Een paar jaar geleden ben ik van mijn fiets gevallen. Of, een val… het was meer een fietsongeluk. Hoewel er geen andere voertuigen bij betrokken waren (wel een hengsel van mijn tas, een trapper en een stenen brug), waren de effecten zodanig dat er over een ongeluk gesproken mag worden. Een ambulance die me op kwam halen, een hersenschudding, een breuk in mijn arm, een ontwrichte kaak en wat stukjes verbrijzelde tand … dat werk. 

Toen ik na enige tijd weer op de fiets stapte was ik dan ook wat bibberig. Maar na een paar weken werd dat gelukkig minder en fietste ik weer als een jonge godin. 

Totdat ik op een dag met de fiets op weg was naar mijn intervisiegroep. Ineens fietsten twee jongens in volle vaart de hoek om, pontificaal op de verkeerde weghelft. Ze schampten mijn fiets en voor ik het wist lag ik weer op de grond. 

Dit keer was er niets gebroken. Ik had zelfs helemaal niets. Maar toch zat ik daarna te shaken als een rietje. En toen ik mijn intervisiegenoten even later vertelde wat er gebeurd was, begon ik tot mijn eigen verbazing ineens hard te huilen. 

Achteraf is het niet raar dat ik zo heftig reageerde. Ik leek het eerdere ongeluk verwerkt te hebben, maar in mijn onbewuste brein zat het nog ergens opgeslagen als “gevaar”. En ook in mijn lijf waren de gevolgen van het voorval opgeslagen.  “The body keeps the score”, zoals traumadeskundige Bessel van der Kolk het zo mooi noemt.  

Het is dan ook niet zo gek dat je dit ook op andere vlakken kan verwachten. Je kunt heftige, soms zelfs overdreven reacties hebben als een oude, pijnlijke ervaring weer getriggerd wordt door een gebeurtenis in het heden. En in het geval van mijn klanten is die pijnlijke ervaring vaak een relatiebreuk. Wist je dat wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat dezelfde hersengebieden geactiveerd worden bij zowel fysieke pijn als bij emotionele pijn, zoals liefdesverdriet? En als het einde van de relatie ook nog met veel ellende gepaard gaat (er zijn bijvoorbeeld “andere voertuigen” bij betrokken zijn), kan dat diepe sporen achterlaten. 

Vaak stappen mensen vervolgens wat bibberiger weer op het liefdespad. En ook als je het gevoel hebt het weer in de hand hebben, kan een volgende breuk of afwijzing tot een nog heftiger reactie leiden. The body keeps the score. 

Sommige mensen denken na een paar van deze pijnlijke ervaringen zelfs: “ik begin er niet meer aan”. En degenen die het wel aandurven (hoe moedig!) gaan soms zo voorzichtig te werk dat ze uit voorzorg iedereen al na de eerste ontmoeting afwijzen. Zo voorkomen ze tenminste dat ze nog eens die pijn moeten ervaren. 

Ik vond zelf dat ik na mijn fietsongeluk geen andere keuze had dan om weer zo snel mogelijk op de fiets te klimmen. Mijn wereld zou wel erg klein worden zonder fiets. Kies jij er ook voor om het liefdesavontuur weer aan te gaan? 

Als jij zo dapper bent weer in het zadel te klimmen, wees dan lief voor jezelf en ga met kleine stappen. Wees je bewust wanneer je oude ervaringen je reacties misschien wat heftiger maken dan normaal. En stel je potentiële geliefde op de hoogte dat je voorzichtig wilt zijn, maar wel vooruit wil. 

Veel succes op deze weg!

Hoe kunnen wij je helpen?

Als je je weer op het liefdespad wilt begeven, maar daar wat hulp bij kunt gebruiken, kun je bij ons aankloppen. Kijk eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst” als je de neiging hebt dates telkens van je af te duwen. 

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

“Ik heb veel te weinig gehad aan deze training, terwijl jij zei dat ik er veel van zou leren!” Harm* keek me kwaad aan en vervolgde: “De rest had duidelijk een heel ander niveau dan ik, en eigenlijk voelde ik me meer een derde trainer. Ik wil hier niet voor betalen!” 

Het was zaterdag 17.00 uur. Hans en ik hadden net een training over daten achter de rug. We hadden afgesloten met een korte evaluatie, waarin de deelnemers aangaven hoe fijn en leerzaam ze de dag ervaren hadden. Iedereen behalve Harm. Met zijn armen over elkaar zei hij dat er voor hem weinig nieuws tussen zat. 

Harm had in de training veelal gedeeld dat hij geen moeite had met daten en dat zijn probleem enkel was dat hij te kritisch was. Als we in kleine groepjes werkten, vertelde hij vooral hoe anderen het beter konden aanpakken. Ik gaf bij hem aan dat hij zich misschien wat meer op zichzelf moest concentreren. En raadde hem aan eens te oefenen met zichzelf kwetsbaar op te stellen. Harm reageerde met dat hij dat prima kon, alleen daar nu geen behoefte aan had. 

Toen Harm mij achteraf op boze toon aansprak, schrok ik. Ik vroeg hem wat hij gemist had. Ik hoorde mezelf zeggen: “Laten we maandag samen nog eens praten over hoe we dit kunnen oplossen”. Met een vervelend gevoel sloot ik de dag af en toen ik naar huis ging merkte ik dat ik boos werd. Hoe onredelijk vond ik Harm! Had hij niet gezien dat de anderen niet op zijn advies zaten te wachten en dat hij niets leerde, omdat hij zichzelf niet openstelde? 

