Hoe vaak hoor ik niet allerlei twijfels over het wel of niet doorgaan met daten… Vorige week weer Jessica: “Zijn persoonlijke verzorging is toch niet helemaal top. Zijn kledingstijl joh, echt niet wat bij mij past. En zijn beste vriend, wat een nerd! Ik denk erover om er mee te stoppen, want die dingen blijven maar door mijn hoofd spoken. Of misschien kom ik binnenkort wel een leukere vent tegen.”

Ik begrijp ook wel dat ze deze twijfels heeft. Er is zoveel keuze. In elke leeftijdscategorie van elk geslacht (als je hetero bent) zijn er zo’n grofweg 200.000 singles! Dan ga je natuurlijk niet settelen met de eerste de beste!

Toen ik een paar jaar geleden zelf weer even single was, kon ik de enorme keuze op de dating-apps en datingsites zelf weer aan den lijve ervaren. Als man van 56 kreeg ik als “optimale match” de mooiste vrouwen van in de 30 voorgeschoteld. Alsof die op een gemiddelde vijftiger zitten te wachten?! Maar als ik mijn datingapp mocht geloven, wel dus.

En op het moment dat ik die 40 prachtige dames naar “ja” had geswiped, werd mijn realisme ook weggeswiped. Want ik swipete vervolgens de dames die wel binnen mijn bereik lagen allemaal naar “nee”. Resultaat: 0 matches en veel frustraties. Plus de illusie dat als je maar goed je best doet en veel betaalt aan de app, ik die succesvolle dertiger met fotomodellenlooks echt wel kan krijgen. Mijn coachklanten hebben het vaak over “liefde op het eerste gezicht”. Maar ik verlangde toen erg naar “liefde op de eerste swipe”. Dat had me veel tijd en moeite gescheeld!

Gelukkig kwam bij mij na een paar keer zo swipen de realiteitszin weer bij me terug. Het heeft geen zin om perfectie na te streven. Met 200.000 singles om uit te kiezen is er immers altijd wel een betere te vinden. Als je maar lang en goed genoeg zoekt. Als het aan mijn datingapp ligt, het liefst de rest van mijn leven met het duurste abonnement. 

Misschien moet iemand eens een datingapp maken die “Reality Check” heet. Uiteindelijk heb ik mijn vriendin Lonneke van de dansvloer geswiped, dat werkte voor mij een stuk beter.

Vergelijk het zoeken naar de perfecte partner eens met het zoeken naar de perfecte vriendschap. Stel je voor dat je vandaag al je vriendschappen zou beëindigen met het idee: er zijn vast wel betere vrienden te vinden, als ik maar goed en lang genoeg zoek. Je zoekt een paar jaar, en wie weet, maak je nieuwe vrienden die net iets beter bij jouw plaatje van de perfecte vriendschap passen.

Alleen… als dat al lukt, duurt het weer vele jaren voordat je elkaar door en door kent, samen vele mooie herinneringen hebt gemaakt en mede daardoor dezelfde diepe band voelt. Terwijl, als je was doorgegaan met je huidige vrienden, die vriendschappen zich ook verder zouden hebben verdiept en nog mooier waren geworden! Waarschijnlijk zelfs beter dan met je nieuwe “perfecte” vrienden.

Het gaat dus niet om te streven naar perfectie en de beste te zoeken die er maar te vinden is. Dan blijf je de rest van je leven zoeken. Maar gewoon om te streven naar “goed genoeg”. En vervolgens je focus te leggen op het opbouwen van een diepe band. 

Dat lukt alleen als je de ander kunt accepteren met alles wat er is. Met de houding van Jessica gaat ze die diepe band met haar date niet krijgen. Die twijfels zullen altijd voor afstand zorgen. Als de echt belangrijke dingen zoals relatiewaarden (gericht op de interactie tussen twee mensen), wel kloppen, is onze tip: probeer de imperfecties zo goed mogelijk te accepteren en ga er 100% voor. Anders kun je er net zo goed mee stoppen, omdat je zonder acceptatie altijd afstand houdt.

Als je de imperfecties kan accepteren, is de kans dat het lukt vele malen groter, en je hoeft echt niet gelijk met hem of haar te trouwen als je er 100% voor gaat. En laten we eerlijk zijn, perfectie is saai, toch?  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om te gaan met je twijfels en andere belemmeringen bij het aangaan van een relatie? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Afgelopen week waren mijn ouders zestig jaar getrouwd. Zestig jaar… in mijn ogen een ongelooflijke prestatie. Tijdens het diner die dag vroeg ik mijn vader wat hun geheim was. Mijn vader dacht een tijd na en zei toen: “Het zijn drie dingen. Nummer één is het elkaar accepteren zoals je bent. Nummer twee is interesse tonen in elkaar. En nummer drie is het uit (blijven) gaan van de goede intenties van de ander.

Mijn vader zat, zonder dat hij het wist, dichtbij wat de literatuur er over vertelde. Die avond dacht ik nog over zijn antwoord na. Ik vroeg me af hoe goed ik deze punten eigenlijk zelf in de praktijk bracht…

Mijn conclusie: Met nummer één en twee zit het wel goed: ik accepteer mijn man zoals hij is en ik toon ook na tien jaar altijd nog veel interesse. Maar op punt drie, het uitgaan van zijn goede intenties, heb ik tot mijn schaamte soms nog best wat te winnen.

