In het verleden had ik een relatie met iemand met behoorlijke bindingsangst. Toen hij de relatie plotseling beëindigde was ik niet alleen verdrietig, maar ook boos. Ik voelde me flink het slachtoffer van zijn rigoureuze actie. Maar was dat eigenlijk wel terecht? 

Waarom verlies je vertrouwen in de liefde?

Veel singles hebben in hun verleden een pijnlijke ervaring gehad als het om de liefde gaat. Misschien heb jij dat ook wel. En misschien voel je je nog steeds boos en gekrenkt. Misschien maakt dat je ook bang om opnieuw weer een relatie aan te gaan. Dat is heel begrijpelijk. Stel dat het nog een keer gebeurt? 

Deze angst wordt nog verder versterkt als je meerdere keren hetzelfde hebt meegemaakt. Ik kom het in allerlei vormen tegen in mijn praktijk. 

Zo begeleid ik Karel, die al meerdere malen is gevallen voor een partner met verlatingsangst  en veel claimgedrag. Marja krijgt elke keer een relatie met iemand die niet echt tijd voor haar heeft. Guy heeft steeds een partner die geen rekening met hem houdt en steevast over zijn grenzen gaat. En Hedwig komt voortdurend uit bij een partner die na een tijdje vreemdgaat.  

Dit soort ervaringen zijn uiteraard heel verdrietig. Ook geeft het vaak een machteloos gevoel: “Waarom gebeurt mij dit nu altijd, wat heb ik een ongelooflijke pech!” Of er komen overtuigingen bij die hele groepen generaliseren: “Alle mannen gaan nu eenmaal vreemd”, “Vrouwen willen alleen maar een perfecte partner en anders haken ze weer af”, “De mensen die nu nog single zijn, zijn niet in staat zich te binden”. 

Maar is dit wel zo?

De rode draad in jouw liefdesleven

Want de enige constante factor in dit verhaal ben jij zelf. Sterker nog: als je dan per se boos wilt zijn op iemand (wat ik je niet aanraad), misschien is het dan wel logischer om boos te zijn op jezelf. Want misschien was het niet de ander, maar heb jij jezelf in de steek gelaten!

Want wat doe jij waardoor je in zo’n situatie terechtkomt: wat voor partners selecteer je? En welk gedrag vertoon je als je eenmaal in de relatie zit: wat maakt dat je de onprettige situatie laat voortduren? Misschien moet je dan aan jezelf toegeven dat je tijdens eerdere relaties zelf niet aangaf wat je belangrijk vond. Niet genoeg grenzen stelde. Of door je verlatingsangst het gedrag van de ander maar door de vingers zag. 

Oftewel: misschien deed jij wel iets wat niet goed was voor jezelf. 

Toen ik doorhad wat ik zelf deed in mijn relatie met de bindingsangstige man vond ik dat niet zo leuk. Liever bleef ik hem als de schuldige aanwijzen. Maar waarom was ik zo hard bezig geweest met hem te overtuigen dat we ons meer moesten verbinden? Waarom had ik niet iemand uitgekozen die dat gewoon vanaf het begin al wilde? En waarom was ik er niet mee gestopt toen ik me er niet goed bij voelde? 

Hoe doorbreek je deze patronen?

Het is belangrijk om je eigen aandeel in een relatie te zien. En hierbij heb ik het niet over “wie heeft de schuld”. Want als je het op het dat moment anders had gekund, had je het wel anders gedaan. Maar het mooie is, als je je er nu wél bewust van bent, kun je het veranderen. En zo krijg je veel meer invloed op je eigen relatieleven!  

Op naar die gelukkige relatie! 

Wil jij weer vertrouwen in de liefde?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Opgeven… dat gaat enorm tegen mijn natuur in. Sterker nog, ik ga vaak te lang door met iets waar ik eigenlijk beter mee kan stoppen. Soms is stoppen gewoon de beste keuze. Neem bijvoorbeeld de eerste vrouw met wie ik na mijn scheiding ging daten.

De eerste keer dat ik haar zag, was ik onder de indruk van haar prachtige verschijning in een strakke rode jurk. Onze eerste date – een zondagmiddaglunch – liep uit tot een hele middag en avond. We hadden ontzettend veel lol, beleefden spannende avonturen en voerden boeiende gesprekken over alles wat ons bezighield.

Alleen… al snel merkte ik dat ik met haar in dezelfde patronen terechtkwam als in mijn vorige relatie. Ik cijferde mezelf te veel weg en stond niet genoeg voor mijn eigen behoeften. 

