Waarom jouw date zich voelt als mijn verdroogde plantjes

, ,

“Met jouw inzet overleven alleen de brandnetels.”

Dat kreeg ik gisteren van mijn vriendin Lonneke naar mijn hoofd. En eerlijk is eerlijk, ze had wel gelijk. De brandnetels staan er florissant bij, en de rest… laten we zeggen dat het potentie heeft.

Nu ons nieuwe huis van binnen bijna klaar is kijk ik graag en veel naar buiten, de tuin in. Soms heb ik het idee dat de natuur in onze tuin de afgelopen maand ontploft is. Alles groeit, bloeit, schiet omhoog, alsof de natuur haar eigen feestje bouwt. Dat ken je vast wel als je zelf ook een tuin hebt die uit meer bestaat dan grint, tegels en twee bloembakken met lavendel die al sinds vorig jaar met pensioen lijkt te zijn.

Ik word terughoudend als ik niet weet wat het eindresultaat is

Sommige stukken hebben we opnieuw aangeplant. Oude troep weg, omspitten, naar het tuincentrum en nieuwe plantjes erin. Als ik niet weet of het er dan echt mooi uit gaat zien heb ik er eigenlijk niet zoveel zin in om er veel geld en moeite in te steken. Ik word terughoudend. Dan geef ik ze minder water en laat het onkruid maar even zitten. Dadelijk valt het tegen en kunnen we weer opnieuw beginnen.

Lonneke roept dan dat ik best wel iets meer commitment en vertrouwen mag tonen richting onze nieuwe tuin “Anders is het binnenkort een complete jungle, maar dan zonder Tarzan.”

Ook daten vraagt vertrouwen

Datzelfde zeg ik ook regelmatig tegen coachklanten die aan het daten zijn. Zo ook tegen Monica.

“Tot vijf jaar geleden ging het eigenlijk allemaal als vanzelf,” zegt Monica. Ze vervolgt: “Ik kreeg gemakkelijk dates en als het goed klikte werd dat na een tijd een relatie. Na mijn laatste relatie met Esmee, die vier jaar geleden uitging, wil het niet meer met daten. Na twee tot vier daten stopt het telkens. Het daten zelf loopt trouwens ook niet lekker. Het voelt wat gereserveerd…, afstandelijk zelfs.”

Ik wil het zeker weten voordat ik het helemaal voor ga

We zijn gaan onderzoeken wat Monica nu anders deed dan 5 jaar geleden. Het volgende bleek: na haar laatste relatie heeft ze niet zoveel vertrouwen meer in de liefde. Ze wil eigenlijk wel eerst zeker weten dat het helemaal goed zit voordat ze er helemaal voor gaat. Voordat ze zich openstelt voor de ander. Ze is net als ikzelf in mijn tuin, een beetje terughoudend als ze niet zeker weet dat het eindresultaat fantastisch gaat zijn.

Haar dates voelen dat haarfijn aan. Die voelen zich net als mijn nieuwe plantjes in de tuin, een beetje verloren, onbemind en uitgedroogd. Als jij iemand een beetje laat bungelen omdat je niet zeker weet of dit ‘m wordt, voelt die ander dat haarfijn aan. Net als een plant zonder water sluit die zich langzaam af. Niet omdat ze niet wil groeien, maar omdat ze zich niet gezien voelt.

Commitment voor het proces of het eindresultaat?

Kortom: net als bij het opnieuw aanplanten van je tuin, weet je bij het daten nooit wat het eindresultaat is. Mogelijk is het een prachtige orchidee. Of als je pech hebt een cactus met bindingsissues: weinig water nodig, maar stekelig als je dichterbij komt. 

Toch vraagt het een tijd lang toewijding en commitment om iets moois te laten groeien. Maar het mooie bij daten is, net als bij je tuin: als het eindresultaat toch niet is wat je graag wilt, hoef je er niet mee verder. Je kunt er weer mee stoppen. 

Kortom: om iets moois te laten groeien heb je commitment nodig voor het proces, het aangaan van de relatie. Nog niet voor het eindresultaat. Je bent echt niet verplicht om te trouwen als je er bij de eerste dates voor gaat en het een echte kans geeft. En als je dat doet, is de kans dat je ooit kunt trouwen, als je dat zou willen, oneindig veel groter dan wanneer je bij de start al allerlei reserves hebt.

En Lonneke, daar heb ik gelukkig heel veel meer in geïnvesteerd dan in mijn tuin.

Herkenning?

Herken jij jezelf in dit verhaal? Merk je dat je in het daten terughoudend bent geworden — uit angst dat het toch niets wordt? Dan is het misschien tijd om niet alleen je plantjes, maar ook jezelf weer wat aandacht te geven. In een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek kijken we samen wat jou nu tegenhoudt én wat er nodig is om weer met vertrouwen te daten. Geen druk, geen beloftes — gewoon een eerste stap om te ontdekken hoe het wél kan groeien.

