Als Lineke vertelt over haar ex-partners, stormt het in mijn hoofd. Hoe kon zo’n leuke, knappe, sociale en intelligente vrouw haar leven zo in het teken laten staan van deze mannen? 

Linekes eerste partner ontmoette ze toen ze 19 was. Het was een veel oudere man met kinderen. Na een paar leuke eerste maanden was hij vooral druk met zijn werk in het buitenland, en had hij nauwelijks tijd voor haar. Ook niet voor zijn eigen kinderen. Terwijl haar medestudenten plezier maakten, probeerde zij zo goed en kwaad als het ging zijn kinderen op te voeden.

Haar tweede man had wel tijd voor haar. Hij was een stuk liever dan haar eerste man. Maar hij had een totaal ander denkniveau dan zij, met als gevolg dat ze elkaar totaal niet begrepen. Ook had hij een angststoornis, waardoor hij het liefst de boze buitenwereld buitensloot. Lineke zag haar vriendinnen en familie nauwelijks meer, omdat hij liever “samen wilde zijn”. 

Beide relaties duurden meer dan 5 jaar. Toen ik Lineke vroeg wanneer ze doorhad dat dit niet de beste matches voor haar waren zei ze: “vrijwel meteen”. Haar tweede partner vond ze zelfs vanaf het begin af aan niet aantrekkelijk.  

Waarom bleef Lineke bij deze mannen? Simpel: Lineke had weinig zelfvertrouwen. Diep van binnen was ze bang dat ze niet goed genoeg was voor een echt leuke man. Als mannen haar het hof maakten die meer in hun mars hadden, werd ze zenuwachtig. Aan al die verwachtingen kon ze vast niet voldoen, ging er dan door haar hoofd. 

En hoewel ze droomde van een leuke, intelligente man die haar ook steunde en hielp als dat nodig was, vond ze het veiliger om te kiezen voor mannen die haar weinig te bieden hadden. Dan hoefde ze tenminste niet de schijn op te houden. Ze kon zelfs iets toevoegen door voor hen te zorgen. En dat ze er zelf weinig aan vond, nam ze dan maar op de koop toe. 

Ik ken het wel, dat gevoel dat je voor veilig kiest in plaats van voor wat je echt leuk lijkt. Dat je op een feestje toch maar bij die saaie bekende buurvrouw gaat staan, in plaats van bij het hard lachende groepje. Omdat ze je er misschien niet bij willen hebben. Of dat je een tennismaatje kiest die nét wat minder tennist dan jij, omdat je bang bent dat die goede tennisser niet met jou wil spelen maar geen nee durft te zeggen. De angst voor afwijzing wint het dan van het volgen van wat je eigenlijk zou willen. 

Maar als je dat principe ook toepast op een liefdespartner, heeft dat wel erg grote consequenties. Misschien wordt het dan tijd om je over oude angsten en overtuigingen heen te zetten en te gaan voor iemand die je écht leuk lijkt. Ook al is het risico aanwezig dat je afgewezen wordt.  

Lineke is haar oude kritische stemmen succesvol te lijf gegaan. Zij is nu aan het daten met een man die ze écht leuk vindt. En hoewel ze het doodeng vindt, geniet ze ook met volle teugen! 

Wil jij ook zorgen dat je oude angsten niet jouw leven bepalen? En wil je met meer zelfvertrouwen je liefdespad op? Kom dan as zondag naar onze training “Stevig staan in de Liefde”!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je wat uitgebreidere begeleiding op weg naar die vervullende relatie? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (voor vrouwen de laatste plaatsen)! 

Het staat me nog steeds bij, het moment dat ik – laat ik hem Thomas noemen – ontmoette. Ik was ergens in de dertig en zag hem voor het eerst op een feestje. Hij viel me meteen op. Hij was niet alleen knap, maar had ook een enorm charmante en open uitstraling. Toen hij op me af kwam was ik blij verrast. Al snel stonden we geanimeerd te praten. En dat stopte pas uren later.

Hij was iets ouder dan ik, maar dat zag ik niet als een probleem. Hij was slim, geïnteresseerd en had een brede interesse. En wat ik als psycholoog erg aantrekkelijk vond: hij had zich behoorlijk in de psychologie verdiept en we konden heerlijk samen over allerlei menselijke eigenaardigheden praten, inclusief die van onszelf. Daarnaast hadden we veel leuke spontane en ook romantische uitstapjes samen. Omdat hij ondernemer was, kon hij veel tijd voor me vrij maken en binnen enkele weken had ik het gevoel dat we elkaar al maanden kenden.

Ik weet nog dat ik vond dat ik enorm geluk had: hoe kon het dat ik zo’n leuke, intelligente aantrekkelijke man had ontmoet! En hij vond ook mij helemaal fantastisch, dat bleef hij steeds maar weer herhalen. Geen vuiltje aan de lucht dus. 