Toen ik er nog mijn criterialijstje met voor mij belangrijke waarden er nog eens bij pakte, bleek de helft niet eens te matchen. Dat was voor mij reden genoeg om het daten met haar te stoppen, hoe leuk bepaalde dingen ook waren.

Maar helemaal stoppen met daten en relaties? Dat nooit!

Te veel singles geven op na teleurstellingen in de liefde

Toch hoor ik dit bij kennismakingsgesprekken regelmatig:

“Ik probeer het nog één keer. En als het weer niet lukt, dan hoeft het niet meer voor mij. Dan is een relatie blijkbaar niet voor mij weggelegd.”

Dat raakt me. Soms maakt het me zelfs verdrietig als mensen dat zeggen. Buiten mijn werk hoor ik het ook wel eens: singles die het daten volledig hebben opgegeven. 

“Ik ben gelukkiger zonder relatie,” is dan hun overtuiging. 

En eerlijk? Als je al vijf matige of ronduit slechte relaties hebt gehad, snap ik dat. Als je vijftien keer na een eerste date bent afgewezen, wordt daten een frustrerend corvee in plaats van iets leuks.

Maar… je mist ook veel als je een liefdevolle relatie hebt afgezworen: 

  • De warmte van een diepe verbinding. 
  • Iemand die écht van je houdt. 
  • Een partner bij wie je na je werk je verhaal kwijt kunt en die er altijd voor je is als je het moeilijk hebt. 
  • En laten we de gepassioneerde seks niet vergeten…

Wanneer moet je opgeven en wanneer doorgaan?

Als je echt álles hebt geprobeerd en het idee van daten en relaties je alleen maar ongelukkig maakt, dan is het begrijpelijk om de handdoek in de ring te gooien. Gelukkig ervaren we in ons werk als singlecoaches dat er meestal een onderliggende reden is waarom relaties niet lukken.

Toen ik na mijn scheiding in een datesituatie belandde met iemand die eigenlijk niet bij me paste, zag ik dat als een signaal. Er zat een oud patroon achter dat ik nog niet had opgelost. En dát was voor mij de reden om ermee aan de slag te gaan. 

Denk aan patronen als:

  • Steeds weer partners aantrekken die niet goed voor je zijn. 
  • Telkens afgewezen worden.
  • Of vastlopen in relatiepatronen die je ongelukkig maken.

Deze patronen hebben bijna altijd een dieperliggende oorzaak. Maar het goede nieuws is: als je die oorzaak vindt, is er meestal iets aan te doen! Net als bij mij en vele andere singles.

Sta je op het punt de liefde op te geven? Ontdek hoe het wél kan werken!

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Nu ik terug ben in Nederland na een maand Spanje te hebben doorgebracht, is het even schakelen. Eén van de redenen waarom die maand in het buitenland me zo goed bevalt (naast het mooie weer en de prachtige natuur natuurlijk): ik hóef niets. 

Het moeten-gevoel

In Spanje werk ik een beetje, maar niet te hard. Al mijn normale activiteiten staan “on hold”. En mijn enige contact is dat met mijn man, de coachgesprekken, en af en toe wat appen of bellen met vrienden en familie. 

Nu zou je denken dat ik dus in mijn normale leven enorm veel moet, maar dat valt enorm mee. Ik heb het leukste werk ter wereld en als zelfstandige kan ik mijn tijd grotendeels zelf indelen. En hoewel ik veel doe in mijn vrije tijd, kies ik daar voornamelijk zelf voor. 

Maar toch ben ik helaas redelijk behept met het “moeten-gevoel”. 

En hoewel ik al relaxter in het leven sta dan vroeger, maak ik het mezelf daarmee soms nog steeds lastig. Er even tussenuit helpt dus enorm.  

Moeten tijdens het daten

Het wordt een stuk ingewikkelder, wanneer je veel van jezelf “moet” tijdens het daten. 

Neem Meike, een klant van mij. Zij heeft een drukke baan, veel vriendinnen en speelt ook nog op behoorlijk hoog niveau tennis. Ze is gewend om hard en gedisciplineerd te werken en maakt niet graag fouten.  

Nu ze aan het daten is, veroorzaakt dat bij haar meteen veel stress. Ze heeft een belangrijk project op haar bordje en wil ook haar vriendinnen niet ineens in de steek laten, zoals zij dat noemt. Hoe moet ze in vredesnaam de tijd vinden om haar kersverse date ook nog te zien?

Daar komt bij dat ze ook tijdens het daten alles goed wil doen. Zomaar in haar tenniskleren naar haar date gaan is er niet bij, ze moet zich eerst in een prachtig jurkje hijsen. En elkaar een keer kort zien of even kort bijkletsen op de bank is onmogelijk: elke date moet een topdate zijn! 

