Zelf vond ik online daten altijd vreselijk toen ik single was. Ik voelde de druk. Als ik me er al aan waagde, liet ik weinig van mezelf zien. En wist ik niet hoe snel ik de ander moest afwijzen. Op allerlei onnozele dingen, achteraf bezien.

Bij niets is de angst voor afwijzing zo groot als in de beginnende liefde. Als singlecoaches merken Hans en ik steeds weer dat veel singles enorm veel druk voelen, net als ik destijds. En die druk begint al bij de eerste date.

De verwachtingen vooraf zijn enorm hoog gespannen. Tijdens de date moet je jezelf zo goed mogelijk presenteren en achteraf kun je op de kleinste dingen weer afgewezen worden. Niet gek dus dat de er een enorme behoefte is om te weten hoe je “goed moet daten”. En dat singles regelmatig roepen dat ze dat hele “date-gebeuren” maar willen opgeven.

Dus hoe bevrijdend zou het dan zijn als je juist wél fouten mag maken tijdens het daten. Als je gewoon mag falen, als je je kwetsbaarheden mag delen en dat je dan gewoon geaccepteerd wordt door je date!

Twee weken terug heb ik dit gegeven uitgeprobeerd. Dit werd het uitgangspunt van het “Stuntelend Speeddate Café” dat ik organiseerde in samenwerking met “Faalkundige” Remko van der Drift en Tivoli Vredenburg. Op het Faalfestival in een bomvol Tivoli mochten mensen speeddaten terwijl zij alle fouten maakten waar je normaal keihard op afgewezen wordt.

En het werkte! Alleen maar over jezelf praten, van je date een sollicitatiegesprek maken, het voortdurend hebben over je exen: normaal voor velen genoeg reden om de ander af te wijzen na afloop van een date. Maar nu mocht dat juist wel. En ja, dat was bevrijdend.

Er werd enorm gelachen en deelnemers kruisten regelmatig aan dat ze elkaar nog wel verder wilden spreken. En helemaal toen ik hen vroeg in plaats van iets positiefs van zichzelf, juist iets kwetsbaars van zichzelf te delen. Ik vond het hartverwarmend om te zien.

Ik heb de afgelopen weken flink zitten te puzzelen op dit thema. Je menselijke kant laten zien, kunnen lachen om jezelf, je onzekerheden delen en het daten niet zo serieus nemen. Dat waren dé ingrediënten voor het maken van echt contact en een fijne band.

Dat was die avond zo, maar geldt dat niet altijd? Zouden singles het online daten minder “een noodzakelijk kwaad” vinden als zij echt voelden dat zij zichzelf mochten zijn tijdens het daten, met al hun plussen en minnen?

Ik merk in mijn werk in ieder geval dat het werkt: coachklanten die zich voorzichtig gaan openstellen tijdens het daten en hun gevoelens tonen, ervaren opeens meer verbinding en aantrekkingskracht tijdens hun dates. En ook onderzoek heeft uitgewezen: je kwetsbaar tonen loont!

Hoe krijgen we in deze tijden vol prestatiedruk, faalangst en “ghosten” voor elkaar dat menselijkheid en fouten mogen maken weer de norm wordt tijdens het daten? Laten we in ieder geval bij onszelf beginnen.

Mocht je je herkennen in dit thema, geef dan zelf eens het goede voorbeeld tijdens je date. Vertel eens waar je je onzeker over voelt, maak een fout en lach erom.  En vooral: vergeef je date dat deze ook niet perfect is!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze zichzelf kunnen zijn en kunnen bespreken wat ze wel en niet prettig vinden. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Mijn vriendin Hanna laat trots haar telefoon zakken. Ze heeft net Tinder geïnstalleerd en heeft al een heleboel matches. Met best een paar leuke types, zo op het eerste gezicht! “En, op wie ga je reageren?”, vraag ik. Geschrokken kijkt ze me aan. “Ik ga niet reageren, ben je gek! Dat durf ik echt niet. Ik ga echt niet met een vreemde chatten!”

Als Hanna uiteindelijk een chat durft te beantwoorden, zijn we vele maanden verder. Die eerste drempel overgaan, is nu eenmaal enorm lastig. Voor haar is het niet een kwestie van een berichtje sturen: er zit een hele wereld achter. “Wat moet ik zeggen als de ander terugschrijft?” “Wat als ik moet afspreken?” “Wat als die ander me leuk vindt?” “Wat als die ander me niet leuk vindt?” Enzovoort, enzovoort.

Zoals Hanna zijn er velen. De een durft geen profiel online te zetten of iemand in het echte leven aan te spreken. De ander durft niet af te spreken. Een derde durft geen fysiek contact te maken. Een vierde durft niet te zeggen dat hij of zij de ander leuk vindt. Bij iedereen is die drempel anders. Maar een ding is overeenkomstig: de drempel lijkt onoverkomelijk groot.