Zoals afgelopen week: mijn man had mijn fiets geleend en prompt het fietssleuteltje verloren. Hij beloofde het meteen de volgende dag op te lossen en een reservesleutel te laten maken. Toen ik er die avond naar vroeg, zei hij dat hij er niet toe was gekomen. In plaats van dat ik vroeg wat er aan de hand was schoot er ogenblikkelijk door mijn hoofd: “Zie je wel, hij vindt zijn werk weer belangrijker!” En even snel vloog er een geïrriteerde reactie mijn mond uit. Oeps…

Gelukkig kan ik ondertussen redelijk snel herkennen als iemand een oud pijnpunt van mij triggert. En gelukkig kent mijn man mijn pijnpunten ook. Daardoor escaleerde het niet. Maar als ik het na tien jaar nog moeilijk vindt er automatisch vanuit te gaan dat mijn man het beste met mij voor heeft, hoe moeilijk is het dan datzelfde in je achterhoofd te houden als je iemand nauwelijks kent?

En precies dat zie ik als één van de grootste hobbels bij singles die aan het daten zijn. Doordat een aantal van hen in eerdere relaties geschaad is en/of hun oude pijnpunten op hun kersverse date projecteert, gaan ze met wantrouwen een date in. Maar al te vaak zien ze in onschuldige acties van de ander hét bewijs dat de ander slechte intenties heeft. “Weer zo’n zelfde type…” denken ze dan. Om er vervolgens snel mee te stoppen.

Dit was ook het geval bij Berend, een coachklant van me. In een eerdere sessie hadden wij zijn oude pijnpunten verkend, die mogelijk een rol speelden in hoe hij met relaties omging. “Ik moet presteren, anders ben ik niet goed genoeg” was zo’n oude pijnlijke overtuiging, die hij al in zijn jeugd van zijn vader had meegekregen.

Berend was nu al twee maanden aan het daten met een leuke vrouw, waar hij tot dan toe erg enthousiast over was. Toen Berend ineens vertelde dat hij twijfelde, was ik dan ook erg benieuwd wat er aan de hand was.

“Ze wil me te veel veranderen en is veel te kritisch” begon Berend. Toen ik vroeg wat er gebeurd was, kwam al snel de aap uit de mouw: tijdens de seks had de dame in kwestie gezegd dat ze het fijn zou vinden als Berend haar iets zachter aanraakte. Berend was geschrokken en had zich meteen teruggetrokken en gezegd dat hij “te moe was”. De volgende dag was zijn getwijfel over hun match begonnen.

Het duurde even voordat Berend besefte dat hij zo gekwetst was doordat hij geraakt was in zijn oude overtuiging. Dat de opmerking van zijn date hem het gevoel gaf dat hij moest presteren en niet goed genoeg was. En dat zij misschien wel goede intenties had en juist met haar opmerking de intimiteit had willen vergroten.

Merk jij dat jij ook vaak uitgaat van negatieve intenties van je date? Je hebt vast een goede reden en natuurlijk hoef je niet overal naïef in mee te gaan. Maar eerst even checken wat de bedoeling is van de ander voordat je negatieve conclusies trekt, kan zeker helpen. En kan voorkomen dat je misschien wel een potentieel goede relatie verbreekt.

Neem het maar van mijn vader aan, die heeft zestig jaar ervaring!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren je belemmeringen bij het aangaan van een relatie op te lossen? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Emoties?! Daar moest ik vroeger niets van hebben. Verdriet, angst, stress of boosheid, daar konden we in ons gezin niet zo veel mee. Toen ik wat ouder was en ging daten, meed ik vrouwen die “te emotioneel” waren. Dat vond ik maar lastig, ik wilde immers een relatie, geen emotionele achtbaan.

Vanaf een bepaald moment kreeg ik relaties. Die waren heel leuk en gezellig, en ik vond ze best goed, totdat ik op een gegeven moment merkte dat gebrek aan emotie ook gebrek aan echte verbinding betekende.

We hebben het in onze vorige blogs al verteld. Bij het daten is fysieke aantrekkingskracht belangrijk, net als een goed gesprek waarbij je oprechte interesse in elkaar hebt en elkaar vragen stelt. Maar dan ben je er nog niet. Ook de emotionele klik is van groot belang. Met name om een goed gevoel bij de ander te krijgen, een diep vertrouwen op te bouwen en je aan die ander te gaan hechten. Die duurzame verbinding zeg maar.

Je wil niet weten hoeveel vrouwen bij mij in de stoel klagen over mannen die niet over hun gevoelens kunnen praten. Ze vertellen veel over hun werk, hun hobby’s, kinderen, politiek en vakanties. Maar wat hen echt raakt en bezighoudt, daar kom je moeilijk achter en het nodigt ook niet uit om jouw emoties te laten zien.

Maar niet alleen veel mannen beheersen de kunst van het voelen en hierover praten niet (net als ik in het verleden). Ook veel vrouwen durven zich pas emotioneel bloot te geven nadat ze dat al jaren fysiek hebben gedaan met deze partner.

Ikzelf liet geen emoties zien, want “Doe maar gewoon, want dan doe je al gek genoeg”. Dat had ik immers meegekregen van mijn ouders. En “Als je je emoties laat zien gaan anderen je kwetsen” had ik geleerd toen ik een korte periode gepest werd. 