Pas ‘s avonds besefte ik dat ik precies had gedaan wat ik Harm verweet. Ik had mezelf niet opengesteld naar hem. Hoewel ik overdag nota bene aan mensen leerde om hun gevoel te voelen en dat uit te spreken, had ik zelf niets van dat alles gedaan. Geen moment had ik Harm verteld wat zijn reactie met mij deed. Toen hij na afloop van de training zo boos zei dat hij de training maar niets vond, was ik alleen maar bezig geweest met “redelijk te reageren” en hem “proberen te begrijpen”.

Wat was er wel gebeurd? Ik voelde me blijkbaar onveilig door het gedrag van Harm en was onmiddellijk in mijn “overlevingsstrategie” gegaan. En dat was: “de aandacht bij de ander leggen, begripvol zijn, me aanpassen”. Vooral niet laten blijken hoe het me raakt. Oftewel: ik was er weer keihard ingestonken: mijn onbewuste had de regie overgenomen. 

Misschien herken jij dit ook. Dat je op bepaalde stressvolle momenten niet reageert zoals je wilt. Dat je als het ware wordt overgenomen door oude overlevingsstrategieën. Misschien merk je bijvoorbeeld dat je ineens dichtklapt als je date iets zegt wat raakt. Dat je contact gaat vermijden of heel rationeel wordt. Of dat je juist afhankelijk, pleasend of onderdanig gaat opstellen. 

Veel van mijn klanten vinden het daten en het aangaan van een beginnende relatie stressvol, en reageren dan ook vanuit hun overlevingsstrategie. Achteraf geven ze aan dat ze anders hadden willen reageren en zijn ze boos op zichzelf dat ze zich niet anders, volwassener, gedragen hebben. Soms schamen ze zich zelfs voor hun reactie. 

Belangrijk is dan om met meer compassie naar jezelf te kijken. Het zijn oude reactiepatronen, die er al heel lang inzitten en een automatisme zijn geworden. Je hebt ze aangeleerd toen je jong was en dat deze manier van reageren het beste was om te overleven in die situatie. En een automatisme leer je niet zomaar af, die worden vanzelf geactiveerd onder stress. 

Het helpt daarom om goed te weten wat je overlevingsstrategieën zijn en te formuleren wat je wilt doen als ze de kop opsteken. Te weten wat voor concreet ander gedrag je dan wel inzetten. Bijvoorbeeld te uiten hoe je je voelt of even een moment voor jezelf te nemen om je gedachten te ordenen. 

Het vraagt veel bewustzijn en oefening om je oude patronen te doorbreken. En soms gaat het weer mis. Zo ook bij mij op die dag. Harm had achteraf gelijk: hij was een leraar geweest. Niet die van de deelnemers, wel die van mij.  

* De naam Harm en enkele details zijn om privacy-redenen gewijzigd

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om je overlevingsstrategieën te herkennen en om te buigen, kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst”

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Eerder dit jaar schreef ik al over mijn kat met verlatingsangst. En over hoe haar gedrag bij mij spontaan bindingsangst opriep. Helaas hebben we daar samen nog steeds niet helemaal een goede modus in gevonden. Wat is het geval? 

Mijn man en ik lopen ’s avonds regelmatig nog een blokje door onze wijk. Onze stappenteller “uitlaten” als het ware. En omdat mijn kat verlatingsangst heeft en zoveel mogelijk bij me in de buurt wil zijn, loopt ze graag met ons mee. Dat hebben we wel eens toegelaten. Vervolgens trippelde ze de helft van de tijd genoeglijk achter ons aan. De andere helft van de tijd echter – ongeveer op elke straathoek – keek ze doodsbang om zich heen zodra er een auto of fietser op minder dan honderd meter afstand voorbijkwam. Daarnaast moest er bij elke kat die we tegen kwamen een ritueel gevecht worden uitgevoerd. 

De stress die ze constant had sloeg ook op mij over: ook ik stond even later op elke hoek gestrest om me heen te kijken. Weg ontspannen wandelingetje. Weg lekker bijpraten met mijn man. Als puntje bij paaltje komt, laat ik de kat dus liever thuis. 

Maar dan ken je mijn verlatingsangstige kat nog niet. Ze staat al voor de deur te trappelen zodra ik mijn jas aan doe, en weet elke keer tussen onze benen door naar buiten te glippen. Onze oplossing, haar opsluiten in de woonkamer, brengt geen soelaas. We hebben namelijk aan de achterkant een kattenluikje. En tegenwoordig, zodra ze doorheeft dat we de voordeur uitgaan, rent ze pijlsnel langs de achterkant naar buiten. Ze snelt het huizenblok rond, om 2 minuten later weer vrolijk achter ons aan te lopen. 

Om haar te snel af te zijn, rennen we nu hard weg zodra we de voordeur uit zijn. Zo kunnen we als het meezit nét voordat zij arriveert de hoek om zijn. De buren denken onderhand dat we óf gek zijn óf iets op onze kerfstok hebben, aangezien we meerdere keren per week als een idioot door de straat rennen. 

Wat zou ik graag tegen mijn kat kunnen zeggen “Wij gaan even weg, ik heb even mijn rust nodig, maar daarna kom ik gewoon weer bij je terug!”

