Lees de nieuwste blogs & artikelen van Singlecoaching en blijf op de hoogte van ons aanbod
Meld je aan voor de nieuwsbrief en je krijgt regelmatig de nieuwste tips, blogs en artikelen over liefde, daten en relaties in je mailbox.
Heb jij dat ook? Dat als je vertelt wat je beroep is, mensen hele verhalen beginnen te vertellen die daarmee te maken hebben? Sommige mensen worden daar helemaal gek van.
Iemand uit mijn vriendenkring liep op een bepaald moment coschappen bij cardiologie. Dan stond hij lekker een biertje te drinken aan de bar op vrijdagavond en praatte met een leuke dame. Maar zodra hij vertelde wat hij deed, moest hij telkens minstens drie kwartier luisteren naar alle verhalen over hartproblemen van haar vader of die ene oudtante van haar.
Op een bepaald moment besloot hij maar te vertellen dat hij “brommerverkoper” was. Dat leverde veel leukere gesprekken, hij hoefde geen hartdiagnoses meer te stellen in de kroeg en vond uiteindelijk ook een leuke partner.
Ook het beroep “singlecoach” levert vele verhalen op. Gelukkig vind ik het nog steeds leuk om over alles te praten wat het aangaan van een relatie betreft. Zo ook enkele weken geleden op die ene prachtige warme zonnige zondag van dit jaar. Ik reed met een groepje naar een Fries meer waar een zeilbootje voor ons klaar lag.
Toen het woord “singlecoach” viel, gingen de drie op de achterbank helemaal los met allemaal datingverhalen. Tjeerd, vier jaar single: “Ik ben helemaal klaar met daten. Zeker met dat stomme online daten. Ik weet precies wat ik wil en ga niet zomaar voor de eerste de beste. Keuze zat! Maar het valt telkens tegen. Het stopt elke keer na één tot drie dates. Ik hoef haar niet of zij wijst mij af. Al dat daten roept veel spanning en teleurstelling op…”
Denise, drie jaar in een relatie: “Toen de coronaperiode begon, vond ik het erg saai. Ik ben toen voor de lol gaan daten. Als er een relatie uit zou komen, was dat mooi meegenomen, maar dat hoefde niet per se. Het ging me er vooral om dat ik leuke mensen ging ontmoeten en dat we samen lekker konden wandelen en een leuke tijd hadden. Voordat ik het wist, ging ik telkens met Mateo wandelen. Dat was zo fijn dat we nu alweer drie jaar bij elkaar zijn.”
Zo heb ik ook Lonneke, mijn vriendin ontmoet. Op de dansvloer, lekker dansend elkaar rustig leren kennen, zonder dat er veel verwachtingen waren. Dat is uiteindelijk ook uitgemond in een heel fijne relatie. Zij was na mijn scheiding de tweede met wie ik echt gedatet heb.
Dan kun je je natuurlijk afvragen: “Maar Hans, ga je al voor de tweede vrouw met wie je een date hebt? Had je dan niet nog veel beter kunnen krijgen? Iemand die nog net iets knapper, grappiger, socialer en succesvoller is met precies dezelfde interesses?”
En voor Lonneke was ik zelfs de eerste echte date na haar vorige relatie. Had zij dan ook niet een man kunnen krijgen met nog meer zelfvertrouwen, een stuk jonger, knapper en met een veel betere baan dan singlecoach? Het antwoord is simpel: “Ja”.
Als je maar lang genoeg zoekt, kun je altijd iemand vinden die net iets slimmer, knapper, grappiger, socialer en op andere vlakken beter is dan je huidige date/partner. Datzelfde geldt voor je vriendenkring. Als je nu besluit al je vriendschappen op te zeggen, ben je ook zeker in staat betere vrienden te vinden die nog iets meer toegewijd, empathischer, grappiger en interessanter zijn. Als je maar een jaar of wat de tijd neemt. Maar dat doe je ook niet, toch?
Uiteindelijk gaat het niet om het allerbeste, maar om goed genoeg. En wat nog veel belangrijker is: om het opbouwen van een diepe band. Een diepe band krijg je door veel tijd en energie in elkaar te investeren, open en kwetsbaar naar elkaar te zijn en veel samen mee te maken. Net als met je vrienden. Die diepe band met elkaar geeft uiteindelijk meer voldoening dan iemand die nog net een tikje grappiger, knapper of socialer is.
