“Hoe is het met je date?” vraag ik aan mijn coachklant Vera.“Oh, dat is niets geworden, ik ben alweer verder aan het daten.” zegt Vera op onverschillige toon. Ik kijk haar verbaasd aan. Tijdens de vorige sessie was Vera immers enorm enthousiast over haar date Menno. Ze had hem al zes keer gezien (voor haar een record sinds lange tijd) en ze voelde zowaar wat kleine vlinders. Wat is er gebeurd?  

Vera vertelt dat Menno ineens besloten had om toch terug te gaan naar zijn ex. Hij was vorige week langs gekomen om dit te vertellen. Vera had gereageerd met dat het niet erg was, en was diezelfde avond weer op Tinder gegaan. En had twee dagen later weer een date. Helaas voelde ze daar niets bij.

“Maar je moet enorm teleurgesteld zijn!” zeg ik. “Dit was voor het eerst sinds lange tijd dat je weer wat voelde voor een man. Heb je wel de tijd genomen om dit te verwerken?” Vera kijkt me een paar seconden verbijsterd aan. En begint dan heel hard te huilen.

Het is een bekend fenomeen: er gebeurt je iets naars, en je gaat meteen over in de “doe-stand”.  Actie ondernemen, het probleem eventueel proberen op te lossen en dan snel weer door! Alles om maar niet te voelen. Want dat voelen van die nare gevoelens is vervelend. En soms zelfs eng. Dus liever meteen weer op een dating-app, dan stilstaan bij het gevoel van afwijzing en verlies. En liever een potentiële relatie afbreken, dan de stress, onzekerheid of angst toelaten die de nieuwe verbinding oproept.

Is jouw strategie ook “Doen in plaats van voelen”?  

Ik ben zelf maar al te vaak in die valkuil gestapt. In mijn opvoeding werd niet bijzonder veel aandacht besteed aan emoties, en aan “actie ondernemen, problemen voorkomen en oplossen” des te meer. Ik heb in mijn verleden niet ideale relaties te lang doorgezet, en verbroken relaties achter me gelaten, door gewoon mijn schouders eronder te zetten en niet stil te staan bij wat het met mij deed. En nog steeds wordt de oude reactie van “niet voelen maar doen” regelmatig getriggerd. En tot mijn schaamte moet ik bekennen: zelfs vandaag nog!

Wat was er gebeurd? En coachklant gaf een compliment over de herkenbare blog die Hans afgelopen week geschreven had in de nieuwsbrief. “Die over dat je af en toe in een dip zit tijdens het daten, dat was zó op mij van toepassing!” vertelde ze. Hé, wacht eens even, maar die blog heb ík geschreven!  

Als ik even later check zie ik het: Er staat per ongeluk nog de naam van Hans onder mijn blog. Ik ga onmiddellijk in de doe-stand: wat kan ik doen om dit te verhelpen? Mijn hersenen draaien overuren. Dan besef ik dat ik verder niets meer kan doen. De fout is gemaakt en de nieuwsbrief is al naar duizenden mensen verstuurd.

Ik besluit maar gewoon meteen een nieuwe blog te schrijven. Maar wacht, waarom gaat dat nou ineens zo stroef?

Dan pas merk ik dat het me heeft geraakt. Verbaasd ga ik na wat ik eigenlijk voel. Ik ben een beetje boos (waarom is dit niet aangepast!) en ook een beetje teleurgesteld (ik had mijn best erop gedaan en mijn tijd erin gestoken en nu staat er een andere naam onder!). Als ik eerlijk ben voel ik me zelfs een beetje verontwaardigd (nu krijgt Hans het complimentje voor míjn werk, wat ook nog heel persoonlijk is!). Ook voel ik wat schaamte: ik merk dat ik mijn reactie behoorlijk kinderachtig vind, ik wil deze gevoelens eigenlijk helemaal niet hebben!

Maar door stil te staan bij deze gevoelens worden ze wél minder. En door te beseffen dat ik me er rot over voel kan ik het even met iemand delen.En even later krijg ik een flinke portie empathie van mijn buurvrouw-coach, die hélemaal begrijpt hoe vervelend het is. En warempel, daarna voel ik me veel beter en kan ik veel relaxter door met het schrijven van dit nieuwe blogje!

Te snel over je gevoelens heenstappen zorgt later voor blokkades. En dat geldt nog veel meer als het om grote zaken als de liefde gaat. Zolang je niet de tijd neemt om stil te staan bij je gevoelens, juist ook die nare gevoelens, gaat het ergens onderliggend etteren. Voor je het weet laten al je dates je koud omdat je je liefdesverdriet nog niet verwerkt hebt. Of wordt het daten een verbeten “jezelf moeten bewijzen” omdat je de vorige afwijzing niet hebt willen voelen. Of verwijt je iedereen die je ontmoet bindingsangst te hebben omdat je je eigen verlatingsangst niet wilt onderkennen.