Nu komt het goede nieuws: in een relatie tussen twee volwassen mensen, kan dat gewoon! Tegen je date of partner kun je gewoon zeggen: “Ik ben even weg, ik heb even rust nodig, maar daarna ben ik er weer voor je”. En geloof me, voor mensen die last hebben van verlatingsangst is dat precies wat ze nodig hebben. 

Als je last hebt van verlatingsangst is je grootste zorg namelijk dat je partner je definitief verlaat. En dat als je partner (letterlijk of figuurlijk) afstand neemt, niet meer terugkomt. Als hij even niets laat horen “heeft hij vast genoeg van me”. Als zij naar een feestje is “komt ze vast iemand tegen die leuker is”. En als hij op stap gaat met een vriend “vindt hij me vast niet meer belangrijk”. Pas als de bevestiging komt dat de ander gewoon weer terugkomt en er weer helemaal is, voelt iemand met verlatingsangst zich gerustgesteld. 

Nu is het helaas zo dat mensen met verlatingsangst regelmatig een partner hebben die last heeft van bindingsangst. En helaas halen deze “bindingsangstigen”, net als ik met mijn kat, allerlei capriolen uit om de rust en ruimte die ze nodig hebben te krijgen. Ze verzinnen smoezen en zeggen dat ze het idioot druk hebben, verzwijgen details over hun doen en laten (en hopen dat de ander niet doorvraagt), of laten maar niets meer horen omdat ze niet weten hoe ze het moeten aanpakken

Ook mensen met bindingsangst zou het enorm helpen als zij zich zouden uitspreken over hun behoeften. Het zou zoveel gemakkelijker zijn als ze gewoon kunnen zeggen dat ze even tijd of ruimte nodig hebben. Zolang ze de toevoeging doen dat ze niet voorgoed weg zijn en er daarna weer helemaal voor de ander zijn, geeft het beiden rust! 

Mijn partner en ik hebben dat goed onder de knie gekregen, maar met mijn kat is het nog behelpen.  Dus ren ik gewoon weer elke dag door de straat. Misschien moet ik mijn buren deze blog maar laten lezen… 

Wil je aan de slag met je bindingsangst of verlatingsangst? En wil je beter leren communiceren tijdens het daten of in je beginnende relatie? Kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst”

Hoe kunnen wij je helpen?

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Een vraag die vaak terugkomt in onze coachingspraktijk is de volgende: “Past die ander echt niet bij me, of is het mijn bindingsangst die opspeelt?” Iedereen met bindingsangst snapt meteen wat ik bedoel met deze vraag. Voor de rest van de lezers zal ik de vraag toelichten. 

Stel, je hebt last van bindingsangst. Je stopt voortdurend met daten of met beginnende relaties op het moment dat de ander te dichtbij komt. Eerst denk je nog dat je gewoon de ware nog niet ontmoet hebt. Maar na het zoveelste date-avontuur of de zoveelste verbroken relatie besef je dat het misschien ook wat met jouzelf te maken heeft. Je googelt, leest eens een boek en schrikt: misschien heb je wel bindingsangst! En hoewel je de angst niet voelt, besef je dat je onbewust de echte verbinding aan het vermijden bent. 

Goed, na wat zelfonderzoek besef je dat je het anders aan moet pakken. Bij een nieuwe beginnende relatie besluit je door te zetten, waar je eerder altijd stopte. Ondanks dat het niet helemaal goed voelt, besluit je het een kans te geven. 

Maar dan komt de twijfel. Want wanneer weet je nu of dit de juiste persoon is, om dit experiment mee aan te gaan? Is dit nu degene die je dan wél een kans moet geven? En op het moment dat de negatieve punten van die ander steeds meer in het oog beginnen te springen, vraag je je vertwijfeld af: “Past die ander echt niet bij me, of is dit nu mijn bindingsangst die opspeelt?”

Ik snap helemaal dat dit een enorm lastige vraag is. Ikzelf ben achteraf gezien ook wel eens te vroeg gestopt met een relatie. En ook wel te lang met iemand doorgegaan. Ik twijfelde steeds of de ander niet bij me paste, of dat ik te kritisch was. Om gek van te worden!

Eén van de dingen die mijn collega Hans en ik daarom in de coaching in kaart brengen, is wat je écht belangrijk vindt in een relatie. We kijken naar je relatiewaarden. Als de relatiewaarden allemaal aanwezig zijn én je vindt de ander in het begin aantrekkelijk, dan is de ander waarschijnlijk een potentieel geschikte partner. En als er dan toch allerlei kleine punten zijn waardoor je ineens vindt dat je de relatie weer moet verbreken, is de kans groot dat het je bindingsangst is die opspeelt. 

Maar dat is nog vrij verstandelijk geredeneerd. Probleem is dat je het niet voelt. Je voelt misschien ineens weerstand, stress of zelfs helemaal niets. En dat is niet raar, je hele onbewuste is zo geprogrammeerd dat je je slecht gaat voelen of je afsluit als iemand te dichtbij komt. 

Punt is: voelen is wel het sleutelwoord hierbij. Voelen hoe het bij jou werkt, voelen wanneer je angstig wordt en wanneer het juist fijn is, en voelen of het wel of niet goed voelt om met de ander te zijn. Pas als je meer in contact bent met je gevoel, kun je goed bepalen wie er wel en niet bij je past. 

