Ben jij altijd alert tijdens het daten?

,

Uitzicht op de zee, de bergen en een stralende zon… dat is wat ik zie als ik boven mijn laptop uitkijk. Gevoelens van rust en dankbaarheid overvallen me. Wat ben ik blij dat ik hier zit!

Elk jaar werk ik een maand vanuit Spanje. Ik werk én houd een beetje vakantie. Want een Spaans huis huren in februari is betaalbaar en ik kan mijn coachklanten ook op afstand vooruit helpen. Dus waarom niet?

Het “waarom wel” is in ieder geval heel duidelijk. Ik merk op deze afstand weer hoe vaak ik in Nederland “aan sta”. Veel aan het werk, veel sociale activiteiten en altijd wat te doen. Ik ben alerter, maak meer adrenaline aan en heb mijn voelsprieten constant uitgestoken in sociale situaties. Handig voor mijn werk, maar te lang in “standje aan” doet niemand goed, ook mij niet.

Deze alertheid zie ik ook vaak bij mijn klanten. Met name als er een potentiële nieuwe liefde in hun leven is staan ze constant aan. Constant wegen ze af of ze het wel goed doen, of ze wel het goede voelen, of ze niet afgewezen worden. De stress loopt regelmatig hoog op. Geen wonder dat ze even bij moeten komen als het daten stopt of het contact toch wordt afgebroken.

Zo ook Hester. Zij vertelde: “Ik heb nu 3 dates gehad met Alwin. Bij de eerste date voelde ik me nog vrij en vol zelfvertrouwen. Maar daarna begon het gepieker en gestress al. Na veelvuldig appen kreeg ik ineens geen berichtjes meer. Alles voelde ineens onveilig. Ik dacht eindeloos na over wat ik verkeerd zou kunnen hebben gezegd of gedaan.

Toen Alwin me daarna gewoon weer appte was ik weer even opgelucht, maar ook tijdens de date daarna was ik er constant alert op of ik niets verkeerds zei of deed. Toen hij ergens kortaf op reageerde voelde ik me meteen afgewezen. Ik was doodmoe toen ik thuiskwam…”

Als het gevoel van voortdurende alertheid in je liefdesleven je bekend voor komt, is het goed om daar eens nader naar te kijken. Regelmatig heeft het te maken met je hechtingsstijl. Als je een onveiliger hechtingsstijl hebt, ben je gewend om alert te zijn op onveiligheid in je omgeving. Soms komt dat voort uit een onveilige situatie in een eerdere relatie, maar vaak ontstaat die al in je jeugd.

Misschien had jij in het verleden ook een reden om goed af te stemmen op je omgeving. Moest je bijvoorbeeld constant goed opletten of je vader niet weer boos werd, of dat je je moeder niet tot last was. Je leert dan al vroeg goed op je tellen te passen en goed je voelsprieten uit te steken, want voor je het weet dreigt er afwijzing.  

Het is dan de kunst om in je latere leven – en vooral je liefdesleven – weer te zorgen voor een veilig gevoel in jezelf. Om te voelen dat je nu je volwassen bent en veilig bent, en afwijzing best aan kan. En dat je best een keer iets fout mag doen, zonder dat alles misgaat.

Hester uit het bovenstaande voorbeeld werd zich steeds meer bewust van haar eigen mechanismes. Zij leerde om meer rust in zichzelf te creëren, ook als het daten spannend werd. Dat gaf haar veel meer ruimte om ook te kijken naar haar eigen behoeftes en om te voelen wie er echt bij haar paste.

Je hoeft dus echt niet naar de Spaanse zon voor wat meer rust. Maar ach, mag een mens ook een excuus hebben 😉?

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij het pad naar de liefde gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Hoe sterk is jouw hoop op liefde?

,

We waren vorige week met 39 swingende single dansers en 2 dansdocenten in een romantische danszaal ter gelegenheid van de “Valentijns Dance Experience”. De dag draaide niet alleen om plezier op de dansvloer, maar ook om het ontmoeten van nieuwe mensen en het echt leren kennen van elkaar.

Het bijzondere was dat een behoorlijk aantal singles alleen kwam om lekker te dansen. De gedachte aan het ontmoeten van andere singles voor een potentiële date kon ze compleet gestolen worden.

Dat triggerde de “singlecoach” in mij en ik begon mensen te vragen naar het waarom. “Ik heb de hoop al opgegeven want het gaat telkens mis met mijn relaties” vertelde iemand me. “Ik ga nooit meer daten want ik dans een eeuwige afwijzingswals” zei een ander.  En ook: “Het is nooit wederzijds”.

Deze singles hadden zich erbij neergelegd dat ze nooit meer een relatie zouden krijgen en de rest van hun leven alleen zouden doorbrengen. Dat idee maakte me best wel een beetje verdrietig. Als je alle hoop opgeeft en er niet meer in gelooft, wordt de kans om nog een nieuwe liefde tegen te komen natuurlijk een heel stuk kleiner.

Tegelijkertijd begreep ik hen ook wel. Als relatie na relatie mislukt of je dates leveren keer op keer niets op, ben je er op een gegeven moment wel klaar mee. Wanhopig zo door blijven gaan zorgt alleen maar dat je nog verder in de put zakt. Maar je kunt je afvragen of dat een goede reden is om helemaal op te geven…

Als ik in het verleden een rotdag had gehad, vond ik het lastig om niet met een negatieve stemming de danszaal binnen te stappen. Eenmaal binnen keek ik rond naar de mensen die meededen en die ik nog niet kende. In die stemming stond mijn “oordelaar” volledig aan. Als ik deze nieuwe mensen zag, dacht ik gelijk: “Oh, die is niet leuk, die ook niet, en daar wil ik ook niet mee dansen…” terwijl ik ze nog nooit ontmoet had en zeker niet wist wie ze echt waren.

