“Ik pleit voor meer flirtcursussen! En ik vertel mijn vrienden die bij universiteiten werken dat ze ook vakken moeten geven over de psychologie van een huwelijk en over de keuze van een partner….”.

Dit citaat zou uit mijn mond kunnen komen, maar aan het woord is Dave Brooks, een invloedrijke columnist van de New York Times. Hij vertelde afgelopen februari in een interview in de Volkskrant over het belang van het leren aangaan van relaties. En hij roerde daarin ook een onderwerp aan dat sterk bepaalt of contact goed verloopt, namelijk: mensen die vragen stellen en mensen die dat niet doen.

En laat dit nou ook bij het daten een hot topic zijn. Want als er iets is waar veel singles (en laat ik eerlijk zijn, vooral vrouwen) na een date tegen mij over klagen, dan is het dat er zo weinig vragen gesteld worden.

“Hij praatte alleen maar over zichzelf!” en “Hij vroeg totaal niet door”, hoor ik regelmatig. Maar ook: “zij kletste zoveel, ik werd er gek van!”. En ja, voor velen is dit niet alleen een reden om te klagen, maar ook om de date acuut te stoppen!

Ook ik was zo iemand die klaagde toen ik aan het daten was. In het verleden was ik sowieso niet zo scheutig met het uit mezelf delen van (persoonlijke) informatie. Pas als de ander echt geïnteresseerd leek, vertelde ik iets meer over mezelf. En als een date vervolgens niet genoeg doorvroeg lachte ik beleefd, ging ik direct weer over tot de vraagstel-stand en liet ik achteraf weten dat ik niet door wilde daten.  

Tegenwoordig laat ik in gesprekken meer van mezelf zien, ook als de ander niet een bedreven doorvrager is. Toch betrap ik mezelf erop dat ik regelmatig mijn interesse verlies als mensen in mijn ogen te veel “zenden”.

Waarom is dat? Waarom is het stellen van vragen op een date zó belangrijk? Waarom haken zoveel mensen af als iemand veel vertelt, ook al zijn het nog zulke interessante verhalen?

Het antwoord is dat mensen het stellen van vragen associëren met échte interesse en aandacht. En mensen willen niets liever dan gezien en gekend worden. Doordat de ander vragen stelt, krijg je het gevoel dat die ander écht wil weten wie je bent. Of zoals Dave Brooks zegt: “Vragenstellers richten het warme licht van hun aandacht op mensen en geven hen het gevoel dat ze groter en completer zijn, gerespecteerd en gezien.”

Als dit dan zo belangrijk is, waarom doen dan toch zoveel mensen dat niet? Je zou toch zeggen dat je automatisch veel interesse hebt in je date, je wilt die ander immers leren kennen?  Redenen die ik regelmatig hoor zijn bijvoorbeeld: “Ik ben te veel met mezelf bezig: hoe ik over kom of hoe ik indruk kan maken,” “Ik heb geleerd dat vragen stellen onbeleefd is”, of “De ander stelt veel vragen aan mij, dus blijf ik lekker op de praatstoel zitten”.

Als jij ook weinig of geen vragen stelt, richt je dan eens op het maken van meer verbinding tijdens het daten. Wees oprecht nieuwsgierig naar de ander. Besteed de volle aandacht aan de ander, en je geeft die persoon een fijn gevoel. Over zichzelf, maar ook over jou en de date.  

Maar ik pleit ook voor de andere kant: Heb jij te maken met een niet-vragensteller? Schrijf de ander niet meteen af. Misschien is de ander niet ongeïnteresseerd, maar spelen andere redenen een rol. Geef ook dan liefdevolle aandacht, stel de ander op zijn of haar gemak en vertel op milde wijze wat je nodig hebt. Wie weet komt er dan ook echte verbinding, en een heel mooie date, uit voort!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij nog veel meer tips over hoe je je dates succesvoller kan laten verlopen?  Schrijf je dan nu in voor de training “Succesvol daten: verbinding en aantrekkingskracht”

Of wil je jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Valentijnsdag: Een dag waarop mensen elkaar de liefde betuigen. Een dag waarop veel verliefde stelletjes een etentje plannen, elkaar een kadootje geven of iets romantisch gaan doen. Maar ook een dag die veel singles maar liever snel voorbij laten gaan, omdat je als single niet geconfronteerd willen worden met “dat iedereen om je heen gelukkig is in de liefde, behalve jij”.