Op deze boodschap zitten mensen met bindingsangst vaak niet te wachten. Liever willen ze van mij horen wat wel of niet een goede reden is om het uit te maken, in plaats van zelf goed te gaan voelen. Ik weet in ieder geval dat ik vroeger graag een boek had gehad waarin precies stond wat goed (genoeg) voor mij was en wanneer iemand wel of niet bij me paste.

Sorry dus als ik ook jou teleurstel als je dit leest. Maar wil je toch aan de slag met je bindingsangst of verlatingsangst en wil je samen een antwoord vinden op bovenstaande vraag, kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst”. Want het positieve nieuws is, je kunt er wel degelijk iets aan doen! 

Hoe kunnen wij je helpen?

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Teleurstelling en machteloosheid. Dat is wel het overheersende gevoel van Tanja, die vandaag bij mij op intake is. Ze vertelt dat ze afgelopen jaren enorm aan zichzelf gewerkt heeft. Therapie, cursussen, yoga: alles om zich beter in haar vel te voelen. En dat leek enorm goed gelukt. Ze voelde zich zelfverzekerder, gelukkiger, ze had zelfs promotie op haar werk gekregen. Totdat… ze Ralph ontmoette.

Ze leerde Ralph kennen via een vriendin. Ze had zich laten overhalen tot een afspraakje met hem, want haar vriendin wist zeker dat ze voor elkaar bestemd waren. En toegegeven: de eerste weken voelde dat ook zo. 

Totdat Ralph wat afstand nam. Hij ging drie weken op vakantie en Tanja hoorde maar zo nu en dan van hem. Te weinig naar haar zin, en Tanja voelde zich meteen weer enorm onzeker. Ze merkte dat ze voortdurend gestrest was, enorm op haar telefoon focuste en in gedachten dag en nacht met hem bezig was. Van haar zelfverzekerde gevoel was weinig meer over. Terwijl de tranen in haar ogen springen vraag Tanja me: “Is al dat werk dan voor niets geweest?”. 

Tanja’s verhaal staat niet op zichzelf. Veel singles die bij me aankloppen hebben al heel wat aan een zelfontwikkeling gedaan. “Alles gaat goed, maar nu de liefde nog” geven ze dan aan. En dat lijkt vaak maar niet te lukken

Ook ikzelf kan me nog goed herinneren hoe ik jaren geleden “Marcel” ontmoette. Wij gedroegen ons als een stel verliefde pubers. Alles was leuk en licht. Ik was er zeker van dat dit de beloning was van al dat sleutelwerk wat ik aan mezelf verricht had.

Totdat hij zei dat hij toch nog niet toe was aan een volgende stap. En in plaats van dat ik, als een ware boeddha, accepteerde wat het leven me aanreikte, ging ik compleet stuk. En voordat ik het wist had ik mezelf totaal de put in gepraat en was ik ervan overtuigd dat het met mijn liefdesleven nooit meer goed zou komen. 

Hoe kan het dat je je doorgaans zo stevig en zelfverzekerd kan voelen, maar toch ineens overmand kan worden door onzekerheden en angsten zodra de liefde op je pad komt?  

Het antwoord is dat ons onbewuste “relatiemodel” ons in de weg zit. Ons relatiemodel vormen we al in onze eerste levensjaren. Het vertelt ons precies hoe we ons moeten gedragen om liefde en nabijheid te krijgen en afwijzing te voorkomen. 

In het contact met onze ouders of belangrijke anderen hebben we bijvoorbeeld geleerd dat we worden gewaardeerd als we ons redelijk opstellen, maar afgewezen worden als we te veel gevoel tonen. Of in het geval van Tanja, dat iemand het ene moment heel lief kan doen, maar jou het volgende moment totaal kan negeren en in de steek kan laten. 

Dat relatiemodel sluimert ergens op de achtergrond. Het wordt pas aangeraakt als iemand echt dichtbij komt: in een liefdesrelatie dus. En als je dan getriggerd wordt, kan het zijn dat je niet langer reageert als volwassene, maar weer net als het kind van vroeger.  

Je kunt pas echt oefenen om daar anders mee om te gaan, door weer relaties aan te gaan. En je “kind-reactie” te leren herkennen, liefdevol te omarmen en dan over te schakelen naar je “volwassen zelf”.  

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar toch zien mijn collega Hans en ik in onze praktijk keer op keer dat het lukt. En dat mensen ook binnen die liefdesrelatie zichzelf kunnen zijn en zich gelukkig en ontspannen kunnen voelen. Net als wijzelf trouwens. En ook Tanja heeft besloten om – zoals ze het zelf noemt – nog één keer met zichzelf aan de slag te gaan en ook haar liefdesleven een kans te geven.

Hoe kunnen wij je helpen?

Durf jij de stap ook aan? Wij helpen je graag om je triggers te verminderen en meer ontspannen in die beginnende relatie te stappen. Je bent van harte welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma

Wil je liever eerst zelf aan de slag? Kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst”

Hoewel ik in de zomer doorgaans weinig tv kijk, was er één programma dat ik niet wilde missen. En dat was “B&B vol Liefde”. Nu zie ik sommige mensen al zuchten: “moet het nu weer over dat programma gaan?!” Sorry mensen, nog één laatste keer. Want waarom ik het persoonlijk zo jammer vind dat het weer is afgelopen is, is dat ik het zo heerlijk kon bespreken met mijn coachklanten. Van elk probleem dat zij ervaren, kwam er in het programma wel een voorbeeld voorbij. 

