht even… Dit lijkt verdacht veel op hoe ik me soms in de liefde heb gedragen. En niet alleen ik, ook veel van mijn coachklanten. 

De kick die je krijgt bij bindingsangst of verlatingsangst

Diezelfde kick speelt namelijk ook bij dates of relaties waar sprake is van bindingsangst of verlatingsangst. Zeger vertelt: “Tijdens en na een fijne date voel ik me helemaal verliefd, compleet gelukkig! Maar als ik dan de volgende dag geen appje krijg voel ik me steeds onzekerder. Ik raak ook helemaal gestrest. Het duurt soms dagen voordat we weer een nieuwe date gepland hebben. Het houdt me dan de hele dag bezig, ik slaap er gewoon enorm slecht door, mijn hoofd draait overuren. Mijn hele stemming hangt af van dat ene bliepje op mijn telefoon.”

Zeger heeft verlatingsangst, en verlangt enorm naar een teken van bevestiging van de ander. Maar het kan ook andersom, zoals bij Noor die bindingsangst heeft: “In het begin voelde ik heel veel fijne spanning, opwinding en wilde ik hem vaak zien. Een soort van verliefdheid. Maar op een bepaald moment werd het opeens te veel, kwam het te dichtbij. Ik werd benauwd door dat gesprek over “ons”, gestrest, wilde weg. Mijn verlangen sloeg om in paniek. Daarna, stilte. Dagenlang. Totdat opeens het verlangen weer terugkwam.”

Is dit verliefdheid of speelt er iets anders?

En de grote vraag is natuurlijk: is dit verliefdheid op of speelt er iets anders? Bij zowel Zeger en Noor zijn het vooral de dopamine en endorfine die de kick en het fijne ‘verliefde’ gevoel geven. Net als dat dopamine je ook die lekkere kick geeft als je net die perfecte broek of tafel gekocht hebt. Er is hier dus zeker geen sprake van echte liefde maar van een spel door hormonen. Bij bindingsangst en verlatingsangst wordt dit vaak verward met verliefdheid. Precies de reden waarom mensen soms te lang doorgaan met ongezonde patronen.

Ben jij altijd echt verliefd of gaan je hormonen ook met jou op de loop?

Vraag jezelf dan eens af:

• Word ik verliefd op de persoon, of op de spanning?

• Kom ik telkens in aantrekken en afstoten en noem ik dat ‘chemie’?

• Zoek ik rust… maar raak ik verslaafd aan drama?

Misschien is het voor jou dan tijd om al die hormonale kicks achter je te laten. En om eens een keertje echt verliefd te worden op een veilige liefdevolle partner. Ik heb in ieder geval besloten mezelf niet meer gek te laten maken door dopaminekicks. Ik hou mijn hoofd er nu bij op de meubelboulevard.

Gun jezelf liefde die niet voelt als een achtbaan, maar als thuiskomen.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ontdekken of jouw verliefdheid echt is – of een hormonale afleiding van wat je werkelijk nodig hebt? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor een liefde die blijft. 

Alleen op vakantie… of toch niet?

,

Hoe je single-status kan leiden tot bijzondere ontmoetingen  

Ik was veertig en had net mijn relatie met pijn in mijn hart verbroken. Na heel wat getwijfel en verdriet was de kogel door de kerk, maar gemakkelijk was het niet. Gelukkig boden mijn werk en mijn vrienden wat afleiding van het liefdesverdriet. Maar ook zag ik een ander probleem op mijn pad verschijnen: Over twee weken stond er een groot leeg gat in mijn agenda… 

Ik had voor die week een vakantie geboekt met mijn ex. En omdat we met een paar van zijn vrienden op pad zouden gaan, was het compleet duidelijk: ik was degene die niet mee zou gaan. Het beeld van een week lang thuis niets zitten doen, terwijl ik wist dat hij “een fantastische tijd zou hebben op een geweldige vakantiebestemming”, kon ik niet verdragen. Ook ik moest er op uit!

En toen deed ik iets wat ik nog nooit eerder gedaan had: ik boekte een singlevakantie.

Voordat ik dat deed moest ik wel enkele kritische stemmetjes overwinnen: 

  • Het is wel héél duur vergeleken met zelf een vakantie regelen;  
  • Straks is iedereen stom en heb ik met niemand aansluiting; 
  • Straks is het één grote versiervakantie! 

En ook wat zelfmedelijden was me niet vreemd: “Nu moet ik zelf weer alles zelf regelen, terwijl ik niet in de stemming ben en het al moeilijk genoeg heb!”

