Nou, het etentje van afgelopen zaterdag, dat was echt een drama. Mijn dochter en haar vriend hadden zich helemaal uitgesloofd in de keuken en er stond een prachtige maaltijd voor me klaar. Maar eerlijk gezegd was ik er totaal niet bij met mijn gedachten. Het gesprek aan tafel stelde niet veel voor; het waren meer wat beleefde praatjes. We praatten langs elkaar heen en het voelde allemaal behoorlijk ongemakkelijk.

En dat begon eigenlijk allemaal met mijn telefoon. Toen ik net binnenkwam na een lange rit, wilde ik ‘m even aan de lader hangen, maar toen ging dat stomme ding ineens op zwart. En dan bedoel ik écht zwart, als in ‘niet meer aan’. Na van alles geprobeerd te hebben, bleef dat kreng morsdood…

Mijn vriendin was ondertussen op een gezellige verjaardag van een familielid, en na het etentje zou ik haar van het station oppikken. Maar hier zat het probleem: we hadden niet echt afgesproken welk station en hoe laat precies. Normaal gesproken zou je dan gewoon even een belletje plegen, toch? Nou ja, dat was dus geen optie, omdat ik haar nummer nergens had opgeschreven en ook niet uit mijn hoofd kende. Ik voelde me als een detective zonder ook maar één aanwijzing.

Tijdens dat eindeloze etentje zat ik eigenlijk alleen maar te piekeren: “Hoe kan ik in vredesnaam contact met haar krijgen? Als ze me niet kan bereiken, denkt ze vast dat er iets vreselijks is gebeurd!” Dus ik begon in paniek te raken. Mijn gedachten gingen alleen nog maar over dat ene telefoontje. En ondertussen had ik geen flauw idee hoe ik haar zou kunnen bereiken.

Tussen de gangen van het etentje door, begon ik als een maffe Sherlock Holmes op iemands laptop te zoeken naar telefoonnummers van mensen van wie ik wist dat ze op die verjaardag zouden zijn. Maar niemand van haar familie of gasten had z’n nummer online staan, behalve… jawel, haar ex. En laat dat nou net de persoon zijn die mij het liefst nooit zou zien of horen. Het was alsof het universum een slechte grap met me uithaalde.

De volgende gang werd opgediend. Ik zat daar met nog meer stress en afleiding dan daarvoor. Ik zag allerlei nachtmerriescenario’s voor me: mijn vriendin op een verlaten station, midden in de nacht, in de stromende regen, alleen en in paniek. Of haar ex die me keihard uitlachte aan de telefoon. Moest ik dan echt haar ex gaan bellen, de persoon die me waarschijnlijk wel kon schieten? Of het risico lopen dat dit angstaanjagende scenario werkelijkheid zou worden?

Dit hele gedoe deed me denken aan gesprekken die ik vaak met coachklanten heb over daten. Als we samen terugkijken naar waarom een date in de soep liep, komen we regelmatig tot dezelfde conclusie: ze waren er niet echt bij met hun aandacht. Ze zaten te veel in hun hoofd, te analyseren en te piekeren. “Ben ik wel leuk genoeg? Wat denkt hij van me? Had ik dat moeten zeggen? Wat moet ik nu vragen?”. Al dat soort gedachten.

Als je constant in je hoofd zit te malen, kun je niet echt aanwezig zijn bij je date. Je maakt dan geen echte connectie. Precies zoals dat mij gebeurde tijdens dat rampzalige etentje. Een date (of een etentje) werkt alleen als je volledig in het moment bent, met al je aandacht erbij. Alleen dan kun je echt contact maken met de ander.

Uiteindelijk besloot ik toch maar om mijn dochter te vragen of ze de ex van mijn vriendin wilde bellen. Gelukkig reageerde hij sportief en kon ze het telefoonnummer krijgen van mijn vriendin. Nu kon ik afspreken hoe laat ik haar zou oppikken en van welk station. Daarna kon ik eindelijk weer met mijn aandacht bij het etentje zijn. Oh ja, en laten we niet vergeten: belangrijke telefoonnummers moet je óf opschrijven, óf uit je hoofd leren. Je weet het maar nooit…

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil je ook leren helemaal in het hier en nu te zijn bij het daten? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar  een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

Ik klamp me stevig vast aan de rand van de rieten mand die aan een gigantische luchtballon bungelt. 400 meter lager trekt het betoverende landschap van Cappadocië (Turkije) langzaam onder me door, terwijl de zon traag achter de horizon tevoorschijn komt.

