In het verleden had ik een relatie met iemand met behoorlijke bindingsangst. Toen hij de relatie plotseling beëindigde was ik niet alleen verdrietig, maar ook boos. Ik voelde me flink het slachtoffer van zijn rigoureuze actie. Maar was dat eigenlijk wel terecht? 

Waarom verlies je vertrouwen in de liefde?

Veel singles hebben in hun verleden een pijnlijke ervaring gehad als het om de liefde gaat. Misschien heb jij dat ook wel. En misschien voel je je nog steeds boos en gekrenkt. Misschien maakt dat je ook bang om opnieuw weer een relatie aan te gaan. Dat is heel begrijpelijk. Stel dat het nog een keer gebeurt? 

Deze angst wordt nog verder versterkt als je meerdere keren hetzelfde hebt meegemaakt. Ik kom het in allerlei vormen tegen in mijn praktijk. 

Zo begeleid ik Karel, die al meerdere malen is gevallen voor een partner met verlatingsangst  en veel claimgedrag. Marja krijgt elke keer een relatie met iemand die niet echt tijd voor haar heeft. Guy heeft steeds een partner die geen rekening met hem houdt en steevast over zijn grenzen gaat. En Hedwig komt voortdurend uit bij een partner die na een tijdje vreemdgaat.  

Dit soort ervaringen zijn uiteraard heel verdrietig. Ook geeft het vaak een machteloos gevoel: “Waarom gebeurt mij dit nu altijd, wat heb ik een ongelooflijke pech!” Of er komen overtuigingen bij die hele groepen generaliseren: “Alle mannen gaan nu eenmaal vreemd”, “Vrouwen willen alleen maar een perfecte partner en anders haken ze weer af”, “De mensen die nu nog single zijn, zijn niet in staat zich te binden”. 

Maar is dit wel zo?

De rode draad in jouw liefdesleven

Want de enige constante factor in dit verhaal ben jij zelf. Sterker nog: als je dan per se boos wilt zijn op iemand (wat ik je niet aanraad), misschien is het dan wel logischer om boos te zijn op jezelf. Want misschien was het niet de ander, maar heb jij jezelf in de steek gelaten!

Want wat doe jij waardoor je in zo’n situatie terechtkomt: wat voor partners selecteer je? En welk gedrag vertoon je als je eenmaal in de relatie zit: wat maakt dat je de onprettige situatie laat voortduren? Misschien moet je dan aan jezelf toegeven dat je tijdens eerdere relaties zelf niet aangaf wat je belangrijk vond. Niet genoeg grenzen stelde. Of door je verlatingsangst het gedrag van de ander maar door de vingers zag. 

Oftewel: misschien deed jij wel iets wat niet goed was voor jezelf. 

Toen ik doorhad wat ik zelf deed in mijn relatie met de bindingsangstige man vond ik dat niet zo leuk. Liever bleef ik hem als de schuldige aanwijzen. Maar waarom was ik zo hard bezig geweest met hem te overtuigen dat we ons meer moesten verbinden? Waarom had ik niet iemand uitgekozen die dat gewoon vanaf het begin al wilde? En waarom was ik er niet mee gestopt toen ik me er niet goed bij voelde? 

Hoe doorbreek je deze patronen?

Het is belangrijk om je eigen aandeel in een relatie te zien. En hierbij heb ik het niet over “wie heeft de schuld”. Want als je het op het dat moment anders had gekund, had je het wel anders gedaan. Maar het mooie is, als je je er nu wél bewust van bent, kun je het veranderen. En zo krijg je veel meer invloed op je eigen relatieleven!  

Op naar die gelukkige relatie! 

Wil jij weer vertrouwen in de liefde?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Nu ik terug ben in Nederland na een maand Spanje te hebben doorgebracht, is het even schakelen. Eén van de redenen waarom die maand in het buitenland me zo goed bevalt (naast het mooie weer en de prachtige natuur natuurlijk): ik hóef niets. 

Het moeten-gevoel

In Spanje werk ik een beetje, maar niet te hard. Al mijn normale activiteiten staan “on hold”. En mijn enige contact is dat met mijn man, de coachgesprekken, en af en toe wat appen of bellen met vrienden en familie. 

