Verlatingsangst: wat is het? De symptomen en de oplossing

Angstige man met verlatingsangst

Wat is verlatingsangst? Wat zijn de symptomen en hoe zorg je dat je er minder last van hebt? We leggen hier uit waar verlatingsangst vandaan komt en hoe je het bij jezelf en anderen herkent. Ook geven we praktische tips over wat je kunt doen om het hanteerbaar te maken. Zo kun je als single zorgen dat het je minder belemmert bij het krijgen van een relatie. En zorg je dat als je eenmaal in die relatie zit, deze ook goed blijft!

Misschien herken je het: je hebt net iemand ontmoet en vindt hem of haar meteen geweldig. Maar in plaats van dat je ervan geniet, ben je constant onzeker. Je checkt de hele tijd je app, je twijfelt constant of je wel leuk genoeg bent en je wilt dolgraag bevestiging. En als het je lukt die relatie vast te houden, ben je enorm bang dat de ander je verlaat. In plaats van je gelukkig te voelen, voel je je steeds gestrest. Tijd om je verlatingsangst te overwinnen!

Alle antwoorden op jouw vragen over verlatingsangst

Je leest hier alle antwoorden op de vragen die singles ons stellen als het gaat om verlatingsangst:

  • Wat is verlatingsangst?
  • Hoe uit verlatingsangst zich in een (beginnende) relatie?
  • Wat zijn de symptomen van verlatingsangst?
  • Wat is de achtergrond van verlatingsangst en wat is onveilige hechting?
  • Hoe kun je verlatingsangst overwinnen?

Wat is verlatingsangst

Verlatingsangst is eigenlijk precies wat het woord zegt: je bent bang om verlaten te worden. Omdat in relaties je dieperliggende angst is om afgewezen te worden en alleen te zijn, doe jij alles om een relatie te behouden. Ook als dat ten koste gaat van jezelf. Dit wordt ook wel een angstige hechtingsstijl genoemd. Om de ander bij je te houden, gebruik je allerlei “strategieën” die niet effectief zijn. Dat is niet alleen onprettig voor jezelf, maar ook voor je (potentiële) partner!

Hoe uit verlatingsangst zich in een beginnende relatie

Als je verlatingsangst hebt en je bent single, voel je je vaak erg ellendig en alleen. Je denkt immers dat je pas gelukkig kan zijn als jij een relatie hebt. Daardoor hecht je je vaak heel snel als je eenmaal iemand hebt ontmoet. Ook als het iemand betreft die niet bij je past of niet goed voor je is.

Zit je eenmaal in een (beginnende) relatie, dan voel je je vaak onzeker en ben je voortdurend aan het vechten om de relatie te behouden. Dat resulteert bijvoorbeeld in je te veel aanpassen en niet goed je eigen grenzen aangeven. Of juist in conflicten aangaan, de ander claimen of controleren, of te lang bij iemand blijven die niet bij je past. In plaats van je gelukkig te voelen in een relatie, voel je je regelmatig ongelukkig, onzeker en angstig. En met je onzekere en claimende gedrag vergroot je ook de kans dat je de ander afstoot. Dat er uiteindelijk dus precies gebeurt waar je bang voor bent. Voor je het weet ben je weer alleen!

Toen ik Jornt leerde kennen voelde ik me de eerste paar dates heel vrij en onafhankelijk. Maar toen ik hem eenmaal leuker begon te vinden, veranderde dat. Ik begon me steeds meer zorgen te maken of hij mij wel aantrekkelijk en interessant genoeg vond. Daardoor ging ik me steeds onzekerder gedragen. Ik checkte voortdurend mijn telefoon en begon elke app te analyseren op wat hij voor me voelde. En als ik hem zag gedroeg ik me verkrampt. Toen hij wat afstand begon te nemen heb ik op vrij dramatische wijze laten weten wat ik daarvan vond, waardoor hij erg schrok. Helaas heeft de prille relatie mijn gedrag niet overleefd…

Eva

Wat zijn symptomen van verlatingsangst

Verlatingsangst uit zich op allerlei manieren in een (beginnende) relatie. Hieronder noemen we een aantal symptomen die we vaak in de praktijk tegenkomen. Kijk eens eerlijk welke je bij jezelf herkent.

  • Je bent snel en veel verliefd, en bent graag meteen intiem met de ander.
  • Je bent bang dat als de ander je echt leert kennen, hij/zij jou niet meer leuk zal vinden.
  • Als je iemand hebt ontmoet, ben je constant met hem/haar bezig.
  • Je gooit alles in de strijd om te zorgen dat de ander je leuk vindt, ook als dat ten koste gaat van jezelf.
  • Je merkt dat (potentiële) partners vaak na een tijdje afstand nemen. Dit brengt veel veel onrust teweeg.
  • Als de ander zijn/haar eigen plan trekt, voelt dat al snel als een afwijzing.
  • Je fantaseert al vroeg in de relatie over de toekomst (samenwonen, trouwen etc.).
  • Je vindt het niks als de ander weggaat. Het liefst breng je zoveel mogelijk tijd samen door.
  • Je bent bang dat de ander geïnteresseerd raakt in iemand anders die leuker is en bent snel jaloers.
  • Als de ander zijn of haar aandacht aan andere mensen geeft, voel je je al snel tekort gedaan.
  • Wanneer de ander niet reageert op je appje of telefoontje, dan denk je dat hij/zij niks meer met je te maken wil hebben.
  • Je reageert zelf altijd direct op berichtjes van de ander.
  • Je hebt veel bevestiging nodig en vraagt hier veelvuldig om.
  • Als de relatie uitgaat of de date stopt zie je alleen maar de mooie kanten van de ander, en ben je geneigd om weer contact te zoeken.
  • Je hebt de neiging tot controle, jaloers gedrag, claimen en/of manipulatie.
  • Je vecht altijd voor je relatie, ook als je merkt dat de relatie je niet meer gelukkig maakt.

