Nu ik terug ben in Nederland na een maand Spanje te hebben doorgebracht, is het even schakelen. Eén van de redenen waarom die maand in het buitenland me zo goed bevalt (naast het mooie weer en de prachtige natuur natuurlijk): ik hóef niets. 

Het moeten-gevoel

In Spanje werk ik een beetje, maar niet te hard. Al mijn normale activiteiten staan “on hold”. En mijn enige contact is dat met mijn man, de coachgesprekken, en af en toe wat appen of bellen met vrienden en familie. 

Nu zou je denken dat ik dus in mijn normale leven enorm veel moet, maar dat valt enorm mee. Ik heb het leukste werk ter wereld en als zelfstandige kan ik mijn tijd grotendeels zelf indelen. En hoewel ik veel doe in mijn vrije tijd, kies ik daar voornamelijk zelf voor. 

Maar toch ben ik helaas redelijk behept met het “moeten-gevoel”. 

En hoewel ik al relaxter in het leven sta dan vroeger, maak ik het mezelf daarmee soms nog steeds lastig. Er even tussenuit helpt dus enorm.  

Moeten tijdens het daten

Het wordt een stuk ingewikkelder, wanneer je veel van jezelf “moet” tijdens het daten. 

Neem Meike, een klant van mij. Zij heeft een drukke baan, veel vriendinnen en speelt ook nog op behoorlijk hoog niveau tennis. Ze is gewend om hard en gedisciplineerd te werken en maakt niet graag fouten.  

Nu ze aan het daten is, veroorzaakt dat bij haar meteen veel stress. Ze heeft een belangrijk project op haar bordje en wil ook haar vriendinnen niet ineens in de steek laten, zoals zij dat noemt. Hoe moet ze in vredesnaam de tijd vinden om haar kersverse date ook nog te zien?

Daar komt bij dat ze ook tijdens het daten alles goed wil doen. Zomaar in haar tenniskleren naar haar date gaan is er niet bij, ze moet zich eerst in een prachtig jurkje hijsen. En elkaar een keer kort zien of even kort bijkletsen op de bank is onmogelijk: elke date moet een topdate zijn! 

Komt hij bij haar thuis, dan moet haar huis er spik en span uitzien. En vergeet niet haar humeur: dat moet zeker zo opgeruimd zijn als haar huis! 

Ik moet zoveel dat ik stop met daten

Nu zit Meike erover te denken om te stoppen met daten. Ze krijgt er alleen maar stress van, zo zegt ze. Ze kan gewoon niet voldoen aan al die verwachtingen van iedereen! Ik vraag haar of het misschien ook haar eigen verwachtingen zijn die haar dwars zitten: 

Hoe zou het daten eruit zien als ze niet zoveel moest van zichzelf? 

Zou ze haar date mogen zeggen dat ze even niet zoveel tijd heeft om voortdurend leuke, interessante en prikkelende appjes te sturen? Zou ze zichzelf kunnen toestaan hem een keer te zien terwijl ze gewoon moe is? Zou het mogelijk zijn om een keer in joggingpak naast hem op de bank te zitten en een film te kijken in plaats van weer een groots en meeslepende date te plannen? 

Zou het zelfs kunnen, dat ze elkaar op die manier wat beter leren kennen?  

Wennen aan loslaten

Meike is er langzaam maar zeker aan gaan wennen om iets minder van zichzelf te eisen. Ze heeft haar vriendinnen deelgenoot gemaakt van haar tijdsprobleem en met haar date gedeeld dat het allemaal een tandje minder moest (wat hij prima vond). Ze merkt dat ze nu ze meer zichzelf kan zijn. En nu ze van zichzelf niet alles zo perfect hoeft te doen, gaat hij ook meer ontspannen. Het contact tussen hen wordt alleen maar beter. 

En ik? Ik heb mezelf voorgenomen ook in Nederland af en toe een relaxte siësta te houden. Zonder dat per se te moeten trouwens. Ik moet al genoeg.  

Wil jij ook relaxter daten?

Leer met behulp van ons coachingsprogramma hoe je de druk op jezelf opzij zet en ontdek hoe leuk daten kan zijn als je gewoon jezelf mag zijn. Wil jij ook kijken hoe we jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie?  Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. 

