Coach Meinou over… Verkeerde aannames

“Waarom heb je me eigenlijk niet gebeld na je vakantie?” Mijn goede vriendin kijkt me gekwetst aan. Ik schrik. Normaliter bel ik haar inderdaad altijd zodra ik terug ben. En ook nu had ik met mijn telefoon in de hand gestaan. Tot ik me bedacht dat zij een lang weekend weg was met haar vriend. “Ze wil vast niet gestoord worden”, zo redeneerde ik, en ik belde haar een paar dagen niet. Verkeerd ingeschat dus. En ineens flitst in mijn hoofd dat oude ezelsbruggetje voorbij: NIVEA. Oftewel: “Niet Invullen Voor Een Ander”.

Mijn vriendin vertelde dat toch even door haar hoofd geschoten was dat ik het (lees: haar) niet belangrijk vond. En bij mij was blijkbaar het idee gerezen dat ik haar zou storen met een telefoontje (lees: ik ben teveel). Zo worden kleine dingen groot. Gelukkig kwam mijn vriendin erop terug, zodat we erachter kwamen dat we beide andere verwachtingen hadden en onterechte aannames deden. Zo blijft onze relatie goed. Maar in een beginnende liefdesrelatie, en helemaal tijdens de date-fase, is dat vaak een stuk ingewikkelder!

Een kleine greep uit de aannames die de afgelopen weken voorbijkwamen bij mijn coachklanten:

• “Hij heeft al twee dagen niets laten horen, dus heeft hij blijkbaar geen interesse. Ik stop er maar helemaal mee. Als hij nu al zo weinig moeite doet….”;
• “Ik ben bang dat ik te eager over kom als ik teveel app. Ik heb gehoord dat je na een date twee dagen niets moet laten horen”.
• “Zijn appjes zijn zo oppervlakkig, hij vraagt steeds hoe mijn dag was en dan hebben we het over werk. Ik moet wel geprikkeld worden, dus ga hier geen date meer aan besteden”;
• “Ze ging nu al vragen naar mijn vorige relaties. Volgens mij zoekt ze nu al of er iets mis is met mij. In zo’n ondervraging heb ik geen zin hoor, ik houd het gewoon even gezellig”.

Bij alle coachklanten stelde ik dezelfde vraag: “Heb je aangegeven dat je het anders wilde?” En telkens was het antwoord hetzelfde: “Nee”. Onbewust verwachten we dat we de ander moet ruiken wat wij belangrijk vinden. We doen telkens een verkeerde aanname: dat als iemand nu bepaald gedrag laat zien, dit van alles zegt over de ander en de toekomst. Zo maken we kleine dingen groot. En worden er heel wat potentieel mooie relaties om zeep geholpen.

Het aangeven van wat we willen en verwachten in die beginnende fase is enorm belangrijk. “Nu al? Toch niet al tijdens het daten!?”, hoor ik je denken. Ja, juist nu al! Hoe minder goed de ander jou kent, hoe minder hij of zij kan afstemmen op jouw behoeftes. En hoe meer hij of zij “maar wat doet”. En vaak niet eens omdat die persoon nu eenmaal zo is, maar eerder uit naïviteit, door eerdere ervaringen, of omdat hij of zij ergens heeft opgepikt dat het zo hoort.

Dus is het enorm belangrijk dat je je behoefte aangeeft als je het anders wilt. “Leuk dat je zo enthousiast bent. Ik ben zelf alleen niet zo’n ‘apper’ dus laten we gewoon verder praten als we elkaar zien, ok?”. Of check je aannames: “Ik heb al even niets gehoord. Heb je nog zin om elkaar te zien, of laat je het hier liever bij?”

Mijn boodschap is duidelijk: geef aan wat je wilt en check je aannames! En weer komt één van die ietwat afgezaagde en gezochte afkortingen in mijn hoofd op. Die zinnetjes die eindeloos voorbij kwamen in de communicatietrainingen die ik vroeger gaf, en waarvan ik aannam dat ik ze nooit meer zou noemen. Een verkeerde aanname dus, want nu komt hij toch nog goed van pas. “Denk aan ANNA!”: Alles Navragen, Niets Aannemen.