Omdat ik binnenkort een gastcollege mag geven bij het vak Relatiepsychologie aan de Universiteit Utrecht, krijg ik ook het studieboek wat bij dat vak hoort. En omdat ik enorm van lezen houd én een vakidioot ben, ben ik daar enorm blij mee. Dus werk ik mij blijmoedig heen door de dikke pil vol met de laatste inzichten en onderzoeken over (het aangaan van) relaties. En lees ik zelfs in mijn vakantie voortdurend over de wondere wereld der relaties.

Maar door wat ik lees word ik ook geraakt. Want één ding wordt steeds weer duidelijk: hoe je start in je leven beïnvloedt daadwerkelijk álles in je latere relaties. Ik word er verdrietig van dat je met een “onveilige hechtingsstijl” zoveel meer je best moet doen om een fijne relatie te hebben en te behouden, vergeleken met mensen die in een veilige omgeving zijn opgegroeid.

Neem nu het begrip “zelfbeeld”. Het is niet nieuw dat je zelfbeeld al voor een groot deel gevormd wordt door je ervaringen in je jeugd. Maar wist je dat mensen van nature op zoek gaan naar liefdespartners die hun zelfbeeld bevestigen? Geen probleem natuurlijk als je positief over jezelf denkt. Maar als je een negatief zelfbeeld hebt ontwikkeld, is er een grote kans dat je een partner zoekt die jouw negatieve zelfbeeld weer bevestigt. Je voelt je namelijk meer begrepen en verbonden met iemand die hetzelfde over jou denkt als jijzelf. Zelfs als dat een negatief beeld is en je daardoor alleen maar negatiever over jezelf gaat denken.

En dat zie ik ook in mijn coachingspraktijk. Ik coach een bloedmooie vrouw die door vroegere ervaringen toch onzeker is over hoe ze eruit ziet. En hoewel zij al veel mannen heeft afgewezen, blijft zij daten met een man die steeds iets aan te merken heeft op haar uiterlijk. Een leuke, intelligente en grappige man die ik begeleid is onzeker over of hij wel extravert genoeg is. En hij blijft zijn best doen voor een dame die hem steeds vertelt dat ze hem misschien te ingetogen en saai vindt als partner. Waar hun vrienden hen misschien voor gek verklaren (iets met “meer vissen in de zee”) volgen zij feilloos bovenstaand psychologisch principe.

En nu ik er wat langer over nadenk, is ook mijzelf dit principe niet onbekend. Wat deed ik zelf in die tijd dat ik mijn eigen gevoeligheid niet accepteerde? Toen ik mij nog niet kwetsbaar durfde op te stellen omdat ik bang was dat ik te gevoelig en niet goed genoeg was? Ik bleef achteraf gezien ook vrij lang in een relatie hangen met een erg rationele, afstandelijke man die mijn gevoeligheid bestempelde als “zeuren”. Point made.

Gelukkig lees ik in mijn “wonderboek” ook steeds weer dat mensen kunnen veranderen. Dat zij al die negatieve ervaringen uit hun jeugd van zich af kunnen schudden, hun zelfbeeld kunnen aanpassen en gelukkig kunnen worden in een relatie. Maar ook zie ik bevestigd dat het werken aan een goede relatie met jezelf, plus inzicht in waarom je doet wat je doet, wel voorwaardes zijn om ook een bevredigende relatie te krijgen. Ik ben blij dat ik daar als coach een steentje aan kan bijdragen. Goed voor mijn zelfbeeld ook.

Hoe kunnen wij helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

Mijn vriendin Hanna laat trots haar telefoon zakken. Ze heeft net Tinder geïnstalleerd en heeft al een heleboel matches. Met best een paar leuke types, zo op het eerste gezicht! “En, op wie ga je reageren?”, vraag ik. Geschrokken kijkt ze me aan. “Ik ga niet reageren, ben je gek! Dat durf ik echt niet. Ik ga echt niet met een vreemde chatten!”

Als Hanna uiteindelijk een chat durft te beantwoorden, zijn we vele maanden verder. Die eerste drempel overgaan, is nu eenmaal enorm lastig. Voor haar is het niet een kwestie van een berichtje sturen: er zit een hele wereld achter. “Wat moet ik zeggen als de ander terugschrijft?” “Wat als ik moet afspreken?” “Wat als die ander me leuk vindt?” “Wat als die ander me niet leuk vindt?” Enzovoort, enzovoort.

Zoals Hanna zijn er velen. De een durft geen profiel online te zetten of iemand in het echte leven aan te spreken. De ander durft niet af te spreken. Een derde durft geen fysiek contact te maken. Een vierde durft niet te zeggen dat hij of zij de ander leuk vindt. Bij iedereen is die drempel anders. Maar een ding is overeenkomstig: de drempel lijkt onoverkomelijk groot.