Zoals vaker tijdens de donkere dagen in februari, ben ik weer voor een tijdje naar Spanje vertrokken. En het eerste wat ik doe als ik daar aankom, is me lekker buiten in de zon installeren met een boekje. Ik laat de “hoogstaande literatuur” en “psychologische relatie-kost” nog even links liggen, en begin met een lekkere ongecompliceerde roman. Niets staat mijn geluk weer in de weg.

Hoewel… na een klein half uur ben ik het alweer zat. Want al heel snel realiseer ik me weer dat hoe simpeler het boek, hoe eenzijdiger de liefde wordt neergezet. En als singlecoach weet ik als geen ander hoe ver dat van de dagelijkse realiteit afligt.

In dit soort liefdesverhalen slaat er altijd meteen een eerste vonk over. Al weet de hoofdpersoon het nog niet, de lezer weet het al wel. Het liefdesobject is soms nog onbereikbaar of zelfs eerst wat irritant, maar in ieder geval altijd enorm knap. Net als de hoofdpersoon zelf trouwens. Daarnaast is de persoon in kwestie altijd charmant, grappig en succesvol. En waarom krijgen ze elkaar pas aan het eind van het boek? Tja, dat komt alleen maar omdat er allerlei misverstanden en externe hindernissen zijn, die nog opgelost en overwonnen moeten worden.

En als je nu denkt dat deze verhaallijn alleen in simpele liefdesromannetjes voorkomt, dan heb je het mis. In de gemiddelde Hollywoodfilm gaat het precies hetzelfde. En elk sprookje dat we vroeger voorgelezen kregen, volgde deze zelfde lijn. Punt is dat we al vanaf dat we klein zijn doodgegooid worden met dit soort liefdesverhalen. Hoe moeten we dan in vredesnaam leren dat het in “de echte wereld” anders gaat? 

Dus komen er in mijn coachingspraktijk regelmatig mensen die de liefde maar niet vinden, simpelweg omdat ze zoeken naar iemand die niet bestaat. Ze blijven zoeken naar die charmante, grappige, slimme, zelfverzekerde en knappe ander, met wie ze meteen die klik voelen. Met wie alles meteen vanzelf gaat. Met wie die fysieke, geestelijke en spirituele connectie er gewoon vanaf het begin af aan is. 

Mijn belangrijkste taak is soms alleen maar om ze een realistischer beeld van de liefde en een potentiële liefdespartner te geven. Om te vertellen dat veel mensen helemaal niet meteen verliefd zijn, laat staan meteen voelen dat de ander de ware is. En om te vertellen dat de eerste paar ontmoetingen zelden zo soepel verlopen als ze je in boeken of films laten geloven. En vooral om te vertellen dat die “droomprins(es)” waarschijnlijk niet te vinden is, hoe lang je ook zoekt. 

Want ieder mens heeft nu eenmaal plussen en minnen. Dus ook jouw toekomstige partner. Misschien is zij wel ongelooflijk knap, maar ook heel ijdel. Misschien is hij wel enorm stoer, maar kan hij totaal niet over zijn gevoelens praten. En misschien is die ander juist wel heel onhandig, praat hij/zij in het begin te veel over zichzelf en appt hij/zij veel te veel of te weinig, maar blijkt er toch een gul, betrouwbaar, lief en begripvol persoon achter te zitten. 

En als ik even heel cynisch ben, zou ik zelfs zeggen dat áls je iemand vindt die meteen in het begin volmaakt lijkt, je juist even extra goed moet opletten. Want als iemand inderdaad zo charmant, grappig, slim, zelfverzekerd, succesvol en knap is, waarom loopt deze persoon dan nog vrij rond? Is het mogelijk dat deze persoon toch nog andere eigenschappen heeft waardoor hij of zij niet zo ideaal is als het lijkt? Al is het maar dat hij of zij nog niet toe is aan een relatie of heftige bindingsangst heeft? 

Dat jouw toekomstige partner naast pluspunten ook minpunten heeft, is dus een feit. De vraag is meer: met welke minpunten kun je leven? “Liefde is leren leven met de gekte van de ander” zoals filosoof en schrijver Alain de Botton het al treffend verwoordde. 

