Mijn coachklant Tineke weet het nu zeker: ze kan beter “hard to get” gaan spelen. Ze vertelt me dat ze wéér afgewezen is door een man. Terwijl zij juist liet zien dat ze hem leuk vond. Haar enige conclusie: ze moet de “regels” die ze op internet gevonden heeft toch maar volgen. En die regels zijn: Laat geregeld weinig horen, wees mysterieus over wat je doet als je hem niet ziet, wees niet te open en laat het contact vooral aan hem over. Dat maakt dat hij naar je verlangt! 

Ik kan er vrij kort over zijn: dat is geen goed idee. Maar toch had Tineke een punt.Hoe zit dat?  

Als psycholoog ben ik geneigd om populaire denkwijzen over daten en relaties wat verder uit te zoeken: wat wordt van al die theorieën die je op internet leest nu ondersteund door onderzoek? En hoewel de onderzoeken elkaar op sommige onderwerpen tegenspreken, zijn ze hier eenduidig over: hard-to-get spelen werkt averechts! 

Het is simpel: mensen vinden de mensen het aardigst die hén aardig vinden. En eveneens geldt: je vindt iemand het meest aantrekkelijk die jóu aantrekkelijk vindt en oprechte interesse in je toont. Tenslotte blijkt keer op keer dat openheid en kwetsbaarheid lonen. Als je met andere woorden weinig interesse toont en weinig over jezelf prijsgeeft, haakt een ander die oprecht geïnteresseerd is om jou te leren kennen, snel af. 

Wat dan wel weer uit onderzoek naar voren komt is het volgende: Een man vindt een vrouw het meest aantrekkelijk als zij hard-to-get is voor verder iedereen, behálve hem! De neiging van vrouwen om bijvoorbeeld het aantal bedpartners dat zij hebben gehad nogal naar beneden af te ronden, blijkt dus te werken. Hm, interessant toch?

Maar goed, nu terug naar Tineke. Waarom bleek zij toch een beetje gelijk te hebben met haar conclusie dat ze meer hard-to-get moest gaan spelen? De reden is als volgt: Tineke heeft nogal last van verlatingsangst. En hoewel ze hieraan werkt, laat haar date-gedrag nog wel wat te wensen over. 

Toen ik doorvroeg over hoe Tineke het aangepakt had, bleek namelijk dat zij constant als eerste contact zocht. Zij had niet alleen het initiatief genomen tot het eerste online contact, maar ook tot de eerste date en bijna al het app-contact daarna. Tineke was namelijk constant met haar date bezig en vond een halve dag op een appje wachten al bijna niet uit te houden. Dan stuurde zij maar weer een berichtje.

En de gemiddelde mens zit daar niet op te wachten. Je wilt dat de ander ook een eigen leven heeft. Je wilt niet een relatie met een ander om het eenzame zwarte gat van die ander op te vullen. Je wilt dat de ander geïnteresseerd is in jóu, en een relatie met je wil omdat hij of zij jóu leuk vindt. Niet omdat die ander per se een relatie wil en jij toevallig voorbij komt. En door gedrag zoals dat van een verlatingsangstige Tineke, krijg je wel dat idee. 

Een tweede reden waarom Tineke een beetje gelijk had met haar conclusie, is omdat zij juist valt op mannen met bindingsangst. En mensen met bindingsangst vinden, in tegenstelling tot mensen die zich gemakkelijker committeren, het wél fijn als je hard-to-get speelt. 

Want als jij weinig van je laat horen en niet te veel van jezelf laat zien, betekent dat dat zij dat ook niet hoeven. En als jij wacht tot ze contact opnemen, hoeven zij pas contact op te nemen wanneer zij daar behoefte aan hebben, en niet eerder. Niet te snel, niet te veel en niet te intiem, dat is precies wat zij aankunnen! Maar let wel op: Als jij je in een later stadium alsnog enthousiast of open gaat gedragen, zullen ze je snel verwijten dat je véel te snel gaat en mogelijk afhaken. 

Gelukkig heb ik met Tineke gewerkt aan het omgaan met haar verlatingsangst. Het lukt haar nu zich autonomer op te stellen. Ze speelt nog steeds geen ‘hard-to-get’, maar stelt zich wel iets terughoudender op. Gewoon omdat ze eerst kijkt of de ander écht bij haar past, in plaats van meteen bovenop de eerste de beste te duiken die interesse in haar toont.  