En achter het ervaren van die drempel zit angst. Angst om te verbinden. En angst om áls je dan verbonden bent, uiteindelijk weer afgewezen te worden. Sommigen voelen die angst, anderen niet. Bij hen heeft de ratio het al overgenomen voordat de angst zich überhaupt laat zien. “De saboteur” noem ik dat mechanisme. De saboteur heeft allerlei slinkse wegen om te voorkomen dat je gaat doen waar je bang voor bent. Die zegt bijvoorbeeld dat het echt geen goed moment is om nu te daten: “Je hebt het nu écht te druk met werk, je kan beter tot het voorjaar wachten” bijvoorbeeld.

En als je er niet intrapt en toch doorgaat met daten, verzint de saboteur wel wat anders. Hij zorgt bijvoorbeeld dat je heel veel nadelen van de ander gaat zien. “Hij is wel aardig en grappig en lief, maar echt niet aantrekkelijk genoeg” of “Zij voldoet wel aan mijn checklijstje, maar ze hangt volgens mij nog teveel aan haar moeder”. Alles om die drempel maar niet over te gaan.

Mijn eigen drempel zat heel ergens anders. Ik had geen moeite om de eerste stap te zetten en ging gemakkelijk een relatie aan. Maar soms een beetje te gemakkelijk, waardoor ik bij iemand terecht kwam die helemaal niet bij me paste. En op dat moment maakte mijn saboteur ineens overuren. Want de drempel lag bij mij juist in het beëindigen van een relatie. De verbinding verbreken leek als een niet te nemen hindernis. Stiekem vond ik het veel te eng om weer alleen te zijn.

Dus vertelde mijn saboteur mij dat ik niet zo kritisch moest zijn: iedereen heeft immers wel wat in zijn relatie. En als ik daar over begon twijfelen ging hij verder: “Jij bent ook best moeilijk, het ligt waarschijnlijk aan jou dat het moeizaam gaat”. En “Bij de volgende zal dat wel weer zo zijn”.

Gelukkig heb ik de saboteur kunnen ontmaskeren. En door de onderliggende angst echt te voelen, kon ik hem overwinnen. Daardoor heb ik uiteindelijk een man kunnen ontmoeten die wel echt bij mij past. En ook mijn vriendin Hanna heeft dat uiteindelijk gedaan; zij heeft nu een leuke partner die zij ontmoet heeft via Tinder. Wat is jouw drempel? En durf je er overheen te stappen?

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

“Je moet gewoon je gevoel volgen!”, het klonk heel krachtig toen Martin het zei. Martin was mijn gastheer bij een B&B waar ik logeerde. Hij had deze opgericht met zijn nieuwe vriendin. Toen ik Martin vertelde dat ik singlecoach was en mensen hielp om in een gelukkige relatie terecht te komen, stak hij meteen van wal. Hoe liefde niet te sturen was, maar iets wat je overkwam. En als het goed zat, voelde je het meteen, binnen één seconde!

Het was helder dat Martin hulp zoeken bij de liefde maar onzin vond. Hij had duidelijk zijn liefde gevonden door alleen zijn gevoel te volgen. Toch kwamen er wat scheurtjes in zijn verhaal. Bijvoorbeeld toen hij vertelde dat hij al 5 vrouwen op deze manier gevonden had. En dat al deze relaties met veel drama geëindigd waren. En toen ik ‘s nachts door de dikke stenen muren van de B&B harde woorden hoorde tussen Martin en zijn vriendin, vroeg ik me af of deze liefde wel zo rooskleurig was als hij schetste.

Je gevoel volgen, het klinkt zo mooi. En veel mensen (én coaches) pretenderen ook dat alles goed komt als je je gevoel maar volgt. Ook ik heb dat eerder geloofd. Ik werd verliefd op een jongen die totaal niet goed voor me was. Zijn bindingsangst was veel te groot om een relatie aan te kunnen, maar ik volgde mijn gevoel en ging vol voor de liefde. Met alle pijnlijke gevolgen van dien.

Dus moet je wel je gevoel volgen als dat gevoel je elke keer zegt dat je moet gaan voor een partner die niet goed voor je je is? Die je respectloos behandelt of nooit voor je gaat? Of als je gevoel zegt dat je steeds weg moet rennen als je in een relatie terecht komt en daardoor elke potentiële relatie weer uitmaakt? Is dat gevoel dan zo betrouwbaar? Of is dat misschien het gekwetste of bange kind in jou dat spreekt?