Zo was er Thijz, die een prachtige vrouw liet gaan door zijn bindingsangst. Er was Anja, die er steeds tegenaan liep dat de mannen geen vragen aan haar stelden. En er was Arno, waarbij niemand snapte waarom hij toch afscheid nam van zijn ogenschijnlijk perfecte nieuwe liefde.

Maar over wie ik het wil hebben is Mirjam: een leuke vlotte dame met een mooie lodge in Zuid-Afrika. Waar zij tegenaan liep, was dat de meeste mannen niet aanvoelden wat zij nodig had. Zo was haar frustratie bij de eerste man dat hij alleen over zichzelf praatte en haar te weinig vroeg. Een volgende man vertelde naar haar zin te veel over zijn problemen toen er leeuwen om zijn tent liepen. En de derde man flirtte veel te veel met haar, waardoor ze zich steeds ongemakkelijker ging voelen. 

Probleem was dat Mirjam hierover van alles vertelde tegen de camera, maar niet tegen de mannen in kwestie zelf. Zij was duidelijk iemand die de band graag heel rustig op wilde bouwen, maar liet dat niet weten aan de mannen die haar het hof wilden maken. Soms maakte ze een voorzichtig grapje, maar meestal lachte ze zich maar een beetje door de ongemakkelijke situaties heen. Om vervolgens de zich van geen kwaad bewuste mannen weg te sturen. 

En nu is het geval dat ik aardig wat “Mirjams” (m/v) in mijn praktijk tegenkom. Mirjams die hopen dat hun kersverse date precies kan aanvoelen wat zij als prettig ervaren. Of het nu gaat om de hoeveelheid appjes die er gestuurd worden, de snelheid waarmee de verbinding wordt aangegaan, de hoeveelheid bevestiging die er wordt gegeven, de onderwerpen die worden aangesneden of de mate waarin geflirt en gezoend wordt: zij hopen dat hun date kan aanvoelen wat er gewenst is, maar uitspreken doen ze het niet. 

Nu is het zeker fijn als je elkaar in de loop van de relatie kan aanvoelen, maar verwachten dat de ander dat al kan als hij of zij je nauwelijks kent, is wellicht wat veel gevraagd. Laat staan dat de ander precies hetzelfde normaal of gewenst vindt als jij. Dus als je een voor beide prettige tijd met elkaar wilt hebben, zit er niets anders op dan je behoeftes, wensen en grenzen uit te spreken. En liefst niet naar de cameramensen (zoals Mirjam) of naar je vriend(inn)en, maar gewoon naar de persoon zelf. 

Mocht jij ook een Mirjam zijn, dan weet je dat het meestal uit goede intenties voortkomt. Je wilt de ander niet kwetsen, of bent bang voor een conflict. Maar als het om gedrag gaat dat ook daadwerkelijk veranderbaar is, helpt het jou én de ander om te vertellen wat je fijn vindt. Als je dat op een respectvolle en positieve manier doet, kan de ander er doorgaans prima tegen. 

Bijvoorbeeld “Ik vind het heel leuk om een appje van je te krijgen, maar ik word afgeleid van mijn werk als ik overdag veel appjes krijg. Ik vind het zelf prettiger als we alleen in de avond even appen”. Of “Ik vind het heel gezellig met je, maar ik ben daar wat langzamer in dan jij. Ik bewaar zoenen/fysiek contact graag totdat ik iemand wat beter ken”.  Als je het bij jezelf houdt, hoeft de ander zich niet aangevallen te voelen.

Het is misschien spannend, maar het is jammer als je een potentieel leuke relatie weer afkapt omdat je wensen en behoeftes niet meteen overeen komen. Geef de ander de kans je daarin te leren kennen. Pas als hij of zij geen rekening wil houden met je wensen en grenzen, is het tijd om afscheid te nemen. 

Helaas kan ik de voorbeelden vanuit B&B Vol Liefde niet langer aanhalen in mijn coaching. Maar voor de mensen die net als ik van liefdesprogramma’s smullen: Boer zoekt Vrouw komt er weer aan! 

Hoe kunnen wij je helpen?

Heb jij genoeg van de “Mirjam” in jezelf en wil je ook leren je grenzen en behoeften te leren aangeven tijdens het daten of in een beginnende relatie? Wij helpen je graag om  die eerste stappen gemakkelijker te maken. Je bent van harte welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

De media hadden deze zomer uitgeroepen tot de zomer van het flirten. Weg met de datingapps, terug naar real-life ontmoetingen! Zij spraken zelfs van “de nieuwe trend”. Daar kon ik me als singlecoach wel achter scharen: ik vind het altijd doodzonde als singles de kans op een leuke ontmoeting mislopen, omdat ze iemand niet durven aan te spreken. Of omdat ze flirten zo ongemakkelijk vinden, dat ze altijd in de friendzone terecht komen. Bovendien, een beetje luchtig flirten maakt het leven een stuk leuker!  

Ik wierp me dan ook graag op als ambassadeur van het flirten. Zo werd ik benaderd door een Belgische journaliste van één van de grootste Belgische kranten, Het Nieuwsblad. Zij interviewde mij niet alleen, maar kwam als single ook zelf meedoen met mijn flirtworkshop. Ik heb zelden zo’n grondige journaliste ontmoet. Resultaat: twee prachtige en goed onderbouwde artikelen. (Helaas achter een betaalde site, maar hier kun je ze toch lezen). 