Hoe kunnen wij je helpen?

Herken jij het gedrag van Tineke? Of heb je juist kenmerken van bindingsangst en wil je liever dat de ander op afstand blijft? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

Als Lineke vertelt over haar ex-partners, stormt het in mijn hoofd. Hoe kon zo’n leuke, knappe, sociale en intelligente vrouw haar leven zo in het teken laten staan van deze mannen? 

Linekes eerste partner ontmoette ze toen ze 19 was. Het was een veel oudere man met kinderen. Na een paar leuke eerste maanden was hij vooral druk met zijn werk in het buitenland, en had hij nauwelijks tijd voor haar. Ook niet voor zijn eigen kinderen. Terwijl haar medestudenten plezier maakten, probeerde zij zo goed en kwaad als het ging zijn kinderen op te voeden.

Haar tweede man had wel tijd voor haar. Hij was een stuk liever dan haar eerste man. Maar hij had een totaal ander denkniveau dan zij, met als gevolg dat ze elkaar totaal niet begrepen. Ook had hij een angststoornis, waardoor hij het liefst de boze buitenwereld buitensloot. Lineke zag haar vriendinnen en familie nauwelijks meer, omdat hij liever “samen wilde zijn”. 

Beide relaties duurden meer dan 5 jaar. Toen ik Lineke vroeg wanneer ze doorhad dat dit niet de beste matches voor haar waren zei ze: “vrijwel meteen”. Haar tweede partner vond ze zelfs vanaf het begin af aan niet aantrekkelijk.  

Waarom bleef Lineke bij deze mannen? Simpel: Lineke had weinig zelfvertrouwen. Diep van binnen was ze bang dat ze niet goed genoeg was voor een echt leuke man. Als mannen haar het hof maakten die meer in hun mars hadden, werd ze zenuwachtig. Aan al die verwachtingen kon ze vast niet voldoen, ging er dan door haar hoofd. 

En hoewel ze droomde van een leuke, intelligente man die haar ook steunde en hielp als dat nodig was, vond ze het veiliger om te kiezen voor mannen die haar weinig te bieden hadden. Dan hoefde ze tenminste niet de schijn op te houden. Ze kon zelfs iets toevoegen door voor hen te zorgen. En dat ze er zelf weinig aan vond, nam ze dan maar op de koop toe. 

Ik ken het wel, dat gevoel dat je voor veilig kiest in plaats van voor wat je echt leuk lijkt. Dat je op een feestje toch maar bij die saaie bekende buurvrouw gaat staan, in plaats van bij het hard lachende groepje. Omdat ze je er misschien niet bij willen hebben. Of dat je een tennismaatje kiest die nét wat minder tennist dan jij, omdat je bang bent dat die goede tennisser niet met jou wil spelen maar geen nee durft te zeggen. De angst voor afwijzing wint het dan van het volgen van wat je eigenlijk zou willen. 

Maar als je dat principe ook toepast op een liefdespartner, heeft dat wel erg grote consequenties. Misschien wordt het dan tijd om je over oude angsten en overtuigingen heen te zetten en te gaan voor iemand die je écht leuk lijkt. Ook al is het risico aanwezig dat je afgewezen wordt.  

Lineke is haar oude kritische stemmen succesvol te lijf gegaan. Zij is nu aan het daten met een man die ze écht leuk vindt. En hoewel ze het doodeng vindt, geniet ze ook met volle teugen! 

Wil jij ook zorgen dat je oude angsten niet jouw leven bepalen? En wil je met meer zelfvertrouwen je liefdespad op? Kom dan as zondag naar onze training “Stevig staan in de Liefde”!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je wat uitgebreidere begeleiding op weg naar die vervullende relatie? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (voor vrouwen de laatste plaatsen)! 

Een tijdje terug las ik over een man in de Verenigde Staten die altijd pal naast een bovengronds metrostation in een drukke stad had gewoond. Dag en nacht was er zoveel herrie, dat hij gewend was altijd te schreeuwen om zich in zijn eigen huis verstaanbaar te maken. Door het constante lawaai sliep hij slecht en ervaarde hij veel stress. Het was zijn droom om te wonen in een landelijke omgeving, met groen en rust om zich heen.  

