Als je ex nog in je hoofd woont, is er geen plek voor een nieuwe liefde

, ,

Loslaten is geen einde, maar een nieuw begin

Zaterdagochtend, ik, mijn vriendin Lonneke en nog twee vrienden stonden klaar in werkkleding met stevige werkhandschoenen. We gingen Bart, een vriend van ons verhuizen. Hij woonde op 40 vierkante meter, dus ik dacht: effe doorpakken met z’n allen en dan liggen we om 2 uur vanmiddag lekker aan het water bij zijn nieuwe huis.

Even een snelle verhuizing… toch?

Gaandeweg de ochtend verbaasde ik mij steeds meer over hoe enorm veel spullen je wel niet op 40 vierkante meter kunt opslaan. Toen we om vier uur in de middag eindelijk klaar waren met het verhuizen van de inboedel riep Bart: “Alles uit mijn tuin moet ook mee, het meeste heb ik al in de voortuin van mijn buurman gezet.” 

Daar aangekomen, zagen we niet alleen een compleet gedemonteerd tuinhuis en 15 houten pallets die ooit onderdeel van een loungeset waren, maar ook nog drie kuub brandhout en nog een heleboel andere tuinspulletjes. 

Nadat ik met enige pijn in mijn hart het idee van een frisse duik in het kanaal had losgelaten, begonnen we vol goede moed met het verhuizen van de tuininventaris. Bart liep het grootste deel van de tijd wat aangedaan door zijn oude huis. Af en toe kwam hij aanzetten met een vergeten lampje of een verstopte vork, terwijl wij lekker brandhout aan het versjouwen waren.

Twee huizen, twee harten – dat werkt niet

Bart ging samenwonen met zijn vriendin in een prachtig ruim nieuw huis, maar hij had duidelijk zijn oude huis en zeker ook al zijn overbodige dubbele spulletjes nog niet losgelaten. Tja, loslaten is best moeilijk. Ik kom het ook vaak tegen in mijn coachingspraktijk. Coachklanten die vol goede moed een nieuwe relatie proberen te krijgen terwijl ze hun ex nog niet losgelaten hebben.

Net als je portemonnee het niet trekt om elke maand de huur of hypotheek van twee huizen te betalen, trekt je emotionele systeem het ook niet om een nieuwe relatie aan te gaan terwijl je de oude nog niet goed afgesloten hebt. Het is me de afgelopen 15 jaar als singlecoach dan ook nog niet gebeurd dat een coachklant die zijn of haar ex niet goed verwerkt had, een nieuwe relatie kreeg. Kortom: loslaten is een must!

Signalen dat iemand nog niet los is van de ex

Ik merk aan mijn coachklanten dat ze hun oude relatie nog niet goed verwerkt hebben, als ze bijvoorbeeld nog met veel verdriet of boosheid over hun ex praten. Of überhaupt veel over hun ex praten. Een ander signaal waar ik op let is dat ze vertellen dat ze nog dagelijks of meerdere malen per week aan hun ex denken, of erger nog, zonder noodzakelijke aanleiding hun ex nog regelmatig zien. En het lastigste: ze willen wel een nieuwe relatie, maar staan er emotioneel absoluut niet open voor.

Wat maakt loslaten zo moeilijk?

Als we dan met loslaten bezig gaan, kom ik van alles tegen bij mijn coachklanten. “De hoop dat het weer goed komt” is wel de lastigste en meest hardnekkige. Zolang er nog hoop is, is loslaten kansloos. 

Stephanie: “Wout heeft nog steeds geen nieuwe vriendin. Hij stuurt me af en toe een appje als hij zin heeft in seks. Misschien ziet hij wel in wat hij fout gedaan heeft. En gaat hij in de toekomst wel serieus tijd investeren in de relatie.” Tja, als als als… Als je wil openstaan voor een nieuwe relatie, kun je die valse hoop beter met wortel en al uitroeien.

Mees: “Als ik mijn ex loslaat heb ik het gevoel dat mijn kans op echte liefde verkeken is. Het wordt vast nooit meer zo fijn als met Tess, ook al moest ik mezelf flink aanpassen om geen ruzie te krijgen.” 

Dit soort overtuigingen kunnen loslaten ook heel moeilijk maken. Soms wil iemand als Mees daarom nog helemaal niet loslaten, terwijl de relatie toen toch echt heel slecht was. Vaak heeft dat te maken met onzekerheid of een laag zelfbeeld. Zo zijn er natuurlijk nog veel meer redenen om niet los te laten.

Alles verhuisd… behalve zijn hart

En die verhuizing? Terwijl we aan het begin van de avond het laatste brandhout in de verhuiswagen gooiden, werd ik geraakt door iets: Ik zag Bart nog één keer omkijken naar zijn oude huis. Wel twee minuten lang. Alsof hij afscheid moest nemen van iets groters dan vier muren.

Dat moment herkende ik. De angst en het verdriet om het oude los te laten. Zelfs als je weet dat het nieuwe veel beter is. En ik snap dat het pad naar het nieuwe heel spannend kan zijn, want je weet nog niet hoe het precies gaat worden. Maar durf erop te vertrouwen dat het de weg is naar iets dat beter bij je zal passen.

Wil jij ook weer openstaan voor de liefde?

Heb jij ook een ex die als een verdwaalde verhuisdoos in je hoofd blijft staan en zin om je weer open te stellen voor nieuwe contacten? En is jouw doel weer echte verbinding aan te gaan en een fijne liefderelatie te vinden? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken en kijken hoe wij je kunnen helpen. Met ons coachingsprogramma hebben wij al veel singles begeleidt naar die leuke. duurzame relatie!  

