“Dan ga ik toch over haar grenzen heen?”
“Dat vind ik veel te spannend!”
“Dat kun je toch niet meer maken in de tijd van #MeToo?”
“Dat hoort een man toch te doen”?

Vaak hoor ik de bovenstaande argumenten als reden waarom een date heel gezellig en vooral ook vriendschappelijk blijft. Er is van beide kanten wel (seksuele) aantrekkingskracht, maar geen van beide zet een verdere eerste stap. Geen van de twee laat blijken dat hij of zij die ander niet alleen als potentiële goede vriend of vriendin ziet, maar ook seksueel aantrekkelijk vindt.

Een ongemakkelijke dans waar niemand de leiding neemt. Kortom: welkom in de wondere wereld van het daten – waar de regels vaag zijn en de verwachtingen hoog.

Het gevolg is uiteindelijk dat één van beide het contact na een aantal dates afbreekt. Vaak met de mededeling: “Ik voel geen klik”. Of erger nog: “Ik ben niet verliefd”. De conclusie die dan al heel snel getrokken wordt is: “Hij of zij vindt mij niet (seksueel) aantrekkelijk”, “Als hij geen initiatief neemt, dan houdt het op, ik ga het niet doen”, “Zij is een ijskoningin, want ze houdt alles af”.

Bij een goede vriendschap bouw je een mooie band op mentaal en emotioneel niveau op. Het grote verschil tussen een goede vriendschap en een liefdesrelatie is dat er bij die laatste ook nog een derde aspect komt kijken: seksuele aantrekkingskracht. En juist dat blijkt in de huidige tijd steeds vaker een grote hindernis te zijn bij het daten.

Toen ik zelf begon te daten, voelde ik me als een pinguïn op een tropisch strand – klunzig en totaal misplaatst. Ik wist niet eens hoe ik mijn eigen armen moest bewegen, laat staan hoe ik een ‘move’ moest maken! En veel belangrijker nog: ik was erg bang dat mijn move door haar afgewezen zou worden.

Ik kan mezelf nog goed herinneren dat ik bij mijn eerste vriendinnetje voor de eerste keer mijn arm om haar heen wilde slaan. Dat voelde echt heel spannend en ik was erg bang dat ze mijn arm weer terug zou duwen. Ik ging er zelfs van zweten en toen ik het deed, voelde het ook nog heel onnatuurlijk. En toen… vond ze het gewoon helemaal ok. Ik voelde me enorm opgelucht en durfde vanaf dat moment wat meer.

Als ik met een coachklant in gesprek ga over de reden dat er na drie dates nog geen enkele blijk is van wederzijdse aantrekkingskracht, krijg ik eerst vaak redenen te horen waarmee ik mijn blog begonnen ben. Als ik dan wat verder doorvraag, zit er meestal nog een diepere reden achter, net als waar ikzelf ook last van had: de angst voor afwijzing.

Maar als je je laat leiden door deze angst … stopt het daten of kom je keer op keer in de “friendzone” terecht.

Maar hoe ga je dan om met die angst voor afwijzing? Als je het spannend vindt om initiatief te nemen, kun je het ‘t beste rustig opbouwen. Neem kleine stapjes, bijvoorbeeld door eerst eens ietsje dichterbij te komen en te kijken hoe de ander daarop reageert. Als dat goed gaat, kun je telkens een klein stapje extra zetten en daarmee de spanning steeds verder opbouwen. Door telkens kleine stapjes te zetten, zie je of je date al dan niet non-verbaal toestemming geeft om verder te gaan.

Wat ook helpt is je goed bewust te zijn van je angst voor afwijzing, en deze te accepteren. De angst mag er zijn. Vervolgens kun je tegen jezelf zeggen: “Ik voel angst, en ik doe het toch”.

Vind je dat allemaal te eng en wil je toch verder? Dan kun je het onderwerp “aanraken en zoenen” altijd nog bespreekbaar maken bij je date. Dat voelt misschien als het gaan praten over de olifant in de kamer. Maar wist je dat het praten over zoenen ook heel sexy kan zijn? En wie weet, redt het jouw datingavontuur van de ondergang!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook je dates meer succesvol maken en belemmeringen doorbreken? En gaan voor een liefdevolle duurzame relatie met iemand die echt bij je past? Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek om te kijken of ons coachingsprogramma iets voor je is.

“Ik wil hem zo graag!! Maar tot mijn grote frustratie en ergernis neemt hij telkens afstand. Als ik maar iets te veel aandring, maakt hij het uit.”