Verliefd of verslaafd? Waarom je blijft terugkomen bij de verkeerde

,

Hoe hormonale highs je hart én hoofd kunnen misleiden in de liefde

Afgelopen zondagmiddag op de meubelboulevard. Ik was op zoek naar precies die ene perfecte houten tafel die exact matcht bij onze nieuwe eikenhouten vloer. Een plek waar ik normaal op zondag nog niet dood gevonden wil worden. Toen we die tafel na een lange zoektocht eindelijk vonden – prachtig hout, mooi design – gaf me dat een enorme kick. Ik werd bijna verliefd op die tafel.

Mijn vermoeidheid verdween als sneeuw voor de zon. Ik wilde gelijk door, op zoek naar de perfecte hanglamp voor boven deze tafel. Snel op weg naar het volgende item voor ons interieur… of beter gezegd, op weg naar de volgende kick. Toen we die niet konden vinden voor sluitingstijd, was ik flink chagrijnig. Ik wist niet dat ik als man ook verslaafd kon raken aan de dopaminekick van spullen kopen.

Opeens zag ik het: wacht even… Dit lijkt verdacht veel op hoe ik me soms in de liefde heb gedragen. En niet alleen ik, ook veel van mijn coachklanten. 

De kick die je krijgt bij bindingsangst of verlatingsangst

Diezelfde kick speelt namelijk ook bij dates of relaties waar sprake is van bindingsangst of verlatingsangst. Zeger vertelt: “Tijdens en na een fijne date voel ik me helemaal verliefd, compleet gelukkig! Maar als ik dan de volgende dag geen appje krijg voel ik me steeds onzekerder. Ik raak ook helemaal gestrest. Het duurt soms dagen voordat we weer een nieuwe date gepland hebben. Het houdt me dan de hele dag bezig, ik slaap er gewoon enorm slecht door, mijn hoofd draait overuren. Mijn hele stemming hangt af van dat ene bliepje op mijn telefoon.”

Zeger heeft verlatingsangst, en verlangt enorm naar een teken van bevestiging van de ander. Maar het kan ook andersom, zoals bij Noor die bindingsangst heeft: “In het begin voelde ik heel veel fijne spanning, opwinding en wilde ik hem vaak zien. Een soort van verliefdheid. Maar op een bepaald moment werd het opeens te veel, kwam het te dichtbij. Ik werd benauwd door dat gesprek over “ons”, gestrest, wilde weg. Mijn verlangen sloeg om in paniek. Daarna, stilte. Dagenlang. Totdat opeens het verlangen weer terugkwam.”

Is dit verliefdheid of speelt er iets anders?

En de grote vraag is natuurlijk: is dit verliefdheid op of speelt er iets anders? Bij zowel Zeger en Noor zijn het vooral de dopamine en endorfine die de kick en het fijne ‘verliefde’ gevoel geven. Net als dat dopamine je ook die lekkere kick geeft als je net die perfecte broek of tafel gekocht hebt. Er is hier dus zeker geen sprake van echte liefde maar van een spel door hormonen. Bij bindingsangst en verlatingsangst wordt dit vaak verward met verliefdheid. Precies de reden waarom mensen soms te lang doorgaan met ongezonde patronen.

Ben jij altijd echt verliefd of gaan je hormonen ook met jou op de loop?

Vraag jezelf dan eens af:

• Word ik verliefd op de persoon, of op de spanning?

• Kom ik telkens in aantrekken en afstoten en noem ik dat ‘chemie’?

• Zoek ik rust… maar raak ik verslaafd aan drama?

Misschien is het voor jou dan tijd om al die hormonale kicks achter je te laten. En om eens een keertje echt verliefd te worden op een veilige liefdevolle partner. Ik heb in ieder geval besloten mezelf niet meer gek te laten maken door dopaminekicks. Ik hou mijn hoofd er nu bij op de meubelboulevard.

Gun jezelf liefde die niet voelt als een achtbaan, maar als thuiskomen.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ontdekken of jouw verliefdheid echt is – of een hormonale afleiding van wat je werkelijk nodig hebt? Kom dan eens gratis en vrijblijvend kennismaken. Samen kijken we wat jij nodig hebt voor een liefde die blijft. 

De dates lopen fantastisch… en toch haak ik af!

,

De belangrijkste reden waarom veel mensen afhaken in de liefde is niet wat je denkt.

We houden beiden erg van dansen, mijn vriendin Lonneke en ik. Het liefst vrije dansvormen waarbij ik geen pasjes uit mijn hoofd hoef te leren. Lonneke droomde er al tijden van om de Argentijnse tango te kunnen dansen. Ik wilde weer iets nieuws. De Argentijnse tango gaat veel om improvisatie. Ik dacht: “Dat past me wel.”

De eerste danslessen waren even wennen, maar wel erg leuk. Lekker improviseren, maar ook een paar pasjes leren. Hoe verder we kwamen, hoe meer danspasjes. Maar ook een gevoel van diepe connectie in de dans. En heel irritant… als er wrijving was tussen ons die we nog niet uitgepraat hadden, werd dat door de tangoles nog eens extra uitvergroot: relatietherapie op de dansvloer…

Ik ben er helemaal klaar mee, ik haak af!