Je raadt het al: als er dan gekozen moest worden om met iemand te dansen, bleef ik met mijn rot humeur en negatieve oordeel vaak als een van de laatsten over. Niemand had dan zin in een dansje met mij. En dan vond ik het allemaal nog stommer die dag en kwam ik in een soort van pirouette terecht die me nog verder naar beneden trok.

Ik straalde die negativiteit natuurlijk aan alle kanten uit. Ik leerde dus al heel snel dat ik er beter aan deed om vooraf over mijn tegenslagen te praten in plaats van anderen met mijn rothumeur op te zadelen. Dat helpt mij om weer een positieve mindset te krijgen, en dan verloopt het keuzeproces bij het dansen compleet anders.

Een positieve mindset kan veel veranderen, ook bij het daten. Realiseer je bijvoorbeeld maar eens dat er 3 miljoen singles zijn in ons land. Het kan toch niet zo zijn dat daar niet één persoon tussen zit die goed bij jou past en jou ook graag wil?! Als je weer hoop durft te hebben en open en nieuwsgierig bent naar anderen in plaats van oordelend, gebeuren er hele andere dingen in het contact.

En misschien moet je er ook eens over praten om te ontdekken hoe je dingen anders kunt doen. Want als je immers doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Alsof je voor de 8ste keer op elkaars tenen gaat staan.

Zo ook op de “Valentijns Dance Experience”. Door een hele dag samen te dansen, te eten en ervaringen uit te wisselen, ontstonden er mooie verbindingen. Er ontstond weer hoop! Aan het einde van de dag konden de deelnemers een valentijnskaartje schrijven voor iemand die ze graag nog eens zouden ontmoeten. Wat me raakte was dat de singles die aan het begin van de dag het meest gefrustreerd waren over daten en relaties, aan het eind van de dag het meest fanatiek kaartjes voor anderen zaten te schrijven.

Mijn motto: het leven is een dansvloer, en jij bent de choreograaf van je eigen liefdesleven!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook weer hoop, een andere mindset en zien hoe je dingen anders kunt doen? Kom dan naar de training “Dansend op weg naar de liefde”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken”. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken! 

Durf jij de ander de liefde te verklaren?

,

Valentijnsdag: Een dag waarop mensen elkaar de liefde betuigen. Een dag waarop veel verliefde stelletjes een etentje plannen, elkaar een kadootje geven of iets romantisch gaan doen. Maar ook een dag die veel singles maar liever snel voorbij laten gaan, omdat je als single niet geconfronteerd willen worden met “dat iedereen om je heen gelukkig is in de liefde, behalve jij”.

Maar misschien ken je ook deze traditie nog: Valentijnsdag was nog niet zo lang geleden dé dag waarop je een anoniem kaartje stuurde naar je heimelijke liefde. De dag waarop je eindelijk je lang opgekropte liefde kenbaar kon maken, zonder dat het risico op afwijzing te groot was (want je ondertekende je “kaart vol hartjes” natuurlijk niet). Het was ook de dag waarop je verlangend naar de brievenbus liep, hopend op een bericht van die nog onbekende prins(es) op het witte paard.

Ik kan het me nog steeds herinneren, die keer in mijn studententijd, dat er op de deurmat ineens maar liefst 5 kaarten lagen van een onbekende aanbidder. Ik kon mijn geluk niet op. Een dag lang was ik aan het fantaseren over wie deze mysterieuze liefde in spé kon zijn. Ik was enigszins teleurgesteld toen het “gewoon” mijn overbuurjongen bleek te zijn, die minstens twee keer per week bij mij en mijn huisgenoot kwam eten. Maar stoer vond ik het wel, dat hij op deze manier zijn beginnende verliefdheidskriebels kenbaar maakte.

Eigenlijk was het ook heel handig, dat je op deze manier nog even een tussenstapje kon maken in het bekennen van je liefde. Maar het zet ook aan het denken: waarom is het zo moeilijk om kenbaar te maken dat je een ander leuk vindt?

Ik hoor van mijn klanten dat ze soms maanden verliefd zijn op die leuke persoon van de sportschool, die buurman, of die vriendin van die ene vriend. Maar het vertellen? Nooit. Stel je voor dat het niet wederzijds is. Ook tijdens het daten blijven velen afstandelijk. Ze sturen niet te veel berichtjes, en laten vooral niet merken hoe geïnteresseerd ze zijn in die ander.

Alles beter dan dat die ander weet dat ze hem of haar daadwerkelijk leuk vinden. Misschien kom je wel te “needy” over…! Zelfs op een leuk iemand afstappen en een praatje maken, is voor velen vaak een grotere drempel dan met een bungeejumptouw van een brug springen.   

Ik weet zelf maar al te goed hoe spannend het kan zijn om je gevoelens voor de ander te uiten. Ik had ooit een etentje met een verre collega, en merkte dat ik hem heel erg leuk vond. Omdat ik wist dat ik hem weer maanden niet zou zien, stuurde ik hem de volgende dag met knikkende knieën een berichtje. Of we het etentje nog een vervolg konden geven?

Hij liet me een dag wachten. Die dag duurde in mijn hoofd zeker een week. En toen hij me daarna belde (dat vond hij netter) om me omstandig uit te leggen dat het niet wederzijds was, kon ik wel door de grond zakken.

