Valentijnsdag: Een dag waarop mensen elkaar de liefde betuigen. Een dag waarop veel verliefde stelletjes een etentje plannen, elkaar een kadootje geven of iets romantisch gaan doen. Maar ook een dag die veel singles maar liever snel voorbij laten gaan, omdat je als single niet geconfronteerd willen worden met “dat iedereen om je heen gelukkig is in de liefde, behalve jij”.

Maar misschien ken je ook deze traditie nog: Valentijnsdag was nog niet zo lang geleden dé dag waarop je een anoniem kaartje stuurde naar je heimelijke liefde. De dag waarop je eindelijk je lang opgekropte liefde kenbaar kon maken, zonder dat het risico op afwijzing te groot was (want je ondertekende je “kaart vol hartjes” natuurlijk niet). Het was ook de dag waarop je verlangend naar de brievenbus liep, hopend op een bericht van die nog onbekende prins(es) op het witte paard.

Ik kan het me nog steeds herinneren, die keer in mijn studententijd, dat er op de deurmat ineens maar liefst 5 kaarten lagen van een onbekende aanbidder. Ik kon mijn geluk niet op. Een dag lang was ik aan het fantaseren over wie deze mysterieuze liefde in spé kon zijn. Ik was enigszins teleurgesteld toen het “gewoon” mijn overbuurjongen bleek te zijn, die minstens twee keer per week bij mij en mijn huisgenoot kwam eten. Maar stoer vond ik het wel, dat hij op deze manier zijn beginnende verliefdheidskriebels kenbaar maakte.

Eigenlijk was het ook heel handig, dat je op deze manier nog even een tussenstapje kon maken in het bekennen van je liefde. Maar het zet ook aan het denken: waarom is het zo moeilijk om kenbaar te maken dat je een ander leuk vindt?

Ik hoor van mijn klanten dat ze soms maanden verliefd zijn op die leuke persoon van de sportschool, die buurman, of die vriendin van die ene vriend. Maar het vertellen? Nooit. Stel je voor dat het niet wederzijds is. Ook tijdens het daten blijven velen afstandelijk. Ze sturen niet te veel berichtjes, en laten vooral niet merken hoe geïnteresseerd ze zijn in die ander.

Alles beter dan dat die ander weet dat ze hem of haar daadwerkelijk leuk vinden. Misschien kom je wel te “needy” over…! Zelfs op een leuk iemand afstappen en een praatje maken, is voor velen vaak een grotere drempel dan met een bungeejumptouw van een brug springen.   

Ik weet zelf maar al te goed hoe spannend het kan zijn om je gevoelens voor de ander te uiten. Ik had ooit een etentje met een verre collega, en merkte dat ik hem heel erg leuk vond. Omdat ik wist dat ik hem weer maanden niet zou zien, stuurde ik hem de volgende dag met knikkende knieën een berichtje. Of we het etentje nog een vervolg konden geven?

Hij liet me een dag wachten. Die dag duurde in mijn hoofd zeker een week. En toen hij me daarna belde (dat vond hij netter) om me omstandig uit te leggen dat het niet wederzijds was, kon ik wel door de grond zakken.

Maar toch ben ik blij dat ik de stap destijds genomen heb. Afgewezen worden is niet leuk, je dromen laten verbrijzelen, over wat er mogelijk zou kunnen zijn tussen jullie, evenmin. Maar is eeuwig wachten op iemand die jou niet wil, beter? Of het scenario dat die ander niet verder met je wil daten, juist omdat je zo afstandelijk blijft, niet erger? En belangrijker: wil je echt de kans voorbij laten gaan dat het misschien wél wederzijds is en jullie samen gelukkig worden?

De angst voor afwijzing is een heel natuurlijk gegeven; jouw “reptielenbrein” wil je beschermen tegen pijn. Maar een ander verhaal is of je je leven daardoor moet laten bepalen. Je hebt niet voor niets ook een bewust brein meegekregen die zich boven je oer-angsten kan plaatsen. Die kan zeggen: “Ik ben er bang voor, maar ik doe het toch”.

En ter geruststelling, mijn overbuurjongen in de studententijd kwam na een wat ongemakkelijk begin gewoon weer bij me eten. En ik kon gewoon weer samenwerken met die ene collega. Ik heb het gewoon weer overleefd. Dus heb jij een nog onbeantwoorde liefde? Grijp vandaag je kans: stap op de ander af, schrijf dat berichtje of doe gewoon dat anonieme kaartje door de bus!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij leren hoe je op die leuke ander kan afstappen, contact kan leggen en kan flirten, zonder dat de angst voor afwijzing je te veel in de weg staat? Kom dan naar de workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken“. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken!