De mand van de luchtballon doet denken aan een voetbaltribune. Mijn vriendin en ik bevinden ons in ons eigen vak van de rieten mand. Het vak naast ons behoort toe aan de Russen, terwijl aan de andere kant de Colombianen staan. In het Russische gedeelte staan een dertigjarige blonde vrouw uit Sint-Petersburg en haar stoere vriend uit Moskou. We besluiten maar niet over de oorlog verderop te beginnen, want stel je voor, op die hoogte, in zo’n mandje…

Op een gegeven moment vraag ik het Russische stel wat hun plannen zijn na de ballonvaart. De jonge vrouw straalt van enthousiasme wanneer ze vertelt dat ze van plan is om paard te rijden door de prachtige rotsachtige valleien. Vol passie legt ze uit hoe je een mooie band met zo’n paard kunt opbouwen. Haar vriend kijkt stoïcijns toe. Ik vraag hem hoe hij het paardrijden ervaart. Maar hij heeft helemaal geen zin om mee te gaan, zegt hij. Hij blijft liever met een boekje aan het zwembad. En dat al voor de tweede dag, terwijl ze maar vier dagen vakantie hebben. Zij vindt het helemaal prima.

Ik ben verbaasd… Vier dagen samen op vakantie en dan twee dagen alleen iets ondernemen? Lonneke en ik doen alles samen, we wijken geen moment van elkaars zijde tijdens de vakantie. Nou ja, behalve als we naar de wc moeten dan… We vinden altijd wel iets dat we allebei leuk vinden of we sluiten een goed compromis (Bijvoorbeeld over wie het eerst naar de wc mag).

Maar wat is goed, normaal of gebruikelijk? En hoe zit dat als het gaat om de date-fase of in een beginnende relatie? Moet je elkaar zoveel mogelijk zien? Moet je alles zoveel mogelijk samen doen? Of elkaar juist veel ruimte geven?

Dit dilemma komen we vaak tegen tijdens coachingssessies. Wat is normaal? Wat hoort? Of wat is goed? Gelukkig zijn hier geen “normen” voor. Wat belangrijk is, is dat je dit goed met elkaar bespreekt en afstemt. Wat is jouw behoefte? Waar voelen jullie je allebei goed bij?

Als jij het nodig hebt om tijdens jullie vierdaagse vakantie lekker twee dagen iets voor jezelf te doen waarbij je helemaal uit je dak gaat en je partner vindt dat prima, dan is daar niks mis mee. Of als jullie vijf maanden aan het daten zijn en één avondje in de week samen meer dan genoeg vinden: lekker doen zo zou ik zeggen!

Wat écht belangrijk is, is dat je een sterke verbinding met elkaar opbouwt, een band smeedt met elkaar en niet alleen met het paard op de manege. De stoere Russische man in het stel bleek een drukke ondernemer te zijn die graag in zijn eentje tot rust komt. Zij waren beide helemaal happy met hun invulling van de vakantie. En ik en Lonneke ook door 24/7 lekker bij elkaar te plakken. Kortom: er is geen goed of fout, maar stem wel goed af wat bij jullie past.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ook goede handvatten om een duurzame liefdevolle relatie op te bouwen? Wij hebben al veel singles geholpen om in een fijne duurzame relatie terecht te komen, waarin ze zichzelf kunnen zijn en kunnen bespreken wat ze wel en niet prettig vinden. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.

“Nou, dat is vreemd,” zegt Erik, een goede vriend van mij. Hij kijkt me vol ongeloof aan terwijl we gezellig op een terrasje zitten te praten over mijn date. “Dat je doorgaat met daten terwijl je niet smoorverliefd bent!” vervolgt hij. Ietwat geïrriteerd antwoord ik: “Nou, verliefd ben ik inderdaad niet, maar ik vind haar wel superleuk.” Erik blijft volhouden. “Dat kan toch nooit wat worden als je na 5 dates nog steeds niet verliefd bent.” Hij kijkt me meewarig aan. 