Komt hij bij haar thuis, dan moet haar huis er spik en span uitzien. En vergeet niet haar humeur: dat moet zeker zo opgeruimd zijn als haar huis! 

Ik moet zoveel dat ik stop met daten

Nu zit Meike erover te denken om te stoppen met daten. Ze krijgt er alleen maar stress van, zo zegt ze. Ze kan gewoon niet voldoen aan al die verwachtingen van iedereen! Ik vraag haar of het misschien ook haar eigen verwachtingen zijn die haar dwars zitten: 

Hoe zou het daten eruit zien als ze niet zoveel moest van zichzelf? 

Zou ze haar date mogen zeggen dat ze even niet zoveel tijd heeft om voortdurend leuke, interessante en prikkelende appjes te sturen? Zou ze zichzelf kunnen toestaan hem een keer te zien terwijl ze gewoon moe is? Zou het mogelijk zijn om een keer in joggingpak naast hem op de bank te zitten en een film te kijken in plaats van weer een groots en meeslepende date te plannen? 

Zou het zelfs kunnen, dat ze elkaar op die manier wat beter leren kennen?  

Wennen aan loslaten

Meike is er langzaam maar zeker aan gaan wennen om iets minder van zichzelf te eisen. Ze heeft haar vriendinnen deelgenoot gemaakt van haar tijdsprobleem en met haar date gedeeld dat het allemaal een tandje minder moest (wat hij prima vond). Ze merkt dat ze nu ze meer zichzelf kan zijn. En nu ze van zichzelf niet alles zo perfect hoeft te doen, gaat hij ook meer ontspannen. Het contact tussen hen wordt alleen maar beter. 

En ik? Ik heb mezelf voorgenomen ook in Nederland af en toe een relaxte siësta te houden. Zonder dat per se te moeten trouwens. Ik moet al genoeg.  

Wil jij ook relaxter daten?

Leer met behulp van ons coachingsprogramma hoe je de druk op jezelf opzij zet en ontdek hoe leuk daten kan zijn als je gewoon jezelf mag zijn. Wil jij ook kijken hoe we jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie?  Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek

Ken je dat gevoel? Je bent eindeloos aan het zoeken naar de perfecte keuze en hoe langer je zoekt, hoe moeilijker het wordt. Dat overkwam mij toen ik een overnachtingsplek zocht voor een tussenstop in Italië. Wat begon als een snelle zoektocht, eindigde in urenlang wikken en wegen.

Net te duur, te ver van de eindbestemming, te karig ontbijt of geen bad. Steeds was er wel iets niet helemaal perfect. En toen ik eindelijk de knoop doorhakte, was de perfecte kamer voor mijn neus weggekaapt. Gefrustreerd moest ik genoegen nemen met mijn tweede keuze.

Deze ervaring deed me denken aan daten en relaties. Want ook daar kan keuzestress je geluk in de weg staan. Wanneer ben je te kritisch? En wanneer zijn je twijfels juist een belangrijke rode vlag?

Twijfels bij daten: bindingsangst of terechte zorgen?

Afgelopen week sprak ik Antoine, een energieke man van 59 die al twee maanden met Danny aan het daten was. “Ik twijfel enorm,” zei hij. “Vooral als we niet samen zijn, vraag ik me af of dit het nou is. Of er niet ergens een betere man rondloopt.”

Toen ik vroeg wat hem stoorde, vertelde hij dat Danny soms slist als hij gespannen is. “Daar ben ik dan helemaal op gefocust en dat irriteert me steeds meer.” Ook had Antoine zich een keer benauwd gevoeld toen hij bij Danny bleef slapen. “Dan kan hij toch niet de juiste man voor me zijn?”

Maar toen we samen keken naar wat Antoine écht belangrijk vond in een relatie, bleek dat Danny aan al die wensen voldeed. Ze hadden diepe gesprekken, veel plezier, beleefde de gekste avonturen, een sterke verbinding en een fantastisch seksleven.

Antoine kreeg van mij dan ook het advies om zijn twijfels en benauwdheid onder de loep te nemen. Dit waren uitingsvormen van zijn bindingsangst, waar hij in eerdere relaties al veel meer last van had gehad.

Wanneer zijn twijfels wel terecht?

Ik sprak diezelfde week ook met Eva, een sprankelende vrouw van 36. Ze was al vier maanden met Victor aan het daten, een succesvolle ondernemer van 40 met een prachtig appartement aan de gracht. Op papier leek hij perfect. Maar Eva had twijfels.