Nu zou je denken dat ik dus in mijn normale leven enorm veel moet, maar dat valt enorm mee. Ik heb het leukste werk ter wereld en als zelfstandige kan ik mijn tijd grotendeels zelf indelen. En hoewel ik veel doe in mijn vrije tijd, kies ik daar voornamelijk zelf voor. 

Maar toch ben ik helaas redelijk behept met het “moeten-gevoel”. 

En hoewel ik al relaxter in het leven sta dan vroeger, maak ik het mezelf daarmee soms nog steeds lastig. Er even tussenuit helpt dus enorm.  

Moeten tijdens het daten

Het wordt een stuk ingewikkelder, wanneer je veel van jezelf “moet” tijdens het daten. 

Neem Meike, een klant van mij. Zij heeft een drukke baan, veel vriendinnen en speelt ook nog op behoorlijk hoog niveau tennis. Ze is gewend om hard en gedisciplineerd te werken en maakt niet graag fouten.  

Nu ze aan het daten is, veroorzaakt dat bij haar meteen veel stress. Ze heeft een belangrijk project op haar bordje en wil ook haar vriendinnen niet ineens in de steek laten, zoals zij dat noemt. Hoe moet ze in vredesnaam de tijd vinden om haar kersverse date ook nog te zien?

Daar komt bij dat ze ook tijdens het daten alles goed wil doen. Zomaar in haar tenniskleren naar haar date gaan is er niet bij, ze moet zich eerst in een prachtig jurkje hijsen. En elkaar een keer kort zien of even kort bijkletsen op de bank is onmogelijk: elke date moet een topdate zijn! 

Komt hij bij haar thuis, dan moet haar huis er spik en span uitzien. En vergeet niet haar humeur: dat moet zeker zo opgeruimd zijn als haar huis! 

Ik moet zoveel dat ik stop met daten

Nu zit Meike erover te denken om te stoppen met daten. Ze krijgt er alleen maar stress van, zo zegt ze. Ze kan gewoon niet voldoen aan al die verwachtingen van iedereen! Ik vraag haar of het misschien ook haar eigen verwachtingen zijn die haar dwars zitten: 

Hoe zou het daten eruit zien als ze niet zoveel moest van zichzelf? 

Zou ze haar date mogen zeggen dat ze even niet zoveel tijd heeft om voortdurend leuke, interessante en prikkelende appjes te sturen? Zou ze zichzelf kunnen toestaan hem een keer te zien terwijl ze gewoon moe is? Zou het mogelijk zijn om een keer in joggingpak naast hem op de bank te zitten en een film te kijken in plaats van weer een groots en meeslepende date te plannen? 

Zou het zelfs kunnen, dat ze elkaar op die manier wat beter leren kennen?  

Wennen aan loslaten

Meike is er langzaam maar zeker aan gaan wennen om iets minder van zichzelf te eisen. Ze heeft haar vriendinnen deelgenoot gemaakt van haar tijdsprobleem en met haar date gedeeld dat het allemaal een tandje minder moest (wat hij prima vond). Ze merkt dat ze nu ze meer zichzelf kan zijn. En nu ze van zichzelf niet alles zo perfect hoeft te doen, gaat hij ook meer ontspannen. Het contact tussen hen wordt alleen maar beter. 

En ik? Ik heb mezelf voorgenomen ook in Nederland af en toe een relaxte siësta te houden. Zonder dat per se te moeten trouwens. Ik moet al genoeg.  

Wil jij ook relaxter daten?

Leer met behulp van ons coachingsprogramma hoe je de druk op jezelf opzij zet en ontdek hoe leuk daten kan zijn als je gewoon jezelf mag zijn. Wil jij ook kijken hoe we jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie?  Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. 

“Ik wil zó graag een relatie. Waarom mislukt het bij mij altijd?” Mijn coachklant kijkt me wanhopig aan. Na weer een datepoging die na drie dates strandde, weet ze het echt niet meer. Dit keer had ze even hoop gehad, want ze vond hem écht leuk. Maar hij liet na de derde date weten dat hij het “niet voelde”. 

