Categorie: Blog coaching

“Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg!”

Misschien herken jij de bovenstaande uitspraak ook wel? Dat is wat er vroeger bij ons altijd gezegd werd als er emoties geuit werden. Tenminste, als dat andere emoties waren dan blijheid of boosheid. En die liever ook niet teveel.

Je snapt dat ik mede hierdoor in mijn kindertijd nooit echt geleerd hebt goed contact te maken met mijn emoties. En al helemaal niet om deze te uiten. Toen ik ging daten brak me dat flink op. Mezelf laten zien, verbinding maken, een band opbouwen kostte vaak veel meer tijd dan ik kreeg van mijn date.

Pas toen ik serieus aan mezelf ging werken, besefte ik wat het me opleverde en kostte. Ik werd niet gemakkelijk gekwetst, maar een hechte band opbouwen met iemand duurde ook vrij lang. Bepaald niet handig als je een fijne relatie wilt. En evenmin toen mijn ambities om ooit coach te worden kwamen bovendrijven. Maar het ontbrak mij toen aan moed en de kennis over hoe het dan wel moest.

Op een dag, tijdens een training die ik volgde, ontstonden in mijn groep grote spanningen. Maar niemand die het ter sprake bracht, ook ik niet. Ik had er erg veel last van, sliep er slecht van, net als de meeste anderen in mijn groep. De volgende ochtend nam een jonge, fragiele vrouw in onze groep het woord. Ze sprak in al haar kwetsbaarheid uit hoe ze geraakt was door de hele situatie en zo niet verder wilde. Iedereen was er stil van.

Ik bewonderde haar om haar moed en de kracht die ze uitstraalde. Ze nodigde daarmee ieder van onze groep uit om achter zijn of haar vestingmuur vandaan te komen en het op te lossen. Dit voorval motiveerde mij zo dat ik in korte tijd een grote stap gemaakt heb in voelen en mezelf uiten. Dat heeft me zowel in mijn relatie, als in vriendschappen en werk heel veel opgeleverd.

Er komen heel regelmatig mensen in mijn coachingspraktijk waarin ik mijn “oude zelf” goed herken. Ze hebben moeite hun gevoel toe te laten. En als het doordringt, laten ze vooral niet te veel van hun gevoel zien. Daar zitten allerlei onbewuste overtuigingen als “zwak of een zeur zijn” onder. Of de angst om gekwetst te worden speelt hier een rol. Vaak komen ze dan niet verder dan twee tot vijf dates. “De klik is er niet” horen ze dan. Of “het was heel gezellig, maar ik voel nog geen vonk overslaan”. Kortom: er wordt geen gevoelsband opgebouwd waardoor ze steeds maar niet verder komen.

Meestal is het wel heel duidelijk waar het vandaan komt. Denk aan een vrouw die een egocentrische moeder had en haar gevoel moest afsluiten om zich staande te houden. Of een man die als kind jarenlang gepest werd en niemand meer durfde toe te laten. Of een heel gevoelige sensitieve man die de emoties van anderen haarfijn aanvoelt en zich vervolgens steeds verantwoordelijk voelt voor andermans rotgevoel. In al dat soort situaties kun je dat gevoel maar beter uitzetten. Maar ze vergeten het dan later weer aan te zetten als het weer kan. Net als ik destijds.

Als je dit herkent, neem dan net als ik, eens een voorbeeld aan mensen die wel hun gevoelens en emoties durven te uiten. Zie eens hoe krachtig dat kan zijn. En vooral wat het hen vervolgens oplevert. Kijk eens hoe je dan je overlevingsmechanisme stapje voor stapje onschadelijk kunt maken en kom langzaam achter dat muurtje van je vandaan. Dat communiceert een stuk fijner en helpt je enorm een fijne verbonden relatie te krijgen.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

Ik weet het nog goed: het was kerst, ik was tweede helft 30 en mijn relatie was net uit. Dat was geen goede combinatie. De eerste kerstdag ging nog wel. Mijn ouders, mijn zus, haar vriend en kinderen en ik: het was ondanks mijn liefdesverdriet best gezellig. De tweede kerstdag was erger: mijn vrienden hadden allemaal al wat anders en ik wist niet wat ik die dag in vredesnaam moest doen.

Mijn ouders hadden het gelukkig door; zij zouden bij vrienden gaat eten en nodigden mij ook uit. Het schrikbeeld om met tweede kerstdag alleen met een doos tissues op de bank te zitten was zo groot, dat ik ja zei. En daar zaten we tweede kerstdag: mijn ouders, hun twee vrienden, hun dochters van 22 en 24, mét hun aanhang, en ik. Ik heb het begrip “oude vrijster” die avond nieuw leven ingeblazen. En ben nog nooit zo blij geweest dat de feestdagen weer voorbij waren.

Wat ik me achteraf afvraag, is wat ik destijds tegen mijn vrienden gezegd heb. Heb ik verteld dat ik enorm behoefte had aan hun gezelschap en hebben zij nee gezegd? Of heb ik me stoerder voorgedaan en gezegd dat ik de kerstdagen prima doorkwam? Ik vrees dat laatste. Ik denk dat ik het toentertijd best lastig vond om me kwetsbaar op te stellen en te vertellen dat ik ze nodig had. En laten we eerlijk zijn, maar weinigen vinden dat gemakkelijk. Hulp vragen, je kwetsbaar opstellen en vooral aangeven dat je je alleen voelt, lijkt wel een taboe.

Mijn coachklanten liepen hier dit jaar nog meer tegenaan dan anders. Waar je normaal nog wel bij andere stellen kon aansluiten, gooide de lockdown met het maximale aantal van 2 of 3 bezoekers roet in het eten. En waar je vroeger met wat singles samen een feestje kon bouwen, was dit nu onmogelijk. In plaats van dat iedereen elkaar ging bellen en zocht naar een oplossing waarin ze lekker knus met een ander op de bank gingen zitten, bleven velen alleen. Waarom? Omdat niemand wilde toegeven dat het moeilijk was om gezelschap te vinden.

Het voelt blijkbaar als leuren met jezelf, als je mensen moet vragen of zij al wat te doen hebben. En toegeven dat je alleen zit, voelt voor velen als falen. “Ik zit liever alleen films te kijken, dan dat ik moet toegeven dat ik zo’n sneue single ben die niets heeft”, zo verwoorde een coachklant het. Een andere klant had een oplossing gevonden met een Tinderdate, maar die zei op het laatste moment af. Waardoor ze zich verschrikkelijk alleen voelde. Maar haar vrienden met een relatie bellen durfde ze niet, die wilde ze niet “lastigvallen”.

De feestdagen zijn weer voorbij, dus dit hele probleem lijkt weer verleden tijd. Maar helaas zijn Corona en de lockdown dat nog niet. En kan dus ook de eenzaamheid nog de kop op steken. Laten we in 2021 dus vooral erkennen dat we ons af en toe alleen voelen. En dat we behoefte hebben aan gezelschap en verbinding. Daar is niets “sneus” aan, dat bewijst alleen maar dat je mens bent. En als jij daarom graag een relatie wilt en daar hulp bij wilt zoeken, is dat eveneens eerder een teken van kracht dan van zwakte. Ik wens iedereen een fijne relatie toe, waar openheid, kwetsbaarheid en steun geven én vragen de normaalste zaak van de wereld is. Niet alleen met een leuke geliefde, maar ook met vrienden en familie. Op een mooi 2021!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Toen ik nog wat jonger was, was ik lekker bezig met carrière maken. Niks mis mee natuurlijk. Tegelijkertijd moest ik mijn persoonlijke vaardigheden ook flink ontwikkelen. Als marktonderzoeker leerde ik als de beste om heel veel goede interessante vragen te stellen. Later, als management consultant, werd ik heel goed in bijvoorbeeld bedrijfspolitiek, zakelijkheid, stressbestendigheid en doelgerichtheid. En dat nam in natuurlijk ook mee naar huis, en mee naar dates en mijn relaties…

Mijn werkgevers waren best blij met mij en mijn “business skills”. Maar mijn date uitgebreid bevragen en bijna niks over mezelf vertellen zorgde niet altijd voor romantiek en verbinding. Mijn stressbestendigheid zorgde ervoor dat ik pas 4 uur voor het vertrek van ons vliegtuig mijn koffers in ging pakken. Maar bij mijn geliefde kwam daardoor 6 uur voor vertrek al het stoom uit haar oren. Laat staan als ze merkte dat ik weer eens op zoek was naar “haar verborgen agenda”.

Het succes van de inzet van mij professionele vaardigheden bij het daten in mijn relaties was vaak omgekeerd evenredig aan mijn professionele succes.

Ik merk dat veel van mijn coachklanten die een succesvolle carrière hebben, het ook niet kunnen laten hun professionele vaardigheden in te zetten bij hun dates en beginnende relatie. Denk aan een psycholoog of therapeut die het niet kan laten het grootste probleem van zijn/haar een date op te gaan lossen. Voordat je het weet ga je naar therapie in plaats van naar een date. Of denk aan de manager die zijn vriend na kantooruren ook prima weet te managen. Hoe sexy is dat…

Net als ik in het verleden realiseren veel succesvolle professionals zich niet dat je je professionele vaardigheden niet overal en altijd moet toepassen. Je bent er heel goed in, het wordt een automatisme, maar dat wil niet zeggen dat het ook overal goed werkt. Juist de vaardigheden die je op je werk zo succesvol maken, kunnen maken dat dates en relaties uiteindelijk telkens mislukken.