De liefde: het houdt iedereen bezig. Dus zijn er ook op tv voortdurend programma’s over het vinden van de liefde. Je zou denken dat ik als singlecoach overdag wel genoeg relatieverhalen voorbij zie komen. En vervolgens ’s avonds wel wat beters te doen heb dan achter de tv nog eens de zoektocht naar de liefde van vreemden te volgen. Maar niets is minder waar: ik smul van dit soort programma’s. Ik heb dus ook weer met veel plezier het programma “Winter vol liefde” gekeken.  

Voor de singles die het niet gezien hebben (als je je echt een keer verveeld: doen, het is echt leerzaam!): één van de dames die in dit programma een aantal single mannen aangereikt kreeg, was Edith. De betreffende heren kwamen in haar hotel in Oostenrijk op bezoek en Edith mocht ontdekken of “de klik” er was.

Edith vertelde voor de camera vol enthousiasme over haar selectieproces. Wanneer de betreffende man iets goeds deed (voor haar koken, een geïnteresseerde vraag stellen, een complimentje maken) kreeg hij een “een vinkje”. Maar als hij iets deed wat wat haar niet beviel (hij voerde te oppervlakkige gesprekken, had een te groot ego, of was te rustig) voelde ze hem behoorlijk stevig aan de tand met daarbij de vraag of hij nog kon veranderen. En zo niet, dan was het “exit”.

Edith was een perfectioniste. Zo grondig als ze haar hotel schoonmaakte, ging ze ook te werk in haar selectieproces. Helaas werkt “perfectionistisch daten” vaak bijzonder slecht. En zoals je misschien al verwachtte op grond van dit verhaal: Edith bleef alleen over.

Helaas moet ik eerlijk toegeven dat ik ook mijn eigen ervaringen heb met perfectionistisch daten. De paar keer dat ik me gewaagd heb aan online daten, vond ik blijkbaar dat ik mijn psychologisch assessment-kwaliteiten ook hier nuttig kon inzetten. Al tijdens de eerste date had ik duidelijk wat de minpunten van de ander waren, en zelden kwam het verder dan een tweede date. Drie keer raden wie met lege handen overbleef…

Gelukkig dat ik nog regelmatig live nieuwe mensen ontmoette, waarbij het me lukte mijn perfectionistische bril even af te zetten. Anders was het met mijn liefdesleven droevig gesteld gebleven. En mocht jij ook een perfectionist zijn, dan kan ik je aanraden dat ook te doen. Want bij het daten heb je met mensen te maken. En mensen hebben naast hele mooie kwaliteiten nu eenmaal ook vervelende minpunten. Zoeken naar iemand die dat niet heeft, is kansloos.

Drie tips om je te helpen je perfectionisme even los te laten:

• Focus bij de eerste dates vooral op wat leuk is aan de ander. Welke overeenkomsten heb je, welke kwaliteiten zie je? En als je die ook nog hardop benoemt, krijg je meteen een fijne open sfeer en zul je zien dat die ander daadwerkelijk leuker wordt!
• Zie je onverhoopt toch minpunten, vraag jezelf af of die echt zo verschrikkelijk zijn dat je er nooit mee zou kunnen leven. Zou je hier in een vriendschap wel overheen kunnen stappen? Misschien kan het dan bij een partner ook wel.
• Neem jezelf onder de loep: heeft je kritische blik ook te maken met angst? En is dit een manier om iedereen af te wijzen zodat je de relatie niet aan hoeft te gaan?

Bij mijn huidige man zag ik ze ook vrij snel: die best vervelende minpunten. Maar ik zag ook enorm veel moois, en ik ben blij dat ik dat voorop heb gesteld. En wat nog mooier is: mijn man heeft zich ook over al míjn minpunten heen kunnen zetten!

Hoe kunnen wij je helpen

Lopen jouw dates ook moeizaam omdat je te perfectionistisch bent? Of vind jij het lastig om te bepalen wanneer je te kritisch bent en wanneer je daadwerkelijk beter afscheid kunt nemen? Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen met deze en nog veel meer lastige vragen. Kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek!