Ik ben iemand die er helemaal voor gaat als ik iemand leuk vind. Ik ben op slag verliefd en doe meteen alles voor mijn nieuwe liefde. Ik verwacht dat ook van de ander. Als het goed zit, waarom dan nog wachten met grote stappen? Mijn exen vonden vaak dat ik veel te snel ging en claimend gedrag liet zien. Ik moet ook wel toegeven dat ik vaak jaloers was, en soms wel eiste dat de ander mij liet zien dat ik op nummer één stond. Ik begin wel in te zien dat ik zelf misschien ook wat moet veranderen in mijn gedrag om een leuke relatie te krijgen en ook te houden.

Mark

De achtergrond van verlatingsangst

Mensen met verlatingsangst hebben vaak de neiging het zichzelf erg kwalijk te nemen dat ze zo reageren. Ze willen niet zo zijn en zich niet zo voelen, maar het lijkt alsof ze zichzelf niet in de hand hebben. Voor een deel klopt dit: verlatingsangst komt namelijk vaak voort uit ervaringen in de (vroege) jeugd.

Als je je als kind onveilig hebt gevoeld, kun je een angstige hechtingsstijl ontwikkelen. Deze angstige stijl en bijbehorende emoties liggen vaak goed verborgen in het onderbewuste. Als je geen liefdesrelatie aangaat of hebt, is er niets aan de hand. Zodra je gaat daten en/of een relatie krijgt, wordt de verlatingsangst echter getriggerd. De nabijheid van een geliefde roept als het ware “oude angstgevoelens” op uit je (vroege) jeugd. Daardoor voel je je alsof je weinig controle hebt en volledig in beslag genomen wordt door je gevoel: angst en onzekerheid!

Onveilige hechting en verlatingsangst

Verlatingsangst is een belangrijk kenmerk van wat ze in de psychologie een angstige, ambivalente of gepreoccupeerde hechtingsstijl noemen. (Dit moet niet verward worden met een hechtingsstoornis, die is ernstiger en lastiger aan te pakken!) Een angstige hechtingsstijl kan bijvoorbeeld ontstaan doordat ouders ten tijde van de opvoeding veel problemen hadden. Denk aan een situatie waarin moeder depressief is, of vader aan de drank is. Maar ook minder heftige situaties kunnen al verlatingsangst veroorzaken. Denk aan een vader die door omstandigheden een tijd lang weinig aandacht geeft of een ziekenhuisopname van de moeder.

Als ouders op het ene moment wel aandacht voor hun kind en zijn/haar emoties hadden, maar het andere moment niet, voelt het kind zich vaak onveilig en onzeker. De ouders kunnen immers elke moment geen aandacht meer hebben of weg zijn! Het kind ontwikkelt een strategie die erop gericht is om de ander bij zich te houden: huilen, claimen en bevestiging zoeken. Of juist aanpassen en het zoete lieve kind zijn. Onderliggend ontwikkelt het kind een overtuiging van “niet goed genoeg” zijn, en angst voor afwijzing en verlating.

Een onveilige hechtingsstijl bepaalt hoe je je voelt in relaties

Wat je vroeger (onbewust) hebt geleerd over relaties, kan later in volwassen relaties weer terugkomen. In feite wordt dat oude gevoel van “niet goed genoeg zijn” of “de ander kan opeens weg zijn” weer getriggerd. Oude angsten kunnen ineens weer opspelen als je partner je niet genoeg bevestiging geeft of afstand neemt. En zeker als je iemand treft die juist bindingsangst heeft, wordt je verlatingsangst nog meer getriggerd. En voor je het weet heb je de poppen aan het dansen.

In relaties ben ik vaak heel onzeker. Mijn laatste partner, Bas, was vrij vaak weg. Ik was voortdurend bang dat hij vrouwen tegen zou komen die aantrekkelijker en spannender waren dan ik. Ik was geneigd hem te controleren en vroeg voortdurend bevestiging. Hij werd daar stapelgek van. Achteraf snap ik wel waar het vandaan komt. Ik had een vader die vaak van huis was. Zijn relatie met mijn moeder was niet goed, maar als kind dacht ik vaak dat dat aan mij lag. Hij is er uiteindelijk met een andere vrouw vandoor gegaan. Het verdriet van mijn moeder heb ik van dichtbij meegemaakt. Ik heb die angst om verlaten te worden zeker meegenomen vanuit vroeger.

Marieke

Ook andere onveilige ervaringen kunnen verlatingsangst veroorzaken: (lange) ziekenhuisopnames, het overlijden van een ouder, gepest worden, het plotseling verlaten worden door een partner, etc. Het is handig om te weten waar het vandaan komt, maar veel belangrijker is: hoe kom je er vanaf!

Verlatingsangst overwinnen: de oplossing

Uit onderzoek is gebleken dat een onveilige angstige hechtingsstijl niet onveranderbaar is. En dat verlatingsangst te overwinnen is. Waaruit bestaat de oplossing? We noemen een aantal belangrijke sleutels.

Herken je eigen symptomen van verlatingsangst

Allereerst is belangrijk om je eigen symptomen te herkennen. Hoe voel je je, wat denk je en hoe gedraag jij je als je last hebt van verlatingsangst? En waardoor word je getriggerd in je verlatingsangst? Welk gedrag van je date of partner gaat bijvoorbeeld vooraf aan jouw verlatingsangst?

Neem verantwoordelijkheid voor je eigen aandeel

Weet dat het gedrag van de ander slechts een trigger is. Jij bent zelf verantwoordelijk om je verlatingsangst op te lossen. Stop met de ander de schuld te geven en ga er zelf wat aan doen!

Vergroot je zelfvertrouwen in liefdesrelaties

Misschien voel je je in het algemeen best tevreden over jezelf. Zoals we gezien hebben ligt er echter vaak een onderliggende overtuiging van “niet de moeite waard zijn” ten grondslag aan verlatingsangst. Vooral als het gaat om een liefdesrelatie. Een liefdesrelatie kan deze overtuiging en de bijbehorende gevoelens van onzekerheid opeens aanwakkeren. Werk aan je zelfcompassie en zelfwaardering zodat je minder afhankelijk van de bevestiging van de ander wordt en meer (zelf)vertrouwen voelt in de relatie.