Dit soort verhalen horen we regelmatig van onze coachklanten. Zo ook van Pepijn. Hij zit tegenover me in de stoel in mijn coachruimte en vertelt vol frustratie – en met verdriet in z’n ogen – zijn verhaal. Het is op dit moment (alweer) uit met zijn vriendin. De afgelopen periode ging het maar liefst drie maanden goed voordat zij het voor de vijfde keer uitmaakte. Zijn ondertussen ex-vriendin noemde het overigens nooit een relatie. Zij “stopte met daten”.

Pepijn wil graag weten wat hij tegen zijn vriendin moet zeggen of wat hij moet doen om te zorgen dat ze samen wél een stabiele duurzame relatie aan kunnen gaan. Maar ik stel Pepijn eerst nog wat extra vragen om te kijken wat er met hen beiden aan de hand is. Dan blijkt dat zijn vriendin nooit zijn vrienden wilde ontmoeten, vaak zei dat ze het benauwd had en stress kreeg als ze langer dan een paar dagen bij elkaar waren. Ze twijfelde veel en vaak. En… ze vindt dat er met haar op het vlak van de liefde niks aan de hand is.

Om iemand zomaar “een diagnose” op te plakken is wat kort door de bocht, maar dit zijn allemaal kenmerken die bij een vermijdende hechtingstijl horen. De vriendin van Pepijn lijkt last te hebben van bindingsangst.

Dus eigenlijk wilde Pepijn de oplossing voor het bindingsangstige gedrag van zijn ex-vriendin. Tja, als daar toch een pilletje voor zou zijn… hoe fantastisch was dat wel niet! Maar helaas kun je de ander niet veranderen. Zelfs als coach niet. Dat moet iemand toch echt zelf willen en doen.

Ik snap Pepijn wel. Als je verliefd bent of je houdt van iemand, dan wil je er alles aan doen om de relatie in stand te houden. Zelfs iemand veranderen, tegen beter weten in. Die neiging had ik zelf ook toen ik lang geleden verliefd was op een meisje met flinke bindingsangst. Mijn toenmalige vriendinnetje maakte het ongeveer om de drie weken uit, toen nog per brief. En ik kreeg het telkens voor elkaar om haar te motiveren een doorstart te maken. Helemaal gek werden we er beide van… Ik moet wel toegeven dat ik toen nog flinke verlatingsangst had.

Ik werd uiteindelijk verlost uit deze emotionele rollercoaster doordat zij een andere man tegenkwam en uiteindelijk voor hem koos. Heel pijnlijk, maar mijn leven werd zonder al dat aantrekken en afstoten uiteindelijk toch een heel stuk aangenamer. Al kostte het verwerken van het verdriet over de definitieve breuk best nog wel wat tijd.

Aan Pepijn heb ik ook voorgesteld om definitief te stoppen omdat zijn geliefde niet met haar bindingsangstkenmerken aan de slag wil. Ze mankeert immers niks in haar eigen ogen. En ook stelde ik voor om eens te kijken naar wat er bij hemzelf speelde: waarom wilde hij graag bij iemand blijven die steeds de relatie verbrak? Maar ja, je snapt het al, dat wilde Pepijn niet, want hij was nog smoorverliefd en wil niet opgeven.

Ik vertelde Pepijn dat er dan niets anders opzat dat een hele gebruiksaanwijzing van zijn  geliefde op te stellen. Een soort enorme kaart te maken om door het doolhof van haar emoties, gedachten en gedrag te navigeren. En dat hij dan voortdurend zoveel (emotionele) afstand moest houden, dat zijn geliefde nooit meer overprikkeld en gestrest zou raken. Daarmee moet hij zichzelf helaas wel geweld aandoen, want de emotionele afstand die voor haar werkt, voelt voor hem als een kille ijsvlakte.

Je snapt het al, Pepijn was niet blij met beide oplossingen, maar denkt nu toch serieus na over stoppen. Soms is opgeven, uithuilen en vervolgens opnieuw beginnen met iemand die wel de verbinding met je aan wil én kan gaan toch de beste oplossing. Dan komt het moment waarop alles op zijn plaats valt, ook de stukjes van je gebroken hart!