Door een vriendin werd ik gewezen op een grappig filmpje. Daarin werd aan expats in Nederland de volgende vraag gesteld: “Wat zou jij aanraden aan iemand die voor het eerst met een Nederlander op date gaat?” De (vooral vrouwelijke) deelnemers gaven de volgende antwoorden: 

• Neem je portemonnee mee, verwacht dat je de rekening gaat splitten;
• Kom niet te opgedirkt, sneakers en spijkerbroek is prima;
•  Verwacht directe vragen (zoals: “Hoeveel relaties heb je gehad?”);
• De mannen spelen doorgaans niet het spel van ”flirten en het verleiden van de vrouw”, dus neem als vrouw het initiatief. Anders gebeurt er waarschijnlijk niets;
• Verwacht niet te veel romantiek of hoffelijkheid (één van de Russische dames vertelde zelfs dat ze op haar eerste date mee uit eten werd genomen naar de FEBO! Verbazingwekkend misschien, maar ze hebben nu wel een relatie :-)) 

In onze training Succesvol Daten van afgelopen zaterdag sprak ik twee dames met een deels buitenlandse achtergrond. Zij bevestigden dit onmiddellijk: Nederlandse mannen geven weinig (romantische) complimenten en nemen weinig initiatief. 

Als ik naar mijn eigen man kijk kan ik het niet ontkennen: bij onze eerste ontmoeting was ik meteen onder de indruk, maar romantisch… nee, dat was het niet. We ontmoette elkaar op Lowlands via een gemeenschappelijke vriend en het was vooral erg gezellig.  

De eerste keer dat we elkaar daarna weer zagen was op een “vuurkorf-feestje” in mijn tuin, waar ik de hele club van Lowlands had uitgenodigd. Zijn cadeau was niet bepaald romantisch, het was een BBQ-tang met marshmallows eraan. Maar ik vond het wel erg grappig, wat bij mij toch het vuurtje aanwakkerde. 

Ondanks dit innerlijke vuurtje en het romantische vuurtje in mijn vuurkorf, gebeurde er weinig die avond. En was ik degene die uiteindelijk het initiatief nam tot een eerste echte date. Helaas kan ik ook geen romantische verhalen vertellen over boottochtjes bij maanlicht. De date was gewoon een drankje op een terras. 

Maar ik kan me wel herinneren dat de date erg sprankelend was en dat we erg gelachen hebben. Én geflirt, wat resulteerde in een zoen bij het fietsenrek. Wat misschien weer best romantisch is als je veertig bent…

Hoewel ik het wel prettig vind dat Nederlanders zo nuchter zijn en ik het ook toejuich dat in Nederland niet alleen mannen het initiatief hoeven te nemen, denk ik dat er toch meer aan de hand is.

Veel heteromannen die ik spreek zijn bang dat ze over grenzen gaan. En ze zijn bang voor afwijzing. Deels omdat afwijzing in de liefde nu eenmaal pijnlijk is. Deels omdat sommige Nederlandse vrouwen ook erg kritisch zijn over de manier waarop ze benaderd willen worden. 

Andersom geven veel vrouwen aan dat ze geen initiatief durven te nemen omdat ze bang zijn dat ze de man dan afschrikken. Er gaat nog steeds de opvatting rond – gevoed door sommige media – dat “mannen moeten jagen”. Deze vrouwen zijn bang dat ze hun kansen vergooien als zij op die leuke man afstappen. 

Ook het vele online daten als methode om je partner te ontmoeten is lekker praktisch, maar nodigt niet uit tot veel romantiek. Het daten lijkt soms meer verworden tot een zakelijke transactie dan tot een romantische en spannende ontmoeting die misschien leidt tot een nieuwe liefde. 

Enkele uitspraken van mijn klanten: 

•  “Ik ga even een uurtje kijken of het wat is”; 
•  “Ik moet nog op een date deze week”;
•  “ik ga geen verdere tijd verdoen als ik het niet meteen voel”; en zelfs letterlijk: 
•  “Het leek wel een sollicitatiegesprek”.  

Het klinkt meer als het doelgericht zoeken naar een baan, dan een romantische aangelegenheid. 

Geen tijd dus voor romantische verleiding. Maar zou dit niet misschien ook een reden zijn dat er dus ook geen klik ontstaat? Hoe zou het zijn als een vreemde ineens meteen veel moeite voor je doet? Een roos meeneemt op de eerste date, je meteen een fantastisch compliment geeft als je aan komt lopen, je eens diep in de ogen kijkt … Ik pleit voor meer romantiek en initiatief in de liefde, ook in Nederland!  

Hoe wij je helpen

Wil jij dat je dates succesvoller verlopen? Of wil jij je andere belemmeringen overwinnen, waardoor je volgend jaar een fijne duurzame relatie hebt? Wij hebben al veel mensen succesvol leren daten. Met als resultaat een fijne relaxte relatie!  Wil je meer weten over hoe we jou kunnen helpen met ons coachingsprogramma? Maak dan een gratis en vrijblijvende afspraak voor een kennismakingsgesprek!

