De sfeer werd steeds relaxter en kreeg zelfs een beetje een broeierig tintje. Ik zette een nieuwe track op om op los te gaan. Daar stond ik dan, een dansworkshop te geven aan een stel doorgewinterde dansfanaten die al langer samen dansten dan sommige relaties standhouden. (Ik heb nog een 2e carrière als dansdocent.)
Met al die ervaring vloeiden ze moeiteloos van de ene dans naar de andere. Geweldig!
Zelfs een paar dames, nieuw in de groep, gingen helemaal op in de muziek. Het leek wel alsof ik in een dansfilm zat. Iedereen was zo aan het genieten dat ik me helemaal gelukkig en voldaan voelde. Maar halverwege de workshop keek ik met verbazing naar wat er gebeurde…
Een paar ervaren deelnemers gaven elkaar spontaan een intense hug, en de rest van de groep dacht blijkbaar dat het Nationale Knuffeldag was en volgde dat voorbeeld. Een knuffelende bende. Meestal betekent dat dat mensen zich helemaal op hun gemak voelen bij elkaar. Bij mij stak echter wat lichte stress de kop op, want ik moest de dansworkshop snel aanpassen aan de nieuwe vibe op de dansvloer.
Na afloop leek het alsof iedereen blij en voldaan de deur uitging. Léék, want de volgende dag explodeerde de groepsapp. Een nieuwe deelneemster appte dat ze het geknuffel absoluut niet chill vond; ze was vet over haar grenzen gegaan.
Ze dacht dat het erbij hoorde en ging erin mee, terwijl het voor haar helemaal niet oké voelde. Ze was heel bang buiten de groep te vallen.
Ik voelde me een tikje schuldig omdat ik haar ongemak totaal niet had opgemerkt tijdens de workshop. Anderzijds was ze ook meesterlijk in het verbergen van haar ongemak.
Op haar appje waarin ze vertelde dat ze over haar grenzen was gegaan, kwam een storm aan reacties. Niemand had iets gemerkt, maar iedereen vond het heel fijn dat ze dit alsnog durfde te zeggen.
De oude rotten in de groep moedigden haar hartelijk aan om meer bij zichzelf te blijven en veel sneller “nee” te zeggen. Ze hoorde er helemaal bij, ook met haar “nee” van dat moment.
Iemand bood al spontaan aan een T-shirt voor haar te maken met “Dansen ja, knuffelen nee” erop.
Soortgelijke verhalen hoor ik ook vaak van mijn coachklanten als ze aan het daten zijn: “Ze wilde op de tweede date al zoenen, dat heb ik maar gedaan want dat hoort toch zo.” Of “Als ik niet snel met hem naar bed ga, ben ik ‘m waarschijnlijk kwijt.”
Over grenzen gaan omdat het ‘zo hoort’ of uit angst om de ander kwijt te raken. Hoe vaak gebeurt dat niet? Alsof we allemaal het script van een slechte Netflixserie volgen.
Maar wat als je een ‘nee’ voelt en die ook uitspreekt? Is het dan meteen voorbij? Mijn ervaring is dat als je er goed over praat, de ander daar bijna altijd begrip voor heeft. Net als de groep van de dansworkshop.
Als dat niet het geval is, gaat het meestal niet om het opbouwen van een serieuze relatie, maar bijvoorbeeld om de fysieke intimiteit of seks. Dan heb je dat ook maar meteen duidelijk. Dus als je een ‘nee’ voelt, zeg het duidelijk en praat erover.
Wil jij ook leren hoe je op een heldere manier je grenzen aangeeft terwijl je toch in verbinding blijft? Kom dan eens gratis en vrijblijvend met ons praten. We bijten niet en knuffelen ook nooit zomaar spontaan iemand.
Wel zoeken we samen met jou uit hoe het komt dat jij telkens vast loopt bij het daten of in een relatie en hoe we jou kunnen helpen met ons coachingsprogramma.