En achter het ervaren van die drempel zit angst. Angst om te verbinden. En angst om áls je dan verbonden bent, uiteindelijk weer afgewezen te worden. Sommigen voelen die angst, anderen niet. Bij hen heeft de ratio het al overgenomen voordat de angst zich überhaupt laat zien. “De saboteur” noem ik dat mechanisme. De saboteur heeft allerlei slinkse wegen om te voorkomen dat je gaat doen waar je bang voor bent. Die zegt bijvoorbeeld dat het echt geen goed moment is om nu te daten: “Je hebt het nu écht te druk met werk, je kan beter tot het voorjaar wachten” bijvoorbeeld.

En als je er niet intrapt en toch doorgaat met daten, verzint de saboteur wel wat anders. Hij zorgt bijvoorbeeld dat je heel veel nadelen van de ander gaat zien. “Hij is wel aardig en grappig en lief, maar echt niet aantrekkelijk genoeg” of “Zij voldoet wel aan mijn checklijstje, maar ze hangt volgens mij nog teveel aan haar moeder”. Alles om die drempel maar niet over te gaan.

Mijn eigen drempel zat heel ergens anders. Ik had geen moeite om de eerste stap te zetten en ging gemakkelijk een relatie aan. Maar soms een beetje te gemakkelijk, waardoor ik bij iemand terecht kwam die helemaal niet bij me paste. En op dat moment maakte mijn saboteur ineens overuren. Want de drempel lag bij mij juist in het beëindigen van een relatie. De verbinding verbreken leek als een niet te nemen hindernis. Stiekem vond ik het veel te eng om weer alleen te zijn.

Dus vertelde mijn saboteur mij dat ik niet zo kritisch moest zijn: iedereen heeft immers wel wat in zijn relatie. En als ik daar over begon twijfelen ging hij verder: “Jij bent ook best moeilijk, het ligt waarschijnlijk aan jou dat het moeizaam gaat”. En “Bij de volgende zal dat wel weer zo zijn”.

Gelukkig heb ik de saboteur kunnen ontmaskeren. En door de onderliggende angst echt te voelen, kon ik hem overwinnen. Daardoor heb ik uiteindelijk een man kunnen ontmoeten die wel echt bij mij past. En ook mijn vriendin Hanna heeft dat uiteindelijk gedaan; zij heeft nu een leuke partner die zij ontmoet heeft via Tinder. Wat is jouw drempel? En durf je er overheen te stappen?

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

“Sorry, nu ben je weer aan het werk!”. Ik zat op een terrasje met een bekende. Een lieve vrouw, die zojuist het nare nieuws had gekregen dat haar kersverse liefde toch niet verder met haar wilde. Ze had een paar fantastische romantische weken met hem beleefd, maar ineens trok hij de stekker eruit. En in plaats van dat ze haar verdriet even de ruimte gaf, verontschuldigde ze zich naar mij dat ze hierover begon.

Toen ik haar overtuigd had dat dit echt geen enkel probleem was, vertelde ze toch haar verhaal. Ze hadden elkaar een paar maanden geleden leren kennen en alles leek te kloppen. Ze hadden veel gemeenschappelijk en konden alles met elkaar bespreken. Ook de seks was geweldig. Maar toch liet hij ineens weten het moeilijk te vinden zich zo te verbinden. En na een paar onrustige dagen waarin hij weinig liet horen, kwam het gevreesde appje: “Hij kon het niet”.

Ik kon me helemaal voorstellen hoe vreselijk ze zich moest voelen. Maar wat me opviel is dat ze vooral zichzelf constant bleef verontschuldigen en op de kop geven: dat ze zo stom was geweest er weer even in te geloven. En dat ze net haar familie had verteld dat ze iemand ontmoet had, die ze nu weer moest vertellen dat het over was. Ze zouden wel van alles over haar denken. Zou ze het dan nooit leren om een goede man uit te zoeken? Wat was er toch mis met haar?

Het bracht me meteen terug naar de tijd dat ik zelf zo met de liefde zat te worstelen. Na een paar keer een relatie aangegaan te zijn met man met bindingsangst (die natuurlijk door onze onwetendheid na een aantal maanden weer stranden) dacht ik dat ik dan maar iets moest beginnen met iemand die helemaal niet bij me paste. Ik moest minder veeleisend zijn, zo redeneerde ik. Natuurlijk hield ik dat ook niet vol, en weer was een verbroken relatie een feit. En nam mijn zelftwijfel toe. Evenals mijn schaamte: wat zou de omgeving wel van me denken!