Maar toch ben ik blij dat ik de stap destijds genomen heb. Afgewezen worden is niet leuk, je dromen laten verbrijzelen, over wat er mogelijk zou kunnen zijn tussen jullie, evenmin. Maar is eeuwig wachten op iemand die jou niet wil, beter? Of het scenario dat die ander niet verder met je wil daten, juist omdat je zo afstandelijk blijft, niet erger? En belangrijker: wil je echt de kans voorbij laten gaan dat het misschien wél wederzijds is en jullie samen gelukkig worden?

De angst voor afwijzing is een heel natuurlijk gegeven; jouw “reptielenbrein” wil je beschermen tegen pijn. Maar een ander verhaal is of je je leven daardoor moet laten bepalen. Je hebt niet voor niets ook een bewust brein meegekregen die zich boven je oer-angsten kan plaatsen. Die kan zeggen: “Ik ben er bang voor, maar ik doe het toch”.

En ter geruststelling, mijn overbuurjongen in de studententijd kwam na een wat ongemakkelijk begin gewoon weer bij me eten. En ik kon gewoon weer samenwerken met die ene collega. Ik heb het gewoon weer overleefd. Dus heb jij een nog onbeantwoorde liefde? Grijp vandaag je kans: stap op de ander af, schrijf dat berichtje of doe gewoon dat anonieme kaartje door de bus!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij leren hoe je op die leuke ander kan afstappen, contact kan leggen en kan flirten, zonder dat de angst voor afwijzing je te veel in de weg staat? Kom dan naar de workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag”. Of wil je meteen alle belemmeringen te lijf gaan die een mooi vervullend liefdesleven in de weg staan? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken“. Zet die eerste stap (je overleeft het vast) en kom eens gratis en vrijblijvend kennismaken!

Over praten of afhaken, wat doe jij?

,

Zal ik er nu iets van zeggen, of moet ik het maar laten gaan…? Misschien stel jij je deze vraag ook regelmatig? Ik in ieder geval wel.

Zo ook vorige week. Ik was lekker een lang weekend op wintersport met vrienden. Maar na uren zo opgepropt met elkaar in een auto en vervolgens in een klein appartementje, ontstonden er toch wat irritaties. En als klap op de vuurpijl skiede ik aan het eind van de middag in al mijn enthousiasme ook nog plompverloren de afslag voorbij van de piste naar ons appartementje. Opeens stonden we 1.000 meter lager, bij een heel andere skilift dan die we hadden moeten hebben. 

We waren zo aan het eind van de middag flink moe. En na een overdosis sneeuw en pistes hadden sommige vrienden flink last van hun benen en voeten. Je kunt je voorstellen wat er gebeurt als er op zo’n moment iemand een afslag mist, en iedereen dan een flink stuk extra moet skiën. De spanning bij die skilift was goed voelbaar op dat moment. “Hans heeft nog zin in een extra stukje skiën,” zei een van mijn vrienden, die flink last had van zijn voet, cynisch. “En dan heeft Hans zeker ook nog een extra ritje met de lift in zijn bonusaanbieding”, sneerde een ander.

En toen kwam ik voor het dilemma te staan: ga ik er iets van zeggen, van al die irritaties en spanningen? Of laat ik het lekker van me afglijden, want over twee dagen ben ik toch weer thuis? Anders krijgen we misschien wel ruzie, en dat wil je ook niet op een fijne skivakantie.

Misschien herken je dat zelf ook wel, met vrienden en familie? Of misschien wel bij je date of beginnende relatie? Wanneer maak je iets bespreekbaar, of wanneer laat je iets van je afglijden en denk je: “Laat maar…”

Bij mijn coachklanten kom ik dit ook vaak tegen. Dan zijn ze lekker aan het daten of zitten ze in een beginnende relatie, en ineens lopen ze tegen dingen aan die lastig of vervelend zijn. Vaak bespreken ze die dan niet zomaar. Als ik dan vraag: “Waarom praat je daar niet over met elkaar?” Dan hoor ik vaak argumenten als: “Dan krijg je ruzie,” “Dat kun je toch niet tegen die ander zeggen!” of “Dan loop je het risico dat de date of relatie stopt.” Alsof ik voorstel om van een steile ijzige zwarte piste af te gaan skiën en dit gegarandeerd een breuk oplevert!

Enerzijds zit daar inderdaad een kern van waarheid in. Er is dan inderdaad een kans dat je de date of relatie “opblaast.” Maar aan de andere kant, als je het niet bespreekbaar maakt, is de kans groot dat na verloop van tijd de irritaties hoog oplopen bij jou. Of dat datgene waar jij je druk over maakt, voor altijd zo blijft. Dan hoeft het daten of de relatie ook niet meer, en zet jij er alsnog een punt achter.

Zo vertelde Debbie onlangs over de seks met haar nieuwe vriendje: “Alles klopt, alleen het vrijen is het niet helemaal. Hij voelt me niet aan. Zijn aanraking is niet altijd prettig. En nog erger: als ik goed en wel opgewarmd ben, is hij er alweer klaar mee.”

Vervolgens vraag ik: “Wat houd je tegen om dat met hem te bespreken?”

Het blijft even stil… En dan zegt Debbie: “Dat kun je toch niet maken! Tegen een man zeggen dat hij het niet goed doet in bed.” Aan de ene kant heeft ze gelijk. Niemand vindt kritiek op dit vlak prettig. Aan de andere kant: Debbie was al aan het afhaken. Als ze dit niet bespreekbaar maakt, is de relatie waarschijnlijk geen lang leven meer beschoren.