Ze wilde zich graag settelen en een gezin stichten, terwijl Victor nog volop in het uitgaansleven zat. Hij leefde in het moment, had weinig tijd voor haar en kwam vaak te laat op afspraken. Bovendien vond hij het lastig om zijn gevoelens met Eva te delen.

Eva hoopte dat hij zou veranderen, maar na vier maanden was er niets verbeterd. Tijdens onze sessie besefte ze dat haar twijfels geen bindingsangst waren, maar een signaal dat haar relatiewaarden niet matchten met die van Victor.

Kritisch zijn: een valkuil of een kracht?

Twijfel je in een relatie? Stel jezelf dan twee vragen:

  1. Ontbreken er essentiële zaken voor een gelukkige relatie? Denk aan relatiewaarden, seksuele aantrekkingskracht, normen en waarden en wensen voor de toekomst.
  2. Speelt bindingsangst een rol? Soms zijn kleine irritaties niet het probleem, maar een dieperliggende angst om je te binden.

Mijn hotelzoektocht had me veel tijd bespaard als ik vooraf had bepaald wat écht belangrijk was en wanneer iets goed genoeg was. En precies zo werkt het bij daten en relaties. Weet wat er voor jou toe doet en laat je niet afleiden door details die er minder toe doen. Dat bespaart je niet alleen tijd, maar brengt je ook bij de juiste partner!

Wil jij ook weten of jouw twijfels terecht zijn of dat je bindingsangst opspeelt en deze overwinnen?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Niet swipen, maar rennen: Sam (29) is ‘vleeskeuring’ van online daten zat en probeert het nu via een hardloopclub. Lees hier het volledige artikel op EenVandaag.

“Ik wil zó graag een relatie. Waarom mislukt het bij mij altijd?” Mijn coachklant kijkt me wanhopig aan. Na weer een datepoging die na drie dates strandde, weet ze het echt niet meer. Dit keer had ze even hoop gehad, want ze vond hem écht leuk. Maar hij liet na de derde date weten dat hij het “niet voelde”. 

Ik krijg dit soort vragen vaak van coachklanten. Zeker als ze zich een tijdje op de datingmarkt begeven en de liefde nog niet gevonden hebben, komen er vragen als “Waarom mislukt het bij mij altijd? Waarom vind ik niemand leuk? Waarom vindt niemand mij leuk? Wat is er mis met mij?” 

Al deze vragen impliceren hetzelfde: dat er iets niet goed aan je is als je niet krijgt wat je wilt. 

Ook ikzelf heb een tijdje zo naar mezelf gekeken. Toen ik na 2 kortstondige relaties weer alleen op de bank zat, kreeg ik het idee dat er iets grondig mis met me was. Maar wat? Was er iets wat anderen wel wisten maar ik niet? Miste ik een liefdesgen? Had ik niet de vaardigheid om me echt te verbinden? 

Nu zie ik dat veel van die zogenaamde “mislukkingen” voortkomen uit slechte keuzes, namelijk keuzes die gebaseerd zijn op angst. Simpelweg is het vaak één van deze twee angsten: de angst om afgewezen te worden of de angst om jezelf kwijt te raken. 

Daaronder liggen vaak de volgende overtuigingen ten grondslag: ik ben niet goed genoeg (anders bleef de ander wel) of de ander is niet goed genoeg (anders kon ik me wel vrij en gelukkig voelen). Het eerste geval impliceert dat als je maar hard genoeg je best doet, de ander misschien wel blijft. Het tweede impliceert dat als je maar lang genoeg blijft zoeken, je iemand vindt waar je niet dat vervelende gevoel bij krijgt.

Je kunt je situatie pas veranderen als je beseft dat het angst is die hier de hoofdrol speelt. Dan hoef je niet meer te dealen met jouzelf als waardeloos mislukt persoon of het zoeken naar die speld in een hooiberg. Je hoeft alleen maar de dealen met je angst. 

Hoe doe je dat? Een simpele (maar misschien voor sommigen hoogdravende) vraag die je je zou kunnen stellen tijdens het daten is: “Handel ik uit angst of handel ik uit liefde?” En met die liefde bedoel ik niet alleen een liefdevolle opstelling naar de ander, maar vooral ook naar jezelf!