Wat er met Tjeerd gebeurt als hij gaat daten, is dat hij veel stress ervaart. Stress of het nu wel gaat lukken, of hij wel het beste selecteert wat hij kan krijgen en of hij niet weer afgewezen wordt. Wat (te veel) stress met je brein doet is dat je automatisch in een subtiele vecht-, vlucht- of bevriesreactie schiet. Elke andere persoon, dus ook je date, wordt dan automatisch een soort van “tegenstander” in plaats van een fijn contact waar je een band mee op kunt bouwen. Dat is natuurlijk verre van ideaal als je aan het daten bent.
Denise kreeg daarentegen met haar relaxte houding snel een klik zodra er een match was. Kortom, stap er relaxed in, kijk of je samen een leuke tijd hebt en ga voor “goed genoeg” in plaats van eindeloos naar het allerbeste te zoeken. Want voor een relatie is “goed genoeg” precies wat je nodig hebt voor een geweldig leven samen!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil je weten wat je nog meer kunt doen om in een fijne duurzame relatie te komen? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (de laatste 3 plaatsen)!
Toen ik vroeger single was had ik twee grote voordelen: 1. Ik was ondernemend en vond het altijd leuk om veel dingen uit te proberen. Hierdoor kwam ik veel nieuwe mensen tegen 2. Ik vond het gemakkelijk om contact te leggen met vreemden en waar nodig ook mijn flirtvaardigheden in de strijd te gooien. Dit zorgde ervoor dat ik nooit afhankelijk was van de datingapps, en altijd live iemand ontmoette.
Helaas waren er ook een aantal dingen waar ik minder goed in was, en één daarvan was mijn grenzen bewaken. Ik wist bijvoorbeeld wel hoe ik een praatje kon starten, maar niet hoe ik het met goed fatsoen weer kon afbreken. Als ik contact maakte met iemand die me potentieel leuk leek, zat ik er naar mijn idee ook meteen aan vast.
Het kwam dan ook regelmatig voor dat ik na een paar minuten wist dat deze persoon beslist niet mijn type was, maar vervolgens nog een half uur verwoed glimlachend naar nietszeggende verhalen zat te luisteren van degene die ik aangesproken had. “Wie A zegt, moet ook B zeggen”, zo redeneerde ik. ik was er immers zelf op afgestapt, dus kon ik niet zomaar weer weg.
Dit zorgde niet alleen voor minstens een half uur weggegooide tijd van zowel mijzelf als de ander, maar ook dat ik alleen maar meer in de problemen kwam. Want door een half uur beleefd te luisteren en te doen alsof ik het enorm naar mijn zin had, werd de ander alleen maar verder aangemoedigd. Het werd nog moeilijker om daarna zonder consequenties afscheid te nemen. Voor ik het wist kreeg ik de vraag waarom ik mijn telefoonnummer niet gaf: “we hadden toch enorm leuk gepraat?”
Dit zorgde ervoor dat ik een stuk minder spontaan werd in het flirten… Hoe kon ik nog flirten met iemand zonder dat ik zeker wist dat ik met deze persoon verder wilde, tot de dood ons zou scheiden? Dat was veel te riskant! Pas toen ik leerde hoe ik grenzen kon stellen en hoe ik ook prima weer afscheid kon nemen, zonder de ander een vervelend gevoel te geven, werd het weer ontspannen en leuk. Tip: houd het simpel. Zeg iets als “leuk je even gesproken te hebben, ik ga weer door”. En weg ben je!
Tijdens mijn flirtworkshops hoor ik vaak dat ik beslist niet de enige ben die dit als een probleem ervaart. Mensen durven niet alleen niet te flirten omdat ze bang zijn afgewezen te worden, maar ook omdat ze bang zijn dat ze te veel verwachtingen scheppen!
Interessant is ook dat dit deels een terechte veronderstelling is, zo blijkt uit onderzoek. Het blijkt dat statistisch gezien mannen iets minder goed zijn in het lezen van non-verbale signalen dan vrouwen. En omdat flirten vaak non-verbaal is (denk aan net iets langer oogcontact maken) heeft een man gemiddeld ook net iets meer kans deze signalen verkeerd te interpreteren.
In heteroseksuele contacten blijkt daarom dat het gedrag van vrouwen die zelf het idee hebben dat zij alleen vriendelijk en warm reageren, door mannen regelmatig onjuist geïnterpreteerd wordt. Mannen zien in dit soort gevallen onterecht signalen van romantische of seksuele belangstelling.
