Je bent gezellig urenlang met iemand aan het chatten op een datingapp. Je voelt een leuke klik. Je hebt misschien zelfs al een keer afgesproken. En net op het moment dat je denkt dat dit wel eens een goede match zou kunnen zijn… hoor je ineens niets meer. Je wordt met andere woorden “geghost”. Als je singles vraagt naar de negatieve kanten van het online daten staat deze ervaring met stip op nummer één. En dat is niet zo raar…
Het ghosten brengt van alles teweeg. Je voelt je misschien afgewezen. En, omdat het contact zo eenzijdig wordt verbroken, ervaar je een verlies van controle. Je weet niet waarom de ander afhaakt, dus je gaat aan alles twijfelen. Heb je iets verkeerd gezegd, was het toch niet zo leuk als jij dacht? Kun je eigenlijk wel vertrouwen op je eigen inschattingsvermogen? En dan word je boos: “Wat is er in vredesnaam mis, dat die ander niet eens de moeite neemt om even te zeggen wat er aan de hand is!?”
Hoewel het beter is om de ghost-ervaring wat luchtiger te bekijken, kan ik me de emoties die het teweeg brengt goed voorstellen. Zelf heb ik altijd wat moeite gehad met de omgangsvormen op een online datingapp. Net als op andere social media gaan mensen minder subtiel met elkaar om dan als ze elkaar in levende lijve ontmoeten. En ik zie in mijn coachpraktijk dat het weinig goed doet voor het zelfvertrouwen van mijn klanten.
Om deze reden vond ik het tijd om de proef op de som te nemen en de volgende vraag te onderzoeken: als mijn coachklanten zoveel moeite hebben met het “geghost worden”, ghosten ze dan eigenlijk zelf wel eens?
En hoewel mijn coachklanten stuk voor stuk hele leuke, sociale mensen zijn bleek het antwoord in de helft van de gevallen: ja! Dus heb ik eens op een rijtje gezet waarom mensen ghosten. Dit zijn de meest voorkomende type “ghosters”:
- De bangerik
“Ik durf helemaal niet live af te spreken met een vreemde. Ik zit wel op een datingapp om rond te kijken maar zodra het live afspreken dichterbij komt word ik enorm gespannen. Ik zet dan snel mijn app uit en hoop dat het voorbij gaat.” - De conflictvermijder
“Ik vind het moeilijk om de ander af te wijzen. Misschien omdat ik het zelf ook lastig vind om afgewezen te worden. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Uiteindelijk laat ik gewoon niets meer horen, dat is het beste van alle slechte opties.” - De doodbloeder
“Ik vind het raar om iemand die ik nauwelijks ken zo duidelijk te zeggen dat ik geen contact meer wil. En als ik het niet voel, voelt de ander waarschijnlijk ook niets. Ik laat het liever gewoon doodbloeden. Als de ander dan ook niets meer laat horen is het ok.” - De ervaren online dater
“Dat hoort nu eenmaal bij het online daten. Ik vond het op het begin ook wat lastig, maar nu ben ik er wel aan gewend. Dit is veel gemakkelijker dan om steeds zulke moeizame afwijzingsberichtjes te sturen!” - De op zichzelf gerichte dater
“Ja hoor eens, het is veel te veel gedoe om alles zo officieel af te ronden. Ik ben gewoon lekker aan het chatten en daten, soms met meerdere tegelijk. Als ik zin heb spreek ik (weer) af. En anders laat ik het weer gaan. Als mensen zich daardoor gekwetst voelen, moeten ze maar in therapie gaan!”
Opvallende uitkomst: bijna niemand noemde het gedrag van de ander als reden om te ghosten. Ze vonden het stuk voor stuk allemaal zelf te lastig om het contact expliciet af te breken. Mijn conclusie is daarom: betrek het niet op jezelf als je geghost wordt. Het zegt meer over de ander.
Pas als het je opvallend vaak gebeurt zou je eens kunnen kijken of je er zelf iets in kunt doen. Maak je bijvoorbeeld weinig connectie en houd je het oppervlakkig? De kans is dan groter dat je met een “doodbloeder” te maken krijgt. En heb je weinig zelfvertrouwen en pas je je vaak aan? Mogelijk trek je eerder een op “zichzelf gerichte dater” aan. Tot die tijd: laat het lekker langs je heen gaan. Ik wens je een fijne, respectvolle en ghostvrije date-periode toe!