Op een bepaald moment zei ik tegen Lonneke: “Ik ben helemaal klaar met die pasjes, laten we iets anders zoeken”. Ze keek me heel teleurgesteld aan. “Nu al stoppen, het wordt juist steeds leuker! Wat zit je echt dwars Hans?” Irritante vraag… maar toen ik eens echt ging voelen wat er speelde, waren het niet die pasjes… Het was het feit dat de tango heel dichtbij komt en kwetsbaar voelt. De wrijving die het bloot legt tussen ons, en ook de enorme connectie die het brengt.

Afhaken bij het daten of in een relatie: diepere angsten of terechte redenen?

Datzelfde principe herkende ik in het verhaal van Ineke, die ik gisteren sprak.

Het komt veel te dichtbij en dan gaat de angst opspelen.

Ineke: “Het gaat op zich best lekker met het daten. We doen veel leuke dingen samen. Ik voel me veilig. Hij maakt echt hilarische grappen en aan de andere kant praten we ook veel over wat we voelen en ons echt raakt. Maar het wordt ook wel een beetje gewoontjes, saai zelfs.  Daarnaast is mijn werk ook wel heel druk nu. Daarom denk ik erover om toch maar te stoppen.”

“Ineke, voel eens wat er echt speelt diep van binnen” vroeg ik toen. Na een lange stilte zei ze: “Ik moet me nu echt laten zien, mijn gevoelens en emoties aan hem tonen. Dat vind ik veel te spannend, dat komt veel te dichtbij. Dan haak ik liever af.”

Haak jij ook af terwijl het eigenlijk goed voelt? Vraag jezelf dan eens af:

  • Ben ik bang dat het te dichtbij komt?
  • Ben ik diep van binnen bang dat ik niet goed genoeg ben?
  • Wil ik stoppen omdat het saai wordt, mijn autonomie verlies – of omdat ik mezelf moet laten zien?

Ga dan de confrontatie met jezelf aan. 

Na mijn kleine innerlijke crisis over stoppen of doorgaan met tangoles deed ik precies dat. Ik ben de confrontatie met mezelf aangegaan en dans nu nog steeds de tango, met heel veel plezier. 

Precies zo werkt het bij daten en relaties. Ga eens voelen wat de echte reden is waarom je af wil haken. Als je daar de confrontatie mee aan durft te gaan, kom je ook in een fijne liefdevolle relatie!

Wil jij ook weten of jouw redenen om af te haken terecht zijn? Of dat er diepere angsten opspelen en die overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma. Of ontdek hoe onze online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst” jou kan helpen.

De stille killer van beginnende relaties: jezelf vergeten

,

En waarom verlatingsangst daarvoor de boosdoener is

Na een stuk of vijf dates haakten de vrouwen meestal af. Tim zat een beetje verslagen tegenover me in de leren fauteuil. “Ben ik dan niet leuk genoeg? Ik doe zo mijn best om die vrouwen het naar hun zin te maken,” zei hij wanhopig.

Hij vertelde verder: “Ik bedenk leuke uitjes, pas mezelf aan en doe nergens moeilijk over.” Toch is dat niet succesvol gebleken. In de twee wat langere relaties die Tim gehad heeft, is hij zichzelf kwijtgeraakt. Ook daar paste hij zichzelf veel te veel aan. Waardoor de relatie heel goed bij zijn vriendin paste, maar niet meer bij hem. Uiteindelijk kon hij niets anders dan het weer uitmaken om zichzelf weer terug te vinden.

Verlatingsangst in relaties: het patroon herkennen

Wat Tim beschrijft, is één van de klassieke kenmerken van verlatingsangst. Ik weet nog precies hoe dat voelt, want ik heb het zelf ook meegemaakt, gelijk al in een van mijn eerste relaties. Ook ik paste me teveel aan. 

Dit ging toen als volgt. Ik was stapelverliefd op haar en wilde ook alles doen om haar te krijgen en te houden. In het begin van de relatie was ik me totaal niet bewust van al mijn verlatingsangst-trekjes. Ook al omdat ik toen niet zo’n heel goed contact met mijn gevoel had. 

Het voelde in die eerste fase als toewijding. Ik wilde heel graag veel contact met haar en als ze een keertje wilde afspreken op een avond dat ik niet kon, dan verzette ik gewoon mijn afspraken. Wilde ze ergens naartoe wat ik echt niet leuk vond? Dan was ik al lang blij dat ik bij haar kon zijn en ging gewoon mee. Mijn overtuiging was: “Anders krijg je gedoe of loopt ze weg.”

Door niet goed bij mezelf te voelen slikte ik van alles, mijn grenzen schoven zonder het te merken langzaam op. Ik zei iets te vaak: “Dat is prima”, terwijl ik het uiteindelijk helemaal niet prima vond.

Wanneer je jezelf verliest in een relatie

Ik begon mezelf langzaam te verliezen. Als ik over mijn dates vertelde tegen mijn beste vrienden, moesten ze wel eens om mij lachen. “Sinds wanneer hou jij plotseling zo van mediteren Hans? Een half jaar geleden vond jij dat altijd iets voor mensen met geitenwollensokken en een klankschaal. En dansen op Bach en Mozart in plaats van op disco classics? Serieus, wie bén jij en wat heb je met Hans gedaan?”