Daarnaast werd ik geïnterviewd voor de Telegraaf en mocht ik mijn zegje doen over flirten in de zomer. En ook Hans was aan de beurt: hij mocht bij Hart van Nederland vertellen hoe je ook tijdens het lopen van de vierdaagse prima kon flirten.

En als klap op de vuurpijl werd er in het programma Spuiten en Slikken 15 minuten lang aandacht besteed aan onze flirtworkshop. Presentatrice Diva volgde niet alleen de flirtworkshop, maar probeerde mijn tips meteen uit in de Amsterdamse Pijp. Zie hier het resultaat! (Disclaimer: de alleen maar jonge deelnemers in dit item zijn niet representatief voor de gemengde leeftijdsgroep in mijn echte workshop. Mijn jongste deelnemer was ooit 17, mijn oudste 81!). 

En nu zit ik ineens te typen terwijl de regen tegen de ramen tikt: de herfst kondigt zijn komst al aan. De media zijn allang weer met heel andere items bezig dan flirten en sjansen. En ergens ben ik bang dat iedereen zich meteen weer terugtrekt in zijn digitale holletje. 

Niets mis met online daten natuurlijk. Er komen prachtige relaties uit voort. Maar ik merk ook dat veel singles moe en gefrustreerd worden als ze zich enkel richten op de online markt.  

Misschien komt dat beeld ook voort uit het feit dat ik zelf een hopeloze online-dater was. Die keren dat ik het probeerde, stopte ik altijd weer binnen één date. Mijn verwachtingen waren na het zien van een paar veelbelovende foto’s en wat leuke chats veel te hoog. Dus als ik die ander dan in de praktijk ontmoette, viel het meestal zwaar tegen en serveerde ik diegene (achteraf gezien waarschijnlijk regelmatig onterecht) in mijn hoofd al na 5 minuten af. Ik maakte de date keurig af, dat wel, maar mijn voormalig droomprins had geen schijn van kans. 

Mijn redding om toch iemand tegen te komen, was dat ik gemakkelijk contact legde met onbekenden. En zelfs flirten met een echte leukerd ging me, als ik in een goede bui was, redelijk gemakkelijk af. Pas later besefte ik voor hoeveel singles contactleggen of flirten met iemand die ze leuk lijkt een enorm schrikbeeld is. En besefte ik wat een geluk ik had dat dit geen struikelblok voor me was, en hoeveel gemakkelijker het daarmee werd om een leuke relatie te krijgen. 

Met dit inzicht werd ook de geboorte van mijn flirtworkshop een feit. De afgelopen jaren heb ik al veel singles geleerd over flirtsignalen geven en opvangen. En hebben velen van hen ervaren dat flirten helemaal zo moeilijk niet is, en zelfs leuk kan zijn!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook dat het real-life flirten niet meteen weer uitsterft nu de zomer bijna voorbij is? En wil je zelf je flirtvaardigheden vergroten? Kom dan meedoen met de workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag” op 18 oktober. Of kom dan langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Deze zomer was ik ruim 3 weken op vakantie in Noorwegen. Met zoveel rust en natuur om me heen leek dat me een uitstekend moment om te reflecteren op mijn werk en mijn leven. De vraag die me al vaker bezig houdt had weer wat aandacht nodig vond ik: hoe vind ik een goede balans tussen druk werk, veel leuke hobby’s en rust voor mezelf? Ik had mijn opschrijfblokje in mijn tas gestopt en zei tegen iedereen om me heen dat ik na Noorwegen het antwoord had op alle vragen. 

Alleen… dat boekje bleef leeg. Elke dag was ik bezig met het kijken naar prachtige uitzichten, een slaapplek voor de nacht vinden, de route voor de volgende dag plannen, en nog meer mooie uitzichten. Ik was samen met mijn man heerlijk aan het genieten van het hier-en-nu. Nadenken over de toekomst? Dat kwam later wel. 

Is het een probleem voor mij dat ik niet aan de toekomst dacht? Nee, niet echt. Het nadeel  was dat mijn agenda bij terugkomst weer even druk was als daarvoor, maar tegelijkertijd was het heerlijk om even nergens bij stil te staan. 

Maar hoe zit het met liefde? In hoeverre wil je bezig zijn met het hier en nu, en in hoeverre met de toekomst? 

Ik moest er aan denken toen ik een coachklant sprak deze week, die vertelde dat ze zo heerlijk aan het genieten was met een enorme leuke man. Elke dag was een feestje en hij voldeed aan alles wat ze ooit gewild had. Dit was zo anders dan alle mannen die ze al jaren had ontmoet!

Alleen… hij wilde nog een grote reis maken. Daarom wilde hij zich zeker niet binden voor de lange termijn en kon hij haar nu niets vertellen over hoe hij in de zaak “kinderen of niet” stond.  En laat dat nu precies zijn wat mijn 35-jarige coachklant zo graag wilde: een kind. 

In dit soort gevallen is het zeker goed de lange termijn niet te negeren. En om wat je belangrijk vindt voor de toekomst in het vizier te houden. Ook mensen die keer op keer in hetzelfde ongewenste patroon vallen raad ik aan om ook te focussen op hun doelen voor de toekomst, en niet alleen maar hun gevoel van het moment te volgen. Als je bijvoorbeeld valt op partners die er nooit echt voor gaan terwijl jij commitment wilt, is het misschien niet handig om te blijven daten met die relaxte flierefluiter die zich niet wil binden. 