Toch zette ik al mijn bezwaren overboord en klikte op de knop met daarop “boeken”. 

Een week naar het strand in Portugal, waar niets hoefde en relaxen voorop stond. Dat was precies wat ik nodig had! 

Zijn er wel leuke mannen of vrouwen?

Op Schiphol ontmoette ik de groep. Al snel bleek dat de dames enorm in de meerderheid waren. Naast zeventien vrouwen waren er precies drie mannen, waarvan er twee vrij moeilijk waren in het leggen van contact en er al snel met zijn tweeën vandoor gingen. (Tip voor dames die een man willen ontmoeten op een singlevakantie: ga niet op relax-vakantie, maar doe iets actiefs! Tip voor mannen die weinig concurrentie willen en een dame op een singlevakantie willen ontmoeten: ga op een relax-vakantie!). 

Ik had geen enkel probleem met deze scheve verdeling. Ik was zelf amper twee weken uit de relatie en zat niet te wachten op een nieuwe romance. Maar een aantal dames waren zichtbaar teleurgesteld. En al vrij snel begon de competitie om de “ene leuke man”.

Het gevecht om die ene leukerd

Een groep van zeker vijf dames probeerde indruk te maken op de man in kwestie. De een door steeds snel naast hem te gaan zitten, de ander door hem te verleiden tot 1-op-1 gesprekken en een derde door zich, ook op het strand, flink op te tutten. Na drie dagen ging een spontane, initiatiefrijke en zeer goed flirtende dame er met de “prijs” van door. 

Toen de buit eenmaal verdeeld was, keerde de rust terug en begon de band tussen de dames steeds meer te versterken. Op een fantastische locatie, met prachtig weer, hadden we enorm veel plezier, voerden we mooie gesprekken en konden we ook heerlijk met z’n allen relaxen.

Gelijkgestemden… wat een verademing

Mijn liefdesverdriet werd fantastisch opgevangen door alle single meiden, die precies wisten waar ik doorheen ging. En natuurlijk gaven ze me allerlei tips voor het geval ik klaar was om me weer op het liefdespad te begeven. Mijn gesettelde vrienden thuis waren ook lief voor me, maar toch waren deze gesprekken met gelijkgestemden een verademing. 

Na deze vakantie ging ik daarom nog regelmatig op stap met deze dames. En nu, ruim 15 jaar later, heb ik met sommigen nog steeds contact. 

Kun je je over de drempel heen zetten?  

Ik snap heel goed dat sommige singles op zien tegen weer een zomervakantie alleen. Als al je vriend(inn)en met hun partner op vakantie gaan, en je wéér actief iets moet organiseren voor jezelf, kan de zomervakantie ineens een hobbel worden. 

Tegelijkertijd heb ik zelf ervaren dat je als single, op vakantie maar soms ook in het algemeen, vaak veel meer mooie ontmoetingen en nieuwe ervaringen opdoet dan als je in een langdurige relatie zit. Ervaringen die ik voor geen goud had willen missen!

Wil jij ook genieten van een heerlijke vakantie waar inspiratie voorop staat?

Misschien heb jij ook nog geen plannen voor de zomer. Wat als je juist deze zomer eens iets heel anders doet? Stel je voor: een prachtige plek in Frankrijk, een fijne groep gelijkgestemden, ontspannen sfeer, inspirerende gesprekken en volop ruimte voor plezier, verdieping én jezelf. Alles is geregeld — jij hoeft alleen maar te komen.

Onze singleweek is geen geforceerd speeddaten of geflirt, maar een warme, veilige setting waarin je mag zijn wie je bent. Waar nieuwe vriendschappen ontstaan, waar je lacht, misschien een traan deelt, en bovenal: waar je jezelf via onze workshops oplaadt met nieuwe energie én inspiratie voor de liefde.

Durf jij het aan om het anders te doen deze zomer?

Kom naar onze singleweek in Frankrijk op 5-12 juli in Frankrijk, en beleef een week die je bijblijft.

De dates lopen fantastisch… en toch haak ik af!

,

De belangrijkste reden waarom veel mensen afhaken in de liefde is niet wat je denkt.

We houden beiden erg van dansen, mijn vriendin Lonneke en ik. Het liefst vrije dansvormen waarbij ik geen pasjes uit mijn hoofd hoef te leren. Lonneke droomde er al tijden van om de Argentijnse tango te kunnen dansen. Ik wilde weer iets nieuws. De Argentijnse tango gaat veel om improvisatie. Ik dacht: “Dat past me wel.”