Na twintig jaar kwam zijn droom uiteindelijk uit: hij kreeg een huisje toegewezen in een rustige wijk met uitzicht op een park. Maar de man kon niet wennen. Hij vond de stilte doodeng. Ondanks dat hij hier altijd naar verlangd had – en het aantoonbaar beter was voor zijn gezondheid -, wilde hij niets liever dan terug naar zijn vertrouwde lawaaiige omgeving.

Ik moest hier aan denken bij het laatste gesprek met mijn coachklant Rosa. Rosa was altijd gevallen voor dominante mannen die haar weinig respectvol behandelden. Meestal deed zij in haar relatie enorm haar best, en lieten deze mannen het zich een beetje aanleunen. Haar exen waren vaak erg op zichzelf gericht en waren er niet voor haar in moeilijke tijden. Een aantal van hen ging meerdere keren vreemd.

Toen zij begon met een coachingsprogramma bij mij, vertelde ze dat ze helemaal klaar was met dit soort mannen. Ze wilde niet meer in dezelfde valkuil stappen en haar droom was om eindelijk een lieve, steunende man vinden.

Maar dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want Rosa was haar hele leven gewend om dit soort relaties te hebben. Niet alleen haar liefdespartners, maar ook haar vader vertoonde dit – voor haar vertrouwde – gedrag. Hoewel ze wel inzag dat dit soort relaties niet in de haak waren (sterker nog, het deed enorm pijn), was in haar onbewuste de koppeling gemaakt: dit is wat liefde is!

Met Rosa nam ik de rode vlaggen door en na een tijdje lukte het haar redelijk om in een vroeg stadium te herkennen wanneer ze weer met zo’n man te maken had. Ik was echt trots op haar toen ze na een paar dates het contact met een knappe, charmante maar egoïstische en emotioneel afstandelijke man verbrak!

Maar toen kwam uitdaging nummer twee: zich openstellen voor de mannen die haar wel oprecht liefde wilden geven.  Hoewel ze hier altijd van gedroomd had, was dit in de praktijk niet gemakkelijk. Net als de Amerikaanse man die eindelijk zijn drukke omgeving had verlaten maar niet kon wennen aan de stilte in zijn droomhuisje, kon zij niet wennen aan mannen die lief voor haar waren. Ze vond dit soort mannen doodeng!

Dit was bijvoorbeeld het geval toen Rosa Edwin ontmoette. Ze voelde aan alles dat hij anders was dan haar exen. Edwin nam zelf initiatief tot afspraken met haar en kwam ze bovendien na. Hij was geïnteresseerd in wat haar bezighield. En toen ze zich onzeker voelde reageerde hij niet geringschattend zoals haar exen deden, maar wilde hij haar juist steunen.

Ideaal op papier. Maar Rosa moest nu leren om niet weg te rennen en het contact gelijk te verbreken zodra zo’n liefdevolle man als Edwin te dichtbij kwam. Dit keer moest Rosa haar eigen “rode vlaggen” leren kennen.

Zo vond ze hem ineens na de vierde date niet meer aantrekkelijk. Ze vond hem zelfs saai en had sterk de neiging weer contact op te nemen met een van haar spannende exen.Toen ik vroeg wat er die vierde date gebeurd was, bleek dat ze best veel verteld had over haar moeilijke jeugd. En Edwin had oprecht naar haar geluisterd en haar emotioneel gesteund… iets wat ze totaal niet gewend was. Dat kwam veel te dichtbij! Dus zag ze het nare gevoel in haar buik aan voor een signaal dat hij niet de juiste man voor haar was.

Haar onbewuste had maar één boodschap om met deze spanning om te gaan: wegwezen!  

Ik weet niet of de man in de VS weer terug is gegaan naar het metrostation of toch is gaan wennen aan zijn nieuwe huisje in de rustige omgeving. Maar Rosa kon haar eigen patronen gelukkig doorzien en is goed op weg om te wennen aan een liefdevolle man.

