Zal ik er nu iets van zeggen, of moet ik het maar laten gaan…? Misschien stel jij je deze vraag ook regelmatig? Ik in ieder geval wel.

Zo ook vorige week. Ik was lekker een lang weekend op wintersport met vrienden. Maar na uren zo opgepropt met elkaar in een auto en vervolgens in een klein appartementje, ontstonden er toch wat irritaties. En als klap op de vuurpijl skiede ik aan het eind van de middag in al mijn enthousiasme ook nog plompverloren de afslag voorbij van de piste naar ons appartementje. Opeens stonden we 1.000 meter lager, bij een heel andere skilift dan die we hadden moeten hebben. 

We waren zo aan het eind van de middag flink moe. En na een overdosis sneeuw en pistes hadden sommige vrienden flink last van hun benen en voeten. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als er op zo’n moment iemand een afslag mist, en iedereen dan een flink stuk extra moet skiën. De spanning bij die skilift was goed voelbaar op dat moment. “Hans heeft nog zin in een extra stukje skiën,” zei een van mijn vrienden, die flink last had van zijn voet, cynisch. “En dan heeft Hans zeker ook nog een extra ritje met de lift in zijn bonusaanbieding”, sneerde een ander.

En toen kwam ik voor het dilemma te staan: ga ik er iets van zeggen, van al die irritaties en spanningen? Of laat ik het lekker van me afglijden, want over twee dagen ben ik toch weer thuis? Anders krijgen we misschien wel ruzie, en dat wil je ook niet op een fijne skivakantie.

Misschien herken je dat zelf ook wel, met vrienden en familie? Of misschien wel bij je date of beginnende relatie? Wanneer maak je iets bespreekbaar, of wanneer laat je iets van je afglijden en denk je: “Laat maar…”

Bij mijn coachklanten kom ik dit ook vaak tegen. Dan zijn ze lekker aan het daten of zitten ze in een beginnende relatie, en ineens lopen ze tegen dingen aan die lastig of vervelend zijn. Vaak bespreken ze die dan niet zomaar. Als ik dan vraag: “Waarom praat je daar niet over met elkaar?” Dan hoor ik vaak argumenten als: “Dan krijg je ruzie,” “Dat kun je toch niet tegen die ander zeggen!” of “Dan loop je het risico dat de date of relatie stopt.” Alsof ik voorstel om van een steile ijzige zwarte piste af te gaan skiën en dit gegarandeerd een breuk oplevert!

Enerzijds zit daar inderdaad een kern van waarheid in. Er is dan inderdaad een kans dat je de date of relatie “opblaast.” Maar aan de andere kant, als je het niet bespreekbaar maakt, is de kans groot dat na verloop van tijd de irritaties hoog oplopen bij jou. Of dat datgene waar jij je druk over maakt, voor altijd zo blijft. Dan hoeft het daten of de relatie ook niet meer, en zet jij er alsnog een punt achter.

Zo vertelde Debbie onlangs over de seks met haar nieuwe vriendje: “Alles klopt, alleen het vrijen is het niet helemaal. Hij voelt me niet aan. Zijn aanraking is niet altijd prettig. En nog erger: als ik goed en wel opgewarmd ben, is hij er alweer klaar mee.”

Vervolgens vraag ik: “Wat houd je tegen om dat met hem te bespreken?”

Het blijft even stil… En dan zegt Debbie: “Dat kun je toch niet maken! Tegen een man zeggen dat hij het niet goed doet in bed.” Aan de ene kant heeft ze gelijk. Niemand vindt kritiek op dit vlak prettig. Aan de andere kant: Debbie was al aan het afhaken. Als ze dit niet bespreekbaar maakt, is de relatie waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren.

Wat betreft mijn ski-avontuur onder bij die skilift: ik heb de irritaties toen toch maar bespreekbaar gemaakt, ondanks dat ik dat best heel spannend vond. Door het bij mezelf te houden konden we er een goed gesprek over hebben zonder dat het escaleerde. Dat loste gelukkig een hoop op.  Ik zeg maar zo: “Vriendschappen en relaties zonder goede communicatie is als een skipiste zonder sneeuw – het gaat nergens heen en eindigt in een modderige bende.”