Totdat… ik van de een op andere dag niets meer van hem hoorde. Toen hij na een week eindelijk op mijn berichten reageerde, was zijn boodschap erg kort en liet hij alleen weten dat hij op vakantie was. En je raadt het al… vrij snel daarna stierf onze prille liefde een stille dood. 

Ik weet nog dat ik enorm teleurgesteld en verdrietig was. Hoe kon ik het nu allemaal zo verkeerd ingeschat hebben? Nu, 20 jaar ouder en 13 jaar singlecoachings-ervaring rijker, herken ik echter feilloos alle rode vlaggen die ik toen gemist had.

Hij had bijvoorbeeld nooit een lange relatie gehad, maar had daar geen andere verklaring voor dan dat zijn exen stuk voor stuk iets tekort kwamen. Mij daarentegen hemelde hij vanaf het begin op: ík was de vrouw waar hij altijd op gewacht had! Het ging allemaal heel snel en binnen twee weken opperde hij de eerste romantische toekomstplannen. Alle uitjes waren enorm romantisch, maar elkaars dagelijkse realiteit en omgeving leren kennen was er niet bij. Evenmin als écht praten over hoe we onze beginnende relatie stonden. 

Uiteindelijk was hij vooral verliefd op het verliefd zijn. In het droombeeld van mij als perfecte vrouw kon hij zich even verliezen. En ik…, ik liet me daar toentertijd heerlijk in meeslepen. Maar zodra er wat eerste scheurtjes optraden, viel ik keihard van mijn voetstuk. 

Natuurlijk, iedereen kent een verhaal van een buurman of vriendin waarin het gelukkige stel elkaar zag, de bliksem insloeg en alles vanaf dat moment goed was tot in de eeuwigheid. Maar heel vaak komt dat helaas niet voor. Meestal gaat de opbouw naar een relatie anders en moet je elkaar eerst rustig leren kennen, elkaars mooie én zeker ook minder mooie kanten. En is de cynische werkelijkheid: als het te mooi lijktom waar te zijn… ís het te mooi om waar te zijn.

Ook bij mijn coachklanten zie ik dit regelmatig. En laten we eerlijk zijn: Het verliefde gevoel en de romantische bubbel waar je samen in zit voelen natuurlijk fantastisch. Maar is iemand bereid om te gaan met jouw chagrijnige buien, je moeder te ontmoeten en je een nat doekje aan te reiken als je moet overgeven? En kunnen jullie ook praten over de relatie zelf, en de verwachtingen van elkaar? 

Mijn minder romantische boodschap is dan ook: Geniet lekker, maar houdt ook een beetje je (realistische) hoofd erbij!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij naast kortdurende romantiek ook een stabiele duurzame relatie? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (voor vrouwen de laatste plaatsen)!

Dan ga ik toch over haar grenzen heen?
Dat vind ik veel te spannend!
Dat kun je toch niet meer maken in de tijd van #MeToo?”
Dat hoort een man toch te doen”?

Vaak hoor ik de bovenstaande argumenten als reden waarom een date heel gezellig en vooral ook vriendschappelijk blijft. Er is van beide kanten wel (seksuele) aantrekkingskracht, maar geen van beide zet een verdere eerste stap. Geen van de twee laat blijken dat hij of zij die ander niet alleen als potentiële goede vriend of vriendin ziet, maar ook seksueel aantrekkelijk vindt.

Een ongemakkelijke dans waar niemand de leiding neemt. Kortom: welkom in de wondere wereld van het daten – waar de regels vaag zijn en de verwachtingen hoog.

Het gevolg is uiteindelijk dat één van beide het contact na een aantal dates afbreekt. Vaak met de mededeling: “Ik voel geen klik”. Of erger nog: “Ik ben niet verliefd”. De conclusie die dan al heel snel getrokken wordt is: “Hij of zij vindt mij niet (seksueel) aantrekkelijk”, “Als hij geen initiatief neemt, dan houdt het op, ik ga het niet doen”, “Zij is een ijskoningin, want ze houdt alles af”.

Bij een goede vriendschap bouw je een mooie band op mentaal en emotioneel niveau op. Het grote verschil tussen een goede vriendschap en een liefdesrelatie is dat er bij die laatste ook nog een derde aspect komt kijken: seksuele aantrekkingskracht. En juist dat blijkt in de huidige tijd steeds vaker een grote hindernis te zijn bij het daten.

Toen ik zelf begon te daten, voelde ik me als een pinguïn op een tropisch strand – klunzig en totaal misplaatst. Ik wist niet eens hoe ik mijn eigen armen moest bewegen, laat staan hoe ik een ‘move’ moest maken! En veel belangrijker nog: ik was erg bang dat mijn move door haar afgewezen zou worden.

