Grenzen aangeven en nee zeggen en is niet mijn sterkste kant. Dat wordt opnieuw glashelder als ik weer een mail in mijn mailbox zie met een vraag om persoonlijk relatieadvies van een onbekend persoon. Dit keer gaat het om iemand die niet weet om te gaan met de bindingsangst van haar partner. Rationeel gezien is me compleet duidelijk dat ik hier een grens moet trekken. Als ik mijn tijd ga besteden aan gratis mailadviezen aan willekeurige “vreemden” wordt mijn wachtlijst met mensen met soortgelijke vragen die graag persoonlijke coaching willen nog langer. Maar ergens zegt een stemmetje: “Maar ze zit in nood! En mailen kost toch maar 10 tot 15 minuten?”. Dus kies ik voor de slechtste strategie mogelijk: ik ga vermijden. Ik zet het mailtje in “later nog doen” en ga verder. 

Ik ben uiteraard niet de enige. Velen met mij vinden het moeilijk om grenzen aan te geven, zeker als het om de liefde gaat. Mijn coachklanten geven talloze voorbeelden. Dat ze liever stoppen met een Tindercontact, dan dat ze bij de ander aangeven dat ze niet van eindeloos chatten houden. Dat ze het zó moeilijk vinden om te zeggen dat ze geen tweede date willen, dat ze maar helemaal niets meer laten horen. En dat ze in plaats van te vertellen dat ze de ouders nog niet willen ontmoeten, liever de hele relatie uitmaken (“ja maar hij/zij ging veel te snel!”). Grenzen aangeven en zeggen wat je zelf wilt, is lastig. Dus vermijden we liever. 

Waarom is het zo moeilijk om “nee” te zeggen? Is het alleen omdat we zo graag aardig gevonden willen worden? Ergens zijn we blijkbaar zó bang om afgewezen te worden dat we elk potentieel conflict uit de weg gaan. Die angst zit ergens in ons onderbewuste geprogrammeerd en is in die zin heel menselijk. Maar ondertussen is het onderbewuste in dit geval wel een heel slechte raadgever! Want laten we wel wezen, je wordt weliswaar niet direct afgewezen in de bovenstaande situaties, maar je wordt niet echt veel aardiger gevonden als je gewoon niets meer laat horen aan de ander. Of de relatie uitmaakt zonder aan te geven wat je eigenlijk dwars zit. Sterker nog, je toont niet alleen weinig respect naar de ander, je neemt ook jezelf niet serieus. En dat is voor niemands zelfvertrouwen goed. En nee, het helpt ook niet om een leuke, duurzame relatie te krijgen. 

Als ik mijn coachklanten vraag om risico te nemen in de liefde en wél te zeggen wat ze willen of wensen, hoe kan ik dan aan mezelf verkopen dat ik een simpel mailtje onbeantwoord laat? Ik pak enigszins beschaamd de mail er weer bij. En stuur snel een net, maar kort antwoord waarbij ik aangeef dat ik er niet inhoudelijk op kan ingaan. Al kan ik het niet laten om er een link naar een toepasselijk artikel bij te plaatsen. Echt goed zal ik er nooit in worden. Maar vermijden, nee, dat probeer ik vanaf nu zoveel mogelijk te vermijden. Ik daag jou ook uit om te stoppen met vermijden en in de liefde te zeggen waar het echt op staat!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!

Diane, mijn coachklant, belt met een rood hoofd aan voor een afspraak. “Wat is er?” vraag ik. “Ik kwam net een bekende tegen!” vertelt ze. “Gelukkig kan hij op je deur niet zien dat je singlecoach bent, dan was ik door de grond gegaan!” Diana zou zich erg beschaamd voelen als een bekende had gezien dat ze naar een singlecoach ging. En ze is niet de enige. Toegeven dat het zelf niet lukt met de relaties, is maar wat moeilijk!

Ik denk terug aan toen ik zelf begin 30 was. Ik was overspannen en ging naar een bedrijfspsycholoog. Ik schaamde me kapot: ik als psycholoog die zelf naar een psycholoog moest! Nu denk ik daar gelukkig anders over, want ik heb nog heel wat opleidingen, begeleiding en coaching doorlopen. Maar ik heb wel wat moeten overwinnen voordat ik makkelijk durfde te praten over mijn eigen kwetsbaarheden. Mijn overtuiging dat ik het allemaal maar moest kunnen, werkte me behoorlijk tegen. 

Ik vraag ik me af waarom die schaamte zo hardnekkig kan zijn als het gaat om hulp zoeken. Toegeven dat je iets niet zelf kan, iets moeilijk vindt, is blijkbaar nog steeds heel lastig. Ook al is het percentage van de Nederlanders dat een coach, psycholoog, of andere therapeut heeft bezocht vele malen hoger dan het percentage dat dat niet heeft gedaan. 

Schaamte is een lastige emotie. Uiteraard heeft deze emotie van oudsher een functie, net als alle emoties. Mensen zijn groepsdieren, en vroeger was het voorkomen dat je buiten de stam of groep viel een zaak van leven of dood. Schaamte zorgde ervoor dat je geen rare dingen deed, en behoedde je zo om buiten de groep te vallen. Maar in deze huidige tijd: schamen we ons niet veel te snel? Wat willen we allemaal graag “normaal” zijn! 

Ik denk terug aan de afgelopen tijd: Allereerst de jongen die zich schaamde dat hij nog nooit een vriendin gehad had. Zo erg dat hij tijdens dates nooit op zijn gemak was en de hele tijd op gespannen wijze onderwerpen aandroeg om dit onderwerp maar te vermijden. En dan was er de dame die zich zó schaamde voor haar buikje dat ze intimiteit bleef uitstellen. Net zolang tot de man in kwestie het uitmaakte. 

Ook coachte ik een vrouw die zich schaamde voor het feit dat ze altijd zulke korte relaties had. En omdat ze daar met niemand over durfde te praten had ze een vreselijk minderwaardigheidscomplex ontwikkeld. Ze had ondertussen hele theorieën over wat er allemaal mis met haar was, maar durfde dat bij niemand te checken. En dat is nog maar een deel van alle schaamtegevoelens die voorbijkwamen. Schaamtegevoelens die mij ook vaak genoeg heel bekend voorkwamen!

Wat mooi zou het zijn als we allemaal iets minder graag “normaal” zouden willen zijn. Want feitelijk betekent normaal niets meer dan gemiddeld. En het is toch saai om alleen maar gemiddeld te zijn? Bovendien levert openheid over onze “rariteiten” op dat we ons minder alleen voelen. Ik ga vandaag meteen deze koe bij de horens vatten, en met mijn vriend eens wat schaamtevolle momenten delen!

Hoe kunnen wij jou helpen?

Ben jij succesvol in je werk, heb je een rijk sociaal leven en doe je leuke dingen? Maar mis je nog die leuke relatie? Dan is ons coachingsprogramma “Laat de liefde werken” zeker iets voor jou. Ons programma bewijst al jaren dat je wel degelijk invloed kunt hebben op je eigen liefdesleven. De singles die ons programma volgden wilden allemaal een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en ze echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Heb jij ook helemaal genoeg van alle dating- en relatiegedoe en ben je gemotiveerd om aan jezelf te werken? Kom dan ook eens met ons praten!