Door dit soort gesprekken werd ik me iets meer bewust van mijn gevoel en wat ik allemaal aan het doen was. Ik ging steeds vaker twijfelen: “Wat wil ík eigenlijk? Voel ik me hier nog goed bij, of doe ik dit omdat ik anders gedoe krijg en haar kwijt raak?” Ik werd ook steeds gevoeliger voor de stemming van mijn vriendinnetje: is ze vandaag chagrijnig? Dan ging ik heel hard werken om haar weer op te vrolijken.

De wake-up call: waar ben ík gebleven?

We hadden die avond afgesproken om gezellig uit eten te gaan naar haar favoriete restaurant. Ik was net terug van een weekje skiën mij met vrienden en stond ruim op tijd voor haar deur. Ik belde aan, maar niemand deed open…  Drie kwartier lang stond ik geduldig te wachten voor haar deur. Toen ze aankwam lopen, leek ze zich van geen kwaad bewust.

Op dat moment … er ergens… diep vanbinnen… begon er een stemmetje te fluisteren, alsof mijn vrienden tegen me zeiden: “Hé Hans, sukkel… waar ben jij gebleven in deze relatie?”

Verlatingsangst overwinnen: terug naar jezelf

Net als ik destijds, mag Tim veel meer gaan voelen wat hij zelf wil. Zijn grenzen, behoeften en verlangens voelen. En die ook duidelijk aangeven. Maar dat is natuurlijk heel erg spannend, want dan krijg je het gevoel dat je die ander zomaar kwijtraakt. Het bijzondere is dat het tegengestelde het geval is.

Juist door je grenzen en behoeftes aan te geven, krijg je meer respect. Het maakt je bovendien veel aantrekkelijker! 

Herken jij dit?

Voel jij je ook vaak verantwoordelijk voor het geluk van de ander in je relatie? Pas jij je makkelijk aan, uit angst dat de ander je afwijst of verlaat? Dan is het misschien tijd om te onderzoeken waar je jezelf bent kwijtgeraakt — en hoe je weer terugkomt bij wat jij nodig hebt. 

Hoe kunnen wij je helpen

Kijk eens of de training “Overwin bindingsangst en verlatingsangst” op 17 mei wat voor je is. Of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Steeds verliefd op onbereikbare types? Dit is wat er écht onder zit!

, ,

De onbereikbare man of vrouw

De mannen op wie Inge een crush heeft, zien haar niet staan of zijn alleen in voor een korte affaire. Erger nog, sommigen hebben zelfs al (stiekem) een relatie. 

In het gesprek met Inge — een nieuwe coachklant — herinnerde me aan een bepaalde periode in mijn leven. Ik was toen zelf aan het daten en… viel keer op keer op onbereikbare vrouwen.

De aantrekkingskracht van het onbereikbare

Een leuke, maar vaak ook frustrerende tijd. Er komen weer beelden en namen van verschillende vrouwen voorbij. Vooral Corine komt weer boven. We kenden elkaar van dansles. Als ze in haar zwarte jurk over de dansvloer zwierde, volgde mijn ogen haar vol bewondering. Een paar weken na onze eerste ontmoeting was ik al smoorverliefd. 

Ik heb me suf zitten piekeren hoe ik haar hart kon veroveren. Maar al die mooie plannen, en ook mijn heftige verliefdheid waren compleet kansloos…

De klap op de derde dansles

Dat werd me duidelijk op onze derde dansles, vlak voordat ik haar wilde vragen voor een etentje. Corine: “Hé Hans, ik kan volgende week niet dansen, want ik ga een weekje naar de zon met Olaf, mijn vriend.” 

Ik trok wit weg… Ze was dus al lang bezet. Haar vriend hield alleen niet van dansen. Dus daarom kwam ze alleen naar rock & roll dansles. Het kostte me best wel een maandje of wat om daar overheen te komen.

Verliefd op emotioneel onbereikbare mensen

Corine was niet de enige dame op wie ik in die periode verliefd geweest ben. Dat volgde elkaar in snel tempo op. Later heb ik eens zitten zoeken wat de belangrijkste overeenkomst was tussen al die vrouwen waarop ik verliefd ben geweest. 

Nee, de belangrijkste overeenkomst was niet hun uiterlijk of karakter, maar … hun (on)bereikbaarheid. Vooral emotionele onbereikbaarheid. Hoe onbereikbaarder de vrouw, hoe heftiger de verliefdheid, leek het wel. 

Mijn onbewuste leek in die tijd perfect aan te voelen wanneer een diepe emotionele connectie compleet kansloos was. Op “emotioneel onbereikbaar” ging ik compleet aan. Alleen, dat zie je niet zomaar aan de buitenkant van iemand.

Waarom we soms ‘veilig’ kiezen voor onbereikbaar

Ik heb me dan ook lang afgevraagd hoe ik het voor elkaar kreeg om zo’n goede neus voor onbereikbare vrouwen te hebben. Toen ik eenmaal singlecoach was en daar nog eens naar keek, was het antwoord niet zo moeilijk. 

Namelijk: bindingsangst. 

De angst voor een diepe connectie, dat die ander mij helemaal zou zien en ik me kwetsbaar moest opstellen was onbewust zo groot, dat ik de veiligheid van een onbereikbare vrouw opzocht. In feite zat er een diepe angst voor afwijzing onder. 