Wat hebben mijn klanten zoal geleerd over het laten zien van hun emoties? Nou, dan ben je een watje, sukkel, dramaqueen, zeurkous, zwak persoon, instabiel neurotisch wrak of helemaal rijp voor de psychiater. Tja, als dat je diepste overtuiging is over emoties uiten, dan laat je het wel uit je hoofd iets van jezelf te laten zien.

Toen ik eindelijk doorhad dat emoties belangrijk waren om je te verbinden, voelde ik me als een piraat die eindelijk de schat op de schatkaart had gevonden. Maar… er was nog een “klein probleempje”. Ik praatte wel over emoties, maar niet met emotie. Ik kon met een strak gezicht vertellen dat iemand in de familie was overleden of dat ik net een grote opdracht was verloren. Een Chinees die met het gesprek mee zou kijken, had net zo goed kunnen denken dat ik aan het uitleggen was hoe je hutspot moet koken.

Echte verbinding maken doe je pas als je ook met emoties praat, en niet alleen over emoties. Want dan pas voelt je date of partner (of wie dan ook) wat jij voelt. Dan pas ontstaat compassie en empathie. Dat is pas de “echte schat”. Toen ik dat ontdekte, baalde ik flink. Want over emoties praten is tot daaraantoe, maar ze laten zien vond ik doodeng. Veel te kwetsbaar… Maar door anderen het te zien doen en het ook zelf op een bepaald moment te proberen, zag ik ook hoe krachtig het was en wat het effect was op de onderlinge band.

Nu moet ik nog regelmatig een drempeltje over. Of eerst goed contact met mijn lijf maken om te ontdekken wat ik echt voel. Maar als ik dan nu echt laat zien wat ik voel, heeft dat bijna altijd een heel verbindend effect. En dat merk ik ook bij mijn coachklanten die het stap voor stap leren. Hun dates en relaties zijn compleet anders dan voorheen. Ik wil jou dan ook uitnodigen om je bij je volgende ontmoeting eens echt helemaal te laten zien… (emotioneel dan hè).

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook leren hoe je je dates succesvoller kan laten verlopen, onder andere door je emoties te uiten en te laten zien? Schrijf je dan nu in voor de training “Succesvol daten: verbinding en aantrekkingskracht“. Of wil je jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

“Ik pleit voor meer flirtcursussen! En ik vertel mijn vrienden die bij universiteiten werken dat ze ook vakken moeten geven over de psychologie van een huwelijk en over de keuze van een partner….”.

Dit citaat zou uit mijn mond kunnen komen, maar aan het woord is Dave Brooks, een invloedrijke columnist van de New York Times. Hij vertelde afgelopen februari in een interview in de Volkskrant over het belang van het leren aangaan van relaties. En hij roerde daarin ook een onderwerp aan dat sterk bepaalt of contact goed verloopt, namelijk: mensen die vragen stellen en mensen die dat niet doen.

En laat dit nou ook bij het daten een hot topic zijn. Want als er iets is waar veel singles (en laat ik eerlijk zijn, vooral vrouwen) na een date tegen mij over klagen, dan is het dat er zo weinig vragen gesteld worden.

“Hij praatte alleen maar over zichzelf!” en “Hij vroeg totaal niet door”, hoor ik regelmatig. Maar ook: “zij kletste zoveel, ik werd er gek van!”. En ja, voor velen is dit niet alleen een reden om te klagen, maar ook om de date acuut te stoppen!

Ook ik was zo iemand die klaagde toen ik aan het daten was. In het verleden was ik sowieso niet zo scheutig met het uit mezelf delen van (persoonlijke) informatie. Pas als de ander echt geïnteresseerd leek, vertelde ik iets meer over mezelf. En als een date vervolgens niet genoeg doorvroeg lachte ik beleefd, ging ik direct weer over tot de vraagstel-stand en liet ik achteraf weten dat ik niet door wilde daten.  

Tegenwoordig laat ik in gesprekken meer van mezelf zien, ook als de ander niet een bedreven doorvrager is. Toch betrap ik mezelf erop dat ik regelmatig mijn interesse verlies als mensen in mijn ogen te veel “zenden”.

Waarom is dat? Waarom is het stellen van vragen op een date zó belangrijk? Waarom haken zoveel mensen af als iemand veel vertelt, ook al zijn het nog zulke interessante verhalen?

Het antwoord is dat mensen het stellen van vragen associëren met échte interesse en aandacht. En mensen willen niets liever dan gezien en gekend worden. Doordat de ander vragen stelt, krijg je het gevoel dat die ander écht wil weten wie je bent. Of zoals Dave Brooks zegt: “Vragenstellers richten het warme licht van hun aandacht op mensen en geven hen het gevoel dat ze groter en completer zijn, gerespecteerd en gezien.”

Als dit dan zo belangrijk is, waarom doen dan toch zoveel mensen dat niet? Je zou toch zeggen dat je automatisch veel interesse hebt in je date, je wilt die ander immers leren kennen?  Redenen die ik regelmatig hoor zijn bijvoorbeeld: “Ik ben te veel met mezelf bezig: hoe ik over kom of hoe ik indruk kan maken,” “Ik heb geleerd dat vragen stellen onbeleefd is”, of “De ander stelt veel vragen aan mij, dus blijf ik lekker op de praatstoel zitten”.

Als jij ook weinig of geen vragen stelt, richt je dan eens op het maken van meer verbinding tijdens het daten. Wees oprecht nieuwsgierig naar de ander. Besteed de volle aandacht aan de ander, en je geeft die persoon een fijn gevoel. Over zichzelf, maar ook over jou en de date.  