We hebben die week overigens ook nog heerlijk geskied, lekker gegeten, en heerlijk gedanst bij de après-ski! En ik heb ook nog een idee opgedaan voor wat ik met mijn verjaardag kan vragen: een ski-navigatieapp!

Hoe kunnen wij je helpen

Vind jij het ook lastig om op het juiste moment en op de juiste manier met jou date of nieuwe liefde te communiceren? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je begeleiden naar een fijne duurzame liefde. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Dat gevoel had ik al lang niet meer gehad. Ik voelde me afgewezen. En daardoor ook gefrustreerd en een beetje verdrietig. 

Ik deed mee aan een dansworkshop waar wat closer gedanst werd. De groep bestond voornamelijk uit dertigers en begin veertigers, met daarnaast mijn vriendin Lonneke en mezelf, beiden ruim boven de 50. We staken er duidelijk bovenuit qua leeftijd. Alsof we op een feestje waren beland waar iedereen het had over de beste babyvoeding en de leukste speeltuin, terwijl wij het juist wilde hebben over het meest hippe bejaardenhuis.

Tijdens de workshop kregen we opdrachten om verschillende oefeningen te doen met andere deelnemers, één op één of in kleine groepjes. Bij het kiezen van partners merkte ik dat de ogen van anderen vaak de mijne ontweken, waardoor ik regelmatig als een van de laatsten overbleef. Mijn “als laatste gekozen worden bij de gymles-trauma” kwam ook ineens boven. Lonneke had helaas dezelfde vervelende ervaring.

Ook bij het daten ervaren veel singles dit soort afwijzingen. In januari is het nieuwe “datingseizoen” weer gestart. Je ziet dan ook een flinke toename van activiteiten op datingapps en -sites. Misschien ben je zelf ook vol goede moed begonnen. En dan komt ook regelmatig… de afwijzing. “Ik voel geen klik”, krijg je dan frequent te horen.

Na die workshop was ik opgelucht dat ik mijn frustraties kon delen met Lonneke, die dezelfde vervelende afwijzingen had ervaren. Onze eerste reactie was: “Dit gaan we nooit meer doen.” Aan de andere kant: we hebben ook waardevolle ervaringen opgedaan en veel geleerd. Door “te vluchten” komen we niet verder.

Dit geldt ook voor het daten. Veel singles geven snel op na een paar afwijzingen. Je wilt jezelf immers beschermen tegen dat vervelende gevoel. Aan de andere kant ontzeg je jezelf dan de kans op een fijne partner.

Het is beter om te leren om te gaan met afwijzingen. Tijdens de workshop merkten we bijvoorbeeld dat, doordat we een stuk ouder en meer ervaren waren, we ook meer van deze ervaring in konden brengen bij de oefeningen. Dit werd gewaardeerd en zorgde voor meer acceptatie.

Ook bij het daten heb jij altijd iets moois te bieden; elke persoon heeft prachtige eigenschappen en kwaliteiten. Als jouw date dat niet ziet, mist diegene uiteindelijk iets moois. Bedenk dat je elkaar na één of enkele dates nog maar nauwelijks kent. Als iemand je favoriete film nog niet leuk vindt na slechts vijf minuten kijken, vind je dat ook niet raar. Als je dat in gedachten houdt, voelt een afwijzing minder zwaar. Neem het dus niet te persoonlijk.

Wees ook realistisch en temper je verwachtingen. Bij online daten leidt slechts 1 op de 3 tot 1 op de 5 eerste dates tot een tweede date. Zie het als een loterij. Vaak is er gewoon geen klik of passen jullie niet bij elkaar. Als je zelden of nooit tot een tweede date komt, is het misschien tijd voor professionele ondersteuning.

En, heel belangrijk, zorg goed voor jezelf. Het is essentieel om naast het daten ook voldoende leuke dingen te doen die je zelfvertrouwen vergroten, zoals leuke contacten met vrienden. Praat ook met vrienden over je afwijzingen; dat helpt om ze te relativeren. 

Lonneke en ik ontdekten dat er soortgelijke dansworkshops zijn waar veel meer veertigers en vijftigers komen. Dat gaf de keer daarna al een veel fijnere ervaring. Ook dit kun je vertalen naar het daten: afspreken met mensen van je eigen leeftijdsgroep zorgt vaak voor een betere klik en dus minder afwijzingen.