Ik denk dat veel mensen hun gevoelens en emoties die voortkomen uit vroegere ervaringen, verwarren met hun intuïtie en een “dieperliggende weten wat goed voor ze is”. Als je vroeger gekwetst bent in de liefde kun je in het heden vooral weerstand en twijfel voelen als iemand anders te dichtbij komt. Of juist een sterke aantrekkingskracht voelen voor iemand die echt niet goed voor je is. En als je dat klakkeloos volgt kom je nooit meer in die fijne relatie terecht. Pas als je voelt dat daar onderliggend angst voor afwijzing zit, en daaronder weer verlangen naar liefde en je veilig voelen, kom je bij je ware gevoelens en behoeftes uit. Tot die tijd is er niets mis mee ook je hoofd erbij te houden voordat je je eerste beste gevoel volgt.

Hoe het met Martin en zijn vriendin is afgelopen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat veel mensen zichzelf, en elkaar, pijn doen door hun (oppervlakkige) emoties en gevoelens als uitgangspunt te nemen. En dat ik, door te reflecteren op mijn eigen gevoelens in plaats van ze klakkeloos te volgen, in een veel fijnere relatie terecht ben gekomen. Soms gaat er wat zelfonderzoek en wat hoofdbrekens aan vooraf om te zorgen dat je je hart niet breekt!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

“Ik wil geen man met een rugzakje”, hoorde ik laatst een coachklant zeggen. Heel begrijpelijk, maar toch was mijn eerste reactie: “keep on dreaming”. Het aantal mensen die ongeschonden uit hun jeugd en pubertijd komen is al niet zo groot (denk aan onveilige thuissituaties, pesten, ziekte, overlijden van een familielid, etc.). Laat staan dat er veel mensen zijn die na hun dertigste levensjaar nog nooit een vervelende gebeurtenis hebben meegemaakt in een liefdesrelatie. Iedereen heeft wel een trauma, hoe klein dan ook. En over het algemeen worden al pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden heerlijk geprojecteerd op… jawel, de (nieuwe) partner!

Hoe onze jeugd van invloed is op het ontstaan van bindingsangst en verlatingsangst hebben we al in meerdere artikelen uitgebreid beschreven (zie bijvoorbeeld Bindingsangst wat is het?). Maar daarnaast zie ik bij mijn coachklanten steeds weer nieuwe manieren waarop rugzakjes zelfs in die eerste datefase de potentiële relatie al meteen om zeep helpen.

Reageert iemand niet snel genoeg op de app? Dan word ik boos, want die ander heeft niet genoeg aandacht voor mij (Lees: “Mijn vader had vroeger niet genoeg aandacht voor mij”). Komt iemand anders te snel dichtbij? Dan zie ik ineens veel negatieve dingen bij de ander en kap ik het af (Lees: “ik kreeg vroeger altijd kritiek en moest perfect zijn om liefde te krijgen. Nu wil ikzelf dat iedereen perfect is en is dus nooit iemand goed genoeg”). Zijn de eerste twee dates leuk geweest? Dan ga ik mijn hoofd de bruiloft vast plannen en zorg ik dat ik alles doe om de ander niet meer kwijt te raken. Zelfs als die ander eigenlijk helemaal niet zo leuk is. (Lees: “mijn broer is vroeg overleden en daardoor heb ik verlatingsangst ontwikkeld. Ik doe alles om de liefde niet opnieuw te verliezen”). Etcetera, etcetera..

En niet alleen mijn coachklanten gedragen zich zo op de zoektocht naar de liefde, ook ikzelf was daar een ster in. Hoewel ik mijn rugzakje nog als relatief mild beschouw, had ik door mijn jeugd wel geleerd om me perfect aan te passen aan wat de ander wilde zien. En zo gedroeg ik me dus ook bij mijn dates. Wil jij grappig? Dan ben ik grappig. Wil jij serieuze diepe gesprekken? Dan voer ik diepe gesprekken. Wil jij nog even los, dan houd ik het lekker los.

Alles om maar goed genoeg te zijn in de ogen van de ander, maar ondertussen raakte ik mezelf al tijdens die eerste dates helemaal kwijt. En als de relatie dan standhield en ik me veilig genoeg voelde om mijn eigen behoeftes en gevoelens te laten zien, ging het uiteraard alsnog mis (daar was de ander immers niet voor gegaan!).

Natuurlijk ben ik met mezelf aan de slag gegaan. En heb ik nu een fijne relatie. Maar kan ik zeggen dat al mijn kleine en grote trauma’s nooit meer een rol spelen in mijn relatie? Helaas niet. Als mijn partner en ik een conflict hebben betrap ik mezelf er nog regelmatig op dat ik weer aan het projecteren ben. En kom ik er te laat achter dat het niet het “verschrikkelijke gedrag van mijn partner”, maar mijn rugzakje er de oorzaak van was van dat onze milde woordenwisseling uitliep op een ruzie.