Ik kan mezelf nog goed herinneren dat ik bij mijn eerste vriendinnetje voor de eerste keer mijn arm om haar heen wilde slaan. Dat voelde echt heel spannend en ik was erg bang dat ze mijn arm weer terug zou duwen. Ik ging er zelfs van zweten en toen ik het deed, voelde het ook nog heel onnatuurlijk. En toen… vond ze het gewoon helemaal ok. Ik voelde me enorm opgelucht en durfde vanaf dat moment wat meer.

Als ik met een coachklant in gesprek ga over de reden dat er na drie dates nog geen enkele blijk is van wederzijdse aantrekkingskracht, krijg ik eerst vaak redenen te horen waarmee ik mijn blog begonnen ben. Als ik dan wat verder doorvraag, zit er meestal nog een diepere reden achter, net als waar ikzelf ook last van had: de angst voor afwijzing.

Maar als je je laat leiden door deze angst … stopt het daten of kom je keer op keer in de “friendzone” terecht.

Maar hoe ga je dan om met die angst voor afwijzing? Als je het spannend vindt om initiatief te nemen, kun je het ‘t beste rustig opbouwen. Neem kleine stapjes, bijvoorbeeld door eerst eens ietsje dichterbij te komen en te kijken hoe de ander daarop reageert. Als dat goed gaat, kun je telkens een klein stapje extra zetten en daarmee de spanning steeds verder opbouwen. Door telkens kleine stapjes te zetten, zie je of je date al dan niet non-verbaal toestemming geeft om verder te gaan.

Wat ook helpt is je goed bewust te zijn van je angst voor afwijzing, en deze te accepteren. De angst mag er zijn. Vervolgens kun je tegen jezelf zeggen: “Ik voel angst, en ik doe het toch”.

Vind je dat allemaal te eng en wil je toch verder? Dan kun je het onderwerp “aanraken en zoenen” altijd nog bespreekbaar maken bij je date. Dat voelt misschien als het gaan praten over de olifant in de kamer. Maar wist je dat het praten over zoenen ook heel sexy kan zijn? En wie weet, redt het jouw datingavontuur van de ondergang!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook je dates meer succesvol maken en belemmeringen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

Een tijdje terug las ik over een man in de Verenigde Staten die altijd pal naast een bovengronds metrostation in een drukke stad had gewoond. Dag en nacht was er zoveel herrie, dat hij gewend was altijd te schreeuwen om zich in zijn eigen huis verstaanbaar te maken. Door het constante lawaai sliep hij slecht en ervaarde hij veel stress. Het was zijn droom om te wonen in een landelijke omgeving, met groen en rust om zich heen.  

Na twintig jaar kwam zijn droom uiteindelijk uit: hij kreeg een huisje toegewezen in een rustige wijk met uitzicht op een park. Maar de man kon niet wennen. Hij vond de stilte doodeng. Ondanks dat hij hier altijd naar verlangd had – en het aantoonbaar beter was voor zijn gezondheid -, wilde hij niets liever dan terug naar zijn vertrouwde lawaaiige omgeving.

Ik moest hier aan denken bij het laatste gesprek met mijn coachklant Rosa. Rosa was altijd gevallen voor dominante mannen die haar weinig respectvol behandelden. Meestal deed zij in haar relatie enorm haar best, en lieten deze mannen het zich een beetje aanleunen. Haar exen waren vaak erg op zichzelf gericht en waren er niet voor haar in moeilijke tijden. Een aantal van hen ging meerdere keren vreemd.

Toen zij begon met een coachingsprogramma bij mij, vertelde ze dat ze helemaal klaar was met dit soort mannen. Ze wilde niet meer in dezelfde valkuil stappen en haar droom was om eindelijk een lieve, steunende man vinden.

Maar dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want Rosa was haar hele leven gewend om dit soort relaties te hebben. Niet alleen haar liefdespartners, maar ook haar vader vertoonde dit – voor haar vertrouwde – gedrag. Hoewel ze wel inzag dat dit soort relaties niet in de haak waren (sterker nog, het deed enorm pijn), was in haar onbewuste de koppeling gemaakt: dit is wat liefde is!

Met Rosa nam ik de rode vlaggen door en na een tijdje lukte het haar redelijk om in een vroeg stadium te herkennen wanneer ze weer met zo’n man te maken had. Ik was echt trots op haar toen ze na een paar dates het contact met een knappe, charmante maar egoïstische en emotioneel afstandelijke man verbrak!