Verbroken relaties doen pijn. En als je in onbewuste patronen zit waardoor het steeds niet lukt met de liefde, kan dat heel verwarrend zijn en allerlei emoties oproepen. Maar wat de situatie nog enorm verergerd, is als we onszelf vervolgens naar beneden gaan halen. Onszelf veroordelen, de schuld geven en roepen dat we “geen relatiemateriaal zijn”.

En hoewel die onbewuste patronen die de situatie veroorzaken niet gemakkelijk te doorbreken zijn (mensen komen niet voor niets voor coaching bij mij om dit samen te ontrafelen en te overwinnen), hebben we op één ding wel heel direct invloed: het oordeel over onszelf!

Zelfcompassie, lief zijn voor jezelf en geloven dat je de moeite waard bent. Ook als het met de liefde niet lukt, omdat je die relaties steeds verbreekt of ze de ander ze juist telkens verbreekt. Er is niets mis met je, je hebt alleen een patroon te doorbreken. En er is al helemaal niets mis mee om graag liefde te willen en verdriet te hebben als dat niet gaat zoals je wilt. Als je dat durft te erkennen, durf je ook meer open te staan om hulp en compassie van je omgeving te ontvangen. En kun je open naar jezelf kijken en onderzoeken waarom je je in deze situatie bevindt. En dat heeft niets te maken met jezelf de schuld geven: als je het wist hoe het anders moest, had je het immers anders gedaan.

Mijn lieve bekende van het terras likt haar wonden en gaat weer dapper door met zoeken naar “de ware”. Hopelijk met een grote portie zelfliefde. Ik weet uit ervaring: dat scheelt enorm! Voor iedereen die ook wat liever voor zichzelf wil zijn tijdens deze zoektocht zijn er enkele tips. Want een goede relatie met jezelf maakt het leven, single of niet, een stuk aangenamer!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

“Je moet gewoon je gevoel volgen!”, het klonk heel krachtig toen Martin het zei. Martin was mijn gastheer bij een B&B waar ik logeerde. Hij had deze opgericht met zijn nieuwe vriendin. Toen ik Martin vertelde dat ik singlecoach was en mensen hielp om in een gelukkige relatie terecht te komen, stak hij meteen van wal. Hoe liefde niet te sturen was, maar iets wat je overkwam. En als het goed zat, voelde je het meteen, binnen één seconde!

Het was helder dat Martin hulp zoeken bij de liefde maar onzin vond. Hij had duidelijk zijn liefde gevonden door alleen zijn gevoel te volgen. Toch kwamen er wat scheurtjes in zijn verhaal. Bijvoorbeeld toen hij vertelde dat hij al 5 vrouwen op deze manier gevonden had. En dat al deze relaties met veel drama geëindigd waren. En toen ik ‘s nachts door de dikke stenen muren van de B&B harde woorden hoorde tussen Martin en zijn vriendin, vroeg ik me af of deze liefde wel zo rooskleurig was als hij schetste.

Je gevoel volgen, het klinkt zo mooi. En veel mensen (én coaches) pretenderen ook dat alles goed komt als je je gevoel maar volgt. Ook ik heb dat eerder geloofd. Ik werd verliefd op een jongen die totaal niet goed voor me was. Zijn bindingsangst was veel te groot om een relatie aan te kunnen, maar ik volgde mijn gevoel en ging vol voor de liefde. Met alle pijnlijke gevolgen van dien.

Dus moet je wel je gevoel volgen als dat gevoel je elke keer zegt dat je moet gaan voor een partner die niet goed voor je je is? Die je respectloos behandelt of nooit voor je gaat? Of als je gevoel zegt dat je steeds weg moet rennen als je in een relatie terecht komt en daardoor elke potentiële relatie weer uitmaakt? Is dat gevoel dan zo betrouwbaar? Of is dat misschien het gekwetste of bange kind in jou dat spreekt?

Ik denk dat veel mensen hun gevoelens en emoties die voortkomen uit vroegere ervaringen, verwarren met hun intuïtie en een “dieperliggende weten wat goed voor ze is”. Als je vroeger gekwetst bent in de liefde kun je in het heden vooral weerstand en twijfel voelen als iemand anders te dichtbij komt. Of juist een sterke aantrekkingskracht voelen voor iemand die echt niet goed voor je is. En als je dat klakkeloos volgt kom je nooit meer in die fijne relatie terecht. Pas als je voelt dat daar onderliggend angst voor afwijzing zit, en daaronder weer verlangen naar liefde en je veilig voelen, kom je bij je ware gevoelens en behoeftes uit. Tot die tijd is er niets mis mee ook je hoofd erbij te houden voordat je je eerste beste gevoel volgt.