Hoe silent disco verrassend veel lijkt op daten met bindings- of verlatingsangst

,

Hoe we soms kiezen voor stilte als het spannend wordt

Ik hou erg van feestjes, en helemaal als het een bruiloft is. Ik kan helemaal wegzwijmelen als twee mensen die elkaar, tegenover al hun vrienden en familie elkaar de liefde verklaren en trouw beloven.

Onlangs had ik weer geluk en was ik te gast op een gezellige romantische trouwerij. Na de ceremonie en een heerlijk diner was het tijd voor een dansfeest. Er werd flink losgegaan, inclusief een tante met glitterschoenen die duidelijk al drie wijntjes voorliep op ons.

Lekker swingen en verbinden

Voor mij is dans een mooie manier om verbinding te maken met de ander, mijn danspartner. Op dit feestje kon ik lekker dansen met Lonneke, mijn vriendin. Maar het lukte me ook nog een paar leuke dansjes te doen met de elegante trouwambtenaar en zelfs nog met de bruid. Zo stonden we in de avond buiten, op het grasveldje van de trouwlocatie, midden in de natuur, lekker te swingen.

Terug naar mijn eigen wereldje

Na een uurtje heerlijk gedanst te hebben, deelde de ceremoniemeester plotseling allemaal koptelefoons uit. Binnen een paar minuten veranderde het luidruchtige dansfeestje in een silent disco (waarschijnlijk tot grote opluchting van de buren).

Door de koptelefoon was ik opeens de connectie met mijn danspartner kwijt. Van de heerlijke dansflow waar we in zaten was op dat moment niet veel meer over. Alsof ik naar binnen werd gezogen, in mijn eigen wereldje. 

Zelfs nadat we allebei dezelfde muziek uit onze koptelefoon lieten klinken, voelde het nog steeds alsof ik grotendeels in mijn eigen wereld was. We dansten niet echt meer met elkaar, meer bij elkaar. De magie was verdwenen.

Door ‘mijn koptelefoon’ uit contact

Ik moest gelijk denken aan de tijd dat ik nog bindingsangst had. Als mijn partner dan emotioneel of fysiek te dichtbij kwam, vond ik het fijn om de ‘koptelefoon’ op te zetten. Soms deed ik dat zelfs letterlijk. Maar meestal was het een figuurlijke koptelefoon: de verbinding verbreken en lekker terug in mijn eigen wereld. Dat gaf me controle, rust en veiligheid.

Nou ja, voor eventjes dan. Mijn vorige partner kon die letterlijke of figuurlijke koptelefoon bepaald niet waarderen. Voor haar voelde het alsof ik innerlijk al mijn koffers aan het pakken was. Dus na een kort momentje van rust brak meestal de pleuris uit. De verlatingsangst sloeg bij haar keihard toe. Zij wilde dat ik  weer verbinding zou maken en bevestiging zou geven en zette enorm de druk erop.  

Daardoor kreeg ik nog meer de drang om op ‘mijn koptelefoon’ de muziek nog een paar standjes harder te zetten. Nog verder uit verbinding. Ik denk dat ik je niet uit hoef te leggen hoe mijn toenmalige verlatingsangstige partner vervolgens daarop reageerde…

Leer om te gaan met je ‘figuurlijke koptelefoon’

Lonneke en ik hebben beiden geleerd hoe we met die figuurlijke koptelefoon om moeten gaan. Dat heeft wat tijd en moeite gekost, maar geeft zoveel fijne rust. Als we behoefte hebben aan onze ‘koptelefoon’, dan zeggen we dat even tegen elkaar. Ook geven we aan hoeveel tijd we voor onszelf nodig hebben. En meestal zijn we goed verbonden in hetzelfde ritme, maar vaak wel met onze eigen pasjes, ieders eigenheid. 

En die bruiloft? Ik stond daar even alleen met de muziek, mijn beweging, in mijn wereld. Tot ik Lonneke weer zag. Onze blikken kruisten. Zonder woorden wisten we: we zitten even niet meer in hetzelfde ritme, maar zijn elkaar niet kwijt.

Ze stak haar hand naar me uit en we deden beide onze koptelefoon af. Opnieuw afgestemd en verbonden liepen we naar een zitje om gezellig met andere gasten te babbelen. Misschien is dat wel precies wat een veilige verbonden liefde is: steeds opnieuw kiezen om de verbinding te herstellen, ook als het even stil is geweest.

Heb jij ook regelmatig behoefte aan, of last van, ‘die koptelefoon’?

Misschien merk jij dat je bij het daten of in relaties ook regelmatig ‘de koptelefoon’ opzet? Of dat je juist paniek voelt als de verbinding wegvalt? Dan kan het zijn dat je hechtingspatroon, ofwel bindingsangst of verlatingsangst, je in de weg zit bij het maken van echte verbinding.

Wil je leren hoe je je in dat geval écht ontspannen kunt verbinden? Dan is de online training ‘Een relaxte relatie, vrij van bindingsangst en verlatingsangst’ (€ 385,-) iets voor jou.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Liever één op één coaching om te kijken hoe jij weer een verbonden liefdesrelatie kan aangaan? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor de liefde waarbij de verbinding blijft.

Waarom jouw date zich voelt als mijn verdroogde plantjes

, ,

“Met jouw inzet overleven alleen de brandnetels.”