Als jij bijvoorbeeld eindeloos je telefoon checkt en je afvraagt of je iets verkeerd geappt hebt, vraag je dan eens af: Handel ik uit (zelf)liefde of handel ik uit angst (dat ik afgewezen en verlaten word)? En als jij het maar weer uitmaakt omdat je bij de ander grote verwachtingen bemerkt, handel je vanuit liefde of vanuit angst dat jij het niet kan waarmaken? Als jij helemaal niets meer onderneemt op het liefdesvlak, handel je dan uit (zelf)liefde of angst dat het toch niet voor jou is weggelegd? En als jij bij iemand blijft die jou niet respectvol behandelt, handel je dan uit (zelf)liefde of uit angst om weer alleen te zijn? 

Hoewel ik het toepassen van deze vraag niet altijd gemakkelijk vind, helpt hij me wel vaak verder. En veel van mijn klanten gelukkig ook. De mensen die zich op dit moment “mislukt” voelen, wil ik graag nog een kleine opsteker geven: 

Onlangs ontving ik een foto van een van mijn klanten die zichzelf bij aanvang van de coaching als “grootste loser van datend Nederland” beschreef. Op de foto stond hij op de top van een angstaanjagend steile berg met een grote glimlach op zijn gezicht. Met naast hem, met een zo mogelijk nog bredere glimlach: zijn nieuwe vriend. Zijn tekst onder de foto luidde: “Twee angsten overwonnen, zie hier het resultaat!” 

Wil jij ook leren je angst te overwinnen en de liefde echt een kans te geven?

Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Mijn ideale partner? Die heb ik al, gewoon gemaakt met Artificial Intelligence (AI) op mijn laptop. Hoe het werkt? Het voelt een beetje alsof je een pizza bestelt. Alleen kies je deze keer geen extra kaas of salami, maar mooie lange benen en een zwoele stem. En je geeft  aan wat voor aantrekkelijk karakter en droomberoep deze persoon moet hebben.

Toen ik dat gedaan had, moest ik natuurlijk flink betalen en daarna kon ik met haar chatten, praten en prachtige levensechte foto’s van haar op mijn scherm toveren. Fantastisch, toch? Maar toen ik haar vroeg om de afwas te doen, bleef het stil…

Ik had het later met Lonneke, mijn (real-life) vriendin, over hoe onze ideale AI-partner eruit zou zien en zich zou gedragen. Ze begon te fantaseren over een man met prachtige donkere krullen en een stevige six-pack. Terwijl ze dit vertelde hoorde ik ook tussen de regels door wat ik allemaal níet had. Ik ben natuurlijk verre van perfect. Ik weet best dat zo’n AI-man voorlopig niet kan concurreren met een echt mens, maar toch voelde zo’n gesprek best een beetje confronterend…

Vanuit onze fantasieën over de ideale AI-partner begonnen we te praten over wat het effect zou zijn als we een stormachtige “relatie” met onze AI-partner zouden starten. Eén van de effecten die ik verwacht is dat ik een heel stuk kritischer zou worden bij de partnerkeuze in het echte leven. Mijn AI-partner ziet er immers altijd perfect uit, zegt precies wat ik wil horen en wordt nooit boos op mij omdat ik mijn papieren weer eens door ons huis laat slingeren.

Als ik dan weer real-life zou gaan daten, zou ik natuurlijk gaan vergelijken. Ik verwacht dat mijn echte date dan niet snel goed genoeg zou zijn. Sterker nog, ik zou me waarschijnlijk veel sneller gaan irriteren aan alle imperfecties van mijn echte date. 

Dit doet me ook denken aan de tijd dat ik aan het online daten was. Als ik aan het swipen was, zag ik ook vooral veel prachtige, perfecte vrouwen voorbijkomen. Het algoritme van de datingapp probeerde me het vertrouwen te geven dat ik al die prachtige, 20 jaar jongere vrouwen met lang blond haar, modellenlook en  verleidelijke glimlach makkelijk kon krijgen. Ik hoefde alleen maar mijn maandelijkse lidmaatschap te betalen, haar naar rechts te swipen en als ik zin had, ook nog een lief berichtje te schrijven.

Als ik toen toch zo naïef was geweest om zo’n 20 jaar jongere knappe vrouw naar rechts te swipen, zou ik nooit een reactie hebben gekregen. Logisch natuurlijk. Maar,  zo’n app laat je graag vergeten dat je zelf verre van perfect bent.  En dat er aan de andere kant ook nog een echt mens zit met een eigen voorkeur. En die voorkeur is natuurlijk niet een 20 jaar oudere man met en wat dunnere haarbos zonder sixpack. 

Als zo’n app me al doet geloven dat ik zo’n prachtige vrouw gemakkelijk kan krijgen, wat gebeurt er dan in mijn hoofd als ik aan het daten ben en ondertussen op mijn laptop al een perfecte AI-vriendin heb? 