De eerste danslessen waren even wennen, maar wel erg leuk. Lekker improviseren, maar ook een paar pasjes leren. Hoe verder we kwamen, hoe meer danspasjes. Maar ook een gevoel van diepe connectie in de dans. En heel irritant… als er wrijving was tussen ons die we nog niet uitgepraat hadden, werd dat door de tangoles nog eens extra uitvergroot: relatietherapie op de dansvloer…

Ik ben er helemaal klaar mee, ik haak af!

Op een bepaald moment zei ik tegen Lonneke: “Ik ben helemaal klaar met die pasjes, laten we iets anders zoeken”. Ze keek me heel teleurgesteld aan. “Nu al stoppen, het wordt juist steeds leuker! Wat zit je echt dwars Hans?” Irritante vraag… maar toen ik eens echt ging voelen wat er speelde, waren het niet die pasjes… Het was het feit dat de tango heel dichtbij komt en kwetsbaar voelt. De wrijving die het bloot legt tussen ons, en ook de enorme connectie die het brengt.

Afhaken bij het daten of in een relatie: diepere angsten of terechte redenen?

Datzelfde principe herkende ik in het verhaal van Ineke, die ik gisteren sprak.

Het komt veel te dichtbij en dan gaat de angst opspelen.

Ineke: “Het gaat op zich best lekker met het daten. We doen veel leuke dingen samen. Ik voel me veilig. Hij maakt echt hilarische grappen en aan de andere kant praten we ook veel over wat we voelen en ons echt raakt. Maar het wordt ook wel een beetje gewoontjes, saai zelfs.  Daarnaast is mijn werk ook wel heel druk nu. Daarom denk ik erover om toch maar te stoppen.”

“Ineke, voel eens wat er echt speelt diep van binnen” vroeg ik toen. Na een lange stilte zei ze: “Ik moet me nu echt laten zien, mijn gevoelens en emoties aan hem tonen. Dat vind ik veel te spannend, dat komt veel te dichtbij. Dan haak ik liever af.”

Haak jij ook af terwijl het eigenlijk goed voelt? Vraag jezelf dan eens af:

  • Ben ik bang dat het te dichtbij komt?
  • Ben ik diep van binnen bang dat ik niet goed genoeg ben?
  • Wil ik stoppen omdat het saai wordt, mijn autonomie verlies – of omdat ik mezelf moet laten zien?

Ga dan de confrontatie met jezelf aan. 

Na mijn kleine innerlijke crisis over stoppen of doorgaan met tangoles deed ik precies dat. Ik ben de confrontatie met mezelf aangegaan en dans nu nog steeds de tango, met heel veel plezier. 

Precies zo werkt het bij daten en relaties. Ga eens voelen wat de echte reden is waarom je af wil haken. Als je daar de confrontatie mee aan durft te gaan, kom je ook in een fijne liefdevolle relatie!

Wil jij ook weten of jouw redenen om af te haken terecht zijn? Of dat er diepere angsten opspelen en die overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma. Of ontdek hoe onze online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst” jou kan helpen.

Help, ik verlang terug naar mijn ex!

,

Ontdek de verborgen patronen achter dat knagende gevoel

Toen ik begin dertig was, had ik kort een relatie met “Max”. Het was een superleuke tijd en na zo’n negen maanden waren we plannen aan het maken om te gaan samenwonen. Maar in plaats van dat we in een schattig – toen nog betaalbaar – huisje in Utrecht gingen wonen, gebeurde er iets anders. Max maakte het ineens, twee weken later, uit. Ik had het niet zien aankomen, en was “heartbroken”. 

Toen Max een paar maanden later appte dat hij zich enorm vergist had en me miste, was ik in de war, maar stiekem ook erg blij. “Zie je wel, hij ziet nu hoe goed het was!” dacht ik. Met wat horten en stoten pakten we de relatie weer op. Totdat Max een paar weken later huilend voor me stond: “Ik kan het toch niet!”. Je kunt je misschien voorstellen hoe ik me voelde, toen dit voor de tweede keer gebeurde…  

Ik denk zoveel aan mijn ex

Ik moet hieraan denken als Bram, mijn coachklant, me vertelt dat hij zoveel aan zijn ex denkt. “Ik denk bijna elke dag wel een keer aan mijn ex Eva,” vertelt hij me. “Ik vraag me steeds af waarom ik het eigenlijk uitgemaakt heb”. 