Maar toen kwam uitdaging nummer twee: zich openstellen voor de mannen die haar wel oprecht liefde wilden geven.  Hoewel ze hier altijd van gedroomd had, was dit in de praktijk niet gemakkelijk. Net als de Amerikaanse man die eindelijk zijn drukke omgeving had verlaten maar niet kon wennen aan de stilte in zijn droomhuisje, kon zij niet wennen aan mannen die lief voor haar waren. Ze vond dit soort mannen doodeng!

Dit was bijvoorbeeld het geval toen Rosa Edwin ontmoette. Ze voelde aan alles dat hij anders was dan haar exen. Edwin nam zelf initiatief tot afspraken met haar en kwam ze bovendien na. Hij was geïnteresseerd in wat haar bezighield. En toen ze zich onzeker voelde reageerde hij niet geringschattend zoals haar exen deden, maar wilde hij haar juist steunen.

Ideaal op papier. Maar Rosa moest nu leren om niet weg te rennen en het contact gelijk te verbreken zodra zo’n liefdevolle man als Edwin te dichtbij kwam. Dit keer moest Rosa haar eigen “rode vlaggen” leren kennen.

Zo vond ze hem ineens na de vierde date niet meer aantrekkelijk. Ze vond hem zelfs saai en had sterk de neiging weer contact op te nemen met een van haar spannende exen.Toen ik vroeg wat er die vierde date gebeurd was, bleek dat ze best veel verteld had over haar moeilijke jeugd. En Edwin had oprecht naar haar geluisterd en haar emotioneel gesteund… iets wat ze totaal niet gewend was. Dat kwam veel te dichtbij! Dus zag ze het nare gevoel in haar buik aan voor een signaal dat hij niet de juiste man voor haar was.

Haar onbewuste had maar één boodschap om met deze spanning om te gaan: wegwezen!  

Ik weet niet of de man in de VS weer terug is gegaan naar het metrostation of toch is gaan wennen aan zijn nieuwe huisje in de rustige omgeving. Maar Rosa kon haar eigen patronen gelukkig doorzien en is goed op weg om te wennen aan een liefdevolle man.

Wennen aan het onbekende is niet gemakkelijk. Maar ik zie steeds weer dat het kan!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ook belemmerende patronen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom dan naar onze training Overwin bindingsangst en verlatingsangst op 25 mei. Of kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

Ik wil hem zo graag!! Maar tot mijn grote frustratie en ergernis neemt hij telkens afstand. Als ik maar iets te veel aandring, maakt hij het uit.

Dit soort verhalen horen we regelmatig van onze coachklanten. Zo ook van Pepijn. Hij zit tegenover me in de stoel in mijn coachruimte en vertelt vol frustratie – en met verdriet in z’n ogen – zijn verhaal. Het is op dit moment (alweer) uit met zijn vriendin. De afgelopen periode ging het maar liefst drie maanden goed voordat zij het voor de vijfde keer uitmaakte. Zijn ondertussen ex-vriendin noemde het overigens nooit een relatie. Zij “stopte met daten”.

Pepijn wil graag weten wat hij tegen zijn vriendin moet zeggen of wat hij moet doen om te zorgen dat ze samen wél een stabiele duurzame relatie aan kunnen gaan. Maar ik stel Pepijn eerst nog wat extra vragen om te kijken wat er met hen beiden aan de hand is. Dan blijkt dat zijn vriendin nooit zijn vrienden wilde ontmoeten, vaak zei dat ze het benauwd had en stress kreeg als ze langer dan een paar dagen bij elkaar waren. Ze twijfelde veel en vaak. En… ze vindt dat er met haar op het vlak van de liefde niks aan de hand is.

Om iemand zomaar “een diagnose” op te plakken is wat kort door de bocht, maar dit zijn allemaal kenmerken die bij een vermijdende hechtingstijl horen. De vriendin van Pepijn lijkt last te hebben van bindingsangst.

Dus eigenlijk wilde Pepijn de oplossing voor het bindingsangstige gedrag van zijn ex-vriendin. Tja, als daar toch een pilletje voor zou zijn… hoe fantastisch was dat wel niet! Maar helaas kun je de ander niet veranderen. Zelfs als coach niet. Dat moet iemand toch echt zelf willen en doen.

Ik snap Pepijn wel. Als je verliefd bent of je houdt van iemand, dan wil je er alles aan doen om de relatie in stand te houden. Zelfs iemand veranderen, tegen beter weten in. Die neiging had ik zelf ook toen ik lang geleden verliefd was op een meisje met flinke bindingsangst. Mijn toenmalige vriendinnetje maakte het ongeveer om de drie weken uit, toen nog per brief. En ik kreeg het telkens voor elkaar om haar te motiveren een doorstart te maken. Helemaal gek werden we er beide van… Ik moet wel toegeven dat ik toen nog flinke verlatingsangst had.