Belangrijk is dus om enerzijds duidelijk aan te geven wat wel en niet gewenst is. Anderzijds is het belangrijk om signalen goed te interpreteren. Let bijvoorbeeld goed op hoe de ander reageert als jij aan het flirten bent of wat dichterbij komt. Draait iemand subtiel weg, maakt hij of zij een licht afwerende beweging of slaat hij of zij haar armen of benen over elkaar? Dan kom je te dichtbij en is het (in ieder geval op dat moment) niet gewenst!
Maar er is een grote troost: als je dit spel eenmaal kent, zijn je mogelijkheden oneindig. Mijn devies: laat die vervelende dating-apps lekker achter je en geniet van het flirten! En ja, in mijn geval leidde mijn flirtgedrag inderdaad tot trouwen. Gelukkig was het huwelijk dit keer helemaal gewenst!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil jij ook leren flirten en signalen herkennen? Kom dan naar onze workshop “Leer flirten en contactleggen in één middag” op vrijdagmiddag 14 juni. Voor vrouwen nog één plek, voor mannen nog een paar plekken beschikbaar!
Wil je liever ons uitgebreide coachingsprogramma volgen? Je bent welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek.
Als singlecoach probeer ik veel inspiratie op te doen bij anderen en school mezelf regelmatig bij. Zo ook afgelopen week. Ik was samen met mijn vriendin Lonneke naar een training die ging over echte verbinding maken met je partner. Met name de verbinding als het sensueel of zelfs seksueel wordt. Ik denk altijd maar zo: “Het is nooit te laat voor goede seksuele voorlichting, zelfs al ben je de 50 al gepasseerd.”
Ik had me er echt op verheugd, om samen allemaal nieuwe dingen te leren en een leuke avond te hebben. Maar toen we de workshopruimte binnenkwamen, voelde de sfeer een beetje vreemd en raar. Het was een gemengde groep met mannen en vrouwen van verschillende leeftijden. Alleen… twee mannen hadden de uitstraling en energie alsof ze al heel lang niet aan hun trekken waren gekomen. En alsof ze een vette pornofilm gingen kijken.
Dat was voor mij nou niet bepaald de sfeer die ik nodig had om in de “leerstand” te komen en me kwetsbaar op te stellen. En voor Lonneke voelde het nog onveiliger, die was al helemaal aan het afhaken. Ze was bepaald niet de enige in de zaal…
Al vrij snel vroeg Lonneke: “Wat wil jij doen met deze situatie?” Door de stress die de onveilige situatie opleverde, was ik al mijn communicatieskills, die ik vol passie aan mijn coachklanten leer, zelf even compleet vergeten. Ik mompelde iets richting Lonneke van: “Ik wil effe kijken wat er zo nog allemaal gebeurt”. In plaats van dat ik helder naar haar aangaf dat ik me onveilig voelde. En dat ik even niet wist hoe we dat op konden lossen.
Vanaf dat moment koos ze haar eigen koers. In plaats van dat de verbinding tussen ons toenam, wat immers de bedoeling was van de training, raakten we de verbinding helemaal kwijt.
Toen de twee mannen met de “aparte houding” na enige tijd door hadden dat het “Red light district” wellicht meer hun behoeften zou bevredigen dan deze training, kozen ze het hazenpad.
Vanaf dat moment werd de sfeer gelukkig weer een stuk beter. Na afloop van de training bespraken we gelijk wat er precies gebeurde tussen ons. De onveiligheid, verwarring, teleurstelling en het elkaar daarin kwijtraken. We benoemden wat we voelden in die onveilige situatie en wat onze behoefte was. Toen vonden we elkaar weer en konden we ons weer helemaal verbinden met elkaar. We hebben dus veel geleerd. Helaas niet van de training, maar juist doordat we in lastige omstandigheden zaten met elkaar.
Ik hoor dit soort situatie ook vaak van mijn coachklanten als ze aan het daten zijn. Wat doe je als het even moeilijk wordt tussen jou en je date of als je samen in een vervelende situatie terecht komt? Trek je je dan terug? Of ga je juist het gesprek aan en benoem je hoe je je voelt en praat je met elkaar over wat er tussen jullie gebeurt? Niets geeft zoveel verbinding als dat laatste. Super spannend natuurlijk, maar enorm goed voor jullie band.