Toch zie ik ook veel singles die te veel met de toekomst bezig zijn tijdens het daten. Mensen die hun eerste date inrichten als een sollicitatiegesprek, en zo snel mogelijk willen weten of de ander aan al hun eisen voldoet. Waarbij de lijst waar hij of zij allemaal aan moet voldoen, alleen maar langer wordt naarmate de eerdere ervaringen niet prettig waren. En waar het eerste signaaltje in de verkeerde richting meteen een reden is om de ander linea recta naar huis te sturen.

Hoe zou het dan zijn als je echt open staat voor de ander? Dat je even je ideale toekomstplaatje loslaat en echt moeite doet om de ander in het moment zelf te leren kennen? Dat je even in het hier- en-nu kan genieten van het contact met een nog onbekende ander, zonder alle oordelen? Het daten wordt in ieder geval een stuk relaxter en leuker. En… mogelijk brengt het je zomaar sneller bij je lange termijn doel: een leuke vervullende en relaxte relatie, waarbij je beiden mag zijn wie je bent! 

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je meer leren over hoe je daten weer leuk én succesvol kan maken, kom dan naar de training “Succesvol daten- verbinding en aantrekkingskracht” op zaterdag 7 september aanstaande. Of kom langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek, als jij persoonlijke begeleiding wilt in jouw weg naar de liefde. Dan vertellen wij je hoe we je kunnen helpen met ons coachingsprogramma.

Mijn coachklant Tineke weet het nu zeker: ze kan beter “hard to get” gaan spelen. Ze vertelt me dat ze wéér afgewezen is door een man. Terwijl zij juist liet zien dat ze hem leuk vond. Haar enige conclusie: ze moet de “regels” die ze op internet gevonden heeft toch maar volgen. En die regels zijn: Laat geregeld weinig horen, wees mysterieus over wat je doet als je hem niet ziet, wees niet te open en laat het contact vooral aan hem over. Dat maakt dat hij naar je verlangt! 

Ik kan er vrij kort over zijn: dat is geen goed idee. Maar toch had Tineke een punt.Hoe zit dat?  

Als psycholoog ben ik geneigd om populaire denkwijzen over daten en relaties wat verder uit te zoeken: wat wordt van al die theorieën die je op internet leest nu ondersteund door onderzoek? En hoewel de onderzoeken elkaar op sommige onderwerpen tegenspreken, zijn ze hier eenduidig over: hard-to-get spelen werkt averechts! 

Het is simpel: mensen vinden de mensen het aardigst die hén aardig vinden. En eveneens geldt: je vindt iemand het meest aantrekkelijk die jóu aantrekkelijk vindt en oprechte interesse in je toont. Tenslotte blijkt keer op keer dat openheid en kwetsbaarheid lonen. Als je met andere woorden weinig interesse toont en weinig over jezelf prijsgeeft, haakt een ander die oprecht geïnteresseerd is om jou te leren kennen, snel af. 

Wat dan wel weer uit onderzoek naar voren komt is het volgende: Een man vindt een vrouw het meest aantrekkelijk als zij hard-to-get is voor verder iedereen, behálve hem! De neiging van vrouwen om bijvoorbeeld het aantal bedpartners dat zij hebben gehad nogal naar beneden af te ronden, blijkt dus te werken. Hm, interessant toch?

Maar goed, nu terug naar Tineke. Waarom bleek zij toch een beetje gelijk te hebben met haar conclusie dat ze meer hard-to-get moest gaan spelen? De reden is als volgt: Tineke heeft nogal last van verlatingsangst. En hoewel ze hieraan werkt, laat haar date-gedrag nog wel wat te wensen over. 

Toen ik doorvroeg over hoe Tineke het aangepakt had, bleek namelijk dat zij constant als eerste contact zocht. Zij had niet alleen het initiatief genomen tot het eerste online contact, maar ook tot de eerste date en bijna al het app-contact daarna. Tineke was namelijk constant met haar date bezig en vond een halve dag op een appje wachten al bijna niet uit te houden. Dan stuurde zij maar weer een berichtje.

En de gemiddelde mens zit daar niet op te wachten. Je wilt dat de ander ook een eigen leven heeft. Je wilt niet een relatie met een ander om het eenzame zwarte gat van die ander op te vullen. Je wilt dat de ander geïnteresseerd is in jóu, en een relatie met je wil omdat hij of zij jóu leuk vindt. Niet omdat die ander per se een relatie wil en jij toevallig voorbij komt. En door gedrag zoals dat van een verlatingsangstige Tineke, krijg je wel dat idee. 

Een tweede reden waarom Tineke een beetje gelijk had met haar conclusie, is omdat zij juist valt op mannen met bindingsangst. En mensen met bindingsangst vinden, in tegenstelling tot mensen die zich gemakkelijker committeren, het wél fijn als je hard-to-get speelt

Want als jij weinig van je laat horen en niet te veel van jezelf laat zien, betekent dat dat zij dat ook niet hoeven. En als jij wacht tot ze contact opnemen, hoeven zij pas contact op te nemen wanneer zij daar behoefte aan hebben, en niet eerder. Niet te snel, niet te veel en niet te intiem, dat is precies wat zij aankunnen! Maar let wel op: Als jij je in een later stadium alsnog enthousiast of open gaat gedragen, zullen ze je snel verwijten dat je véel te snel gaat en mogelijk afhaken. 