Als laatste tip voor het daten (net als voor leren dansen): volhouden loont!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook in 2024 een stap zetten richting een vervullende relatie, zonder je motivatie te verliezen? Wil jij meer ontspannen daten, zonder al die negatieve gevoelens en al dat gedoe? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma en kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

“Hans, waar blijf je?!” Ik schrik me dood en voel dat ik helemaal wit wegtrek. De stem aan de andere kant van de telefoonlijn vertelt me dat ze op me zit te wachten in de trainingszaal. Samen met nog tien andere deelnemers aan de workshop die ik zou gaan geven. Ze worden ondertussen knap ongeduldig. En dat terwijl ik lekker warmpjes thuis op de bank achter mijn laptop zit en mailtjes beantwoordt.

Dit lijkt wel een nachtmerrie die uit mijn meest surrealistische dromen is ontsnapt. Maar nee, het is de harde realiteit. Haastig graai ik mijn spullen bij elkaar en ga snel op weg om te voorkomen dat mijn workshop een nog grotere ramp wordt dan de Titanic.

Na afloop kijk ik in mijn agenda en mail, om te kijken hoe deze chaos heeft kunnen ontstaan. En wat zie ik? ZIJ hebben vier maanden geleden vage telefonische afspraken met mij gemaakt en die NIET schriftelijk bevestigd. Alsof dat nog niet genoeg is, hebben ZIJ ook kort voor aanvang niet gemaild over de locatie en het aantal deelnemers. Kortom: het is allemaal HUN schuld!

De volgende dag zit H., een nieuwe coachklant, tegenover me. Hij zit er uitgeblust bij. “Mijn date is de afgelopen nacht tot ’s nachts drie uur online geweest op Instagram. Daardoor kon ik niet slapen! Wie weet wat ze daar allemaal uitspookt met andere kerels zo laat. Ik twijfel of ik haar wel kan vertrouwen en met haar door moet gaan…” vertelt hij terneergeslagen. Kortom: het is HAAR schuld dat hij nu zo vermoeid en onzeker is. 

Toen hij dat vertelde, moest ik weer aan de miscommunicatie denken over mijn workshop van de vorige dag. Het was zo verleidelijk om de schuld aan de ander te geven en niet naar mijn eigen aandeel te kijken. Net als mijn coachklant nu de schuld voor zijn wantrouwen en jaloezie volledig op het bord van zijn date schuift.

De andere als schuldige aanwijzen: het gebeurt ook regelmatig als mensen last hebben van verlatingsangst en bindingsangst. Het is zo gemakkelijk. Als je verlatingsangst hebt, kun je de schuld van je eigen onzekerheid, jaloezie, ongeduld of  gevoel van afwijzing gemakkelijk bij de ander leggen. Of als je last hebt van bindingsangst en als gevolg daarvan benauwdheid, druk, stress, twijfels of irritatie ervaart, kun je lekker met je vinger naar de ander te wijzen.

Onder al die vervelende gevoelens en gedachten zit vaak een diepere laag die we liever niet willen zien en voelen… De angst om afgewezen te worden door de ander. Het is veel veiliger om naar de ander te wijzen als het even niet lekker loopt. Dan hoeven we niet naar onszelf te kijken en niet met onszelf aan de slag te gaan.

Natuurlijk blijf ik volhouden dat de schuld van mijn laat startende workshop voor 100% bij die ander ligt. Want ik heb natuurlijk geen zin en tijd om naar mijn eigen chaotische planning te kijken ;-).

Bij H. bleek dat er sprake was van een ex die meer dan een jaar vreemdging. Hij dacht dat hij daar allang overheen was. Maar vrouwen vertrouwen in de liefde, dat doet hij nog steeds niet. Toen H dit inzag, kon hij ook niet langer volhouden dat de oorzaak van zijn onzekerheid, vermoeidheid en wantrouwen bij zijn nieuw date lag. Kortom: werk aan de winkel!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

Nou, het etentje van afgelopen zaterdag, dat was echt een drama. Mijn dochter en haar vriend hadden zich helemaal uitgesloofd in de keuken en er stond een prachtige maaltijd voor me klaar. Maar eerlijk gezegd was ik er totaal niet bij met mijn gedachten. Het gesprek aan tafel stelde niet veel voor; het waren meer wat beleefde praatjes. We praatten langs elkaar heen en het voelde allemaal behoorlijk ongemakkelijk.