Kortom: wil je de onderlinge band met je date een flinke boost geven? Ga dan eens samen een waardeloze training volgen (net als wij), of doe gewoon iets doen wat je beiden lastig of spannend vindt. En ga dan het gesprek aan over wat dat doet met jou en jullie interactie. Maar vergeet natuurlijk ook niet af en toe iets leuks te doen met elkaar. Zoals een avondje karaoke, want niets brengt mensen dichterbij elkaar (los van emoties delen) dan samen falen op een Bon Jovi-nummer.
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil je weten wat je nog meer kunt doen om de onderlinge band met je date te versterken en zo in een fijne duurzame relatie te komen? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk!
Als Lineke vertelt over haar ex-partners, stormt het in mijn hoofd. Hoe kon zo’n leuke, knappe, sociale en intelligente vrouw haar leven zo in het teken laten staan van deze mannen?
Linekes eerste partner ontmoette ze toen ze 19 was. Het was een veel oudere man met kinderen. Na een paar leuke eerste maanden was hij vooral druk met zijn werk in het buitenland, en had hij nauwelijks tijd voor haar. Ook niet voor zijn eigen kinderen. Terwijl haar medestudenten plezier maakten, probeerde zij zo goed en kwaad als het ging zijn kinderen op te voeden.
Haar tweede man had wel tijd voor haar. Hij was een stuk liever dan haar eerste man. Maar hij had een totaal ander denkniveau dan zij, met als gevolg dat ze elkaar totaal niet begrepen. Ook had hij een angststoornis, waardoor hij het liefst de boze buitenwereld buitensloot. Lineke zag haar vriendinnen en familie nauwelijks meer, omdat hij liever “samen wilde zijn”.
Beide relaties duurden meer dan 5 jaar. Toen ik Lineke vroeg wanneer ze doorhad dat dit niet de beste matches voor haar waren zei ze: “vrijwel meteen”. Haar tweede partner vond ze zelfs vanaf het begin af aan niet aantrekkelijk.
Waarom bleef Lineke bij deze mannen? Simpel: Lineke had weinig zelfvertrouwen. Diep van binnen was ze bang dat ze niet goed genoeg was voor een echt leuke man. Als mannen haar het hof maakten die meer in hun mars hadden, werd ze zenuwachtig. Aan al die verwachtingen kon ze vast niet voldoen, ging er dan door haar hoofd.
En hoewel ze droomde van een leuke, intelligente man die haar ook steunde en hielp als dat nodig was, vond ze het veiliger om te kiezen voor mannen die haar weinig te bieden hadden. Dan hoefde ze tenminste niet de schijn op te houden. Ze kon zelfs iets toevoegen door voor hen te zorgen. En dat ze er zelf weinig aan vond, nam ze dan maar op de koop toe.
Ik ken het wel, dat gevoel dat je voor veilig kiest in plaats van voor wat je echt leuk lijkt. Dat je op een feestje toch maar bij die saaie bekende buurvrouw gaat staan, in plaats van bij het hard lachende groepje. Omdat ze je er misschien niet bij willen hebben. Of dat je een tennismaatje kiest die nét wat minder tennist dan jij, omdat je bang bent dat die goede tennisser niet met jou wil spelen maar geen nee durft te zeggen. De angst voor afwijzing wint het dan van het volgen van wat je eigenlijk zou willen.
Maar als je dat principe ook toepast op een liefdespartner, heeft dat wel erg grote consequenties. Misschien wordt het dan tijd om je over oude angsten en overtuigingen heen te zetten en te gaan voor iemand die je écht leuk lijkt. Ook al is het risico aanwezig dat je afgewezen wordt.
Lineke is haar oude kritische stemmen succesvol te lijf gegaan. Zij is nu aan het daten met een man die ze écht leuk vindt. En hoewel ze het doodeng vindt, geniet ze ook met volle teugen!
Wil jij ook zorgen dat je oude angsten niet jouw leven bepalen? En wil je met meer zelfvertrouwen je liefdespad op? Kom dan as zondag naar onze training “Stevig staan in de Liefde”!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil je wat uitgebreidere begeleiding op weg naar die vervullende relatie? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (voor vrouwen de laatste plaatsen)!