Wat betreft mijn ski-avontuur onder bij die skilift: ik heb de irritaties toen toch maar bespreekbaar gemaakt, ondanks dat ik dat best heel spannend vond. Door het bij mezelf te houden konden we er een goed gesprek over hebben zonder dat het escaleerde. Dat loste gelukkig een hoop op.  Ik zeg maar zo: “Vriendschappen en relaties zonder goede communicatie is als een skipiste zonder sneeuw – het gaat nergens heen en eindigt in een modderige bende.”

We hebben die week overigens ook nog heerlijk geskied, lekker gegeten, en heerlijk gedanst bij de après-ski! En ik heb ook nog een idee opgedaan voor wat ik met mijn verjaardag kan vragen: een ski-navigatieapp!

Hoe kunnen wij je helpen

Vind jij het ook lastig om op het juiste moment en op de juiste manier met jou date of nieuwe liefde te communiceren? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je begeleiden naar een fijne duurzame liefde. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Is verliefdheid een drug, die je beter kan vermijden?

,

Mijn klanten komen regelmatig met de volgende wens bij me aankloppen: Ik zou zo graag weer eens lekker verliefd worden. Niet dat gedoe met sollicitatiegesprek-achtige dates, maar gewoon weer even die vlinders in je buik!

Ik snap dat maar al te goed, verliefdheid is een heerlijk gevoel. Toch kan ik niet iedereen daarmee helpen. Voor enkelen heb ik zelfs heel vervelend nieuws, namelijk: misschien is het beter die verliefdheidsfase maar over te slaan. En als je graag duurzame liefde wilt vinden, ga gewoon voor iemand die je leuk vindt en goed bij je past, zonder dat er overal vlinders rondfladderen.

We hebben het al vaker genoemd in onze blogs, maar de boodschap blijft moeilijk: wie wil er nu horen dat je die hele verliefdheid maar gewoon moet vergeten?

Voordat ik in ga op wie deze pechvogels zijn, eerst nog even de vraag: waarom wil iedereen zo nodig verliefd worden? Nog niet eens zo lang geleden speelde dat immers totaal niet mee in de partnerkeuze van mensen. Het antwoord is simpel: gewoon, omdat verliefdheid een heerlijke roes kan zijn. Het is net een drug. Sterker nog: in je hersenen gebeuren een aantal precies dezelfde dingen als wanneer je drugs gebruikt.

Om een paar voorbeelden te noemen: je hersenen maken veel meer dopamine aan. Dopamine zorgt voor een vernauwing van het denken, waarbij toekomst en verleden er minder toe doen. Je hart gaat letterlijk sneller kloppen. Er is veel meer activiteit in het hersengebied dat euforie teweegbrengt. En ook het gebied dat zorgt dat je iets waardevol vindt en jou in een bepaalde richting motiveert is erg actief. Tenslotte: je denkt voortdurend aan diegene. Een heerlijke drug dus. En die drug is pas na drie maanden tot twee jaar volledig uitgewerkt.

Het nadeel van verliefd worden is dat je maar weinig kan sturen op wie je verliefd wordt. Je bent op een bepaalde manier geprogrammeerd, onder andere door je ervaringen. En die programmering bepaalt ook op wat voor soort type je verliefd wordt.

Niets aan de hand als dat de goede types zijn, dompel je vooral helemaal onder in die heerlijke verliefdheidsroes! Maar stel nu dat jij altijd alleen maar verliefd wordt op de verkeerde partners. Bijvoorbeeld op partners die je niet respectvol behandelen, op notoire vreemdgangers, op narcisten, of op (emotioneel) niet beschikbare types. Ook dan gaat die roze bril voorkomen dat je hun fouten ziet. En als je roze bril eindelijk weer doorzichtig begin te kleuren, kom je erachter dat je je verbonden hebt met iemand die je vreselijk ongelukkig maakt.

Natuurlijk kun je je best doen om deze “foute programmering” weer ongedaan te maken. En daar kunnen wij mensen zeker een stap verder mee helpen. Maar veel singles wachten af, in de hoop dat ze uiteindelijk iemand ontmoeten waarop ze verliefd worden, en die wél goed voor ze is.

De bittere boodschap is dat ik sommige hele leuke mensen al jaren en jaren zie wachten op die ene vonk. Ze willen geen relatie meer aangaan met die “ongeschikte types”, maar voelen niets bij de potentiële partners die hen wel goed behandelen en een volwaardige relatie willen aangaan. Dus blijven ze alleen.

Laten we dan nog eens de drug-vergelijking gebruiken. Stel je bent verslaafd aan alcohol. Je hebt een ontwenningskuur gedaan en kunt weer helder denken. Maar je beseft je dat je een aantal activiteiten altijd ondernomen had onder invloed van alcohol. Ga je dan elke sociale gelegenheid vermijden omdat het toch niet leuk is zonder alcohol? Ga je dan nooit meer naar een feestje, een etentje, of andere gezellige activiteiten met vrienden? Of ga je leren te genieten van het feestje en het samenzijn met anderen, zonder de roes?

Zo is het ook met verliefdheid. Als je niet verliefd kan worden op een voor jou goede man of vrouw, dan kun je kiezen om dan maar nooit meer een relatie aan te gaan. Maar je kunt ook proberen te gaan genieten van het leuke samenzijn, de steun, het vertrouwen, de liefde en de fijne seks die er tussen jou en een ander is, zonder dat je verliefd bent geweest.

Hoe kunnen wij je helpen

Wacht jij ook al (te) lang op de ware? En wil jij het pad naar de liefde gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om een voor jou goede partner te selecteren, en te begeleiden bij  het vinden van een fijne duurzame liefde. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

De onzichtbare rugzak van bindingsangst, heb jij hem ook?