En dat begon eigenlijk allemaal met mijn telefoon. Toen ik net binnenkwam na een lange rit, wilde ik ‘m even aan de lader hangen, maar toen ging dat stomme ding ineens op zwart. En dan bedoel ik écht zwart, als in ‘niet meer aan’. Na van alles geprobeerd te hebben, bleef dat kreng morsdood…

Mijn vriendin was ondertussen op een gezellige verjaardag van een familielid, en na het etentje zou ik haar van het station oppikken. Maar hier zat het probleem: we hadden niet echt afgesproken welk station en hoe laat precies. Normaal gesproken zou je dan gewoon even een belletje plegen, toch? Nou ja, dat was dus geen optie, omdat ik haar nummer nergens had opgeschreven en ook niet uit mijn hoofd kende. Ik voelde me als een detective zonder ook maar één aanwijzing.

Tijdens dat eindeloze etentje zat ik eigenlijk alleen maar te piekeren: “Hoe kan ik in vredesnaam contact met haar krijgen? Als ze me niet kan bereiken, denkt ze vast dat er iets vreselijks is gebeurd!” Dus ik begon in paniek te raken. Mijn gedachten gingen alleen nog maar over dat ene telefoontje. En ondertussen had ik geen flauw idee hoe ik haar zou kunnen bereiken.

Tussen de gangen van het etentje door, begon ik als een maffe Sherlock Holmes op iemands laptop te zoeken naar telefoonnummers van mensen van wie ik wist dat ze op die verjaardag zouden zijn. Maar niemand van haar familie of gasten had z’n nummer online staan, behalve… jawel, haar ex. En laat dat nou net de persoon zijn die mij het liefst nooit zou zien of horen. Het was alsof het universum een slechte grap met me uithaalde.

De volgende gang werd opgediend. Ik zat daar met nog meer stress en afleiding dan daarvoor. Ik zag allerlei nachtmerriescenario’s voor me: mijn vriendin op een verlaten station, midden in de nacht, in de stromende regen, alleen en in paniek. Of haar ex die me keihard uitlachte aan de telefoon. Moest ik dan echt haar ex gaan bellen, de persoon die me waarschijnlijk wel kon schieten? Of het risico lopen dat dit angstaanjagende scenario werkelijkheid zou worden?

Dit hele gedoe deed me denken aan gesprekken die ik vaak met coachklanten heb over daten. Als we samen terugkijken naar waarom een date in de soep liep, komen we regelmatig tot dezelfde conclusie: ze waren er niet echt bij met hun aandacht. Ze zaten te veel in hun hoofd, te analyseren en te piekeren. “Ben ik wel leuk genoeg? Wat denkt hij van me? Had ik dat moeten zeggen? Wat moet ik nu vragen?”. Al dat soort gedachten.

Als je constant in je hoofd zit te malen, kun je niet echt aanwezig zijn bij je date. Je maakt dan geen echte connectie. Precies zoals dat mij gebeurde tijdens dat rampzalige etentje. Een date (of een etentje) werkt alleen als je volledig in het moment bent, met al je aandacht erbij. Alleen dan kun je echt contact maken met de ander.

Uiteindelijk besloot ik toch maar om mijn dochter te vragen of ze de ex van mijn vriendin wilde bellen. Gelukkig reageerde hij sportief en kon ze het telefoonnummer krijgen van mijn vriendin. Nu kon ik afspreken hoe laat ik haar zou oppikken en van welk station. Daarna kon ik eindelijk weer met mijn aandacht bij het etentje zijn. Oh ja, en laten we niet vergeten: belangrijke telefoonnummers moet je óf opschrijven, óf uit je hoofd leren. Je weet het maar nooit…

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je ook leren helemaal in het hier en nu te zijn bij het daten? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar  een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

“Nou, dat is vreemd,” zegt Erik, een goede vriend van mij. Hij kijkt me vol ongeloof aan terwijl we gezellig op een terrasje zitten te praten over mijn date. “Dat je doorgaat met daten terwijl je niet smoorverliefd bent!” vervolgt hij. Ietwat geïrriteerd antwoord ik: “Nou, verliefd ben ik inderdaad niet, maar ik vind haar wel superleuk.” Erik blijft volhouden. “Dat kan toch nooit wat worden als je na 5 dates nog steeds niet verliefd bent.” Hij kijkt me meewarig aan. 