Het staat me nog steeds bij, het moment dat ik – laat ik hem Thomas noemen – ontmoette. Ik was ergens in de dertig en zag hem voor het eerst op een feestje. Hij viel me meteen op. Hij was niet alleen knap, maar had ook een enorm charmante en open uitstraling. Toen hij op me af kwam was ik blij verrast. Al snel stonden we geanimeerd te praten. En dat stopte pas uren later.
Hij was iets ouder dan ik, maar dat zag ik niet als een probleem. Hij was slim, geïnteresseerd en had een brede interesse. En wat ik als psycholoog erg aantrekkelijk vond: hij had zich behoorlijk in de psychologie verdiept en we konden heerlijk samen over allerlei menselijke eigenaardigheden praten, inclusief die van onszelf. Daarnaast hadden we veel leuke spontane en ook romantische uitstapjes samen. Omdat hij ondernemer was, kon hij veel tijd voor me vrij maken en binnen enkele weken had ik het gevoel dat we elkaar al maanden kenden.
Ik weet nog dat ik vond dat ik enorm geluk had: hoe kon het dat ik zo’n leuke, intelligente aantrekkelijke man had ontmoet! En hij vond ook mij helemaal fantastisch, dat bleef hij steeds maar weer herhalen. Geen vuiltje aan de lucht dus.
Totdat… ik van de een op andere dag niets meer van hem hoorde. Toen hij na een week eindelijk op mijn berichten reageerde, was zijn boodschap erg kort en liet hij alleen weten dat hij op vakantie was. En je raadt het al… vrij snel daarna stierf onze prille liefde een stille dood.
Ik weet nog dat ik enorm teleurgesteld en verdrietig was. Hoe kon ik het nu allemaal zo verkeerd ingeschat hebben? Nu, 20 jaar ouder en 13 jaar singlecoachings-ervaring rijker, herken ik echter feilloos alle rode vlaggen die ik toen gemist had.
Hij had bijvoorbeeld nooit een lange relatie gehad, maar had daar geen andere verklaring voor dan dat zijn exen stuk voor stuk iets tekort kwamen. Mij daarentegen hemelde hij vanaf het begin op: ík was de vrouw waar hij altijd op gewacht had! Het ging allemaal heel snel en binnen twee weken opperde hij de eerste romantische toekomstplannen. Alle uitjes waren enorm romantisch, maar elkaars dagelijkse realiteit en omgeving leren kennen was er niet bij. Evenmin als écht praten over hoe we onze beginnende relatie stonden.
Uiteindelijk was hij vooral verliefd op het verliefd zijn. In het droombeeld van mij als perfecte vrouw kon hij zich even verliezen. En ik…, ik liet me daar toentertijd heerlijk in meeslepen. Maar zodra er wat eerste scheurtjes optraden, viel ik keihard van mijn voetstuk.
Natuurlijk, iedereen kent een verhaal van een buurman of vriendin waarin het gelukkige stel elkaar zag, de bliksem insloeg en alles vanaf dat moment goed was tot in de eeuwigheid. Maar heel vaak komt dat helaas niet voor. Meestal gaat de opbouw naar een relatie anders en moet je elkaar eerst rustig leren kennen, elkaars mooie én zeker ook minder mooie kanten. En is de cynische werkelijkheid: als het te mooi lijktom waar te zijn… ís het te mooi om waar te zijn.
Ook bij mijn coachklanten zie ik dit regelmatig. En laten we eerlijk zijn: Het verliefde gevoel en de romantische bubbel waar je samen in zit voelen natuurlijk fantastisch. Maar is iemand bereid om te gaan met jouw chagrijnige buien, je moeder te ontmoeten en je een nat doekje aan te reiken als je moet overgeven? En kunnen jullie ook praten over de relatie zelf, en de verwachtingen van elkaar?
Mijn minder romantische boodschap is dan ook: Geniet lekker, maar houdt ook een beetje je (realistische) hoofd erbij!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil jij naast kortdurende romantiek ook een stabiele duurzame relatie? En kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is. Of ga mee met onze singleweek in Frankrijk (voor vrouwen de laatste plaatsen)!
“Dan ga ik toch over haar grenzen heen?”
“Dat vind ik veel te spannend!”
“Dat kun je toch niet meer maken in de tijd van #MeToo?”
“Dat hoort een man toch te doen”?