Even ruimte geven aan je gevoelens en emoties helpt. Het maakt je vrij om weer nieuwe gevoelens toe te laten. En voor je het weet voel je weer fijne dingen en komt er zomaar een leuke liefde op je pad!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Merk jij ook dat je onverwerkte gevoelens of andere belemmeringen jou in de weg staan om weer vrij een relatie aan te gaan? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren, ook zonder eerst verliefd te zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Een heel enkele keer heb ik wel eens zo’n dag. Zo’n dag dat ik er allemaal geen zin meer in heb en me afvraag waarom ik het allemaal doe. Zo’n dag had ik vorige week. 

Die dag stroomde mijn mailbox over, werd duidelijk dat het maken van onze nieuwe website gruwelijk veel werk is, werd een potentiële klant boos omdat we geld durven te vragen voor onze diensten en zag ik dat een zorgvuldig door ons geschreven artikel weer eens klakkeloos was overgenomen door een concurrerende site.

Heel even schoot de vraag door mijn hoofd of ik niet gewoon weer in het bedrijfsleven moest gaan werken. Lekker bij zo’n bureau, waar ik de klanten gewoon aangeleverd krijg, me minder bezig hoef te houden met marketing en… eerlijk is eerlijk, veel meer kan verdienen.  

Maar de volgende dag was die gedachte als bij donderslag verdwenen. Er lag een kaartje op de mat. Het was een babykaartje van een oude coachklant, met een persoonlijk berichtje erbij. Hij was vreselijk gelukkig met zijn kindje en vertelde dat hij heel dankbaar was met de hulp tijdens de eerste stappen op de weg hiernaartoe.

En toen ik meteen daarna een coachgesprek had met iemand die voor het eerst in jaren weer een leuke date had gehad, wist ik weer waar ik het voor deed. Wat is mooier dan om te zorgen dat er meer liefde en geluk in de wereld komt!

Ook bij veel coachklanten zie ik vaak dipjes, grotere of kleinere. Een leuke date kan hoop geven, maar van een afgebroken contact of een afwijzing kan iemand volledig de put in raken. Het even helemaal willen stoppen met daten (“Ik blijf wel voor altijd alleen!”) is dan vaak de eerste reactie.

En natuurlijk is dat heel invoelbaar: je hoopt op de liefde en die kans is op dat moment weer verkeken. Je moet weer helemaal opnieuw beginnen. 

Maar vaak wordt de pijn veel erger omdat één van de volgende twee overtuigingen getriggerd wordt: 

  • Zie je wel, ik kan het niet! (Varianten: niemand vindt mij leuk, ik verpest het altijd, ik ben te moeilijk.)
  • Zie je wel, er zijn geen leuke partners meer! (Varianten: in mijn leeftijdscategorie zijn de leuke mannen op, alle vrouwen willen alleen maar een partner die langer/zelfverzekerder/grappiger is dan ik, met iedereen die nu single is, is iets mis.) 

Een van de basisovertuigingen: “Ik ben niet ok”, of “De ander is niet ok”, speelt een vernietigende rol. Mensen met deze overtuigingen vergeten dat er heel veel soorten mensen rondlopen (waarvan bijna 3 miljoen singles), met allemaal unieke kenmerken én unieke verwachtingen van de liefde. Met prachtige kwaliteiten, maar ook klungeligheden en fouten. 

Als je durft te geloven dat jij goed genoeg bent, en dat er veel leuke andere mensen rondlopen die met al hun gebreken toch de moeite waard zijn, dan komt de liefde wel. 

Ik zie het keer op keer. Dat singles die het ene moment nog in zak en as zitten, een jaar later blij rondlopen met een kersverse nieuwe partner aan hun zijde. En omdat ik dat elke keer mag zien – en daar actief aan mag bijdragen – heb ik het leukste vak van de wereld!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Zit jij (ook wel eens) in een datedip en wil je leren hoe je hier snel weer uit kunt komen? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar  een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Ik liep met wat vriendinnen in de stad toen ik hem ineens zag zitten: R., een ex van lang geleden. Ik was hem al die jaren niet tegengekomen en ik had me wel eens afgevraagd hoe het hem was vergaan. Hoewel zijn haar wat dunner was en er een rimpeltje of wat was bijgekomen, zag hij er nog steeds erg aantrekkelijk uit. De wat nonchalante houding, de brede lach, de open en nieuwsgierige blik…

We maakten een kort praatje, als oude vrienden. En meteen merkte ik bij mezelf een oude impuls op. Het was die aloude reactie die zijn aanwezigheid ook toen bij me opriep: ik wilde me ineens anders gaan voordoen dan ik ben. Ik wilde…net zo cool en relaxed zijn als hij.   

Die avond kwamen alle herinneringen weer bij me boven. Hoe ik hem ontmoette op een feestje en meteen weg van hem was. Hoe spannend ik hem én zijn leven vond: vol reizen, vrienden en feestjes die spontaan uit het niets leken te ontstaan. Altijd met veel muziek, eten en dansen.  