,

Ik zat lekker onderuitgezakt op de bank met mijn coachklant Esra te bellen. Ze vertelde gefrustreerd over haar nieuwe date: “Carl is stoer, zorgzaam en we kunnen heel fijn praten. Maar gisteren begon ik toch te twijfelen of ik hiermee door moest gaan. Ik zat lekker relaxed op weg naar hem in de bus. Toen appte hij opeens: ‘Zal ik je gezellig van de bus komen halen?’.”

Esra vervolgde: “Is dat niet raar, dat hij dat doet? Ik schoot helemaal in de stress, want daar had ik echt geen zin in. En op onze tweede date kreeg ik al een prachtig duur cadeau van hem omdat ik jarig was geweest een week eerder. En tenslotte: hij pakte me op de schaatsbaan bij mijn arm! Toen kreeg ik nog wat extra koude rillingen, alsof hij mijn innerlijke ijsprinses wakker maakte. Dan is er toch iets mis en kan ik beter stoppen, lijkt me?!”

Toen ik dit zo hoorde van Esra, moest ik even glimlachen. Ik herkende dit helemaal van de tijd dat ik zelf aan het daten was. En heel soms, als ik wat langer intensief met mijn vriendin samen ben geweest, gebeurt het me ook nog wel eens. Dan zie ik opeens allemaal dingen die niet goed zijn aan haar, net als Esra bij haar date.

Dan valt me op dat het haar van mijn vriendin de hele dag raar zit als ze een muts op heeft gehad. En ze spoelt de vieze borden en vette pannen niet af voordat we samen afwassen, dat vind ik vies. Het zijn dus vooral dingen die totaal niet belangrijk zijn. En waarvan jij waarschijnlijk zou zeggen: “Ik begrijp echt niet dat je dat relevant vindt. Dat zegt toch niks over of jullie bij elkaar passen?”

Maar op het moment dat ik twijfelgedachten heb, vergeet ik voor het gemak weer even die 72 dingen die ik helemaal fantastisch aan haar vind. Bij mij is dat nog een klein restantje bindingsangst dat nog heel subtiel kan opspelen als we een langere periode intensief samen zijn geweest. Dan heb ik weer even een uurtje of wat “alleen-tijd” nodig om alle prikkels te verwerken en daarna is het weer helemaal ok.

Ook bij Esra is het bindingsangst, want dit overkomt haar bij elke geschikte leuke man. Bij haar is het een dieperliggende angst om een geschikte man emotioneel en fysiek dichterbij te laten. Want dat zorgt voor verlies van autonomie en vrijheid, of de kans op afwijzing.

Alleen… zij, en ook de meesten die last hebben van bindingsangst, voelen dat niet als angst. Stel je voor dat je bindingsangst een zware rugzak is. Je hebt de rugzak op je rug, zonder te beseffen hoeveel gewicht je met je meedraagt op de weg naar de liefde. Je voelt niet direct het gewicht van die rugzak, dus niet de angst. Maar na verloop van tijd begin je wel de last te ervaren in de vorm van pijn in je rug, vermoeidheid en zere voeten, zonder dat je doorhebt dat het aan de zware rugzak ligt.

Alsof de zware last die je met je meedraagt, geleidelijk aan zijn tol begint te eisen. Hierdoor wordt het steeds moeilijker om vrij en onbezorgd je weg te vervolgen. Vervolgens kijk je niet naar de zware rugzak op je rug, maar trek je de conclusie dat die specifieke weg naar de liefde jou niet past. Je besluit deze weg voor gezien te houden en een nieuwe weg in te slaan.

Maar wat als nu elke weg naar de liefde die je inslaat niet past…is het dan niet tijd om je bewust te worden van de rugzak op je rug? En een te kijken wat er allemaal in die rugzak zit?

Oftewel”: durf eens wat dieper te kijken als je bij verschillende dates en relaties telkens twijfel ervaart. Of als je benauwdheid, stress of druk op je borst voelt, weinig zin hebt om te daten of telkens weg wilt. Dat kunnen allemaal signalen zijn van bindingsangst. Neem ze serieus en ga er zo nodig mee aan de slag zodat je duurzaam de weg naar de liefde in kunt slaan!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil je bindingsangst of verlatingsangst echt structureel oplossen zodat je er ook bijna geen last meer van hebt? Daarvoor hebben we een hele goede praktijkmethode ontwikkeld. Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen met bindingsangst, verlatingsangst en vele andere zaken waar je tegenaan loopt in de liefde. Kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Ben jij een perfectionistische dater? Een realitycheck…

,

De liefde: het houdt iedereen bezig. Dus zijn er ook op tv voortdurend programma’s over het vinden van de liefde. Je zou denken dat ik als singlecoach overdag wel genoeg relatieverhalen voorbij zie komen. En vervolgens ’s avonds wel wat beters te doen heb dan achter de tv nog eens de zoektocht naar de liefde van vreemden te volgen. Maar niets is minder waar: ik smul van dit soort programma’s. Ik heb dus ook weer met veel plezier het programma “Winter vol liefde” gekeken.  

Voor de singles die het niet gezien hebben (als je je echt een keer verveeld: doen, het is echt leerzaam!): één van de dames die in dit programma een aantal single mannen aangereikt kreeg, was Edith. De betreffende heren kwamen in haar hotel in Oostenrijk op bezoek en Edith mocht ontdekken of “de klik” er was.

Edith vertelde voor de camera vol enthousiasme over haar selectieproces. Wanneer de betreffende man iets goeds deed (voor haar koken, een geïnteresseerde vraag stellen, een complimentje maken) kreeg hij een “een vinkje”. Maar als hij iets deed wat wat haar niet beviel (hij voerde te oppervlakkige gesprekken, had een te groot ego, of was te rustig) voelde ze hem behoorlijk stevig aan de tand met daarbij de vraag of hij nog kon veranderen. En zo niet, dan was het “exit”.