Erik houdt vast aan het idee dat je eerst verliefd moet zijn voordat je een goede relatie kunt opbouwen. En hij is zeker niet de enige die dat denkt. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat ik nooit verliefd ben geweest op Lonneke, en zij ook niet op mij. Zou je het dan een “verstandshuwelijk” kunnen noemen? Absoluut niet. Tijdens onze dates begonnen we elkaar steeds leuker te vinden. Op een gegeven moment ontstond er zelfs liefde, geen verliefdheid, maar echt houden van.

We zijn inmiddels behoorlijk gek op elkaar. Een dag zonder haar is te overleven, maar als het langer duurt…  We hebben een geweldige relatie opgebouwd, zonder ooit verliefd te zijn geweest.

Ik moest aan het gesprek met Erik terugdenken toen ik gisteren een kennismakingsgesprek had met een nieuwe coachklant. Ze is al 8 maanden aan het daten met een geweldige vent die aan al haar criteria voldoet, alleen… ze is nog steeds niet verliefd op hem. Dus klopt er iets niet, zo denkt ze. Want om een goede relatie te kunnen krijgen moet je wel eerst die vlinders in je buik hebben. Dus ze twijfelt flink en durft de stap naar een relatie niet te zetten.  Die arme man geeft inmiddels de eerste signalen dat hij aan het afhaken is. 

Ze vond het best vreemd dat ik, als singlecoach notabene, een mooie relatie heb opgebouwd zonder ooit verliefd te zijn geweest. Toen ik vroeg: “Waar komt het idee vandaan dat je eerst verliefd moet worden voordat je een goede relatie kunt hebben?” bleef het heel stil…

Er is geen wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat verliefdheid een must is voor een gezonde, langdurige relatie. Wel blijkt uit onderzoek dat verliefdheid soms een risico kan zijn om in een slechte relatie terecht te komen. Want, zo komt naar voren, mensen die niet helemaal veilig gehecht zijn (en bindingsangst / verlatingsangst hebben), worden vaak verliefd op types die helemaal niet bij hen passen.

Ikzelf werd bijvoorbeeld altijd smoorverliefd op vrouwen die afstandelijk waren en me nauwelijks zagen staan. Het recept voor een berg ellende! Voor mij was verliefdheid juist een alarmsignaal. Misschien herken jij dat ook wel, dat je alleen verliefd bent geweest op personen die onbereikbaar zijn of totaal niet bij je blijken te passen.

Waarom zou je dan in de toekomst opeens wel verliefd worden op ‘de ware’? Grote kans dat je dan weer met een dezelfde soort type of dynamiek te maken krijgt! Daarom ben ik blij dat ikzelf de verliefdheidsfase heb overgeslagen in mijn huidige relatie en meteen naar het ‘houden van’ ben gegaan. Verliefdheid is sowieso tijdelijk, het verdwijnt na een paar weken tot maximaal 2 jaar.

Het idee dat je eerst ‘verliefd moet worden om een goede relatie te krijgen’ is eigenlijk een soort geloof. We praten het elkaar allemaal aan. Natuurlijk is het een fijn gevoel, maar geloven dat het een voorwaarde is, is net als volhouden dat sprookjes, Sinterklaas en de Kerstman echt bestaan. Kortom, (en deze boodschap geldt zeker voor mensen met bindingsangst en verlatingsangst!); laat jezelf de kans niet ontnemen op een leuke relatie als je het leuk met elkaar hebt maar de vlinders niet voelt. Geef je dates de kans om uit te groeien tot een liefdevolle relatie.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ook graag een liefdevolle duurzame relatie zonder dat je persé verliefd moet worden? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren, ook zonder eerst verliefd te zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.