En zo kom ik weer uit bij de betere literatuur. Je raadt het al: Ik heb mijn slechte boek aan de kant gelegd. Maar gelukkig heb ik nog een andere guilty pleasure die ik ook in Spanje best kan uitleven. Gewoon “Winter vol liefde” streamen: lekker ongecompliceerd, maar wel met échte, gecompliceerde mensen.  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook inzicht krijgen in wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Wil jij een nieuwe weg inslaan die wel tot meer liefdesgeluk brengt? Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

De kerstvakantie was voor mij een mooi moment om weer voornemens voor het nieuwe jaar te maken. De mensen die hier niets mee hebben (“voornemens kun je toch op elk moment maken!?”) hebben natuurlijk helemaal gelijk. Maar ik vond het fijn om eens uitgebreid terug te kijken op het afgelopen jaar en om nieuwe doelen te stellen. En al snel bleek: van één van mijn belangrijkste doelen was niets terecht gekomen. 

Wat was er aan de hand? 2024 begon voor mij met fysieke klachten. Mijn doel was dan ook om weer fitter en gezonder te worden.  En met behulp van een gespecialiseerde sportschool lukte het me om langzaam weer op te bouwen. Na een paar maanden was ik echt blij, het ging de goede kant op! 

Toen alles even on hold moest wegens een medische ingreep was ik dan ook wel wat teleurgesteld. De echte dolksteek kwam echter toen ik een paar maanden later mijn heup blesseerde en daarna bijna 3 maanden niet kon sporten. Ik kon mijn nieuwe energieke en übergezonde zelf wel op mijn buik schrijven!

Op 1 januari heb ik mijn oude jaar ritueel afgesloten en nieuwe voornemens gemaakt. En ja, hetzelfde doel staat er gewoon weer tussen. Sterker nog, het voelt gewoon weer goed om opnieuw te beginnen. 

Ik moest hier aan denken toen ik deze week meteen door drie klanten benaderd werd die allemaal ongeveer dezelfde vraag hadden: “Als ik terugkijk naar vorig jaar heb ik veel ondernomen, dates gehad, geprobeerd, maar er is niets uitgekomen! Ik merk dat ik zó gedemotiveerd ben. Ik vraag me af of het ooit gaat lukken met die relatie!” 

Natuurlijk weten ook deze drie dat het geen zin heeft om hierin te blijven hangen. Maar moeilijk is het wel, om die motivatie weer te vinden. Daarom hier een aantal tips:

Sluit vorig jaar ritueel af en maak een nieuw begin

Als je blijft hangen in “ik ben al zolang bezig”, dan is elke mislukte date er een te veel. En zak je bij elke kleine tegenslag meteen terug in het gevoel “het gaat nooit lukken”. Zie het nieuwe jaar als nieuwe start met nieuwe kansen.

Maak kleine tussendoelen

Een “goede gelukkige relatie krijgen” is best een groot doel. Maak dus kleine tussendoelen. Als jouw doel is om weer te gaan online daten, is het installeren van een nieuwe datingapp al een mooie eerste stap. En als jij je meer wilt openstellen voor je dates, begin dan eens met het oefenen daarvan door je open te stellen naar een goede vriend(in). Zo kun je veel sneller je eerste successen behalen, en krijg je een goed gevoel. 

Proberen is ook succes behalen

Je hebt je doel niet pas gehaald als het ook tot een goed eindresultaat leidt. Als jij als tussendoel hebt weer een datingapp uit te proberen, is je doel niet pas geslaagd als je een fijne date hebt geregeld. Je hebt een eerste succes al behaald als je daadwerkelijk met iemand gechat hebt, of dat nu tot een leuk einde kwam of niet. 

En als jouw doel is je meer open te stellen, is je doel niet pas gehaald als de ander geweldig reageert. Het doel is gehaald als je het geprobeerd hebt, ongeacht de reactie van de ander. 

Alleen door er zo naar te kijken, houd je de motivatie om te komen tot je einddoel. En het mooie is, zoals faaldeskundige Remko van der Drift al zei: “Proberen lukt altijd!” 

Ik heb mijn eerste tussendoelen ondertussen al gehaald. Ik ben nog niet naar de sportschool geweest, maar heb de eerste keren wel al ingepland. En ik heb een vriendin ingeschakeld om me te helpen met mijn doel. Als je je doelen maar klein stelt, kun je ze de eerste week al halen!

Doe het niet alleen

Als laatste tip: Zorg dat je hulp en ondersteuning krijgt als je het lastig vindt. Dit kan door een goede vriend(in) of familielid te betrekken. Maar je kan ook ons inschakelen. Wij kunnen je helpen om de motivatie te vinden en door met kleine tussenstappen je einddoel te bereiken.