Gelukkig had ik, toen ik aan het daten was, voldoende realiteitszin.  Ik heb me terdege gerealiseerd dat ik veel te bieden heb, maar ook verre van perfect ben. Ik heb gelet op wat echt essentieel is om me fijn en gelukkig te voelen met mijn date. Zoals fijn met elkaar kunnen praten, me veilig voelen, kwetsbaar zijn naar elkaar en aantrekkingskracht en samen leuke dingen beleven. En vooral ook echtheid en authenticiteit. Dat laatste gaat een perfect plaatje en leuke zinnetjes op een laptop me nooit geven.

Als je zoekt naar perfectie eindig je alleen of met AI-computermodel. Dus hopelijk realiseer je je net als ik dat als je gaat daten,  jij nog steeds een echt mens bent met al je mooie kanten en prachtige imperfecties. En de persoon met wie je gaat daten heeft dat ook.

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook inzicht krijgen in wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Wil jij een nieuwe weg inslaan die wel tot meer liefdesgeluk brengt? Kijk dan eens naar ons online coachingsprogramma.

Zoals vaker tijdens de donkere dagen in februari, ben ik weer voor een tijdje naar Spanje vertrokken. En het eerste wat ik doe als ik daar aankom, is me lekker buiten in de zon installeren met een boekje. Ik laat de “hoogstaande literatuur” en “psychologische relatie-kost” nog even links liggen, en begin met een lekkere ongecompliceerde roman. Niets staat mijn geluk weer in de weg.

Hoewel… na een klein half uur ben ik het alweer zat. Want al heel snel realiseer ik me weer dat hoe simpeler het boek, hoe eenzijdiger de liefde wordt neergezet. En als singlecoach weet ik als geen ander hoe ver dat van de dagelijkse realiteit afligt.

In dit soort liefdesverhalen slaat er altijd meteen een eerste vonk over. Al weet de hoofdpersoon het nog niet, de lezer weet het al wel. Het liefdesobject is soms nog onbereikbaar of zelfs eerst wat irritant, maar in ieder geval altijd enorm knap. Net als de hoofdpersoon zelf trouwens. Daarnaast is de persoon in kwestie altijd charmant, grappig en succesvol. En waarom krijgen ze elkaar pas aan het eind van het boek? Tja, dat komt alleen maar omdat er allerlei misverstanden en externe hindernissen zijn, die nog opgelost en overwonnen moeten worden.

En als je nu denkt dat deze verhaallijn alleen in simpele liefdesromannetjes voorkomt, dan heb je het mis. In de gemiddelde Hollywoodfilm gaat het precies hetzelfde. En elk sprookje dat we vroeger voorgelezen kregen, volgde deze zelfde lijn. Punt is dat we al vanaf dat we klein zijn doodgegooid worden met dit soort liefdesverhalen. Hoe moeten we dan in vredesnaam leren dat het in “de echte wereld” anders gaat? 

Dus komen er in mijn coachingspraktijk regelmatig mensen die de liefde maar niet vinden, simpelweg omdat ze zoeken naar iemand die niet bestaat. Ze blijven zoeken naar die charmante, grappige, slimme, zelfverzekerde en knappe ander, met wie ze meteen die klik voelen. Met wie alles meteen vanzelf gaat. Met wie die fysieke, geestelijke en spirituele connectie er gewoon vanaf het begin af aan is. 

Mijn belangrijkste taak is soms alleen maar om ze een realistischer beeld van de liefde en een potentiële liefdespartner te geven. Om te vertellen dat veel mensen helemaal niet meteen verliefd zijn, laat staan meteen voelen dat de ander de ware is. En om te vertellen dat de eerste paar ontmoetingen zelden zo soepel verlopen als ze je in boeken of films laten geloven. En vooral om te vertellen dat die “droomprins(es)” waarschijnlijk niet te vinden is, hoe lang je ook zoekt. 

Want ieder mens heeft nu eenmaal plussen en minnen. Dus ook jouw toekomstige partner. Misschien is zij wel ongelooflijk knap, maar ook heel ijdel. Misschien is hij wel enorm stoer, maar kan hij totaal niet over zijn gevoelens praten. En misschien is die ander juist wel heel onhandig, praat hij/zij in het begin te veel over zichzelf en appt hij/zij veel te veel of te weinig, maar blijkt er toch een gul, betrouwbaar, lief en begripvol persoon achter te zitten. 