Wennen aan het onbekende is niet gemakkelijk. Maar ik zie steeds weer dat het kan!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ook belemmerende patronen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom dan naar onze training Overwin bindingsangst en verlatingsangst op 25 mei. Of kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

Afgelopen week waren mijn ouders zestig jaar getrouwd. Zestig jaar… in mijn ogen een ongelooflijke prestatie. Tijdens het diner die dag vroeg ik mijn vader wat hun geheim was. Mijn vader dacht een tijd na en zei toen: “Het zijn drie dingen. Nummer één is het elkaar accepteren zoals je bent. Nummer twee is interesse tonen in elkaar. En nummer drie is het uit (blijven) gaan van de goede intenties van de ander.

Mijn vader zat, zonder dat hij het wist, dichtbij wat de literatuur er over vertelde. Die avond dacht ik nog over zijn antwoord na. Ik vroeg me af hoe goed ik deze punten eigenlijk zelf in de praktijk bracht…

Mijn conclusie: Met nummer één en twee zit het wel goed: ik accepteer mijn man zoals hij is en ik toon ook na tien jaar altijd nog veel interesse. Maar op punt drie, het uitgaan van zijn goede intenties, heb ik tot mijn schaamte soms nog best wat te winnen.

Zoals afgelopen week: mijn man had mijn fiets geleend en prompt het fietssleuteltje verloren. Hij beloofde het meteen de volgende dag op te lossen en een reservesleutel te laten maken. Toen ik er die avond naar vroeg, zei hij dat hij er niet toe was gekomen. In plaats van dat ik vroeg wat er aan de hand was schoot er ogenblikkelijk door mijn hoofd: “Zie je wel, hij vindt zijn werk weer belangrijker!” En even snel vloog er een geïrriteerde reactie mijn mond uit. Oeps…

Gelukkig kan ik ondertussen redelijk snel herkennen als iemand een oud pijnpunt van mij triggert. En gelukkig kent mijn man mijn pijnpunten ook. Daardoor escaleerde het niet. Maar als ik het na tien jaar nog moeilijk vindt er automatisch vanuit te gaan dat mijn man het beste met mij voor heeft, hoe moeilijk is het dan datzelfde in je achterhoofd te houden als je iemand nauwelijks kent?

En precies dat zie ik als één van de grootste hobbels bij singles die aan het daten zijn. Doordat een aantal van hen in eerdere relaties geschaad is en/of hun oude pijnpunten op hun kersverse date projecteert, gaan ze met wantrouwen een date in. Maar al te vaak zien ze in onschuldige acties van de ander hét bewijs dat de ander slechte intenties heeft. “Weer zo’n zelfde type…” denken ze dan. Om er vervolgens snel mee te stoppen.

Dit was ook het geval bij Berend, een coachklant van me. In een eerdere sessie hadden wij zijn oude pijnpunten verkend, die mogelijk een rol speelden in hoe hij met relaties omging. “Ik moet presteren, anders ben ik niet goed genoeg” was zo’n oude pijnlijke overtuiging, die hij al in zijn jeugd van zijn vader had meegekregen.

Berend was nu al twee maanden aan het daten met een leuke vrouw, waar hij tot dan toe erg enthousiast over was. Toen Berend ineens vertelde dat hij twijfelde, was ik dan ook erg benieuwd wat er aan de hand was.

“Ze wil me te veel veranderen en is veel te kritisch” begon Berend. Toen ik vroeg wat er gebeurd was, kwam al snel de aap uit de mouw: tijdens de seks had de dame in kwestie gezegd dat ze het fijn zou vinden als Berend haar iets zachter aanraakte. Berend was geschrokken en had zich meteen teruggetrokken en gezegd dat hij “te moe was”. De volgende dag was zijn getwijfel over hun match begonnen.

Het duurde even voordat Berend besefte dat hij zo gekwetst was doordat hij geraakt was in zijn oude overtuiging. Dat de opmerking van zijn date hem het gevoel gaf dat hij moest presteren en niet goed genoeg was. En dat zij misschien wel goede intenties had en juist met haar opmerking de intimiteit had willen vergroten.

Merk jij dat jij ook vaak uitgaat van negatieve intenties van je date? Je hebt vast een goede reden en natuurlijk hoef je niet overal naïef in mee te gaan. Maar eerst even checken wat de bedoeling is van de ander voordat je negatieve conclusies trekt, kan zeker helpen. En kan voorkomen dat je misschien wel een potentieel goede relatie verbreekt.

Neem het maar van mijn vader aan, die heeft zestig jaar ervaring!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren je belemmeringen bij het aangaan van een relatie op te lossen? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.