Dat kreeg ik gisteren van mijn vriendin Lonneke naar mijn hoofd. En eerlijk is eerlijk, ze had wel gelijk. De brandnetels staan er florissant bij, en de rest… laten we zeggen dat het potentie heeft.

Nu ons nieuwe huis van binnen bijna klaar is kijk ik graag en veel naar buiten, de tuin in. Soms heb ik het idee dat de natuur in onze tuin de afgelopen maand ontploft is. Alles groeit, bloeit, schiet omhoog, alsof de natuur haar eigen feestje bouwt. Dat ken je vast wel als je zelf ook een tuin hebt die uit meer bestaat dan grint, tegels en twee bloembakken met lavendel die al sinds vorig jaar met pensioen lijkt te zijn.

Ik word terughoudend als ik niet weet wat het eindresultaat is

Sommige stukken hebben we opnieuw aangeplant. Oude troep weg, omspitten, naar het tuincentrum en nieuwe plantjes erin. Als ik niet weet of het er dan echt mooi uit gaat zien heb ik er eigenlijk niet zoveel zin in om er veel geld en moeite in te steken. Ik word terughoudend. Dan geef ik ze minder water en laat het onkruid maar even zitten. Dadelijk valt het tegen en kunnen we weer opnieuw beginnen.

Lonneke roept dan dat ik best wel iets meer commitment en vertrouwen mag tonen richting onze nieuwe tuin “Anders is het binnenkort een complete jungle, maar dan zonder Tarzan.”

Ook daten vraagt vertrouwen

Datzelfde zeg ik ook regelmatig tegen coachklanten die aan het daten zijn. Zo ook tegen Monica.

“Tot vijf jaar geleden ging het eigenlijk allemaal als vanzelf,” zegt Monica. Ze vervolgt: “Ik kreeg gemakkelijk dates en als het goed klikte werd dat na een tijd een relatie. Na mijn laatste relatie met Esmee, die vier jaar geleden uitging, wil het niet meer met daten. Na twee tot vier daten stopt het telkens. Het daten zelf loopt trouwens ook niet lekker. Het voelt wat gereserveerd…, afstandelijk zelfs.”

Ik wil het zeker weten voordat ik het helemaal voor ga

We zijn gaan onderzoeken wat Monica nu anders deed dan 5 jaar geleden. Het volgende bleek: na haar laatste relatie heeft ze niet zoveel vertrouwen meer in de liefde. Ze wil eigenlijk wel eerst zeker weten dat het helemaal goed zit voordat ze er helemaal voor gaat. Voordat ze zich openstelt voor de ander. Ze is net als ikzelf in mijn tuin, een beetje terughoudend als ze niet zeker weet dat het eindresultaat fantastisch gaat zijn.

Haar dates voelen dat haarfijn aan. Die voelen zich net als mijn nieuwe plantjes in de tuin, een beetje verloren, onbemind en uitgedroogd. Als jij iemand een beetje laat bungelen omdat je niet zeker weet of dit ‘m wordt, voelt die ander dat haarfijn aan. Net als een plant zonder water sluit die zich langzaam af. Niet omdat ze niet wil groeien, maar omdat ze zich niet gezien voelt.

Commitment voor het proces of het eindresultaat?

Kortom: net als bij het opnieuw aanplanten van je tuin, weet je bij het daten nooit wat het eindresultaat is. Mogelijk is het een prachtige orchidee. Of als je pech hebt een cactus met bindingsissues: weinig water nodig, maar stekelig als je dichterbij komt. 

Toch vraagt het een tijd lang toewijding en commitment om iets moois te laten groeien. Maar het mooie bij daten is, net als bij je tuin: als het eindresultaat toch niet is wat je graag wilt, hoef je er niet mee verder. Je kunt er weer mee stoppen. 

Kortom: om iets moois te laten groeien heb je commitment nodig voor het proces, het aangaan van de relatie. Nog niet voor het eindresultaat. Je bent echt niet verplicht om te trouwen als je er bij de eerste dates voor gaat en het een echte kans geeft. En als je dat doet, is de kans dat je ooit kunt trouwen, als je dat zou willen, oneindig veel groter dan wanneer je bij de start al allerlei reserves hebt.

En Lonneke, daar heb ik gelukkig heel veel meer in geïnvesteerd dan in mijn tuin.

Herkenning?

Herken jij jezelf in dit verhaal? Merk je dat je in het daten terughoudend bent geworden — uit angst dat het toch niets wordt? Dan is het misschien tijd om niet alleen je plantjes, maar ook jezelf weer wat aandacht te geven. In een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek kijken we samen wat jou nu tegenhoudt én wat er nodig is om weer met vertrouwen te daten. Geen druk, geen beloftes — gewoon een eerste stap om te ontdekken hoe het wél kan groeien.

Verliefd of verslaafd? Waarom je blijft terugkomen bij de verkeerde

,

Hoe hormonale highs je hart én hoofd kunnen misleiden in de liefde

Afgelopen zondagmiddag op de meubelboulevard. Ik was op zoek naar precies die ene perfecte houten tafel die exact matcht bij onze nieuwe eikenhouten vloer. Een plek waar ik normaal op zondag nog niet dood gevonden wil worden. Toen we die tafel na een lange zoektocht eindelijk vonden – prachtig hout, mooi design – gaf me dat een enorme kick. Ik werd bijna verliefd op die tafel.