Ik krijg dit soort vragen vaak van coachklanten. Zeker als ze zich een tijdje op de datingmarkt begeven en de liefde nog niet gevonden hebben, komen er vragen als “Waarom mislukt het bij mij altijd? Waarom vind ik niemand leuk? Waarom vindt niemand mij leuk? Wat is er mis met mij?” 

Al deze vragen impliceren hetzelfde: dat er iets niet goed aan je is als je niet krijgt wat je wilt. 

Ook ikzelf heb een tijdje zo naar mezelf gekeken. Toen ik na 2 kortstondige relaties weer alleen op de bank zat, kreeg ik het idee dat er iets grondig mis met me was. Maar wat? Was er iets wat anderen wel wisten maar ik niet? Miste ik een liefdesgen? Had ik niet de vaardigheid om me echt te verbinden? 

Nu zie ik dat veel van die zogenaamde “mislukkingen” voortkomen uit slechte keuzes, namelijk keuzes die gebaseerd zijn op angst. Simpelweg is het vaak één van deze twee angsten: de angst om afgewezen te worden of de angst om jezelf kwijt te raken. 

Daaronder liggen vaak de volgende overtuigingen ten grondslag: ik ben niet goed genoeg (anders bleef de ander wel) of de ander is niet goed genoeg (anders kon ik me wel vrij en gelukkig voelen). Het eerste geval impliceert dat als je maar hard genoeg je best doet, de ander misschien wel blijft. Het tweede impliceert dat als je maar lang genoeg blijft zoeken, je iemand vindt waar je niet dat vervelende gevoel bij krijgt.

Je kunt je situatie pas veranderen als je beseft dat het angst is die hier de hoofdrol speelt. Dan hoef je niet meer te dealen met jouzelf als waardeloos mislukt persoon of het zoeken naar die speld in een hooiberg. Je hoeft alleen maar de dealen met je angst. 

Hoe doe je dat? Een simpele (maar misschien voor sommigen hoogdravende) vraag die je je zou kunnen stellen tijdens het daten is: “Handel ik uit angst of handel ik uit liefde?” En met die liefde bedoel ik niet alleen een liefdevolle opstelling naar de ander, maar vooral ook naar jezelf!

Als jij bijvoorbeeld eindeloos je telefoon checkt en je afvraagt of je iets verkeerd geappt hebt, vraag je dan eens af: Handel ik uit (zelf)liefde of handel ik uit angst (dat ik afgewezen en verlaten word)? En als jij het maar weer uitmaakt omdat je bij de ander grote verwachtingen bemerkt, handel je vanuit liefde of vanuit angst dat jij het niet kan waarmaken? Als jij helemaal niets meer onderneemt op het liefdesvlak, handel je dan uit (zelf)liefde of angst dat het toch niet voor jou is weggelegd? En als jij bij iemand blijft die jou niet respectvol behandelt, handel je dan uit (zelf)liefde of uit angst om weer alleen te zijn? 

Hoewel ik het toepassen van deze vraag niet altijd gemakkelijk vind, helpt hij me wel vaak verder. En veel van mijn klanten gelukkig ook. De mensen die zich op dit moment “mislukt” voelen, wil ik graag nog een kleine opsteker geven: 

Onlangs ontving ik een foto van een van mijn klanten die zichzelf bij aanvang van de coaching als “grootste loser van datend Nederland” beschreef. Op de foto stond hij op de top van een angstaanjagend steile berg met een grote glimlach op zijn gezicht. Met naast hem, met een zo mogelijk nog bredere glimlach: zijn nieuwe vriend. Zijn tekst onder de foto luidde: “Twee angsten overwonnen, zie hier het resultaat!” 

Wil jij ook leren je angst te overwinnen en de liefde echt een kans te geven?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Zoals vaker tijdens de donkere dagen in februari, ben ik weer voor een tijdje naar Spanje vertrokken. En het eerste wat ik doe als ik daar aankom, is me lekker buiten in de zon installeren met een boekje. Ik laat de “hoogstaande literatuur” en “psychologische relatie-kost” nog even links liggen, en begin met een lekkere ongecompliceerde roman. Niets staat mijn geluk weer in de weg.