Leer om te gaan met je angsten

Vaak hebben we de neiging om gevoelens van angst, jaloezie of onzekerheid uit de weg te gaan. Je doet hard je best het vervelende gevoel te negeren. Of je wilt het meteen oplossen, door bijvoorbeeld je partner om bevestiging te gaan vragen. Het werkt echter een stuk krachtiger als je het gevoel van angst durft toe te laten. Door de angst en onzekerheid te doorvoelen verwerk je deze stap voor stap. Als je zelf met deze angst kan dealen en deze niet direct omzet naar gedrag zoals bevestiging vragen of claimen, voel je je tevens een stuk beter en onafhankelijker in een relatie.

Communiceer met je date of partner

Een belangrijke sleutel richting de oplossing is om te communiceren in je relatie over hoe je je voelt. Ook als die relatie nog in de beginfase zit! Ga niet elk uur om bevestiging vragen, maar praat wel overkoepelend over je angst, je wensen en behoeften. En doe dat vooral op een open, niet-aanvallende en respectvolle manier. Houd het bij jezelf. Geweldloze communicatie is hiervoor een heel goede methode. Als je als partners op de hoogte bent van elkaars wensen, verlangen en pijnpunten, kun je je veel sneller veilig voelen in een relatie.

Vroeger voelde ik me vaak erg tekort gedaan als mijn nieuwe vriend te weinig tijd voor mij had. Als hij ging stappen met vrienden was ik stikjaloers, maar zei ik niets. Hij merkte natuurlijk dat er iets was. Na het een paar keer opgekropt te hebben, gooide ik uiteindelijk alles eruit. Maar dat was dan met zo’n felheid dat ik hem alleen maar afschrok en we regelmatig conflicten kregen.
Ik heb geleerd om te kijken wat er onder die boosheid zit. Nu weet ik dat ik me onzeker voel. Ik probeer daar zelf iets aan te doen, maar kan het ook bespreekbaar maken bij mijn huidige vriend. Omdat we er rustig over kunnen praten, is er veel meer wederzijds begrip. Ik voel me vaak al zo opgelucht dat ik het niet meer erg vind als hij weggaat met anderen. En ik moet zeggen, het is ook erg prettig dat mijn vriend er rekening mee houdt. Hij stelt mij gerust door regelmatig even te appen als hij op stap is, erg lief.

Michael

Zoek begeleiding en overwin je verlatingsangst

Het is niet altijd even gemakkelijk om verlatingsangst helemaal in je eentje te overwinnen. Maar met professionele hulp is dat zeker wel mogelijk. Schroom dus niet om begeleiding te zoeken. Wij zijn gespecialiseerd in begeleiding bij het overwinnen van verlatingsangst bij het aangaan van relaties. Hiervoor hebben wij het coachingsprogramma “Laat de liefde werken” ontwikkeld. Via dit programma hebben al vele singles hun verlatingsangst overwonnen: zij zitten nu in liefdevolle relaxte relatie.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en krijg regelmatig tips en nieuwe artikelen. 

Herken je jezelf in verlatingsangst? Of heb je een mening hierover? Hieronder kun je reageren (scrol helemaal naar beneden).

25 reacties op “Verlatingsangst: wat is het? De symptomen en de oplossing

  1. Hallo, mijn naam is Bas, ben 44 jaar en herken me echt heel erg in dit verhaal. Het is gewoon zo verdomd zwaar. Nog nooit een langdurige relatie kunnen onderhouden, maar al wel heel vaak heel veel liefdesverdriet over wat voor mijn gevoel de wereld betekende. Ik ben me bewust van mijn angstige hechtingsstijl, bewust van mijn verlatingsangst. Steeds trek ik mensen aan met ook een rugzakje, dan kan ik gelijk als “redder” een relatie inspringen. Nou ja, relatie. Ik ben vaak al hevig verliefd na de eerste ontmoeting. Daarna komt de aandacht, de lieve woordjes, het lieverd, schatje, mop. Woorden die voor mij veel groter zijn dan ze voor een ander zouden kunnen zijn. Iemand die aanbied om voor je te komen zorgen als je ziek bent. Super lief maar raakt enorm. Helaas val ik altijd op emotioneel onbereikbare vrouwen. BV net in een scheiding, net in therapie, problemen met de gezondheid etc. En dan stort ik me in een gevoel…. Het betekend de wereld voor me, maar raak ook in paniek, steeds naar mn telefoon kijken of ze appt, want dat deed ze d eerste week wel, elke ochtend als ik wakker werd stond er iets liefs. Dat voedde mijn verlangen zo erg. Maar gaande weg gaf ze aan dat het benauwde waardoor ik deze keer zelf afstand heb genomen. Alles geblokkeerd zodat ik mezelf niet steeds kan kwellen en ook mijn dansles afgekapt, want ze is mn danspartner. Het voelt heel gemeen naar haar toe terwijl ze steeds aangaf geen relatie te willen. Echter belande we wel steeds zoenend op de bank, knuffelend bij elkaar, dagjes weg. Uitgenodigd op de verjaardag van haar zoon. En dit alles in een maand tijd. Het verhaal is volgens mij erg onsamenhangend, maar ik moet het gewoon een beetje van me afschrijven. Ergens ben ik boos op haar, zij gaat door, wil lekker vrijgezel zijn. Ik loop nu vast. Als ik probeer rationeel te denken vind ik altijd wel iets dat duidelijk een signaal is dat wij niet matchen, maar wat ze me bood was zo fijn en verlang ik zo naar. Kijk ik rationeel dan moet ik eerlijk zijn dat ik als eeuwige vrijgezel moeilijk een relatie zou kunnen beginnen met iemand die al 3 kinderen heeft, iemand die op heel veel vlakken echt andere interesses heeft en ook echt anders in het leven staat dan ik. Maar het was zo fijn. En nu, nu verzuipen in liefdesverdriet dat zo enorm intens aanvoelt, zo alles verdrijvend is dat het ten koste gaat van mijn werk, gezondheid en zelfvertrouwen. Ik baal er onderhand van, vraag me echt af of ik ooit echt gelukkig kan zijn met een partner, al kan ik heel goed alleen zijn.