Maar misschien ken je ook deze traditie nog: Valentijnsdag was nog niet zo lang geleden dé dag waarop je een anoniem kaartje stuurde naar je heimelijke liefde. De dag waarop je eindelijk je lang opgekropte liefde kenbaar kon maken, zonder dat het risico op afwijzing te groot was (want je ondertekende je “kaart vol hartjes” natuurlijk niet). Het was ook de dag waarop je verlangend naar de brievenbus liep, hopend op een bericht van die nog onbekende prins(es) op het witte paard.

Ik kan het me nog steeds herinneren, die keer in mijn studententijd, dat er op de deurmat ineens maar liefst 5 kaarten lagen van een onbekende aanbidder. Ik kon mijn geluk niet op. Een dag lang was ik aan het fantaseren over wie deze mysterieuze liefde in spé kon zijn. Ik was enigszins teleurgesteld toen het “gewoon” mijn overbuurjongen bleek te zijn, die minstens twee keer per week bij mij en mijn huisgenoot kwam eten. Maar stoer vond ik het wel, dat hij op deze manier zijn beginnende verliefdheidskriebels kenbaar maakte.

Eigenlijk was het ook heel handig, dat je op deze manier nog even een tussenstapje kon maken in het bekennen van je liefde. Maar het zet ook aan het denken: waarom is het zo moeilijk om kenbaar te maken dat je een ander leuk vindt?

Ik hoor van mijn klanten dat ze soms maanden verliefd zijn op die leuke persoon van de sportschool, die buurman, of die vriendin van die ene vriend. Maar het vertellen? Nooit. Stel je voor dat het niet wederzijds is. Ook tijdens het daten blijven velen afstandelijk. Ze sturen niet te veel berichtjes, en laten vooral niet merken hoe geïnteresseerd ze zijn in die ander.

Alles beter dan dat die ander weet dat ze hem of haar daadwerkelijk leuk vinden. Misschien kom je wel te “needy” over…! Zelfs op een leuk iemand afstappen en een praatje maken, is voor velen vaak een grotere drempel dan met een bungeejumptouw van een brug springen.   

Ik weet zelf maar al te goed hoe spannend het kan zijn om je gevoelens voor de ander te uiten. Ik had ooit een etentje met een verre collega, en merkte dat ik hem heel erg leuk vond. Omdat ik wist dat ik hem weer maanden niet zou zien, stuurde ik hem de volgende dag met knikkende knieën een berichtje. Of we het etentje nog een vervolg konden geven?

Hij liet me een dag wachten. Die dag duurde in mijn hoofd zeker een week. En toen hij me daarna belde (dat vond hij netter) om me omstandig uit te leggen dat het niet wederzijds was, kon ik wel door de grond zakken.

Maar toch ben ik blij dat ik de stap destijds genomen heb. Afgewezen worden is niet leuk, je dromen laten verbrijzelen, over wat er mogelijk zou kunnen zijn tussen jullie, evenmin. Maar is eeuwig wachten op iemand die jou niet wil, beter? Of het scenario dat die ander niet verder met je wil daten, juist omdat je zo afstandelijk blijft, niet erger? En belangrijker: wil je echt de kans voorbij laten gaan dat het misschien wél wederzijds is en jullie samen gelukkig worden?

De angst voor afwijzing is een heel natuurlijk gegeven; jouw “reptielenbrein” wil je beschermen tegen pijn. Maar een ander verhaal is of je je leven daardoor moet laten bepalen. Je hebt niet voor niets ook een bewust brein meegekregen die zich boven je oer-angsten kan plaatsen. Die kan zeggen: “Ik ben er bang voor, maar ik doe het toch”.

En ter geruststelling, mijn overbuurjongen in de studententijd kwam na een wat ongemakkelijk begin gewoon weer bij me eten. En ik kon gewoon weer samenwerken met die ene collega. Ik heb het gewoon weer overleefd. Dus heb jij een nog onbeantwoorde liefde? Grijp vandaag je kans: stap op de ander af, schrijf dat berichtje of doe gewoon dat anonieme kaartje door de bus!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij leren hoe je op die leuke ander kan afstappen, contact kan leggen en kan flirten, zonder dat de angst voor afwijzing je te veel in de weg staat? Kom dan naar de workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken“. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken!