Ik werd uiteindelijk verlost uit deze emotionele rollercoaster doordat zij een andere man tegenkwam en uiteindelijk voor hem koos. Heel pijnlijk, maar mijn leven werd zonder al dat aantrekken en afstoten uiteindelijk toch een heel stuk aangenamer. Al kostte het verwerken van het verdriet over de definitieve breuk best nog wel wat tijd.

Aan Pepijn heb ik ook voorgesteld om definitief te stoppen omdat zijn geliefde niet met haar bindingsangstkenmerken aan de slag wil. Ze mankeert immers niks in haar eigen ogen. En ook stelde ik voor om eens te kijken naar wat er bij hemzelf speelde: waarom wilde hij graag bij iemand blijven die steeds de relatie verbrak? Maar ja, je snapt het al, dat wilde Pepijn niet, want hij was nog smoorverliefd en wil niet opgeven.

Ik vertelde Pepijn dat er dan niets anders opzat dat een hele gebruiksaanwijzing van zijn  geliefde op te stellen. Een soort enorme kaart te maken om door het doolhof van haar emoties, gedachten en gedrag te navigeren. En dat hij dan voortdurend zoveel (emotionele) afstand moest houden, dat zijn geliefde nooit meer overprikkeld en gestrest zou raken. Daarmee moet hij zichzelf helaas wel geweld aandoen, want de emotionele afstand die voor haar werkt, voelt voor hem als een kille ijsvlakte.

Je snapt het al, Pepijn was niet blij met beide oplossingen, maar denkt nu toch serieus na over stoppen. Soms is opgeven, uithuilen en vervolgens opnieuw beginnen met iemand die wel de verbinding met je aan wil én kan gaan toch de beste oplossing. Dan komt het moment waarop alles op zijn plaats valt, ook de stukjes van je gebroken hart!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om te gaan met bindingsangst of verlatingsangst van je geliefde of van jezelf? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Tijdens het afgelopen Paasweekend was mijn man samen met zijn zoon naar Engeland. Ik had een lekker weekendje voor mezelf. Al snel merkte ik echter dat de vrienden waarmee ik dacht af te spreken ook allemaal op stap waren. Met Pasen ga je blijkbaar òf naar familie, òf in een huisje op een Waddeneiland of de Ardennen zitten. Goed, dan maar eindelijk al die klusjes doen die ik al tijden op mijn to-do lijstje had staan. Financiële administratie, mijn mailbox leegmaken: wat een heerlijk idee dat dat na dit weekend allemaal weggewerkt zou zijn!

Dat heerlijk opgeruimde gevoel draaide echter om als een blad aan een boom, toen ik mijzelf van achter mijn computer vandaan trok en naar buiten ging. Overal zag ik vrolijke mensen fietsen, kletsen en samen op terrasjes zitten. En ineens voelde ik me… eenzaam.  

Ik herkende dit gevoel van vroeger, toen ik single was. Hoeveel leuke vrienden ik ook had, als ik op een mooie zomerse dag alleen was, bekroop me regelmatig het gevoel dat ik de enige op de wereld was die niets leuks te doen had en eenzaam thuis zat. En hoe fijn ik het ook toen al vond om af en toe alleen te zijn, op dat moment móest ik dit gevoel zo snel mogelijk laten verdwijnen. Niets doorvoelen… ik moest dit oplossen en zo snel mogelijk iemand vinden om mee af te spreken!

Deze neiging herken ik ook bij veel van mijn klanten. Niets voor niets zeggen ze vaak dat ze een relatie willen omdat ze dan samen met hun partner leuke dingen kunnen ondernemen. En dat het hen heerlijk lijkt om niet meer altijd moeite te hoeven doen om iets af te spreken. In de vakanties, de feestdagen en gewoon die mooie weekenddagen in de zomer. Niet omdat ze geen vrienden hebben, maar omdat vrienden nou eenmaal niet altijd beschikbaar zijn en soms druk zijn met partner of gezin.

Als je je als single regelmatig alleen voelt en iets wilt doen aan je eenzaamheidsgevoel is dat heel logisch. Mensen zijn nu eenmaal sociale dieren en aandacht en emotionele verbinding zijn basisbehoeftes van de mens. Niet voor niets blijkt uit onderzoek dat eenzaamheid slecht is voor de mentale én fysieke gezondheid. Goede relaties versterken het immuunsysteem, bevorderen het herstel na een operatie en verminderen de kans op angst en depressies, om maar wat te noemen.

Het wordt pas een probleem als de gedachte aan alleen zijn je meteen grote angst aanjaagt. Als je niet een dagje of avond op jezelf kan zijn omdat je je dan meteen eenzaam en verlaten voelt. En je dat eenzaamheidsgevoel koste wat het kost wilt vermijden. Als je, zoals sommige van mijn klanten, onmiddellijk overspoeld wordt door verlatingsangst als je even zonder gezelschap zit. En je meteen een oude ex gaat appen of een Tinderdate probeert te regelen, om dit gevoel maar niet te hoeven ervaren.

