Teleurstelling en machteloosheid. Dat is wel het overheersende gevoel van Tanja, die vandaag bij mij op intake is. Ze vertelt dat ze afgelopen jaren enorm aan zichzelf gewerkt heeft. Therapie, cursussen, yoga: alles om zich beter in haar vel te voelen. En dat leek enorm goed gelukt. Ze voelde zich zelfverzekerder, gelukkiger, ze had zelfs promotie op haar werk gekregen. Totdat… ze Ralph ontmoette.

Ze leerde Ralph kennen via een vriendin. Ze had zich laten overhalen tot een afspraakje met hem, want haar vriendin wist zeker dat ze voor elkaar bestemd waren. En toegegeven: de eerste weken voelde dat ook zo. 

Totdat Ralph wat afstand nam. Hij ging drie weken op vakantie en Tanja hoorde maar zo nu en dan van hem. Te weinig naar haar zin, en Tanja voelde zich meteen weer enorm onzeker. Ze merkte dat ze voortdurend gestrest was, enorm op haar telefoon focuste en in gedachten dag en nacht met hem bezig was. Van haar zelfverzekerde gevoel was weinig meer over. Terwijl de tranen in haar ogen springen vraag Tanja me: “Is al dat werk dan voor niets geweest?”. 

Tanja’s verhaal staat niet op zichzelf. Veel singles die bij me aankloppen hebben al heel wat aan een zelfontwikkeling gedaan. “Alles gaat goed, maar nu de liefde nog” geven ze dan aan. En dat lijkt vaak maar niet te lukken. 

Ook ikzelf kan me nog goed herinneren hoe ik jaren geleden “Marcel” ontmoette. Wij gedroegen ons als een stel verliefde pubers. Alles was leuk en licht. Ik was er zeker van dat dit de beloning was van al dat sleutelwerk wat ik aan mezelf verricht had.

Totdat hij zei dat hij toch nog niet toe was aan een volgende stap. En in plaats van dat ik, als een ware boeddha, accepteerde wat het leven me aanreikte, ging ik compleet stuk. En voordat ik het wist had ik mezelf totaal de put in gepraat en was ik ervan overtuigd dat het met mijn liefdesleven nooit meer goed zou komen. 

Hoe kan het dat je je doorgaans zo stevig en zelfverzekerd kan voelen, maar toch ineens overmand kan worden door onzekerheden en angsten zodra de liefde op je pad komt?  

Het antwoord is dat ons onbewuste “relatiemodel” ons in de weg zit. Ons relatiemodel vormen we al in onze eerste levensjaren. Het vertelt ons precies hoe we ons moeten gedragen om liefde en nabijheid te krijgen en afwijzing te voorkomen. 

In het contact met onze ouders of belangrijke anderen hebben we bijvoorbeeld geleerd dat we worden gewaardeerd als we ons redelijk opstellen, maar afgewezen worden als we te veel gevoel tonen. Of in het geval van Tanja, dat iemand het ene moment heel lief kan doen, maar jou het volgende moment totaal kan negeren en in de steek kan laten. 

Dat relatiemodel sluimert ergens op de achtergrond. Het wordt pas aangeraakt als iemand echt dichtbij komt: in een liefdesrelatie dus. En als je dan getriggerd wordt, kan het zijn dat je niet langer reageert als volwassene, maar weer net als het kind van vroeger.  

Je kunt pas echt oefenen om daar anders mee om te gaan, door weer relaties aan te gaan. En je “kind-reactie” te leren herkennen, liefdevol te omarmen en dan over te schakelen naar je “volwassen zelf”.  

Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Maar toch zien mijn collega Hans en ik in onze praktijk keer op keer dat het lukt. En dat mensen ook binnen die liefdesrelatie zichzelf kunnen zijn en zich gelukkig en ontspannen kunnen voelen. Net als wijzelf trouwens. En ook Tanja heeft besloten om – zoals ze het zelf noemt – nog één keer met zichzelf aan de slag te gaan en ook haar liefdesleven een kans te geven.

Hoe kunnen wij je helpen?

Durf jij de stap ook aan? Wij helpen je graag om je triggers te verminderen en meer ontspannen in die beginnende relatie te stappen. Je bent van harte welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Dan kijken we samen hoe we ook jou kunnen begeleiden naar een fijne duurzame relatie via ons coachingsprogramma. 

Wil je liever eerst zelf aan de slag? Kijk dan eens naar onze online training “Naar een relaxte relatie vrij van bindingsangst en verlatingsangst”