  2. Ik zit met een situatie waar ik me niet echt raad mee weet. Ook ik herken mij heel erg in het stukje verlatingsangst. Ik ben 8 weken geleden begonnen met het daten van een single moeder, de eerste 2 weken waren heel intens, we hebben 6 dates gehad en hadden allebei het gevoel dat ‘dit m wel eens kon zijn’. Alles verliep natuurlijk en vanzelf en er was meteen veiligheid en vertrouwen. Na 2 weken tijdens een date kwam ze tot de conclusie dat het allemaal wel heel veel was. Ze kwam uit een lange relatie waarin haar behoeftes niet werden voldaan en leerde eigenlijk net weer op zichzelf te staan mnt nieuw (tijdelijk) huis, nieuw werk, 50/50 regeling met ex en een onverwerkt trauma uit het verleden. Kortom ze wou ruimte en was niet toe aan een relatie. Paar dagen geen contact gehad en toen begon het weer en met een halve week hadden we een “vriendschappelijke” afspraak waar toch wel weer naar voren kwam dat ze langzaam aan wou proberen. Vanaf die tijd verliep het contact oké maar wel wat afstandelijker, ze liet minder berichten achter en er zat langer tussen jn het begin was het geen probleem aangezien zij ook regelmatig met een voorstel kwam om af te spreken.. toen werd ze ziek, dit hield een week of 3 aan en het contact werd soms wat afstandelijker. Ik had nog wel het idee dst het ergens naartoe ging totdat ze een heel druk weekend had met allerlei verplichtingen waarin we nauwelijks contact hadden gehad. Na dit weekend merkte ik dat er wat was veranderd jn het contact, het was wat zakelijker geworden. Het was, ook de weken ervoor, soms lastig om over gevoel te praten wat ze op het moment voelde. Er was geen pijl op te trekken soms. We zouden aan het einde van de week weer een date hebben en toen ik ernaar vroeg zij ze dat ze in eerste instantie wel zin Hhad mar dat ze met studie, werk, huis nog zover achter liep dat ze er onrustig van werd en dat het afgelopen weekend maar weer de bevestiging heeft gegeven dat ze niet klaar is voor een relatie, ze ervaarde een beklemmend gevoel. Kortom ze wou afstand! Ze kon verder niet zeggen wat het voor de toekomst betekende, ze kon alleen zeggen dat ze er nu niet aan toe was en dat ze haar gevoel moest volgen. Ze wou wel contact houden en ze gaf wel aan dat ze mij leuk vond en dat ze me partner potentieel vond hebben. Erge gemengde signalen. Wat ik in de voorafgaande weken bij mezelf merkte is dat ik niet kon wachten op haar berichtjes, als ze een dag niet reageerde dan was ik bang dat er wat mis was, ik hechte heel veel waarde aan hoe snel ze reageerde en wat ze precies zei, ik woog elk woord op een schaaltje. Hier werd ik zelf erg gestrest van en ben ondertussen 5kg kwijt door het slechte eten en slapen. Het is nu 1.5 wk geleden en ik merk bij mezelf dat ik continu in de stress stand sta en nu er veel minder contact is ik mij nog eenzamer en minder waard voel. De gedachten blijft maar in mijn hoofd afspelen of haar redenen voor het zoeken van afstand wel de echte redenen zijn of dat ze mij gewoon niet leuk meer vond. Tijdens ons contact voorafgaand aan het meer ruimte willen ben ik mij bewust geweest van mijn drang om bevestiging, dit had ik mijn inziens redelijk onder controle door ook het initiatief heel erg bij haar te laten. Ik heb het vermoeden dat zij ook last heeft van een stukje bindingsangst aangezien ze het vaak moeilijk vond om iets te delen over haar gevoel in het moment, dan kapte ze het snel af. Mijn gevoel nu wil alleen maar meer naar haar toe en meer duidelijkheid over hoe ze mij nu ziet en of er nog toekomst is, ik weet dat ik haar dan alleen maar weg duw en laat ook bewust, ook vooral voor mezelf ookal werkt het nog niet, niet zoveel van mij horen. Zij doet momenteel ook weinig echt moeite om toenadering te zoeken. Ik ben dus vooral bang om verlaten te worden en omdat het contact in het begin zo goed en sterk was en er langzamerhand wat meer afstand is gekomen maakt me dat helemaal panisch. Ik ga achter alle woorden weer dingen zoeken, zou ze zus niet zeggen omdat ze me niet leuk vind maar me ook geen pijn wil doen, zou ze zo wel menen, ze heeft daar een avond vrij dan zal ze wel een date hebben. Ik snap vanuit m’n rationele dat er bij haar nu veel dingen tegelijk spelen en dat ze niet de stabiliteit in inkomen, huisvesting en tijd heeft om een relatie aan te gaan. Maar m’n verlatingsangst gaat ermee aan de haal en denkt dat het allemaal maar een grote smoes is en kan haar dus niet vertouwen op het geen ze zegt. Is haar verhaal en genomen actie tot afstand geloofwaardig? Hoe moet ik hier met mezelf mee omgaan?

    1. Het klinkt alsof je angstig gehecht bent en erg last hebt van je verlatingsangst. Ben benieuwd hoe dit is afgelopen met haar. Denk dat haar afstand en verhaal wel geloofwaardig is. Zodra iemand om afstand vraagt, is het inderdaad goed om die te respecteren. Hoe je daar het beste mee om kan gaan is jezelf bezig houden en af en toe de angst echt voelen, maar er niet naar te handelen. Gun je zelf ook echt even de tijd en ruimte om na te denken over de relatie. Een relatie moet groeien en als zij net uit een andere relatie komt, moet ze die ook nog loslaten. Ben benieuwd hoe het is afgelopen met haar?

