Ze deed wat iedereen wil, maar bijna niemand durft

Durf jij die eerste stap te zetten?

Enige tijd geleden was ik met een vriendin op een van de Waddeneilanden. Zij was al een tijdje single en zat wat minder lekker in haar vel. Het deed me goed om te zien hoe haar gezicht oplichtte toen ze die avond aan de praat raakte met een leuke man. Ze straalde en lachte weer — het was zó fijn om haar weer te zien genieten.

Later die avond, toen we op onze huurfietsen naar ons huisje terugreden, vroeg ik: “Gaan jullie elkaar nog vaker zien?” Ze haalde haar schouders op. “Ik denk het niet. Hij begon er niet over, en ik ook niet.” Ik voelde haar frustratie — en eerlijk gezegd, ook een beetje de mijne. Het was te spannend, te eng geweest om dit te vragen. Maar wat als…?

Een tweede kans

De volgende dag gebeurde er iets onverwachts: Bij de boot zagen we hem weer! “Dit kan geen toeval zijn,” riep ik enthousiast. “Ga ervoor!” (Al weet je op zo’n klein eiland natuurlijk nooit hoe toevallig dit echt is.)

Toch zag ik de twijfel weer bij haar opkomen. Wat we ook gisteravond besproken hadden, de angst sloeg onmiddellijk weer toe.  En ik besefte : het is makkelijk praten van de zijlijn — de beste stuurlui staan aan wal. Maar toch kon ik het niet nalaten om op haar in te praten. 

Toen gebeurde het. Ze stond plots op. “Ik doe het gewoon,” zei ze vastberaden, en liep naar zijn tafeltje. 

De vijf minuten die volgden duurden eindeloos. Ik zat daar, duimend en hopend. Ik zag het al helemaal voor me: het leuke verhaal dat ze later zouden vertellen over hoe ze elkaar hadden ontmoet.

Maar toen ze terugkwam, zag ik het meteen aan haar gezicht. Geen blijdschap, maar teleurstelling. Hij vond het heel leuk dat ik het vroeg,” zei ze zacht, “maar hij is al aan het daten.” Ze zuchtte. “Hoe stom kan ik zijn. Ik schaam me echt.”

Afwijzing of overwinning?

Ik leefde enorm met haar mee, maar tegelijkertijd dacht ik: wat bijzonder dat mensen zich schamen voor iets dat juist zo dapper is. Ze had juist iets durven doen wat zóveel mensen niet durven: zichzelf laten zien, risico nemen, haar hart volgen.

En toen gebeurde er iets moois. In de loop van de dag maakte de schaamte langzaam plaats voor iets anders — trots. “Ik heb het maar wél mooi gedaan,” zei ze. “Anders had ik altijd blijven denken of ik mijn kans gemist had.”

Ze had helemaal gelijk. Het cliché is waar: mensen hebben vaker spijt van wat ze níet hebben gedaan dan van wat ze wél hebben gedaan. Tuurlijk, ze voelde zich op korte termijn teleurgesteld en zelfs beschaamd. Maar op de lange termijn gaf haar actie haar juist meer zelfvertrouwen.

Een afwijzing is geen ramp zoals we vaak denken — het is een bewijs van moed. Als je eenmaal ervaart dat je een afwijzing kunt overleven, merk je dat risico’s nemen en dingen die je eng vindt tóch doen, je sterker maken!

Durf de stap te zetten

Vind jij het ook spannend om die eerste stap te zetten? Maar weet je diep van binnen dat, als je het wél zou doen, je je kansen op liefde enorm zou vergroten? Dan is dit hét moment om te oefenen. Kom naar de workshop ‘Leer flirten en contact leggen in één middag’ (nog 2 plaatsen beschikbaar voor vrouwen!).

Hoe kunnen wij je verder helpen?

Misschien werk je liever aan je zelfvertrouwen via het coachingsprogramma ‘Laat liefde werken’. Interesse? Plan een vrijblijvend en gratis kennismakingsgesprek.