Maar ik pleit ook voor de andere kant: Heb jij te maken met een niet-vragensteller? Schrijf de ander niet meteen af. Misschien is de ander niet ongeïnteresseerd, maar spelen andere redenen een rol. Geef ook dan liefdevolle aandacht, stel de ander op zijn of haar gemak en vertel op milde wijze wat je nodig hebt. Wie weet komt er dan ook echte verbinding, en een heel mooie date, uit voort!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij nog veel meer tips over hoe je je dates succesvoller kan laten verlopen?  Schrijf je dan nu in voor de training “Succesvol daten: verbinding en aantrekkingskracht”

Of wil je jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Ik ben dol op podcasts over de liefde. Vooral als ik iets hoor waar ik het niet mee eens ben ga ik helemaal “aan”. Bijvoorbeeld die van David en Arjan van 365 Dagen Succesvol. Op diverse onderwerpen zijn we het helemaal met elkaar eens, bijvoorbeeld dat verliefdheid niet noodzakelijk is om een fijne duurzame relatie te starten.

Maar bij een belangrijke opmerking in hun laatste podcast gingen mijn nekharen toch even overeind staan: “Je zult al vrij snel ervaren dat werkelijke aantrekkingskracht niets met het fysieke te maken heeft.” Dat klinkt heel mooi en spiritueel, dat het alleen om het innerlijk en de verbinding gaat. Of zoals ik ook regelmatig hoor: “het gaat om het karakter”, van mensen die al in een relatie zitten. Was dat maar zo, dat zou mijn werk als singlecoach een stuk gemakkelijker maken. Maar de praktijk werkt toch iets anders, zo is mijn ervaring. 

Ook mijn “mannenbrein” heeft die boodschap compleet gemist. Ik ben een heteroseksuele man, en als ik een vrouw zie, speelt haar uiterlijk wel degelijk een rol bij mijn eerste indruk van haar. Mijn “mannenbrein” geeft al binnen een luttele seconde aan of er aantrekkingskracht is vanuit mijn kant of niet. Heel oordelend, en misschien ook niet netjes en verstandig, maar dat is hoe ik merk dat mijn mannenbrein vanuit de natuur geprogrammeerd is. En als ik hierover met andere mannen praat, is het niet veel anders.

Toen ik in mijn datingperiode zat en een vrouw ontmoette waarbij ik niet gelijk die fysieke aantrekkingskracht voelde, verdween mijn interesse net zo snel als een zak chips op een filmavond. En als er wel aantrekkingskracht was, dan wilde ik haar graag beter leren kennen.

In mijn coachingspraktijk zie ik dat het bij veel van mijn vrouwelijke coachklanten iets anders werkt. Deze vrouwen vinden een klein deel van de mannen (of vrouwen als ze lesbisch of biseksueel zijn) “woest aantrekkelijk” en een klein deel “afstotelijk”. Een heel groot deel, de tussencategorie mannen (of vrouwen), ervaren ze als “neutraal”. De fysieke aantrekkingskracht groeit bij hen naarmate de emotionele band groeit. Maar als die emotionele band niet groeit, komt die fysieke aantrekkingskracht ook niet. Bijna nooit ontstaat er dan een relatie.

Als die fysieke aantrekkingskracht er niet is en ook niet ontstaat, kun je daten totdat je een ons weegt. Ik heb in die gevallen nog maar heel zelden meegemaakt in mijn praktijk dat er dan een fijne liefdevolle relatie ontstaat. Dus fysieke aantrekkingskracht speelt in mijn optiek wel degelijk een belangrijke rol.

Maar moet je de fantastische looks hebben van Scarlett Johansson of Bradley Cooper om een relatie te kunnen krijgen? Want iemand moet jou dan toch fysiek aantrekkelijk vinden? Nee, want mooi en knap zijn is gelukkig heel subjectief. 

Ik ben zelf helemaal weg van Lonneke, mijn vriendin, en vind haar ook fysiek heel aantrekkelijk. En dat terwijl wij al dik over de vijftig zijn. Smaak, en dus ook waar je fysieke aantrekkingskracht bij voelt, is heel persoonlijk en heel verschillend. Dus ook als je volgens de objectieve standaarden niet woest aantrekkelijk bent, zullen er genoeg mensen zijn die jou wel fysiek aantrekkelijk vinden. En vice versa.

Ook al ben je klein, heel groot, dun, dik, jong, oud, rond of hoekig, er zijn altijd wel mensen die dat mooi vinden en fysiek aantrekkelijk. En iemand hoeft ook niet alles aan jou mooi te vinden; een paar delen van jou kunnen bij iemand al voor veel aantrekkingskracht zorgen. Dus fysieke aantrekkingskracht is zeker belangrijk bij het aangaan van een relatie, maar fysiek aantrekkelijk is gelukkig persoonlijk en  heel wat anders dan een perfect lichaam.

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook leren realistisch te daten en iemand te vinden die je fysiek aantrekkelijk vindt en waarmee je een goede klik hebt? Wil jij jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Uitzicht op de zee, de bergen en een stralende zon… dat is wat ik zie als ik boven mijn laptop uitkijk. Gevoelens van rust en dankbaarheid overvallen me. Wat ben ik blij dat ik hier zit!