En als ik even heel cynisch ben, zou ik zelfs zeggen dat áls je iemand vindt die meteen in het begin volmaakt lijkt, je juist even extra goed moet opletten. Want als iemand inderdaad zo charmant, grappig, slim, zelfverzekerd, succesvol en knap is, waarom loopt deze persoon dan nog vrij rond? Is het mogelijk dat deze persoon toch nog andere eigenschappen heeft waardoor hij of zij niet zo ideaal is als het lijkt? Al is het maar dat hij of zij nog niet toe is aan een relatie of heftige bindingsangst heeft? 

Dat jouw toekomstige partner naast pluspunten ook minpunten heeft, is dus een feit. De vraag is meer: met welke minpunten kun je leven? “Liefde is leren leven met de gekte van de ander” zoals filosoof en schrijver Alain de Botton het al treffend verwoordde. 

En zo kom ik weer uit bij de betere literatuur. Je raadt het al: Ik heb mijn slechte boek aan de kant gelegd. Maar gelukkig heb ik nog een andere guilty pleasure die ik ook in Spanje best kan uitleven. Gewoon “Winter vol liefde” streamen: lekker ongecompliceerd, maar wel met échte, gecompliceerde mensen.  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook inzicht krijgen in wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Wil jij een nieuwe weg inslaan die wel tot meer liefdesgeluk brengt? Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Nadat Ilonka vijf jaar geleden gescheiden is, lukt het haar maar niet om een duurzame relatie aan te gaan. Ze stond mij dit in haar prachtige rode jurk, op  een oud-en-nieuw feest een paar weken terug, te vertellen. De blik in haar gezicht was een mengeling van irritatie en frustratie. Ze vertelde zichtbaar geëmotioneerd: “Al vijf jaar lang word ik keer op keer na een paar dates afgewezen. Waarom doen al die mannen toch zo moeilijk?”

Ik kon het toen niet laten wat vragen te stellen om uit te vinden wat er met Ilonka aan de hand was. Ze is een mooie verschijning, heel sociaal, communiceert goed en heeft een leuke baan. Dus daar zal het niet aan liggen. Wel vertelde ze over haar ex, die ze een enorme eikel vindt. Zo te horen doet hij daar bij elke ruzie over de kinderen weer hard zijn best voor. Ze is nog veel met hem bezig en praat met iedereen over hem, zeker ook met haar dates.

Verder heeft ze twee jaar geleden nog korte tijd een vriendje gehad, maar die kon niet tippen aan haar stoere ex. Dus dat ging snel weer uit, al vrijen ze nog wel af en toe met elkaar. Want hij is wel heel lekker in bed en in de tussentijd heeft ze immers niemand anders om mee te vrijen.

Tenslotte heeft ze nog een gewone vriend die ze wekelijks ziet en waarmee ze een diepe band heeft. Geen relatiemateriaal, zegt ze, maar wel iemand die dagelijks appjes krijgt met meer emoji’s dan haar dates ooit hebben gezien.

De situatie van Ilonka herinnert me aan de tijd, lang geleden na mijn afstuderen, waarin ik voor het eerst een serieuze baan zocht. Ik was nog verknocht aan mijn bijbaantje als chauffeur en kon die maar moeilijk los laten. Ook was ik nog helemaal vol van gedoe met een werkgever van een bijbaantje dat ik daarvoor had. Op de een of andere manier hadden mijn potentiële werkgevers dat snel door en werd ik keer op keer niet aangenomen.

Praktisch gezien stond met niets in de weg, ik was nergens aan gebonden. Ik had de juiste papieren, een open agenda, en een charmante glimlach. Maar toch dacht iedereen: “Eh, misschien later?” Want emotioneel was ik nog bij twee andere werkgevers. Ik was wel beschikbaar, maar niet vrij.

Gelukkig kreeg ik van een buurman de tips eerst eens wat zaken met werkgevers goed af te ronden. Daarna vond ik al snel een baan als onderzoeker waar ik heel goed leerde vragen te stellen. 

Je dates hebben vaak ook (intuïtief) door dat je niet echt vrij bent om een nieuwe relatie aan te gaan. Dat ze niet alleen jouw hart moeten winnen maar ook de strijd aan moeten gaan met een ander. 

Ilonka is ook helemaal beschikbaar, maar nog lang niet vrij. Ze heeft nog steeds een emotionele (vecht)relatie met haar ex. Ook af en toe vrijen met dezelfde persoon zorgt voor een emotionele band, die maakt dat je niet helemaal vrij bent. Ik heb in mijn carrière als singlecoach al honderden singles begeleid naar een duurzame relatie, maar echt nog nooit iemand die ook nog een friend with benefits ernaast had. 

En tenslotte is er die vriend met wie ze dagelijks appt en een diepe emotionele connectie heeft. Zou haar onderbewuste dat misschien zien als een platonische liefdesrelatie? De praktijk zal het uitwijzen.

