Zie het voor je: we zijn op onze tweede date en Lonneke zit vol enthousiasme te vertellen hoe milieubewust ze is. Ze wil haar ecologische voetafdruk tot een absoluut minimum beperken en heeft daarom een hekel aan auto’s. Ze verplaatst zich altijd met de fiets en het openbaar vervoer. Uiteraard vind ik het milieu ook heel belangrijk, maar ik verplaats me toch het liefst in mijn zuinige Volkswagentje in saai asfaltgrijs.
Maar wacht, ik moet iets bekennen. Ik heb nog een andere auto, een “guilty pleasure” voor de weekenden. Een sportwagen met een brullende V8 die, als ik hem met een slakkengangetje van 90 km/u heel zuinig berijd, nét 1 op 9 haalt. Je begrijpt al welke vraag meteen in mijn hoofd opkomt: “hoe ga ik dit aan Lonneke uitleggen?”
Ik stel me voor dat zodra ze mijn zwak voor snelle auto’s ontdekt, ze me geschokt aankijkt, opstaat en zegt: “Sorry, maar dan passen wij echt niet bij elkaar.” Dus het lijkt me beter om die auto voorlopig maar in een schuurtje heel ver weg te verstoppen.
Een paar dagen later belt ze me vanuit de trein en zegt dat ze veel eerder op het station is. Ik ga haar ophalen. Vol goede moed loop ik naar de plek waar mijn Volkswagentje hoort te staan, maar tot mijn verbazing is hij… verdwenen. Oeps, hij staat bij de garage voor een onderhoudsbeurt en is nog niet klaar.
Wat nu? Ik kan haar toch niet anderhalf uur tussen de weilanden laten lopen naar mijn huis? Met een wit wegtrekkend gezicht kijk ik de andere kant op, naar mijn zwarte monster. Met lood in mijn schoenen stap ik vervolgens in, start de motor en rijd naar het station.
Na 3 minuten wachten zie ik haar opgewekt op me aflopen. Ze begroet me met een brede glimlach en haar ogen vallen op mijn andere auto. “Wat is dat?!” vraagt ze verbaasd. Ik mompel iets onverstaanbaars en doe snel de deur voor haar open… Gelukkig stapt ze in.
Zodra we onderweg zijn, besluit ik haar toch maar over mijn zwakte voor snelle auto’s te vertellen. Ze reageert verrassend sportief en mijn nachtmerrie van een abrupt einde blijft gelukkig uit. Na 10 minuten zegt ze zelfs: “Weet je, die auto van jou vind ik eigenlijk maar niks, maar van die stereo in dat ding geniet ik wel veel meer dan van mijn oortjes in de trein.” Dan valt de spanning van me af.
Op dat moment realiseer ik me weer wat we altijd tegen onze klanten zeggen: “Laat jezelf helemaal zien, inclusief je schaduwkanten en guilty pleasures. Het draait erom dat je volledig jezelf kunt zijn bij elkaar. Je hoeft geen toneelstukje op te voeren om aan de verwachtingen van de ander te voldoen. Door jezelf te zijn, ontstaat juist de mooiste verbinding. Maar natuurlijk moet je het wel doseren en niet alles al tijdens je eerste date op tafel gooien.