  3. Wat wordt precies bedoeld met “je angst doorvoelen”? Het nog niet duidelijk zeggen tegen je partner/niet meteen om bevestiging vragen?

    1. Ruimte nemen voor jezelf, ook voor de negatieve gevoelens. De tijd nemen om niet meteen naar je partner toe te gaan maar te kijken wat er in jezelf speelt. Je pijn voelen door bijv. compassievolle meditatie of door creatieve zelfexpressie kan helpen. Het is moeilijk om dit te doorzien, ik heb het ook.

  4. Ik ben 34 jaar, heb op papier een heel leuk leven met veel sociale, leuke activiteiten en een leuke job. Maar ik voel het niet zo aan als een leuk leven omdat ik al jaren met een heel groot gemis zit, nl een standvastige relatie. Zonder relatie leef ik eerder wat op automatische piloot en maak ik mee steeds de bedenking, als ik dit kon delen met een partner had dit zo veel meer waarde kunnen hebben. Het eenzame gevoel dat bij mij continu onderliggend heerst, neemt heel veel moois weg. Ik heb nog maar 1 serieuze relatie gehad en dat was eentje van 1 jaar (dateert nog maar van vorig jaar). Mijn andere ‘relaties’ waren steeds eerder dates die een paar maanden aanslepen. Bij zo goed als elke man die datete is hij de persoon geweest om het daten stop te zetten. In het begin merk ik wel steeds dat een man echt heel gek van mij kan staan. Maar van zodra dat ik voel dat er bij gevoelens beginnen te groeien (vaak vanaf dat we naar bed zijn geweest) herken ik mezelf niet meer. Ik moet continu denken aan wat we hebben, is het wel genoeg, is het normaal dat hij toen zo reageerde en nu zo… kortom ik start heel veel te analyseren waardoor het spontane wegvalt. Ik denk continu na over hoe lang ik moet wachten met antwoorden op een berichtje. Als we dan afspreken, ben ik enorm geremd. Opnieuw, ik ben mezelf echt kwijt. Ik kom daarna dan thuis en dan ben ik zo teleurgesteld in mezelf dat ik mezelf niet kan blijven. Maar ik vind op dat moment geen weg om er terug iets positiefs van te maken. Met iemand daten hoort leuk te zijn, voor mij is het dat vanaf date 3 niet meer. Het wordt iets heel vermoeiends. Gisteren heb ik bvb mijn date tegen gekomen op een festival. Waren 1,5 maand aan het daten, voelde dat hij zich aan terug trekken was en ben dus heel onzeker geworden en afstand genomen. Hij zag me staan en is heel vriendelijk naar mij toegestapt en had zelfs sorry gezegd voor zijn afstand. Beetje later kom ik hem tegen met een meisje en ik reageer heel bitsig en ben letterlijk gaan vluchten. Vanmorgen heb ik een berichtje gekregen dat het beter is dat we afstand nemen dat het niet akward wordt als we elkaar nog eens zouden tegen komen. Ook na gevolg van een paar emotionele berichten die ik snachts nog had gestuurd. Ik ben op dit moment dan zo teleurgesteld in mezelf dat ik het weer zo ver heb laten komen. En dus nu net ontdekt dat doe gevoelens onder de noemer verlatingsangst vallen. Dat geeft ergens een opluchting want het is heel herkenbaar en ik weet waar ik nu aan kan werken.

  5. Bedankt voor dit artikel. Dit ben ik honderd procent.

    Moeilijk en pijnvol.

    Mijn partner (vrouw-vrouw) heeft gezegd dat ze twijfelt. Dat is honderd procent mijn ‘schuld’. Overladen met liefde en bevestiging zoeken. Ik word zelfs moe van mezelf hierdoor en verlang soms ook om weer single te zijn (veiliger).

    Mooi advies om de angst te doorvoelen. Dat ga ik proberen. En praten met haar over wat me kan helpen.

    1. Hoi Martine,
      je post sprak me aan, als vader van een prachtige dochter die ook een relatie heeft met een vrouw en die gister kwam eten en me tijdens de maaltijd vertelde wat jij beschrijft, zo ongeveer woord voor woord. Nu weet ik dat de meid in kwestie hardstikke gek op haar is en dat mijn dochters angst eigenlijk ongegrond is. Ik herken het ook wat je zegt over dan maar liever weer single willen zijn, heeft m’n dochter ook. Maar dat is natuurlijk weglopen voor het probleem en indirect de intimiteit met je partner. En daarmee bereik je het tegenovergestelde wat je eigenlijk wilt, nl een stabiele relatie.

      Wat je eigenlijk onbewust zegt, met je iets te enthousiaste gedrag en zoektocht naar bevestiging, is dat je jezelf niet goed genoeg vind voor de ander. Die ander zal misschien op een onbewust niveau jouw overtuiging oppikken en dan zelf gaan twijfelen aan de relatie.
      Veel van de aantrekkingskracht tussen twee mensen bestaat uit vrij onbewuste processen.

      Verlatingsangst onstaat vaak op jonge leeftijd. Het zijn vaak zeer diep ingesleten gevoelens en gedachten over ” niet goed genoeg zijn”. Het is onvermijdelijk dat iedereen waar je van houdt je toch zal afwijzen, is vaak de onbewuste overtuiging. Het is zeer moeilijk om jezelf te herprogrammeren om positiever naar jezelf te kijken maar het is wel mogelijk. Vooral als je leert zien dat anderen jou helemaal niet zo zien als jijzelf. Hoe langer je ermee rond blijft lopen hoe moeilijker het wordt om er vanaf te komen. Het schijnt iets te maken te hebben met je hechtingsstijl, daarover is op google wel het een en ander te vinden.