Hopelijk neemt Ilonka mijn advies ter harte om ook wat relatiezaken eerst goed af te ronden, zodat ze niet alleen beschikbaar is, maar ook vrij wordt. Van daaruit kan ze daadwerkelijk een duurzame relatie aangaan.

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil je ook weten wat jou nog in de weg staat om een fijne duurzame relatie aan te gaan? Kom dan eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.

Het was de tijd dat Relatieplanet en Parship nét opkwamen, maar datingapps nog lang niet bestonden. Ik was single en had een date gehad met een leuke jongen. Dat ik zo enthousiast was na een ontmoeting via het internet was nog niet eerder voorgekomen. We hadden leuke gesprekken gevoerd en enorm met elkaar gelachen. En hij was nog knap ook! 

Aangezien er nog geen whatsapp bestond, opende ik elke dag vol spanning mijn mail. Maar ondanks dat we wederzijds ons enthousiasme hadden uitgesproken en dat de leuke gesprekken via de mail onverminderd door gingen, volgde er geen uitnodiging voor een tweede date

Dus na een tijdje deed ik zelf het voorstel om weer af te spreken. Ik kreeg echter niet het antwoord dat ik verwachtte. Naast wat luchtige zinnetjes over hoe zijn dag was eindigde hij zijn mail met: “Ik heb morgen nog een date met iemand anders, en dat wil ik eerst even afwachten. Dan laat ik je daarna even weten of ik nog wil afspreken”.  

Ik weet nog goed hoe verontwaardigd ik was. Het was toch leuk geweest? Hoezo wilde hij dan eerst iemand anders ontmoeten? Ik reageerde resoluut: als hij nog verder wilde kijken, prima. Maar een tweede date met mij kon hij wel op zijn buik schrijven! 

In deze tijd van datingapps zou ik wellicht anders reageren. Maar toch blijft het een vraag die ook veel van mijn klanten bezighoudt: Kun je met meerdere mensen tegelijk daten? En na hoeveel dates stop je daarmee? 

De meningen over dit onderwerp lopen sterk uiteen. “Natuurlijk kan dat, als je elkaar een paar uur kent, kun je toch onmogelijk verwachten dat je meteen exclusief bent?” versus “Hoe kun je ooit iets met iemand opbouwen, als je alleen maar vergelijkend waren-onderzoek zit te doen. Het is geen spijkerbroek, waarvan je er op 3 verschillende webwinkels één bestelt, om de beste te houden? Het gaat hier om iets zo precairs als de liefde”. 

Beide hebben een beetje gelijk, vind ik. Toch zijn er twee groepen klanten die ik nét iets verschillends aanraadt. Dat zijn de mensen met verlatingsangst en bindingsangst. 

Als je last hebt van verlatingsangst ben je vaak vanaf het begin totaal op de ander gefocust. Als de eerste date leuk was, móet dit het worden. Je droomt al over een toekomst samen en je humeur hangt volledig af van hoeveel bevestiging de ander geeft. Je telefoon, waarop mogelijk een bericht van de ander kan verschijnen, wordt de basis van jouw bestaan. 

Het kan dan heel fijn zijn om je focus wat van die ander af te halen en je onafhankelijker te voelen, door meerdere dates in je agenda te hebben staan. Oftewel: voor jou, met verlatingsangst, is het daten met meerdere mensen naast elkaar zo slecht nog niet. 

Als je echter last hebt van bindingsangst, roept het daten met één persoon vaak meteen de angst op om al gebonden te zijn. Is deze persoon wel leuk genoeg? Wat als je niet de goede keuze maakt? En wat als er ergens nog een leuker iemand rondloopt? 

Het kan dan juist goed zijn om je patroon te doorbreken en je voorlopig te committeren aan één persoon. Om deze eerst beter te leren kennen, zonder te vergelijken. Mijn ervaring is dat de mensen met bindingsangst die met drie personen tegelijk daten, meestal eindigen met niets. 

Maar de beste manier om de vraag over het simultaan daten te beantwoorden, is jezelf de vraag te stellen: wat voelt nog goed voor jou? Wat zegt jouw ethische kompas? En wat zou je fijn vinden dat de ander deed? Kortom: laat je eigen normen en waarden, en niet je verlatingsangst of bindingsangst, bepalen wat voor jou het beste is.

Hoe kunnen wij je helpen?

Heb jij meer vragen over daten en het aangaan van een relatie? En wil je daar persoonlijk in worden begeleid? Kom eens bij ons langs voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma.