Als ik vertel dat ik als singlecoach werk zijn mensen vaak meteen geboeid. Het leven draait toch immers voor een groot deel om de liefde? Wat is dan leuker om mee te leven met het liefdesleven van anderen?
Ook singles in mijn omgeving zijn vaak zeer geïnteresseerd: wie komen er dan voor coaching bij mij? En wat voor types gaan naar die workshops die ik geef, die met die prins en die kikker enzo? Met name als het om de workshop gaat, vliegen ook de vooroordelen soms al snel over tafel: Iedereen komt daar zeker om elkaar te versieren! Of: Dat zijn zeker contactgestoorde, eenzame mensen! Over een ding zijn ze het eens: Heel leuk idee, maar niets voor mij!
Schaamte
Zo’n tien jaar geleden was hetzelfde aan de hand met betrekking tot het hebben van een coach voor je werkzame leven. Je schaamde je enigszins om een coach te hebben, want het betekende dat je het niet zelf kon. In 2011 heb ik soms het idee dat iedereen bijna wel een coach (gehad) heeft om effectiever te worden in zijn/haar werk en zichzelf te ontwikkelen. Sterker nog: in sommige kringen hoor je er niet bij als je nog geen coach hebt om jezelf eens stevig onder de loep te nemen!
Het heft in eigen handen
In de workshops die ik samen met mijn collega Hans Gierkink geef, denk ik dan ook dat ik veel van onze deelnemers vooral initiatiefrijke mensen zijn, de trendsetters zeg maar. Het zijn mensen die het heft in eigen handen willen nemen om een juiste partner te vinden, en niet bang zijn om naar hun eigen aandeel te kijken als het gaat om het “ongewenst single zijn”. Het zijn mensen die alleen naar een zaaltje in Utrecht durven te komen, met aanvankelijk vreemden hun relatiepatronen durven te bespreken en om zichzelf durven te lachen (en hier een daar een traantje te laten).
Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik zelf misschien niet eens tot die groep zou behoren als ik single zou zijn. Toen ik zelf een aantal jaar geleden single was vond ik dat in eerste instantie leuk. Wat een vrijheid! En al die mannen die daar vrij rondliepen en misschien wel de nieuwe ware zouden worden! Ik was met recht een happy single. Toen mijn volgende relatie daarna weer uit ging vond ik het echter veel minder leuk. Ik wilde heel graag weer die vertrouwdheid en intimiteit van een vaste relatie en verlangde ernaar weer een leuke partner te ontmoeten. Maar om daar hulp bij te zoeken… dan gaf ik misschien wel aan de buitenwereld toe dat ik zo niet gelukkig was en niet in staat was zelf een leuke kerel te vinden. En dan was er vast iets met mij aan de hand!
Dus ja, misschien duurt het nog wel even voordat het gewoon wordt om je een handje laten helpen bij iets was soms vanzelf gaat maar soms ook heel ingewikkeld kan zijn: een leuke partner vinden die goed bij je past. Zelf kan ik uiteraard niet wachten totdat mensen zeggen: Heb je nog geen singlecoach, dan hoor je er echt niet bij!
Meinou Lambeck
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.
Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.