Ik heb de “aan/uit” knop moeten vinden voor bepaalde vaardigheden en gedragingen. En ook wat nieuw dingen moeten leren zoals het tonen van openheid en kwetsbaarheid en meer vanuit mijn gevoel de verbinding aangaan. Misschien geldt dit ook wel voor jou. Misschien ben je heel succesvol in je werk, maar loopt het met dates en relaties niet echt lekker. Welke professionele vaardigheden moet jij misschien eens op je werk achterlaten als je gaat daten? En wat mag jij nog extra ontwikkelen?

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Nu de tweede halve lockdown een feit is geworden, zitten mijn vriend en ik weer meer samen thuis. Soms irriteren we ons dan flink. Maar ook merk ik hoe fijn ik het vind om het op zo’n herfstige donkere dag even samen gezellig te maken. Kaarsjes aan, samen lekker “kneuteren” op de bank, heerlijk. En als ik weer een groep agressieve Corona-ontkenners op tv voorbij zie komen, ben ik zo blij dat ik even met hem kan delen dat dit me angstig maakt. En dan merk ik weer dat een arm en een beetje begrip al zoveel helpt.

Dit is precies wat mijn coachklanten vaak tegen me zeggen in deze tijden. “Ik wil gewoon iemand die even een arm om me heen slaat als ik me gestrest voel. Iemand waarmee ik kan delen wat ik meemaak nu ik thuis aan het werk ben. Iemand waarmee ik gezellig op de bank kan zitten op een regenachtige dag.” Festivals, verre reizen, ambitieuze toekomstplannen: het lijkt allemaal heel ver weg. Samen kunnen zijn met kerst lijkt ineens belangrijker dan “elkaar kunnen inspireren om het beste uit onszelf te halen”.

Maar als iedereen zo terug gaat naar de basis en misschien wel naar waar het écht om gaat (het delen, het samen zijn, het je verbonden voelen, het elkaar steunen), waarom komt dat dan niet terug in de eisenlijstjes tijdens het daten? Waarom worden die ellenlange lijsten met criteria dan ineens weer tevoorschijn getoverd? Waarom moet de ander dan ineens weer knap, vlot, bereisd, ambitieus, zelfstandig, grappig, spiritueel, sociaal, financieel onafhankelijk, ondernemend, sportief, ontwikkeld, extravert, empathisch, creatief, nuchter én minstens 1m85 lang zijn/maatje 36 hebben om gelukkig te kunnen worden?

Ik zie dat er ook in deze tijden nieuwe, succesvolle relaties ontstaan. Vooral tussen mensen die hun eisenlijsten even aan de kant durven te leggen. Die durven zeggen: “ik vind het fijn met je, ik voel me op mijn gemak en ik heb behoefte aan verbondenheid. En de rest zien we later wel”. En natuurlijk zitten daar ook miskleunen bij. Mensen die na een tijdje merken dat zij andere normen en waarden hebben, mensen die toch in lastige patronen terecht komen of mensen die ook later de aantrekkingskracht onvoldoende voelen. Maar deze (voormalige) singles creëren ook een kans om iets moois te laten groeien. Iets waar hun kritische veeleisende kant normaliter allang een stokje voor gestoken had. En zij ervaren dat er ook liefde kan ontstaan met iemand die niet aan het ideaalbeeld voldoet. En nee, zij hebben niet het gevoel dat ze “voor minder gaan”.

Ik denk dat het geen kwaad kan deze tijd te gebruiken om terug te gaan naar de basis. En ons te richten op wat nu echt belangrijk is. Het ideale toekomstplaatje even te laten voor wat het is, in plaats van te blijven zoeken naar iemand die daar feilloos inpast. Zo kan er hopelijk wat moois ontstaan in deze moeilijke tijd. Als mijn ergernis de kop op steekt, probeer ik me in ieder geval zo weinig mogelijk te focussen op al die triviale zaken. Zijn troep die er nog ligt, zijn soms enorme getreuzel, zijn andere manier om met iets om te gaan als ik… ik laat het even voor wat het is. Ik geef hem liever een grote knuffel en steek nog een kaarsje aan.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Door deze Coronatijd moet ik mij, net als jij waarschijnlijk, regelmatig flink aanpassen. Zo ook bij het kiezen van mijn vakantie. Geen spannende verre bestemming voor ons dit jaar… Wél het Zwarte Woud in Zuid Duitsland. Dat was een grote teleurstelling. Vorig jaar had ik nog een flink oordeel over dit soort vakantiebestemmingen. Ik vond het super saai en burgerlijk: een plek waar je met je bejaarde schoonmoeder naar toe gaat in een vlaag van verstandverbijstering! Daar reed ik altijd zo hard mogelijk doorheen op weg naar een hip skigebied. Maar na twee weken vakantie is mijn mening volledig bijgedraaid. De omgeving was heel rustgevend en bestond uit prachtige natuur, fijne mensen en heerlijk eten. Dat had ik nooit verwacht; ik ga zeker terug!

Toen ik weer terugreed naar Nederland, moest ik denken aan de tijd dat ik nog een relatie zocht. Toen wilde ik een spannende mysterieuze vrouw. Ik moest dan veel moeite doen om hoogte van haar te krijgen en iets van een band op te bouwen. Dat lukte natuurlijk nooit, want ze was gewoon ontzettend afstandelijk (net als ik toen). De warme, open vrouwen vond ik maar saai, net als het Zwarte Woud. Geen enkele uitdaging. Totdat ik een dergelijke vrouw eindelijk eens echt een eerlijke kans gaf. Uiteindelijk zijn we al weer heel lang samen.

Ik merk dat ditzelfde ook steeds weer bij onze coachklanten speelt. Gisteren sloot ik weer een coachingstraject af. Toen ik de dame in kwestie vroeg wat voor haar de belangrijkste omslag had gegeven zei ze: “Ik ben met een heel ander type man gaan daten dan waar ik normaal op val. Een die betrouwbaar is en echt voor mij gaat. Dat was in het begin misschien wel wat onwennig en saai. Ik hoefde geen moeite te doen, ik miste een bepaald soort spanning. Maar nu hebben we het al een tijdje heel fijn samen. Ik wil nooit meer anders”.

Soms zorgen de omstandigheden dat je gedwongen wordt iets verder te kijken dan wat voor de hand ligt. Dan kom je net als ik, heel ergens anders uit dan wat je van plan was. Probeer dat ook eens met het daten. Wat gebeurt er als je met iemand op stap gaat waar je normaal niet zo snel op zou vallen? Even wennen misschien, maar mogelijk wil jij dan ook wel nooit meer iets anders.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

“Waarom heb je me eigenlijk niet gebeld na je vakantie?” Mijn goede vriendin kijkt me gekwetst aan. Ik schrik. Normaliter bel ik haar inderdaad altijd zodra ik terug ben. En ook nu had ik met mijn telefoon in de hand gestaan. Tot ik me bedacht dat zij een lang weekend weg was met haar vriend. “Ze wil vast niet gestoord worden”, zo redeneerde ik, en ik belde haar een paar dagen niet. Verkeerd ingeschat dus. En ineens flitst in mijn hoofd dat oude ezelsbruggetje voorbij: NIVEA. Oftewel: “Niet Invullen Voor Een Ander”.

Mijn vriendin vertelde dat toch even door haar hoofd geschoten was dat ik het (lees: haar) niet belangrijk vond. En bij mij was blijkbaar het idee gerezen dat ik haar zou storen met een telefoontje (lees: ik ben teveel). Zo worden kleine dingen groot. Gelukkig kwam mijn vriendin erop terug, zodat we erachter kwamen dat we beide andere verwachtingen hadden en onterechte aannames deden. Zo blijft onze relatie goed. Maar in een beginnende liefdesrelatie, en helemaal tijdens de date-fase, is dat vaak een stuk ingewikkelder!

Een kleine greep uit de aannames die de afgelopen weken voorbijkwamen bij mijn coachklanten:

• “Hij heeft al twee dagen niets laten horen, dus heeft hij blijkbaar geen interesse. Ik stop er maar helemaal mee. Als hij nu al zo weinig moeite doet….”;
• “Ik ben bang dat ik te eager over kom als ik teveel app. Ik heb gehoord dat je na een date twee dagen niets moet laten horen”.
• “Zijn appjes zijn zo oppervlakkig, hij vraagt steeds hoe mijn dag was en dan hebben we het over werk. Ik moet wel geprikkeld worden, dus ga hier geen date meer aan besteden”;
• “Ze ging nu al vragen naar mijn vorige relaties. Volgens mij zoekt ze nu al of er iets mis is met mij. In zo’n ondervraging heb ik geen zin hoor, ik houd het gewoon even gezellig”.

Bij alle coachklanten stelde ik dezelfde vraag: “Heb je aangegeven dat je het anders wilde?” En telkens was het antwoord hetzelfde: “Nee”. Onbewust verwachten we dat we de ander moet ruiken wat wij belangrijk vinden. We doen telkens een verkeerde aanname: dat als iemand nu bepaald gedrag laat zien, dit van alles zegt over de ander en de toekomst. Zo maken we kleine dingen groot. En worden er heel wat potentieel mooie relaties om zeep geholpen.

Het aangeven van wat we willen en verwachten in die beginnende fase is enorm belangrijk. “Nu al? Toch niet al tijdens het daten!?”, hoor ik je denken. Ja, juist nu al! Hoe minder goed de ander jou kent, hoe minder hij of zij kan afstemmen op jouw behoeftes. En hoe meer hij of zij “maar wat doet”. En vaak niet eens omdat die persoon nu eenmaal zo is, maar eerder uit naïviteit, door eerdere ervaringen, of omdat hij of zij ergens heeft opgepikt dat het zo hoort.

Dus is het enorm belangrijk dat je je behoefte aangeeft als je het anders wilt. “Leuk dat je zo enthousiast bent. Ik ben zelf alleen niet zo’n ‘apper’ dus laten we gewoon verder praten als we elkaar zien, ok?”. Of check je aannames: “Ik heb al even niets gehoord. Heb je nog zin om elkaar te zien, of laat je het hier liever bij?”