Het is dan fijn om je gevoelens gewoon toe te leren laten. Ook die van eenzaamheid. Om te beseffen dat je het gevoel hébt, maar niet bént. Dat je niet alles meteen hoeft te fixen. En niet elk moment een ander nodig hebt om jouw ongemakkelijke gevoelens op te lossen. Dat je gevoelens, als je ze echt ruimte geeft, ook weer voorbijgaan. Oftewel, dat je met jezelf kan zijn, ook als het even minder prettig is.

En omdat ik dat een stuk beter kan dan vroeger, hoefde ik niet meteen toe te geven aan mijn eerste impuls om snel wat te gaan ondernemen met die ene bekende die net als ik nog in Utrecht vertoefde. En daarom heb ik nu een opgeruimde, lege mailbox. En kijk ik alweer uit naar mijn volgende dag alleen, zodat ik ook mijn financiële administratie kan doen!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren omgaan met gevoelens van eenzaamheid of verlatingsangst? Of wil je gewoon wat hulp bij het vinden van een partner om leuke dingen mee te doen? Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Hoe vaak hoor ik niet allerlei twijfels over het wel of niet doorgaan met daten… Vorige week weer Jessica: “Zijn persoonlijke verzorging is toch niet helemaal top. Zijn kledingstijl joh, echt niet wat bij mij past. En zijn beste vriend, wat een nerd! Ik denk erover om er mee te stoppen, want die dingen blijven maar door mijn hoofd spoken. Of misschien kom ik binnenkort wel een leukere vent tegen.”

Ik begrijp ook wel dat ze deze twijfels heeft. Er is zoveel keuze. In elke leeftijdscategorie van elk geslacht (als je hetero bent) zijn er zo’n grofweg 200.000 singles! Dan ga je natuurlijk niet settelen met de eerste de beste!

Toen ik een paar jaar geleden zelf weer even single was, kon ik de enorme keuze op de dating-apps en datingsites zelf weer aan den lijve ervaren. Als man van 56 kreeg ik als “optimale match” de mooiste vrouwen van in de 30 voorgeschoteld. Alsof die op een gemiddelde vijftiger zitten te wachten?! Maar als ik mijn datingapp mocht geloven, wel dus.

En op het moment dat ik die 40 prachtige dames naar “ja” had geswiped, werd mijn realisme ook weggeswiped. Want ik swipete vervolgens de dames die wel binnen mijn bereik lagen allemaal naar “nee”. Resultaat: 0 matches en veel frustraties. Plus de illusie dat als je maar goed je best doet en veel betaalt aan de app, ik die succesvolle dertiger met fotomodellenlooks echt wel kan krijgen. Mijn coachklanten hebben het vaak over “liefde op het eerste gezicht”. Maar ik verlangde toen erg naar “liefde op de eerste swipe”. Dat had me veel tijd en moeite gescheeld!

Gelukkig kwam bij mij na een paar keer zo swipen de realiteitszin weer bij me terug. Het heeft geen zin om perfectie na te streven. Met 200.000 singles om uit te kiezen is er immers altijd wel een betere te vinden. Als je maar lang en goed genoeg zoekt. Als het aan mijn datingapp ligt, het liefst de rest van mijn leven met het duurste abonnement. 

Misschien moet iemand eens een datingapp maken die “Reality Check” heet. Uiteindelijk heb ik mijn vriendin Lonneke van de dansvloer geswiped, dat werkte voor mij een stuk beter.

Vergelijk het zoeken naar de perfecte partner eens met het zoeken naar de perfecte vriendschap. Stel je voor dat je vandaag al je vriendschappen zou beëindigen met het idee: er zijn vast wel betere vrienden te vinden, als ik maar goed en lang genoeg zoek. Je zoekt een paar jaar, en wie weet, maak je nieuwe vrienden die net iets beter bij jouw plaatje van de perfecte vriendschap passen.

Alleen… als dat al lukt, duurt het weer vele jaren voordat je elkaar door en door kent, samen vele mooie herinneringen hebt gemaakt en mede daardoor dezelfde diepe band voelt. Terwijl, als je was doorgegaan met je huidige vrienden, die vriendschappen zich ook verder zouden hebben verdiept en nog mooier waren geworden! Waarschijnlijk zelfs beter dan met je nieuwe “perfecte” vrienden.

Het gaat dus niet om te streven naar perfectie en de beste te zoeken die er maar te vinden is. Dan blijf je de rest van je leven zoeken. Maar gewoon om te streven naar “goed genoeg”. En vervolgens je focus te leggen op het opbouwen van een diepe band. 