Hoewel… na een klein half uur ben ik het alweer zat. Want al heel snel realiseer ik me weer dat hoe simpeler het boek, hoe eenzijdiger de liefde wordt neergezet. En als singlecoach weet ik als geen ander hoe ver dat van de dagelijkse realiteit afligt.

In dit soort liefdesverhalen slaat er altijd meteen een eerste vonk over. Al weet de hoofdpersoon het nog niet, de lezer weet het al wel. Het liefdesobject is soms nog onbereikbaar of zelfs eerst wat irritant, maar in ieder geval altijd enorm knap. Net als de hoofdpersoon zelf trouwens. Daarnaast is de persoon in kwestie altijd charmant, grappig en succesvol. En waarom krijgen ze elkaar pas aan het eind van het boek? Tja, dat komt alleen maar omdat er allerlei misverstanden en externe hindernissen zijn, die nog opgelost en overwonnen moeten worden.

En als je nu denkt dat deze verhaallijn alleen in simpele liefdesromannetjes voorkomt, dan heb je het mis. In de gemiddelde Hollywoodfilm gaat het precies hetzelfde. En elk sprookje dat we vroeger voorgelezen kregen, volgde deze zelfde lijn. Punt is dat we al vanaf dat we klein zijn doodgegooid worden met dit soort liefdesverhalen. Hoe moeten we dan in vredesnaam leren dat het in “de echte wereld” anders gaat? 

Dus komen er in mijn coachingspraktijk regelmatig mensen die de liefde maar niet vinden, simpelweg omdat ze zoeken naar iemand die niet bestaat. Ze blijven zoeken naar die charmante, grappige, slimme, zelfverzekerde en knappe ander, met wie ze meteen die klik voelen. Met wie alles meteen vanzelf gaat. Met wie die fysieke, geestelijke en spirituele connectie er gewoon vanaf het begin af aan is. 

Mijn belangrijkste taak is soms alleen maar om ze een realistischer beeld van de liefde en een potentiële liefdespartner te geven. Om te vertellen dat veel mensen helemaal niet meteen verliefd zijn, laat staan meteen voelen dat de ander de ware is. En om te vertellen dat de eerste paar ontmoetingen zelden zo soepel verlopen als ze je in boeken of films laten geloven. En vooral om te vertellen dat die “droomprins(es)” waarschijnlijk niet te vinden is, hoe lang je ook zoekt. 

Want ieder mens heeft nu eenmaal plussen en minnen. Dus ook jouw toekomstige partner. Misschien is zij wel ongelooflijk knap, maar ook heel ijdel. Misschien is hij wel enorm stoer, maar kan hij totaal niet over zijn gevoelens praten. En misschien is die ander juist wel heel onhandig, praat hij/zij in het begin te veel over zichzelf en appt hij/zij veel te veel of te weinig, maar blijkt er toch een gul, betrouwbaar, lief en begripvol persoon achter te zitten. 

En als ik even heel cynisch ben, zou ik zelfs zeggen dat áls je iemand vindt die meteen in het begin volmaakt lijkt, je juist even extra goed moet opletten. Want als iemand inderdaad zo charmant, grappig, slim, zelfverzekerd, succesvol en knap is, waarom loopt deze persoon dan nog vrij rond? Is het mogelijk dat deze persoon toch nog andere eigenschappen heeft waardoor hij of zij niet zo ideaal is als het lijkt? Al is het maar dat hij of zij nog niet toe is aan een relatie of heftige bindingsangst heeft? 

Dat jouw toekomstige partner naast pluspunten ook minpunten heeft, is dus een feit. De vraag is meer: met welke minpunten kun je leven? “Liefde is leren leven met de gekte van de ander” zoals filosoof en schrijver Alain de Botton het al treffend verwoordde. 

En zo kom ik weer uit bij de betere literatuur. Je raadt het al: Ik heb mijn slechte boek aan de kant gelegd. Maar gelukkig heb ik nog een andere guilty pleasure die ik ook in Spanje best kan uitleven. Gewoon “Winter vol liefde” streamen: lekker ongecompliceerd, maar wel met échte, gecompliceerde mensen.  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook inzicht krijgen in wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Wil jij een nieuwe weg inslaan die wel tot meer liefdesgeluk brengt? Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.