Het is weer verkiezingstijd, en zo kwam mij vorige week een interview met CDA-lijsttrekker Bontenbal ter ore. Hij vond dat er een “gezinsminister” moest komen: het gezin als hoeksteen van de samenleving moet weer op de agenda staan. Interviewster Willemijn Veenhoven reageerde gevat: “Meneer Bontenbal, 30-40% van de bevolking is tegenwoordig alleenstaand. En de voorspellingen zijn dat dat over 10 jaar wel 50% wordt. Kunnen we niet beter een Datingminister aanstellen?”

En laat ik dat nou een goed idee vinden! Voor het eerst in mijn coachingsloopbaan overwoog ik een carrière-switch. Ik begon meteen te brainstormen over de eerste maatregelen. De uitkomsten daarvan wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.

Invoering van datingverlof

Daten kost ontzettend veel tijd tegenwoordig. Alleen al de eindeloze app-gesprekken voordat je eenmaal op een date kan gaan, kosten bakken vol tijd. En dan heb ik het nog niet over die eindeloze aantallen cafébezoekjes, wandelingen en etentjes. Ik denk dat drie weken datingverlof per jaar zeker op zijn plaats is.

Reageerplicht op de app binnen 3 dagen

Hoe lang moet je wachten op een appje? Hoe snel moet je reageren? Wat is normaal? Het zijn vragen die de datende single constant bezighouden en voor veel onrust zorgen. De reageerplicht schrijft voor dat je als datende single maximaal 3 dagen de tijd hebt om op een app van je date te reageren. Zo weten singles die voortdurend hun telefoon checken dat ze maximaal 3 dagen in spanning hoeven te zitten. En hebben de minder appgrage – of bindingsangstige –singles even de tijd om tot zichzelf te komen voordat ze weer een app moeten sturen.

Een boete voor ghosten

Als vervolg op bovenstaande maatregel, krijg je een boete als je ineens zonder opgaaf van reden helemaal niet meer reageert. Geghost worden is tegenwoordig immers het meest verafschuwde onderdeel voor de meeste singles die online daten. Het is onbeleefd en slecht voor het zelfvertrouwen van de “geghoste”. Een flinke boete moet dit nare gedrag indammen.  

Geen single-onvriendelijke uitspraken

Single-onvriendelijke clichévragen en -zinnen worden afgeschaft. Vragen en opmerkingen als:“Je bent zo’n leuke man/vrouw, hoe komt het dat jij nog steeds alleen bent?” en “Je bent zeker te kritisch” mogen vanaf 2025 niet meer.

Gratis singlecoaching voor iedereen

Last but not least: Het is heel belangrijk dat alle singles die weer een relatie willen, ook weten hoe zij hun pad naar de liefde zo aangenaam mogelijk kunnen maken. En dat zij natuurlijk ook succesvol zijn in het vinden van de liefde. Dus iedereen die dat wil, krijgt gratis (door de overheid betaalde) singlecoaching.

De bekostiging van bovenstaande maatregelen lijkt me geen enkel probleem. Uit onderzoek blijkt keer op keer dat ongewenst single zijn, eenzaamheid en slechte relaties slecht zijn voor de fysieke gezondheid. En dan hebben we het nog niet eens over de verminderde mentale gezondheid die al die teleurstellende dates en weer afgekapte relaties met zich meebrengen.

Dus de uitgaven in de gezondheidzorg zullen zeker slinken. Daarnaast gaat een deel van de nieuw ontstane gelukkige koppels weer samenwonen. Dus de financiering kan ook zeker uit de huisvestingsportefeuille komen.

Ik ga mijn ideeën nog verder uitwerken. Heb jij nog goede suggesties? Ik hoor ze heel graag, dus reageer vooral!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook (voorlopig helaas nog betaalde) singlecoaching? Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze helemaal zichzelf kunnen zijn. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

“Hoe is het met je date?” vraag ik aan mijn coachklant Vera.“Oh, dat is niets geworden, ik ben alweer verder aan het daten.” zegt Vera op onverschillige toon. Ik kijk haar verbaasd aan. Tijdens de vorige sessie was Vera immers enorm enthousiast over haar date Menno. Ze had hem al zes keer gezien (voor haar een record sinds lange tijd) en ze voelde zowaar wat kleine vlinders. Wat is er gebeurd?  

Vera vertelt dat Menno ineens besloten had om toch terug te gaan naar zijn ex. Hij was vorige week langs gekomen om dit te vertellen. Vera had gereageerd met dat het niet erg was, en was diezelfde avond weer op Tinder gegaan. En had twee dagen later weer een date. Helaas voelde ze daar niets bij.