Mijn boodschap is duidelijk: geef aan wat je wilt en check je aannames! En weer komt één van die ietwat afgezaagde en gezochte afkortingen in mijn hoofd op. Die zinnetjes die eindeloos voorbij kwamen in de communicatietrainingen die ik vroeger gaf, en waarvan ik aannam dat ik ze nooit meer zou noemen. Een verkeerde aanname dus, want nu komt hij toch nog goed van pas. “Denk aan ANNA!”: Alles Navragen, Niets Aannemen.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

De afgelopen weken waren heel spannend voor mij en Meinou. Wij hebben namelijk, tegen ons gebruik in, een week lang elke dag al onze nieuwsbrieflezers een mail gestuurd. Jij bent er nog steeds als (trouwe) nieuwsbrieflezer. Dus dat betekent dat je onze mailtjes van de afgelopen weken kon waarderen en niet afgehaakt bent. We waren best wel een beetje bang om je kwijt te raken door zoveel mailtjes met informatie…

We wilden de afgelopen weken heel graag als onze kennis en ervaringen delen op het gebied van daten in deze tijd van Corona en social distancing. Om jou en onze andere nieuwsbrieflezers te stimuleren om vooral nu verder te gaan met daten. Natuurlijk wilden we ook graag onze online training verkopen en wat geld verdienen, daar wil ik ook eerlijk over zijn.

Onze grote angst was dat jij (en nog heel veel anderen) je voor onze nieuwsbrief af zou melden. Toch zijn we over onze angst heen gestapt en hebben we dat risico genomen, omdat we het doel belangrijker vonden dan het mogelijke verlies. Uiteindelijk kregen we veel complimenten en hoorden we van diverse mensen terug dat ze het daten op een andere manier weer opgepakt hebben.

We hebben daarnaast nog een tweede risico genomen. We hebben een aantal workshops op locatie omgezet naar Zoom-workshops. Bij de eerste workshop was mijn grote angst dat het afdeed aan de kwaliteit en we na 2 uur nog maar met 3 deelnemers over zouden zijn… Maar ik vond het toch belangrijker om door te gaan en onze kennis en ervaring aan te bieden. Aan het eind van de tweede middag was iedereen dolenthousiast. Mijn angst was wederom volkomen onterecht.

Deze tijd vraagt erom jezelf aan te passen. Het vraagt om moed om dingen helemaal anders te doen of compleet nieuwe dingen te doen. Het is helemaal ok om iets eng of spannend te vinden. Dat heb ik, en dat heeft bijna iedereen. Maar het gaat om het uiteindelijke doel. Wat wil je bereiken? Als je dat voor ogen houdt, stap je gemakkelijker over die eerste angst heen. Daarnaast helpt het om de angst in de ogen te kijken. Vaak zie je dan dat deze angst niet eens reëel is. En dat je bang bent voor iets dat toch bijna nooit zal gebeuren. Net als de dingen waar ik bang voor was.

Wil jij ook iets bereiken wat belangrijk voor je is, zoals een fijne relatie? Ga er dan voor, ook al is het een rare tijd. Mogelijk ben je bang weer teleurgesteld of afgewezen te worden. Of om ziek te worden. Maar als je je doel voor ogen houdt en je goed voorbereidt en aan de spelregels houdt, kun je gemakkelijker over die angst heen stappen en hem relativeren. Ga er voor!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ik zeg het maar meteen: zelf vond ik online daten vroeger maar niets. Mezelf zo pontificaal profileren voor “de hele wereld”, berichten ontvangen van allerlei onbekende mannen waar ik geen enkel gevoel bij had, en geen idee waar ik op moest selecteren. Ik heb het dan ook niet lang gedaan, en ben gewoon allerlei activiteiten gaan doen die ik leuk vond en waar ik vanzelf wel mensen tegenkwam. En gelukkig ben ik zo een erg leuke man tegengekomen.

Ik ben dan ook erg voor het “echte contact” naast al dat contactleggen via schermpjes. Natuurlijk zijn daar ook drempels: je moet die ander natuurlijk wel durven aanspreken in plaats van enkel naar rechts te swipen en “hoi” te zeggen. Om daarmee goed beslagen ten ijs te komen gaf ik voor de mensen die ook liever live iemand ontmoeten, workshops over flirten en contact maken. Met de nadruk op “gaf”. Want nu is alles anders. Gedwongen door een virus is het online daten bijna de enige manier geworden om met een leuke andere single in contact te komen.

Dat ook een flink aantal coachklanten met dat online daten worstelen, is dan ook niet zo gek. De één heeft zichzelf maar opgelegd elke week 5 berichtjes te “moeten” sturen, de ander weet niet met wie ze nu moet chatten en is daarom druk met iedereen te beantwoorden die maar een poging waagt. En de derde heeft zo’n hekel aan dat online daten dat hij nog steeds niets doet, maar zich wel suf googlet naar allerlei activiteiten die hij kan doen als “het weer mag”.

Maar één ding is duidelijk, nu we massaal online gaan, kunnen we er maar beter het beste van maken. En de voordelen van dit alles zien. En die zijn er ook! We hebben er al eerder een paar genoemd:

• Er zijn veel meer mensen online dan normaal: leuke ondernemende singles net als jij;
• Geen zin meer in chatten en wil je de ander “eens zien”? Voor videobellen hoef je de deur niet uit, je hoeft niet na te denken waar je afspreekt en kunt zonder problemen na een half uurtje weer weg als het echt niet bevalt;
• Met videobellen, en ook tijdens die eerste date op 1,5m afstand, kun je veel gemakkelijker de diepte in. Aanraken, zoenen en seks is nog niet aan de orde, dus elkaar echt leren kennen is de enige optie.

En nu ik erover nadenk: precies hetzelfde geldt voor andere contacten. Ook daar geldt dat ik veel sneller en gemakkelijker contact heb met vrienden en bekenden: iedereen is immers thuis. En eigenlijk is het bij sommige vriendinnen ook heerlijk praktisch. Moesten we eerst de agenda trekken om maanden later eindelijk een datum te vinden dat we allemaal konden, nu spreken we elkaar meteen hetzelfde weekend via Zoom. En tenslotte, onze familie-bijeenkomsten online zijn soms een verademing, nu niet iedereen door elkaar praat en iedereen eens echt naar elkaar luistert.

Natuurlijk zijn er ook nadelen en ik hoop erg dat het live contact zo snel mogelijk weer in al zijn facetten mogelijk is. En dat “alles online doen” niet het “nieuwe normaal” wordt. Met als ultiem afschrikkend voorbeeld Japan, waar al veel jongeren geen relatie meer schijnen te willen en zich liever beperken tot een virtuele wereld waarin ze held kunnen zijn in hun eigen videospelletjes en ze enkel virtuele seks hebben. Maar tot die tijd geniet ik van de voordelen die het online leven heeft. En hoop ik van harte dat jullie die ook weten te vinden!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Eindelijk begin ik een beetje gewend te raken aan de situatie. Veel thuis, weinig mensen zien. Ik krijg normaal gesproken juist veel energie van sociale contacten. Dus toen al mijn leuke uitjes, workshops en afspraken met vrienden één voor één gecanceld werden, vond ik dat heel heftig. Het voelde als de ene teleurstelling na de andere. Zeker toen mijn ouders, die ver in de 80 zijn, aangaven dat ze voorlopig van helemaal niemand meer bezoek wilden, kwam dat hard aan…

Ik zie dat mijn klanten heel verschillend reageren op de situatie. Sommigen geven aan dat ze het even heel rustig aan willen doen omdat er voor hen toch niet zoveel te daten valt. Anderen willen juist nu flink aan de slag. Juist nu is het gemis van een relatie voor hen groter dan ooit. Iemand die er in deze moeilijke tijd voor je is. Een fijn mens waarmee je verbinding voelt, plezier kunt maken en die je een knuffel geeft als je het even moeilijk hebt. Ik moet zeggen dat ik nu nog veel blijer met mijn eigen relatie ben dan anders. Nu besef ik extra hoe belangrijk het is elkaar te steunen, liefde en verbondenheid te voelen.

Het koste me ook even tijd om om te schakelen in mijn werk. Eerst dacht ik: “Ik ga wel een stapel boeken lezen tot de crisis over is”. Maar je leven “op pauze zetten” tot alle ellende achter de rug is, vind ik ook geen optie. Zeker niet als het nog een maandje of wat gaat duren. Dus toen dacht ik aan Winston Churchill’s uitspraak: “Never waste a good crisis”.

Dus nu ben ik samen met collega Meinou weer drukker dan ooit. Omschakelen en aanpassen aan de nieuwe situatie. Jij kunt ook bij de pakken gaan neerzitten en wachten tot alles weer overwaait zoals veel mensen doen. Of net als wij en veel van onze klanten je schouders eronder zetten. Jezelf persoonlijk ontwikkelen zodat je helemaal klaar bent voor een relatie als corona weer grotendeels achter de rug is.

Je kunt jezelf bijvoorbeeld bekwamen in online daten, “beeldbeldaten” via facetime, skype of zoom of je bindingsangst of verlatingsangst de baas worden. Je kunt nu beginnen met het zetten van mooie stappen zodat je bij de volgende crisis ook een prachtige liefde en maatje naast je hebt!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ik weet het nog goed, die vraag die ik elke keer kreeg toen ik single was: “Hoe kan dat nou, zo’n leuke vrouw als jij?”. Eventueel gevolgd door “Of ben jij zo kritisch?”. Goed bedoeld, maar het verergerde alleen maar het gevoel dat er iets mis met me was. Alsof ik ergens onderliggend toch niet leuk genoeg was “om een man te kunnen krijgen”. Of anders op zijn minst veel te veeleisend was. In ieder geval was voor mij helder: Ik leidde in hun ogen nog niet een volwaardig leven zolang ik geen relatie had.