Gelukkig heb ik met Tineke gewerkt aan het omgaan met haar verlatingsangst. Het lukt haar nu zich autonomer op te stellen. Ze speelt nog steeds geen ‘hard-to-get’, maar stelt zich wel iets terughoudender op. Gewoon omdat ze eerst kijkt of de ander écht bij haar past, in plaats van meteen bovenop de eerste de beste te duiken die interesse in haar toont.  

Hoe kunnen wij je helpen?

Herken jij het gedrag van Tineke? Of heb je juist kenmerken van bindingsangst en wil je liever dat de ander op afstand blijft? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

Toen ik vroeger single was had ik twee grote voordelen: 1. Ik was ondernemend en vond het altijd leuk om veel dingen uit te proberen. Hierdoor kwam ik veel nieuwe mensen tegen 2. Ik vond het gemakkelijk om contact te leggen met vreemden en waar nodig ook mijn flirtvaardigheden in de strijd te gooien. Dit zorgde ervoor dat ik nooit afhankelijk was van de datingapps, en altijd live iemand ontmoette. 

Helaas waren er ook een aantal dingen waar ik minder goed in was, en één daarvan was mijn grenzen bewaken. Ik wist bijvoorbeeld wel hoe ik een praatje kon starten, maar niet hoe ik het met goed fatsoen weer kon afbreken. Als ik contact maakte met iemand die me potentieel leuk leek, zat ik er naar mijn idee ook meteen aan vast. 

Het kwam dan ook regelmatig voor dat ik na een paar minuten wist dat deze persoon beslist niet mijn type was, maar vervolgens nog een half uur verwoed glimlachend naar nietszeggende verhalen zat te luisteren van degene die ik aangesproken had. “Wie A zegt, moet ook B zeggen”, zo redeneerde ik. ik was er immers zelf op afgestapt, dus kon ik niet zomaar weer weg.  

Dit zorgde niet alleen voor minstens een half uur weggegooide tijd van zowel mijzelf als de ander, maar ook dat ik alleen maar meer in de problemen kwam. Want door een half uur beleefd te luisteren en te doen alsof ik het enorm naar mijn zin had, werd de ander alleen maar verder aangemoedigd. Het werd nog moeilijker om daarna zonder consequenties afscheid te nemen. Voor ik het wist kreeg ik de vraag waarom ik mijn telefoonnummer niet gaf: “we hadden toch enorm leuk gepraat?”  

Dit zorgde ervoor dat ik een stuk minder spontaan werd in het flirten… Hoe kon ik nog flirten met iemand zonder dat ik zeker wist dat ik met deze persoon verder wilde, tot de dood ons zou scheiden? Dat was veel te riskant! Pas toen ik leerde hoe ik grenzen kon stellen en hoe ik ook prima weer afscheid kon nemen, zonder de ander een vervelend gevoel te geven, werd het weer ontspannen en leuk. Tip: houd het simpel. Zeg iets als “leuk je even gesproken te hebben, ik ga weer door”.  En weg ben je! 

Tijdens mijn flirtworkshops hoor ik vaak dat ik beslist niet de enige ben die dit als een probleem ervaart. Mensen durven niet alleen niet te flirten omdat ze bang zijn afgewezen te worden, maar ook omdat ze bang zijn dat ze te veel verwachtingen scheppen!  

Interessant is ook dat dit deels een terechte veronderstelling is, zo blijkt uit onderzoek. Het blijkt dat statistisch gezien mannen iets minder goed zijn in het lezen van non-verbale signalen dan vrouwen. En omdat flirten vaak non-verbaal is (denk aan net iets langer oogcontact maken) heeft een man gemiddeld ook net iets meer kans deze signalen verkeerd te interpreteren. 

In heteroseksuele contacten blijkt daarom dat het gedrag van vrouwen die zelf het idee hebben dat zij alleen vriendelijk en warm reageren, door mannen regelmatig onjuist geïnterpreteerd wordt. Mannen zien in dit soort gevallen onterecht signalen van romantische of seksuele belangstelling.  

Belangrijk is dus om enerzijds duidelijk aan te geven wat wel en niet gewenst is. Anderzijds is het belangrijk om signalen goed te interpreteren. Let bijvoorbeeld goed op hoe de ander reageert als jij aan het flirten bent of wat dichterbij komt. Draait iemand subtiel weg, maakt hij of zij een licht afwerende beweging of slaat hij of zij haar armen of benen over elkaar? Dan kom je te dichtbij en is het (in ieder geval op dat moment) niet gewenst! 

Maar er is een grote troost: als je dit spel eenmaal kent, zijn je mogelijkheden oneindig. Mijn devies: laat die vervelende dating-apps lekker achter je en geniet van het flirten! En ja, in mijn geval leidde mijn flirtgedrag inderdaad tot trouwen. Gelukkig was het huwelijk dit keer helemaal gewenst!  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren flirten en signalen herkennen? Kom dan naar onze workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag” op vrijdagmiddag 14 juni. Voor vrouwen nog één plek, voor mannen nog een paar plekken beschikbaar! 

Wil je liever ons uitgebreide coachingsprogramma volgen? Je bent welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.