Maar ook herinnerde ik me dat hij al vanaf het begin zei dat hij niet op zoek was naar een vaste relatie. En dat hij met de dag keek waar hij zin in had. Liefde was er, of niet. 

En ik maakte mezelf bij het daten met R. wijs dat ik dat ook kon. Ik wilde ook zo vrij zijn en het wel zien. Helaas lukte dat me al na een paar weken… enorm slecht. Zeker toen ik eenmaal verliefd was betekende het in de praktijk dat ik mezelf enorm ging aanpassen. Ik durfde mezelf niet uit te spreken, probeerde verwachtingen de kop in te drukken en was doodsbang dat ik hem zou claimen. Lang verhaal kort: mijn onzekerheid in combinatie met zijn vrijheidsdrang deden ons contact al vrij snel de das om. 

Ik weet nog dat ik destijds dacht: Had ik maar beter om kunnen gaan met die onzekerheid, dan waren we wél samen gebleven! Nu denk ik: was ik maar meer mezelf geweest en had ik maar gewoon uitgesproken wat ik wilde.

Bij veel van mijn coachklanten zie ik dezelfde misvatting. Ze willen graag een duurzame relatie, maar durven dat niet te uiten. In hun online profiel schrijven ze bij de vraag waar ze naar op zoek zijn “weet nog niet”. Doodsbang dat ze “te needy” overkomen en de ander afschrikken als ze invullen dat ze een vaste relatie zoeken. En als tijdens een date ter sprake komt wat hun toekomstwensen zijn, houden ze het vaag: “de ander zou kunnen denken dat ik meteen van alles wil, dan knapt hij of zij vast af!” 

Maar wat blijkt: zodra iemand in principe op zoek is naar een vaste relatie, voelt hij of zij zich het meest aangetrokken tot iemand die beschikbaarheid laat zien. Iemand die laat zien dat hij of zij ook toe is aan een duurzame relatie. Dit geldt voor zowel vrouwen als mannen. Natuurlijk mag je best een beetje mysterieus zijn, maar “hard to get” tot het eind heeft een averechts effect. Een vaste relatie komt het beste tot stand als beide partijen transparant zijn over wat ze willen op het liefdesvlak. 

Tuurlijk, bij R. en mij was er geen langdurige relatie ontstaan als ik open was geweest over mijn verwachtingen en gevoelens. Maar dat was het hoe dan ook niet gebeurd, want R. was nu eenmaal een vrije vogel die zich niet wilde binden. En voor zover ik het begreep uit onze recente ontmoeting, is hij dat nog steeds. Maar ik had me een stuk zelfverzekerder, én vrijer gevoeld als ik gewoon mezelf was geweest en me uitgesproken had.  Het cliché is waar, ook in beginnende relaties: jezelf zijn loont. 

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je ook leren helemaal jezelf te zijn bij het daten en in een relatie? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar  een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

“Zei hij dat? Maar dat is toch niet eerlijk!” Mijn vriendin kijkt me begripvol aan. We zitten op het terras en ik vertel vol verontwaardiging hoe de discussie tussen mijn man en mij verliep … over onze kat. Gelukkig geeft ze me helemaal gelijk en voel ik me enorm gesteund in “het grote onrecht wat me is aangedaan”. Natuurlijk weet ik ergens best dat ik ook een aandeel had in ons meningsverschil, maar dat wil ik nog even niet horen. En mijn vriendin begrijpt gelukkig dat ze nog even moet wachten voordat ze daarover begint. 

Het is heerlijk als je bij je vrienden af en toe je verhaal kwijt kan. Dat ze je steunen en je af en toe een wijs advies of een nieuw inzicht geven. Maar bij het daten kan dat soms ook lastig zijn. Hoe goedbedoeld ook, de adviezen van je vrienden zijn niet altijd de juiste voor jou. 

Ik noem het voorbeeld van mijn coachklant Sem. Sem heeft nogal last van bindingsangst en vindt eigenlijk geen enkele date goed genoeg. Vaak is hij in het begin erg enthousiast. Maar daarna begint hij te twijfelen: hij ziet altijd wel iets wat niet goed is aan de ander. Hij belt dan vaak zijn vriend Erik, en vertelt alle twijfels die hij heeft. “Bij twijfel, niet inhalen. Als je het niet voelt voel je het niet!” zegt Erik altijd meteen. Erik is getrouwd en heeft zelf de ervaring dat hij bij de eerste aanblik van zijn vrouw meteen verliefd was. Dat gunt hij Sem ook. 

Of neem coachklant Linda: ook Linda vindt haar dates zelden goed genoeg. Ze is erg perfectionistisch en als de date waar ze op valt zich niet goed kleed, wat onzeker is of een verkeerde opmerking maakt, heeft Linda snel een oordeel. Linda ziet haar dates ook vaak door de ogen van haar (grotendeels single) vriendinnen. Als Linda een – beetje lacherig – vertelt over haar dates, lachen haar vriendinnen hartelijk mee. “Next!” roepen ze al snel, als Linda weer eens over een minpunt van een van hen vertelt.