Hoe het met Martin en zijn vriendin is afgelopen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat veel mensen zichzelf, en elkaar, pijn doen door hun (oppervlakkige) emoties en gevoelens als uitgangspunt te nemen. En dat ik, door te reflecteren op mijn eigen gevoelens in plaats van ze klakkeloos te volgen, in een veel fijnere relatie terecht ben gekomen. Soms gaat er wat zelfonderzoek en wat hoofdbrekens aan vooraf om te zorgen dat je je hart niet breekt!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

Als singlecoach ontkom je er niet aan: tips geven over hoe je het beste kan daten hoort erbij. Maar het brengt meteen een gevaar met zich mee. Want hoe kun je nog jezelf zijn als je probeert “zo goed mogelijk” te daten?

Veel singles willen graag richtlijnen. Zomaar een greep uit de vragen die ik krijg:

• “Mag ik zeggen dat ik het nog niet over eerdere relaties wil hebben?”
• “Hoe lang moet ik wachten tot ik iets laat horen na een date?”
• “Wanneer kan ik aansnijden dat ik een ziekte heb?”
• “Mag ik zeggen dat ik een vaste relatie wil, of komt dat te “needy” over”?

En natuurlijk geven Hans en ik in onze coachingsessies en onze trainingen over succesvol daten ook antwoorden op dit soort vragen. Maar belangrijker is: er is geen vastomlijnde manier van daten. En zeker geen handboek over wat je wel en niet mag zeggen.

Er staat maar gewoon een ander mens tegenover je, die ook allerlei twijfels, verwachtingen en onzekerheden heeft. En die kun je onmogelijk inschatten. Laat staan dat je rekening kan houden met alle gevoeligheden als je daar niet samen over praat. Dus waarom niet gewoon hetzelfde doen als je bij andere mensen doet? Jezelf zijn en zeggen wat er in je omgaat?

Helaas zijn we geneigd ons tijdens het daten ineens alles behalve “normaal” te gedragen. We worden ineens veel stijver, afstandelijker, pleasender, onzekerder, perfectionistischer, etc. dan in andere ontmoetingen.

Dit is precies de reden waarom ik vroeger online daten maar niets vond. Zodra ik op een date ging met een wildvreemde, veranderde ik in een verbeterde versie van mezelf, de Meinou 2.0 zeg maar. Ik deed de hele date mijn best om zo interessant, grappig, positief, spannend en inlevend mogelijk te zijn.

En natuurlijk paste in dit beeld wat ik van mezelf neerzette dat ik enorm gelukkig was met mijn single-status en dat de ander slechts een toevoeging was op mijn ontzettend succesvolle leven. Vond ik iets niet leuk, dan zei ik daar in die eerste dates zo weinig mogelijk van: ik was immers de moeilijkste niet!

Dit leidde natuurlijk niet tot de juiste match. Naast dat ik bijna zelf iedereen afwees die niet aan míjn perfecte plaatje voldeed, hield ik met mijn gedrag de mannen over die in dit perfecte plaatje wat ik van mijzelf schetste geloofden. En tja die zaten niet te wachten op de echte Meinou. De Meinou die ook wel eens chagrijnig en onredelijk was, die eigenlijk best gevoelig was, die behoorlijk onzeker was geworden na haar vorige relatie en graag een vaste relatie wilde. En die als klap op de vuurpijl, ook nog eens dingen van hén verwachtte. Relaties die met Meinou 2.0 waren gestart, gingen dan ook altijd na een tijdje weer over zodra het serieuzer werd en ik wat meer van mezelf liet zien.

Het is niet voor niets dat ik mijn partners altijd “in real life” ontmoette. Via via, via mijn hobby, via activiteiten die ik ondernam. Daar was ik immers gewoon mezelf, liet ik zien wat er in me speelde en liet ik ook mijn mindere kanten zien.

Mijn date-advies nummer 1 is dan ook dat als je toch via het internet iemand ontmoet en op date gaat, je het beste het “normale leven” zoveel mogelijk kunt simuleren. Wees jezelf, gedraag je alsof je een gewone vriend of vriendin tegenover je hebt.

Natuurlijk is het leuk om je leuk aan te kleden en ook een beetje spanning en mysterie te creëren. Maar ga je vooral niet anders voordoen dan dat je bent. Je wilt immers iemand die jou leuk vindt zoals je bent, en niet de verbeterde versie van jezelf. Hoe eerder je begint met jezelf zijn, hoe beter. Dan kan het zomaar zijn dat je een leuk iemand treft die ook zichzelf is, en jou graag wil zoals je bent!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!