De liefde: het houdt iedereen bezig. Dus zijn er ook op tv voortdurend programma’s over het vinden van de liefde. Je zou denken dat ik als singlecoach overdag wel genoeg relatieverhalen voorbij zie komen. En vervolgens ’s avonds wel wat beters te doen heb dan achter de tv nog eens de zoektocht naar de liefde van vreemden te volgen. Maar niets is minder waar: ik smul van dit soort programma’s. Ik heb dus ook weer met veel plezier het programma “Winter vol liefde” gekeken.  

Voor de singles die het niet gezien hebben (als je je echt een keer verveeld: doen, het is echt leerzaam!): één van de dames die in dit programma een aantal single mannen aangereikt kreeg, was Edith. De betreffende heren kwamen in haar hotel in Oostenrijk op bezoek en Edith mocht ontdekken of “de klik” er was.

Edith vertelde voor de camera vol enthousiasme over haar selectieproces. Wanneer de betreffende man iets goeds deed (voor haar koken, een geïnteresseerde vraag stellen, een complimentje maken) kreeg hij een “een vinkje”. Maar als hij iets deed wat wat haar niet beviel (hij voerde te oppervlakkige gesprekken, had een te groot ego, of was te rustig) voelde ze hem behoorlijk stevig aan de tand met daarbij de vraag of hij nog kon veranderen. En zo niet, dan was het “exit”.

Edith was een perfectioniste. Zo grondig als ze haar hotel schoonmaakte, ging ze ook te werk in haar selectieproces. Helaas werkt “perfectionistisch daten” vaak bijzonder slecht. En zoals je misschien al verwachtte op grond van dit verhaal: Edith bleef alleen over.

Helaas moet ik eerlijk toegeven dat ik ook mijn eigen ervaringen heb met perfectionistisch daten. De paar keer dat ik me gewaagd heb aan online daten, vond ik blijkbaar dat ik mijn psychologisch assessment-kwaliteiten ook hier nuttig kon inzetten. Al tijdens de eerste date had ik duidelijk wat de minpunten van de ander waren, en zelden kwam het verder dan een tweede date. Drie keer raden wie met lege handen overbleef…

Gelukkig dat ik nog regelmatig live nieuwe mensen ontmoette, waarbij het me lukte mijn perfectionistische bril even af te zetten. Anders was het met mijn liefdesleven droevig gesteld gebleven. En mocht jij ook een perfectionist zijn, dan kan ik je aanraden dat ook te doen. Want bij het daten heb je met mensen te maken. En mensen hebben naast hele mooie kwaliteiten nu eenmaal ook vervelende minpunten. Zoeken naar iemand die dat niet heeft, is kansloos.

Drie tips om je te helpen je perfectionisme even los te laten:

• Focus bij de eerste dates vooral op wat leuk is aan de ander. Welke overeenkomsten heb je, welke kwaliteiten zie je? En als je die ook nog hardop benoemt, krijg je meteen een fijne open sfeer en zul je zien dat die ander daadwerkelijk leuker wordt!
• Zie je onverhoopt toch minpunten, vraag jezelf af of die echt zo verschrikkelijk zijn dat je er nooit mee zou kunnen leven. Zou je hier in een vriendschap wel overheen kunnen stappen? Misschien kan het dan bij een partner ook wel.
• Neem jezelf onder de loep: heeft je kritische blik ook te maken met angst? En is dit een manier om iedereen af te wijzen zodat je de relatie niet aan hoeft te gaan?

Bij mijn huidige man zag ik ze ook vrij snel: die best vervelende minpunten. Maar ik zag ook enorm veel moois, en ik ben blij dat ik dat voorop heb gesteld. En wat nog mooier is: mijn man heeft zich ook over al míjn minpunten heen kunnen zetten!

Hoe kunnen wij je helpen

Lopen jouw dates ook moeizaam omdat je te perfectionistisch bent? Of vind jij het lastig om te bepalen wanneer je te kritisch bent en wanneer je daadwerkelijk beter afscheid kunt nemen? Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen met deze en nog veel meer lastige vragen. Kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek!