“Maar je moet enorm teleurgesteld zijn!” zeg ik. “Dit was voor het eerst sinds lange tijd dat je weer wat voelde voor een man. Heb je wel de tijd genomen om dit te verwerken?” Vera kijkt me een paar seconden verbijsterd aan. En begint dan heel hard te huilen.

Het is een bekend fenomeen: er gebeurt je iets naars, en je gaat meteen over in de “doe-stand”.  Actie ondernemen, het probleem eventueel proberen op te lossen en dan snel weer door! Alles om maar niet te voelen. Want dat voelen van die nare gevoelens is vervelend. En soms zelfs eng. Dus liever meteen weer op een dating-app, dan stilstaan bij het gevoel van afwijzing en verlies. En liever een potentiële relatie afbreken, dan de stress, onzekerheid of angst toelaten die de nieuwe verbinding oproept.

Is jouw strategie ook “Doen in plaats van voelen”?  

Ik ben zelf maar al te vaak in die valkuil gestapt. In mijn opvoeding werd niet bijzonder veel aandacht besteed aan emoties, en aan “actie ondernemen, problemen voorkomen en oplossen” des te meer. Ik heb in mijn verleden niet ideale relaties te lang doorgezet, en verbroken relaties achter me gelaten, door gewoon mijn schouders eronder te zetten en niet stil te staan bij wat het met mij deed. En nog steeds wordt de oude reactie van “niet voelen maar doen” regelmatig getriggerd. En tot mijn schaamte moet ik bekennen: zelfs vandaag nog!

Wat was er gebeurd? En coachklant gaf een compliment over de herkenbare blog die Hans afgelopen week geschreven had in de nieuwsbrief. “Die over dat je af en toe in een dip zit tijdens het daten, dat was zó op mij van toepassing!” vertelde ze. Hé, wacht eens even, maar die blog heb ík geschreven!  

Als ik even later check zie ik het: Er staat per ongeluk nog de naam van Hans onder mijn blog. Ik ga onmiddellijk in de doe-stand: wat kan ik doen om dit te verhelpen? Mijn hersenen draaien overuren. Dan besef ik dat ik verder niets meer kan doen. De fout is gemaakt en de nieuwsbrief is al naar duizenden mensen verstuurd.

Ik besluit maar gewoon meteen een nieuwe blog te schrijven. Maar wacht, waarom gaat dat nou ineens zo stroef?

Dan pas merk ik dat het me heeft geraakt. Verbaasd ga ik na wat ik eigenlijk voel. Ik ben een beetje boos (waarom is dit niet aangepast!) en ook een beetje teleurgesteld (ik had mijn best erop gedaan en mijn tijd erin gestoken en nu staat er een andere naam onder!). Als ik eerlijk ben voel ik me zelfs een beetje verontwaardigd (nu krijgt Hans het complimentje voor míjn werk, wat ook nog heel persoonlijk is!). Ook voel ik wat schaamte: ik merk dat ik mijn reactie behoorlijk kinderachtig vind, ik wil deze gevoelens eigenlijk helemaal niet hebben!

Maar door stil te staan bij deze gevoelens worden ze wél minder. En door te beseffen dat ik me er rot over voel kan ik het even met iemand delen.En even later krijg ik een flinke portie empathie van mijn buurvrouw-coach, die hélemaal begrijpt hoe vervelend het is. En warempel, daarna voel ik me veel beter en kan ik veel relaxter door met het schrijven van dit nieuwe blogje!

Te snel over je gevoelens heenstappen zorgt later voor blokkades. En dat geldt nog veel meer als het om grote zaken als de liefde gaat. Zolang je niet de tijd neemt om stil te staan bij je gevoelens, juist ook die nare gevoelens, gaat het ergens onderliggend etteren. Voor je het weet laten al je dates je koud omdat je je liefdesverdriet nog niet verwerkt hebt. Of wordt het daten een verbeten “jezelf moeten bewijzen” omdat je de vorige afwijzing niet hebt willen voelen. Of verwijt je iedereen die je ontmoet bindingsangst te hebben omdat je je eigen verlatingsangst niet wilt onderkennen.

Even ruimte geven aan je gevoelens en emoties helpt. Het maakt je vrij om weer nieuwe gevoelens toe te laten. En voor je het weet voel je weer fijne dingen en komt er zomaar een leuke liefde op je pad!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Merk jij ook dat je onverwerkte gevoelens of andere belemmeringen jou in de weg staan om weer vrij een relatie aan te gaan? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren, ook zonder eerst verliefd te zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.