De singles die ik coach ervaren vaak hetzelfde. We bedenken wel eens samen welke antwoorden je kunt geven op deze ongemakkelijke vragen. Al is het maar om te relativeren. Een paar antwoorden die de laatste tijd voorbij kwamen: “Voorlopig geef ik even al mijn liefde aan mezelf”, “Ken je nog een leuke man/vrouw die leuk genoeg is voor mij?” of “Over mijn liefdesleven is nog weinig te vertellen,” gevolgd door de wedervraag: “Maar hoe gaat het nu écht met jouw relatie?”. Even al die mogelijkheden voorbij laten komen en er samen even om lachen helpt al enorm.

Vriendin en schrijfcoach Nanda Huneman schreef het boek “weduwes worden niet verliefd” over single vrouwen in India. Onlangs was ze weer in India om een groep vrouwen daar te begeleiden. Ze vroeg haar deelnemers: “Hoezo kunnen we alleen maar ‘alleenstaand’, ‘getrouwd’ of ‘gescheiden’ zijn?” Ze gaf de vrouwen de opdracht om naar een nieuw label te zoeken. Zo ontstonden er Love Adventurers, Self Lovers en nog veel meer mooie benamingen. De oefening gaf de vrouwen meer vrijheid en ruimte. Mooi toch? Je zou denken dat zo’n oefening in ons open en tolerante Nederland met bijna 3 miljoen singles niet nodig is. Maar ook hier zijn er nog veel hokjes en staat bij sommigen het label “alleenstaand” gelijk aan “zielig”, “beperkt” of “moeilijk”.

En dan moet ik eerlijk zeggen: dat idee leeft niet alleen bij mensen die al lang en breed in een relatie zitten. Ook singles voelen bijvoorbeeld een drempel om naar onze workshops te komen, omdat ze denken dat ze de enige normale, leuke single zijn tussen allemaal kneusjes. En regelmatig zit er ook onder hun zelfbeeld van “happy single” een klein vervelend stemmetje dat zegt: “misschien is er inderdaad wel wat mis met me”.

Ik had dat stemmetje in het verleden in ieder geval wel. En pas toen ik echt snapte waarom ik op dat moment geen relatie had, en dat aspect van mezelf geaccepteerd had, deerden die vragen me niet meer. En besefte ik dat mijn idee dat ik pas “normaal” was als ik een relatie had, onzin was. En dat die mensen die wel een relatie hadden ook niet altijd gelukkig waren, en helemaal niet zo anders waren als ik.

Ik hoor je denken: Maar als er niets mis is met singles, en ze regelmatig zelfs best een gelukkig leven hebben, waarom coach je dan singles richting die relatie? Mijn antwoord: Ik ben er van overtuigd dat veel singles die ik coach best op eigen houtje een relatie kunnen krijgen. Maar ze voelen zich dan niet gelukkig, of de relatie gaat na veel verdriet steeds weer over. Ik help singles om een goede relatie te krijgen. Een relatie waarin ze zich gelukkig voelen en zichzelf kunnen zijn. En ja, daar zouden net zo goed mensen mét een relatie gebruik van kunnen maken. Zo verschillend zijn we allemaal niet. Dus single of niet, laten we allemaal streven naar een gelukkige relatie!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Als ik ergens veel moeite voor doe, levert dat vaak een trots gevoel op als iets lukt. Aan mijn eerste autootje, een Ford Fiesta, heb ik veel zitten sleutelen. Ik had iets met techniek en vond het heel leuk om te doen! Het ding was verre van perfect, koste me een rib uit mijn lijf en ik stond regelmatig met pech langs de weg. Maar als ik goed voor hem zorgde, bracht hij me precies waar ik wezen moest en voelde ik me de koning van de weg.

De trots en de band met deze auto was toch heel anders dan met mijn huidige auto. Nu heb ik geen tijd meer om te sleutelen, stop er dan ook geen tijd en moeite meer in, maar stel wel hoge eisen aan mijn auto. Daardoor vind ik het al een stom ding als hij mijn stemcommando’s niet in één keer volledig begrijpt. In tegenstelling tot mijn eerste auto heb ik er ook totaal geen band mee en inruilen gaat met alle gemak…

Dat zelfde effect herken ik ook toen ik aan het daten was destijds. Als ik voor een vrouw geen enkele moeite hoefde te doen, dan keek ik heel anders naar haar dan wanneer ik er vol voor moest gaan om haar hart te veroveren. Als ik niet echt moeite hoefde te doen, dan ging ik ook wel eens daten met een vrouw die ik minder aantrekkelijk vond. Een lange relatie zag ik dan eigenlijk niet zitten met haar. Maar ach, het ging toch allemaal makkelijk. Dus waarom niet even een paar weken of maanden een beetje genieten. Trots was ik dan eigenlijk nooit op haar of wat we hadden.

Als ik terug kijk op dat gedrag van mezelf, dan vind ik dat niet heel respectvol en eerlijk richting de betreffende dames. Eigenlijk schaam ik me er wel een beetje voor… Ik merk dat er tegenwoordig nog veel mannen en vrouwen zijn die zich gedragen zoals ik destijds deed. Lekker makkelijk, maar niet echt serieus. En zeker niet trots en voldaan.

Tijd en moeite investeren leidt volgens onderzoeker Dan Ariely van Duke University tot een groter gevoel van eigenaarschap. Hij plakte hier het label “het Ikea effect” op toen hij zich voldaan en trots voelde nadat hij succesvol zo’n onmogelijke ladekast van de meubelgigant in elkaar had gezet.

Ik merk dat dit “Ikea effect” ook bij het aangaan van relaties een belangrijke rol speelt. Als iemand, geen tijd en moeite investeert in een relatie, dan kunt je je afvragen hoe serieus iemand echt is. Als één van de twee zich het vuur uit de sloffen loopt, en er komt weinig terug van de ander, dan loopt het bijna nooit goed af. Voor mijn huidige vrouw heb ik best veel moeite moeten doen, en die relatie duurt gelukkig ook al weer heel lang.

Wil jij ook graag de kans op een langdurige relatie vergroten? Kijk dan of jezelf echt bereid bent in die ander te investeren en of die ander ook echt investeert in jou. Of je moeite voor elkaar doet en elkaar echt belangrijk vindt. Als je dat aan alles merkt, dat zit dat in ieder geval goed en is de kans op een mooi liefdevol jaar weer een stukje groter.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ben je het met mij eens of juist oneens, geeft hieronder je commentaar.

Grenzen aangeven en nee zeggen en is niet mijn sterkste kant. Dat wordt opnieuw glashelder als ik weer een mail in mijn mailbox zie met een vraag om persoonlijk relatieadvies van een onbekend persoon. Dit keer gaat het om iemand die niet weet om te gaan met de bindingsangst van haar partner. Rationeel gezien is me compleet duidelijk dat ik hier een grens moet trekken. Als ik mijn tijd ga besteden aan gratis mailadviezen aan willekeurige “vreemden” wordt mijn wachtlijst met mensen met soortgelijke vragen die graag persoonlijke coaching willen nog langer. Maar ergens zegt een stemmetje: “Maar ze zit in nood! En mailen kost toch maar 10 tot 15 minuten?”. Dus kies ik voor de slechtste strategie mogelijk: ik ga vermijden. Ik zet het mailtje in “later nog doen” en ga verder.

Ik ben uiteraard niet de enige. Velen met mij vinden het moeilijk om grenzen aan te geven, zeker als het om de liefde gaat. Mijn coachklanten geven talloze voorbeelden. Dat ze liever stoppen met een Tindercontact, dan dat ze bij de ander aangeven dat ze niet van eindeloos chatten houden. Dat ze het zó moeilijk vinden om te zeggen dat ze geen tweede date willen, dat ze maar helemaal niets meer laten horen. En dat ze in plaats van te vertellen dat ze de ouders nog niet willen ontmoeten, liever de hele relatie uitmaken (“ja maar hij/zij ging veel te snel!”). Grenzen aangeven en zeggen wat je zelf wilt, is lastig. Dus vermijden we liever.

Waarom is het zo moeilijk om “nee” te zeggen? Is het alleen omdat we zo graag aardig gevonden willen worden? Ergens zijn we blijkbaar zó bang om afgewezen te worden dat we elk potentieel conflict uit de weg gaan. Die angst zit ergens in ons onderbewuste geprogrammeerd en is in die zin heel menselijk. Maar ondertussen is het onderbewuste in dit geval wel een heel slechte raadgever! Want laten we wel wezen, je wordt weliswaar niet direct afgewezen in de bovenstaande situaties, maar je wordt niet echt veel aardiger gevonden als je gewoon niets meer laat horen aan de ander. Of de relatie uitmaakt zonder aan te geven wat je eigenlijk dwars zit. Sterker nog, je toont niet alleen weinig respect naar de ander, je neemt ook jezelf niet serieus. En dat is voor niemands zelfvertrouwen goed. En nee, het helpt ook niet om een leuke, duurzame relatie te krijgen.

Als ik mijn coachklanten vraag om risico te nemen in de liefde en wél te zeggen wat ze willen of wensen, hoe kan ik dan aan mezelf verkopen dat ik een simpel mailtje onbeantwoord laat? Ik pak enigszins beschaamd de mail er weer bij. En stuur snel een net, maar kort antwoord waarbij ik aangeef dat ik er niet inhoudelijk op kan ingaan. Al kan ik het niet laten om er een link naar een toepasselijk artikel bij te plaatsen. Echt goed zal ik er nooit in worden. Maar vermijden, nee, dat probeer ik vanaf nu zoveel mogelijk te vermijden. Ik daag jou ook uit om te stoppen met vermijden en in de liefde te zeggen waar het echt op staat!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ben je het met mij eens of juist oneens, geeft hieronder je commentaar.