Het grote winstpunt zit erin dat ik het eerder doorheb, en mijn partner ook. Dat we naar onszelf durven te kijken en ons gedrag daarmee kunnen corrigeren. Dat ik sorry kan zeggen, omdat ik zie dat het mijn eigen oude pijn was waardoor ik het groter maakte dan de situatie vereiste.

Wil jij ook een partner zonder rugzakje? Blijk lekker zoeken. En als je hem of haar vindt, check dan even of de rugzak niet gewoon nog onontdekt of vergeten in de kast staat. En dat hij bij een moeilijke fase in het leven alsnog onder het stof vandaan gehaald wordt en stevig op de rug wordt gebonden. Ik raad je aan om op zoek te gaan naar een partner die weet dat hij/zij een rugzak heeft. Naar iemand die de rugzak al regelmatig binnenstebuiten heeft gekeerd en precies weet wat erin zit. En als jij dat ook weet, past er misschien wel een 2-persoonstentje bij en kunnen jullie heerlijk samen op reis!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

Het is alweer een tijd terug (lang voor het online tijdperk) dat ik mijn ex ontmoette. Hij zat bij mij op theatersportles en in eerste instantie vond ik… er eigenlijk niets van. Hij was grappig, dat wel, maar kwam ook een beetje arrogant over. En echt warm vond ik hem niet. Pas maanden later sloeg de vonk over. Ik ontdekte steeds meer leuke kanten: hij was niet alleen grappig maar ook heel creatief, zijn arrogante uitstraling bleek onzekerheid en we konden enorm goede gesprekken voeren. Uiteindelijk waren we 7 jaar samen. Ook bij mijn huidige vriend gingen er trouwens twee maanden overheen voordat er iets gebeurde.

Hoe anders gaat het tegenwoordig bij veel van mijn coachklanten. De dates komen online tot stand. En we hebben haast. Veel haast. “Ik zoen zoveel mogelijk op de eerste date, anders wordt het niets meer.” zegt een van mijn klanten ferm. “Hij is enorm enthousiast, maar ik weet het na 3 dates nog stééds niet!” verzucht een ander. “Zij is er na 2 dates mee gestopt, ze vond me leuk maar voelde geen verliefdheid.” zegt een teleurgestelde derde.

Ik ben soms verbijsterd wat we in die korte periode allemaal van elkaar verwachtten. En vooral: van onszelf. Tuurlijk kun je een paar dingen wel in korte tijd vaststellen. “Is hij geen “enge creep”? Ziet zij er hetzelfde uit als op de foto? Kun je een fatsoenlijk gesprek met de ander voeren?” Maar de schijnbaar simpele vraag of je de ander fysiek aantrekkelijk vindt, blijkt al een stuk ingewikkelder te liggen. Waar mannen dat gemiddeld al snel kunnen bepalen (“binnen een paar nanoseconden”, wordt soms zelfs gezegd), blijkt uit een onderzoek dat vrouwen gemiddeld vijf dates nodig hebben. Dan pas kunnen ze echt voelen of ze de ander aantrekkelijk vinden! En dan heb ik het nog niet eens over allemaal ingewikkelder items als: is het leuk om langdurig met elkaar op te trekken, kan ik mezelf zijn bij de ander, et cetera.

Als we ervanuit gaan dat een gemiddelde date 2 uur duurt, dan verwachten we dus in die 120 minuten al te kunnen bepalen of een willekeurige ander een goede levenspartner voor ons is. En voor de “geduldigen” onder ons moet dat in 3-5 dates bepaald zijn (in totaal dus ongeveer 10u). Als we het dan nog niet weten, gaan we dat of onszelf verwijten (waarom weet ik dat nu nog niet??”) of er maar mee stoppen (“ik voel nog niet genoeg dus zal de ander het wel niet zijn voor me”). Hoe bizar! Eén ding weet ik zeker, met die tijdsbeperking was de vonk tussen mij mijn ex-partner nooit overgeslagen. En twijfel ik of ik ooit in mijn huidige fijne relatie terecht was gekomen!

Je begrijpt dat ik me in mijn coachsessies regelmatig richt op het bijstellen van de verwachtingen van mijn coachklanten. Hoe opgelucht kunnen mensen zijn als ze niet al op de tweede date hoeven te zoenen, of best mogen zeggen dat ze de ander eerst rustig willen leren kennen voordat ze toezeggingen doen over een toekomst samen.

Mijn simpele suggestie: voel wat goed is voor jou in plaats van aan verwachtingen te voldoen. En als dat even niet lukt: fantaseer over wat je zou doen als er nog geen online daten bestond, en je deze man of vrouw gewoon via een ouderwetse hobby zou ontmoeten. En ten slotte: laten we allemaal beetje onthaasten en ont-moeten om de nieuwe liefde te ontmoeten!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van al het dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!