      Ik durf wel te zeggen dat ik ervaringsdeskundige ben, mijn dochter, met wie ik van mijn vier kinderen altijd het meest close ben geweest, heeft het niet van een vreemde.
      Haar vader heeft een leven achter de rug vol onstuimige, maar altijd kortdurende relaties en verlatingsangst speelde daar een grote rol in. Het heeft me ervan weerhouden om een betekenisvolle lange termijn relatie te onderhouden, waar ik, zoals de meeste mensen wel degelijk naar verlang. Ik saboteer steeds weer wat ik eigenlijk het liefste wil.

      Mijn advies naar mijn dochter indirect aan jou is dan ook, wordt je er bewust van en doe er iets mee, voor het te laat is. Onderschat niet de schade die verlatingsangst kan aanrichten. Jullie zijn nog jong, gaat wel goed komen. Heel veel (zelf)liefde en kracht gewenst, door een betrokken vader, vriendelijke groet, John.

  6. Beste Hans

    Wat een goed en herkenbaar artikel heb je geschreven. Ik ben een goed functionerende jonge vrouw van 29, zelf werkzaam als orthopedagoog. Na een weinig veilige relatie met mijn ex, die ik 1 jaar geleden heb verbroken, ben ik nu weer voor het eerst aan het daten. Het is een veel gezondere man dan ik gewend ben: zorgzaam, lief, en voorspelbaar. Het contact is totaal niet dynamisch. Ik ben minder verliefd, maar hierdoor sta ik er veel relaxeder in, minder bezig met pleasen en kan ik veel meer bij mezelf blijven. Fijn om te ervaren! Helaas wordt verlatingsangst op momenten toch nog getriggerd en is de verleiding groot om in oude patronen terug te vallen.
    Ik vind het nog wat ingewikkeld wat hiermee te doen in dit stadium. Het voelt nog veel te pril om openheid te geven over wat zich binnenin mij afspeelt (ik laat weinig zien van mijn angst en ook het gedrag naar hem toe is niet evident anders), maar tegelijkertijd weet ik ook dat het juist mijn valkuil is om me niet kwetsbaar op te stellen, en dat daardoor de nabijheid met gezonde partners ook niet zo tot stand komt.
    Heb je hier een tip voor? We zien elkaar nu zo’n 3 maanden, meerdere keren per week. We hebben geen relatie of gesprekken over commitment gehad.

    Dank voor je reactie alvast,
    Groet,

    Elise H.

  7. Tja wat ik op dit moment voor gevoel moet hebben weet ik eerlijk gezegd niet ik ben al 21 jaar getrouwd met mijn vrouw hebben altijd een goede relatie gehad en natuurlijk ook onze ups&downs maar ons er altijd samen doorheen geslagen en overwonnen echter nu vindt ik haar erg verandert ze is bvb 20 kilo afgevallen wat mij echter nooit gestoord heeft ze neemt tattoos laat piercings zetten en heeft opeens een super band met haar huidige baas zelfs zo erg dat ze naast me op de bank en op vakantie steeds met hem aan het chatten is en als ik dan mijn ongenoegen hierover kenbaar maak krijg ik als antwoord je weet toch dat jij de enigste voor me bent en dat ik van je hou , maar ik merk zelf dat de genegenheid zoals het knuffelen en het intiem zijn met elkaar stukken minder geworden is en ook vaak als onprettig wordt afgedaan en er opmerkingen komen van waarom ik opeens zo plakkerig ben en dat terwijl dit voorheen omgedraaid was en ik daar uiteraard nooit moeite mee heb gehad .
    Alleen nu ben ik bang dat ze waarschijnlijk steeds verder zal doorslaan met wat ze doet en ik heb haar ook gezegd dat eea me behoorlijk stoort eb dat ze dan oprecht en eerlijk moet zijn tegenover mij alleen ben ik dan oneerlijk want er zou niks zijn en nu lopen we dan ook beide op scherven aangezien ik meen dat ik continu alles goed moet doen en zei heeft het gevoel alsof ik alles alleen maar voor haar doe om het goed te doen ik zeg bvb nergens nee op als ze iets wilt wat is nu mijn probleem ik ben dus bang dat onze relatie na 25 jaar hierdoor stuk loopt want ik voel me uiteindelijk onzeker en weet gewoon niet meer wat ik ermee aan moet want ze is mijn hele wereld waar ik al jaren op bouw en waar we jaren samen op gebouwd hebben ik weet even noet meer wat ik nu moet
    Behalve loslaten waar je van houdt zei me iemand want wat je lief hebt komt bij je terug maar ik kn je wel zeggen dat dit ontzettend moeilijk is en aan me vreet ik ben zelfs al 13 kilo afgevallen daardoor.

    1. Dag Scoop,

      wat een ontzettend nare gebeurtenis beschrijf, maar heel herkenbaar. Mij is ook zoiets overkomen na ruim 15 jaar samen. Hoe is het nu met je? Heb je een oplossing kunnen vinden samen? Ik hoop het voor je.

      Je uitspraak; “wat je lief hebt, komt bij je terug” vind ik zo mooi en hoopvol dat ik dit even wilde melden.
      Hopelijk gaat het goed met je!
      groet
      Petra

  8. Ik ben nu al zo’n 6 jaar alleen, dit wil ik graag veranderen maar vind ik erg moeilijk.
    Als ik 2 keer met iemand op date ben geweest gaat het prima, maar daarna word ik onrustig en wil ik continue in contact blijven met degene. Als ik dan nogmaals afspreek word ik vaak wat afstandelijk om wat afstand te creëren,
    Ik probeer nu niet direct te reageren op zijn berichtje zodat ik niet te wanhopig overkom.
    Als ik het verhaal zo lees kan ik mijzelf vinden in de verlatingsangst categorie. Zijn er oefeningen waarmee ik thuis kan trainen wat minder last ervan te hebben?

    1. Beste Anne,
      Heel herkenbaar wat je beschrijft. En heel vervelend ook voor je. Op basis van al onze ervaringen met het coachen van mensen met verlatingsangst, hebben we een heleboel oefeningen bijeengebracht in ons e-book (PDF) Overwin bindingsangst en verlatingsangst. Zie https://singlecoaching.nl/product/e-book-bindingsangst-en-verlatingsangst/ Daar kun je direct in de praktijk mee aan de slag. Als je er niks mee kunt, krijg je gewoon je geld terug, dus je loopt geen risico.