Helaas gaat het aangaan van een nieuwe relatie bij onze cliënten niet altijd in één keer goed. Soms duurt het een paar dates en een enkele keer drie maanden, maar dan gaat het (toch weer) mis. De teleurstelling is dan vaak groot. Ook komt er regelmatig veel verdriet, boosheid en frustratie bij kijken. “Weer drie maanden van mijn leven weggegooid!”, hoor ik dan.

Zelf dacht ik ook zo, als in het verleden mijn beginnende relatie weer eens op de klippen liep. Ik ben heel doelgericht en wilde zo snel mogelijk die fijne, liefdevolle en duurzame relatie. Ook moest het in één keer goed gaan. Anders vond ik mezelf toch wel een beetje een sukkel en mislukkeling. Hoe moeilijk kan het zijn om een goede relatie aan te gaan? Nou, inmiddels ben ik daar, ook door eigen ervaring, achter: daar komt best wel wat bij kijken!

Als ik op een dergelijk “mislukte” relatie van mezelf terug kijk, zie ik heel wat anders dan vroeger. Ik heb over het algemeen enorm genoten van die relatie. Behalve dan het laatste stukje. En belangrijker nog, ik heb er enorm veel van geleerd. Op het gebied van omgaan met vrouwen, verbinding maken, gevoelens tonen, seksualiteit, ga zo maar door. Zonder die ervaringen was ik nooit in staat geweest mijn huidige relatie goed vorm te geven en goed te houden. Kortom: alles behalve weggegooide tijd.

Dus ook als jij net een “mislukte” relatie achter de rug hebt, kijk ook eens wat het je wel gebracht heeft. Wat zijn jouw lessen die je eruit kunt halen? Koester ook alle mooie moment die jullie samen gehad hebben. Ook al vind je hem nu een eikel of haar nu een bitch, dat was hij of zij toch zeker niet in het begin. Anders was je er nooit aan begonnen. En elke keer als je weer leert van je “mislukking”, kom je weer een stap dichter bij je einddoel. Een fijne, liefdevolle duurzame relatie. Zelfs mij is het gelukt, en dat ging zeker niet in één keer!

Diane, mijn coachklant, belt met een rood hoofd aan voor een afspraak. “Wat is er?” vraag ik. “Ik kwam net een bekende tegen!” vertelt ze. “Gelukkig kan hij op je deur niet zien dat je singlecoach bent, dan was ik door de grond gegaan!” Diana zou zich erg beschaamd voelen als een bekende had gezien dat ze naar een singlecoach ging. En ze is niet de enige. Toegeven dat het zelf niet lukt met de relaties, is maar wat moeilijk!

Ik denk terug aan toen ik zelf begin 30 was. Ik was overspannen en ging naar een bedrijfspsycholoog. Ik schaamde me kapot: ik als psycholoog die zelf naar een psycholoog moest! Nu denk ik daar gelukkig anders over, want ik heb nog heel wat opleidingen, begeleiding en coaching doorlopen. Maar ik heb wel wat moeten overwinnen voordat ik makkelijk durfde te praten over mijn eigen kwetsbaarheden. Mijn overtuiging dat ik het allemaal maar moest kunnen, werkte me behoorlijk tegen. 

Ik vraag ik me af waarom die schaamte zo hardnekkig kan zijn als het gaat om hulp zoeken. Toegeven dat je iets niet zelf kan, iets moeilijk vindt, is blijkbaar nog steeds heel lastig. Ook al is het percentage van de Nederlanders dat een coach, psycholoog, of andere therapeut heeft bezocht vele malen hoger dan het percentage dat dat niet heeft gedaan. 

Schaamte is een lastige emotie. Uiteraard heeft deze emotie van oudsher een functie, net als alle emoties. Mensen zijn groepsdieren, en vroeger was het voorkomen dat je buiten de stam of groep viel een zaak van leven of dood. Schaamte zorgde ervoor dat je geen rare dingen deed, en behoedde je zo om buiten de groep te vallen. Maar in deze huidige tijd: schamen we ons niet veel te snel? Wat willen we allemaal graag “normaal” zijn! 

Ik denk terug aan de afgelopen tijd: Allereerst de jongen die zich schaamde dat hij nog nooit een vriendin gehad had. Zo erg dat hij tijdens dates nooit op zijn gemak was en de hele tijd op gespannen wijze onderwerpen aandroeg om dit onderwerp maar te vermijden. En dan was er de dame die zich zó schaamde voor haar buikje dat ze intimiteit bleef uitstellen. Net zolang tot de man in kwestie het uitmaakte. 

Ook coachte ik een vrouw die zich schaamde voor het feit dat ze altijd zulke korte relaties had. En omdat ze daar met niemand over durfde te praten had ze een vreselijk minderwaardigheidscomplex ontwikkeld. Ze had ondertussen hele theorieën over wat er allemaal mis met haar was, maar durfde dat bij niemand te checken. En dat is nog maar een deel van alle schaamtegevoelens die voorbijkwamen. Schaamtegevoelens die mij ook vaak genoeg heel bekend voorkwamen!

Wat mooi zou het zijn als we allemaal iets minder graag “normaal” zouden willen zijn. Want feitelijk betekent normaal niets meer dan gemiddeld. En het is toch saai om alleen maar gemiddeld te zijn? Bovendien levert openheid over onze “rariteiten” op dat we ons minder alleen voelen. Ik ga vandaag meteen deze koe bij de horens vatten, en met mijn vriend eens wat schaamtevolle momenten delen!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ben je het met mij eens of juist oneenst, geeft hieronder je commentaar.

Toen ik jonger was en het met de liefde bij mij nog niet zo lukte, sprak ik daar met diverse vrienden en vriendinnen over. Iedereen had wel een goed advies: “Je moet gewoon je gevoel voelen, dan lukt het vanzelf wel”. Of: “Wacht gewoon tot je verliefd bent, dan zit het zeker wel goed”. Ik luisterde vooral naar de mensen die het in de liefde allemaal gemakkelijk af ging. Want die hadden immers bewezen dat ze het allemaal wisten!

Wat bij hen echter goed werkte, ging bij mij totaal niet. Ik werd verliefd op vrouwen waarmee een relatie totaal niet werkte. Als ik mijn gevoel volgde, dan ging ik bij het daten veel te snel en joeg ik haar weer weg. Of hield juist veel te veel afstand waardoor ze afhaakte. Ik voelde me op een bepaald moment alleen maar slechter en slechter en ook nog eens compleet incompetent op het vlak van de liefde. En als iemand dan vroeg hoe het ging, werd ik alleen maar nog gefrustreerder.

Pas toen ik stopte met al die goed bedoelde adviezen op te volgen van mensen waarbij het allemaal vanzelf liep, ging het bij mij ook een beetje lopen. Achteraf, toen ik mij meer in de liefdestheorieën ging verdiepen, begreep ik waarom. Deze mensen hadden namelijk een “veilige hechtingsstijl”. Als je een veilige hechtingstijl hebt, kun je ook gewoon je gevoel volgen, wachten tot je verliefd bent. En dan komt het allemaal vanzelf goed. Voor mij, met mijn verlatingsangst en later ook bindingsangst gold juist het omgekeerde!

Ik moest juist goed mijn hoofd erbij houden. Eerst kritisch zijn om te kijken of ze echt wel bij me paste voordat ik me er helemaal instortte. Zeker niet al mijn gevoelsimpulsen volgen maar juist de ander ruimte geven en op een gezonde manier verbinding zoeken. Pas toen ik dat ging doen, ging het bij mij in de liefde geleidelijk aan ook goed werken. Kortom: weest kritisch wiens adviezen je opvolgt. Want wat voor de een goed werkt, werkt voor de ander juist averechts, zeker in de liefde!

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Ze is sinds ongeveer een jaar weer single en vertelt mij over haar laatste ex. “Hij kwam zelfverzekerd over, was charmant en we konden samen ontzettend lachen. Jammer dat hij nauwelijks aandacht voor mij had en twee keer vreemd gegaan is”. Terwijl ze zo een tijdje over hem vertelt, twinkelen haar ogen en begint ze stiekem een beetje te stralen. Daarom vraag ik: “Hoop je dat hij binnenkort met een grote bos rozen aanbelt bij je deur?” Ze denkt diep na en zegt dan: “Ja, toch wel…” Zij heeft deze man nog steeds niet losgelaten, ondanks alles wat hij haar aangedaan heeft.

Loslaten is best moeilijk. Vooral als je ook veel mooie momenten gehad hebt samen. Zelf heb ik daar ook best wel moeite mee. Ik bleef veel te lang hangen in banen waar ik al lang uitgeleerd was. Bij clubjes die ik saai vond bleef ik trouw komen. En ik was nooit degene die de relatie uitmaakte, ook al liep het totaal niet. Eigenlijk was ik degene die het steeds maar nog een keer wilde proberen, tegen beter weten in… Loslaten is ook zeker niet mijn sterkste kant. Ik vindt het best moeilijk erop te vertrouwen dat er iets beters voor terug komt.