Dat lukt alleen als je de ander kunt accepteren met alles wat er is. Met de houding van Jessica gaat ze die diepe band met haar date niet krijgen. Die twijfels zullen altijd voor afstand zorgen. Als de echt belangrijke dingen zoals relatiewaarden (gericht op de interactie tussen twee mensen), wel kloppen, is onze tip: probeer de imperfecties zo goed mogelijk te accepteren en ga er 100% voor. Anders kun je er net zo goed mee stoppen, omdat je zonder acceptatie altijd afstand houdt.

Als je de imperfecties kan accepteren, is de kans dat het lukt vele malen groter, en je hoeft echt niet gelijk met hem of haar te trouwen als je er 100% voor gaat. En laten we eerlijk zijn, perfectie is saai, toch?  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om te gaan met je twijfels en andere belemmeringen bij het aangaan van een relatie? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Afgelopen week waren mijn ouders zestig jaar getrouwd. Zestig jaar… in mijn ogen een ongelooflijke prestatie. Tijdens het diner die dag vroeg ik mijn vader wat hun geheim was. Mijn vader dacht een tijd na en zei toen: “Het zijn drie dingen. Nummer één is het elkaar accepteren zoals je bent. Nummer twee is interesse tonen in elkaar. En nummer drie is het uit (blijven) gaan van de goede intenties van de ander.

Mijn vader zat, zonder dat hij het wist, dichtbij wat de literatuur er over vertelde. Die avond dacht ik nog over zijn antwoord na. Ik vroeg me af hoe goed ik deze punten eigenlijk zelf in de praktijk bracht…

Mijn conclusie: Met nummer één en twee zit het wel goed: ik accepteer mijn man zoals hij is en ik toon ook na tien jaar altijd nog veel interesse. Maar op punt drie, het uitgaan van zijn goede intenties, heb ik tot mijn schaamte soms nog best wat te winnen.

Zoals afgelopen week: mijn man had mijn fiets geleend en prompt het fietssleuteltje verloren. Hij beloofde het meteen de volgende dag op te lossen en een reservesleutel te laten maken. Toen ik er die avond naar vroeg, zei hij dat hij er niet toe was gekomen. In plaats van dat ik vroeg wat er aan de hand was schoot er ogenblikkelijk door mijn hoofd: “Zie je wel, hij vindt zijn werk weer belangrijker!” En even snel vloog er een geïrriteerde reactie mijn mond uit. Oeps…

Gelukkig kan ik ondertussen redelijk snel herkennen als iemand een oud pijnpunt van mij triggert. En gelukkig kent mijn man mijn pijnpunten ook. Daardoor escaleerde het niet. Maar als ik het na tien jaar nog moeilijk vindt er automatisch vanuit te gaan dat mijn man het beste met mij voor heeft, hoe moeilijk is het dan datzelfde in je achterhoofd te houden als je iemand nauwelijks kent?

En precies dat zie ik als één van de grootste hobbels bij singles die aan het daten zijn. Doordat een aantal van hen in eerdere relaties geschaad is en/of hun oude pijnpunten op hun kersverse date projecteert, gaan ze met wantrouwen een date in. Maar al te vaak zien ze in onschuldige acties van de ander hét bewijs dat de ander slechte intenties heeft. “Weer zo’n zelfde type…” denken ze dan. Om er vervolgens snel mee te stoppen.

Dit was ook het geval bij Berend, een coachklant van me. In een eerdere sessie hadden wij zijn oude pijnpunten verkend, die mogelijk een rol speelden in hoe hij met relaties omging. “Ik moet presteren, anders ben ik niet goed genoeg” was zo’n oude pijnlijke overtuiging, die hij al in zijn jeugd van zijn vader had meegekregen.

Berend was nu al twee maanden aan het daten met een leuke vrouw, waar hij tot dan toe erg enthousiast over was. Toen Berend ineens vertelde dat hij twijfelde, was ik dan ook erg benieuwd wat er aan de hand was.

“Ze wil me te veel veranderen en is veel te kritisch” begon Berend. Toen ik vroeg wat er gebeurd was, kwam al snel de aap uit de mouw: tijdens de seks had de dame in kwestie gezegd dat ze het fijn zou vinden als Berend haar iets zachter aanraakte. Berend was geschrokken en had zich meteen teruggetrokken en gezegd dat hij “te moe was”. De volgende dag was zijn getwijfel over hun match begonnen.

Het duurde even voordat Berend besefte dat hij zo gekwetst was doordat hij geraakt was in zijn oude overtuiging. Dat de opmerking van zijn date hem het gevoel gaf dat hij moest presteren en niet goed genoeg was. En dat zij misschien wel goede intenties had en juist met haar opmerking de intimiteit had willen vergroten.