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om te gaan met bindingsangst of verlatingsangst van je geliefde of van jezelf? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Hoe vaak hoor ik niet allerlei twijfels over het wel of niet doorgaan met daten… Vorige week weer Jessica: “Zijn persoonlijke verzorging is toch niet helemaal top. Zijn kledingstijl joh, echt niet wat bij mij past. En zijn beste vriend, wat een nerd! Ik denk erover om er mee te stoppen, want die dingen blijven maar door mijn hoofd spoken. Of misschien kom ik binnenkort wel een leukere vent tegen.”

Ik begrijp ook wel dat ze deze twijfels heeft. Er is zoveel keuze. In elke leeftijdscategorie van elk geslacht (als je hetero bent) zijn er zo’n grofweg 200.000 singles! Dan ga je natuurlijk niet settelen met de eerste de beste!

Toen ik een paar jaar geleden zelf weer even single was, kon ik de enorme keuze op de dating-apps en datingsites zelf weer aan den lijve ervaren. Als man van 56 kreeg ik als “optimale match” de mooiste vrouwen van in de 30 voorgeschoteld. Alsof die op een gemiddelde vijftiger zitten te wachten?! Maar als ik mijn datingapp mocht geloven, wel dus.

En op het moment dat ik die 40 prachtige dames naar “ja” had geswiped, werd mijn realisme ook weggeswiped. Want ik swipete vervolgens de dames die wel binnen mijn bereik lagen allemaal naar “nee”. Resultaat: 0 matches en veel frustraties. Plus de illusie dat als je maar goed je best doet en veel betaalt aan de app, ik die succesvolle dertiger met fotomodellenlooks echt wel kan krijgen. Mijn coachklanten hebben het vaak over “liefde op het eerste gezicht”. Maar ik verlangde toen erg naar “liefde op de eerste swipe”. Dat had me veel tijd en moeite gescheeld!

Gelukkig kwam bij mij na een paar keer zo swipen de realiteitszin weer bij me terug. Het heeft geen zin om perfectie na te streven. Met 200.000 singles om uit te kiezen is er immers altijd wel een betere te vinden. Als je maar lang en goed genoeg zoekt. Als het aan mijn datingapp ligt, het liefst de rest van mijn leven met het duurste abonnement. 

Misschien moet iemand eens een datingapp maken die “Reality Check” heet. Uiteindelijk heb ik mijn vriendin Lonneke van de dansvloer geswiped, dat werkte voor mij een stuk beter.

Vergelijk het zoeken naar de perfecte partner eens met het zoeken naar de perfecte vriendschap. Stel je voor dat je vandaag al je vriendschappen zou beëindigen met het idee: er zijn vast wel betere vrienden te vinden, als ik maar goed en lang genoeg zoek. Je zoekt een paar jaar, en wie weet, maak je nieuwe vrienden die net iets beter bij jouw plaatje van de perfecte vriendschap passen.

Alleen… als dat al lukt, duurt het weer vele jaren voordat je elkaar door en door kent, samen vele mooie herinneringen hebt gemaakt en mede daardoor dezelfde diepe band voelt. Terwijl, als je was doorgegaan met je huidige vrienden, die vriendschappen zich ook verder zouden hebben verdiept en nog mooier waren geworden! Waarschijnlijk zelfs beter dan met je nieuwe “perfecte” vrienden.

Het gaat dus niet om te streven naar perfectie en de beste te zoeken die er maar te vinden is. Dan blijf je de rest van je leven zoeken. Maar gewoon om te streven naar “goed genoeg”. En vervolgens je focus te leggen op het opbouwen van een diepe band. 

Dat lukt alleen als je de ander kunt accepteren met alles wat er is. Met de houding van Jessica gaat ze die diepe band met haar date niet krijgen. Die twijfels zullen altijd voor afstand zorgen. Als de echt belangrijke dingen zoals relatiewaarden (gericht op de interactie tussen twee mensen), wel kloppen, is onze tip: probeer de imperfecties zo goed mogelijk te accepteren en ga er 100% voor. Anders kun je er net zo goed mee stoppen, omdat je zonder acceptatie altijd afstand houdt.

Als je de imperfecties kan accepteren, is de kans dat het lukt vele malen groter, en je hoeft echt niet gelijk met hem of haar te trouwen als je er 100% voor gaat. En laten we eerlijk zijn, perfectie is saai, toch?  

Hoe kunnen wij je helpen?