Vaak hoor ik de bovenstaande argumenten als reden waarom een date heel gezellig en vooral ook vriendschappelijk blijft. Er is van beide kanten wel (seksuele) aantrekkingskracht, maar geen van beide zet een verdere eerste stap. Geen van de twee laat blijken dat hij of zij die ander niet alleen als potentiële goede vriend of vriendin ziet, maar ook seksueel aantrekkelijk vindt.
Een ongemakkelijke dans waar niemand de leiding neemt. Kortom: welkom in de wondere wereld van het daten – waar de regels vaag zijn en de verwachtingen hoog.
Het gevolg is uiteindelijk dat één van beide het contact na een aantal dates afbreekt. Vaak met de mededeling: “Ik voel geen klik”. Of erger nog: “Ik ben niet verliefd”. De conclusie die dan al heel snel getrokken wordt is: “Hij of zij vindt mij niet (seksueel) aantrekkelijk”, “Als hij geen initiatief neemt, dan houdt het op, ik ga het niet doen”, “Zij is een ijskoningin, want ze houdt alles af”.
Bij een goede vriendschap bouw je een mooie band op mentaal en emotioneel niveau op. Het grote verschil tussen een goede vriendschap en een liefdesrelatie is dat er bij die laatste ook nog een derde aspect komt kijken: seksuele aantrekkingskracht. En juist dat blijkt in de huidige tijd steeds vaker een grote hindernis te zijn bij het daten.
Toen ik zelf begon te daten, voelde ik me als een pinguïn op een tropisch strand – klunzig en totaal misplaatst. Ik wist niet eens hoe ik mijn eigen armen moest bewegen, laat staan hoe ik een ‘move’ moest maken! En veel belangrijker nog: ik was erg bang dat mijn move door haar afgewezen zou worden.
Ik kan mezelf nog goed herinneren dat ik bij mijn eerste vriendinnetje voor de eerste keer mijn arm om haar heen wilde slaan. Dat voelde echt heel spannend en ik was erg bang dat ze mijn arm weer terug zou duwen. Ik ging er zelfs van zweten en toen ik het deed, voelde het ook nog heel onnatuurlijk. En toen… vond ze het gewoon helemaal ok. Ik voelde me enorm opgelucht en durfde vanaf dat moment wat meer.
Als ik met een coachklant in gesprek ga over de reden dat er na drie dates nog geen enkele blijk is van wederzijdse aantrekkingskracht, krijg ik eerst vaak redenen te horen waarmee ik mijn blog begonnen ben. Als ik dan wat verder doorvraag, zit er meestal nog een diepere reden achter, net als waar ikzelf ook last van had: de angst voor afwijzing.
Maar als je je laat leiden door deze angst … stopt het daten of kom je keer op keer in de “friendzone” terecht.
Maar hoe ga je dan om met die angst voor afwijzing? Als je het spannend vindt om initiatief te nemen, kun je het ‘t beste rustig opbouwen. Neem kleine stapjes, bijvoorbeeld door eerst eens ietsje dichterbij te komen en te kijken hoe de ander daarop reageert. Als dat goed gaat, kun je telkens een klein stapje extra zetten en daarmee de spanning steeds verder opbouwen. Door telkens kleine stapjes te zetten, zie je of je date al dan niet non-verbaal toestemming geeft om verder te gaan.
Wat ook helpt is je goed bewust te zijn van je angst voor afwijzing, en deze te accepteren. De angst mag er zijn. Vervolgens kun je tegen jezelf zeggen: “Ik voel angst, en ik doe het toch”.
Vind je dat allemaal te eng en wil je toch verder? Dan kun je het onderwerp “aanraken en zoenen” altijd nog bespreekbaar maken bij je date. Dat voelt misschien als het gaan praten over de olifant in de kamer. Maar wist je dat het praten over zoenen ook heel sexy kan zijn? En wie weet, redt het jouw datingavontuur van de ondergang!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil jij ook je dates meer succesvol maken en belemmeringen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.
Een tijdje terug las ik over een man in de Verenigde Staten die altijd pal naast een bovengronds metrostation in een drukke stad had gewoond. Dag en nacht was er zoveel herrie, dat hij gewend was altijd te schreeuwen om zich in zijn eigen huis verstaanbaar te maken. Door het constante lawaai sliep hij slecht en ervaarde hij veel stress. Het was zijn droom om te wonen in een landelijke omgeving, met groen en rust om zich heen.