Edith was een perfectioniste. Zo grondig als ze haar hotel schoonmaakte, ging ze ook te werk in haar selectieproces. Helaas werkt “perfectionistisch daten” vaak bijzonder slecht. En zoals je misschien al verwachtte op grond van dit verhaal: Edith bleef alleen over.

Helaas moet ik eerlijk toegeven dat ik ook mijn eigen ervaringen heb met perfectionistisch daten. De paar keer dat ik me gewaagd heb aan online daten, vond ik blijkbaar dat ik mijn psychologisch assessment-kwaliteiten ook hier nuttig kon inzetten. Al tijdens de eerste date had ik duidelijk wat de minpunten van de ander waren, en zelden kwam het verder dan een tweede date. Drie keer raden wie met lege handen overbleef…

Gelukkig dat ik nog regelmatig live nieuwe mensen ontmoette, waarbij het me lukte mijn perfectionistische bril even af te zetten. Anders was het met mijn liefdesleven droevig gesteld gebleven. En mocht jij ook een perfectionist zijn, dan kan ik je aanraden dat ook te doen. Want bij het daten heb je met mensen te maken. En mensen hebben naast hele mooie kwaliteiten nu eenmaal ook vervelende minpunten. Zoeken naar iemand die dat niet heeft, is kansloos.

Drie tips om je te helpen je perfectionisme even los te laten:

  • Focus bij de eerste dates vooral op wat leuk is aan de ander. Welke overeenkomsten heb je, welke kwaliteiten zie je? En als je die ook nog hardop benoemt, krijg je meteen een fijne open sfeer en zul je zien dat die ander daadwerkelijk leuker wordt!
  • Zie je onverhoopt toch minpunten, vraag jezelf af of die echt zo verschrikkelijk zijn dat je er nooit mee zou kunnen leven. Zou je hier in een vriendschap wel overheen kunnen stappen? Misschien kan het dan bij een partner ook wel.
  • Neem jezelf onder de loep: heeft je kritische blik ook te maken met angst? En is dit een manier om iedereen af te wijzen zodat je de relatie niet aan hoeft te gaan?

Bij mijn huidige man zag ik ze ook vrij snel: die best vervelende minpunten. Maar ik zag ook enorm veel moois, en ik ben blij dat ik dat voorop heb gesteld. En wat nog mooier is: mijn man heeft zich ook over al míjn minpunten heen kunnen zetten!

Hoe kunnen wij je helpen

Lopen jouw dates ook moeizaam omdat je te perfectionistisch bent? Of vind jij het lastig om te bepalen wanneer je te kritisch bent en wanneer je daadwerkelijk beter afscheid kunt nemen? Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen met deze en nog veel meer lastige vragen. Kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek!

Daten na afwijzing: hoe vind je weer licht in duistere momenten?

,

Dat gevoel had ik al lang niet meer gehad. Ik voelde me afgewezen. En daardoor ook gefrustreerd en een beetje verdrietig. 

Ik deed mee aan een dansworkshop waar wat closer gedanst werd. De groep bestond voornamelijk uit dertigers en begin veertigers, met daarnaast mijn vriendin Lonneke en mezelf, beiden ruim boven de 50. We staken er duidelijk bovenuit qua leeftijd. Alsof we op een feestje waren beland waar iedereen het had over de beste babyvoeding en de leukste speeltuin, terwijl wij het juist wilde hebben over het meest hippe bejaardenhuis.

Tijdens de workshop kregen we opdrachten om verschillende oefeningen te doen met andere deelnemers, één op één of in kleine groepjes. Bij het kiezen van partners merkte ik dat de ogen van anderen vaak de mijne ontweken, waardoor ik regelmatig als een van de laatsten overbleef. Mijn “als laatste gekozen worden bij de gymles-trauma” kwam ook ineens boven. Lonneke had helaas dezelfde vervelende ervaring.

Ook bij het daten ervaren veel singles dit soort afwijzingen. In januari is het nieuwe “datingseizoen” weer gestart. Je ziet dan ook een flinke toename van activiteiten op datingapps en -sites. Misschien ben je zelf ook vol goede moed begonnen. En dan komt ook regelmatig… de afwijzing. “Ik voel geen klik”, krijg je dan frequent te horen.

Na die workshop was ik opgelucht dat ik mijn frustraties kon delen met Lonneke, die dezelfde vervelende afwijzingen had ervaren. Onze eerste reactie was: “Dit gaan we nooit meer doen.” Aan de andere kant: we hebben ook waardevolle ervaringen opgedaan en veel geleerd. Door “te vluchten” komen we niet verder.

Dit geldt ook voor het daten. Veel singles geven snel op na een paar afwijzingen. Je wilt jezelf immers beschermen tegen dat vervelende gevoel. Aan de andere kant ontzeg je jezelf dan de kans op een fijne partner.

Het is beter om te leren om te gaan met afwijzingen. Tijdens de workshop merkten we bijvoorbeeld dat, doordat we een stuk ouder en meer ervaren waren, we ook meer van deze ervaring in konden brengen bij de oefeningen. Dit werd gewaardeerd en zorgde voor meer acceptatie.

Ook bij het daten heb jij altijd iets moois te bieden; elke persoon heeft prachtige eigenschappen en kwaliteiten. Als jouw date dat niet ziet, mist diegene uiteindelijk iets moois. Bedenk dat je elkaar na één of enkele dates nog maar nauwelijks kent. Als iemand je favoriete film nog niet leuk vindt na slechts vijf minuten kijken, vind je dat ook niet raar. Als je dat in gedachten houdt, voelt een afwijzing minder zwaar. Neem het dus niet te persoonlijk.