Mijn vermoeidheid verdween als sneeuw voor de zon. Ik wilde gelijk door, op zoek naar de perfecte hanglamp voor boven deze tafel. Snel op weg naar het volgende item voor ons interieur… of beter gezegd, op weg naar de volgende kick. Toen we die niet konden vinden voor sluitingstijd, was ik flink chagrijnig. Ik wist niet dat ik als man ook verslaafd kon raken aan de dopaminekick van spullen kopen.

Opeens zag ik het: wacht even… Dit lijkt verdacht veel op hoe ik me soms in de liefde heb gedragen. En niet alleen ik, ook veel van mijn coachklanten. 

De kick die je krijgt bij bindingsangst of verlatingsangst

Diezelfde kick speelt namelijk ook bij dates of relaties waar sprake is van bindingsangst of verlatingsangst. Zeger vertelt: “Tijdens en na een fijne date voel ik me helemaal verliefd, compleet gelukkig! Maar als ik dan de volgende dag geen appje krijg voel ik me steeds onzekerder. Ik raak ook helemaal gestrest. Het duurt soms dagen voordat we weer een nieuwe date gepland hebben. Het houdt me dan de hele dag bezig, ik slaap er gewoon enorm slecht door, mijn hoofd draait overuren. Mijn hele stemming hangt af van dat ene bliepje op mijn telefoon.”

Zeger heeft verlatingsangst, en verlangt enorm naar een teken van bevestiging van de ander. Maar het kan ook andersom, zoals bij Noor die bindingsangst heeft: “In het begin voelde ik heel veel fijne spanning, opwinding en wilde ik hem vaak zien. Een soort van verliefdheid. Maar op een bepaald moment werd het opeens te veel, kwam het te dichtbij. Ik werd benauwd door dat gesprek over “ons”, gestrest, wilde weg. Mijn verlangen sloeg om in paniek. Daarna, stilte. Dagenlang. Totdat opeens het verlangen weer terugkwam.”

Is dit verliefdheid of speelt er iets anders?

En de grote vraag is natuurlijk: is dit verliefdheid op of speelt er iets anders? Bij zowel Zeger en Noor zijn het vooral de dopamine en endorfine die de kick en het fijne ‘verliefde’ gevoel geven. Net als dat dopamine je ook die lekkere kick geeft als je net die perfecte broek of tafel gekocht hebt. Er is hier dus zeker geen sprake van echte liefde maar van een spel door hormonen. Bij bindingsangst en verlatingsangst wordt dit vaak verward met verliefdheid. Precies de reden waarom mensen soms te lang doorgaan met ongezonde patronen.

Ben jij altijd echt verliefd of gaan je hormonen ook met jou op de loop?

Vraag jezelf dan eens af:

• Word ik verliefd op de persoon, of op de spanning?

• Kom ik telkens in aantrekken en afstoten en noem ik dat ‘chemie’?

• Zoek ik rust… maar raak ik verslaafd aan drama?

Misschien is het voor jou dan tijd om al die hormonale kicks achter je te laten. En om eens een keertje echt verliefd te worden op een veilige liefdevolle partner. Ik heb in ieder geval besloten mezelf niet meer gek te laten maken door dopaminekicks. Ik hou mijn hoofd er nu bij op de meubelboulevard.

Gun jezelf liefde die niet voelt als een achtbaan, maar als thuiskomen.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ontdekken of jouw verliefdheid echt is – of een hormonale afleiding van wat je werkelijk nodig hebt? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor een liefde die blijft. 

De dates lopen fantastisch… en toch haak ik af!

,

De belangrijkste reden waarom veel mensen afhaken in de liefde is niet wat je denkt.

We houden beiden erg van dansen, mijn vriendin Lonneke en ik. Het liefst vrije dansvormen waarbij ik geen pasjes uit mijn hoofd hoef te leren. Lonneke droomde er al tijden van om de Argentijnse tango te kunnen dansen. Ik wilde weer iets nieuws. De Argentijnse tango gaat veel om improvisatie. Ik dacht: “Dat past me wel.”

De eerste danslessen waren even wennen, maar wel erg leuk. Lekker improviseren, maar ook een paar pasjes leren. Hoe verder we kwamen, hoe meer danspasjes. Maar ook een gevoel van diepe connectie in de dans. En heel irritant… als er wrijving was tussen ons die we nog niet uitgepraat hadden, werd dat door de tangoles nog eens extra uitvergroot: relatietherapie op de dansvloer…

Ik ben er helemaal klaar mee, ik haak af!

Op een bepaald moment zei ik tegen Lonneke: “Ik ben helemaal klaar met die pasjes, laten we iets anders zoeken”. Ze keek me heel teleurgesteld aan. “Nu al stoppen, het wordt juist steeds leuker! Wat zit je echt dwars Hans?” Irritante vraag… maar toen ik eens echt ging voelen wat er speelde, waren het niet die pasjes… Het was het feit dat de tango heel dichtbij komt en kwetsbaar voelt. De wrijving die het bloot legt tussen ons, en ook de enorme connectie die het brengt.

Afhaken bij het daten of in een relatie: diepere angsten of terechte redenen?

Datzelfde principe herkende ik in het verhaal van Ineke, die ik gisteren sprak.

Het komt veel te dichtbij en dan gaat de angst opspelen.

Ineke: “Het gaat op zich best lekker met het daten. We doen veel leuke dingen samen. Ik voel me veilig. Hij maakt echt hilarische grappen en aan de andere kant praten we ook veel over wat we voelen en ons echt raakt. Maar het wordt ook wel een beetje gewoontjes, saai zelfs.  Daarnaast is mijn werk ook wel heel druk nu. Daarom denk ik erover om toch maar te stoppen.”