Elk jaar werk ik een maand vanuit Spanje. Ik werk én houd een beetje vakantie. Want een Spaans huis huren in februari is betaalbaar en ik kan mijn coachklanten ook op afstand vooruit helpen. Dus waarom niet?

Het “waarom wel” is in ieder geval heel duidelijk. Ik merk op deze afstand weer hoe vaak ik in Nederland “aan sta”. Veel aan het werk, veel sociale activiteiten en altijd wat te doen. Ik ben alerter, maak meer adrenaline aan en heb mijn voelsprieten constant uitgestoken in sociale situaties. Handig voor mijn werk, maar te lang in “standje aan” doet niemand goed, ook mij niet.

Deze alertheid zie ik ook vaak bij mijn klanten. Met name als er een potentiële nieuwe liefde in hun leven is staan ze constant aan. Constant wegen ze af of ze het wel goed doen, of ze wel het goede voelen, of ze niet afgewezen worden. De stress loopt regelmatig hoog op. Geen wonder dat ze even bij moeten komen als het daten stopt of het contact toch wordt afgebroken.

Zo ook Hester. Zij vertelde: “Ik heb nu 3 dates gehad met Alwin. Bij de eerste date voelde ik me nog vrij en vol zelfvertrouwen. Maar daarna begon het gepieker en gestress al. Na veelvuldig appen kreeg ik ineens geen berichtjes meer. Alles voelde ineens onveilig. Ik dacht eindeloos na over wat ik verkeerd zou kunnen hebben gezegd of gedaan.

Toen Alwin me daarna gewoon weer appte was ik weer even opgelucht, maar ook tijdens de date daarna was ik er constant alert op of ik niets verkeerds zei of deed. Toen hij ergens kortaf op reageerde voelde ik me meteen afgewezen. Ik was doodmoe toen ik thuiskwam…”

Als het gevoel van voortdurende alertheid in je liefdesleven je bekend voor komt, is het goed om daar eens nader naar te kijken. Regelmatig heeft het te maken met je hechtingsstijl. Als je een onveiliger hechtingsstijl hebt, ben je gewend om alert te zijn op onveiligheid in je omgeving. Soms komt dat voort uit een onveilige situatie in een eerdere relatie, maar vaak ontstaat die al in je jeugd.

Misschien had jij in het verleden ook een reden om goed af te stemmen op je omgeving. Moest je bijvoorbeeld constant goed opletten of je vader niet weer boos werd, of dat je je moeder niet tot last was. Je leert dan al vroeg goed op je tellen te passen en goed je voelsprieten uit te steken, want voor je het weet dreigt er afwijzing.  

Het is dan de kunst om in je latere leven – en vooral je liefdesleven – weer te zorgen voor een veilig gevoel in jezelf. Om te voelen dat je nu je volwassen bent en veilig bent, en afwijzing best aan kan. En dat je best een keer iets fout mag doen, zonder dat alles misgaat.

Hester uit het bovenstaande voorbeeld werd zich steeds meer bewust van haar eigen mechanismes. Zij leerde om meer rust in zichzelf te creëren, ook als het daten spannend werd. Dat gaf haar veel meer ruimte om ook te kijken naar haar eigen behoeftes en om te voelen wie er echt bij haar paste.

Je hoeft dus echt niet naar de Spaanse zon voor wat meer rust. Maar ach, mag een mens ook een excuus hebben 😉?

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij het pad naar de liefde gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

We waren vorige week met 39 swingende single dansers en 2 dansdocenten in een romantische danszaal ter gelegenheid van de “Valentijns Dance Experience”. De dag draaide niet alleen om plezier op de dansvloer, maar ook om het ontmoeten van nieuwe mensen en het echt leren kennen van elkaar.

Het bijzondere was dat een behoorlijk aantal singles alleen kwam om lekker te dansen. De gedachte aan het ontmoeten van andere singles voor een potentiële date kon ze compleet gestolen worden.

Dat triggerde de “singlecoach” in mij en ik begon mensen te vragen naar het waarom. “Ik heb de hoop al opgegeven want het gaat telkens mis met mijn relaties” vertelde iemand me. “Ik ga nooit meer daten want ik dans een eeuwige afwijzingswals” zei een ander.  En ook: “Het is nooit wederzijds”.

Deze singles hadden zich erbij neergelegd dat ze nooit meer een relatie zouden krijgen en de rest van hun leven alleen zouden doorbrengen. Dat idee maakte me best wel een beetje verdrietig. Als je alle hoop opgeeft en er niet meer in gelooft, wordt de kans om nog een nieuwe liefde tegen te komen natuurlijk een heel stuk kleiner.

Tegelijkertijd begreep ik hen ook wel. Als relatie na relatie mislukt of je dates leveren keer op keer niets op, ben je er op een gegeven moment wel klaar mee. Wanhopig zo door blijven gaan zorgt alleen maar dat je nog verder in de put zakt. Maar je kunt je afvragen of dat een goede reden is om helemaal op te geven…

Als ik in het verleden een rotdag had gehad, vond ik het lastig om niet met een negatieve stemming de danszaal binnen te stappen. Eenmaal binnen keek ik rond naar de mensen die meededen en die ik nog niet kende. In die stemming stond mijn “oordelaar” volledig aan. Als ik deze nieuwe mensen zag, dacht ik gelijk: “Oh, die is niet leuk, die ook niet, en daar wil ik ook niet mee dansen…” terwijl ik ze nog nooit ontmoet had en zeker niet wist wie ze echt waren.