Door achter onbereikbare vrouwen of mannen aan te gaan, voorkom je dus dat je afgewezen wordt. Het kan bij voorbaat immers al niks worden.

Inge valt op onbereikbare mannen – en dat is geen toeval

Ik kom ditzelfde mechanisme ook regelmatig tegen bij mijn coachklanten. Zo ook bij Inge. Zij valt, keer op keer, op mannen die emotioneel of praktisch niet beschikbaar zijn.

Tijd voor haar — net als ik destijds — om haar liefdespatroon onder ogen te zien.
En met haar dieperliggende angsten aan de slag te gaan.

Herken jij dit patroon?

Misschien merk jij ook, dat je net als ik vroeger en Inge nu, steeds valt op mensen die voor jou niet echt beschikbaar zijn – emotioneel of praktisch gezien. 

Grote kans dat er iets anders onder zit dan alleen maar “pech in de liefde”. 

Vaak is er sprake van een patroon met als doel om lekker veilig afstand te houden. Echte nabijheid en emotionele verbinding komen immers gevoelsmatig te dichtbij.

Sta eens stil bij deze vraag:

“Hoe zou het zijn om te kiezen voor iemand die wél beschikbaar is – en wat roept dat in mij op?”

Hoe kunnen wij jou helpen?

Durf jij je verlangen naar liefde serieus te nemen door ook je dieperliggende angst voor verbinding onder de loep te nemen? Onderzoek eens wat jouw patroon is. Daar begint echte verandering. Kom daarom eens langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kunnen we samen onderzoeken wat jouw patronen zijn en kijken we hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Waarom je pas echt geliefd wordt als je je gevoel durft te uiten

,

Een groot raadsel…

Mijn coachklant Finn en ik snapten er niks van. Hij zat er helemaal doorheen na een heftige week. Maar toen hij dat aan zijn nieuwe vriendin vertelde, had zij nauwelijks empathie getoond. Laat staan dat ze tijd voor hem vrijmaakte.

“Als het zo moet, dan hoeft het voor mij niet meer. Ze lijkt wel een kille koelkast,” zei Finn stoer.

Finn had sinds een week een lastig conflict met zijn naaste collega. Daarnaast had zijn moeder te horen gekregen dat ze ernstig ziek was. Hij had op dat moment dus extra steun, warmte en liefde van zijn vriendin nodig. Maar die gaf niet thuis.

Uit de verhalen die Finn eerder over zijn nieuwe vriendin had verteld, kon ik niet echt opmaken dat het hier om een afstandelijk ijskonijn ging. Dus ik vroeg hem:

“Vraag eens op dezelfde manier aan mij om steun zoals je dat aan je vriendin hebt gedaan.”

Ik kreeg een omslachtig verhaal te horen, waarin niet echt een duidelijke vraag om steun zat. En hij vertelde het ook nog met een lieve, maar koele glimlach.

Wat Finn mij liet zien, daar was ik zelf vroeger ook heel goed in. Ik praatte over mijn emoties alsof ik de gebruiksaanwijzing van een IKEA-kast voorlas: technisch correct, maar zonder enige beleving. Ik vond mezelf al snel een aansteller of watje als ik mijn emoties écht zou laten zien.

Op die manier kreeg ik dan ook weinig begrip en empathie. Iedereen dacht altijd dat het wel meeviel met wat me overkwam. Dat maakte me af en toe ook best eenzaam.

Mijn eigen wake-up call

Toen een van mijn eerste vriendinnetjes het na een paar stormachtige maanden uit wilde maken, was ik daar helemaal kapot van. Maar ik kreeg er niet meer uit dan een koel: “Oké, jammer, succes verder dan.”

Mijn vriendinnetje reageerde verbijsterd: “Jij lijkt wel een robot! Boeit het je dan helemaal niks?!”

Emoties voelen en tonen maakt het grote verschil

Toen ik vervolgens samen met Finn zijn gesprek met zijn vriendin analyseerde, besefte hij dat hij wél degelijk angst, wanhoop en verdriet had gevoeld. Maar zijn gewoonte om zijn emoties te rationaliseren en weg te lachen, zorgde ervoor dat het leek alsof het hem koud liet. Zijn vriendin dacht waarschijnlijk daardoor dat de dingen die hem overkwamen, eigenlijk wel meevielen.

Toen we nog een laagje dieper doken, viel het kwartje: hij had zichzelf nooit toegestaan om echt verdriet, wanhoop of angst te voelen, laat staan te tonen.

Dus wil je dat iemand je écht begrijpt en met je meeleeft? Durf dan ook te laten zien wat je van binnen voelt.

Wil jij ook leren hoe je échte verbinding maakt door te voelen en je helemaal te laten zien?

Kijk dan eens naar onze training Succesvol daten: verbinding & aantrekkingskracht of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Opgeven in de liefde: Wanneer is het tijd om te stoppen en wanneer juist niet?

,

Opgeven… dat gaat enorm tegen mijn natuur in. Sterker nog, ik ga vaak te lang door met iets waar ik eigenlijk beter mee kan stoppen. Soms is stoppen gewoon de beste keuze. Neem bijvoorbeeld de eerste vrouw met wie ik na mijn scheiding ging daten.