Het is mijn ervaring dat het niet altijd goed is om naar je vrienden te luisteren als je aan het daten bent. Waarom?  

  • Vrienden spiegelen vaak jouw mening. Als jij een bepaalde twijfel of een bepaalt gevoel deelt, zullen ze dat vaak gewoon bevestigen. 
  • Vrienden hebben, net als de meeste mensen, vaak romantische ideeën over de liefde. Zeker als ze niet weten hoe het is om bindingsangst of verlatingsangst te hebben. Helemaal als ze zelf nooit de deksel op hun neus hebben gekregen, zullen ze vaak zeggen dat “het gewoon wel op je pad komt” en “je het vanzelf voelt als het de juiste is”. Of ze zullen andersom juist aangeven dat je “gewoon te kritisch bent”. Dat is niet altijd het juiste advies voor jou als je een patroon probeert te doorbreken. 
  • Vrienden met een vaste relatie gaan vaak uit van hun eigen ervaringen. Ze hebben vaak het beste met je voor en willen dat wat zij hebben ervaren ook jou ten deel valt. Was het bij hun liefde op het eerste gezicht of liep alles als vanzelf? Dan zal hun advies vaak zijn dat je gewoon moet wachten totdat het jou ook gebeurt! 
  • Single vrienden hebben er soms ook een (onbewust) belang bij dat jij niet in een relatie stapt. Het is immers niet leuk om je maatje en “partner in crime” te verliezen. 

Natuurlijk zijn er ook situaties waarin je wel degelijk naar je vrienden moet luisteren. Als jij bijvoorbeeld erg onzeker van jezelf bent en geneigd bent te vallen voor partners die niet respectvol met je omgaan, is het fijn als je vrienden kritisch meekijken. Het allerbelangrijkste: kies de vrienden uit die jou en je verhaal kennen. Als zij weten dat jij met iets worstelt of een patroon probeert te doorbreken, kunnen ze echt met je meedenken en je waar nodig een spiegel voorhouden. 

En ik? Ik ben ondertussen in staat om met wat meer afstand naar mijn – gisteren nog enorm belangrijke kattendiscussie – te kijken. Om mijn eigen aandeel te zien en in te zien dat het eigenlijk nergens over gaat. Mede mogelijk gemaakt door mijn vriendinnen.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je ook weten hoe je uit je niet werkende patronen kunt stappen? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken”. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Ik was net 4 dagen op fietsvakantie toen ik het zag: wat een rare bultjes op mijn buik. Ik ging er van uit dat ik gestoken was door een insect, en besteedde er niet veel aandacht aan. Maar toen het de volgende dag erger werd en ik wat koorts kreeg, besloot ik toch de dokter te bellen…

Twee dagen later lag ik thuis in bed. Ik had gordelroos: een virusinfectie die niet alleen gekenmerkt wordt door vervelende blaasjes, maar vooral door veel pijn. En dat is niet gelogen: ik had hevige pijnen en wilde alleen maar dat het stopte. 

En natuurlijk deed ik wat je in zo’n geval niet moet doen: ik ging googelen. En wat ik er over las maakte me allesbehalve positief: het duurde gemiddeld 2-3 weken en de pijnen konden nog veel langer aanhouden.

Ik begon me onmiddellijk zorgen te maken. Wat als dat bij mij ook het geval was? En hoe moest dat dan met al mijn coachafspraken en andere activiteiten? 

Op een gegeven moment besefte ik wat ik deed: ik was alleen maar bezig met de pijn en me zorgen maken over de toekomst. Ik moest ineens lachen om de parallel: dit was precies hetzelfde als wat veel van mijn klanten doen tijdens het daten. Alleen focussen zij zich steeds op hun angsten in plaats van op fysieke pijn. Maar net als ik maken zij zich voortdurend zorgen over … de toekomst. 

Een paar voorbeelden: 

  • Ik ben bang dat ik niet goed overkom tijdens de volgende date, wat als ik weer word afgewezen?
  • Ik ben gespannen omdat de ander me veel leuker lijkt te vinden als andersom: wat als ik al die verwachtingen in de toekomst niet waar kan maken?  
  • Ik voel me onzeker over mezelf want ik ben te saai/dik/introvert/moeilijk: wat als die ander dat doorheeft en er mee wil stoppen?
  • Ik ben bang dat ik me niet verliefd genoeg voel, wat als ik met de verkeerde in zee ga en het over een tijdje niet leuk genoeg is?
  • En ga zo maar door.

Al die vervelende gedachten komen vaak automatisch op, en zijn niet zomaar te stoppen. Vaak kiezen mensen er dan maar voor weer om te stoppen met daten. Dan houden die vervelende gedachten en gevoelens immers ook op! Maar helaas, ze komen bij de volgende date-poging vaak gewoon weer terug. 

Het beste middel is dan ook niet om te wachten totdat je je angsten de baas bent, maar om ze minder serieus te nemen. Als je jezelf betrapt op angst, spanning, onzekerheid of stress, lach er dan even om. En denk gewoon: ik vind het eng, maar ik doe het toch! Ik gun mezelf immers de kans op een leuke relatie.