Merk jij dat jij ook vaak uitgaat van negatieve intenties van je date? Je hebt vast een goede reden en natuurlijk hoef je niet overal naïef in mee te gaan. Maar eerst even checken wat de bedoeling is van de ander voordat je negatieve conclusies trekt, kan zeker helpen. En kan voorkomen dat je misschien wel een potentieel goede relatie verbreekt.

Neem het maar van mijn vader aan, die heeft zestig jaar ervaring!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren je belemmeringen bij het aangaan van een relatie op te lossen? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Emoties?! Daar moest ik vroeger niets van hebben. Verdriet, angst, stress of boosheid, daar konden we in ons gezin niet zo veel mee. Toen ik wat ouder was en ging daten, meed ik vrouwen die “te emotioneel” waren. Dat vond ik maar lastig, ik wilde immers een relatie, geen emotionele achtbaan.

Vanaf een bepaald moment kreeg ik relaties. Die waren heel leuk en gezellig, en ik vond ze best goed, totdat ik op een gegeven moment merkte dat gebrek aan emotie ook gebrek aan echte verbinding betekende.

We hebben het in onze vorige blogs al verteld. Bij het daten is fysieke aantrekkingskracht belangrijk, net als een goed gesprek waarbij je oprechte interesse in elkaar hebt en elkaar vragen stelt. Maar dan ben je er nog niet. Ook de emotionele klik is van groot belang. Met name om een goed gevoel bij de ander te krijgen, een diep vertrouwen op te bouwen en je aan die ander te gaan hechten. Die duurzame verbinding zeg maar.

Je wil niet weten hoeveel vrouwen bij mij in de stoel klagen over mannen die niet over hun gevoelens kunnen praten. Ze vertellen veel over hun werk, hun hobby’s, kinderen, politiek en vakanties. Maar wat hen echt raakt en bezighoudt, daar kom je moeilijk achter en het nodigt ook niet uit om jouw emoties te laten zien.

Maar niet alleen veel mannen beheersen de kunst van het voelen en hierover praten niet (net als ik in het verleden). Ook veel vrouwen durven zich pas emotioneel bloot te geven nadat ze dat al jaren fysiek hebben gedaan met deze partner.

Ikzelf liet geen emoties zien, want “Doe maar gewoon, want dan doe je al gek genoeg”. Dat had ik immers meegekregen van mijn ouders. En “Als je je emoties laat zien gaan anderen je kwetsen” had ik geleerd toen ik een korte periode gepest werd. 

Wat hebben mijn klanten zoal geleerd over het laten zien van hun emoties? Nou, dan ben je een watje, sukkel, dramaqueen, zeurkous, zwak persoon, instabiel neurotisch wrak of helemaal rijp voor de psychiater. Tja, als dat je diepste overtuiging is over emoties uiten, dan laat je het wel uit je hoofd iets van jezelf te laten zien.

Toen ik eindelijk doorhad dat emoties belangrijk waren om je te verbinden, voelde ik me als een piraat die eindelijk de schat op de schatkaart had gevonden. Maar… er was nog een “klein probleempje”. Ik praatte wel over emoties, maar niet met emotie. Ik kon met een strak gezicht vertellen dat iemand in de familie was overleden of dat ik net een grote opdracht was verloren. Een Chinees die met het gesprek mee zou kijken, had net zo goed kunnen denken dat ik aan het uitleggen was hoe je hutspot moet koken.

Echte verbinding maken doe je pas als je ook met emoties praat, en niet alleen over emoties. Want dan pas voelt je date of partner (of wie dan ook) wat jij voelt. Dan pas ontstaat compassie en empathie. Dat is pas de “echte schat”. Toen ik dat ontdekte, baalde ik flink. Want over emoties praten is tot daaraantoe, maar ze laten zien vond ik doodeng. Veel te kwetsbaar… Maar door anderen het te zien doen en het ook zelf op een bepaald moment te proberen, zag ik ook hoe krachtig het was en wat het effect was op de onderlinge band.

Nu moet ik nog regelmatig een drempeltje over. Of eerst goed contact met mijn lijf maken om te ontdekken wat ik echt voel. Maar als ik dan nu echt laat zien wat ik voel, heeft dat bijna altijd een heel verbindend effect. En dat merk ik ook bij mijn coachklanten die het stap voor stap leren. Hun dates en relaties zijn compleet anders dan voorheen. Ik wil jou dan ook uitnodigen om je bij je volgende ontmoeting eens echt helemaal te laten zien… (emotioneel dan hè).

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook leren hoe je je dates succesvoller kan laten verlopen, onder andere door je emoties te uiten en te laten zien? Schrijf je dan nu in voor de training “Succesvol daten: verbinding en aantrekkingskracht“. Of wil je jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.