“Ineke, voel eens wat er echt speelt diep van binnen” vroeg ik toen. Na een lange stilte zei ze: “Ik moet me nu echt laten zien, mijn gevoelens en emoties aan hem tonen. Dat vind ik veel te spannend, dat komt veel te dichtbij. Dan haak ik liever af.”

Haak jij ook af terwijl het eigenlijk goed voelt? Vraag jezelf dan eens af:

  • Ben ik bang dat het te dichtbij komt?
  • Ben ik diep van binnen bang dat ik niet goed genoeg ben?
  • Wil ik stoppen omdat het saai wordt, mijn autonomie verlies – of omdat ik mezelf moet laten zien?

Ga dan de confrontatie met jezelf aan. 

Na mijn kleine innerlijke crisis over stoppen of doorgaan met tangoles deed ik precies dat. Ik ben de confrontatie met mezelf aangegaan en dans nu nog steeds de tango, met heel veel plezier. 

Precies zo werkt het bij daten en relaties. Ga eens voelen wat de echte reden is waarom je af wil haken. Als je daar de confrontatie mee aan durft te gaan, kom je ook in een fijne liefdevolle relatie!

Wil jij ook weten of jouw redenen om af te haken terecht zijn? Of dat er diepere angsten opspelen en die overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma. Of ontdek hoe onze online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst” jou kan helpen.

De stille killer van beginnende relaties: jezelf vergeten

,

En waarom verlatingsangst daarvoor de boosdoener is

Na een stuk of vijf dates haakten de vrouwen meestal af. Tim zat een beetje verslagen tegenover me in de leren fauteuil. “Ben ik dan niet leuk genoeg? Ik doe zo mijn best om die vrouwen het naar hun zin te maken,” zei hij wanhopig.

Hij vertelde verder: “Ik bedenk leuke uitjes, pas mezelf aan en doe nergens moeilijk over.” Toch is dat niet succesvol gebleken. In de twee wat langere relaties die Tim gehad heeft, is hij zichzelf kwijtgeraakt. Ook daar paste hij zichzelf veel te veel aan. Waardoor de relatie heel goed bij zijn vriendin paste, maar niet meer bij hem. Uiteindelijk kon hij niets anders dan het weer uitmaken om zichzelf weer terug te vinden.

Verlatingsangst in relaties: het patroon herkennen

Wat Tim beschrijft, is één van de klassieke kenmerken van verlatingsangst. Ik weet nog precies hoe dat voelt, want ik heb het zelf ook meegemaakt, gelijk al in een van mijn eerste relaties. Ook ik paste me teveel aan. 

Dit ging toen als volgt. Ik was stapelverliefd op haar en wilde ook alles doen om haar te krijgen en te houden. In het begin van de relatie was ik me totaal niet bewust van al mijn verlatingsangst-trekjes. Ook al omdat ik toen niet zo’n heel goed contact met mijn gevoel had. 

Het voelde in die eerste fase als toewijding. Ik wilde heel graag veel contact met haar en als ze een keertje wilde afspreken op een avond dat ik niet kon, dan verzette ik gewoon mijn afspraken. Wilde ze ergens naartoe wat ik echt niet leuk vond? Dan was ik al lang blij dat ik bij haar kon zijn en ging gewoon mee. Mijn overtuiging was: “Anders krijg je gedoe of loopt ze weg.”

Door niet goed bij mezelf te voelen slikte ik van alles, mijn grenzen schoven zonder het te merken langzaam op. Ik zei iets te vaak: “Dat is prima”, terwijl ik het uiteindelijk helemaal niet prima vond.

Wanneer je jezelf verliest in een relatie

Ik begon mezelf langzaam te verliezen. Als ik over mijn dates vertelde tegen mijn beste vrienden, moesten ze wel eens om mij lachen. “Sinds wanneer hou jij plotseling zo van mediteren Hans? Een half jaar geleden vond jij dat altijd iets voor mensen met geitenwollensokken en een klankschaal. En dansen op Bach en Mozart in plaats van op disco classics? Serieus, wie bén jij en wat heb je met Hans gedaan?”

Door dit soort gesprekken werd ik me iets meer bewust van mijn gevoel en wat ik allemaal aan het doen was. Ik ging steeds vaker twijfelen: “Wat wil ík eigenlijk? Voel ik me hier nog goed bij, of doe ik dit omdat ik anders gedoe krijg en haar kwijt raak?” Ik werd ook steeds gevoeliger voor de stemming van mijn vriendinnetje: is ze vandaag chagrijnig? Dan ging ik heel hard werken om haar weer op te vrolijken.

De wake-up call: waar ben ík gebleven?

We hadden die avond afgesproken om gezellig uit eten te gaan naar haar favoriete restaurant. Ik was net terug van een weekje skiën mij met vrienden en stond ruim op tijd voor haar deur. Ik belde aan, maar niemand deed open…  Drie kwartier lang stond ik geduldig te wachten voor haar deur. Toen ze aankwam lopen, leek ze zich van geen kwaad bewust.

Op dat moment … er ergens… diep vanbinnen… begon er een stemmetje te fluisteren, alsof mijn vrienden tegen me zeiden: “Hé Hans, sukkel… waar ben jij gebleven in deze relatie?”