Je raadt het al: als er dan gekozen moest worden om met iemand te dansen, bleef ik met mijn rot humeur en negatieve oordeel vaak als een van de laatsten over. Niemand had dan zin in een dansje met mij. En dan vond ik het allemaal nog stommer die dag en kwam ik in een soort van pirouette terecht die me nog verder naar beneden trok.

Ik straalde die negativiteit natuurlijk aan alle kanten uit. Ik leerde dus al heel snel dat ik er beter aan deed om vooraf over mijn tegenslagen te praten in plaats van anderen met mijn rothumeur op te zadelen. Dat helpt mij om weer een positieve mindset te krijgen, en dan verloopt het keuzeproces bij het dansen compleet anders.

Een positieve mindset kan veel veranderen, ook bij het daten. Realiseer je bijvoorbeeld maar eens dat er 3 miljoen singles zijn in ons land. Het kan toch niet zo zijn dat daar niet één persoon tussen zit die goed bij jou past en jou ook graag wil?! Als je weer hoop durft te hebben en open en nieuwsgierig bent naar anderen in plaats van oordelend, gebeuren er hele andere dingen in het contact.

En misschien moet je er ook eens over praten om te ontdekken hoe je dingen anders kunt doen. Want als je immers doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Alsof je voor de 8ste keer op elkaars tenen gaat staan.

Zo ook op de “Valentijns Dance Experience”. Door een hele dag samen te dansen, te eten en ervaringen uit te wisselen, ontstonden er mooie verbindingen. Er ontstond weer hoop! Aan het einde van de dag konden de deelnemers een valentijnskaartje schrijven voor iemand die ze graag nog eens zouden ontmoeten. Wat me raakte was dat de singles die aan het begin van de dag het meest gefrustreerd waren over daten en relaties, aan het eind van de dag het meest fanatiek kaartjes voor anderen zaten te schrijven.

Mijn motto: het leven is een dansvloer, en jij bent de choreograaf van je eigen liefdesleven!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook weer hoop, een andere mindset en zien hoe je dingen anders kunt doen? Kom dan naar de training “Dansend op weg naar de liefde”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken”. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken

Valentijnsdag: Een dag waarop mensen elkaar de liefde betuigen. Een dag waarop veel verliefde stelletjes een etentje plannen, elkaar een kadootje geven of iets romantisch gaan doen. Maar ook een dag die veel singles maar liever snel voorbij laten gaan, omdat je als single niet geconfronteerd willen worden met “dat iedereen om je heen gelukkig is in de liefde, behalve jij”.

Maar misschien ken je ook deze traditie nog: Valentijnsdag was nog niet zo lang geleden dé dag waarop je een anoniem kaartje stuurde naar je heimelijke liefde. De dag waarop je eindelijk je lang opgekropte liefde kenbaar kon maken, zonder dat het risico op afwijzing te groot was (want je ondertekende je “kaart vol hartjes” natuurlijk niet). Het was ook de dag waarop je verlangend naar de brievenbus liep, hopend op een bericht van die nog onbekende prins(es) op het witte paard.

Ik kan het me nog steeds herinneren, die keer in mijn studententijd, dat er op de deurmat ineens maar liefst 5 kaarten lagen van een onbekende aanbidder. Ik kon mijn geluk niet op. Een dag lang was ik aan het fantaseren over wie deze mysterieuze liefde in spé kon zijn. Ik was enigszins teleurgesteld toen het “gewoon” mijn overbuurjongen bleek te zijn, die minstens twee keer per week bij mij en mijn huisgenoot kwam eten. Maar stoer vond ik het wel, dat hij op deze manier zijn beginnende verliefdheidskriebels kenbaar maakte.

Eigenlijk was het ook heel handig, dat je op deze manier nog even een tussenstapje kon maken in het bekennen van je liefde. Maar het zet ook aan het denken: waarom is het zo moeilijk om kenbaar te maken dat je een ander leuk vindt?

Ik hoor van mijn klanten dat ze soms maanden verliefd zijn op die leuke persoon van de sportschool, die buurman, of die vriendin van die ene vriend. Maar het vertellen? Nooit. Stel je voor dat het niet wederzijds is. Ook tijdens het daten blijven velen afstandelijk. Ze sturen niet te veel berichtjes, en laten vooral niet merken hoe geïnteresseerd ze zijn in die ander.

Alles beter dan dat die ander weet dat ze hem of haar daadwerkelijk leuk vinden. Misschien kom je wel te “needy” over…! Zelfs op een leuk iemand afstappen en een praatje maken, is voor velen vaak een grotere drempel dan met een bungeejumptouw van een brug springen.   

Ik weet zelf maar al te goed hoe spannend het kan zijn om je gevoelens voor de ander te uiten. Ik had ooit een etentje met een verre collega, en merkte dat ik hem heel erg leuk vond. Omdat ik wist dat ik hem weer maanden niet zou zien, stuurde ik hem de volgende dag met knikkende knieën een berichtje. Of we het etentje nog een vervolg konden geven?

Hij liet me een dag wachten. Die dag duurde in mijn hoofd zeker een week. En toen hij me daarna belde (dat vond hij netter) om me omstandig uit te leggen dat het niet wederzijds was, kon ik wel door de grond zakken.