De eerste keer dat ik haar zag, was ik onder de indruk van haar prachtige verschijning in een strakke rode jurk. Onze eerste date – een zondagmiddaglunch – liep uit tot een hele middag en avond. We hadden ontzettend veel lol, beleefden spannende avonturen en voerden boeiende gesprekken over alles wat ons bezighield.

Alleen… al snel merkte ik dat ik met haar in dezelfde patronen terechtkwam als in mijn vorige relatie. Ik cijferde mezelf te veel weg en stond niet genoeg voor mijn eigen behoeften. 

Toen ik er nog mijn criterialijstje met voor mij belangrijke waarden er nog eens bij pakte, bleek de helft niet eens te matchen. Dat was voor mij reden genoeg om het daten met haar te stoppen, hoe leuk bepaalde dingen ook waren.

Maar helemaal stoppen met daten en relaties? Dat nooit!

Te veel singles geven op na teleurstellingen in de liefde

Toch hoor ik dit bij kennismakingsgesprekken regelmatig:

“Ik probeer het nog één keer. En als het weer niet lukt, dan hoeft het niet meer voor mij. Dan is een relatie blijkbaar niet voor mij weggelegd.”

Dat raakt me. Soms maakt het me zelfs verdrietig als mensen dat zeggen. Buiten mijn werk hoor ik het ook wel eens: singles die het daten volledig hebben opgegeven. 

“Ik ben gelukkiger zonder relatie,” is dan hun overtuiging. 

En eerlijk? Als je al vijf matige of ronduit slechte relaties hebt gehad, snap ik dat. Als je vijftien keer na een eerste date bent afgewezen, wordt daten een frustrerend corvee in plaats van iets leuks.

Maar… je mist ook veel als je een liefdevolle relatie hebt afgezworen: 

  • De warmte van een diepe verbinding. 
  • Iemand die écht van je houdt. 
  • Een partner bij wie je na je werk je verhaal kwijt kunt en die er altijd voor je is als je het moeilijk hebt. 
  • En laten we de gepassioneerde seks niet vergeten…

Wanneer moet je opgeven en wanneer doorgaan?

Als je echt álles hebt geprobeerd en het idee van daten en relaties je alleen maar ongelukkig maakt, dan is het begrijpelijk om de handdoek in de ring te gooien. Gelukkig ervaren we in ons werk als singlecoaches dat er meestal een onderliggende reden is waarom relaties niet lukken.

Toen ik na mijn scheiding in een datesituatie belandde met iemand die eigenlijk niet bij me paste, zag ik dat als een signaal. Er zat een oud patroon achter dat ik nog niet had opgelost. En dát was voor mij de reden om ermee aan de slag te gaan. 

Denk aan patronen als:

  • Steeds weer partners aantrekken die niet goed voor je zijn. 
  • Telkens afgewezen worden.
  • Of vastlopen in relatiepatronen die je ongelukkig maken.

Deze patronen hebben bijna altijd een dieperliggende oorzaak. Maar het goede nieuws is: als je die oorzaak vindt, is er meestal iets aan te doen! Net als bij mij en vele andere singles.

Sta je op het punt de liefde op te geven? Ontdek hoe het wél kan werken!

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Bindingsangst of een mismatch? De kunst van het juiste kiezen in de liefde

,

Ken je dat gevoel? Je bent eindeloos aan het zoeken naar de perfecte keuze en hoe langer je zoekt, hoe moeilijker het wordt. Dat overkwam mij toen ik een overnachtingsplek zocht voor een tussenstop in Italië. Wat begon als een snelle zoektocht, eindigde in urenlang wikken en wegen.

Net te duur, te ver van de eindbestemming, te karig ontbijt of geen bad. Steeds was er wel iets niet helemaal perfect. En toen ik eindelijk de knoop doorhakte, was de perfecte kamer voor mijn neus weggekaapt. Gefrustreerd moest ik genoegen nemen met mijn tweede keuze.

Deze ervaring deed me denken aan daten en relaties. Want ook daar kan keuzestress je geluk in de weg staan. Wanneer ben je te kritisch? En wanneer zijn je twijfels juist een belangrijke rode vlag?

Twijfels bij daten: bindingsangst of terechte zorgen?

Afgelopen week sprak ik Antoine, een energieke man van 59 die al twee maanden met Danny aan het daten was. “Ik twijfel enorm,” zei hij. “Vooral als we niet samen zijn, vraag ik me af of dit het nou is. Of er niet ergens een betere man rondloopt.”

Toen ik vroeg wat hem stoorde, vertelde hij dat Danny soms slist als hij gespannen is. “Daar ben ik dan helemaal op gefocust en dat irriteert me steeds meer.” Ook had Antoine zich een keer benauwd gevoeld toen hij bij Danny bleef slapen. “Dan kan hij toch niet de juiste man voor me zijn?”

Maar toen we samen keken naar wat Antoine écht belangrijk vond in een relatie, bleek dat Danny aan al die wensen voldeed. Ze hadden diepe gesprekken, veel plezier, beleefde de gekste avonturen, een sterke verbinding en een fantastisch seksleven.