Na twintig jaar kwam zijn droom uiteindelijk uit: hij kreeg een huisje toegewezen in een rustige wijk met uitzicht op een park. Maar de man kon niet wennen. Hij vond de stilte doodeng. Ondanks dat hij hier altijd naar verlangd had – en het aantoonbaar beter was voor zijn gezondheid -, wilde hij niets liever dan terug naar zijn vertrouwde lawaaiige omgeving.
Ik moest hier aan denken bij het laatste gesprek met mijn coachklant Rosa. Rosa was altijd gevallen voor dominante mannen die haar weinig respectvol behandelden. Meestal deed zij in haar relatie enorm haar best, en lieten deze mannen het zich een beetje aanleunen. Haar exen waren vaak erg op zichzelf gericht en waren er niet voor haar in moeilijke tijden. Een aantal van hen ging meerdere keren vreemd.
Toen zij begon met een coachingsprogramma bij mij, vertelde ze dat ze helemaal klaar was met dit soort mannen. Ze wilde niet meer in dezelfde valkuil stappen en haar droom was om eindelijk een lieve, steunende man vinden.
Maar dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Want Rosa was haar hele leven gewend om dit soort relaties te hebben. Niet alleen haar liefdespartners, maar ook haar vader vertoonde dit – voor haar vertrouwde – gedrag. Hoewel ze wel inzag dat dit soort relaties niet in de haak waren (sterker nog, het deed enorm pijn), was in haar onbewuste de koppeling gemaakt: dit is wat liefde is!
Met Rosa nam ik de rode vlaggen door en na een tijdje lukte het haar redelijk om in een vroeg stadium te herkennen wanneer ze weer met zo’n man te maken had. Ik was echt trots op haar toen ze na een paar dates het contact met een knappe, charmante maar egoïstische en emotioneel afstandelijke man verbrak!
Maar toen kwam uitdaging nummer twee: zich openstellen voor de mannen die haar wel oprecht liefde wilden geven. Hoewel ze hier altijd van gedroomd had, was dit in de praktijk niet gemakkelijk. Net als de Amerikaanse man die eindelijk zijn drukke omgeving had verlaten maar niet kon wennen aan de stilte in zijn droomhuisje, kon zij niet wennen aan mannen die lief voor haar waren. Ze vond dit soort mannen doodeng!
Dit was bijvoorbeeld het geval toen Rosa Edwin ontmoette. Ze voelde aan alles dat hij anders was dan haar exen. Edwin nam zelf initiatief tot afspraken met haar en kwam ze bovendien na. Hij was geïnteresseerd in wat haar bezighield. En toen ze zich onzeker voelde reageerde hij niet geringschattend zoals haar exen deden, maar wilde hij haar juist steunen.
Ideaal op papier. Maar Rosa moest nu leren om niet weg te rennen en het contact gelijk te verbreken zodra zo’n liefdevolle man als Edwin te dichtbij kwam. Dit keer moest Rosa haar eigen “rode vlaggen” leren kennen.
Zo vond ze hem ineens na de vierde date niet meer aantrekkelijk. Ze vond hem zelfs saai en had sterk de neiging weer contact op te nemen met een van haar spannende exen.Toen ik vroeg wat er die vierde date gebeurd was, bleek dat ze best veel verteld had over haar moeilijke jeugd. En Edwin had oprecht naar haar geluisterd en haar emotioneel gesteund… iets wat ze totaal niet gewend was. Dat kwam veel te dichtbij! Dus zag ze het nare gevoel in haar buik aan voor een signaal dat hij niet de juiste man voor haar was.
Haar onbewuste had maar één boodschap om met deze spanning om te gaan: wegwezen!
Ik weet niet of de man in de VS weer terug is gegaan naar het metrostation of toch is gaan wennen aan zijn nieuwe huisje in de rustige omgeving. Maar Rosa kon haar eigen patronen gelukkig doorzien en is goed op weg om te wennen aan een liefdevolle man.
Wennen aan het onbekende is niet gemakkelijk. Maar ik zie steeds weer dat het kan!
Hoe kunnen wij jou helpen?
Wil jij ook belemmerende patronen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom dan naar onze training Overwin bindingsangst en verlatingsangst op 25 mei. Of kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.
“Ik wil hem zo graag!! Maar tot mijn grote frustratie en ergernis neemt hij telkens afstand. Als ik maar iets te veel aandring, maakt hij het uit.”