Hoe kunnen wij je helpen

Kom eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma

“Ik heb veel te weinig gehad aan deze training, terwijl jij zei dat ik er veel van zou leren!” Harm* keek me kwaad aan en vervolgde: “De rest had duidelijk een heel ander niveau dan ik, en eigenlijk voelde ik me meer een derde trainer. Ik wil hier niet voor betalen!” 

Het was zaterdag 17.00 uur. Hans en ik hadden net een training over daten achter de rug. We hadden afgesloten met een korte evaluatie, waarin de deelnemers aangaven hoe fijn en leerzaam ze de dag ervaren hadden. Iedereen behalve Harm. Met zijn armen over elkaar zei hij dat er voor hem weinig nieuws tussen zat. 

Harm had in de training veelal gedeeld dat hij geen moeite had met daten en dat zijn probleem enkel was dat hij te kritisch was. Als we in kleine groepjes werkten, vertelde hij vooral hoe anderen het beter konden aanpakken. Ik gaf bij hem aan dat hij zich misschien wat meer op zichzelf moest concentreren. En raadde hem aan eens te oefenen met zichzelf kwetsbaar op te stellen. Harm reageerde met dat hij dat prima kon, alleen daar nu geen behoefte aan had. 

Toen Harm mij achteraf op boze toon aansprak, schrok ik. Ik vroeg hem wat hij gemist had. Ik hoorde mezelf zeggen: “Laten we maandag samen nog eens praten over hoe we dit kunnen oplossen”. Met een vervelend gevoel sloot ik de dag af en toen ik naar huis ging merkte ik dat ik boos werd. Hoe onredelijk vond ik Harm! Had hij niet gezien dat de anderen niet op zijn advies zaten te wachten en dat hij niets leerde, omdat hij zichzelf niet openstelde? 

Pas ‘s avonds besefte ik dat ik precies had gedaan wat ik Harm verweet. Ik had mezelf niet opengesteld naar hem. Hoewel ik overdag nota bene aan mensen leerde om hun gevoel te voelen en dat uit te spreken, had ik zelf niets van dat alles gedaan. Geen moment had ik Harm verteld wat zijn reactie met mij deed. Toen hij na afloop van de training zo boos zei dat hij de training maar niets vond, was ik alleen maar bezig geweest met “redelijk te reageren” en hem “proberen te begrijpen”.

Wat was er wel gebeurd? Ik voelde me blijkbaar onveilig door het gedrag van Harm en was onmiddellijk in mijn “overlevingsstrategie” gegaan. En dat was: “de aandacht bij de ander leggen, begripvol zijn, me aanpassen”. Vooral niet laten blijken hoe het me raakt. Oftewel: ik was er weer keihard ingestonken: mijn onbewuste had de regie overgenomen. 

Misschien herken jij dit ook. Dat je op bepaalde stressvolle momenten niet reageert zoals je wilt. Dat je als het ware wordt overgenomen door oude overlevingsstrategieën. Misschien merk je bijvoorbeeld dat je ineens dichtklapt als je date iets zegt wat raakt. Dat je contact gaat vermijden of heel rationeel wordt. Of dat je juist afhankelijk, pleasend of onderdanig gaat opstellen. 

Veel van mijn klanten vinden het daten en het aangaan van een beginnende relatie stressvol, en reageren dan ook vanuit hun overlevingsstrategie. Achteraf geven ze aan dat ze anders hadden willen reageren en zijn ze boos op zichzelf dat ze zich niet anders, volwassener, gedragen hebben. Soms schamen ze zich zelfs voor hun reactie. 

Belangrijk is dan om met meer compassie naar jezelf te kijken. Het zijn oude reactiepatronen, die er al heel lang inzitten en een automatisme zijn geworden. Je hebt ze aangeleerd toen je jong was en dat deze manier van reageren het beste was om te overleven in die situatie. En een automatisme leer je niet zomaar af, die worden vanzelf geactiveerd onder stress. 

Het helpt daarom om goed te weten wat je overlevingsstrategieën zijn en te formuleren wat je wilt doen als ze de kop opsteken. Te weten wat voor concreet ander gedrag je dan wel inzetten. Bijvoorbeeld te uiten hoe je je voelt of even een moment voor jezelf te nemen om je gedachten te ordenen. 