Wees ook realistisch en temper je verwachtingen. Bij online daten leidt slechts 1 op de 3 tot 1 op de 5 eerste dates tot een tweede date. Zie het als een loterij. Vaak is er gewoon geen klik of passen jullie niet bij elkaar. Als je zelden of nooit tot een tweede date komt, is het misschien tijd voor professionele ondersteuning.

En, heel belangrijk, zorg goed voor jezelf. Het is essentieel om naast het daten ook voldoende leuke dingen te doen die je zelfvertrouwen vergroten, zoals leuke contacten met vrienden. Praat ook met vrienden over je afwijzingen; dat helpt om ze te relativeren. 

Lonneke en ik ontdekten dat er soortgelijke dansworkshops zijn waar veel meer veertigers en vijftigers komen. Dat gaf de keer daarna al een veel fijnere ervaring. Ook dit kun je vertalen naar het daten: afspreken met mensen van je eigen leeftijdsgroep zorgt vaak voor een betere klik en dus minder afwijzingen.

Als laatste tip voor het daten (net als voor leren dansen): volhouden loont!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook in 2024 een stap zetten richting een vervullende relatie, zonder je motivatie te verliezen? Wil jij meer ontspannen daten, zonder al die negatieve gevoelens en al dat gedoe? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma en kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Daten in 2024: stop met “moeten” en omarm het speelse avontuur!

,

Ik heb mezelf vrij gegeven tussen kerst en oud en nieuw. Heerlijke dagen vol gezelligheid, luieren, eten, en vooral… niets doen. Ik hoef maar één werkklusje te doen: een blog schrijven voor de eerste week van het nieuwe jaar. “Peace of cake” dus. 

Maar met één ding heb ik geen rekening gehouden: mijn onbewuste brein denkt daar heel anders over. In de eerste plaats heb ik het schrijven van de blog al minstens vijf dagen uitgesteld. “Geen zin, dat komt morgen wel”. En als ik mezelf eindelijk voor mijn laptop heb gesleept, gebeurt er niets. Waar ik normaal al snel lekker een stukje wegschrijf, heb ik nu nul ideeën. 

Wanhopig wend ik mij tot mijn huisgenoten. “Misschien kun je iets over goede voornemens doen” oppert mijn man. Nee, dat doet iedereen al. “Of over ghosten, dat had een vriendin van mij laatst” zegt mijn stiefdochter hulpvaardig. Nee, dat heb ik vorig jaar al gedaan… 

Gefrustreerd leg ik mijn laptop weer aan de kant. Ik heb geen zin, ik ga lekker een boek lezen. Om toch enigszins het gevoel te hebben “nuttig bezig te zijn”, lees ik het boek dat mij gaat helpen mijn voornemens voor 2024 waar te maken. “Nooit meer te druk”, heet het. Ik lees dat de druk die je jezelf oplegt voorkomt uit een te sterke gerichtheid op lange termijn doelen. Dat je je doelen te serieus neemt. Dat speelsheid ontbreekt. 

En dan valt ineens het kwartje: ik leg mijzelf te veel druk op om mijn doel te bereiken. Ik móet de blog nu schrijven, omdat Hans en ik nu eenmaal bedacht hebben dat wij onze nieuwsbrieflezers elke week op iets inspirerends willen trakteren. Ik moet het doen omdat het belangrijk is voor de lange termijn, ook al heb ik even helemaal geen zin. Dus ervaar ik steeds grotere druk. Mijn speelsheid ontbreekt volledig. 

Is dat niet precies hetzelfde als wat veel van mijn klanten ervaren bij het daten? Als ze een relatie willen, moeten ze wel online daten van zichzelf. Ook al hebben ze daar totaal geen zin in. En ook als ze net een teleurstellende date hebben gehad, móeten ze van zichzelf meteen door. Hup, die online datingmarkt weer op! Geen tijd te verliezen als ze volgend jaar rond deze tijd niet meer alleen willen zitten. 

“Ik heb echt zó geen zin in dat gechat met vreemden. Maar ja, ik moet wel, anders krijg ik nooit een relatie” hoor ik dan. Of: “Die persoon op de datingapp lijkt me niet echt wat, maar ik moét het wel een kans geven. Anders gebeurt er nooit iets.” Het lange termijn doel zorgt dat ze voelen dat ze wel moeten doorzetten. Aan de andere kant hebben ze geen zin, voelen ze zelfs weerstand. Alle speelsheid ontbreekt. 

Maar geldt hier niet precies hetzelfde? Natuurlijk, “de ware” klopt niet zomaar aan, niets doen heeft geen zin. Maar het hoeft niet alles of niets te zijn. Benader het speels. 

Als jij geen zin hebt om te chatten, maar je wilt het toch een kans geven: chat dan over de dingen die je echt leuk vindt. En stop weer als je geen zin meer hebt. Ga je niet in bochten van aangepastheid wringen, omdat je denkt dat het nu eenmaal zo hoort om twee keer per dag te chatten, elke dag te vragen hoe de dag van de ander was, of juist diepgaande gesprekken over relaties te voeren. Benader het speels.

En als je geen zin hebt in weer een date: ga iets doen wat je sowieso leuk vindt of wilt doen. Je hoeft niet persé twee uur volledig opgedirkt in het café te zitten om te laten zien hoe grappig, geïnteresseerd, flexibel en ondernemend je bent. (In dat kader: Had ik al verteld van mijn vriendin die met een date naar de bouwmarkt ging? Ze moest toch die spullen voor haar nieuwe badkamer halen en vond het veel leuker met zijn tweeën. En hij vond klussen leuk. Ze hadden hartstikke veel lol samen).