Antoine kreeg van mij dan ook het advies om zijn twijfels en benauwdheid onder de loep te nemen. Dit waren uitingsvormen van zijn bindingsangst, waar hij in eerdere relaties al veel meer last van had gehad.

Wanneer zijn twijfels wel terecht?

Ik sprak diezelfde week ook met Eva, een sprankelende vrouw van 36. Ze was al vier maanden met Victor aan het daten, een succesvolle ondernemer van 40 met een prachtig appartement aan de gracht. Op papier leek hij perfect. Maar Eva had twijfels.

Ze wilde zich graag settelen en een gezin stichten, terwijl Victor nog volop in het uitgaansleven zat. Hij leefde in het moment, had weinig tijd voor haar en kwam vaak te laat op afspraken. Bovendien vond hij het lastig om zijn gevoelens met Eva te delen.

Eva hoopte dat hij zou veranderen, maar na vier maanden was er niets verbeterd. Tijdens onze sessie besefte ze dat haar twijfels geen bindingsangst waren, maar een signaal dat haar relatiewaarden niet matchten met die van Victor.

Kritisch zijn: een valkuil of een kracht?

Twijfel je in een relatie? Stel jezelf dan twee vragen:

  1. Ontbreken er essentiële zaken voor een gelukkige relatie? Denk aan relatiewaarden, seksuele aantrekkingskracht, normen en waarden en wensen voor de toekomst.
  2. Speelt bindingsangst een rol? Soms zijn kleine irritaties niet het probleem, maar een dieperliggende angst om je te binden.

Mijn hotelzoektocht had me veel tijd bespaard als ik vooraf had bepaald wat écht belangrijk was en wanneer iets goed genoeg was. En precies zo werkt het bij daten en relaties. Weet wat er voor jou toe doet en laat je niet afleiden door details die er minder toe doen. Dat bespaart je niet alleen tijd, maar brengt je ook bij de juiste partner!

Wil jij ook weten of jouw twijfels terecht zijn of dat je bindingsangst opspeelt en deze overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Een perfecte partner in één klik… maar wil je dat echt?

,

Mijn ideale partner? Die heb ik al, gewoon gemaakt met Artificial Intelligence (AI) op mijn laptop. Hoe het werkt? Het voelt een beetje alsof je een pizza bestelt. Alleen kies je deze keer geen extra kaas of salami, maar mooie lange benen en een zwoele stem. En je geeft  aan wat voor aantrekkelijk karakter en droomberoep deze persoon moet hebben.

Toen ik dat gedaan had, moest ik natuurlijk flink betalen en daarna kon ik met haar chatten, praten en prachtige levensechte foto’s van haar op mijn scherm toveren. Fantastisch, toch? Maar toen ik haar vroeg om de afwas te doen, bleef het stil…

Ik had het later met Lonneke, mijn (real-life) vriendin, over hoe onze ideale AI-partner eruit zou zien en zich zou gedragen. Ze begon te fantaseren over een man met prachtige donkere krullen en een stevige six-pack. Terwijl ze dit vertelde hoorde ik ook tussen de regels door wat ik allemaal níet had. Ik ben natuurlijk verre van perfect. Ik weet best dat zo’n AI-man voorlopig niet kan concurreren met een echt mens, maar toch voelde zo’n gesprek best een beetje confronterend…

Vanuit onze fantasieën over de ideale AI-partner begonnen we te praten over wat het effect zou zijn als we een stormachtige “relatie” met onze AI-partner zouden starten. Eén van de effecten die ik verwacht is dat ik een heel stuk kritischer zou worden bij de partnerkeuze in het echte leven. Mijn AI-partner ziet er immers altijd perfect uit, zegt precies wat ik wil horen en wordt nooit boos op mij omdat ik mijn papieren weer eens door ons huis laat slingeren.

Als ik dan weer real-life zou gaan daten, zou ik natuurlijk gaan vergelijken. Ik verwacht dat mijn echte date dan niet snel goed genoeg zou zijn. Sterker nog, ik zou me waarschijnlijk veel sneller gaan irriteren aan alle imperfecties van mijn echte date. 

Dit doet me ook denken aan de tijd dat ik aan het online daten was. Als ik aan het swipen was, zag ik ook vooral veel prachtige, perfecte vrouwen voorbijkomen. Het algoritme van de datingapp probeerde me het vertrouwen te geven dat ik al die prachtige, 20 jaar jongere vrouwen met lang blond haar, modellenlook en  verleidelijke glimlach makkelijk kon krijgen. Ik hoefde alleen maar mijn maandelijkse lidmaatschap te betalen, haar naar rechts te swipen en als ik zin had, ook nog een lief berichtje te schrijven.

Als ik toen toch zo naïef was geweest om zo’n 20 jaar jongere knappe vrouw naar rechts te swipen, zou ik nooit een reactie hebben gekregen. Logisch natuurlijk. Maar,  zo’n app laat je graag vergeten dat je zelf verre van perfect bent.  En dat er aan de andere kant ook nog een echt mens zit met een eigen voorkeur. En die voorkeur is natuurlijk niet een 20 jaar oudere man met en wat dunnere haarbos zonder sixpack. 