Dit soort verhalen horen we regelmatig van onze coachklanten. Zo ook van Pepijn. Hij zit tegenover me in de stoel in mijn coachruimte en vertelt vol frustratie – en met verdriet in z’n ogen – zijn verhaal. Het is op dit moment (alweer) uit met zijn vriendin. De afgelopen periode ging het maar liefst drie maanden goed voordat zij het voor de vijfde keer uitmaakte. Zijn ondertussen ex-vriendin noemde het overigens nooit een relatie. Zij “stopte met daten”.
Pepijn wil graag weten wat hij tegen zijn vriendin moet zeggen of wat hij moet doen om te zorgen dat ze samen wél een stabiele duurzame relatie aan kunnen gaan. Maar ik stel Pepijn eerst nog wat extra vragen om te kijken wat er met hen beiden aan de hand is. Dan blijkt dat zijn vriendin nooit zijn vrienden wilde ontmoeten, vaak zei dat ze het benauwd had en stress kreeg als ze langer dan een paar dagen bij elkaar waren. Ze twijfelde veel en vaak. En… ze vindt dat er met haar op het vlak van de liefde niks aan de hand is.
Om iemand zomaar “een diagnose” op te plakken is wat kort door de bocht, maar dit zijn allemaal kenmerken die bij een vermijdende hechtingstijl horen. De vriendin van Pepijn lijkt last te hebben van bindingsangst.
Dus eigenlijk wilde Pepijn de oplossing voor het bindingsangstige gedrag van zijn ex-vriendin. Tja, als daar toch een pilletje voor zou zijn… hoe fantastisch was dat wel niet! Maar helaas kun je de ander niet veranderen. Zelfs als coach niet. Dat moet iemand toch echt zelf willen en doen.
Ik snap Pepijn wel. Als je verliefd bent of je houdt van iemand, dan wil je er alles aan doen om de relatie in stand te houden. Zelfs iemand veranderen, tegen beter weten in. Die neiging had ik zelf ook toen ik lang geleden verliefd was op een meisje met flinke bindingsangst. Mijn toenmalige vriendinnetje maakte het ongeveer om de drie weken uit, toen nog per brief. En ik kreeg het telkens voor elkaar om haar te motiveren een doorstart te maken. Helemaal gek werden we er beide van… Ik moet wel toegeven dat ik toen nog flinke verlatingsangst had.
Ik werd uiteindelijk verlost uit deze emotionele rollercoaster doordat zij een andere man tegenkwam en uiteindelijk voor hem koos. Heel pijnlijk, maar mijn leven werd zonder al dat aantrekken en afstoten uiteindelijk toch een heel stuk aangenamer. Al kostte het verwerken van het verdriet over de definitieve breuk best nog wel wat tijd.
Aan Pepijn heb ik ook voorgesteld om definitief te stoppen omdat zijn geliefde niet met haar bindingsangstkenmerken aan de slag wil. Ze mankeert immers niks in haar eigen ogen. En ook stelde ik voor om eens te kijken naar wat er bij hemzelf speelde: waarom wilde hij graag bij iemand blijven die steeds de relatie verbrak? Maar ja, je snapt het al, dat wilde Pepijn niet, want hij was nog smoorverliefd en wil niet opgeven.
Ik vertelde Pepijn dat er dan niets anders opzat dat een hele gebruiksaanwijzing van zijn geliefde op te stellen. Een soort enorme kaart te maken om door het doolhof van haar emoties, gedachten en gedrag te navigeren. En dat hij dan voortdurend zoveel (emotionele) afstand moest houden, dat zijn geliefde nooit meer overprikkeld en gestrest zou raken. Daarmee moet hij zichzelf helaas wel geweld aandoen, want de emotionele afstand die voor haar werkt, voelt voor hem als een kille ijsvlakte.
Je snapt het al, Pepijn was niet blij met beide oplossingen, maar denkt nu toch serieus na over stoppen. Soms is opgeven, uithuilen en vervolgens opnieuw beginnen met iemand die wel de verbinding met je aan wil én kan gaan toch de beste oplossing. Dan komt het moment waarop alles op zijn plaats valt, ook de stukjes van je gebroken hart!
Hoe kunnen wij je helpen?
Wil jij ook leren om te gaan met bindingsangst of verlatingsangst van je geliefde of van jezelf? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.