      Heel veel succes!
      Hans Gierkink
      Singlecoach

    2. Ik ben over het algemeen een sterke persoonlijkheid. Of laten we zeggen ik heb alles onder controle TOT ik iemand echt leuk ga vinden.

      Op het moment ben ik een relatie aangegaan met een van mijn beste vrienden. Dit na jaren van korstondige relaties te hebben gehad met totaal onbereikbare mannen EN een slopende relatie van 7 jaar waarin het aan en aftrek mechanisme mij helemaal uit elkaar heeft getrokken. Ik was al beschadigd door mijn jeugd… Dus geholpen heeft het niet.

      Goed, ik heb mijn therapie gevolgt en dacht weer aardig stabiel te zijn. Ik vind iemand leuk dus ik ging het aan. Omdat we elkaar dachten te begrijpen.( Hij heeft in mijn ogen bindings angst en Ik dacht dit ook te hebben) Had ik het idee dat dit goed zou kunnen gaan. We hebben immers allebei ruimte nodig toch?. En we kenden elkaar al. Het punt dat ik even over het hoofd heb gezien is dat ik bindings angst heb TOT ik echt om iemand ga geven. TOT ik een emotionele klik gemaakt heb op seksueel gebied. Het ging een tijd best ok. Maar sinds vorige week sta ik qua emotie op mijn kop.
      Ik doe enorm mijn best om door mijn angsten en mijn emoties heen te gaan en was eindelijk een beetje verliefd. Hij vond het nodig te zeggen dat het bij hem anders voelde als normaal. Dat hij een keer heel verliefd is geweest maar dit niet prettig vond en dat dit fijner aan voelde. Opzich een compliment. Ik snap ook niet zo goed waarom, maar ik schrok me toch een ongeluk.De volgende dag had ik dit al weer verwerkt, maar stuitte nietsvermoedend op een muur. Hij deed zo afstandelijk. Vond ineens dat ik te veel bevestiging vraag. Dat hij naar huis moet kunnen gaan als hij dat wil ( en dit heb ik altijd gezegt ). Dat ik nu maar eens moet weten dat ik van hem ben ( we zijn net een paar maanden bij elkaar!!) Praten is ineens te veel (dingen bespreken komt hijover het algemeen mee) ect.
      We hebben het uitgesproken. Maar het nare gevoel blijft hangen. En het resultaat is dat ik veranderd ben in een onzeker ding, dat alleen maar met ZIJN grenzen bezig is. Bang is om iets verkeerd te doen en niet meer zo goed weet wat ik nu wil. Ik verstijf helemaal om hem heen, dus ik voel me duidelijk onveilig. Of probeer de neiging om weg te rennen te onderdrukken. Praten lukt niet meer omdat ik bang ben dat dit het erger maakt en hij aangegeven heeft dat hij vaak het gevoel heeft iets verkeerd te doen. Ik wil het niet erger maken. Ik ben dus van alles aan het onderdrukken en het ergste is nog het is mijn beste vriend. Ik kon alles met hem bespreken. Nu zit ik op slot. Soms overweeg ik het maar weer uit te maken…. Dan keert de rust terug. Maar .. dan kom ik op het punt dat ik echt van hem hou en dat ik niets liever wil dan bij hem zijn.

      Misschien heb je tips. Ik zou niets liever willen dan met hem het onderwerp open gooien. Zodat we er aan kunnen werken. Zonder labiel en afhankelijk over te komen.

      Ik weet niet hoe ik hier uit kom en ik voel me zwaar onbegrepen.

  9. Ik ben het inmiddels helemaal kwijt. De weg dan bedoel ik. Ik date nu zo’n 7 mnd met een leuke jongen die ik een jaar ken.
    Op het begin werd ik overspoeld met telefoontjes en berichtjes en om het weekend elkaar zien. Ik was volledig verzadigd. Maar toch raakte ik keer op keer in paniek en ging ik op zoek naar bevestiging als het contact minder is. Bang dat hij met
    Dus een paar weken geleden gebeurde het weer.
    Hij gaf aan dat hij moe werd van mijn gedrag en niet wist wat hij nog meer moest doen.
    Hij wilt wat hij hebben nog geen relatie noemen omdat hij daar (financieel) niet klaar voor is.
    Maar Ja ik weet niet wat we dan wel hebben.

    Ik raak dan ook elke keer helemaal verdrietig. Zeker hij me nu minder belt.
    Hij zegt nog wel met mij te willen zijn maar het voelt anders.
    Zo ook vandaag. Hij is aan het opruimen en ik denk dan meteen Oooow hij krijgt zeker bezoek van een andere vrouw. Hij hing ook op met ik ga even verder ik bel je strax. Nou we zijn een uur verder en je begrijpt het al ik ben al mijn hoed aan het opvreten.

    Ik ga sinds kort wel bij de praktijkondersteuner van de huisarts om hierover te praten. Volgende week voor de tweede keer.
    Maar ben bang dat mijn uitbarsting van de vorige keer de relatie heeft verpest.
    En ja hij komt wel as weekend. Maar moet werken (is dichterbij vanuit mij) dus dan denk ik ja lekker makkelijk.
    Je komt hier lekker voor de seks en lekker dichtbij werk.
    Ik denk dan niet dat hij mij graag wil zien ondanks dat hij moet werken.

    Ik wil eigenlijk de handdoek in de ring gooien.