Wat ik inmiddels wel geleerd heb, is dat de eerste en belangrijkste stap om los te laten is: je te realiseren dat het echt voorbij is. Dat je alle hoop moet laten varen omdat het echt niet werkt, die ander echt niet wil of die relatie echt niet goed voor je is. Zolang je nog hoop hebt dat het weer goed komt, ga je die relatie nooit verwerken. Zelfs al duurde het maar een paar weken. In het ergste geval heb je er nog vele jaren verdriet van. De vergelijking gaat natuurlijk niet helemaal op, maar om het iets beter te begrijpen zou je eens kunnen denken aan de nabestaanden van mensen die zijn omgekomen, maar waarvan het lichaam nooit gevonden is. Velen van hen blijven hopen dat hun geliefde nog leeft en ooit weer aanbelt. Loslaten en verwerken is dan heel moeilijk.

Wat ik ook heb moeten leren is, erop durven te vertrouwen dat er iets beters voor terug komt. Dat er ergens anders een veel leukere partner, baan, club, vriend of vriendin is. Als je loslaat krijg je immers ook weer ruimte voor iets nieuws! Maar ik geef toe, dat vind ik ook best eng. Als je dus nog steeds (of telkens) hoopt dat het weer goed komt: stop daar mee! Zet er een streep onder en laat vooral alle hoop varen. Kijk naar de toekomst en vertrouw erop dat er een nieuw, veel leuker iemand op je wacht.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

“Weer afgewezen! Ze voelde geen “klik”. Mijn coachklant Bas kijkt me teleurgesteld aan. “Heb je nog geprobeerd te vragen wat ze daarmee bedoelde?” probeer ik. Ja dat heeft Bas, maar dat kon ze niet uitleggen. Evenmin als zijn 5 vorige dates. Bas is niet de enige die gefrustreerd is omdat hij steeds geen eerlijk antwoord krijgt. Hij heeft geen idee wat hij kan aanpassen om zijn dates meer succesvol te laten verlopen.

Ik denk terug aan toen ik zelf aan het daten was. Was ik toen eerlijk naar mijn dates? Ik vrees van niet. Zette ik immers niet regelmatig een “mooi weer gezicht” op, terwijl ik eigenlijk dacht “Je ruikt niet lekker” of “Je praat alleen maar over jezelf”? En bleef ik niet nog een uur gezellig over koetjes en kalfjes praten, terwijl ik de date eigenlijk veel te oppervlakkig vond? Helaas gaf ik mijn date dus ook geen enkele mogelijkheid om bij te sturen en het toch voor beide leuk te maken.

In mijn vak als coach confronteer mijn coachklanten voortdurend met allerlei zaken. Toch is het eerlijk gezegd nog steeds niet mijn favoriete onderwerp om een coachklant te vertellen dat hij of zij naar zweet ruikt. En ik las onlangs dat recruiters vaak niet eerlijk vertellen waarom ze sollicitanten afwijzen. We vinden het met zijn allen lastig om eerlijk te zijn. Bang om iemand af te wijzen, bang voor confrontaties. En als het om de liefde gaat al helemaal.

Toch wil ik graag een pleidooi houden om eerlijk te zijn bij het daten. Je helpt elkaar daar immers enorm mee. En het date na date horen van vage uitvluchten, of erger nog: ineens niets meer horen, is uiteindelijk veel slechter voor iemands zelfbeeld. Dan geeft zo iemand het daten helemaal op en trekt de conclusie dat een relatie voor hem of haar niet weggelegd is.

Tegelijkertijd is er dan ook de vraag om open te staan voor feedback van je dates. Als iemand die moeite voor je wil doen, wees dankbaar! Ook al is de boodschap niet prettig of niet herkenbaar. Liever te klein, te vol van jezelf, te onzeker, te weinig spannend, te claimend of te weinig deo, dan te blijven tasten in het duister!

Ps.: heb je hier ook een mening over? Eerlijkheid wordt gewaardeerd. Reageer dan hieronder.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Als ik zo praat met mensen die aan het daten zijn, lijkt het internet inmiddels wel de belangrijkste manier om een date te krijgen. Sommigen vertellen me dat het heel gemakkelijk is om een date te krijgen via een app of site. Meestal zijn dat de mensen die er goed uitzien en fotogeniek zijn. Volgens onderzoek krijgt 15% van de mensen op datingapps en -sites ruim 80% van alle reacties. De spoeling voor de overige mensen is dan dun!

Van de mensen die niet tot die “gelukkige” 15% behoren, hoor ik dat het op het internet hard werken is om een date te krijgen. En wat nu als je een beperking hebt of iets anders dat je op het eerste gezicht minder aantrekkelijk maakt? Dan wordt het helemaal een flinke uitdaging. Ik heb de afgelopen periode intensief meegekeken met een man die aan het internetdaten was. Ik werd er heel gefrustreerd van.

Op een gewone site krijg je dan zelf geen reacties. Als je zelf reageert, reageert nauwelijks iemand terug. De enige uitgebreide reactie kwam van een mooie vrouw die 15 jaar jonger was. Toen we haar op Facebook opzochten, zagen we dat ze alleen maar zeven Russische mannelijke vrienden had…. Tja. Ik snap het ook wel. Waarom zou je op iemand reageren die niet perfect is, als er ook nog 200 profielen op staan met mensen uit de buurt die wel perfect zijn.

Toen we vervolgens zijn profiel zetten op een datingsite voor mensen met een beperking, merkten we dat op zo’n site maar weinig mensen staan. En dat veel van die profielen niet meer actief zijn. En de mensen die nog wel actief zijn, reageren niet of nauwelijks op zijn berichtjes… Ik merk dan ook dat veel mensen met een beperking (of voor internet minder aantrekkelijke kenmerken), het liefst klikken op profielen van mensen die wel “perfect” lijken. Tja, dan wordt het wel heel lastig…

Kortom: op internet bent je al snel tweede keus als je niet perfect bent. Als je überhaupt nog “keus” bent. Je wordt immers gereduceerd tot enkele foto’s, wat feiten en algemeenheden. Helaas kun je op internet niet echt de mens achter de foto’s en feitjes zien. Dat vind ik zo jammer! Als ik aan mensen met een relatie en met een beperking (of die het om andere redenen niet zo goed doen op internet) vraag hoe ze hun partner ontmoet hebben, dan is het bijna altijd via een activiteit waarbij ze elkaar rustig hebben leren kennen. Dan zie je op een bepaald moment namelijk wél al die mooie dingen die je via internet nooit te zien zult krijgen.

Ik wil iedereen dan ook uitdagen eens wat meer risico te nemen bij het daten via datingapps en -sites. Klik eens een keer het profiel van iemand die niet helemaal perfect is. Doe eens moeite de mens achter die foto’s en feitjes te leren kennen. Mogelijk vind je dan wel een diamantje waarvan je de prachtige schittering pas ziet als je er wat licht op schijnt.

Ps.: heb je hier ook een mening over? Of heb je tips of ervaring met het krijgen van een relatie als je niet “perfect” bent? Reageer dan hieronder.

Ik weet het nog goed: ik was single en had besloten mijn vooroordelen over online daten even te parkeren. In die tijd was er nog geen Tinder en waren de profielen op datingsites meestal flink uitgebreid. Ik had bedacht dat ik van te voren goed ging selecteren. Ik wilde een sociale, slimme man die reflectievermogen bezat. Dat betekende dus dat ik alleen maar reageerde op mannen met een sociaal beroep en profiel waarin dit naar voren kwam. Vooral psychologen en trainers (net als ik zelf dus) waren bij mij populair.

De paar online afspraakjes die ik had, waren best gezellig. Toch besloot ik meestal binnen 5 minuten dat hij het niet was. Niet ad-rem genoeg, niet knap genoeg, niet zeker genoeg. Ik had altijd wel een goede reden om hem af te wijzen. Op een bepaald moment begon ik wel te twijfelen of ik misschien te kritisch was. Maar die veronderstelling verwierp ik ook weer snel. Ik had immers relaties gehad met mannen die helemaal niet bij mij pasten en waar ik toch flink had doorgezet om de relatie tot een succes te maken. Dus kon ik nu beter deze strenge selectie voortzetten!

Veel van mijn klanten zie ik hetzelfde doen. En het is ook heel terecht dat je jezelf nieuwe teleurstellingen wilt besparen. En geen tijd wilt verspillen aan mensen die nooit jouw levenspartner kunnen worden. Helaas gaan zij net als ik destijds, uit van een aantal misvattingen:

• Dat je binnen één date (of zelfs oogopslag) kunt zien of iemand bij je past.
• Dat als iemand ook wat onhandigheden of onhebbelijkheden laat zien, hij of zij geen goede partner meer kan zijn.
• Dat je de klik meteen moet voelen.

Nu begrijp ik beter dan toen, dat als iemand knap, ad-rem en sociaal vaardig is, dit niet meteen garandeert dat het een goede partner is. En dat op de lange termijn zaken als het kunnen voeren van goede gesprekken, vertrouwen en dezelfde normen en waarden misschien belangrijker zijn om een fijne relatie te krijgen dan een “snel bekkie”. Dat iedereen wel mindere kanten heeft en als je daar iemand meteen op afwijst er niemand overblijft. En dat die klik ook heel goed pas kan ontstaan als je elkaar iets beter kent en zeker niet ontstaat als je iemand niet open tegemoet treedt.

Met deze wetenschap had ik mij heel veel tijd kunnen besparen in het vinden van een leuke man, dan met die zogenaamde strenge selectie op een datingsite. Dus voor 2019 wens ik iedereen een open houding toe!

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

Je zou het niet verwachten, maar als singlecoach heb ik ook regelmatig beginnende stelletjes tegenover me zitten. Zo ook gisteren weer: Didi en Pieter zaten samen op de bank. Didi was oorspronkelijk een coachklant van mij. Het heeft haar best wel wat moeite gekost om eindelijk die leuke passende man te vinden. Ze moet er niet aan denken dat het dan vanwege iets onbenulligs als miscommunicatie weer uitgaat. Daarom kwam ze nu samen met Pieter naar me toe.