Wil jij ook leren om te gaan met je twijfels en andere belemmeringen bij het aangaan van een relatie? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Emoties?! Daar moest ik vroeger niets van hebben. Verdriet, angst, stress of boosheid, daar konden we in ons gezin niet zo veel mee. Toen ik wat ouder was en ging daten, meed ik vrouwen die “te emotioneel” waren. Dat vond ik maar lastig, ik wilde immers een relatie, geen emotionele achtbaan.

Vanaf een bepaald moment kreeg ik relaties. Die waren heel leuk en gezellig, en ik vond ze best goed, totdat ik op een gegeven moment merkte dat gebrek aan emotie ook gebrek aan echte verbinding betekende.

We hebben het in onze vorige blogs al verteld. Bij het daten is fysieke aantrekkingskracht belangrijk, net als een goed gesprek waarbij je oprechte interesse in elkaar hebt en elkaar vragen stelt. Maar dan ben je er nog niet. Ook de emotionele klik is van groot belang. Met name om een goed gevoel bij de ander te krijgen, een diep vertrouwen op te bouwen en je aan die ander te gaan hechten. Die duurzame verbinding zeg maar.

Je wil niet weten hoeveel vrouwen bij mij in de stoel klagen over mannen die niet over hun gevoelens kunnen praten. Ze vertellen veel over hun werk, hun hobby’s, kinderen, politiek en vakanties. Maar wat hen echt raakt en bezighoudt, daar kom je moeilijk achter en het nodigt ook niet uit om jouw emoties te laten zien.

Maar niet alleen veel mannen beheersen de kunst van het voelen en hierover praten niet (net als ik in het verleden). Ook veel vrouwen durven zich pas emotioneel bloot te geven nadat ze dat al jaren fysiek hebben gedaan met deze partner.

Ikzelf liet geen emoties zien, want “Doe maar gewoon, want dan doe je al gek genoeg”. Dat had ik immers meegekregen van mijn ouders. En “Als je je emoties laat zien gaan anderen je kwetsen” had ik geleerd toen ik een korte periode gepest werd. 

Wat hebben mijn klanten zoal geleerd over het laten zien van hun emoties? Nou, dan ben je een watje, sukkel, dramaqueen, zeurkous, zwak persoon, instabiel neurotisch wrak of helemaal rijp voor de psychiater. Tja, als dat je diepste overtuiging is over emoties uiten, dan laat je het wel uit je hoofd iets van jezelf te laten zien.

Toen ik eindelijk doorhad dat emoties belangrijk waren om je te verbinden, voelde ik me als een piraat die eindelijk de schat op de schatkaart had gevonden. Maar… er was nog een “klein probleempje”. Ik praatte wel over emoties, maar niet met emotie. Ik kon met een strak gezicht vertellen dat iemand in de familie was overleden of dat ik net een grote opdracht was verloren. Een Chinees die met het gesprek mee zou kijken, had net zo goed kunnen denken dat ik aan het uitleggen was hoe je hutspot moet koken.

Echte verbinding maken doe je pas als je ook met emoties praat, en niet alleen over emoties. Want dan pas voelt je date of partner (of wie dan ook) wat jij voelt. Dan pas ontstaat compassie en empathie. Dat is pas de “echte schat”. Toen ik dat ontdekte, baalde ik flink. Want over emoties praten is tot daaraantoe, maar ze laten zien vond ik doodeng. Veel te kwetsbaar… Maar door anderen het te zien doen en het ook zelf op een bepaald moment te proberen, zag ik ook hoe krachtig het was en wat het effect was op de onderlinge band.

Nu moet ik nog regelmatig een drempeltje over. Of eerst goed contact met mijn lijf maken om te ontdekken wat ik echt voel. Maar als ik dan nu echt laat zien wat ik voel, heeft dat bijna altijd een heel verbindend effect. En dat merk ik ook bij mijn coachklanten die het stap voor stap leren. Hun dates en relaties zijn compleet anders dan voorheen. Ik wil jou dan ook uitnodigen om je bij je volgende ontmoeting eens echt helemaal te laten zien… (emotioneel dan hè).

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook leren hoe je je dates succesvoller kan laten verlopen, onder andere door je emoties te uiten en te laten zien? Schrijf je dan nu in voor de training “Succesvol daten: verbinding en aantrekkingskracht“. Of wil je jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.

Ik ben dol op podcasts over de liefde. Vooral als ik iets hoor waar ik het niet mee eens ben ga ik helemaal “aan”. Bijvoorbeeld die van David en Arjan van 365 Dagen Succesvol. Op diverse onderwerpen zijn we het helemaal met elkaar eens, bijvoorbeeld dat verliefdheid niet noodzakelijk is om een fijne duurzame relatie te starten.