    Pfff vermoeiend

    1. Beste Queenie,
      Ik kan me helemaal voorstellen dat je hier moe van wordt en de handdoek in de ring wilt gooien. Zoveel emoties…Heel goed dat je met de praktijkondersteuner van je huisarts aan de slag bent gegaan. Het is belangrijk om echt te gaan werken aan je verlatingsangst en alle emoties die daarbij komen kijken. Als je hem meer ruimte kunt geven, komt hij vanzelf meer naar jou toe. Als je continu bevestiging vraagt stoot je hem juist af zoals je merkt. Door je emoties onder controle te krijgen vergroot je de kans dat het goed gaat een heel stuk. Wel belangrijk is om een goed gesprek met deze man te hebben wat zijn intenties zijn. Kijk of hij je ook wil zien en samen dingen wil doen als jullie geen seks hebben. En ook wat begrip te vragen voor je verlatingsangst. Heel veel succes!

      Hans Gierkink
      Singlecoach

  10. Na 8x het uitgemaakt te hebben in 3 jaar ,begint het nu toch ergens op te lijken.
    Door de cursus wist ik hoe ik het moest handelen en liet haar los zodra ze weer in de afweer zat.
    Na een paar keer een rede aangevoerd te hebben wat haar zelf betrof {ik ben te saai ,,ik heb te weinig energie etc.]had ik haar gezegd dat ik wel uitmaakte wat zij was en dat de reden voor een breakup bij mij moest liggen.
    De 4e keer gaf zij aan dat ze niets meer voelde en ik complimenteerde haar dat dat nu een goede rede was tot ik bij de workshop hoorde dat de angst zo groot kan worden dat al het gevoel verdwijnt. “ëureka” en nog voor de workshop over was had ik haar alweer..
    De 7e keer was ik in de fout gegaan en al haar vooroordelen [jij blijft toch niet trouw]kwamen uit en dat duurde meer dan een jaar. De aantrekkingskracht was weg en ik had haar al uit mijn hoofd gezet. Maar ze heeft me toch weer terug genomen[zorgde dat ze me tegenkwam met 1 doel de rest deed ik ] Het voelt best wel fijn zo iemand met meer bindingsangst dan ik

    1. Beste Hans,
      De aanhouder wint in jou geval! Blijf goed praten over jullie patronen en laat je niet gek maken door jou of haar (bindings-)angst. Ik wens jullie veel liefde en succes!
      Hans Gierkink
      Singlecoach

  11. Ik ben ondertussen al 6 jaar alleen. Ik wil heel graag terug een relatie maar ik vind maar geen perfecte match voor mij. Daten via internet vind ik vreselijk om te doen, ik vind het veel makkelijker om iemand in het echt te zien en waar ik onmiddellijk een warm gevoel bij krijg. Als ik online date dan bereik ik dit nooit helaas, ik blijf altijd op mijn honger zitten. Ik krijg dan vooral angst als ik die persoon moet toelaten, ik neem vanzelf heel veel afstand dan, En als ik iemand tegen het lijf loop die me wel dat gevoel geeft dan is die persoon niet geïnteresseerd, of heeft hij al een relatie. Wat mij alleen nog meer gefrustreerd laat voelen! Ik zal wellicht een vorm van verlatingsangst hebben, waarschijnlijk in combinatie met bindingsangst ofzo. Vind het echt zo lastig en word er best wel boos van ook! Ik zeg mezelf vaak dat ik het wel waard ben om voor te vechten of om graag te zien maar als er dan iedere keer iets misloopt vraag ik me toch ook af of het mij gewoon niet gegunt is…

    1. Beste Bieke,
      Wat je beschrijft is een heel vervelend en lastig patroon. Ik kan me voorstellen dat je hier moedeloos van wordt en je afvraagt of het jou niet gegund is. Dit is inderdaad een patroon wat we veel zien bij mensen met verlatingsangst en ook bindingsangst. Lees maar eens het artikel https://singlecoaching.nl/waarom-val-ik-steeds-op-de-verkeerde. Als je hier doorheen wilt breken is het belangrijk dat je echt aan jezelf gaat werken. Dat je erachter komt hoe jouw patroon werkt en hoe je dat kunt doorbreken. We hebben al bij heel veel cursisten en clienten gezien dat je dit kunt overwinnen. Dus als je serieus met jezelf aan de slag gaat, moet het jou ook lukken!
      Heel veel succes.
      Hans Gierkink
      Singlecoach

  12. Ik herken wel een aantal kenmerken van verlatingsangst. Momenteel heb ik daar ook weer last van. Maar ja wat wil je ook als je vriend eerst niet wist hoe snel die naar je toe moest komen en je steeds berichjtes kreeg met de teks ‘ík mis je, nog een nachtje en we zijn weer samen’ en meer van die teksten en na een half jaar opeens laat weten meer tijd voor zichzelf nodig te hebben. Absoluut nooit te willen samen wonen en alleen wil latten, terwijl ik dacht nu eindelijk de partner gevonden te hebben, die aan mijn behoeften kan voldoen. Hij wil maar 2 en een halve dag samen zijn in de week (in het weekend). Ik ervaar dit als een afwijzing, al is hij verder nog wel erg lief voor me. Ik denk erover om met hem te breken, omdat het gevoel van veiligheid en geborgenheid dat ik bij hem had, weg is. Heb ik nu verlatingsangst?

    1. Beste Catharina,
      Begrijpelijk dat je niet heel blij wordt van deze situatie met je vriend. Het gedrag dat je vriend nu vertoont roept ook gedrag van verlatingsangst op. Ook veilig gehechte mensen kunnen last krijgen van bepaalde kenmerken van verlatingsangst als hun partner op deze manier afstand neemt. Belangrijk is dat je voor jezelf nagaat of je erop kunt vertrouwen dat de situatie waar je nu in zit nog kan verbeteren. Als iemand die verschijnselen van bindingsangst vertoont even met rust gelaten wordt en veel ruimte krijgt, kan de behoefte aan nabijheid na een paar weken weer toenemen. Als dit niet zo is of heel erg lang gaat duren, moet je voor jezelf beslissen of datgene wat je nu/dan krijgt aan verbondenheid, aandacht en liefde genoeg is.
      Heel veel sterkte ermee.
      Hans Gierkink
      Singlecoach

Geef hier je reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Copyright 2015 Single Coaching | All Rights Reserved