Het vraagt veel bewustzijn en oefening om je oude patronen te doorbreken. En soms gaat het weer mis. Zo ook bij mij op die dag. Harm had achteraf gelijk: hij was een leraar geweest. Niet die van de deelnemers, wel die van mij.  

* De naam Harm en enkele details zijn om privacy-redenen gewijzigd

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om je overlevingsstrategieën te herkennen en om te buigen, kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst”. 

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Een vraag die vaak terugkomt in onze coachingspraktijk is de volgende: “Past die ander echt niet bij me, of is het mijn bindingsangst die opspeelt?” Iedereen met bindingsangst snapt meteen wat ik bedoel met deze vraag. Voor de rest van de lezers zal ik de vraag toelichten. 

Stel, je hebt last van bindingsangst. Je stopt voortdurend met daten of met beginnende relaties op het moment dat de ander te dichtbij komt. Eerst denk je nog dat je gewoon de ware nog niet ontmoet hebt. Maar na het zoveelste date-avontuur of de zoveelste verbroken relatie besef je dat het misschien ook wat met jouzelf te maken heeft. Je googelt, leest eens een boek en schrikt: misschien heb je wel bindingsangst! En hoewel je de angst niet voelt, besef je dat je onbewust de echte verbinding aan het vermijden bent. 

Goed, na wat zelfonderzoek besef je dat je het anders aan moet pakken. Bij een nieuwe beginnende relatie besluit je door te zetten, waar je eerder altijd stopte. Ondanks dat het niet helemaal goed voelt, besluit je het een kans te geven. 

Maar dan komt de twijfel. Want wanneer weet je nu of dit de juiste persoon is, om dit experiment mee aan te gaan? Is dit nu degene die je dan wél een kans moet geven? En op het moment dat de negatieve punten van die ander steeds meer in het oog beginnen te springen, vraag je je vertwijfeld af: “Past die ander echt niet bij me, of is dit nu mijn bindingsangst die opspeelt?”

Ik snap helemaal dat dit een enorm lastige vraag is. Ikzelf ben achteraf gezien ook wel eens te vroeg gestopt met een relatie. En ook wel te lang met iemand doorgegaan. Ik twijfelde steeds of de ander niet bij me paste, of dat ik te kritisch was. Om gek van te worden!

Eén van de dingen die mijn collega Hans en ik daarom in de coaching in kaart brengen, is wat je écht belangrijk vindt in een relatie. We kijken naar je relatiewaarden. Als de relatiewaarden allemaal aanwezig zijn én je vindt de ander in het begin aantrekkelijk, dan is de ander waarschijnlijk een potentieel geschikte partner. En als er dan toch allerlei kleine punten zijn waardoor je ineens vindt dat je de relatie weer moet verbreken, is de kans groot dat het je bindingsangst is die opspeelt. 

Maar dat is nog vrij verstandelijk geredeneerd. Probleem is dat je het niet voelt. Je voelt misschien ineens weerstand, stress of zelfs helemaal niets. En dat is niet raar, je hele onbewuste is zo geprogrammeerd dat je je slecht gaat voelen of je afsluit als iemand te dichtbij komt. 

Punt is: voelen is wel het sleutelwoord hierbij. Voelen hoe het bij jou werkt, voelen wanneer je angstig wordt en wanneer het juist fijn is, en voelen of het wel of niet goed voelt om met de ander te zijn. Pas als je meer in contact bent met je gevoel, kun je goed bepalen wie er wel en niet bij je past. 

Op deze boodschap zitten mensen met bindingsangst vaak niet te wachten. Liever willen ze van mij horen wat wel of niet een goede reden is om het uit te maken, in plaats van zelf goed te gaan voelen. Ik weet in ieder geval dat ik vroeger graag een boek had gehad waarin precies stond wat goed (genoeg) voor mij was en wanneer iemand wel of niet bij me paste.

Sorry dus als ik ook jou teleurstel als je dit leest. Maar wil je toch aan de slag met je bindingsangst of verlatingsangst en wil je samen een antwoord vinden op bovenstaande vraag, kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie, vrij van bindingsangst of verlatingsangst”. Want het positieve nieuws is, je kunt er wel degelijk iets aan doen! 

Hoe kunnen wij je helpen?

Natuurlijk ben je ook welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.