Verlatingsangst overwinnen: terug naar jezelf

Net als ik destijds, mag Tim veel meer gaan voelen wat hij zelf wil. Zijn grenzen, behoeften en verlangens voelen. En die ook duidelijk aangeven. Maar dat is natuurlijk heel erg spannend, want dan krijg je het gevoel dat je die ander zomaar kwijtraakt. Het bijzondere is dat het tegengestelde het geval is.

Juist door je grenzen en behoeftes aan te geven, krijg je meer respect. Het maakt je bovendien veel aantrekkelijker! 

Herken jij dit?

Voel jij je ook vaak verantwoordelijk voor het geluk van de ander in je relatie? Pas jij je makkelijk aan, uit angst dat de ander je afwijst of verlaat? Dan is het misschien tijd om te onderzoeken waar je jezelf bent kwijtgeraakt — en hoe je weer terugkomt bij wat jij nodig hebt. 

Hoe kunnen wij je helpen

Kijk eens of de training “Overwin bindingsangst en verlatingsangst” op 17 mei wat voor je is. Of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Steeds verliefd op onbereikbare types? Dit is wat er écht onder zit!

, ,

De onbereikbare man of vrouw

De mannen op wie Inge een crush heeft, zien haar niet staan of zijn alleen in voor een korte affaire. Erger nog, sommigen hebben zelfs al (stiekem) een relatie. 

In het gesprek met Inge — een nieuwe coachklant — herinnerde me aan een bepaalde periode in mijn leven. Ik was toen zelf aan het daten en… viel keer op keer op onbereikbare vrouwen.

De aantrekkingskracht van het onbereikbare

Een leuke, maar vaak ook frustrerende tijd. Er komen weer beelden en namen van verschillende vrouwen voorbij. Vooral Corine komt weer boven. We kenden elkaar van dansles. Als ze in haar zwarte jurk over de dansvloer zwierde, volgde mijn ogen haar vol bewondering. Een paar weken na onze eerste ontmoeting was ik al smoorverliefd. 

Ik heb me suf zitten piekeren hoe ik haar hart kon veroveren. Maar al die mooie plannen, en ook mijn heftige verliefdheid waren compleet kansloos…

De klap op de derde dansles

Dat werd me duidelijk op onze derde dansles, vlak voordat ik haar wilde vragen voor een etentje. Corine: “Hé Hans, ik kan volgende week niet dansen, want ik ga een weekje naar de zon met Olaf, mijn vriend.” 

Ik trok wit weg… Ze was dus al lang bezet. Haar vriend hield alleen niet van dansen. Dus daarom kwam ze alleen naar rock & roll dansles. Het kostte me best wel een maandje of wat om daar overheen te komen.

Verliefd op emotioneel onbereikbare mensen

Corine was niet de enige dame op wie ik in die periode verliefd geweest ben. Dat volgde elkaar in snel tempo op. Later heb ik eens zitten zoeken wat de belangrijkste overeenkomst was tussen al die vrouwen waarop ik verliefd ben geweest. 

Nee, de belangrijkste overeenkomst was niet hun uiterlijk of karakter, maar … hun (on)bereikbaarheid. Vooral emotionele onbereikbaarheid. Hoe onbereikbaarder de vrouw, hoe heftiger de verliefdheid, leek het wel. 

Mijn onbewuste leek in die tijd perfect aan te voelen wanneer een diepe emotionele connectie compleet kansloos was. Op “emotioneel onbereikbaar” ging ik compleet aan. Alleen, dat zie je niet zomaar aan de buitenkant van iemand.

Waarom we soms ‘veilig’ kiezen voor onbereikbaar

Ik heb me dan ook lang afgevraagd hoe ik het voor elkaar kreeg om zo’n goede neus voor onbereikbare vrouwen te hebben. Toen ik eenmaal singlecoach was en daar nog eens naar keek, was het antwoord niet zo moeilijk. 

Namelijk: bindingsangst. 

De angst voor een diepe connectie, dat die ander mij helemaal zou zien en ik me kwetsbaar moest opstellen was onbewust zo groot, dat ik de veiligheid van een onbereikbare vrouw opzocht. In feite zat er een diepe angst voor afwijzing onder. 

Door achter onbereikbare vrouwen of mannen aan te gaan, voorkom je dus dat je afgewezen wordt. Het kan bij voorbaat immers al niks worden.

Inge valt op onbereikbare mannen – en dat is geen toeval

Ik kom ditzelfde mechanisme ook regelmatig tegen bij mijn coachklanten. Zo ook bij Inge. Zij valt, keer op keer, op mannen die emotioneel of praktisch niet beschikbaar zijn.

Tijd voor haar — net als ik destijds — om haar liefdespatroon onder ogen te zien.
En met haar dieperliggende angsten aan de slag te gaan.

Herken jij dit patroon?

Misschien merk jij ook, dat je net als ik vroeger en Inge nu, steeds valt op mensen die voor jou niet echt beschikbaar zijn – emotioneel of praktisch gezien. 

Grote kans dat er iets anders onder zit dan alleen maar “pech in de liefde”. 

Vaak is er sprake van een patroon met als doel om lekker veilig afstand te houden. Echte nabijheid en emotionele verbinding komen immers gevoelsmatig te dichtbij.

Sta eens stil bij deze vraag:

“Hoe zou het zijn om te kiezen voor iemand die wél beschikbaar is – en wat roept dat in mij op?”

Hoe kunnen wij jou helpen?