Didi had het gevoel heeft dat haar kersverse partner haar niet serieus nam en niet zag staan. Pieter reageerde hierop met: “Maar ik wil je echt serieus nemen, want ik hou echt van je”. Toch was Didi niet tevreden met dit antwoord: “Ik voel helemaal niet dat je dit echt meent…”

Pieter snapte helemaal niks van deze reactie. Ik gelukkig wel. Wat hij deed was namelijk precies wat ik vroeger zelf ook deed. Ik zei iets wat heel veel gevoelslading zou moeten hebben, maar voelde er niks bij. Daardoor was het een lege boodschap waar de ander ook niets bij voelde. Ik zat lekker veilig achter mijn “masker” en was daardoor ook niet echt kwetsbaar.

Ik realiseerde me na verloop van tijd steeds meer dat tegen een ander zeggen dat je je verdrietig voelt met een grote smile op je gezicht echt niet werkt. De ander hoort het wel, maar reageert er niet op. Als ik niets durf te voelen als ik het zeg, zie je het niet en voelt die ander het zeker niet. De ander neemt je dan niet echt serieus.

Ik heb moeten leren eerst goed te voelen wat ik uit wil drukken. En dan ook nog te praten vanuit mijn gevoel om het over te kunnen brengen. In het begin was dat best heel eng. Vooral omdat ik vroeger wel eens flink gekwetst ben toen ik wel wat van mijn gevoelens liet zien.

Voor Pieter gold dat ook. Hij was flink gekwetst door zijn vader toen hij als kind zijn emoties liet zien. Pieter zei daardoor gisteren: “Ik hou van je” tegen Didi met een heel vlak uitdrukkingsloos gezicht. Hij kon op dat moment geen contact maken met de liefde die hij voor haar voelde. Pas toen hij zijn masker af durfde te zetten en vertelde dat hij het uiten van zijn echte gevoel echt heel eng vond, gebeurde er iets. Didi was diep geraakt en de rest laat zich raden.

Om echt contact te maken met je gevoel en dat te laten zien, heb je best wat moed nodig. Maar ik heb zelf gemerkt dat het me heel veel geeft. En ik zie dat ook telkens weer bij anderen. Pas als je je masker af durft te zetten en gevoel laat zien, raak je echt met elkaar in gesprek.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

Een fietsband repareren, hoe moeilijk kan dat zijn? Dat moet je toch als man prima kunnen. Dat vond ik ook toen ik aan de fietsband van mijn zoon begon. Totdat ik hem een dag later weer halverwege school op mocht halen met een lekke band. En twee dagen later weer… Ik schaamde me best wel. Een vader die niet eens meer een band goed kan repareren…

Een man of vrouw versieren en een relatie krijgen? Hoe moeilijk kan dat zijn? Als je dat niet eens  kunt moet je je ook schamen. Dan ben je geen echte man of vrouw… denken nog steeds veel mensen! Maar realiseer je het volgende: er zijn bijna 3 miljoen singles waarvan de meeste toch wel graag een relatie willen. En het worden er alleen maar meer. Dus zo gemakkelijk is dat niet in deze tijd.

Toen ik 20 was, was het allemaal nog een stuk makkelijker en overzichtelijker. Geen internet en apps. Als ik contact met een meisje wilde ging ik op een sport- of studievereniging waar ook veel meisjes waren. Je kwam dan wel vanzelf in contact met hen. Of als je een drufal sprak je haar meteen aan in de kroeg na twee biertjes. Dat was toen nog heel gebruikelijk. Een relatie was de norm. Je deed dus niet heel moeilijk,  of al te kritisch, als je een leuk meisje had ontmoet.

Tegenwoordig komt er heel wat meer bij kijken als je een relatie aan wilt gaan. Je moet weten wat de beste sites en datingapps zijn voor jou. Hoe je opvalt en indruk maakt tussen al die andere duizenden mannen en vrouwen. Als je eindelijk na 38 uur swipen en appen een date hebt, moet het gelijk helemaal goed zijn. Je moet zelfvertrouwen uitstralen en er hip uitzien. En nog aan 20 eisen van de ander voldoen (waar je niet eens van op de hoogte bent). Want ook de gemiddelde eisenlijst is tegenwoord enorm veel langer. Je moet direct verbinding maken, zorgen voor de klik en ook nog weten hoe je seksuele aantrekkingskracht genereert. Anders is het na één à twee dates al weer afgelopen. Vind je het dan raar dat het aantal singles zo hard groeit?

Het “spel” van versieren en een relatie aangaan is de afgelopen decennia een heel stuk ingewikkelder geworden. Net als een band plakken, het lijkt zo simpel en “iedereen zou het moeten kunnen”. Maar de praktijk valt vaak vies tegen. Ik moest even over een drempel heen, maar ben nu toch heel blij met onze fietsenmaker! En zij met mij.

Kortom: bij het daten en aangaan van een relatie is het niet raar dat je niet van alle ins en outs op de hoogte bent. En alle vaardigheden tot in de puntjes beheerst. Je hoeft je echt niet meer te schamen als het je in deze lastige tijd niet meer lukt om even een leuke date te krijgen of relatie aan te gaan. Stap eens over die drempel heen en laat eens iemand met je meedenken en meekijken.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

Ik weet nog wat ik dacht toen ik een vroegere relatie uitmaakte: “Is dit wel een goed idee? Ben ik niet te veeleisend? Zodirect blijf ik voor altijd alleen!” Net als veel anderen dacht ik dat mijn leven een stuk ellendiger zou worden als single.

Een idee dat nog steeds optimaal gevoed wordt door media, sprookjes en romantische films. Het ultieme geluk is immers: een relatie. Niet voor niets krijg je als single goedbedoelde handreikingen van je gesettelde vrienden en familie:” Ik heb nog wel een (10-jaar oudere, saaie) collega die ook single is, zal ik je koppelen?” En niet voor niets denken sommige coachklanten dat al hun geluk afhangt van het vinden van een partner. Iedereen is er van overtuigd dat een relatie gelukkiger maakt. Toch blijkt uit Amerikaanse cijfers dat singles gemiddeld niet ongelukkiger zijn dan getrouwde mensen!

Kun je dan beter single blijven? Nee. Tenminste niet als je net als ik de verbondenheid en intimiteit van een relatie belangrijk vind. Wat echter wel essentieel is, is een goede relatie! Mensen met een goede relatie rapporteren meer geluk en zelfs ook een betere gezondheid. Ik heb moeten uitzoeken wat een goede relatie was. En wat voor mij persoonlijk belangrijk was om me goed te voelen in een relatie en deze ook goed te houden. Ik help graag anderen om dat ook te vinden. Op naar het geluk!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Daten… op een bepaald moment moest ik toch echt voor mezelf erkennen dat ik daar niet goed in was. Ik besloot toen schoorvoetend aan mezelf te gaan werken. De eerste stap was het lezen van het boek “Hoe versier ik het”. Toen ik dat aan mijn vrienden vertelde, kreeg ik veelal de reactie: “dat heb jij toch niet nodig” en “de ware kom je vanzelf wel tegen”.

Je snapt dat die reacties me niet bepaald verder hielpen. Toch ben ik trainingen gaan volgen op het gebied van sociale vaardigheden en ben ik veel gaan oefenen. Met als resultaat dat het daten een stuk beter ging! Toen er vervolgens verlatingsangst boven kwam, was ik hier een stuk minder open over naar de meeste vrienden.

Aan de houding van veel mensen dat het raar is om aan je relatievaardigheden te werken is nog niet veel veranderd merk ik helaas. Daar kan ik soms best boos om worden…

Dat je gezien wordt als een “sukkel”, prutser of loser als het met daten en relaties niet vanzelf gaat.

Mensen die voor het eerst naar onze workshops komen denken soms dat ze de enige normale persoon zullen zijn tussen 14 “sukkels of nerds”. Als ze er eenmaal zijn, merken ze al heel snel dat ze tussen heel normale leuke en sociale mensen zitten. Mensen die ook moeite hebben met één aspect van hun leven, het vinden van een partner die goed bij ze past.

Het krijgen van een relatie moet kennelijk nog steeds van zelf gaan. Voor 40% van de Nederlanders gaat het echter niet vanzelf, net als bij mij toen het geval was. Net als hoogtevrees of angst voor spreken in het openbaar: het gaat niet vanzelf over. Er is moed voor nodig dat voor jezelf te erkennen. Je moet een drempel over om er wat aan te doen en hulp te zoeken. Maar juist als je die moed hebt en aan jezelf gaat werken, kun je flinke stappen zetten. Dan kun je wel die leuke fijne relatie krijgen waar je altijd al van gedroomd hebt. Of wacht je liever tot je 70 bent en het vanzelf over gaat? Kijk eens waar jij vast loopt en zet ook die eerste stap, net als ik destijds!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Veel van onze coachklanten die online daten, klagen over het gebrek aan omgangsvormen. Ze krijgen bijvoorbeeld helemaal geen reactie terug op mails. Of na lang mailen (of zelfs na een date) stopt het contact ineens zonder uitleg.

Ik moet terugdenken aan toen ik single was en zelf aan het internetdaten was. Ik stuurde een vriendelijke afwijzingsmail naar iemand die op mij gereageerd had en mijn profiel nauwelijks gelezen had. Verschrikt las ik zijn reactie: “Wat ben jij arrogant! Je kent me niet eens! Het is zeker omdat ik te dik ben!” Vlak daarna stuurde ik weer iemand een beleefde afwijzing. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een week later precies dezelfde standaardmail weer opgestuurd. En als ik zelf een persoonlijke mail stuurde, kreeg ik vaak geen antwoord. Mijn norm “iedereen die mij mailt krijgt een berichtje terug” brokkelde razendsnel af. Evenals mijn zin in online daten.