Oftewel: het is je brein dat op de automatische piloot doorgaat, maar jij hoeft er niet automatisch in mee te gaan. Als je je bewust bent van je negatieve gedachten over de toekomst, kun je proberen er mee te stoppen en er positieve gedachten tegenover te stellen. Niemand weet wat de toekomst brengt, maar in de tussentijd geeft dat in ieder geval een veel fijner gevoel!

En ja, deze wijze les heb ik zelf ook maar toegepast op mijn ziekte. “Ik heb wel pijn, maar ik ga toch lekker een stukje schrijven”. “Ik ben wel angstig dat het niet op tijd over is, maar dat is niet te voorspellen. Dus kan ik er beter vanuit gaan dat ik snel beter ben.” En ik kan zeggen dat het daarna een stuk prettiger verliep en ik me alweer een stuk beter voel.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je nog meer leren over hoe je om kan gaan met je angsten, of dat nu bindingsangst, verlatingsangst of onzekerheid is? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken”. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Ik weet het nog goed. Ik zat om elf uur ’s avonds in mijn eentje in een Spaanse bus met allemaal wildvreemden en dacht maar aan één ding: “Ik wil naar huis!” 

Na een relatie van zeven jaar was het mijn eerste zomervakantie als single. In een vlaag van enthousiasme had ik me opgegeven voor een salsa-vakantie in Spanje: ik hield immers van dansen. Maar toen ik aankwam op het vliegveld in Barcelona en de rest van de groep ontmoette, dacht ik meteen: “Dit wordt ‘m niet”. 

Iedereen leek veel ouder dan ik. Daarnaast bleek de helft van de groep elkaar al te kennen van een of andere dansschool. En de dame waar ik naast in de bus belande, zag er vreselijk truttig uit (nog afgezien van het feit dat ze geen stom woord zei en meteen in slaap viel).

Ik was ervan overtuigd dat ik hier niet paste. In mijn hoofd maakte ik al plannen hoe ik er de volgende dag tussenuit zou kunnen knijpen. 

Natuurlijk bleek het na een nachtje slapen mee te vallen. Veel meer mensen bleken elkaar toch ook nog niet te kennen en het leeftijdsverschil viel bij het dansen al snel weg. En de truttige dame? Die bleek ontzettend grappig te zijn en we hadden veel meer gemeen dan ik dacht.

Uiteindelijk werd het een fantastische week en had ik de grootste lol met de groep. Maar het gevoel van “ik hoor hier niet thuis” en de neiging om rechtsomkeert te maken is me de jaren daarna bijgebleven. 

Ik herkende dat gevoel dan ook meteen bij een aantal van mijn deelnemers van de singleweek in Preau die ik een paar weken geleden samen met Hans Gierkink begeleidde.

Tijdens de eerste kennismaking werden er al meteen zorgen geuit: “Ik ben veel jonger dan de rest”. “Iedereen heeft al date-ervaring behalve ik”. “Ik ben de enige die nog nooit een lange relatie heeft gehad”. De grootste gemeenschappelijke zorg was: ik ben anders dan de rest!

Dit is niet zo raar: de mens heeft een ingebakken angst om buiten de groep te vallen. In de oertijd had het immers grote gevolgen om buiten de groep gezet te worden! En heb je in je vroege levensjaren een keer meegemaakt dat je buitengesloten werd, dan is die angst ook nog eens extra geactiveerd. “Er bij horen” en “hetzelfde zijn” lijkt dus enorm belangrijk.  

Uiteraard vielen ook in onze singleweek in Preau de verschillen al heel gauw weg. Er ontstond zelfs enorme verbinding en saamhorigheid in de groep. 

Hoe dat kwam? Iedereen stelde zich kwetsbaar op. En daardoor zag men ineens dat, hoe verschillend ook op de oppervlakte, er onderliggend enorm veel gemeenschappelijk was.

Bijna iedereen had dezelfde angsten, verlangens en dromen. Niet zo raar dus dat ook na die week de deelnemers elkaar nog veel opzoeken en steunen. De app-groep barst nog steeds uit elkaar van date-verhalen en steunende woorden over en weer.

Bij het daten werken precies deze principes. Zie je in het begin veel verschillen? Ga dan juist eens opzoek naar overeenkomsten. Daarbij helpt het om je kwetsbaar op te stellen. Juist als je diepere gevoelens, waarden en passies met elkaar deelt, blijk je vaak veel gemeen te hebben. Voor je het weet voel je een enorme verbinding met de man of vrouw die eerst nog totaal anders leek!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze zichzelf kunnen zijn en kunnen bespreken wat ze wel en niet prettig vinden. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Je bent gezellig urenlang met iemand aan het chatten op een datingapp. Je voelt een leuke klik. Je hebt misschien zelfs al een keer afgesproken. En net op het moment dat je denkt dat dit wel eens een goede match zou kunnen zijn… hoor je ineens niets meer. Je wordt met andere woorden “geghost”. Als je singles vraagt naar de negatieve kanten van het online daten staat deze ervaring met stip op nummer één. En dat is niet zo raar…

Het ghosten brengt van alles teweeg. Je voelt je misschien afgewezen. En, omdat het contact zo eenzijdig wordt verbroken, ervaar je een verlies van controle. Je weet niet waarom de ander afhaakt, dus je gaat aan alles twijfelen. Heb je iets verkeerd gezegd, was het toch niet zo leuk als jij dacht? Kun je eigenlijk wel vertrouwen op je eigen inschattingsvermogen? En dan word je boos: “Wat is er in vredesnaam mis, dat die ander niet eens de moeite neemt om even te zeggen wat er aan de hand is!?”