Durf jij je verlangen naar liefde serieus te nemen door ook je dieperliggende angst voor verbinding onder de loep te nemen? Onderzoek eens wat jouw patroon is. Daar begint echte verandering. Kom daarom eens langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kunnen we samen onderzoeken wat jouw patronen zijn en kijken we hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Waarom je pas echt geliefd wordt als je je gevoel durft te uiten

,

Een groot raadsel…

Mijn coachklant Finn en ik snapten er niks van. Hij zat er helemaal doorheen na een heftige week. Maar toen hij dat aan zijn nieuwe vriendin vertelde, had zij nauwelijks empathie getoond. Laat staan dat ze tijd voor hem vrijmaakte.

“Als het zo moet, dan hoeft het voor mij niet meer. Ze lijkt wel een kille koelkast,” zei Finn stoer.

Finn had sinds een week een lastig conflict met zijn naaste collega. Daarnaast had zijn moeder te horen gekregen dat ze ernstig ziek was. Hij had op dat moment dus extra steun, warmte en liefde van zijn vriendin nodig. Maar die gaf niet thuis.

Uit de verhalen die Finn eerder over zijn nieuwe vriendin had verteld, kon ik niet echt opmaken dat het hier om een afstandelijk ijskonijn ging. Dus ik vroeg hem:

“Vraag eens op dezelfde manier aan mij om steun zoals je dat aan je vriendin hebt gedaan.”

Ik kreeg een omslachtig verhaal te horen, waarin niet echt een duidelijke vraag om steun zat. En hij vertelde het ook nog met een lieve, maar koele glimlach.

Wat Finn mij liet zien, daar was ik zelf vroeger ook heel goed in. Ik praatte over mijn emoties alsof ik de gebruiksaanwijzing van een IKEA-kast voorlas: technisch correct, maar zonder enige beleving. Ik vond mezelf al snel een aansteller of watje als ik mijn emoties écht zou laten zien.

Op die manier kreeg ik dan ook weinig begrip en empathie. Iedereen dacht altijd dat het wel meeviel met wat me overkwam. Dat maakte me af en toe ook best eenzaam.

Mijn eigen wake-up call

Toen een van mijn eerste vriendinnetjes het na een paar stormachtige maanden uit wilde maken, was ik daar helemaal kapot van. Maar ik kreeg er niet meer uit dan een koel: “Oké, jammer, succes verder dan.”

Mijn vriendinnetje reageerde verbijsterd: “Jij lijkt wel een robot! Boeit het je dan helemaal niks?!”

Emoties voelen en tonen maakt het grote verschil

Toen ik vervolgens samen met Finn zijn gesprek met zijn vriendin analyseerde, besefte hij dat hij wél degelijk angst, wanhoop en verdriet had gevoeld. Maar zijn gewoonte om zijn emoties te rationaliseren en weg te lachen, zorgde ervoor dat het leek alsof het hem koud liet. Zijn vriendin dacht waarschijnlijk daardoor dat de dingen die hem overkwamen, eigenlijk wel meevielen.

Toen we nog een laagje dieper doken, viel het kwartje: hij had zichzelf nooit toegestaan om echt verdriet, wanhoop of angst te voelen, laat staan te tonen.

Dus wil je dat iemand je écht begrijpt en met je meeleeft? Durf dan ook te laten zien wat je van binnen voelt.

Wil jij ook leren hoe je échte verbinding maakt door te voelen en je helemaal te laten zien?

Kijk dan eens naar onze training Succesvol daten: verbinding & aantrekkingskracht of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Opgeven in de liefde: Wanneer is het tijd om te stoppen en wanneer juist niet?

,

Opgeven… dat gaat enorm tegen mijn natuur in. Sterker nog, ik ga vaak te lang door met iets waar ik eigenlijk beter mee kan stoppen. Soms is stoppen gewoon de beste keuze. Neem bijvoorbeeld de eerste vrouw met wie ik na mijn scheiding ging daten.

De eerste keer dat ik haar zag, was ik onder de indruk van haar prachtige verschijning in een strakke rode jurk. Onze eerste date – een zondagmiddaglunch – liep uit tot een hele middag en avond. We hadden ontzettend veel lol, beleefden spannende avonturen en voerden boeiende gesprekken over alles wat ons bezighield.

Alleen… al snel merkte ik dat ik met haar in dezelfde patronen terechtkwam als in mijn vorige relatie. Ik cijferde mezelf te veel weg en stond niet genoeg voor mijn eigen behoeften. 

Toen ik er nog mijn criterialijstje met voor mij belangrijke waarden er nog eens bij pakte, bleek de helft niet eens te matchen. Dat was voor mij reden genoeg om het daten met haar te stoppen, hoe leuk bepaalde dingen ook waren.

Maar helemaal stoppen met daten en relaties? Dat nooit!

Te veel singles geven op na teleurstellingen in de liefde

Toch hoor ik dit bij kennismakingsgesprekken regelmatig:

“Ik probeer het nog één keer. En als het weer niet lukt, dan hoeft het niet meer voor mij. Dan is een relatie blijkbaar niet voor mij weggelegd.”

Dat raakt me. Soms maakt het me zelfs verdrietig als mensen dat zeggen. Buiten mijn werk hoor ik het ook wel eens: singles die het daten volledig hebben opgegeven. 

“Ik ben gelukkiger zonder relatie,” is dan hun overtuiging. 

En eerlijk? Als je al vijf matige of ronduit slechte relaties hebt gehad, snap ik dat. Als je vijftien keer na een eerste date bent afgewezen, wordt daten een frustrerend corvee in plaats van iets leuks.