In onze workshop over online daten geven wij de tip zo te reageren als je zelf zou willen dat er op jou gereageerd wordt. Hoe fijn zou het zijn als we afwijzing grootmoedig en vriendelijk konden geven én ontvangen. En niet alleen bij online daten!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Bij 1,5 miljoen singles gaat het niet vanzelf…

Daan kwam afgelopen donderdagavond als eerste onze workshopruimte binnen. Ik gaf hem een hand en we maakten een gezellig praatje. “Ik heb op Facebook gezet dat ik vanavond naar deze workshop ga”, zegt Daan. “Ik heb nog nooit zoveel reacties gehad, terwijl mensen normaal nauwelijks reageren op mijn posts”, vertelt hij. “Ze moedigen me aan en willen weten wat ik allemaal ga leren. Maar diverse Facebookvrienden vinden het ook stom. Zij vinden dat daten en het krijgen van een relatie gewoon vanzelf moet gaan. Maar zelf durven en doen ze allemaal niks.”

In 30 jaar is er nauwelijks iets veranderd. Toen ik destijds aan mijn relatievaardigheden begon te werken en dit aan vrienden en bekenden vertelde, kreeg ik precies dezelfde reacties. Mensen vonden het of interessant, wilden alles weten en vonden het dapper. Of ze vonden het stom, maar deden meestal zelf ook niks om een relatie te krijgen. Vooral opmerkingen als: “dat moet toch vanzelf gaan” en “als je dat nodig hebt is er iets mis met je”, vond ik kwetsend. Maar ik ben het aangegaan en inmiddels al 25 jaar in een fijne relatie. Daan gaat er ook wel komen. Ik kwam laatst op Facebook toevallig degene tegen met de meest vervelende opmerkingen destijds. Zijn relatiestatus stond op… “single”.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Mijn favoriete tv programma over de liefde blijft “Boer zoekt vrouw”. Dus keek ik net als bijna 3,8 miljoen andere kijkers in de eerste aflevering hoe de vijf internationale boeren hun keuze maakten uit hun brieven. Marc, de knappe boer uit het exotische Zambia had zoals verwacht erg veel brieven (829). Hij keek niet erg gelukkig. Herman, de jonge boer uit Frankrijk die nooit een relatie had, kreeg 40 brieven. Hij was ermee verguld.

Het deed me denken aan toen ik zelf aan het online daten was: ook ik kreeg last van keuzestress. Ik zette uit frustratie de computer vaak weer snel uit. En het feit dat er zoveel singles in mijn stad Utrecht rondliepen, zorgde er ook niet voor dat ik sneller aan de man kwam. Meer keuze nodigt uit om nog even verder te kijken naar iets beters. Bij teveel keuze in potjes jam kopen we niets. Toch?

Ik heb mijn vriend uiteindelijk gewoon in mijn eigen omgeving via via ontmoet. En ik denk dat Herman, de Franse boer met 40 brieven meer kans maakt om een langdurige relatie uit dit programma te halen dan Marc, de boer uit Zambia met 829 brieven. We gaan het zien!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Ik ken het heel goed. Jij waarschijnlijk ook wel. Vervelende klussen of taken lekker opschuiven tot het niet meer anders kan… Mensen die ik nog moet bellen, boekhouding doen, schoonmaken etc. Wel belangrijk, maar niet urgent.

Enkele dagen gelede was Milan bij me. Twee jaar geleden had ik hem voor het laatst gezien. Toen wilde hij aan de slag om nu echt een goede, passende nieuwe relatie te krijgen. Maar opeens werd zijn aandacht weer afgeleid door andere zaken. Hij kreeg een nieuwe carrièrekans. Hij was net begonnen met gitaar spelen in een bandje. Druk druk druk. Die nieuwe relatie was heel belangrijk, maar niet zo urgent. En al die andere mooie kansen wil je toch niet laten lopen.

Nu zat Milan weer tegenover me. Twee jaar verder. Op relatievlak was er niets gebeurd. En zijn grootste verlangen, die fijne relatie, was dus niet vervuld. Hij baalde dat hij twee jaar verder was zonder dat hij stappen had gemaakt. “Die twee jaar krijg ik niet meer terug” zei hij. Wel belangrijk, maar niet urgent, die relatie. En voor je het weet ben je weer jaren verder… Een fijne relatie begint met het zetten van een eerste kleine stap. Dat kan vandaag nog! Wat is jouw eerste stap?

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Hulp of emotionele steun vragen aan mijn omgeving: ik vind dat lang niet altijd gemakkelijk. En ik ben een van de velen, zo bleek weer eens deze week. Een van mijn coachees, laten we hem Paul noemen, ging altijd stappen met zijn beste vriend. Nu deze beste vriend een nieuwe vriendin heeft, zit Paul de weekenden alleen. Hij voelt zich enorm eenzaam, maar zijn vriend bellen doet hij niet. “Ik snap wel dat hij nu liever tijd met zijn vriendin doorbrengt”.

Andersom had mijn coachee Elly last van een jaloerse single vriendin. Toen Elly een nieuwe vriend had, kraakte haar vriendin hem uit jaloezie alleen maar af. Gevolg: Elly belde liever een andere vriendin om haar blijdschap te delen. Begrijpelijk, maar wel jammer.

Steun van vrienden is, zeker als single, enorm belangrijk. Ook al is het moeilijk, geef aan hoe je je voelt en wat je nodig hebt. Zo kun je blij zijn voor de ander, én neem je je eigen behoefte serieus. En bedenk dat jij ook graag je vrienden steunt. Dan zal het andersom ook wel zo zijn!
BLOG Singlecoach Hans: benader een relatie als een vriendschap
Als ik iets moet beoordelen, dan heb ik al snel de neiging te kijken wat er allemaal niet goed is. Wat er allemaal wel goed is, zie ik als vanzelfsprekend en heeft minder mijn focus. Zo gaat het ook vaak bij het daten. We hebben het idee dat we al bij de eerste date moeten beslissen of we met deze persoon de rest van ons leven door willen brengen. En zien vervolgens meteen wat er allemaal mist.

Als je vanuit die houding iemand beoordeelt, dan ben je net als ik erg kritisch. Dan kijk je naar alles wat er niet goed is aan die persoon. En is het al snel een “nee”. Want dat minpunt wat je gevonden hebt, daar heb je de komende 50 jaar nog last van!

Stel je voor dat je op deze manier ook je vrienden kiest. Dat je bij je eerste ontmoeting al moet beslissen of dit een vriend(in) voor de rest van je leven is. Ik zou dan nog steeds geen enkele vriend hebben en niemand zou mij nog willen.

Hoe zou het zijn als je het daten benadert als het aangaan van een vriendschap? Je kijkt of je het leuk hebt met elkaar, je op je gemak voelt en een goed gesprek kunt hebben. Een natuurlijk moet er ook wat aantrekkingskracht zijn. Dat is genoeg om elkaar nog een keer te ontmoeten. En nog een keer. En van daaruit ontstaat vanzelf een fijne relatie. Net zo relaxed als bij vriendschap!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Af en toe denk ik “Had ik deze kennis over het aangaan van relaties maar 30 jaar geleden gehad”. Dat had mijzelf veel ellende bespaard. Zoals mislukte dates, emotionele achtbanen en exen die echt niet bij me pasten. Destijds dacht ik rond oud en nieuw: “Dit jaar ga ik zorgen dat ik wel een relatie krijg”. En het jaar erop weer… en weer… Wie heeft ze niet, die goede voornemens. Bij veel mensen zijn ze echter rond 15 januari al weer zachtjes opgelost.

Misschien heb jij ook het voornemen om volgend jaar flink te gaan daten of een relatie te krijgen. Van nieuwe cliënten hoor ik regelmatig: “Was ik jullie maar 10 jaar eerder tegengekomen. Dan had ik een hoop ellende voorkomen en nu vast een fijne relatie gehad”. Als je dingen wilt veranderen in je leven, wacht daar dan niet te lang mee. Kom in actie! En hou vol, ook na 15 januari! Dan kijk je over 10 jaar vast tevreden terug op deze periode!

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING

Ik kijk graag naar liefdesprogramma’s op tv (mijn omgeving vertel ik natuurlijk dat dat zuiver beroepsmatig is). Afgelopen week viel mijn oog op “de Bachelor”. Vele prachtige dames gooien alles in de strijd om één knappe vrijgezel voor zich te winnen. Behalve dat dit me enorm intrigeert, maak ik me nu al zorgen over het moment dat er één overblijft. Wat als alle competitie verslagen is, en de winnares de prijs echt kan bekijken? Is hij dan nog zo begeerlijk?

Ik bedacht dat ongeveer hetzelfde gebeurt als vrouwen tijdens het daten “hard to get” spelen. Soms is dat bewust, maar nog vaker gebeurt dat omdat ze het nog niet veilig vinden om zichzelf te laten zien. Bij sommige mannen wordt het jagersinstinct dan enorm geactiveerd. Zij doen alles om de vrouw voor zich te winnen. Een deel daarvan gaat helaas pas als de buit binnen is nadenken of zij echt degene is die hij wil. Voor de betreffende vrouw – die zich na alle hofmakerij eindelijk zo vertrouwd voelde dat ze zich kon geven – kan dat laatste verwarrend en kwetsend zijn. En zij zal volgende keer nog langer wachten tot ze zich openstelt.

De strijd om de liefde is een verwarrend spel. Het zou fijn zijn als het setje spelregels gewoon bij start uitgedeeld werden.

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je wordt regelmatig geattendeerd op nieuwe blogs en artikelen.

Herken je jezelf in dit artikel? Of heb je een mening hierover? Reageer dan hieronder.

MEER OVER COACHING