Hoewel het beter is om de ghost-ervaring wat luchtiger te bekijken, kan ik me de emoties die het teweeg brengt goed voorstellen. Zelf heb ik altijd wat moeite gehad met de omgangsvormen op een online datingapp. Net als op andere social media gaan mensen minder subtiel met elkaar om dan als ze elkaar in levende lijve ontmoeten. En ik zie in mijn coachpraktijk dat het weinig goed doet voor het zelfvertrouwen van mijn klanten.

Om deze reden vond ik het tijd om de proef op de som te nemen en de volgende vraag te onderzoeken: als mijn coachklanten zoveel moeite hebben met het “geghost worden”, ghosten ze dan eigenlijk zelf wel eens?

En hoewel mijn coachklanten stuk voor stuk hele leuke, sociale mensen zijn bleek het antwoord in de helft van de gevallen: ja! Dus heb ik eens op een rijtje gezet waarom mensen ghosten. Dit zijn de meest voorkomende type “ghosters”:

  • De bangerik
    “Ik durf helemaal niet live af te spreken met een vreemde. Ik zit wel op een datingapp om rond te kijken maar zodra het live afspreken dichterbij komt word ik enorm gespannen. Ik zet dan snel mijn app uit en hoop dat het voorbij gaat.”
  • De conflictvermijder
    “Ik vind het moeilijk om de ander af te wijzen. Misschien omdat ik het zelf ook lastig vind om afgewezen te worden. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Uiteindelijk laat ik gewoon niets meer horen, dat is het beste van alle slechte opties.”
  • De doodbloeder
     “Ik vind het raar om iemand die ik nauwelijks ken zo duidelijk te zeggen dat ik geen contact meer wil. En als ik het niet voel, voelt de ander waarschijnlijk ook niets. Ik laat het liever gewoon doodbloeden. Als de ander dan ook niets meer laat horen is het ok.”
  • De ervaren online dater
    “Dat hoort nu eenmaal bij het online daten. Ik vond het op het begin ook wat lastig, maar nu ben ik er wel aan gewend. Dit is veel gemakkelijker dan om steeds zulke moeizame afwijzingsberichtjes te sturen!”  
  • De op zichzelf gerichte dater
    “Ja hoor eens, het is veel te veel gedoe om alles zo officieel af te ronden. Ik ben gewoon lekker aan het chatten en daten, soms met meerdere tegelijk. Als ik zin heb spreek ik (weer) af. En anders laat ik het weer gaan. Als mensen zich daardoor gekwetst voelen, moeten ze maar in therapie gaan!” 

Opvallende uitkomst: bijna niemand noemde het gedrag van de ander als reden om te ghosten. Ze vonden het stuk voor stuk allemaal zelf te lastig om het contact expliciet af te breken. Mijn conclusie is daarom: betrek het niet op jezelf als je geghost wordt. Het zegt meer over de ander.

Pas als het je opvallend vaak gebeurt zou je eens kunnen kijken of je er zelf iets in kunt doen. Maak je bijvoorbeeld weinig connectie en houd je het oppervlakkig? De kans is dan groter dat je met een “doodbloeder” te maken krijgt. En heb je weinig zelfvertrouwen en pas je je vaak aan? Mogelijk trek je eerder een op “zichzelf gerichte dater” aan. Tot die tijd: laat het lekker langs je heen gaan. Ik wens je een fijne, respectvolle en ghostvrije date-periode toe!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze zichzelf kunnen zijn en kunnen bespreken wat ze wel en niet prettig vinden. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

“Als we er zó anders over denken, kunnen we het denk ik beter uitmaken.” Ik hoor het me nog zeggen tegen mijn toenmalige vriend. Ik had al een tijdje een relatie en ik was helemaal in paniek doordat ik me onbegrepen voelde. Op dat moment dacht ik maar één ding: “Als we elkaar op dit punt niet konden vinden, is het hopeloos!”

Probleem was dat ik er de volgende dag alweer heel anders over dacht. Toen ik eenmaal gekalmeerd was en de stress uit mijn lijf was, vond ik dat punt helemaal niet meer zo onoverkomelijk. En bleken we er best wel over te kunnen praten.

