“Hoe is het met je date?” vraag ik aan mijn coachklant Vera.“Oh, dat is niets geworden, ik ben alweer verder aan het daten.” zegt Vera op onverschillige toon. Ik kijk haar verbaasd aan. Tijdens de vorige sessie was Vera immers enorm enthousiast over haar date Menno. Ze had hem al zes keer gezien (voor haar een record sinds lange tijd) en ze voelde zowaar wat kleine vlinders. Wat is er gebeurd?
Vera vertelt dat Menno ineens besloten had om toch terug te gaan naar zijn ex. Hij was vorige week langs gekomen om dit te vertellen. Vera had gereageerd met dat het niet erg was, en was diezelfde avond weer op Tinder gegaan. En had twee dagen later weer een date. Helaas voelde ze daar niets bij.
“Maar je moet enorm teleurgesteld zijn!” zeg ik. “Dit was voor het eerst sinds lange tijd dat je weer wat voelde voor een man. Heb je wel de tijd genomen om dit te verwerken?” Vera kijkt me een paar seconden verbijsterd aan. En begint dan heel hard te huilen.
Het is een bekend fenomeen: er gebeurt je iets naars, en je gaat meteen over in de “doe-stand”. Actie ondernemen, het probleem eventueel proberen op te lossen en dan snel weer door! Alles om maar niet te voelen. Want dat voelen van die nare gevoelens is vervelend. En soms zelfs eng. Dus liever meteen weer op een dating-app, dan stilstaan bij het gevoel van afwijzing en verlies. En liever een potentiële relatie afbreken, dan de stress, onzekerheid of angst toelaten die de nieuwe verbinding oproept.
Is jouw strategie ook “Doen in plaats van voelen”?
Ik ben zelf maar al te vaak in die valkuil gestapt. In mijn opvoeding werd niet bijzonder veel aandacht besteed aan emoties, en aan “actie ondernemen, problemen voorkomen en oplossen” des te meer. Ik heb in mijn verleden niet ideale relaties te lang doorgezet, en verbroken relaties achter me gelaten, door gewoon mijn schouders eronder te zetten en niet stil te staan bij wat het met mij deed. En nog steeds wordt de oude reactie van “niet voelen maar doen” regelmatig getriggerd. En tot mijn schaamte moet ik bekennen: zelfs vandaag nog!
Wat was er gebeurd? En coachklant gaf een compliment over de herkenbare blog die Hans afgelopen week geschreven had in de nieuwsbrief. “Die over dat je af en toe in een dip zit tijdens het daten, dat was zó op mij van toepassing!” vertelde ze. Hé, wacht eens even, maar die blog heb ík geschreven!
Als ik even later check zie ik het: Er staat per ongeluk nog de naam van Hans onder mijn blog. Ik ga onmiddellijk in de doe-stand: wat kan ik doen om dit te verhelpen? Mijn hersenen draaien overuren. Dan besef ik dat ik verder niets meer kan doen. De fout is gemaakt en de nieuwsbrief is al naar duizenden mensen verstuurd.
Ik besluit maar gewoon meteen een nieuwe blog te schrijven. Maar wacht, waarom gaat dat nou ineens zo stroef?
Dan pas merk ik dat het me heeft geraakt. Verbaasd ga ik na wat ik eigenlijk voel. Ik ben een beetje boos (waarom is dit niet aangepast!) en ook een beetje teleurgesteld (ik had mijn best erop gedaan en mijn tijd erin gestoken en nu staat er een andere naam onder!). Als ik eerlijk ben voel ik me zelfs een beetje verontwaardigd (nu krijgt Hans het complimentje voor míjn werk, wat ook nog heel persoonlijk is!). Ook voel ik wat schaamte: ik merk dat ik mijn reactie behoorlijk kinderachtig vind, ik wil deze gevoelens eigenlijk helemaal niet hebben!
Maar door stil te staan bij deze gevoelens worden ze wél minder. En door te beseffen dat ik me er rot over voel kan ik het even met iemand delen.En even later krijg ik een flinke portie empathie van mijn buurvrouw-coach, die hélemaal begrijpt hoe vervelend het is. En warempel, daarna voel ik me veel beter en kan ik veel relaxter door met het schrijven van dit nieuwe blogje!
Te snel over je gevoelens heenstappen zorgt later voor blokkades. En dat geldt nog veel meer als het om grote zaken als de liefde gaat. Zolang je niet de tijd neemt om stil te staan bij je gevoelens, juist ook die nare gevoelens, gaat het ergens onderliggend etteren. Voor je het weet laten al je dates je koud omdat je je liefdesverdriet nog niet verwerkt hebt. Of wordt het daten een verbeten “jezelf moeten bewijzen” omdat je de vorige afwijzing niet hebt willen voelen. Of verwijt je iedereen die je ontmoet bindingsangst te hebben omdat je je eigen verlatingsangst niet wilt onderkennen.
Even ruimte geven aan je gevoelens en emoties helpt. Het maakt je vrij om weer nieuwe gevoelens toe te laten. En voor je het weet voel je weer fijne dingen en komt er zomaar een leuke liefde op je pad!
Merk jij ook dat je onverwerkte gevoelens of andere belemmeringen jou in de weg staan om weer vrij een relatie aan te gaan? Wij hebben al veel singles geholpen om de stap te zetten naar een relatie met iemand die écht bij ze past, zonder gedoe en getwijfel. Een relatie waarin ze zichzelf kunnen zijn en echte liefde ervaren, ook zonder eerst verliefd te zijn. En dat is ze gelukt. Wil jij dat ook, kom dan eens vrijblijvend met ons praten.