Nu zou je zeggen dat dit een goede reden is om samen met Bram te gaan onderzoeken of hij inderdaad ten onrechte zijn relatie heeft uitgemaakt. En als dat het geval is, we zelfs zouden kunnen kijken of Bram Eva weer zou kunnen terugwinnen. Maar om meerdere redenen is dat in dit geval een slecht idee.  

Wel of niet terug naar je ex?

Ten eerste: De ex van Bram heeft sinds kort weer een relatie. Het zou jammer zijn om onrust in haar prille relatie te brengen, nu ze eindelijk na al haar verdriet om Bram het geluk weer heeft gevonden. Je zou hier tegenin kunnen brengen dat ze die keuze zelf moet maken: Het is niet aan ons is om dat voor haar te beslissen. 

Maar dan komt het tweede punt: Bram heeft zélf sinds kort weer een relatie. Nu is het ook nog niet zo vreemd, dat je als je je nieuwe liefde nog niet zo goed kent, af en toe weer terugverlangt naar je ex. Het vertrouwde, iemand die al je plussen en minnen door en door kent, de gezamenlijke herinneringen: dat wat je had met je ex moet je allemaal nog ontwikkelen met je nieuwe geliefde. 

Maar nu komt het derde, essentiële punt waarom Bram het nadenken over zijn ex beter zo snel mogelijk kan staken: Bram denkt namelijk in elke beginnende relatie weer terug aan zijn vorige ex.  

Bram heeft al een hele reeks relaties achter de rug, die hij vrijwel altijd zelf uitmaakt. Hij ziet in elke partner wel een belangrijk minpunt, en is elke keer opgelucht als hij een einde aan de relatie maakt. Totdat het na een tijdje begint te knagen: heeft hij wel de goede keuze gemaakt? 

Met name als hij weer een nieuw iemand ontmoet en de nieuwe relatie wat serieuzer begint te worden, weet Bram het zeker: zijn ex was eigenlijk zo slecht nog niet. 

Wat is er echt aan de hand?

En hiermee zijn we gekomen bij de bottomline: Bram heeft bindingsangst. En elke keer als degene met wie hij een relatie start te dichtbij komt, krijgt hij een naar gevoel van binnen. Hij kan dat gevoel op bewust niveau niet goed verklaren. En dus komt zijn brein vanzelf met een logische verklaring: zijn nieuwgevonden liefde is niet goed genoeg! Zijn ex was eigenlijk veel beter! En zo vindt Bram elke keer een goede reden om zijn kersverse relatie weer te verbreken. 

En ja, voor even is dat ellendige gevoel inderdaad weg. Helaas komt het nare gevoel meteen weer terug als hij de relatie met een ex daadwerkelijk weer oppakt. Ook dan komt het te dichtbij en moet hij weer afstand nemen.

Wat kun je eraan doen?

Ook met mijn ex-partner Max was iets soortgelijks aan de hand. Helaas herkende zowel hij als ik niet wat er aan de hand was. Anders hadden we er samen over kunnen praten. Misschien hadden we zelfs ontdekt dat we de stap van het samenwonen te snel maakten, en dat dit bijdroeg aan het nare gevoel wat Max destijds had over de relatie. 

Zelfreflectie is enorm belangrijk als je last hebt van bindingsangst. Inzien dat het nare gevoel dat je krijgt over de ander of over de relatie, vooral te maken heeft met een angst die in jouzelf zit. Angst dat als de ander te dichtbij komt, jij jezelf verliest. Als je dit onder ogen ziet, is de eerste stap naar een gelukkige relatie gezet! 

Hoe verder?

Heb jij ook regelmatig twijfels, over je ex of je nieuwe relatie? Haken jij of je dates vaak voortijdig af? Als dat zo is, heb je jezelf misschien wel eens afgevraagd of er misschien iets meer aan de hand is.  

Hoe kunnen wij je verder helpen?

Kijk dan eens naar onze training “Overwin bindingsangst en verlatingsangst”. Bij deze training krijg je de online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst twv € 385,- er gratis bij! We hebben voor de training van zaterdag 17 mei nog enkele plaatsen vrij. Dus geef je snel op!

De stille killer van beginnende relaties: jezelf vergeten

,

En waarom verlatingsangst daarvoor de boosdoener is

Na een stuk of vijf dates haakten de vrouwen meestal af. Tim zat een beetje verslagen tegenover me in de leren fauteuil. “Ben ik dan niet leuk genoeg? Ik doe zo mijn best om die vrouwen het naar hun zin te maken,” zei hij wanhopig.