Maar toen had ik het al gezegd. En was het kwaad was al geschied. Door mijn uitspraak was het voor hem ineens heel onveilig geworden: ik kon het blijkbaar zomaar uitmaken! Ik heb een tijd flink mijn best moeten doen om de schade te herstellen.

Ik heb ondertussen door schade en schande geleerd dat ik dit soort gedachten moet relativeren. En áls ik ze heb, ik ze beter voor me kan houden, hoeveel verwijdering ik op dat moment ook voel. En als de stress wat gezakt is, de problemen vaak best wel oplosbaar blijken en de relatie gewoon in stand kan blijven.

Wat ik zie is dat veel van mijn coachklanten in eenzelfde valkuil stappen. Want wat is het geval: als je last hebt van bindingsangst en of verlatingsangst, heb je vaak te weinig geleerd dat je problemen bij het daten of binnen de relatie kan oplossen. Conflicten en meningsverschillen worden niet ervaren als iets wat oplosbaar is, maar worden geassocieerd met verlating, met weggaan en met een definitieve breuk.

Als je het niet eens bent met de ander, of verschillend bent, is dat in het hoofd van iemand met bindingsangst of verlatingsangst dus niet minder dan een ramp. “Erover praten” is niet een optie die dan in dat hoofd automatisch opkomt. Nee, je voelt dat je je aan moet passen aan iets wat je helemaal niet wil. En als je dat niet kan of wil, is de breuk onvermijdelijk.

Ik leer mijn klanten om de relatie als een cirkel te zien. Die cirkel ga je niet (zomaar) uit. Als je een probleem hebt, kijk je hoe je het op kan lossen binnen die cirkel. Door er samen over te praten bijvoorbeeld. En te kijken of je samen een oplossing kan bedenken voor het probleem. Zomaar weggaan, zonder dat geprobeerd te hebben, is geen optie!

En dit begint al bij het daten. Heb je een paar dates gehad, dan heb je al een eerste cirkel. Pas als het een onoverkomelijke mismatch is ga je uit de cirkel. Maar te veel appen, te weinig afspreken, te veel verwachten enzovoort is geen onoverkomelijke mismatch. Het is geen vaststaande eigenschap, waar niets meer aan te veranderen is. Mijn vraag is dan: heb je al binnen de cirkel gepraat? Oftewel: heb je aangegeven dat je andere verwachtingen of wensen hebt?  Zo niet, doe dat dan eerst. Pas als je er samen niet uitkomt, stap je uit de cirkel.

Dus kijk eens wat jíj doet: zie jij een verschil (in tempo, enthousiasme, app-gedrag etc.) tussen jou en de ander meteen als een reden om met daten te stoppen? En breek jij een beginnende relatie meteen weer af zodra je een conflict hebt of je een keer gekwetst voelt? Daag je zelf uit en probeer het eerst eens binnen jullie cirkel op te lossen. Pas als dat niet lukt verbreek je de cirkel. Succes!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je nog meer tips en begeleiding naar een liefdevolle vervullende relatie? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken”. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Zelf vond ik online daten altijd vreselijk toen ik single was. Ik voelde de druk. Als ik me er al aan waagde, liet ik weinig van mezelf zien. En wist ik niet hoe snel ik de ander moest afwijzen. Op allerlei onnozele dingen, achteraf bezien.

Bij niets is de angst voor afwijzing zo groot als in de beginnende liefde. Als singlecoaches merken Hans en ik steeds weer dat veel singles enorm veel druk voelen, net als ik destijds. En die druk begint al bij de eerste date.

De verwachtingen vooraf zijn enorm hoog gespannen. Tijdens de date moet je jezelf zo goed mogelijk presenteren en achteraf kun je op de kleinste dingen weer afgewezen worden. Niet gek dus dat de er een enorme behoefte is om te weten hoe je “goed moet daten”. En dat singles regelmatig roepen dat ze dat hele “date-gebeuren” maar willen opgeven.

Dus hoe bevrijdend zou het dan zijn als je juist wél fouten mag maken tijdens het daten. Als je gewoon mag falen, als je je kwetsbaarheden mag delen en dat je dan gewoon geaccepteerd wordt door je date!

Twee weken terug heb ik dit gegeven uitgeprobeerd. Dit werd het uitgangspunt van het “Stuntelend Speeddate Café” dat ik organiseerde in samenwerking met “Faalkundige” Remko van der Drift en Tivoli Vredenburg. Op het Faalfestival in een bomvol Tivoli mochten mensen speeddaten terwijl zij alle fouten maakten waar je normaal keihard op afgewezen wordt.

En het werkte! Alleen maar over jezelf praten, van je date een sollicitatiegesprek maken, het voortdurend hebben over je exen: normaal voor velen genoeg reden om de ander af te wijzen na afloop van een date. Maar nu mocht dat juist wel. En ja, dat was bevrijdend.

Er werd enorm gelachen en deelnemers kruisten regelmatig aan dat ze elkaar nog wel verder wilden spreken. En helemaal toen ik hen vroeg in plaats van iets positiefs van zichzelf, juist iets kwetsbaars van zichzelf te delen. Ik vond het hartverwarmend om te zien.