Maar… je mist ook veel als je een liefdevolle relatie hebt afgezworen: 

  • De warmte van een diepe verbinding. 
  • Iemand die écht van je houdt. 
  • Een partner bij wie je na je werk je verhaal kwijt kunt en die er altijd voor je is als je het moeilijk hebt. 
  • En laten we de gepassioneerde seks niet vergeten…

Wanneer moet je opgeven en wanneer doorgaan?

Als je echt álles hebt geprobeerd en het idee van daten en relaties je alleen maar ongelukkig maakt, dan is het begrijpelijk om de handdoek in de ring te gooien. Gelukkig ervaren we in ons werk als singlecoaches dat er meestal een onderliggende reden is waarom relaties niet lukken.

Toen ik na mijn scheiding in een datesituatie belandde met iemand die eigenlijk niet bij me paste, zag ik dat als een signaal. Er zat een oud patroon achter dat ik nog niet had opgelost. En dát was voor mij de reden om ermee aan de slag te gaan. 

Denk aan patronen als:

  • Steeds weer partners aantrekken die niet goed voor je zijn. 
  • Telkens afgewezen worden.
  • Of vastlopen in relatiepatronen die je ongelukkig maken.

Deze patronen hebben bijna altijd een dieperliggende oorzaak. Maar het goede nieuws is: als je die oorzaak vindt, is er meestal iets aan te doen! Net als bij mij en vele andere singles.

Sta je op het punt de liefde op te geven? Ontdek hoe het wél kan werken!

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Bindingsangst of een mismatch? De kunst van het juiste kiezen in de liefde

,

Ken je dat gevoel? Je bent eindeloos aan het zoeken naar de perfecte keuze en hoe langer je zoekt, hoe moeilijker het wordt. Dat overkwam mij toen ik een overnachtingsplek zocht voor een tussenstop in Italië. Wat begon als een snelle zoektocht, eindigde in urenlang wikken en wegen.

Net te duur, te ver van de eindbestemming, te karig ontbijt of geen bad. Steeds was er wel iets niet helemaal perfect. En toen ik eindelijk de knoop doorhakte, was de perfecte kamer voor mijn neus weggekaapt. Gefrustreerd moest ik genoegen nemen met mijn tweede keuze.

Deze ervaring deed me denken aan daten en relaties. Want ook daar kan keuzestress je geluk in de weg staan. Wanneer ben je te kritisch? En wanneer zijn je twijfels juist een belangrijke rode vlag?

Twijfels bij daten: bindingsangst of terechte zorgen?

Afgelopen week sprak ik Antoine, een energieke man van 59 die al twee maanden met Danny aan het daten was. “Ik twijfel enorm,” zei hij. “Vooral als we niet samen zijn, vraag ik me af of dit het nou is. Of er niet ergens een betere man rondloopt.”

Toen ik vroeg wat hem stoorde, vertelde hij dat Danny soms slist als hij gespannen is. “Daar ben ik dan helemaal op gefocust en dat irriteert me steeds meer.” Ook had Antoine zich een keer benauwd gevoeld toen hij bij Danny bleef slapen. “Dan kan hij toch niet de juiste man voor me zijn?”

Maar toen we samen keken naar wat Antoine écht belangrijk vond in een relatie, bleek dat Danny aan al die wensen voldeed. Ze hadden diepe gesprekken, veel plezier, beleefde de gekste avonturen, een sterke verbinding en een fantastisch seksleven.

Antoine kreeg van mij dan ook het advies om zijn twijfels en benauwdheid onder de loep te nemen. Dit waren uitingsvormen van zijn bindingsangst, waar hij in eerdere relaties al veel meer last van had gehad.

Wanneer zijn twijfels wel terecht?

Ik sprak diezelfde week ook met Eva, een sprankelende vrouw van 36. Ze was al vier maanden met Victor aan het daten, een succesvolle ondernemer van 40 met een prachtig appartement aan de gracht. Op papier leek hij perfect. Maar Eva had twijfels.

Ze wilde zich graag settelen en een gezin stichten, terwijl Victor nog volop in het uitgaansleven zat. Hij leefde in het moment, had weinig tijd voor haar en kwam vaak te laat op afspraken. Bovendien vond hij het lastig om zijn gevoelens met Eva te delen.

Eva hoopte dat hij zou veranderen, maar na vier maanden was er niets verbeterd. Tijdens onze sessie besefte ze dat haar twijfels geen bindingsangst waren, maar een signaal dat haar relatiewaarden niet matchten met die van Victor.

Kritisch zijn: een valkuil of een kracht?

Twijfel je in een relatie? Stel jezelf dan twee vragen:

  1. Ontbreken er essentiële zaken voor een gelukkige relatie? Denk aan relatiewaarden, seksuele aantrekkingskracht, normen en waarden en wensen voor de toekomst.
  2. Speelt bindingsangst een rol? Soms zijn kleine irritaties niet het probleem, maar een dieperliggende angst om je te binden.

Mijn hotelzoektocht had me veel tijd bespaard als ik vooraf had bepaald wat écht belangrijk was en wanneer iets goed genoeg was. En precies zo werkt het bij daten en relaties. Weet wat er voor jou toe doet en laat je niet afleiden door details die er minder toe doen. Dat bespaart je niet alleen tijd, maar brengt je ook bij de juiste partner!

Wil jij ook weten of jouw twijfels terecht zijn of dat je bindingsangst opspeelt en deze overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.