Maar toch ben ik blij dat ik de stap destijds genomen heb. Afgewezen worden is niet leuk, je dromen laten verbrijzelen, over wat er mogelijk zou kunnen zijn tussen jullie, evenmin. Maar is eeuwig wachten op iemand die jou niet wil, beter? Of het scenario dat die ander niet verder met je wil daten, juist omdat je zo afstandelijk blijft, niet erger? En belangrijker: wil je echt de kans voorbij laten gaan dat het misschien wél wederzijds is en jullie samen gelukkig worden?

De angst voor afwijzing is een heel natuurlijk gegeven; jouw “reptielenbrein” wil je beschermen tegen pijn. Maar een ander verhaal is of je je leven daardoor moet laten bepalen. Je hebt niet voor niets ook een bewust brein meegekregen die zich boven je oer-angsten kan plaatsen. Die kan zeggen: “Ik ben er bang voor, maar ik doe het toch”.

En ter geruststelling, mijn overbuurjongen in de studententijd kwam na een wat ongemakkelijk begin gewoon weer bij me eten. En ik kon gewoon weer samenwerken met die ene collega. Ik heb het gewoon weer overleefd. Dus heb jij een nog onbeantwoorde liefde? Grijp vandaag je kans: stap op de ander af, schrijf dat berichtje of doe gewoon dat anonieme kaartje door de bus!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij leren hoe je op die leuke ander kan afstappen, contact kan leggen en kan flirten, zonder dat de angst voor afwijzing je te veel in de weg staat? Kom dan naar de workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken“. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken!

Zal ik er nu iets van zeggen, of moet ik het maar laten gaan…? Misschien stel jij je deze vraag ook regelmatig? Ik in ieder geval wel.

Zo ook vorige week. Ik was lekker een lang weekend op wintersport met vrienden. Maar na uren zo opgepropt met elkaar in een auto en vervolgens in een klein appartementje, ontstonden er toch wat irritaties. En als klap op de vuurpijl skiede ik aan het eind van de middag in al mijn enthousiasme ook nog plompverloren de afslag voorbij van de piste naar ons appartementje. Opeens stonden we 1.000 meter lager, bij een heel andere skilift dan die we hadden moeten hebben. 

We waren zo aan het eind van de middag flink moe. En na een overdosis sneeuw en pistes hadden sommige vrienden flink last van hun benen en voeten. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als er op zo’n moment iemand een afslag mist, en iedereen dan een flink stuk extra moet skiën. De spanning bij die skilift was goed voelbaar op dat moment. “Hans heeft nog zin in een extra stukje skiën,” zei een van mijn vrienden, die flink last had van zijn voet, cynisch. “En dan heeft Hans zeker ook nog een extra ritje met de lift in zijn bonusaanbieding”, sneerde een ander.

En toen kwam ik voor het dilemma te staan: ga ik er iets van zeggen, van al die irritaties en spanningen? Of laat ik het lekker van me afglijden, want over twee dagen ben ik toch weer thuis? Anders krijgen we misschien wel ruzie, en dat wil je ook niet op een fijne skivakantie.

Misschien herken je dat zelf ook wel, met vrienden en familie? Of misschien wel bij je date of beginnende relatie? Wanneer maak je iets bespreekbaar, of wanneer laat je iets van je afglijden en denk je: “Laat maar…”

Bij mijn coachklanten kom ik dit ook vaak tegen. Dan zijn ze lekker aan het daten of zitten ze in een beginnende relatie, en ineens lopen ze tegen dingen aan die lastig of vervelend zijn. Vaak bespreken ze die dan niet zomaar. Als ik dan vraag: “Waarom praat je daar niet over met elkaar?” Dan hoor ik vaak argumenten als: “Dan krijg je ruzie,” “Dat kun je toch niet tegen die ander zeggen!” of “Dan loop je het risico dat de date of relatie stopt.” Alsof ik voorstel om van een steile ijzige zwarte piste af te gaan skiën en dit gegarandeerd een breuk oplevert!

Enerzijds zit daar inderdaad een kern van waarheid in. Er is dan inderdaad een kans dat je de date of relatie “opblaast.” Maar aan de andere kant, als je het niet bespreekbaar maakt, is de kans groot dat na verloop van tijd de irritaties hoog oplopen bij jou. Of dat datgene waar jij je druk over maakt, voor altijd zo blijft. Dan hoeft het daten of de relatie ook niet meer, en zet jij er alsnog een punt achter.

Zo vertelde Debbie onlangs over de seks met haar nieuwe vriendje: “Alles klopt, alleen het vrijen is het niet helemaal. Hij voelt me niet aan. Zijn aanraking is niet altijd prettig. En nog erger: als ik goed en wel opgewarmd ben, is hij er alweer klaar mee.”

Vervolgens vraag ik: “Wat houd je tegen om dat met hem te bespreken?”

Het blijft even stil… En dan zegt Debbie: “Dat kun je toch niet maken! Tegen een man zeggen dat hij het niet goed doet in bed.” Aan de ene kant heeft ze gelijk. Niemand vindt kritiek op dit vlak prettig. Aan de andere kant: Debbie was al aan het afhaken. Als ze dit niet bespreekbaar maakt, is de relatie waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren.