En misschien hoef je niet altijd online te daten. Kun je gewoon even iemand in het echte leven aanspreken. Misschien kun je het speels benaderen, zonder meteen het einddoel voor ogen te hebben. Gewoon omdat het leuk is om met iemand een praatje te maken. 

Ik denk dat dat “speels daten” zomaar een goed voornemen kan zijn voor alle singles in 2024! 

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook in 2024 een stap zetten richting een vervullende relatie, zonder jezelf te veel druk op te leggen? Wil jij meer ontspannen daten, zonder al die negatieve gevoelens en al dat gedoe? Kijk dan eens naar ons coachingsprogramma en kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Schaamte als single: waarom hulp vragen in de liefde zo moeilijk is

,

“Hans, wanneer ga je eindelijk die afspraak maken met de podoloog/voetspecialist?” krijg ik regelmatig te horen van mijn vriendin. Ze heeft gelijk: telkens als ik even iets te lang stilsta, begint mijn onderrug te protesteren. Met de juiste steunzolen zou dit waarschijnlijk eenvoudig op te lossen zijn, maar die heb ik nog niet…

Ik moet eerlijk toegeven, ik ben de ontkenningsfase al voorbij. Ik bevind me nu in de fase van het besef dat het nodig is, maar ik schaam me er nog voor. Daarom staat die afspraak met de podoloog nog steeds niet in mijn agenda. 

In mijn hoofd heerst het vooroordeel dat steunzolen iets zijn voor een oude, half gehandicapte man die in zijn schommelstoel in slaap valt. Niet voor een vitale vijftiger die swingend de dansvloer onveilig maakt. Dus blijf ik hopen dat het vanzelf wel overgaat. Naar de podoloog gaan zou immers betekenen dat ik voor mezelf toegeef dat er iets mis is met me…

Wanneer ik dit aan anderen vertel, kijken ze me verbaast aan. “Wat een vreemd vooroordeel!” zeggen ze dan. Dat zul jij ook vast denken als je dit leest. Zeker als je zelf op steunzolen loopt vind je dit verhaal natuurlijk hilarisch en volkomen belachelijk. 

Maar elke keer als ik, met mijn laptop op de bank, de zoektermen “podoloog in Amsterdam” wil typen in Google, voel ik schaamte en weerstand. Dan denk ik: “Maar op dit moment heb ik geen last van mijn rug, dus het valt wel mee.” Totdat ik ergens weer een tijdje stil sta te wachten…

Toch stelt mijn schaamte en weerstand om naar de podoloog te gaan eigenlijk niets voor als je het vergelijkt met naar de voedselbank moeten, naar de afkickkliniek gaan, naar de huisarts voor een SOA gaan of naar het UWV moeten voor een uitkering. Die schaamte komt voort uit sociale druk en stigma’s. 

Net als hulp zoeken in de liefde. Ook daar komen vaak schaamte en andere negatieve emoties bij kijken.

Wat zijn dan die emoties die singles tegenhouden om hulp te zoeken als cupido zich niet van zijn beste kant laat zien?

Schaamte: “Ik moet het toch zelf kunnen.”

Sommige singles denken dat het een zwaktebod is als je hulp vraagt bij je liefdesleven. Elke volwassene moet toch goed in staat zijn een relatie aan te gaan, zo denken ze. Alsof elke volwassene wordt geboren met een handleiding voor succesvolle relaties.

Angst: “Ik vind het gewoon eng”

Veel singles vinden het spannend om deze stap te nemen. Begrijpelijk, want wie weet wat voor avonturen je te wachten staan. En misschien geef je voor jezelf wel toe dat je een probleem hebt waar je niet alleen uitkomt, dat is best confronterend. 

Valse hoop: “Ik heb gewoon de juiste nog niet ontmoet, ik moet nog even geduld hebben.” Heel soms is dit inderdaad het geval en komt iemand na vele jaren alsnog de liefde van zijn leven tegen. Maar helaas heel vaak ook niet: je moet eerst zelf iets doorbreken om een ander resultaat te krijgen. 

Berusting: “Voor mij is de liefde niet weggelegd, ik geloof niet dat het werkt.”

Sommige singles geloven niet dat er wat aan hun situatie te doen is. Zij denken dat de liefde ze overkomt en dat ze er zelf geen aandeel in hebben. Dat ze gewoon pech hebben, of dat hun probleem te moeilijk is om aan te pakken. Alsof Cupido hen expres ontwijkt.

Aan de andere kant is de liefde voor de meeste mensen het belangrijkste in hun leven. En ook het meest complex. Ga maar eens na: er zijn inmiddels al 3 miljoen singles in Nederland. Veel mensen hebben telkens korte of langdurige relaties die lijken op achtbanen. De helft van alle mensen die is gaan samenwonen gaat weer uit elkaar en ruim een derde van alle huwelijken strandt. Een goede relatie aangaan is dus wel degelijk een complexe vaardigheid en gaat bij veel mensen niet vanzelf!

Hoewel ik de drempels maar al te goed begrijp, is het dus enorm jammer als je je door schaamte of andere emoties laat weerhouden om iets goed voor jezelf te doen. En om zelf het goede voorbeeld te geven: ik ga nu de podoloog bellen voor een afspraak!

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook over je drempel heenstappen? En een coach nemen als je wel een vervullende relatie nastreeft? Kijk eens bij ons coachingsprogramma en kom langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.