Ik heb de afgelopen weken flink zitten te puzzelen op dit thema. Je menselijke kant laten zien, kunnen lachen om jezelf, je onzekerheden delen en het daten niet zo serieus nemen. Dat waren dé ingrediënten voor het maken van echt contact en een fijne band.

Dat was die avond zo, maar geldt dat niet altijd? Zouden singles het online daten minder “een noodzakelijk kwaad” vinden als zij echt voelden dat zij zichzelf mochten zijn tijdens het daten, met al hun plussen en minnen?

Ik merk in mijn werk in ieder geval dat het werkt: coachklanten die zich voorzichtig gaan openstellen tijdens het daten en hun gevoelens tonen, ervaren opeens meer verbinding en aantrekkingskracht tijdens hun dates. En ook onderzoek heeft uitgewezen: je kwetsbaar tonen loont!

Hoe krijgen we in deze tijden vol prestatiedruk, faalangst en “ghosten” voor elkaar dat menselijkheid en fouten mogen maken weer de norm wordt tijdens het daten? Laten we in ieder geval bij onszelf beginnen.

Mocht je je herkennen in dit thema, geef dan zelf eens het goede voorbeeld tijdens je date. Vertel eens waar je je onzeker over voelt, maak een fout en lach erom.  En vooral: vergeef je date dat deze ook niet perfect is!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze zichzelf kunnen zijn en kunnen bespreken wat ze wel en niet prettig vinden. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Omdat ik binnenkort een gastcollege mag geven bij het vak Relatiepsychologie aan de Universiteit Utrecht, krijg ik ook het studieboek wat bij dat vak hoort. En omdat ik enorm van lezen houd én een vakidioot ben, ben ik daar enorm blij mee. Dus werk ik mij blijmoedig heen door de dikke pil vol met de laatste inzichten en onderzoeken over (het aangaan van) relaties. En lees ik zelfs in mijn vakantie voortdurend over de wondere wereld der relaties.

Maar door wat ik lees word ik ook geraakt. Want één ding wordt steeds weer duidelijk: hoe je start in je leven beïnvloedt daadwerkelijk álles in je latere relaties. Ik word er verdrietig van dat je met een “onveilige hechtingsstijl” zoveel meer je best moet doen om een fijne relatie te hebben en te behouden, vergeleken met mensen die in een veilige omgeving zijn opgegroeid.

Neem nu het begrip “zelfbeeld”. Het is niet nieuw dat je zelfbeeld al voor een groot deel gevormd wordt door je ervaringen in je jeugd. Maar wist je dat mensen van nature op zoek gaan naar liefdespartners die hun zelfbeeld bevestigen? Geen probleem natuurlijk als je positief over jezelf denkt. Maar als je een negatief zelfbeeld hebt ontwikkeld, is er een grote kans dat je een partner zoekt die jouw negatieve zelfbeeld weer bevestigt. Je voelt je namelijk meer begrepen en verbonden met iemand die hetzelfde over jou denkt als jijzelf. Zelfs als dat een negatief beeld is en je daardoor alleen maar negatiever over jezelf gaat denken.

En dat zie ik ook in mijn coachingspraktijk. Ik coach een bloedmooie vrouw die door vroegere ervaringen toch onzeker is over hoe ze eruit ziet. En hoewel zij al veel mannen heeft afgewezen, blijft zij daten met een man die steeds iets aan te merken heeft op haar uiterlijk. Een leuke, intelligente en grappige man die ik begeleid is onzeker over of hij wel extravert genoeg is. En hij blijft zijn best doen voor een dame die hem steeds vertelt dat ze hem misschien te ingetogen en saai vindt als partner. Waar hun vrienden hen misschien voor gek verklaren (iets met “meer vissen in de zee”) volgen zij feilloos bovenstaand psychologisch principe.

En nu ik er wat langer over nadenk, is ook mijzelf dit principe niet onbekend. Wat deed ik zelf in die tijd dat ik mijn eigen gevoeligheid niet accepteerde? Toen ik mij nog niet kwetsbaar durfde op te stellen omdat ik bang was dat ik te gevoelig en niet goed genoeg was? Ik bleef achteraf gezien ook vrij lang in een relatie hangen met een erg rationele, afstandelijke man die mijn gevoeligheid bestempelde als “zeuren”. Point made.

Gelukkig lees ik in mijn “wonderboek” ook steeds weer dat mensen kunnen veranderen. Dat zij al die negatieve ervaringen uit hun jeugd van zich af kunnen schudden, hun zelfbeeld kunnen aanpassen en gelukkig kunnen worden in een relatie. Maar ook zie ik bevestigd dat het werken aan een goede relatie met jezelf, plus inzicht in waarom je doet wat je doet, wel voorwaardes zijn om ook een bevredigende relatie te krijgen. Ik ben blij dat ik daar als coach een steentje aan kan bijdragen. Goed voor mijn zelfbeeld ook.

Hoe kunnen wij helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!