Door een vriendin werd ik gewezen op een grappig filmpje. Daarin werd aan expats in Nederland de volgende vraag gesteld: “Wat zou jij aanraden aan iemand die voor het eerst met een Nederlander op date gaat?” De (vooral vrouwelijke) deelnemers gaven de volgende antwoorden: 

• Neem je portemonnee mee, verwacht dat je de rekening gaat splitten;
• Kom niet te opgedirkt, sneakers en spijkerbroek is prima;
•  Verwacht directe vragen (zoals: “Hoeveel relaties heb je gehad?”);
• De mannen spelen doorgaans niet het spel van ”flirten en het verleiden van de vrouw”, dus neem als vrouw het initiatief. Anders gebeurt er waarschijnlijk niets;
• Verwacht niet te veel romantiek of hoffelijkheid (één van de Russische dames vertelde zelfs dat ze op haar eerste date mee uit eten werd genomen naar de FEBO! Verbazingwekkend misschien, maar ze hebben nu wel een relatie :-)) 

In onze training Succesvol Daten van afgelopen zaterdag sprak ik twee dames met een deels buitenlandse achtergrond. Zij bevestigden dit onmiddellijk: Nederlandse mannen geven weinig (romantische) complimenten en nemen weinig initiatief. 

Als ik naar mijn eigen man kijk kan ik het niet ontkennen: bij onze eerste ontmoeting was ik meteen onder de indruk, maar romantisch… nee, dat was het niet. We ontmoette elkaar op Lowlands via een gemeenschappelijke vriend en het was vooral erg gezellig.  

De eerste keer dat we elkaar daarna weer zagen was op een “vuurkorf-feestje” in mijn tuin, waar ik de hele club van Lowlands had uitgenodigd. Zijn cadeau was niet bepaald romantisch, het was een BBQ-tang met marshmallows eraan. Maar ik vond het wel erg grappig, wat bij mij toch het vuurtje aanwakkerde. 

Ondanks dit innerlijke vuurtje en het romantische vuurtje in mijn vuurkorf, gebeurde er weinig die avond. En was ik degene die uiteindelijk het initiatief nam tot een eerste echte date. Helaas kan ik ook geen romantische verhalen vertellen over boottochtjes bij maanlicht. De date was gewoon een drankje op een terras. 

Maar ik kan me wel herinneren dat de date erg sprankelend was en dat we erg gelachen hebben. Én geflirt, wat resulteerde in een zoen bij het fietsenrek. Wat misschien weer best romantisch is als je veertig bent…

Hoewel ik het wel prettig vind dat Nederlanders zo nuchter zijn en ik het ook toejuich dat in Nederland niet alleen mannen het initiatief hoeven te nemen, denk ik dat er toch meer aan de hand is.

Veel heteromannen die ik spreek zijn bang dat ze over grenzen gaan. En ze zijn bang voor afwijzing. Deels omdat afwijzing in de liefde nu eenmaal pijnlijk is. Deels omdat sommige Nederlandse vrouwen ook erg kritisch zijn over de manier waarop ze benaderd willen worden. 

Andersom geven veel vrouwen aan dat ze geen initiatief durven te nemen omdat ze bang zijn dat ze de man dan afschrikken. Er gaat nog steeds de opvatting rond – gevoed door sommige media – dat “mannen moeten jagen”. Deze vrouwen zijn bang dat ze hun kansen vergooien als zij op die leuke man afstappen. 

Ook het vele online daten als methode om je partner te ontmoeten is lekker praktisch, maar nodigt niet uit tot veel romantiek. Het daten lijkt soms meer verworden tot een zakelijke transactie dan tot een romantische en spannende ontmoeting die misschien leidt tot een nieuwe liefde. 

Enkele uitspraken van mijn klanten: 

•  “Ik ga even een uurtje kijken of het wat is”; 
•  “Ik moet nog op een date deze week”;
•  “ik ga geen verdere tijd verdoen als ik het niet meteen voel”; en zelfs letterlijk: 
•  “Het leek wel een sollicitatiegesprek”.  

Het klinkt meer als het doelgericht zoeken naar een baan, dan een romantische aangelegenheid. 

Geen tijd dus voor romantische verleiding. Maar zou dit niet misschien ook een reden zijn dat er dus ook geen klik ontstaat? Hoe zou het zijn als een vreemde ineens meteen veel moeite voor je doet? Een roos meeneemt op de eerste date, je meteen een fantastisch compliment geeft als je aan komt lopen, je eens diep in de ogen kijkt … Ik pleit voor meer romantiek en initiatief in de liefde, ook in Nederland!  