Maar bij een belangrijke opmerking in hun laatste podcast gingen mijn nekharen toch even overeind staan: “Je zult al vrij snel ervaren dat werkelijke aantrekkingskracht niets met het fysieke te maken heeft.” Dat klinkt heel mooi en spiritueel, dat het alleen om het innerlijk en de verbinding gaat. Of zoals ik ook regelmatig hoor: “het gaat om het karakter”, van mensen die al in een relatie zitten. Was dat maar zo, dat zou mijn werk als singlecoach een stuk gemakkelijker maken. Maar de praktijk werkt toch iets anders, zo is mijn ervaring. 

Ook mijn “mannenbrein” heeft die boodschap compleet gemist. Ik ben een heteroseksuele man, en als ik een vrouw zie, speelt haar uiterlijk wel degelijk een rol bij mijn eerste indruk van haar. Mijn “mannenbrein” geeft al binnen een luttele seconde aan of er aantrekkingskracht is vanuit mijn kant of niet. Heel oordelend, en misschien ook niet netjes en verstandig, maar dat is hoe ik merk dat mijn mannenbrein vanuit de natuur geprogrammeerd is. En als ik hierover met andere mannen praat, is het niet veel anders.

Toen ik in mijn datingperiode zat en een vrouw ontmoette waarbij ik niet gelijk die fysieke aantrekkingskracht voelde, verdween mijn interesse net zo snel als een zak chips op een filmavond. En als er wel aantrekkingskracht was, dan wilde ik haar graag beter leren kennen.

In mijn coachingspraktijk zie ik dat het bij veel van mijn vrouwelijke coachklanten iets anders werkt. Deze vrouwen vinden een klein deel van de mannen (of vrouwen als ze lesbisch of biseksueel zijn) “woest aantrekkelijk” en een klein deel “afstotelijk”. Een heel groot deel, de tussencategorie mannen (of vrouwen), ervaren ze als “neutraal”. De fysieke aantrekkingskracht groeit bij hen naarmate de emotionele band groeit. Maar als die emotionele band niet groeit, komt die fysieke aantrekkingskracht ook niet. Bijna nooit ontstaat er dan een relatie.

Als die fysieke aantrekkingskracht er niet is en ook niet ontstaat, kun je daten totdat je een ons weegt. Ik heb in die gevallen nog maar heel zelden meegemaakt in mijn praktijk dat er dan een fijne liefdevolle relatie ontstaat. Dus fysieke aantrekkingskracht speelt in mijn optiek wel degelijk een belangrijke rol.

Maar moet je de fantastische looks hebben van Scarlett Johansson of Bradley Cooper om een relatie te kunnen krijgen? Want iemand moet jou dan toch fysiek aantrekkelijk vinden? Nee, want mooi en knap zijn is gelukkig heel subjectief. 

Ik ben zelf helemaal weg van Lonneke, mijn vriendin, en vind haar ook fysiek heel aantrekkelijk. En dat terwijl wij al dik over de vijftig zijn. Smaak, en dus ook waar je fysieke aantrekkingskracht bij voelt, is heel persoonlijk en heel verschillend. Dus ook als je volgens de objectieve standaarden niet woest aantrekkelijk bent, zullen er genoeg mensen zijn die jou wel fysiek aantrekkelijk vinden. En vice versa.

Ook al ben je klein, heel groot, dun, dik, jong, oud, rond of hoekig, er zijn altijd wel mensen die dat mooi vinden en fysiek aantrekkelijk. En iemand hoeft ook niet alles aan jou mooi te vinden; een paar delen van jou kunnen bij iemand al voor veel aantrekkingskracht zorgen. Dus fysieke aantrekkingskracht is zeker belangrijk bij het aangaan van een relatie, maar fysiek aantrekkelijk is gelukkig persoonlijk en  heel wat anders dan een perfect lichaam.

Hoe kunnen wij je helpen

Wil jij ook leren realistisch te daten en iemand te vinden die je fysiek aantrekkelijk vindt en waarmee je een goede klik hebt? Wil jij jouw pad naar de liefde een stuk gemakkelijker maken? Kom dan eens vrijblijvend met ons praten. Wij hebben een coachingsprogramma ontwikkeld waarbij we je helpen om relaxter een duurzame relatie aan te gaan. Kom eens langs voor een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.