Onderstaande blog is eerder verschenen en nu weer terug op de site omdat het voor veel mensen zo herkenbaar is wat er gebeurt in een beginnende relatie en als er sprake is van bindings- en/of verlatingsangst.
Anthonie heeft verlatingsangst en doet in deze blog verslag van zijn belevingen. Hij is al weer een tijdje alleen en sinds kort verliefd op Angela (>> lees hier haar blog).
Wat vooraf ging:
Emotionele achtbaan
Nadat mijn relatie met Nicole uitging, had ik wel weer even genoeg van vrouwen. Met Nicole was het heel heftig geweest. Die relatie voelde voor mij als een emotionele achtbaan: heel dicht bij elkaar komen, even in de liefdeshemel en dan opeens weer heel veel afstand. Dan wilde ze me soms dagen niet zien. Op het laatst werd ik er helemaal gek van. Het voelde dan alsof ze me niet meer moest, niet meer om me gaf.
Beter alleen dan niet weten waar je aan toe bent
Dat rare gedrag van Nicole, van mijn hoefde het niet meer. Ondanks dat ik toch nog van haar hield, besloot het ik een bepaald moment uit te maken. Beter alleen dan iemand waarbij je nooit weet waar je aan toe bent.
Nieuwe leuke vrouw!
Maar nu ben ik 3 maanden geleden Angela tegengekomen. Ze doet net als ik de opleiding Management in de zorg. Die volg ik, omdat ik er binnenkort wat meer beleidstaken erbij krijg. Mijn houding ten aanzien van vrouwen is weer helemaal omgeslagen merk ik! Ik vond haar gelijk heel leuk en aantrekkelijk. Ze is blond, lang, gevoelig en we hebben geweldige gesprekken over alles wat ons bezig houdt. We trekken erg naar elkaar toe. Doordat we in dezelfde stad wonen, heb ik voorgesteld samen de opdrachten voor de opleiding te maken. En dat vond ze een goed idee. We leren elkaar steeds beter kennen beter kennen en ik wil steeds vaker bij haar zijn.
Verliefd!
1 maand geleden, op een mooie avond, liepen we na een intensieve opleidingsdag samen door het bos. Opeens hield ze stil, ze keek me diep in m’n ogen en bekende dat ze verliefd op me was. Ik was verrast! Als ik eerlijk keek naar mijn eigen gedrag keek, was er met mij ook wel iets aan de hand. Ik dacht heel veel aan haar, wilde voor elke gezamenlijke opdracht van de opleiding wel drie keer per week bij elkaar komen. Ik kon dan niet wachten tot we elkaar weer zagen. Twee dagen later was het aan.
9 januari 2014
Ik wil nu het liefst elke dag bij Angela zijn. We mailen, sms-en en bellen dagelijks. Ik betrap me erop dat ik telkens droom van samenwonen. Maar nu, na een maand, lijkt Angela wat minder behoefte aan contact te krijgen. Oud en nieuw was nog geweldig samen. Maar nu heeft ze me ineens al twee hele lange dagen niet terug ge-sms’t. Ik probeer in mijn luie stoel voor de TV het acht uur journaal te volgen, maar kan mijn aandacht er niet echt bijhouden. Helemaal gek word ik daarvan. Elk uur kijk ik op mijn telefoon of ik iets gemist heb. Maar nee … Ik begin me steeds meer af te vragen wat er met haar aan de hand is. Het lijkt wel hetzelfde idiote gedrag als bij Nicole. Ik denk dat ik haar er op ga aanspreken!
Anthonie
Herken je de gevoelens van Angela en Antonie en wil je er vanaf? >> Lees meer