Hoe wij je helpen

Wil jij dat je dates succesvoller verlopen? Of wil jij je andere belemmeringen overwinnen, waardoor je volgend jaar een fijne duurzame relatie hebt? Wij hebben al veel mensen succesvol leren daten. Met als resultaat een fijne relaxte relatie!  Wil je meer weten over hoe we jou kunnen helpen met ons coachingsprogramma? Maak dan een gratis en vrijblijvende afspraak voor een kennismakingsgesprek!

Het is weer verkiezingstijd, en zo kwam mij vorige week een interview met CDA-lijsttrekker Bontenbal ter ore. Hij vond dat er een “gezinsminister” moest komen: het gezin als hoeksteen van de samenleving moet weer op de agenda staan. Interviewster Willemijn Veenhoven reageerde gevat: “Meneer Bontenbal, 30-40% van de bevolking is tegenwoordig alleenstaand. En de voorspellingen zijn dat dat over 10 jaar wel 50% wordt. Kunnen we niet beter een Datingminister aanstellen?”

En laat ik dat nou een goed idee vinden! Voor het eerst in mijn coachingsloopbaan overwoog ik een carrière-switch. Ik begon meteen te brainstormen over de eerste maatregelen. De uitkomsten daarvan wil ik jullie natuurlijk niet onthouden.

Invoering van datingverlof

Daten kost ontzettend veel tijd tegenwoordig. Alleen al de eindeloze app-gesprekken voordat je eenmaal op een date kan gaan, kosten bakken vol tijd. En dan heb ik het nog niet over die eindeloze aantallen cafébezoekjes, wandelingen en etentjes. Ik denk dat drie weken datingverlof per jaar zeker op zijn plaats is.

Reageerplicht op de app binnen 3 dagen

Hoe lang moet je wachten op een appje? Hoe snel moet je reageren? Wat is normaal? Het zijn vragen die de datende single constant bezighouden en voor veel onrust zorgen. De reageerplicht schrijft voor dat je als datende single maximaal 3 dagen de tijd hebt om op een app van je date te reageren. Zo weten singles die voortdurend hun telefoon checken dat ze maximaal 3 dagen in spanning hoeven te zitten. En hebben de minder appgrage – of bindingsangstige –singles even de tijd om tot zichzelf te komen voordat ze weer een app moeten sturen.

Een boete voor ghosten

Als vervolg op bovenstaande maatregel, krijg je een boete als je ineens zonder opgaaf van reden helemaal niet meer reageert. Geghost worden is tegenwoordig immers het meest verafschuwde onderdeel voor de meeste singles die online daten. Het is onbeleefd en slecht voor het zelfvertrouwen van de “geghoste”. Een flinke boete moet dit nare gedrag indammen.  

Geen single-onvriendelijke uitspraken

Single-onvriendelijke clichévragen en -zinnen worden afgeschaft. Vragen en opmerkingen als:“Je bent zo’n leuke man/vrouw, hoe komt het dat jij nog steeds alleen bent?” en “Je bent zeker te kritisch” mogen vanaf 2025 niet meer.

Gratis singlecoaching voor iedereen

Last but not least: Het is heel belangrijk dat alle singles die weer een relatie willen, ook weten hoe zij hun pad naar de liefde zo aangenaam mogelijk kunnen maken. En dat zij natuurlijk ook succesvol zijn in het vinden van de liefde. Dus iedereen die dat wil, krijgt gratis (door de overheid betaalde) singlecoaching.

De bekostiging van bovenstaande maatregelen lijkt me geen enkel probleem. Uit onderzoek blijkt keer op keer dat ongewenst single zijn, eenzaamheid en slechte relaties slecht zijn voor de fysieke gezondheid. En dan hebben we het nog niet eens over de verminderde mentale gezondheid die al die teleurstellende dates en weer afgekapte relaties met zich meebrengen.

Dus de uitgaven in de gezondheidzorg zullen zeker slinken. Daarnaast gaat een deel van de nieuw ontstane gelukkige koppels weer samenwonen. Dus de financiering kan ook zeker uit de huisvestingsportefeuille komen.

Ik ga mijn ideeën nog verder uitwerken. Heb jij nog goede suggesties? Ik hoor ze heel graag, dus reageer vooral!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook (voorlopig helaas nog betaalde) singlecoaching? Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze helemaal zichzelf kunnen zijn. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.