Als zo’n app me al doet geloven dat ik zo’n prachtige vrouw gemakkelijk kan krijgen, wat gebeurt er dan in mijn hoofd als ik aan het daten ben en ondertussen op mijn laptop al een perfecte AI-vriendin heb? 

Gelukkig had ik, toen ik aan het daten was, voldoende realiteitszin.  Ik heb me terdege gerealiseerd dat ik veel te bieden heb, maar ook verre van perfect ben. Ik heb gelet op wat echt essentieel is om me fijn en gelukkig te voelen met mijn date. Zoals fijn met elkaar kunnen praten, me veilig voelen, kwetsbaar zijn naar elkaar en aantrekkingskracht en samen leuke dingen beleven. En vooral ook echtheid en authenticiteit. Dat laatste gaat een perfect plaatje en leuke zinnetjes op een laptop me nooit geven.

Als je zoekt naar perfectie eindig je alleen of met AI-computermodel. Dus hopelijk realiseer je je net als ik dat als je gaat daten,  jij nog steeds een echt mens bent met al je mooie kanten en prachtige imperfecties. En de persoon met wie je gaat daten heeft dat ook.

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook inzicht krijgen in wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Wil jij een nieuwe weg inslaan die wel tot meer liefdesgeluk brengt? Kijk dan eens naar ons online coachingsprogramma.

Beschikbaar, maar niet vrij: waarom liefde soms buiten bereik blijft

,

Nadat Ilonka vijf jaar geleden gescheiden is, lukt het haar maar niet om een duurzame relatie aan te gaan. Ze stond mij dit in haar prachtige rode jurk, op  een oud-en-nieuw feest een paar weken terug, te vertellen. De blik in haar gezicht was een mengeling van irritatie en frustratie. Ze vertelde zichtbaar geëmotioneerd: “Al vijf jaar lang word ik keer op keer na een paar dates afgewezen. Waarom doen al die mannen toch zo moeilijk?”

Ik kon het toen niet laten wat vragen te stellen om uit te vinden wat er met Ilonka aan de hand was. Ze is een mooie verschijning, heel sociaal, communiceert goed en heeft een leuke baan. Dus daar zal het niet aan liggen. Wel vertelde ze over haar ex, die ze een enorme eikel vindt. Zo te horen doet hij daar bij elke ruzie over de kinderen weer hard zijn best voor. Ze is nog veel met hem bezig en praat met iedereen over hem, zeker ook met haar dates.

Verder heeft ze twee jaar geleden nog korte tijd een vriendje gehad, maar die kon niet tippen aan haar stoere ex. Dus dat ging snel weer uit, al vrijen ze nog wel af en toe met elkaar. Want hij is wel heel lekker in bed en in de tussentijd heeft ze immers niemand anders om mee te vrijen.

Tenslotte heeft ze nog een gewone vriend die ze wekelijks ziet en waarmee ze een diepe band heeft. Geen relatiemateriaal, zegt ze, maar wel iemand die dagelijks appjes krijgt met meer emoji’s dan haar dates ooit hebben gezien.

De situatie van Ilonka herinnert me aan de tijd, lang geleden na mijn afstuderen, waarin ik voor het eerst een serieuze baan zocht. Ik was nog verknocht aan mijn bijbaantje als chauffeur en kon die maar moeilijk los laten. Ook was ik nog helemaal vol van gedoe met een werkgever van een bijbaantje dat ik daarvoor had. Op de een of andere manier hadden mijn potentiële werkgevers dat snel door en werd ik keer op keer niet aangenomen.

Praktisch gezien stond met niets in de weg, ik was nergens aan gebonden. Ik had de juiste papieren, een open agenda, en een charmante glimlach. Maar toch dacht iedereen: “Eh, misschien later?” Want emotioneel was ik nog bij twee andere werkgevers. Ik was wel beschikbaar, maar niet vrij.

Gelukkig kreeg ik van een buurman de tips eerst eens wat zaken met werkgevers goed af te ronden. Daarna vond ik al snel een baan als onderzoeker waar ik heel goed leerde vragen te stellen. 

Je dates hebben vaak ook (intuïtief) door dat je niet echt vrij bent om een nieuwe relatie aan te gaan. Dat ze niet alleen jouw hart moeten winnen maar ook de strijd aan moeten gaan met een ander. 

Ilonka is ook helemaal beschikbaar, maar nog lang niet vrij. Ze heeft nog steeds een emotionele (vecht)relatie met haar ex. Ook af en toe vrijen met dezelfde persoon zorgt voor een emotionele band, die maakt dat je niet helemaal vrij bent. Ik heb in mijn carrière als singlecoach al honderden singles begeleid naar een duurzame relatie, maar echt nog nooit iemand die ook nog een friend with benefits ernaast had. 

En tenslotte is er die vriend met wie ze dagelijks appt en een diepe emotionele connectie heeft. Zou haar onderbewuste dat misschien zien als een platonische liefdesrelatie? De praktijk zal het uitwijzen.

Hopelijk neemt Ilonka mijn advies ter harte om ook wat relatiezaken eerst goed af te ronden, zodat ze niet alleen beschikbaar is, maar ook vrij wordt. Van daaruit kan ze daadwerkelijk een duurzame relatie aangaan.

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook weten wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.