Wat betreft mijn ski-avontuur onder bij die skilift: ik heb de irritaties toen toch maar bespreekbaar gemaakt, ondanks dat ik dat best heel spannend vond. Door het bij mezelf te houden konden we er een goed gesprek over hebben zonder dat het escaleerde. Dat loste gelukkig een hoop op.  Ik zeg maar zo: “Vriendschappen en relaties zonder goede communicatie is als een skipiste zonder sneeuw – het gaat nergens heen en eindigt in een modderige bende.”

We hebben die week overigens ook nog heerlijk geskied, lekker gegeten, en heerlijk gedanst bij de après-ski! En ik heb ook nog een idee opgedaan voor wat ik met mijn verjaardag kan vragen: een ski-navigatieapp!

Hoe kunnen wij je helpen

Vind jij het ook lastig om op het juiste moment en op de juiste manier met jou date of nieuwe liefde te communiceren? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je begeleiden naar een fijne duurzame liefde. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Mijn klanten komen regelmatig met de volgende wens bij me aankloppen: Ik zou zo graag weer eens lekker verliefd worden. Niet dat gedoe met sollicitatiegesprek-achtige dates, maar gewoon weer even die vlinders in je buik!

Ik snap dat maar al te goed, verliefdheid is een heerlijk gevoel. Toch kan ik niet iedereen daarmee helpen. Voor enkelen heb ik zelfs heel vervelend nieuws, namelijk: misschien is het beter die verliefdheidsfase maar over te slaan. En als je graag duurzame liefde wilt vinden, ga gewoon voor iemand die je leuk vindt en goed bij je past, zonder dat er overal vlinders rondfladderen.

We hebben het al vaker genoemd in onze blogs, maar de boodschap blijft moeilijk: wie wil er nu horen dat je die hele verliefdheid maar gewoon moet vergeten?

Voordat ik in ga op wie deze pechvogels zijn, eerst nog even de vraag: waarom wil iedereen zo nodig verliefd worden? Nog niet eens zo lang geleden speelde dat immers totaal niet mee in de partnerkeuze van mensen. Het antwoord is simpel: gewoon, omdat verliefdheid een heerlijke roes kan zijn. Het is net een drug. Sterker nog: in je hersenen gebeuren een aantal precies dezelfde dingen als wanneer je drugs gebruikt.

Om een paar voorbeelden te noemen: je hersenen maken veel meer dopamine aan. Dopamine zorgt voor een vernauwing van het denken, waarbij toekomst en verleden er minder toe doen. Je hart gaat letterlijk sneller kloppen. Er is veel meer activiteit in het hersengebied dat euforie teweegbrengt. En ook het gebied dat zorgt dat je iets waardevol vindt en jou in een bepaalde richting motiveert is erg actief. Tenslotte: je denkt voortdurend aan diegene. Een heerlijke drug dus. En die drug is pas na drie maanden tot twee jaar volledig uitgewerkt.

Het nadeel van verliefd worden is dat je maar weinig kan sturen op wie je verliefd wordt. Je bent op een bepaalde manier geprogrammeerd, onder andere door je ervaringen. En die programmering bepaalt ook op wat voor soort type je verliefd wordt.

Niets aan de hand als dat de goede types zijn, dompel je vooral helemaal onder in die heerlijke verliefdheidsroes! Maar stel nu dat jij altijd alleen maar verliefd wordt op de verkeerde partners. Bijvoorbeeld op partners die je niet respectvol behandelen, op notoire vreemdgangers, op narcisten, of op (emotioneel) niet beschikbare types. Ook dan gaat die roze bril voorkomen dat je hun fouten ziet. En als je roze bril eindelijk weer doorzichtig begin te kleuren, kom je erachter dat je je verbonden hebt met iemand die je vreselijk ongelukkig maakt.

Natuurlijk kun je je best doen om deze “foute programmering” weer ongedaan te maken. En daar kunnen wij mensen zeker een stap verder mee helpen. Maar veel singles wachten af, in de hoop dat ze uiteindelijk iemand ontmoeten waarop ze verliefd worden, en die wél goed voor ze is.

De bittere boodschap is dat ik sommige hele leuke mensen al jaren en jaren zie wachten op die ene vonk. Ze willen geen relatie meer aangaan met die “ongeschikte types”, maar voelen niets bij de potentiële partners die hen wel goed behandelen en een volwaardige relatie willen aangaan. Dus blijven ze alleen.

Laten we dan nog eens de drug-vergelijking gebruiken. Stel je bent verslaafd aan alcohol. Je hebt een ontwenningskuur gedaan en kunt weer helder denken. Maar je beseft je dat je een aantal activiteiten altijd ondernomen had onder invloed van alcohol. Ga je dan elke sociale gelegenheid vermijden omdat het toch niet leuk is zonder alcohol? Ga je dan nooit meer naar een feestje, een etentje, of andere gezellige activiteiten met vrienden? Of ga je leren te genieten van het feestje en het samenzijn met anderen, zonder de roes?

Zo is het ook met verliefdheid. Als je niet verliefd kan worden op een voor jou goede man of vrouw, dan kun je kiezen om dan maar nooit meer een relatie aan te gaan. Maar je kunt ook proberen te gaan genieten van het leuke samenzijn, de steun, het vertrouwen, de liefde en de fijne seks die er tussen jou en een ander is, zonder dat je verliefd bent geweest.

Hoe kunnen wij je helpen

Wacht jij ook al (te) lang op de ware? En wil jij het pad naar de liefde gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om een voor jou goede partner te selecteren, en te begeleiden bij  het vinden van een fijne duurzame liefde. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.