Hij vertelde verder: “Ik bedenk leuke uitjes, pas mezelf aan en doe nergens moeilijk over.” Toch is dat niet succesvol gebleken. In de twee wat langere relaties die Tim gehad heeft, is hij zichzelf kwijtgeraakt. Ook daar paste hij zichzelf veel te veel aan. Waardoor de relatie heel goed bij zijn vriendin paste, maar niet meer bij hem. Uiteindelijk kon hij niets anders dan het weer uitmaken om zichzelf weer terug te vinden.

Verlatingsangst in relaties: het patroon herkennen

Wat Tim beschrijft, is één van de klassieke kenmerken van verlatingsangst. Ik weet nog precies hoe dat voelt, want ik heb het zelf ook meegemaakt, gelijk al in een van mijn eerste relaties. Ook ik paste me teveel aan. 

Dit ging toen als volgt. Ik was stapelverliefd op haar en wilde ook alles doen om haar te krijgen en te houden. In het begin van de relatie was ik me totaal niet bewust van al mijn verlatingsangst-trekjes. Ook al omdat ik toen niet zo’n heel goed contact met mijn gevoel had. 

Het voelde in die eerste fase als toewijding. Ik wilde heel graag veel contact met haar en als ze een keertje wilde afspreken op een avond dat ik niet kon, dan verzette ik gewoon mijn afspraken. Wilde ze ergens naartoe wat ik echt niet leuk vond? Dan was ik al lang blij dat ik bij haar kon zijn en ging gewoon mee. Mijn overtuiging was: “Anders krijg je gedoe of loopt ze weg.”

Door niet goed bij mezelf te voelen slikte ik van alles, mijn grenzen schoven zonder het te merken langzaam op. Ik zei iets te vaak: “Dat is prima”, terwijl ik het uiteindelijk helemaal niet prima vond.

Wanneer je jezelf verliest in een relatie

Ik begon mezelf langzaam te verliezen. Als ik over mijn dates vertelde tegen mijn beste vrienden, moesten ze wel eens om mij lachen. “Sinds wanneer hou jij plotseling zo van mediteren Hans? Een half jaar geleden vond jij dat altijd iets voor mensen met geitenwollensokken en een klankschaal. En dansen op Bach en Mozart in plaats van op disco classics? Serieus, wie bén jij en wat heb je met Hans gedaan?”

Door dit soort gesprekken werd ik me iets meer bewust van mijn gevoel en wat ik allemaal aan het doen was. Ik ging steeds vaker twijfelen: “Wat wil ík eigenlijk? Voel ik me hier nog goed bij, of doe ik dit omdat ik anders gedoe krijg en haar kwijt raak?” Ik werd ook steeds gevoeliger voor de stemming van mijn vriendinnetje: is ze vandaag chagrijnig? Dan ging ik heel hard werken om haar weer op te vrolijken.

De wake-up call: waar ben ík gebleven?

We hadden die avond afgesproken om gezellig uit eten te gaan naar haar favoriete restaurant. Ik was net terug van een weekje skiën mij met vrienden en stond ruim op tijd voor haar deur. Ik belde aan, maar niemand deed open…  Drie kwartier lang stond ik geduldig te wachten voor haar deur. Toen ze aankwam lopen, leek ze zich van geen kwaad bewust.

Op dat moment … er ergens… diep vanbinnen… begon er een stemmetje te fluisteren, alsof mijn vrienden tegen me zeiden: “Hé Hans, sukkel… waar ben jij gebleven in deze relatie?”

Verlatingsangst overwinnen: terug naar jezelf

Net als ik destijds, mag Tim veel meer gaan voelen wat hij zelf wil. Zijn grenzen, behoeften en verlangens voelen. En die ook duidelijk aangeven. Maar dat is natuurlijk heel erg spannend, want dan krijg je het gevoel dat je die ander zomaar kwijtraakt. Het bijzondere is dat het tegengestelde het geval is.

Juist door je grenzen en behoeftes aan te geven, krijg je meer respect. Het maakt je bovendien veel aantrekkelijker! 

Herken jij dit?

Voel jij je ook vaak verantwoordelijk voor het geluk van de ander in je relatie? Pas jij je makkelijk aan, uit angst dat de ander je afwijst of verlaat? Dan is het misschien tijd om te onderzoeken waar je jezelf bent kwijtgeraakt — en hoe je weer terugkomt bij wat jij nodig hebt. 

Hoe kunnen wij je helpen

Kijk eens of de training “Overwin bindingsangst en verlatingsangst” op 17 mei wat voor je is. Of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.