Erik houdt vast aan het idee dat je eerst verliefd moet zijn voordat je een goede relatie kunt opbouwen. En hij is zeker niet de enige die dat denkt. Eerlijk gezegd moet ik toegeven dat ik nooit verliefd ben geweest op Lonneke, en zij ook niet op mij. Zou je het dan een “verstandshuwelijk” kunnen noemen? Absoluut niet. Tijdens onze dates begonnen we elkaar steeds leuker te vinden. Op een gegeven moment ontstond er zelfs liefde, geen verliefdheid, maar echt houden van.

We zijn inmiddels behoorlijk gek op elkaar. Een dag zonder haar is te overleven, maar als het langer duurt…  We hebben een geweldige relatie opgebouwd, zonder ooit verliefd te zijn geweest.

Ik moest aan het gesprek met Erik terugdenken toen ik gisteren een kennismakingsgesprek had met een nieuwe coachklant. Ze is al 8 maanden aan het daten met een geweldige vent die aan al haar criteria voldoet, alleen… ze is nog steeds niet verliefd op hem. Dus klopt er iets niet, zo denkt ze. Want om een goede relatie te kunnen krijgen moet je wel eerst die vlinders in je buik hebben. Dus ze twijfelt flink en durft de stap naar een relatie niet te zetten.  Die arme man geeft inmiddels de eerste signalen dat hij aan het afhaken is. 

Ze vond het best vreemd dat ik, als singlecoach notabene, een mooie relatie heb opgebouwd zonder ooit verliefd te zijn geweest. Toen ik vroeg: “Waar komt het idee vandaan dat je eerst verliefd moet worden voordat je een goede relatie kunt hebben?” bleef het heel stil…

Er is geen wetenschappelijk onderzoek dat aantoont dat verliefdheid een must is voor een gezonde, langdurige relatie. Wel blijkt uit onderzoek dat verliefdheid soms een risico kan zijn om in een slechte relatie terecht te komen. Want, zo komt naar voren, mensen die niet helemaal veilig gehecht zijn (en bindingsangst / verlatingsangst hebben), worden vaak verliefd op types die helemaal niet bij hen passen.

Ikzelf werd bijvoorbeeld altijd smoorverliefd op vrouwen die afstandelijk waren en me nauwelijks zagen staan. Het recept voor een berg ellende! Voor mij was verliefdheid juist een alarmsignaal. Misschien herken jij dat ook wel, dat je alleen verliefd bent geweest op personen die onbereikbaar zijn of totaal niet bij je blijken te passen.

Waarom zou je dan in de toekomst opeens wel verliefd worden op ‘de ware’? Grote kans dat je dan weer met een dezelfde soort type of dynamiek te maken krijgt! Daarom ben ik blij dat ikzelf de verliefdheidsfase heb overgeslagen in mijn huidige relatie en meteen naar het ‘houden van’ ben gegaan. Verliefdheid is sowieso tijdelijk, het verdwijnt na een paar weken tot maximaal 2 jaar.

Het idee dat je eerst ‘verliefd moet worden om een goede relatie te krijgen’ is eigenlijk een soort geloof. We praten het elkaar allemaal aan. Natuurlijk is het een fijn gevoel, maar geloven dat het een voorwaarde is, is net als volhouden dat sprookjes, Sinterklaas en de Kerstman echt bestaan. Kortom, (en deze boodschap geldt zeker voor mensen met bindingsangst en verlatingsangst!); laat jezelf de kans niet ontnemen op een leuke relatie als je het leuk met elkaar hebt maar de vlinders niet voelt. Geef je dates de kans om uit te groeien tot een liefdevolle relatie.

Hoe kunnen wij jou helpen?

Wil jij ook graag een liefdevolle duurzame relatie zonder dat je persé verliefd moet worden? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren, ook zonder eerst verliefd te zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.